Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 79 poz. 737

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 5 października 1973 r. została sporządzona w Monachium Konwencja o udzielaniu patentów europejskich, zmieniona aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami stanowiącymi jej integralną część, a w dniu 29 listopada 2000 r. podpisany został w Monachium Akt rewidujący^*) Konwencję o udzielaniu patentów europejskich, w następującym brzmieniu:

Przekład

KONWENCJA

o udzielaniu patentów europejskich (Konwencja o patencie europejskim) z dnia 5 października 1973 r.,

zmieniona aktem zmieniającym art. 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r.

Preambuła

Umawiające się państwa,

pragnąc umocnić współpracę między państwami Europy w dziedzinie ochrony wynalazków,

pragnąc, aby w tych państwach taka ochrona mogła być uzyskiwana za pomocą jednej procedury udzielania patentów i poprzez ustanowienie pewnych jednolitych zasad rządzących tak udzielonymi patentami,

pragnąc zawrzeć w tym celu konwencję powołującą Europejską Organizację Patentową i stanowiącą porozumienie szczególne w rozumieniu art. 19 Konwencji o ochronie własności przemysłowej, podpisanej w Paryżu dnia 20 marca 1883 r. i po raz ostatni zmienionej dnia 14 lipca 1967 r., oraz układ o patencie regionalnym w rozumieniu art. 45 ust. 1 Układu o współpracy patentowej z dnia 19 czerwca 1970 r.,

uzgodniły następujące postanowienia:

CZĘŚĆ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE I ORGANIZACYJNE

Rozdział I

Postanowienia ogólne

Artykuł 1

Europejskie prawo o udzielaniu patentów

Niniejszym ustanawia się wspólny dla umawiających się państw system prawa o udzielaniu patentów.

Artykuł 2

Patent europejski

(1) Patenty udzielone na mocy niniejszej konwencji noszą nazwę patentów europejskich.

(2) Patent europejski posiada w każdym umawiającym się państwie, dla którego został udzielony, ten sam skutek i podlega tym samym warunkom, co patent krajowy udzielony przez to państwo, chyba że niniejsza konwencja stanowi inaczej.

Artykuł 3

Skutek terytorialny

Można wnosić o udzielenie patentu europejskiego dla jednego lub kilku umawiających się państw.

Artykuł 4

Europejska Organizacja Patentowa

(1) Niniejsza konwencja ustanawia Europejską Organizację Patentową, zwaną dalej „Organizacją”. Posiada ona autonomię administracyjną i finansową.

(2) Organami Organizacji są:

(a) Europejski Urząd Patentowy;

(b) Rada Administracyjna.

(3) Zadaniem Organizacji jest udzielanie patentów europejskich. Zadanie to realizuje Europejski Urząd Patentowy nadzorowany przez Radę Administracyjną.

Rozdział II

Europejska Organizacja Patentowa

Artykuł 5

Status prawny

(1) Organizacja posiada osobowość prawną.

(2) W każdym umawiającym się państwie Organizacja korzysta ze zdolności prawnej w najszerszym zakresie przyznawanym osobom prawnym zgodnie z prawem krajowym tego państwa; może ona w szczególności nabywać lub zbywać majątek ruchomy i nieruchomy oraz może być stroną w procesie sądowym.

(3) Organizację reprezentuje prezes Europejskiego Urzędu Patentowego.

Artykuł 6

Siedziba

(1) Organizacja ma swoją siedzibę w Monachium.

(2) Europejski Urząd Patentowy jest tworzony w Monachium. Posiada oddział w Hadze.

Artykuł 7

Biura Europejskiego Urzędu Patentowego

W celu zapewnienia informacji i łączności można na mocy decyzji Rady Administracyjnej powołać w razie potrzeby biura Europejskiego Urzędu Patentowego w umawiających się państwach i przy organizacjach międzyrządowych z dziedziny własności przemysłowej, pod warunkiem uzyskania zgody zainteresowanego umawiającego się państwa lub organizacji.

Artykuł 8

Przywileje i immunitety

Protokół o przywilejach i immunitetach, stanowiący załącznik do niniejszej konwencji, określa warunki, na jakich Organizacja, członkowie Rady Administracyjnej, pracownicy Europejskiego Urzędu Patentowego oraz inne osoby wymienione w tym protokole jako biorące udział w pracach Organizacji korzystają na terytorium każdego umawiającego się państwa z przywilejów i immunitetów niezbędnych do wykonywania swoich obowiązków.

Artykuł 9

Odpowiedzialność

(1) Zobowiązanie umowne Organizacji podlega prawu mającemu zastosowanie do danej umowy.

(2) Zobowiązanie pozaumowne Organizacji wynikające ze szkody spowodowanej przez nią lub przez pracowników Europejskiego Urzędu Patentowego podczas wykonywania ich obowiązków podlega przepisom prawa Republiki Federalnej Niemiec. Jeżeli szkoda spowodowana jest przez oddział w Hadze albo biuro lub pracowników tam zatrudnionych, stosuje się przepisy prawa umawiającego się państwa, w którym znajduje się ten oddział lub biuro.

(3) Odpowiedzialność osobistą pracowników Europejskiego Urzędu Patentowego wobec Organizacji ustala Regulamin pracowniczy lub warunki zatrudnienia.

(4) Sądami właściwymi do rozstrzygania sporów wynikających z przepisów ust. 1 i 2 są:

(a) dla sporów z ust. 1, właściwe dla tego rodzaju spraw – sądy Republiki Federalnej Niemiec, o ile zawarta między stronami umowa nie wskazuje sądów innego państwa;

(b) dla sporów wynikających z ust. 2, albo właściwe dla tego rodzaju spraw – sądy Republiki Federalnej Niemiec, albo właściwe dla tego rodzaju spraw sądy państwa, w którym znajduje się oddział lub biuro.

Rozdział III

Europejski Urząd Patentowy

Artykuł 10

Kierownictwo

(1) Europejskim Urzędem Patentowym kieruje prezes, który odpowiada za swoją działalność przed Radą Administracyjną.

(2) W tym celu prezes pełni w szczególności następujące funkcje i posiada następujące uprawnienia:

(a) podejmuje niezbędne kroki w celu zapewnienia funkcjonowania Europejskiego Urzędu Patentowego, włącznie z zatwierdzaniem wewnętrznych instrukcji administracyjnych i publikowaniem informacji do publicznej wiadomości;

(b) określa, o ile konwencja nie zawiera przepisów w tym względzie, które zadania mają być realizowane w Europejskim Urzędzie Patentowym w Monachium, a które w jego oddziale w Hadze;

(c) może przedłożyć Radzie Administracyjnej projekt zmiany niniejszej konwencji oraz projekt przepisów o charakterze ogólnym lub decyzji, które wchodzą w zakres kompetencji Rady Administracyjnej;

(d) przygotowuje i realizuje budżet oraz budżet korygujący lub uzupełniający;

(e) każdego roku przedkłada Radzie Administracyjnej sprawozdanie z zarządu;

(f) sprawuje władzę zwierzchnią nad personelem;

(g) z zastrzeżeniem postanowień art. 11 mianuje i awansuje pracowników;

(h) sprawuje władzę dyscyplinarną nad pracownikami, z wyjątkiem pracowników, o których mowa w art. 11, oraz może występować do Rady Administracyjnej z wnioskiem o postępowanie dyscyplinarne w stosunku do pracowników, o których mowa w art. 11 ust. 2 i 3;

(i) może delegować swoje obowiązki i uprawnienia.

(3) Prezes wspomagany jest przez kilku wiceprezesów. Jeśli prezes jest nieobecny lub niezdolny do pełnienia obowiązków, zastępuje go jeden z wiceprezesów zgodnie z procedurą ustaloną przez Radę Administracyjną.

Artykuł 11

Mianowanie wyższych rangą pracowników

(1) Prezes Europejskiego Urzędu Patentowego powoływany jest decyzją Rady Administracyjnej.

(2) Wiceprezesi powoływani są decyzją Rady Administracyjnej po zasięgnięciu opinii prezesa.

(3) Członkowie Komisji Odwoławczych i Rozszerzonej Komisji Odwoławczej, włącznie z przewodniczącymi, powoływani są decyzją Rady Administracyjnej na wniosek prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego. Mogą oni być ponownie powołani decyzją Rady Administracyjnej po zasięgnięciu opinii prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego.

(4) Rada Administracyjna sprawuje władzę dyscyplinarną w stosunku do pracowników, o których mowa w ust. 1–3.

Artykuł 12

Obowiązki urzędowe

Pracownicy Europejskiego Urzędu Patentowego, nawet po rozwiązaniu umowy o pracę, zobowiązani są zarówno do nieujawniania, jak i do niewykorzystywania informacji, które ze względu na swój charakter stanowią tajemnicę zawodową.

Artykuł 13

Spory pomiędzy Organizacją a pracownikami Europejskiego Urzędu Patentowego

(1) Pracownicy oraz byli pracownicy Europejskiego Urzędu Patentowego lub ich następcy prawni mogą, w przypadku sporów z Europejską Organizacją Patentową, zwracać się do Trybunału Administracyjnego Międzynarodowej Organizacji Pracy stosownie do Statutu Trybunału oraz w granicach i z zastrzeżeniem warunków ustalonych w Regulaminie pracowniczym dla pracowników stałych lub ustalonych w Regulaminie systemu emerytalnego albo wynikających z warunków zatrudnienia innych pracowników.

