Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 108 poz. 1144

Na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowy tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych, zwanych dalej „żołnierzami”, na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk, w tym zasady i tryb organizacji oraz kierowania żołnierzy na kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem na stanowiska;

2) inne niż wymienione w art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej „ustawą”, stanowiska służbowe, na które wyznacza i z których zwalnia Minister Obrony Narodowej;

3) szczegółowe warunki i tryb zaliczania i przenoszenia żołnierzy do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej;

4) tryb przenoszenia żołnierzy do rezerwy kadrowej, warunki i sposób pełnienia przez nich zawodowej służby wojskowej w tym okresie, a także sposób nakładania na nich zadań służbowych oraz rozliczania z ich wykonania, oraz limit żołnierzy, pozostających w rezerwie kadrowej, dla poszczególnych organów wymienionych w art. 20 ust. 3 ustawy, w ramach ogólnej liczby stanowisk służbowych określonej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2003 r. w sprawie określenia liczby stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 217, poz. 2127).

2. Oficera rezerwy, o którym mowa w art. 10 pkt 1 lit. b ustawy, powołanego do zawodowej służby wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu przez tego żołnierza.

3. Absolwenta szkoły podoficerskiej, kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego kaprala (mata).

4. Podoficera rezerwy, o którym mowa w art. 10 pkt 2 lit. b ustawy, powołanego do zawodowej służby wojskowej, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu przez tego żołnierza.

5. Żołnierza, o którym mowa w art. 10 pkt 3 ustawy, i osobę, o której mowa w art. 11 ustawy, powołanych do zawodowej służby wojskowej, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia starszego szeregowego (starszego marynarza).

1) formalnej zgodności prognozy z modelem przebiegu służby;

2) spełniania przez żołnierza minimalnych wymagań kwalifikacyjnych do wyznaczenia na stanowisko służbowe, określonych w art. 36 ust. 1 ustawy;

3) potrzeb Sił Zbrojnych w zakresie wyznaczeń na stanowiska służbowe;

4) treści, ocen i prognoz zawartych w opiniach okresowych żołnierzy, dla których określono w prognozie bliższej równorzędne stanowiska.

2. Organ właściwy do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe określone w prognozie bliższej, na podstawie przeprowadzonej analizy:

1) może zaakceptować zaproponowaną prognozę bliższą i wskazać stanowisko służbowe, na które żołnierz po zakończeniu kadencji zostanie wyznaczony;

2) może zmienić zaproponowaną prognozę bliższą i wskazać inne stanowisko służbowe, na które żołnierz po zakończeniu kadencji zostanie wyznaczony;

3) w przypadku braku możliwości, o których mowa w pkt 1 i 2, występuje do organu wojskowego posiadającego wyższe kompetencje o wyznaczenie na inne stanowisko służbowe.

2. Po ukończeniu przez żołnierza kursu specjalistycznego wyznacza się go na stanowisko zgodnie z przyjętą prognozą, wydając w tym celu decyzję personalną.

2. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem podoficerów na stanowiska służbowe organizowane są w szkołach podoficerskich.

3. Kursy na stanowiska służbowe w korpusie osobowym medycznym i Wojskowych Służb Informacyjnych mogą być prowadzone odpowiednio w Centrum Szkolenia Wojskowych Służb Medycznych i w ośrodkach szkolenia podległych szefowi Wojskowych Służb Informacyjnych.

2. Żołnierze odbywają kursy specjalistyczne wymagane przed objęciem stanowisk służbowych, trwające nie dłużej niż trzy miesiące, w trakcie służby na zajmowanym stanowisku służbowym przed zakończeniem kadencji.

2. Żołnierz, któremu do osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 111 pkt 5 ustawy, pozostało mniej niż trzy lata, może być na ten okres wyznaczony na stanowisko główne.

3. W decyzji personalnej o wyznaczeniu żołnierza na stanowisko służbowe określa się datę rozpoczęcia i zakończenia kadencji służby na tym stanowisku.

2. Egzamin na podoficera żołnierz zdaje po ukończeniu szkoły podoficerskiej.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej, po zasięgnięciu opinii lekarza, występuje do właściwego organu z wnioskiem o wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe odpowiadające jego stanowi zdrowia i kwalifikacjom.

