Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 110 poz. 1167

Na podstawie art. 288 § 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje:

2. Dyrektor urzędu morskiego, któremu przekazano mienie, jest obowiązany ustalić jego właściciela w możliwie najkrótszym czasie.

3. Jeżeli ustalenie właściciela jest utrudnione, w terminie nie dłuższym niż 1 miesiąc od daty przekazania mienia, dyrektor urzędu morskiego jest obowiązany zamieścić ogłoszenie o poszukiwaniu właściciela mienia w lokalnej prasie właściwej dla siedziby urzędu morskiego oraz w gazecie o zasięgu ogólnokrajowym, a ponadto treść ogłoszenia podać do publicznej wiadomości przez wywieszenie go w siedzibie urzędu morskiego i podległych mu kapitanatach (bosmanatach) portów.

4. Dyrektor urzędu morskiego, któremu przekazano mienie, może przekazać treść ogłoszenia dyrektorom innych urzędów morskich, terenowym organom administracji rządowej i samorządowej lub podać treść ogłoszenia do publicznej wiadomości w inny sposób zwyczajowo przyjęty.

1) oznaczenie mienia z podaniem – stosownie do okoliczności – jego rodzaju, wielkości, liczby przedmiotów, masy, stanu zewnętrznego ze wskazaniem znaków utrwalonych na mieniu;

2) oznaczenie osoby, adresu (siedziby) wydobywającego, ratującego lub znalazcy;

3) oznaczenie daty, miejsca i okoliczności wydobycia, uratowania lub znalezienia mienia;

4) wezwanie właściciela mienia, aby w wyznaczonym terminie zgłosił się do urzędu morskiego i wykazał swe prawa do mienia;

5) określenie siedziby urzędu morskiego podającego do wiadomości publicznej ogłoszenie.

2. Termin zgłoszenia się do urzędu i wykazania prawa własności, o którym mowa w ust. 1, może wynosić od 1 do 6 miesięcy, w zależności od wartości mienia, miejsca wydobycia lub uratowania i miejsca zamieszkania (siedziby) domniemanego właściciela.

2. Jeżeli znane jest miejsce zamieszkania (siedziba) domniemanego właściciela mienia za granicą, dyrektor urzędu morskiego może przestać temu właścicielowi ogłoszenie, o którym mowa w § 2, bezpośrednio albo za pośrednictwem właściwej placówki dyplomatycznej lub konsularnej Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Jeżeli miejsce zamieszkania (siedziba) domniemanego właściciela mienia za granicą nie jest znane, a istnieje prawdopodobieństwo odnalezienia właściciela, dyrektor urzędu morskiego może zwrócić się do placówki dyplomatycznej lub konsularnej Rzeczypospolitej Polskiej o podanie do wiadomości treści ogłoszenia, o którym mowa w § 2, w danym kraju, porcie lub miejscowości.

2. Jeżeli zgłosi się więcej niż jedna osoba, przedstawiając swe prawo własności do mienia, dyrektor urzędu morskiego zawiesza postępowanie, mające na celu ustalenie właściciela mienia, wyznaczając zainteresowanym termin wystąpienia do sądu o ustalenie prawa własności. Termin ten nie może być dłuższy niż 3 miesiące.

3. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 2, zainteresowani nie wystąpią na drogę sądową albo sąd prawomocnym wyrokiem oddalił ich roszczenia, dyrektor urzędu morskiego wydaje decyzję stwierdzającą, że właściciel mienia nie został ustalony.

Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Żeglugi z dnia 31 sierpnia 1962 r. w sprawie trybu ustalania właściciela mienia wydobytego z morza (Dz. U. Nr 55, poz. 279), które na podstawie art. 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.