(2) Odwołanie jest dopuszczalne tylko wtedy, jeśli zainteresowany wykorzystał wszystkie inne środki odwoławcze dostępne, zależnie od okoliczności, na podstawie Regulaminu pracowniczego, Regulaminu systemu emerytalnego albo warunków zatrudnienia.

Artykuł 14

Języki obowiązujące w Europejskim Urzędzie Patentowym

(1) Urzędowymi językami obowiązującymi w Europejskim Urzędzie Patentowym są: angielski, francuski i niemiecki. Europejskie zgłoszenia patentowe muszą być dokonane w jednym z tych języków.

(2) Jednakże, osoby fizyczne lub osoby prawne posiadające miejsce zamieszkania albo główną siedzibę firmy na terytorium umawiającego się państwa, którego językiem urzędowym jest język inny niż angielski, francuski lub niemiecki, oraz obywatele tego państwa zamieszkujący za granicą, mogą dokonywać europejskich zgłoszeń patentowych w języku urzędowym tego państwa. Niemniej jednak, w terminie określonym w Regulaminie wykonawczym, należy złożyć tłumaczenie na jeden z języków urzędowych Europejskiego Urzędu Patentowego; tłumaczenie to można uzgadniać z oryginalnym tekstem zgłoszenia w trakcie całego postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym.

(3) Język urzędowy Europejskiego Urzędu Patentowego, w którym dokonano europejskiego zgłoszenia patentowego lub w przypadku, o którym mowa w ust. 2, języki tłumaczenia są językami stosowanymi we wszystkich postępowaniach przed Europejskim Urzędem Patentowym dotyczących zgłoszenia lub udzielonego patentu, o ile Regulamin wykonawczy nie stanowi inaczej.

(4) Osoby, o których mowa w ust. 2, mogą również składać w języku urzędowym danego umawiającego się państwa te dokumenty, które należy złożyć w określonym terminie. Jednakże, muszą one, w terminie określonym w Regulaminie wykonawczym, złożyć ich tłumaczenie na język stosowany w postępowaniu; w przypadkach przewidzianych w Regulaminie wykonawczym, mogą one złożyć tłumaczenie na inny język urzędowy Europejskiego Urzędu Patentowego.

(5) Jeśli jakikolwiek dokument, niebędący częścią składową europejskiego zgłoszenia patentowego, zostanie złożony w innym języku niż przewiduje to niniejsza konwencja lub jeśli tłumaczenie wymagane na mocy niniejszej konwencji nie zostanie złożone w terminie, wówczas dokument uważa się za nieodebrany.

(6) Europejskie zgłoszenia patentowe publikuje się w języku postępowania.

(7) Opisy patentów europejskich publikuje się w języku postępowania; zawierają one tłumaczenie zastrzeżeń na dwa pozostałe języki urzędowe Europejskiego Urzędu Patentowego.

(8) W trzech językach urzędowych Europejskiego Urzędu Patentowego publikuje się:

(a) Europejski Biuletyn Patentowy;

(b) Dziennik Urzędowy Europejskiego Urzędu Patentowego.

(9) Wpisy do Europejskiego Rejestru Patentowego dokonywane są w trzech językach urzędowych Europejskiego Urzędu Patentowego. W przypadku wątpliwości, autentyczny jest wpis w języku postępowania.

Artykuł 15

Wydziały, przed którymi toczy się postępowanie

Do prowadzenia postępowań ustanowionych niniejszą konwencją w Europejskim Urzędzie Patentowym utworzone zostają:

(a) Sekcja Zgłoszeń;

(b) Wydziały Poszukiwań;

(c) Wydziały Badań;

(d) Wydziały ds. Sprzeciwów;

(e) Wydział Prawny;

(f) Komisje Odwoławcze;

(g) Rozszerzona Komisja Odwoławcza.

Artykuł 16

Sekcja Zgłoszeń

Sekcja Zgłoszeń znajduje się w oddziale w Hadze. Odpowiada ona za prowadzenie badania przy dokonaniu zgłoszenia oraz badania pod względem formalnym każdego europejskiego zgłoszenia patentowego aż do momentu złożenia wniosku o badanie lub oświadczenia przez zgłaszającego, stosownie do art. 96 ust. 1, że pragnie on dalszego prowadzenia postępowania w odniesieniu do swojego zgłoszenia. Jest ona również odpowiedzialna za publikację europejskiego zgłoszenia patentowego oraz sprawozdania z poszukiwania europejskiego.

Artykuł 17

Wydziały Poszukiwań

Wydziały Poszukiwań znajdują się w oddziale w Hadze. Odpowiadają one za sporządzanie sprawozdań z poszukiwania europejskiego.

Artykuł 18

Wydziały Badań

(1) Wydział Badań odpowiada za prowadzenie badania każdego europejskiego zgłoszenia patentowego od momentu, w którym kończą się zadania Sekcji Zgłoszeń.

(2) Wydział Badań składa się z trzech ekspertów o specjalności technicznej. Niemniej jednak, zgodnie z ogólną zasadą, do chwili podjęcia ostatecznej decyzji prowadzenie badania powierza się jednemu członkowi tego Wydziału. Postępowanie ustne prowadzone jest przed samym Wydziałem Badań. Jeśli Wydział Badań uważa, że wymaga tego charakter decyzji, rozszerza swój skład o dodatkowego eksperta o kwalifikacjach prawniczych. W przypadku równego podziału głosów, decyduje głos przewodniczącego Wydziału.

Artykuł 19

Wydziały ds. Sprzeciwów

(1) Wydział ds. Sprzeciwów odpowiada za rozpatrywanie sprzeciwów wobec każdego patentu europejskiego.

(2) Wydział ds. Sprzeciwów składa się z trzech ekspertów o specjalności technicznej, z których co najmniej dwóch nie brało udziału w postępowaniu o udzielenie patentu, którego dotyczy sprzeciw. Ekspert, który brał udział w postępowaniu o udzielenie tego patentu europejskiego, nie może być przewodniczącym. Przed podjęciem ostatecznej decyzji w sprawie sprzeciwu Wydział ds. Sprzeciwów może powierzyć zbadanie sprzeciwu jednemu ze swoich członków. Postępowanie ustne prowadzone jest przed samym Wydziałem ds. Sprzeciwów. Jeśli Wydział ds. Sprzeciwów uważa, że wymaga tego charakter decyzji rozszerza swój skład o dodatkowego eksperta o kwalifikacjach prawniczych, który nie brał udziału w postępowaniu o udzielenie tego patentu. W przypadku równego podziału głosów, decyduje głos przewodniczącego Wydziału.

Artykuł 20

Wydział Prawny

(1) Wydział Prawny odpowiada za decyzje dotyczące wpisów w Rejestrze Patentów Europejskich oraz dotyczące wpisu na listę zawodowych pełnomocników i skreślenia z tej listy.

(2) Decyzje Wydziału Prawnego podejmowane są przez jednego członka Wydziału posiadającego kwalifikacje prawnicze.

Artykuł 21

Komisje Odwoławcze

(1) Komisje Odwoławcze odpowiadają za rozpatrywanie odwołań od decyzji Sekcji Zgłoszeń, Wydziałów Badań, Wydziałów ds. Sprzeciwów oraz Wydziału Prawnego.

(2) Odwołania od decyzji Sekcji Zgłoszeń lub Wydziału Prawnego rozpatruje Komisja Odwoławcza w składzie trzech członków posiadających kwalifikacje prawnicze.

(3) Odwołania od decyzji Wydziału Badań rozpatruje Komisja Odwoławcza w składzie:

(a) dwóch członków posiadających kwalifikacje techniczne i jednego członka posiadającego kwalifikacje prawnicze, jeżeli decyzja dotyczy odrzucenia europejskiego zgłoszenia patentowego albo odmowy udzielenia patentu europejskiego i została podjęta przez Wydział Badań w składzie mniejszym niż czterech członków;

(b) trzech członków posiadających kwalifikacje techniczne i dwóch członków posiadających kwalifikacje prawnicze, jeżeli decyzja została podjęta przez Wydział Badań w składzie czterech członków albo jeżeli Komisja Odwoławcza uważa, że wymaga tego charakter odwołania;

(c) trzech członków posiadających kwalifikacje prawnicze we wszystkich pozostałych przypadkach.

(4) Odwołania od decyzji Wydziału ds. Sprzeciwów rozpatruje Komisja Odwoławcza w składzie:

(a) dwóch członków posiadających kwalifikacje techniczne i jednego członka posiadającego kwalifikacje prawnicze, jeżeli decyzja została podjęta przez Wydział ds. Sprzeciwów w składzie trzech członków;

(b) trzech członków posiadających kwalifikacje techniczne i dwóch członków posiadających kwalifikacje prawnicze, jeżeli decyzja została podjęta przez Wydział ds. Sprzeciwów w składzie czterech członków albo jeżeli Komisja Odwoławcza uważa, że wymaga tego charakter odwołania.

Artykuł 22

Rozszerzona Komisja Odwoławcza

(1) Rozszerzona Komisja Odwoławcza odpowiada za:

(a) rozstrzyganie kwestii prawnych skierowanych do niej przez Komisje Odwoławcze;

(b) wydawanie opinii w kwestiach prawnych skierowanych do niej przez prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego, zgodnie z warunkami ustalonymi w art. 112.