2. Dowódca jednostki wojskowej kieruje żołnierza do jednostki wojskowej, w której został wyznaczony na nowe stanowisko służbowe, określając termin tak, aby mógł on stawić się w niej w dniu określonym w decyzji personalnej o wyznaczeniu na stanowisko służbowe.

1) w Jednostce Wojskowej 2305 na stanowiska służbowe:

a) zastępcy dowódcy,

b) szefa: sztabu, logistyki i szkolenia;

2) w wyższej szkole oficerskiej – na stanowiska profesorów zwyczajnego i nadzwyczajnego;

3) w Stałym Przedstawicielstwie Rzeczypospolitej Polskiej przy:

a) Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego w Brukseli – na stanowiska starszego specjalisty i chorążego,

b) Biurze Narodów Zjednoczonych i innych organizacjach międzynarodowych w Wiedniu – na stanowisko doradcy wojskowego,

c) Narodach Zjednoczonych w Nowym Jorku – na stanowisko doradcy wojskowego;

4) na stanowiska służbowe:

a) zastępcy komendanta szpitala wojskowego,

b) przewodniczącego wojskowej komisji lekarskiej,

c) wojskowego komendanta uzupełnień,

d) adiutanta Ministra Obrony Narodowej.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przy wyznaczaniu na stanowiska służbowe stosuje się przepisy rozporządzenia wydanego na podstawie art. 24 ust. 8 ustawy.

1) zniesienia korpusu osobowego lub grupy osobowej w tym korpusie, do których żołnierz był zaliczony, bądź zmniejszenia stanu etatowego w obrębie korpusu osobowego, w którym pełni służbę;

2) utworzenia nowego korpusu osobowego lub grupy osobowej w istniejącym korpusie osobowym bądź z uwagi na konieczność dokonania uzupełnienia stanu etatowego w istniejących korpusach osobowych lub grupach osobowych.

2. Wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe w trybie, o którym mowa w ust. 1, następuje z uwzględnieniem wymogów w zakresie wykształcenia, kwalifikacji i stanu zdrowia określonych w karcie opisu stanowiska służbowego, na które żołnierz ten ma być wyznaczony.

3. Przeniesienie żołnierza między korpusami osobowymi następuje w porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.

2. Limit żołnierzy, którzy mogą pozostawać w rezerwie kadrowej, wynosi dla:

1) Ministra Obrony Narodowej – 10 % ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy kadrowej;

2) Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – 70 % ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy kadrowej;

3) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach kadr – 20 % ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy kadrowej.

2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, podaje się datę zwolnienia żołnierza ze stanowiska służbowego, w celu określenia terminu rozpoczęcia okresu przebywania w rezerwie kadrowej.

3. Organ wojskowy właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, z chwilą upływu okresu przebywania w rezerwie kadrowej i ukończenia z wynikiem pozytywnym studiów, kursu lub nauki wyznacza tego żołnierza na kolejne stanowisko służbowe lub kieruje do organu właściwego do jego wyznaczenia na stanowisko służbowe.

2. Organ wojskowy właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej określa zakres wykonywania przez niego zadań służbowych oraz sposób rozliczania z ich wykonania.

3. Organ wojskowy właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, z chwilą upływu okresu przebywania w rezerwie kadrowej wyznacza go na kolejne stanowisko służbowe lub kieruje do organu właściwego do jego wyznaczenia na stanowisko albo zwalnia go z zawodowej służby wojskowej lub występuje z wnioskiem o zwolnienie z tej służby.

1) datę rozpoczęcia i zakończenia okresu przebywania w rezerwie kadrowej;

2) miejsce wykonywania przez tego żołnierza obowiązków służbowych;

3) miejsce zaopatrzenia logistycznego.

2. Organy wojskowe określone w art. 20 ust. 3 ustawy prowadzą ewidencję żołnierzy przeniesionych przez nie do rezerwy kadrowej.

Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński

¹⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38, z 1998 r. Nr 153, poz. 1004, z 1999 r. Nr 20, poz. 182 i Nr 82, poz. 925, z 2001 r. Nr 8, poz. 68, z 2002 r. Nr 5, poz. 54 i Nr 71, poz. 660 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 83 i Nr 29, poz. 242), które traci moc w części dotyczącej § 20–26 i § 39–64 na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750).