Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 141 poz. 1497

Na podstawie art. 80 ust. 6 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje:

2. W przypadku przyznawania, zawieszania, obniżania lub wstrzymywania dodatków o charakterze stałym kopię decyzji dołącza się do akt osobowych żołnierza.

3. Podwyższenie dodatku za długoletnią służbę wojskową wynikające z dokonanej odrębnymi przepisami zmiany stawek uposażenia zasadniczego nie wymaga wydawania nowej decyzji.

1) wykonywanie lotów w składzie załóg wojskowych statków powietrznych;

2) pełnienie służby w składzie załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej wychodzących na morze;

3) wykonywanie pod wodą zadań z użyciem sprzętu nurkowego;

4) wykonywanie skoków ze spadochronem;

5) pełnienie służby polegającej na bezpośrednim fizycznym zwalczaniu terroryzmu lub szkoleniu w tym zakresie;

6) wykonywanie czynności operacyjno-rozpoznawczych lub zabezpieczenia operacyjnego w Wojskowych Służbach Informacyjnych oraz operacyjno-rozpoznawczych lub dochodzeniowo-śledczych w Żandarmerii Wojskowej;

7) wykonywanie czynności polegających na rozminowywaniu terenu lub jego oczyszczaniu z przedmiotów wybuchowych albo niebezpiecznych;

8) pełnienie służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych;

9) wykonywanie zadań związanych z zapobieganiem skutkom klęsk żywiołowych lub ich usunięciem oraz ratowniczych.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zbiegu uprawnień do dodatku specjalnego według różnych stawek.

1) w pełnej wysokości – jeżeli żołnierz otrzymywał dodatek specjalny o charakterze stałym przez okres co najmniej 10 lat;

2) w wysokości 1/10 ostatnio pobranej kwoty dodatku specjalnego za każdy rok, w którym żołnierz otrzymywał dodatek specjalny o charakterze stałym – jeżeli żołnierz otrzymywał go przez okres krótszy niż 10 lat, z tym że okres przekraczający sześć miesięcy traktuje się jako pełny rok.

2. Do okresów otrzymywania dodatku, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się okresów pobierania dodatku na podstawie art. 90 ust. 1, art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej „ustawą", a także okresów pozostawania w dyspozycji lub rezerwie kadrowej albo pełnienia służby poza granicami państwa, jeżeli żołnierz zawodowy nie spełniał w trakcie trwania tych okresów warunków uzasadniających otrzymywanie tego dodatku.

3. W przypadku:

1) zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w razie gdy utrata tej zdolności została spowodowana wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby lub chorobą powstałą w związku ze szczególnymi warunkami służby,

2) śmierci lub zaginięcia żołnierza zawodowego

– w uposażeniu żołnierza za ostatni miesiąc pełnienia zawodowej służby wojskowej uwzględnia się pełną wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1.

2. Ustalenie dodatku w wysokości obowiązującej w dniu zwolnienia żołnierza ze służby następuje przez:

1) określenie wskaźnika relacji miesięcznej kwoty dodatku do kwoty bazowej – ustalonych z dnia utraty przez żołnierza prawa do otrzymywania dodatku; wskaźnik ten wyraża się w procentach z zaokrągleniem do setnych części procenta;

2) pomnożenie kwoty bazowej ustalonej na dzień zwolnienia żołnierza ze służby przez wskaźnik relacji, o którym mowa w pkt 1.

3. W zakresie przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, przepisy § 5 i § 7 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

1) 1,80 – piloci, którzy wykonali powyżej 2000 godzin lotu;

2) 1,60 – piloci, którzy wykonali powyżej 1500 godzin do 2000 godzin lotu;

3) 1,30 – piloci, którzy wykonali powyżej 1100 godzin do 1500 godzin lotu;

4) 1,00 – piloci, którzy wykonali powyżej 750 godzin do 1100 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 2500 godzin lotu;

5) 0,80 – piloci, którzy wykonali powyżej 500 godzin do 750 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 2000 godzin do 2500 godzin lotu;

6) 0,60 – piloci, którzy wykonali powyżej 300 godzin do 500 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 1500 godzin do 2000 godzin lotu;

7) 0,50 – piloci, którzy wykonali do 300 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 1000 godzin do 1500 godzin lotu;

8) 0,40 – inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 500 godzin do 1000 godzin lotu;

9) 0,30 – inni członkowie załóg, którzy wykonali do 500 godzin lotu.

2. Dodatek specjalny w wysokości określonej w ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w ciągu roku kalendarzowego wykonuje loty w wymiarze nie niższym niż:

1) 30 godzin – samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin – innym wojskowym statkiem powietrznym.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 2 pkt 2.