(2) Rozszerzona Komisja Odwoławcza wydaje decyzje lub opinie w składzie pięciu członków posiadających kwalifikacje prawnicze i dwóch członków posiadających kwalifikacje techniczne. Przewodniczącym jest jeden z członków posiadających kwalifikacje prawnicze.

Artykuł 23

Niezawisłość członków Komisji

(1) Członków Rozszerzonej Komisji Odwoławczej oraz Komisji Odwoławczych powołuje się na okres pięciu lat i w ciągu tego okresu nie mogą zostać odwołani ze swojego stanowiska, chyba że istnieją poważne powody takiego odwołania i Rada Administracyjna na wniosek Rozszerzonej Komisji Odwoławczej podejmie decyzję z takim skutkiem.

(2) Członkowie Komisji nie mogą być członkami Sekcji Zgłoszeń, Wydziałów Badań, Wydziałów ds. Sprzeciwów lub Wydziału Prawnego.

(3) Członkowie Komisji w swoich decyzjach nie są związani żadnymi wytycznymi i przestrzegają jedynie przepisów niniejszej konwencji.

(4) Zasady proceduralne Komisji Odwoławczych i Rozszerzonej Komisji Odwoławczej zostają przyjęte zgodnie z przepisami Regulaminu wykonawczego. Zasady podlegają zatwierdzeniu przez Radę Administracyjną.

Artykuł 24

Wyłączenie i sprzeciw

(1) Członkowie Komisji Odwoławczych lub Rozszerzonej Komisji Odwoławczej nie mogą brać udziału w postępowaniu odwoławczym, jeśli mają w nim jakikolwiek interes osobisty, jeśli poprzednio występowali w charakterze przedstawicieli jednej ze stron albo jeśli brali udział w podejmowaniu decyzji będącej przedmiotem odwołania.

(2) Jeśli z któregokolwiek powodu wymienionego w ust. 1 bądź z innej przyczyny członek Komisji Odwoławczej lub Rozszerzonej Komisji Odwoławczej uważa, że nie powinien brać udziału w postępowaniu odwoławczym, informuje o tym Komisję.

(3) Każda ze stron może z przyczyn wymienionych w ust. 1 bądź w przypadku podejrzenia o stronniczość wnieść o wyłączenie członków Komisji Odwoławczej lub Rozszerzonej Komisji Odwoławczej. Wniosek o wyłączenie nie jest dopuszczalny, jeśli strona, będąc świadoma istnienia powodów do wyłączenia, podjęła środki procesowe. Narodowość członków nie może stanowić podstawy wniosku o wyłączenie.

(4) Komisje Odwoławcze i Rozszerzona Komisja Odwoławcza podejmują decyzje w sprawach określonych w ust. 2 i 3 bez udziału członka, którego dotyczy wyłączenie. W celu podjęcia takiej decyzji, członka, co do którego złożono wniosek o wyłączenie, zastępuje jego zastępca.

Artykuł 25

Opinia techniczna

Europejski Urząd Patentowy zobowiązany jest, na wniosek właściwego sądu krajowego rozpatrującego sprawę o naruszenie lub unieważnienie, wydać, po wniesieniu odpowiedniej opłaty, opinię techniczną dotyczącą patentu europejskiego będącego przedmiotem sprawy sądowej. Wydawanie takich opinii leży w gestii Wydziału Badań.

Rozdział IV

Rada Administracyjna

Artykuł 26

Członkostwo

(1) Rada Administracyjna składa się z przedstawicieli umawiających się państw i ich zastępców. Każde umawiające się państwo ma prawo do wyznaczenia do Rady Administracyjnej jednego przedstawiciela i jednego jego zastępcy.

(2) Członkowie Rady Administracyjnej mogą być wspomagani przez doradców lub ekspertów, z zastrzeżeniem postanowień zawartych w przepisach proceduralnych tej Rady.

Artykuł 27

Przewodnictwo

(1) Rada Administracyjna wybiera przewodniczącego i wiceprzewodniczącego spośród przedstawicieli umawiających się państw i ich zastępców. W przypadku gdy przewodniczący nie może wykonywać swoich funkcji, zastępuje go z urzędu wiceprzewodniczący.

(2) Kadencja przewodniczącego i wiceprzewodniczącego trwa trzy lata. Kadencja może zostać przedłużona.

Artykuł 28

Kolegium

(1) Jeżeli jest co najmniej osiem umawiających się państw, Rada Administracyjna może utworzyć Kolegium złożone z pięciu członków.

(2) Przewodniczący i wiceprzewodniczący Rady Administracyjnej są z urzędu członkami Kolegium; pozostali trzej członkowie wybierani są przez Radę Administracyjną.

(3) Kadencja członków wybranych przez Radę Administracyjną wynosi trzy lata. Nie można zostać wybranym na kolejną kadencję.

(4) Kolegium wykonuje obowiązki powierzone mu przez Radę Administracyjną zgodnie z przepisami proceduralnymi Rady.

Artykuł 29

Posiedzenia

(1) Posiedzenia Rady Administracyjnej zwołuje przewodniczący.

(2) W obradach Rady Administracyjnej bierze udział prezes Europejskiego Urzędu Patentowego.

(3) Raz do roku odbywa się posiedzenie zwyczajne Rady Administracyjnej. Dodatkowo Rada Administracyjna zbiera się z inicjatywy przewodniczącego lub na wniosek jednej trzeciej umawiających się państw.

(4) Obrady Rady Administracyjnej przebiegają na podstawie porządku obrad i odbywają się zgodnie z jej przepisami proceduralnymi.

(5) Wstępny porządek obrad obejmuje każdą kwestię, o której włączenie wnioskowało którekolwiek z umawiających się państw zgodnie z przepisami proceduralnymi.

Artykuł 30

Udział obserwatorów

(1) Światowa Organizacja Własności Intelektualnej reprezentowana jest na posiedzeniach Rady Administracyjnej zgodnie z postanowieniami porozumienia, które zostanie zawarte pomiędzy Europejską Organizacją Patentową a Światową Organizacją Własności Intelektualnej.

(2) Każda inna organizacja międzyrządowa zobowiązana do wprowadzania w życie procedur międzynarodowych w dziedzinie patentowej, z którą Organizacja zawarła porozumienie, jest reprezentowana na posiedzeniach Rady Administracyjnej zgodnie z postanowieniami zawartymi w takim porozumieniu.

(3) Wszelkie inne organizacje międzyrządowe i międzynarodowe organizacje pozarządowe, prowadzące działalność mieszczącą się w obszarze zainteresowań Organizacji, mogą zostać zaproszone przez Radę Administracyjną do wzięcia udziału w jej posiedzeniach w trakcie dyskusji nad sprawami będącymi przedmiotem obopólnych zainteresowań.

Artykuł 31

Języki obowiązujące w Radzie Administracyjnej

(1) Obrady Rady Administracyjnej prowadzone są w językach: angielskim, francuskim i niemieckim.

(2) Dokumenty przedkładane Radzie Administracyjnej i protokoły z jej obrad sporządzane są w trzech językach wymienionych w ust. 1.

Artykuł 32

Personel, pomieszczenia i wyposażenie

Europejski Urząd Patentowy przekazuje do dyspozycji Rady Administracyjnej oraz każdego organu przez nią utworzonego personel, pomieszczenia i wyposażenie, które mogą być im niezbędne do wypełniania obowiązków.

Artykuł 33

Kompetencje Rady Administracyjnej w określonych sprawach

(1) Rada Administracyjna uprawniona jest do zmiany następujących postanowień niniejszej konwencji:

(a) terminów ustalonych w niniejszej konwencji; dotyczy to terminu ustalonego w art. 94 i to jedynie w warunkach ustalonych w art. 95;

(b) regulaminu wykonawczego.

(2) Rada Administracyjna uprawniona jest, stosownie do niniejszej konwencji, do zatwierdzania lub zmiany następujących postanowień:

(a) regulaminu finansowego;

(b) regulaminu pracowniczego dla pracowników stałych oraz warunków zatrudnienia pozostałych pracowników Europejskiego Urzędu Patentowego, siatki płac dla pracowników stałych i pozostałych pracowników, a także charakteru i zasad przydzielania wszystkich dodatkowych świadczeń;

(c) regulaminu systemu emerytalnego oraz stosownych podwyżek istniejących emerytur odpowiednio do wzrostu wynagrodzeń;

(d) zasad dotyczących opłat;

(e) zasad proceduralnych Rady.

(3) Niezależnie od postanowień art. 18 ust. 2 Rada Administracyjna, kierując się własnym doświadczeniem, uprawniona jest do podjęcia decyzji, że przy pewnych rodzajach spraw Wydziały Badań składają się z jednego eksperta posiadającego kwalifikacje techniczne. Decyzja taka może zostać uchylona.

(4) Rada Administracyjna uprawniona jest do upoważnienia prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego do prowadzenia negocjacji oraz do zawierania, za jej zgodą, porozumień w imieniu Europejskiej Organizacji Patentowej z państwami, organizacjami międzyrządowymi i ośrodkami dokumentacji utworzonymi na mocy porozumień z tymi organizacjami.

Artykuł 34

Prawo do głosowania

(1) Prawo do głosowania w Radzie Administracyjnej zastrzeżone jest dla umawiających się państw.

(2) Z zastrzeżeniem stosowania postanowień art. 36 każde umawiające się państwo posiada jeden głos.

