Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 131 poz. 1408

Na podstawie art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje:

1) sposób i tryb postępowania:

a) przy podejrzeniu afrykańskiego pomoru koni, zwanego dalej „chorobą",

b) przy stwierdzeniu choroby w gospodarstwie;

2) sposób i warunki określania obszaru zapowietrzonego i zagrożonego;

3) środki stosowane w celu zwalczania choroby.

1) przeprowadza dochodzenie epizootyczne, a zwłaszcza:

a) przeprowadza badanie ogólne koniowatych,

b) przeprowadza badanie szczegółowe koniowatych podejrzanych o zakażenie lub o chorobę,

c) przeprowadza oględziny lub sekcję zwłok koniowatych,

d) pobiera próbki i wysyła je do badań do laboratorium, które jest określone w załączniku do rozporządzenia;

2) sporządza spis koniowatych utrzymywanych w gospodarstwie, z podziałem na gatunki, określając liczbę koniowatych padłych, zakażonych i podejrzanych o zakażenie; dane w spisie uaktualnia, uwzględniając także koniowate, które urodziły się w okresie podejrzenia o chorobę;

3) sporządza spis miejsc, w których istnieją sprzyjające warunki do namnażania się i przetrwania wektorów, którymi są kuczmany z gatunku Culicoides imicola lub kuczmany z innych gatunków z rodzaju Culicoides, które mogą przenosić czynnik zakaźny wywołujący chorobę, określone w przepisach Unii Europejskiej³⁾, oraz nakazuje zastosowanie odpowiednich środków w celu ich zwalczenia;

4) nakazuje umieszczenie koniowatych w pomieszczeniach lub w innych miejscach zabezpieczonych przed wektorami;

5) nakazuje podjęcie czynności służących do zwalczania wektorów w pomieszczeniach lub w miejscach, w których przebywają koniowate, oraz wokół nich;

6) zakazuje wyprowadzania koniowatych z gospodarstwa, w którym podejrzewa się chorobę, lub wprowadzania ich do tego gospodarstwa;

7) nakazuje postępowanie ze zwłokami zwierzęcymi w sposób określony w rozporządzeniu nr 1774/2002/WE z dnia 3 października 2002 r. wprowadzającym przepisy zdrowotne odnoszące się do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002);

8) przeprowadza regularne kontrole weterynaryjne w gospodarstwie.

2. Dochodzenie epizootyczne, oprócz ustaleń, o których mowa w art. 42 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, zwanej dalej „ustawą", ma na celu określenie:

1) dróg przemieszczania koniowatych oraz zwłok koniowatych z gospodarstwa, w którym podejrzewa się chorobę, lub do tego gospodarstwa;

2) miejsc występowania wektorów.

3. Powiatowy lekarz weterynarii może zastosować środki, o których mowa w ust. 1, w innych gospodarstwach, jeżeli jest to uzasadnione ich położeniem lub kontaktem z gospodarstwem, w którym podejrzewa się chorobę.

4. Przepisy ust. 1 oraz środki zwalczania choroby, określone w przepisach Unii Europejskiej⁴⁾, stosuje się odpowiednio w przypadku podejrzenia choroby u koniowatych wolno żyjących w rezerwatach przyrody.

5. Środki, o których mowa w ust. 1–4, stosuje się do dnia wykluczenia choroby przez powiatowego lekarza weterynarii.

1) utrzymuje środki, o których mowa w § 3 ust. 1;

2) nakazuje i nadzoruje niezwłoczne zabicie koniowatych zakażonych i chorych.

2. Powiatowy lekarz weterynarii, w gospodarstwach znajdujących się na obszarze o promieniu 20 km od ogniska choroby, niezwłocznie:

1) nakazuje i nadzoruje zastosowanie środków, o których mowa w § 3 ust. 1;

2) przeprowadza szczepienia, o których mowa w art. 43 ust. 3 ustawy, stosując szczepionkę dopuszczoną do obrotu, oraz trwale i wyraźnie znakuje zaszczepione koniowate.

3. Powiatowy lekarz weterynarii nie przeprowadza szczepień, jeżeli nie zezwalają na to warunki epizootyczne, meteorologiczne, geograficzne lub klimatyczne; o fakcie tym Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską.

4. Powiatowy lekarz weterynarii stosuje środki, o których mowa w § 3 ust. 1, w gospodarstwach położonych poza obszarem określonym w ust. 2:

1) jeżeli wprowadzono do nich koniowate pochodzące z ogniska choroby;

2) jeżeli koniowate z tych gospodarstw zostały wprowadzone do ogniska choroby;

3) w przypadkach uzasadnionych warunkami geograficznymi, ekologicznymi lub meteorologicznymi.

5. Główny Lekarz Weterynarii o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 4, informuje Komisję Europejską.

1) zapowietrzony o promieniu co najmniej 100 km;

2) zagrożony, na którym w czasie ostatnich 12 miesięcy nie przeprowadzano szczepień przeciwko chorobie, sięgający co najmniej 50 km poza obszar zapowietrzony.