4. Dla celów ustalania godzin lotu, o których mowa w ust. 1, czas lotu jest liczony od chwili, gdy wojskowy statek powietrzny rozpoczyna poruszanie się za pomocą własnej mocy w celu wykonania startu, do chwili zatrzymania się po wykonaniu lotu i wyłączeniu silnika (silników), z tym że czas lotu wykonanego:

1) samolotem naddźwiękowym przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 2,0;

2) samolotem odrzutowym poddźwiękowym przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,5.

5. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby godzin lotu określonej w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:

1) 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę lotu wykonanego w okresie poprzedniego roku kalendarzowego – jeżeli żołnierz wykonywał loty wyłącznie samolotem naddźwiękowym;

2) 1/40 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę lotu wykonanego w okresie poprzedniego roku kalendarzowego – w innym niż określony w pkt 1 przypadku.

6. Dodatek specjalny ustalony w sposób określony w ust. 5 wypłaca się żołnierzowi zawodowemu do czasu wykonania liczby godzin lotu określonej w ust. 2.

2. Dodatek specjalny w wysokości wynikającej z ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w składzie załogi jednostki pływającej przebywał na morzu w łącznym wymiarze nie niższym niż 30 dni w ciągu roku kalendarzowego, w czasie nie krótszym niż 6 godzin dziennie. Czas przebywania okrętu na morzu jest liczony od chwili minięcia głowic falochronów wejściowych do portu przy wyjściu na morze, do chwili minięcia tych głowic przy wejściu do portu.

3. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego wychodził na okrętach na morze w wymiarze niższym niż określony w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej w ust. 1, za każdy dzień w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, w którym żołnierz wypływał na morze na czas nie krótszy niż 6 godzin dziennie. Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

1) 0,60 – który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 1500 godzin;

2) 0,50 – który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 1000 do 1500 godzin;

3) 0,40 – który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 500 do 1000 godzin;

4) 0,30 – który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze do 500 godzin.

2. Dodatek specjalny w wysokości określonej w ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w ramach wykonywania zadań służbowych w ciągu roku kalendarzowego przebywa pod wodą w wymiarze nie niższym niż:

1) 30 godzin – w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową;

2) 60 godzin – w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej;

3) 90 godzin – w sprzęcie nurkowym zasilanym sprężonym powietrzem.

3. Dla celów ustalania łącznego czasu wykonywania zadań pod wodą, o którym mowa w ust. 1, czas przebywania pod wodą jest liczony od chwili rozpoczęcia zanurzania pod wodę do chwili zakończenia wynurzania spod wody, z tym że czas pobytu pod wodą:

1) w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 3,0;

2) w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,5.

4. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby godzin pobytu pod wodą określonej w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:

1) 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego – jeżeli żołnierz wykonywał zadania w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową;

2) 1/60 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej;

3) 1/90 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego w sprzęcie nurkowym zasilanym sprężonym powietrzem.

Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

1) 0,45 – żołnierz, który wykonał powyżej 1000 skoków ze spadochronem;

2) 0,40 – żołnierz, który wykonał powyżej 500 do 1000 skoków ze spadochronem;

3) 0,35 – żołnierz, który wykonał powyżej 300 do 500 skoków ze spadochronem;

4) 0,30 – żołnierz, który wykonał powyżej 100 do 300 skoków ze spadochronem;

5) 0,20 – żołnierz, który wykonał do 100 skoków ze spadochronem.

2. Dodatek specjalny w wysokości wynikającej z ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w ramach szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym wykonuje w ciągu roku kalendarzowego co najmniej:

1) 20 skoków ze spadochronem – jeżeli żołnierz pełni służbę w charakterze wojskowego instruktora spadochronowego;

2) 5 skoków ze spadochronem – innemu żołnierzowi.

3. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby skoków określonej w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:

1) 1/20 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1 – za każdy skok wykonany w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, jeżeli żołnierz pełni służbę w charakterze instruktora spadochronowego;

2) 1/5 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1 – za każdy skok wykonany w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, w innym niż określony w pkt 1 przypadku.

Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności sposób wywiązywania się z obowiązków służbowych, stopień trudności i złożoności powierzanych zadań, liczbę podległych żołnierzy oraz stopień niebezpieczeństwa utraty przez niego zdrowia lub życia, inne uciążliwości i niebezpieczeństwa związane z realizacją zadań wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego, a także poziom wyszkolenia wojskowego i specjalistycznego żołnierza.

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności stopień trudności i złożoności powierzanych zadań oraz efekty uzyskiwane w trakcie ich realizowania, a także poziom doświadczenia i wyszkolenia specjalistycznego żołnierza.

3. Do czasu uprawniającego do przyznania dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wlicza się czas dotychczasowego pełnienia służby w wojskowych organach ścigania i wojskowych służbach specjalnych.

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności stopień niebezpieczeństwa utraty zdrowia lub życia oraz inne uciążliwości i niebezpieczeństwa w trakcie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, a także poziom wyszkolenia specjalistycznego żołnierza.