Artykuł 35

Zasady głosowania

(1) Rada Administracyjna podejmuje decyzje, z wyjątkiem tych, o których mowa w ust. 2, zwykłą większością głosów umawiających się państw reprezentowanych i głosujących.

(2) Większość trzech czwartych głosów umawiających się państw reprezentowanych i głosujących wymagana jest do podejmowania tych decyzji, do podjęcia których Rada Administracyjna została upoważniona na podstawie art. 7, art. 11 ust. 1, art. 33, art. 39 ust. 1, art. 40 ust. 2 i 4, art. 46, art. 87, art. 95, art. 134, art. 151 ust. 3, art. 154 ust. 2, art. 155 ust. 2, art. 156, art. 157 ust. 2–4, art. 160 ust. 1 drugie zdanie, art. 162, art. 163, art. 166, art. 167 i art. 172.

(3) Wstrzymania się od głosowania nie uważa się za oddanie głosu.

Artykuł 36

Ważenie głosów

(1) Dla przyjęcia lub zmiany zasad dotyczących opłat i jeśli wkład finansowy wnoszony przez umawiające się państwa miałby przez to ulec zwiększeniu, dla przyjęcia budżetu Organizacji i budżetu korygującego lub uzupełniającego, każde umawiające się państwo może domagać się, po pierwszym głosowaniu, w którym każde umawiające się państwo dysponuje jednym głosem, i niezależnie od wyniku tego głosowania, niezwłocznego przeprowadzenia drugiego głosowania, w którym głosy przydzielone będą państwom zgodnie z ust. 2. Decyzja zostanie podjęta na podstawie wyniku tego drugiego głosowania.

(2) Liczbę głosów, jaką dysponuje każde umawiające się państwo w drugim głosowaniu, oblicza się następująco:

(a) procent uzyskany dla każdego umawiającego się państwa w odniesieniu do podziału stosowanego dla nadzwyczajnych wkładów finansowych zgodnie z art. 40 ust. 3 i 4 mnoży się przez ilość umawiających się państw i dzieli przez pięć;

(b) uzyskaną w ten sposób liczbę głosów zaokrągla się w górę do następnej liczby całkowitej;

(c) do tej liczby dodaje się pięć dodatkowych głosów;

(d) niemniej jednak, żadne umawiające się państwo nie może posiadać więcej niż trzydzieści głosów.

Rozdział V

Przepisy finansowe

Artykuł 37

Pokrycie wydatków

Wydatki Organizacji pokrywa się:

(a) ze środków własnych Organizacji;

(b) z wpłat dokonywanych przez umawiające się państwa z tytułu opłat za utrzymanie w mocy patentów europejskich w tych państwach;

(c) gdy jest to niezbędne, z nadzwyczajnych wkładów finansowych wnoszonych przez umawiające się państwa;

(d) w odpowiednich przypadkach, z dochodów, o których mowa w art. 146.

Artykuł 38

Środki własne Organizacji

Środki własne Organizacji to przychody z opłat ustalonych w niniejszej konwencji, jak również wszelkie wpływy niezależnie od ich charakteru.

Artykuł 39

Wpłaty dokonywane przez umawiające się państwa z tytułu opłat za utrzymanie w mocy patentów europejskich

(1) Każde umawiające się państwo wpłaca do Organizacji, z tytułu każdej opłaty otrzymanej w tym państwie za utrzymanie w mocy patentu europejskiego, kwotę równą procentowi tej opłaty, który ustala Rada Administracyjna; nie przekracza on 75 % i jest jednakowy dla wszystkich umawiających się państw. Jednakże, jeśli procent ten odpowiada kwocie mniejszej niż jednolita kwota minimalna ustalona przez Radę Administracyjną, umawiające się państwo wpłaca do Organizacji tę minimalną kwotę.

(2) Każde umawiające się państwo przekazuje do Organizacji takie informacje, jakie Rada Administracyjna uważa za niezbędne do określenia wysokości należnych od niego wpłat.

(3) Terminy wymagalności tych wpłat ustala Rada Administracyjna.

(4) Jeśli wpłata nie zostanie przekazana w całości w wymagalnym terminie, wówczas umawiające się państwo płaci odsetki od pozostałej niezapłaconej kwoty.

Artykuł 40

Wysokość opłat i wpłat – nadzwyczajne wkłady finansowe

(1) Wysokość opłat, o których mowa w art. 38, oraz procent, o którym mowa w art. 39, ustala się w takiej wysokości, aby zapewnić, że wpływy z tego tytułu będą wystarczające do zrównoważenia budżetu Organizacji.

(2) Jednakże, jeśli Organizacja nie może osiągnąć równowagi budżetowej zgodnie z warunkami ustalonymi w ust. 1, umawiające się państwa przekazują do Organizacji nadzwyczajne wkłady finansowe, których wysokość na dany okres rozliczeniowy określa Rada Administracyjna.

(3) Nadzwyczajne wkłady finansowe ustala się w stosunku do każdego umawiającego się państwa na podstawie liczby zgłoszeń patentowych dokonanych w ostatnim roku, oprócz roku poprzedzającego ten, w którym niniejsza konwencja weszła w życie, i oblicza w następujący sposób:

(a) w połowie proporcjonalnie do liczby zgłoszeń patentowych dokonanych w danym umawiającym się państwie;

(b) w połowie proporcjonalnie do drugiej z kolei największej liczby zgłoszeń patentowych dokonanych w pozostałych umawiających się państwach przez osoby fizyczne lub prawne posiadające miejsce zamieszkania lub główną siedzibę firmy w danym umawiającym się państwie.

Jednakże kwoty, które mają wnieść państwa, w których liczba dokonanych zgłoszeń patentowych przekracza 25 000, traktuje się jako całość i ustala się nowy podział proporcjonalnie do całkowitej liczby zgłoszeń patentowych dokonanych w tych państwach.

(4) Jeżeli w odniesieniu do któregokolwiek umawiającego się państwa nie można ustalić stawki tej kwoty zgodnie z ust. 3, Rada Administracyjna, za zgodą tego państwa, podejmuje decyzje o jej wymiarze.

(5) Art. 39 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do nadzwyczajnych wkładów finansowych.

(6) Nadzwyczajne wkłady finansowe zwracane są wraz z odsetkami, których stopa procentowa jest jednakowa dla wszystkich umawiających się państw. Zwroty dokonywane są w miarę możliwości zabezpieczenia na ten cel środków w budżecie; kwota zabezpieczona w ten sposób dzielona jest między umawiające się państwa zgodnie z podziałem, o którym mowa w ust. 3 i 4 powyżej.

(7) Nadzwyczajne wkłady finansowe, przekazane w jakimkolwiek okresie rozliczeniowym, zwracane są w całości przed dokonaniem zwrotu jakichkolwiek takich wkładów lub ich części przekazanych w kolejnym okresie rozliczeniowym.

Artykuł 41

Zaliczki

(1) Na wniosek prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego umawiające się państwa wpłacają do Organizacji zaliczki na poczet wpłat i wkładów w granicach kwoty ustalonej przez Radę Administracyjną. Wysokość tych zaliczek ustala się proporcjonalnie do kwot należnych od umawiających się państw w danym okresie rozliczeniowym.

(2) Art. 39 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do zaliczek.

Artykuł 42

Budżet

(1) Dochody i wydatki Organizacji są przedmiotem szacunków dla każdego okresu rozliczeniowego i wykazane są w budżecie. W miarę potrzeby opracowuje się budżet korygujący i budżet uzupełniający.

(2) Budżet jest zrównoważony co do dochodów i wydatków.

(3) Budżet sporządza się w jednostce obrachunkowej ustalonej w Regulaminie finansowym.

Artykuł 43

Upoważnienie do dokonywania wydatków

(1) Upoważnienie do dokonywania wydatków wpisanych do budżetu ważne jest w ciągu jednego okresu rozliczeniowego, o ile postanowienia zawarte w Regulaminie finansowym nie stanowią inaczej.

(2) Z zastrzeżeniem warunków, które ustali Regulamin finansowy, wszystkie przydziały poza wydatkami na personel, które nie zostały wydatkowane do końca okresu rozliczeniowego, mogą zostać przeniesione, ale jedynie do końca następnego okresu rozliczeniowego.

(3) Przydziały rozplanowane są według różnych tytułów w zależności od rodzaju i celu wydatku i w miarę potrzeby dalej podzielone zgodnie z Regulaminem finansowym.

Artykuł 44

Przydziały na nieprzewidziane wydatki

(1) Budżet Organizacji może zawierać przydziały na nieprzewidziane wydatki.

(2) Zużytkowanie tych przydziałów przez Organizację podlega uprzedniemu zatwierdzeniu przez Radę Administracyjną.

Artykuł 45

Okres rozliczeniowy

Okres rozliczeniowy rozpoczyna się z dniem 1 stycznia i kończy z dniem 31 grudnia.

Artykuł 46

Przygotowanie i zatwierdzenie budżetu

(1) Prezes Europejskiego Urzędu Patentowego przedkłada projekt budżetu Radzie Administracyjnej nie później niż w dacie określonej w Regulaminie finansowym.

(2) Budżet oraz budżet korygujący lub budżet uzupełniający zatwierdza Rada Administracyjna.