2. Jeżeli obszar zapowietrzony, zagrożony lub obszar, o którym mowa w § 4 ust. 2, wykracza poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, Główny Lekarz Weterynarii informuje o tym właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw trzecich w celu podjęcia współpracy w zakresie zwalczania choroby.

3. Główny Lekarz Weterynarii może wystąpić do Komisji Europejskiej o udzielenie zgody na zmianę granic obszarów⁵⁾, o których mowa w ust. 1.

1) sporządza spis gospodarstw, w których przebywają koniowate;

2) poddaje gospodarstwa, o których mowa w pkt 1, okresowym kontrolom weterynaryjnym, w ramach których:

a) przeprowadza badania ogólne koniowatych,

b) pobiera próbki do badań laboratoryjnych, jeżeli jest to niezbędne, i przesyła je do laboratorium, które jest określone w załączniku do rozporządzenia.

2. Powiatowy lekarz weterynarii prowadzi dokumentację kontroli, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wraz z opisem ich wyników.

3. Koniowate mogą opuszczać gospodarstwa znajdujące się w obszarze zapowietrzonym wyłącznie za zgodą i pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii w celu niezwłocznego dokonania ich uboju w rzeźni znajdującej się w obszarze zapowietrzonym, a jeżeli na tym obszarze nie ma rzeźni – w rzeźni wyznaczonej przez powiatowego lekarza weterynarii, znajdującej się na obszarze zagrożonym.

1) określone w przepisach Unii Europejskiej⁶⁾;

2) o których mowa w art. 43 ust. 3 ustawy.

2. Koniowate mogą opuszczać gospodarstwa znajdujące się w obszarze zagrożonym wyłącznie za zgodą powiatowego lekarza weterynarii w celu niezwłocznego dokonania uboju w rzeźni znajdującej się na obszarze zagrożonym, a jeżeli na tym obszarze nie ma rzeźni – w rzeźni wyznaczonej przez powiatowego lekarza weterynarii, znajdującej się na obszarze zapowietrzonym.

2. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę na przemieszczanie koniowatych znajdujących się w obszarze zapowietrzonym albo w obszarze zagrożonym:

1) w obrębie tych samych obszarów, jeżeli:

a) przeprowadził badanie kliniczne koniowatych znajdujących się w gospodarstwie i nie stwierdził objawów klinicznych choroby,

b) koniowate zostały oznakowane zgodnie z przepisami o identyfikacji i rejestracji zwierząt,

c) koniowate zostaną zaopatrzone w dokumenty określające ich pochodzenie i miejsce przeznaczenia;

2) do stacji kwarantanny, pod jego nadzorem i za zgodą powiatowego lekarza weterynarii, właściwego ze względu na miejsce położenia stacji kwarantanny, jeżeli są spełnione wymagania weterynaryjne określone w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań przy przywozie i przemieszczaniu koniowatych.

3. Zaszczepione koniowate nie mogą opuścić gospodarstwa przez okres 60 dni od dnia szczepienia.

4. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską o podjęciu środków, o których mowa w ust. 2.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).

²⁾ Przepisy niniejszego rozporządzenia częściowo wdrażają postanowienia dyrektywy 92/35/EWG z dnia 29 kwietnia 1992 r. ustanawiającej zasady kontroli i środki zwalczania afrykańskiego pomoru koni (Dz. Urz. Nr L 157 z 10.06.92).

Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej – wydanie specjalne.

³⁾ Decyzja wydawana na podstawie art. 2 lit. b dyrektywy 92/35/EWG dotycząca określenia wektorów przy szerzeniu się afrykańskiego pomoru koni.

⁴⁾ Decyzja wydawana na podstawie art. 4 ust. 5 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca podjęcia dodatkowych środków w rezerwatach przyrody przy podejrzeniu afrykańskiego pomoru koni.

⁵⁾ Decyzja wydawana na podstawie art. 8 ust. 2 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca zmiany granic obszarów zapowietrzonego lub zagrożonego.

⁶⁾ Decyzja wydawana na podstawie art. 9 ust. 2 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca przeprowadzenia szczepień przeciwko afrykańskiemu pomorowi koni w obszarze zapowietrzonym.

⁷⁾ Decyzja wydawana na podstawie art. 11 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca okresu stosowania środków przewidzianych dla obszaru zapowietrzonego i zagrożonego.

⁸⁾ Decyzja wydawana na podstawie art. 12 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca podjęcia dodatkowych środków przy zwalczaniu afrykańskiego pomoru koni.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
z dnia 18 maja 2004 r. (poz. 1408)

LABORATORIUM PROWADZĄCE BADANIA W KIERUNKU AFRYKAŃSKIEGO POMORU KONI

Laboratorium Zakładu Wirusologii Państwowego Instytutu Weterynaryjnego
– Państwowego Instytutu Badawczego
ul. Partyzantów 57
24–100 Puławy