2. Wykaz szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych warunków pełnienia służby stanowi załącznik do rozporządzenia.

3. Dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, za służbę pełnioną w warunkach określonych w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, ust. 2 pkt 1, 2 i 6 załącznika do rozporządzenia, przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, jeżeli w środowisku pełnienia służby są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w przepisach w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, wydanych na podstawie art. 228 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.¹⁾).

4. Pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 3, dokonują laboratoria określone w przepisach w sprawie badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, wydanych na podstawie art. 227 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

5. Wypłatę dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wstrzymuje się w przypadku osiągnięcia poprawy warunków służby, popartej badaniami środowiskowymi lub po wyeliminowaniu czynnika szkodliwego.

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku służbowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się w szczególności charakter zadań realizowanych przez jednostkę organizacyjną, liczbę podległych żołnierzy i pracowników wojska, a także stopień wywiązywania się żołnierza z powierzonych zadań.

2. W zakresie przyznawania dodatku służbowego, o którym mowa w § 22, przepisy § 7 i 8 stosuje się odpowiednio.

1) po 10 latach służby wojskowej – 3%,

2) po 15 latach służby wojskowej – 6%,

3) po 20 latach służby wojskowej – 10%

– kwoty należnego uposażenia zasadniczego.

1) pełnienia zawodowej służby wojskowej;

2) służby pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego;

3) odbywania:

a) zasadniczej służby wojskowej,

b) nadterminowej zasadniczej służby wojskowej,

c) przeszkolenia wojskowego,

d) ćwiczeń wojskowych,

e) okresowej służby wojskowej;

4) pełnienia służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierza, który na podstawie rozporządzenia wymienionego w ust. 1 otrzymywał w dniu 30 czerwca 2004 r. dodatki o charakterze stałym: dla personelu latającego, za służbę na morzu, desantowy, dla żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych i Żandarmerii Wojskowej albo za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, któremu od dnia 1 lipca 2004 r. na podstawie § 9, 11, 15, 18 i 20 niniejszego rozporządzenia nie będzie przysługiwał odpowiedni dodatek specjalny o charakterze stałym.

3. Żołnierz zawodowy, który w dniu 30 czerwca 2004 r. spełniał warunki uprawniające do przywrócenia dodatków na podstawie przepisów rozporządzenia wymienionego w ust. 1, otrzymuje te dodatki w ostatnim miesiącu pełnienia czynnej służby wojskowej.

4. W zakresie przyznawania dodatków, o których mowa w ust. 1–3, stosuje się odpowiednio § 8, z tym że:

1) w razie zbiegu prawa do takiego dodatku z dodatkiem specjalnym przysługującym na podstawie rozporządzenia, żołnierz zawodowy otrzymuje tylko jeden najwyższy dodatek;

2) określenia wskaźnika, o którym mowa w § 8 ust. 2 pkt 1, dokonuje się w relacji do kwoty uposażenia bazowego w rozumieniu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.

1) okres pobierania przez żołnierza zawodowego przed dniem 30 czerwca 2004 r. dodatku o charakterze stałym dla personelu latającego, za służbę na morzu, desantowego, dla żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych i Żandarmerii Wojskowej albo za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, przysługującego mu na podstawie rozporządzenia wymienionego w § 26 ust. 1, traktuje się jako okres otrzymywania dodatku specjalnego, o którym jest mowa odpowiednio w § 9, 11, 15, 18 albo 20 niniejszego rozporządzenia;

2) okres służby pełnionej przez żołnierza zawodowego przed dniem 30 czerwca 2004 r. w Jednostce Wojskowej Nr 2305 albo w składzie etatowych patroli rozminowania traktuje się jako okres otrzymywania dodatku specjalnego, o którym jest odpowiednio mowa w § 17 albo 19;

3) okresy służby pełnionej przez żołnierza zawodowego w charakterze nurka lub płetwonurka przed dniem 30 czerwca 2004 r., w których wykonywał on normy roczne przebywania pod wodą określone w przepisach wydanych na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 i Nr 121, poz. 1264), traktuje się jako okresy otrzymywania dodatku specjalnego, o którym jest mowa w § 13.

2. Dla celów ustalenia czasu służby w składzie załóg jednostek pływających, o którym mowa w § 11 ust. 1, przyjmuje się ustalony na dzień 30 czerwca 2004 r. czas służby żołnierza zawodowego uprawniający do zwiększenia dodatku za służbę na morzu, uwzględniający okresy określone w § 12 ust. 4 rozporządzenia wymienionego w § 26 ust. 1.

Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001 i Nr 120, poz. 1252.

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669, z 2003 r. Nr 33, poz. 275 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 55).

Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 8 czerwca 2004 r. (poz. 1497)

WYKAZ SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA LUB UCIĄŻLIWYCH WARUNKÓW PEŁNIENIA SŁUŻBY PRZEZ ŻOŁNIERZY