Artykuł 47

Budżet tymczasowy

(1) Jeśli na początku okresu rozliczeniowego budżet nie został zatwierdzony przez Radę Administracyjną, wydatki mogą być realizowane na podstawie rozliczeń miesięcznych z danego tytułu lub innego działu budżetowego, zgodnie z postanowieniami Regulaminu finansowego, w wysokości do jednej dwunastej przydziałów budżetowych z poprzedniego okresu rozliczeniowego, pod warunkiem że fundusze w ten sposób udostępnione prezesowi Europejskiego Urzędu Patentowego nie przekraczają jednej dwunastej funduszów przewidzianych w projekcie budżetu.

(2) Rada Administracyjna może, pod warunkiem przestrzegania innych postanowień ustalonych w ust. 1, upoważnić do dokonywania wydatków przekraczających jedną dwunastą funduszów.

(3) Wpłaty, o których mowa w art. 37 (b), wnosi się na zasadach tymczasowych zgodnie z warunkami określonymi w art. 39 na rok poprzedzający rok, którego dotyczy projekt budżetu.

(4) Umawiające się strony wnoszą co miesiąc, na zasadach tymczasowych i zgodnie z podziałem, o którym mowa w art. 40 ust. 3 i 4, wszelkie nadzwyczajne wkłady finansowe niezbędne do zapewnienia realizacji powyższych postanowień ust. 1 i 2. Art. 39 ust. 4 stosuje się odpowiednio do tych wkładów.

Artykuł 48

Wykonanie budżetu

(1) Za wykonanie budżetu oraz budżetu korygującego lub uzupełniającego odpowiada prezes Europejskiego Urzędu Patentowego w granicach przydzielonych funduszów.

(2) W ramach budżetu prezes Europejskiego Urzędu Patentowego może, w granicach i na warunkach ustalonych w Regulaminie finansowym, przenosić fundusze pomiędzy poszczególnymi tytułami lub działami.

Artykuł 49

Kontrola rachunków

(1) Rachunek dochodów i wydatków oraz bilans Organizacji sprawdzają w pełni niezawiśli rewidenci, powołani przez Radę Administracyjną na okres pięciu lat, który to okres można odnowić lub przedłużyć.

(2) Kontrola na podstawie rachunków, a w razie potrzeby przeprowadzana na miejscu, ustala, czy wszystkie dochody zostały uzyskane i wszystkie wydatki dokonane w sposób właściwy i zgodny z prawem oraz czy zarządzanie finansowe jest prawidłowe. Rewidenci sporządzają sprawozdanie po zakończeniu każdego okresu rozliczeniowego.

(3) Prezes Europejskiego Urzędu Patentowego każdego roku przedkłada Radzie Administracyjnej, razem ze sprawozdaniem rewidentów, zestawienie rachunkowe z poprzedniego okresu rozliczeniowego dotyczące budżetu oraz bilans przedstawiający aktywa i pasywa Organizacji.

(4) Rada Administracyjna zatwierdza roczne zestawienie rachunkowe razem ze sprawozdaniem rewidentów i udziela prezesowi Europejskiego Urzędu Patentowego absolutorium z wykonania budżetu.

Artykuł 50

Regulamin finansowy

Regulamin finansowy ustanawia w szczególności:

(a) procedurę dotyczącą sporządzania i wykonania budżetu oraz przedkładania i kontrolowania rachunków;

(b) sposób i procedurę, według których wpłaty i wkłady finansowe przewidziane w art. 37 oraz zaliczki przewidziane w art. 41 mają być przekazywane do dyspozycji Organizacji przez umawiające się państwa;

(c) zasady dotyczące odpowiedzialności urzędników rozliczających i dokonujących płatności oraz dyspozycje dotyczące ich nadzorowania;

(d) odsetki przewidziane w art. 39, art. 40 i art. 47;

(e) sposób obliczania wkładów finansowych należnych na mocy art. 146;

(f) skład i obowiązki Komisji ds. Budżetu i Finansów, która powinna zostać utworzona przez Radę Administracyjną.

Artykuł 51

Zasady dotyczące opłat

Zasady dotyczące opłat określają w szczególności wysokość opłat oraz sposoby ich wnoszenia.

CZĘŚĆ II

PRAWO PATENTOWE MATERIALNE

Rozdział 1

Zdolność patentowa

Artykuł 52

Wynalazki posiadające zdolność patentową

(1) Patenty europejskie udzielane są na wynalazki, które nadają się do przemysłowego stosowania, są nowe i posiadają poziom wynalazczy.

(2) Nie uważa się za wynalazki w rozumieniu ust. 1 w szczególności:

(a) odkryć, teorii naukowych i metod matematycznych;

(b) wytworów o charakterze estetycznym;

(c) schematów, zasad i metod przeprowadzania procesów myślowych, rozgrywania gier albo prowadzenia działalności gospodarczej oraz programów komputerowych;

(d) przedstawienia informacji.

(3) Postanowienia ust. 2 wykluczają zdolność patentową przedmiotu i działalności, o których mowa w tym przepisie jedynie wówczas, gdy europejskie zgłoszenie patentowe lub patent europejski dotyczą takiego przedmiotu lub działalności jako takich.

(4) Za wynalazki nadające się do przemysłowego stosowania w rozumieniu ust. 1 nie uważa się sposobów leczenia ludzi lub zwierząt metodami chirurgicznymi lub terapeutycznymi oraz metod diagnostycznych stosowanych na ludziach lub zwierzętach. Niniejsze postanowienie nie ma zastosowania do produktów, w szczególności do substancji lub mieszanin stosowanych przy którejkolwiek z tych metod.

Artykuł 53

Wyłączenia ze zdolności patentowej

Nie udziela się patentów europejskich na:

(a) wynalazki, których publikowanie lub stosowanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami pod warunkiem, że stosowanie nie jest uważane za sprzeczne tylko dlatego, że jest zabronione przez ustawę lub inny akt prawny w kilku lub we wszystkich umawiających się państwach;

(b) odmiany roślin lub rasy zwierząt albo czysto biologiczne sposoby hodowli roślin lub zwierząt; przepis ten nie ma zastosowania do sposobów mikrobiologicznych lub produktów otrzymanych w ich wyniku.

Artykuł 54

Nowość

(1) Wynalazek uważa się za nowy, jeżeli nie jest on częścią stanu techniki.

(2) Uważa się, że stan techniki obejmuje wszystko to, co przed datą dokonania europejskiego zgłoszenia patentowego zostało udostępnione do wiadomości publicznej w formie pisemnego lub ustnego opisu, przez stosowanie bądź w każdy inny sposób.

(3) Ponadto, za zawartą w stanie techniki uważa się treść europejskich zgłoszeń patentowych, które zostały dokonane wcześniej i których data zgłoszenia jest wcześniejsza niż data, o której mowa w ust. 2, oraz których publikacja, zgodnie z art. 93, nastąpiła w tej dacie lub po tej dacie.

(4) Postanowienia ust. 3 mają zastosowanie tylko o tyle, o ile umawiające się państwo, wyznaczone w późniejszym zgłoszeniu, zostało również wyznaczone w zgłoszeniu wcześniejszym, które zostało opublikowane.

(5) Postanowienia ust. 1–4 nie wyłączają zdolności patentowej substancji lub mieszaniny, zawartej w stanie techniki, przeznaczonej do zastosowania w sposobie, o którym mowa w art. 52 ust. 4, pod warunkiem że jej zastosowanie w sposobie, o którym mowa w tym ustępie, nie jest zawarte w stanie techniki.

Artykuł 55

Nieszkodliwe ujawnienia

(1) Dla celów art. 54 ujawnienie wynalazku nie jest brane pod uwagę, jeżeli nastąpiło nie wcześniej niż sześć miesięcy przed dokonaniem europejskiego zgłoszenia patentowego i jeżeli spowodowane było bezpośrednio lub pośrednio:

(a) oczywistym nadużyciem w stosunku do zgłaszającego lub jego poprzednika prawnego, albo

(b) faktem, że zgłaszający lub jego poprzednik prawny wystawili wynalazek na oficjalnej lub oficjalnie uznanej wystawie międzynarodowej w rozumieniu Konwencji o wystawach międzynarodowych, podpisanej w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r. i po raz ostatni zmienionej dnia 20 listopada 1972 r.

(2) W przypadku określonym w ust. 1 (b), ust. 1 ma zastosowanie jedynie wówczas, jeżeli przy dokonywaniu zgłoszenia europejskiego zgłaszający oświadczy, że wynalazek został wystawiony na wystawie i złoży potwierdzające ten fakt zaświadczenie w terminie i na warunkach ustalonych w Regulaminie wykonawczym.

Artykuł 56

Poziom wynalazczy

Wynalazek uważa się za wykazujący poziom wynalazczy, jeżeli dla specjalisty z danej dziedziny nie wynika on w sposób oczywisty ze stanu techniki. Jeżeli stanem techniki objęte są dokumenty, o których mowa w art. 54 ust. 3, nie są one brane pod uwagę przy ocenie poziomu wynalazczego.

Artykuł 57

Przemysłowe stosowanie

Wynalazek uważany jest za nadający się do przemysłowego stosowania, jeżeli może być wytwarzany lub wykorzystywany w jakiejkolwiek gałęzi przemysłu, włącznie z rolnictwem.

Rozdział II

Osoby uprawnione do występowania o patenty europejskie i do ich uzyskania – wzmianka o twórcy

Artykuł 58

Uprawnienie do dokonania europejskiego zgłoszenia patentowego

Europejskiego zgłoszenia patentowego może dokonać każda osoba fizyczna lub prawna albo jakikolwiek organ zrównany z osobą prawną na mocy tego prawa, któremu podlega.

