Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 138 poz. 1464

Na podstawie art. 140 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

2. Przewodniczącego i członków Komisji powołuje i odwołuje Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych.

3. W przypadku badania przez Komisję wypadków i poważnych incydentów lotniczych, zaistniałych z udziałem załóg lub statków powietrznych lotnictwa służb porządku publicznego, Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, włącza w skład Komisji przedstawicieli tego lotnictwa na prawach członków Komisji.

4. Liczba członków Komisji wynosi od 5 do 30 w zależności od rodzaju zdarzenia lotniczego, które podlega badaniu przez Komisję.

5. W ramach prac Komisji spośród jej członków, w zależności od potrzeb, tworzy się:

1) podkomisję lotniczą – w skład której wchodzą specjaliści z zakresu szkolenia lotniczego, ruchu lotniczego, ratownictwa lotniczego (SAR), łączności, nawigacji i meteorologii;

2) podkomisję techniczną – w skład której wchodzą specjaliści z zakresu eksploatacji statków powietrznych, awioniki oraz wyposażenia techniki lotniczej, logistyki i informatyki;

3) podkomisję medyczną – w skład której wchodzą eksperci z zakresu medycyny lotniczej, psychologii i patomorfologii.

6. O powołaniu podkomisji, o których mowa w ust. 5, decyduje przewodniczący Komisji.

7. Pracami podkomisji kierują przewodniczący podkomisji wyznaczani przez przewodniczącego Komisji spośród członków wybranych do danej podkomisji.

2. Członkiem Komisji może być także osoba, które posiada wykształcenie minimum średnie oraz doświadczenie udokumentowane co najmniej dziesięcioletnią praktyką w specjalności niezbędnej przy badaniu wypadku lub incydentu lotniczego.

2. Przewodniczący może wystąpić do Ministra Obrony Narodowej o odwołanie członka Komisji w przypadku, gdy uzna, iż swoim zachowaniem naruszył on obowiązki, o których mowa w § 9.

2. Komisja może prowadzić badania wypadków i poważnych incydentów lotniczych zaistniałych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w których uczestniczyły statki powietrzne lotnictwa państwowego, jeżeli przewidują to umowy lub przepisy międzynarodowe albo jeżeli właściwy organ obcego państwa przekaże Komisji uprawnienia do przeprowadzenia badania albo sam nie podjął badania.

3. Badanie wypadków i poważnych incydentów lotniczych ma na celu ustalenie ich okoliczności i przyczyn oraz wydanie zaleceń i wniosków dla zapobieżenia podobnym wypadkom i incydentom w przyszłości.

2. W przypadku odstąpienia od badania incydentu lotniczego Komisja, poprzez Służbę Operacyjną Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, informuje użytkownika o przeprowadzeniu badań we własnym zakresie.

1) odpowiada za organizację i prowadzenie badań wypadku lotniczego oraz sprawuje nadzór nad jego przebiegiem i jest w tym zakresie przełożonym wszystkich członków Komisji i specjalistów podczas trwania badań;

2) reprezentuje Komisję na zewnątrz;

3) współpracuje z organami prokuratury wojskowej, Żandarmerii Wojskowej i Policji w celu uzyskania dodatkowych informacji o zdarzeniu lotniczym;

4) udziela zezwolenia, w porozumieniu z prokuratorem wojskowym, na zabranie zwłok ofiar wypadku oraz wraku statku powietrznego z miejsca zdarzenia;

5) przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej wyniki badań.

2. W przypadkach szczególnych przewodniczący Komisji może zlecić sporządzenie ekspertyz uprawnionym instytucjom, niezależnym rzeczoznawcom lub biegłym.

1) prowadzenia czynności badawczych w sposób rzetelny i obiektywny, z wykorzystaniem w pełni swojej wiedzy i doświadczenia zawodowego;

2) przestrzegania zasad prowadzenia badania zdarzeń lotniczych;

3) ochrony informacji zebranych w trakcie badania zgodnie z wymogami ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm.²⁾).

2. W przypadku zdarzenia lotniczego zaistniałego w lotnictwie służb porządku publicznego przewodniczący Komisji przed zatwierdzeniem protokołu przez Ministra Obrony Narodowej przedstawia go do zapoznania się ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.

1) wyjdą na jaw nowe okoliczności lub dowody istotne dla sprawy;

2) dowody istniejące w dniu wydania orzeczenia nie były mu znane.

2. Wysokość wynagrodzenia ekspertów Komisji, ustalonego w umowie, uzależnia się w szczególności od charakteru problemu będącego przedmiotem badania i jego złożoności.

3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje należność za czynności przygotowawcze i badawcze oraz inne faktycznie poniesione koszty.

Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke

¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002.

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 17, poz. 155 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257.

³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Nr 33/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 czerwca 1976 r. w sprawie badań wypadków lotniczych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON, poz. 76), które z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc w części dotyczącej rodzajów, trybu powoływania, składu i zakresu działania komisji badań wypadków lotniczych.