Artykuł 59

Większa liczba zgłaszających

Europejskie zgłoszenie patentowe może być również dokonane bądź przez współzgłaszających, bądź przez dwóch lub większą liczbę zgłaszających wyznaczających różne umawiające się państwa.

Artykuł 60

Prawo do patentu europejskiego

(1) Prawo do patentu europejskiego przysługuje twórcy lub jego następcy prawnemu. Jeżeli twórca jest pracownikiem, prawo do patentu europejskiego określa się zgodnie z ustawodawstwem państwa, w którym pracownik ten posiada główne zatrudnienie. Jeśli nie można ustalić państwa, w którym pracownik posiada główne zatrudnienie, wówczas stosuje się ustawodawstwo tego państwa, w którym pracodawca posiada siedzibę firmy, z którą związany jest pracownik.

(2) Jeśli wynalazku dokonały dwie lub więcej osób niezależnie od siebie, prawo do patentu europejskiego przysługuje osobie, która dokonała europejskiego zgłoszenia patentowego w najwcześniejszej dacie; jednakże niniejszy przepis ma zastosowanie tylko wtedy, jeżeli pierwsze zgłoszenie zostało opublikowane zgodnie z art. 93 i wywołuje skutki jedynie w stosunku do umawiającego się państwa wyznaczonego w zgłoszeniu, które zostało opublikowane.

(3) Dla celów postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym zgłaszający uważany jest za uprawnionego do korzystania z prawa do patentu europejskiego.

Artykuł 61

Europejskie zgłoszenie patentowe dokonane przez osoby nieuprawnione do patentu europejskiego

(1) Jeśli prawomocną decyzją rozstrzygnięto, że osoba, o której mowa w art. 60 ust. 1, niebędąca zgłaszającym, uprawniona jest do uzyskania patentu europejskiego, może ona, w terminie trzech miesięcy od uprawomocnienia się decyzji, pod warunkiem że patent europejski nie został jeszcze udzielony, w odniesieniu do tych wyznaczonych w zgłoszeniu patentowym umawiających się państw, w których decyzja została wydana lub uznana, lub ma zostać uznana na podstawie Protokołu w sprawie uznawania orzeczeń, stanowiącego załącznik do niniejszej konwencji:

(a) kontynuować postępowanie zgłoszeniowe we własnym imieniu w miejsce zgłaszającego;

(b) dokonać nowego europejskiego zgłoszenia patentowego na ten sam wynalazek albo

(c) złożyć wniosek o odrzucenie zgłoszenia.

(2) Postanowienia art. 76 ust. 1 stosuje się odpowiednio do nowego zgłoszenia, dokonanego zgodnie z ust. 1.

(3) Regulamin wykonawczy ustala procedurę stosowaną przy wykonywaniu postanowień ust. 1, szczególne wymogi stosowane do nowych zgłoszeń dokonanych zgodnie z ust. 1 oraz termin wniesienia opłat za to zgłoszenie, za poszukiwanie oraz za wyznaczenie.

Artykuł 62

Prawo twórcy do wymienienia go przed Europejskim Urzędem Patentowym

Twórca ma prawo wobec zgłaszającego bądź właściciela patentu europejskiego do wymieniania go jako takiego przed Europejskim Urzędem Patentowym.

Rozdział III

Skutki patentu europejskiego i europejskiego zgłoszenia patentowego

Artykuł 63

Czas trwania patentu europejskiego

(1) Czas trwania patentu europejskiego wynosi 20 lat od daty dokonania zgłoszenia.

(2) Postanowienia ust. 1 nie ograniczają prawa umawiającego się państwa do przedłużenia czasu trwania patentu europejskiego lub udzielenia odpowiedniej ochrony, która następuje bezpośrednio po upływie czasu trwania patentu na tych samych warunkach, jakie mają zastosowanie do patentów krajowych:

(a) w celu uwzględnienia stanu wojny lub podobnych sytuacji kryzysowych dotykających to państwo;

(b) jeśli przedmiotem patentu europejskiego jest produkt lub sposób wytwarzania produktu, który zanim może zostać wprowadzony na rynek tego państwa, musi zostać poddany wymaganej przez prawo administracyjnej procedurze uzyskania zezwolenia.

(3) Postanowienia ust. 2 stosuje się odpowiednio do patentów europejskich udzielonych łącznie dla grupy umawiających się państw zgodnie z art. 142.

(4) Umawiające się państwo, które zapewnia przedłużenie czasu trwania patentu lub odpowiedniej ochrony, o których mowa w ust. 2 (b), może zgodnie z porozumieniem zawartym z Organizacją powierzyć Europejskiemu Urzędowi Patentowemu zadania związane z wykonywaniem przepisów dotyczących takiego przedłużenia.

Artykuł 64

Prawa przyznane patentom europejskim

(1) Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 patent europejski od daty publikacji wzmianki o jego udzieleniu przyznaje jego właścicielowi w każdym umawiającym się państwie, w stosunku do którego został udzielony, takie same prawa, jakie przyznawałby patent krajowy udzielony w tym państwie.

(2) Jeżeli przedmiot patentu europejskiego dotyczy sposobu wytwarzania, ochrona przyznana patentem rozciąga się na produkty uzyskane bezpośrednio tym sposobem.

(3) Każde naruszenie patentu europejskiego rozpatruje się zgodnie z ustawodawstwem krajowym.

Artykuł 65

Tłumaczenie opisu patentowego patentu europejskiego

(1) Każde umawiające się państwo może postanowić, że jeśli tekst, w którym Europejski Urząd Patentowy zamierza udzielić patentu europejskiego lub utrzymać w mocy w tym państwie patent europejski w zmienionej formie, nie jest sporządzony w jednym z języków urzędowych tego państwa, wówczas zgłaszający lub właściciel patentu dostarcza do głównego urzędu własności przemysłowej tłumaczenie tego tekstu na wybrany przez siebie jeden z jego języków urzędowych albo, jeżeli państwo ustaliło używanie jednego określonego języka urzędowego, tłumaczenie na ten język. Termin dostarczenia tłumaczenia upływa po trzech miesiącach od daty opublikowania w Europejskim Biuletynie Patentowym informacji o udzieleniu patentu europejskiego lub utrzymaniu patentu europejskiego w mocy w zmienionej formie, o ile dane państwo nie ustali terminu dłuższego.

(2) Każde umawiające się państwo, które wprowadziło przepisy stosownie do ust. 1, może postanowić, że zgłaszający lub właściciel patentu europejskiego powinien, w terminie ustalonym przez to państwo, pokryć wszystkie koszty publikacji tłumaczenia lub ich część.

(3) Każde umawiające się państwo może postanowić, że w przypadku nieprzestrzegania przepisów wprowadzonych stosownie do ust. 1 i 2, patent europejski uważany jest w tym państwie za nieważny od początku.

Artykuł 66

Równoznaczność zgłoszenia europejskiego ze zgłoszeniem krajowym

Europejskie zgłoszenie patentowe, któremu nadano datę zgłoszenia, jest w wyznaczonych umawiających się państwach równoznaczne ze zwykłym zgłoszeniem krajowym i, tam gdzie ma to zastosowanie, z pierwszeństwem zastrzeżonym w europejskim zgłoszeniu patentowym.

Artykuł 67

Prawa przyznane przez europejskie zgłoszenie patentowe po publikacji

(1) Od daty publikacji na podstawie art. 93 europejskie zgłoszenie patentowe przyznaje tymczasowo taką ochronę, jaka przyznawana jest na mocy art. 64 w umawiających się państwach wyznaczonych w zgłoszeniu, które zostało opublikowane.

(2) Każde umawiające się państwo może ustanowić, że europejskie zgłoszenie patentowe nie przyznaje takiej ochrony, jaka przyznawana jest na mocy art. 64. Jednakże ochrona związana z publikacją europejskiego zgłoszenia patentowego nie może być mniejsza niż ta, jaką ustawodawstwo danego państwa wiąże z obowiązkową publikacją niebadanych krajowych zgłoszeń patentowych. W każdym przypadku każde umawiające się państwo co najmniej zapewni, że od daty publikacji europejskiego zgłoszenia patentowego zgłaszający może domagać się od każdej osoby, która stosuje wynalazek w danym państwie, stosownego w danych okolicznościach odszkodowania, w przypadku gdy taka osoba ponosiłaby odpowiedzialność za naruszenie patentu krajowego na mocy ustawodawstwa krajowego.

(3) Każde umawiające się państwo, którego język urzędowy nie jest językiem postępowania, może postanowić, że ochrona tymczasowa, wynikająca z ust. 1 i 2 powyżej, nie służy dopóty, dopóki tłumaczenie zastrzeżeń na jeden z jego języków urzędowych wybrany przez zgłaszającego, lub w przypadku gdy państwo ustaliło używanie jednego określonego języka urzędowego, tłumaczenie na ten język, nie zostanie:

(a) udostępnione do wiadomości publicznej w sposób określony ustawodawstwem krajowym lub

(b) przekazane osobie stosującej wynalazek w tym państwie.

(4) Uważa się, że europejskie zgłoszenie patentowe nie wywołało żadnych skutków określonych w ust. 1 i 2 powyżej, jeżeli zostało wycofane, uznane za wycofane lub w sposób ostateczny odrzucone. To samo postanowienie stosuje się do skutków europejskiego zgłoszenia patentowego w umawiających się państwach, których wyznaczenie zostało wycofane lub uznane za wycofane.

Artykuł 68

Skutek unieważnienia patentu europejskiego

Uznaje się, że europejskie zgłoszenie patentowe oraz udzielony na jego podstawie patent nie wywołują od początku skutków określonych w art. 64 i 67 w takim zakresie, w jakim patent ten został unieważniony w postępowaniu sprzeciwowym.

Artykuł 69

Zakres ochrony

(1) Zakres ochrony przyznany patentem europejskim lub europejskim zgłoszeniem patentowym określa treść zastrzeżeń patentowych. Niemniej jednak opis i rysunki służą do interpretacji zastrzeżeń patentowych.

(2) W okresie aż do udzielenia patentu europejskiego zakres ochrony przyznanej europejskim zgłoszeniem patentowym określają najpóźniej złożone zastrzeżenia, zamieszczone w publikacji przewidzianej w art. 93. Jednakże patent europejski, taki jaki został udzielony lub jaki został zmieniony w postępowaniu sprzeciwowym, określa z mocą wsteczną ochronę przyznaną europejskim zgłoszeniem patentowym, o ile ochrona ta nie zostanie przez to rozszerzona.

Artykuł 70

Autentyczny tekst europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego

(1) Tekst europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego, sporządzony w języku postępowania, jest autentycznym tekstem w każdym postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym oraz w każdym z umawiających się państw.

(2) Jednakże w przypadku, o którym mowa w art. 14 ust. 2, w postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym oryginalny tekst stanowi podstawę do ustalenia, czy przedmiot zgłoszenia lub patentu wykracza poza treść zgłoszenia, jakie zostało dokonane.

(3) Każde umawiające się państwo może postanowić, że przewidziane w niniejszej konwencji tłumaczenie na urzędowy język tego państwa uważane jest w tym państwie, z wyjątkiem postępowania o unieważnienie, za autentyczne w przypadku, gdy zgłoszenie lub patent w języku tłumaczenia przyznaje ochronę węższą niż ochrona przyznana przez zgłoszenie lub patent w języku postępowania.

(4) Każde umawiające się państwo, które przyjmie przepisy zgodnie z ust. 3:

(a) musi zezwolić zgłaszającemu albo właścicielowi patentu na dostarczenie poprawionego tłumaczenia europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego. Takie poprawione tłumaczenie nie wywiera żadnych skutków prawnych, dopóki nie zostaną odpowiednio spełnione warunki ustalone przez umawiające się państwo stosownie do art. 65 ust. 2 oraz art. 67 ust. 3;

(b) może postanowić, że każdy, kto w tym państwie w dobrej wierze stosuje bądź poczynił rzeczywiste i poważne przygotowania do stosowania wynalazku, którego stosowanie nie spowodowałoby naruszenia zgłoszenia lub patentu rozumianego według oryginalnego tłumaczenia, może po poprawieniu tego tłumaczenia nadal nieodpłatnie stosować wynalazek w ramach swojego przedsiębiorstwa lub dla jego potrzeb.

Rozdział IV

Europejskie zgłoszenie patentowe jako przedmiot własności

Artykuł 71

Przeniesienie i powstawanie praw

Europejskie zgłoszenie patentowe może zostać przeniesione lub może spowodować powstanie praw w jednym lub większej liczbie wyznaczonych umawiających się państw.

Artykuł 72

Przeniesienie

Przeniesienia europejskiego zgłoszenia patentowego dokonuje się w formie pisemnej i wymaga ono podpisów stron umowy.

Artykuł 73

Licencja umowna

Europejskie zgłoszenie patentowe może stanowić, w całości lub w części, przedmiot licencji na całości lub części terytoriów wyznaczonych umawiających się państw.

Artykuł 74

Stosowane prawo

O ile niniejsza konwencja nie stanowi inaczej, europejskie zgłoszenie patentowe jako przedmiot własności podlega w każdym wyznaczonym umawiającym się państwie i ze skutkiem w tym państwie prawu, które w tym państwie ma zastosowanie do krajowych zgłoszeń patentowych.

CZĘŚĆ III

UBIEGANIE SIĘ O PATENT EUROPEJSKI

Rozdział 1

Dokonanie i wymogi europejskiego zgłoszenia patentowego

Artykuł 75

Dokonanie europejskiego zgłoszenia patentowego

(1) Europejskie zgłoszenie patentowe może być dokonane:

(a) w Europejskim Urzędzie Patentowym w Monachium lub w jego oddziale w Hadze, albo

(b) w głównym urzędzie własności przemysłowej lub w innym właściwym organie umawiającego się państwa, jeżeli ustawodawstwo tego państwa na to zezwala. Zgłoszenie dokonane w taki sposób wywołuje taki sam skutek, jakby zostało dokonane w tej samej dacie w Europejskim Urzędzie Patentowym.

(2) Postanowienia ust. 2 nie wykluczają stosowania przepisów ustawowych lub wykonawczych, które w umawiającym się państwie:

(a) dotyczą wynalazków, które ze względu na swój charakter bądź przedmiot nie mogą być przekazane za granicę bez uprzedniej zgody kompetentnych organów danego państwa lub

(b) stanowią, że każde zgłoszenie musi najpierw być dokonane w organie krajowym lub uzależniają bezpośrednie dokonanie zgłoszenia w innym organie od uzyskania na to wcześniejszej zgody.

(3) Żadne umawiające się państwo nie może przewidywać ani dopuszczać dokonania wydzielonych zgłoszeń europejskich w organie, o którym mowa w ust. 1 (b).

Artykuł 76

Europejskie zgłoszenia wydzielone

(1) Europejskie zgłoszenie wydzielone musi być dokonane bezpośrednio w Europejskim Urzędzie Patentowym w Monachium lub w jego oddziale w Hadze. Może być ono dokonane tylko w odniesieniu do przedmiotu, który nie wykracza poza treść wcześniejszego zgłoszenia, jakie zostało dokonane; o ile wymogi niniejszego przepisu zostaną spełnione, europejskie zgłoszenie wydzielone uważa się za dokonane w dacie dokonania wcześniejszego zgłoszenia i korzysta ono z prawa pierwszeństwa.

(2) Europejskie zgłoszenie wydzielone nie może wyznaczać tych umawiających się państw, które nie zostały wyznaczone w zgłoszeniu wcześniejszym.

(3) Regulamin wykonawczy ustala procedurę stosowaną przy wykonaniu postanowień ust. 1, w szczególności wymogi, które ma spełnić zgłoszenie wydzielone, oraz termin wniesienia opłat za dokonanie zgłoszenia, za poszukiwanie i za wyznaczenie.

Artykuł 77

Przekazywanie europejskich zgłoszeń patentowych

(1) Główny urząd własności przemysłowej umawiającego się państwa obowiązany jest do przekazania do Europejskiego Urzędu Patentowego, w jak najkrótszym czasie możliwym do pogodzenia ze stosowanym ustawodawstwem krajowym, dotyczącym tajności wynalazków ze względu na interes państwa, każdego europejskiego zgłoszenia patentowego, które zostało dokonane w urzędzie lub innym właściwym organie tego państwa.

(2) Umawiające się państwa podejmą wszelkie stosowne kroki dla zapewnienia przekazywania do Europejskiego Urzędu Patentowego, w ciągu sześciu tygodni od daty dokonania zgłoszenia, tych europejskich zgłoszeń patentowych, których przedmiot w sposób oczywisty nie podlega utajnieniu na mocy ustawodawstwa, o którym mowa w ust. 1.

(3) Europejskie zgłoszenia patentowe wymagające dalszego zbadania, czy podlegają one utajnieniu, przekazywane są w taki sposób, aby mogły dotrzeć do Europejskiego Urzędu Patentowego w terminie czterech miesięcy od daty dokonania zgłoszenia, albo w przypadku gdy zastrzegane jest pierwszeństwo, w terminie czternastu miesięcy od daty pierwszeństwa.

(4) Europejskie zgłoszenie patentowe, którego przedmiot został utajniony, nie jest przekazywane do Europejskiego Urzędu Patentowego.

(5) Europejskie zgłoszenia patentowe, które nie dotrą do Europejskiego Urzędu Patentowego przed upływem czternastu miesięcy od daty ich dokonania lub gdy zastrzeżone zostało pierwszeństwo – od daty pierwszeństwa, uważa się za wycofane. Opłaty za zgłoszenie i za poszukiwanie oraz wyznaczenie podlegają zwrotowi.

Artykuł 78

Wymogi europejskiego zgłoszenia patentowego

(1) Europejskie zgłoszenie patentowe powinno zawierać:

(a) podanie o udzielenie patentu europejskiego;

(b) opis wynalazku;

(c) jedno lub więcej zastrzeżeń;

(d) rysunki powoływane w opisie lub zastrzeżeniach;

(e) skrót.

(2) Europejskie zgłoszenie patentowe podlega wniesieniu opłaty za zgłoszenie oraz za poszukiwanie w terminie jednego miesiąca od daty dokonania zgłoszenia.

(3) Europejskie zgłoszenie patentowe musi spełniać wymogi ustalone w Regulaminie wykonawczym.

Artykuł 79

Wyznaczanie umawiających się państw

(1) Podanie o udzielenie patentu europejskiego zawiera wyznaczenie umawiającego się państwa lub umawiających się państw, w których pragnie się uzyskać ochronę na wynalazek.

(2) Wyznaczenie umawiającego się państwa podlega opłacie za wyznaczenie. Opłaty za wyznaczenie wnosi się w ciągu sześciu miesięcy, licząc od daty ukazania się w Europejskim Biuletynie Patentowym informacji o publikacji sprawozdania z poszukiwania europejskiego.

(3) Wyznaczenie umawiającego się państwa może zostać wycofane w każdym czasie aż do momentu udzielenia patentu europejskiego. Wycofanie wskazania wszystkich umawiających się państw uważa się za wycofanie europejskiego zgłoszenia patentowego. Opłaty za wyznaczenie nie podlegają zwrotowi.

Artykuł 80

Data dokonania zgłoszenia

Datą dokonania europejskiego zgłoszenia patentowego jest data, w której zgłaszający złożył dokumenty zawierające:

(a) informację, że chce on uzyskać patent europejski;

(b) wyznaczenie co najmniej jednego umawiającego się państwa;

(c) informacje dotyczące tożsamości zgłaszającego;

(d) opis i jedno lub więcej zastrzeżeń patentowych, sporządzone w jednym z języków, o których mowa w art. 14 ust. 1 i 2, nawet jeżeli opis i zastrzeżenia nie spełniają pozostałych wymogów niniejszej konwencji.

Artykuł 81

Wskazanie twórcy

Europejskie zgłoszenie patentowe wskazuje twórcę. Jeżeli zgłaszający nie jest twórcą lub nie jest jedynym twórcą, wskazanie takie zawiera oświadczenie określające podstawę nabycia prawa do patentu europejskiego.

Artykuł 82

Jednolitość wynalazku

Europejskie zgłoszenie patentowe dotyczy tylko jednego wynalazku lub grupy wynalazków tak ze sobą powiązanych, że tworzą jeden ogólny pomysł wynalazczy.

Artykuł 83

Ujawnienie wynalazku

Europejskie zgłoszenie patentowe musi ujawniać wynalazek w sposób dostatecznie jasny i wyczerpujący, aby specjalista z danej dziedziny mógł go wykonać.

Artykuł 84

Zastrzeżenia patentowe

Zastrzeżenia patentowe określają przedmiot wnioskowanej ochrony. Powinny być jasne i zwięzłe oraz poparte opisem.

Artykuł 85

Skrót

Skrót służy jedynie do celów informacji technicznej; nie może być on brany pod uwagę w żadnym innym celu, w szczególności dla ustalenia zakresu wnioskowanej ochrony, ani dla celów stosowania art. 54 ust. 3.

Artykuł 86

Opłaty za utrzymanie w mocy europejskich zgłoszeń patentowych

(1) Opłaty za utrzymanie w mocy europejskich zgłoszeń patentowych wnosi się zgodnie z Regulaminem wykonawczym do Europejskiego Urzędu Patentowego. Opłaty te stają się wymagalne za trzeci rok i każdy następny rok, licząc od daty dokonania zgłoszenia.

(2) Jeżeli opłata za utrzymanie w mocy nie została wniesiona w dacie lub przed datą jej wymagalności, może zostać w sposób ważny wniesiona w ciągu sześciu miesięcy od tej daty, pod warunkiem równoczesnego wniesienia opłaty dodatkowej.

(3) Jeżeli opłata za utrzymanie w mocy i opłata dodatkowa nie zostały wniesione w terminie, europejskie zgłoszenie patentowe uważa się za wycofane. Do podjęcia takiej decyzji właściwy jest jedynie Europejski Urząd Patentowy.

(4) Obowiązek wniesienia opłat za utrzymanie w mocy ustaje z momentem wniesienia opłaty za utrzymanie w mocy, należnej za ten rok, w którym opublikowana została informacja o udzieleniu patentu europejskiego.

Rozdział II

Pierwszeństwo

Artykuł 87

Prawo pierwszeństwa

(1) Ten, kto we właściwy sposób dokonał w państwie lub na państwo będące stroną Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej zgłoszenia o udzielenie patentu lub o zarejestrowanie wzoru przemysłowego, lub udzielenie świadectwa użyteczności, lub świadectwa autorskiego, albo jego następca prawny, korzysta, przy dokonywaniu europejskiego zgłoszenia patentowego na ten sam wynalazek, z prawa pierwszeństwa w ciągu dwunastu miesięcy od daty dokonania pierwszego zgłoszenia.

(2) Każde zgłoszenie równoważne z prawidłowym zgłoszeniem krajowym na podstawie ustawodawstwa krajowego państwa, w którym zostało ono dokonane, lub na podstawie porozumień dwustronnych lub wielostronnych, łącznie z niniejszą konwencją, uznaje się za rodzące prawo pierwszeństwa.

(3) Przez prawidłowe zgłoszenie krajowe rozumie się każde zgłoszenie wystarczające do ustalenia daty, w której zgłoszenie to zostało dokonane, bez względu na dalszy wynik tego zgłoszenia.

(4) Dla celów ustalenia pierwszeństwa późniejsze zgłoszenie posiadające ten sam przedmiot, co wcześniejsze pierwsze zgłoszenie i dokonane w tym samym państwie lub na to samo państwo, uważa się za pierwsze zgłoszenie pod warunkiem, że w dacie dokonania późniejszego zgłoszenia zgłoszenie wcześniejsze zostało wycofane, zaniechane lub odrzucone bez udostępnienia go do wglądu publicznego i bez pozostawienia jakichkolwiek nieuregulowanych praw oraz że nie służyło ono za podstawę do zastrzegania prawa pierwszeństwa. Wcześniejsze zgłoszenie nie może już potem służyć za podstawę do zastrzegania prawa pierwszeństwa.

(5) Jeśli pierwsze zgłoszenie zostało dokonane w państwie, które nie jest stroną Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej, wówczas postanowienia ust. 1–4 stosuje się jedynie o tyle, o ile państwo to, zgodnie z informacją opublikowaną przez Radę Administracyjną i na mocy porozumień dwustronnych i wielostronnych udziela, na podstawie pierwszego zgłoszenia dokonanego w Europejskim Urzędzie Patentowym, jak również na podstawie pierwszego zgłoszenia dokonanego w którymkolwiek lub na którekolwiek umawiające się państwo i na warunkach równoważnych warunkom ustalonym w Konwencji paryskiej, prawa pierwszeństwa posiadającego równoważny skutek.

Artykuł 88

Zastrzeganie pierwszeństwa

(1) Ubiegający się o patent europejski, który pragnie skorzystać z pierwszeństwa zgłoszenia wcześniejszego, składa oświadczenie o pierwszeństwie, kopię wcześniejszego zgłoszenia oraz, jeżeli zgłoszenie to nie jest w jednym z języków urzędowych Europejskiego Urzędu Patentowego, tłumaczenie tego zgłoszenia na jeden z języków urzędowych. Procedurę stosowania tych postanowień ustala Regulamin wykonawczy.

(2) Dla europejskiego zgłoszenia patentowego można zastrzec kilka pierwszeństw pomimo faktu, że powstały one w różnych krajach. Odpowiednio można zastrzec wiele pierwszeństw dla jakiegokolwiek jednego zastrzeżenia. Jeżeli zastrzega się wiele pierwszeństw, terminy biegnące od daty pierwszeństwa biegną od najwcześniejszej daty pierwszeństwa.

(3) Jeżeli dla europejskiego zgłoszenia patentowego zastrzega się jedno lub więcej pierwszeństw, prawo pierwszeństwa obejmuje tylko te elementy europejskiego zgłoszenia patentowego, które zawarte są w tym zgłoszeniu lub zgłoszeniach, z których zastrzegane jest pierwszeństwo.

(4) Jeżeli pewne elementy wynalazku, dla którego zastrzega się pierwszeństwo, nie znajdują się wśród zastrzeżeń sformułowanych w zgłoszeniu wcześniejszym, to mimo to pierwszeństwo może zostać przyznane pod warunkiem, że dokumentacja zgłoszenia wcześniejszego jako całość wyraźnie ujawnia takie elementy.

Artykuł 89

Skutek prawa pierwszeństwa

Prawo pierwszeństwa powoduje taki skutek, że datę pierwszeństwa uznaje się za datę dokonania europejskiego zgłoszenia patentowego dla celów art. 54 ust. 2 i 3 oraz art. 60 ust. 2.

CZĘŚĆ IV

PROCEDURA DO CHWILI UDZIELENIA PATENTU

Artykuł 90

Badanie zgłoszenia przy jego dokonaniu

(1) Sekcja Zgłoszeń przeprowadza badanie, czy:

(a) europejskie zgłoszenie patentowe spełnia wymogi dla przyznania mu daty zgłoszenia;

(b) została wniesiona w terminie opłata za dokonanie zgłoszenia oraz opłata za poszukiwanie;

(c) tłumaczenie europejskiego zgłoszenia patentowego na język postępowania w przypadku, o którym mowa w art. 14 ust. 2, zostało dostarczone w terminie.

(2) Jeśli nie można przyznać daty zgłoszenia, Sekcja Zgłoszeń daje zgłaszającemu możliwość usunięcia braków zgodnie z Regulaminem wykonawczym. Jeśli braki te nie zostaną usunięte w terminie, zgłoszenia nie rozpatruje się jako europejskiego zgłoszenia patentowego.

(3) Jeśli opłaty za zgłoszenie i za poszukiwanie nie zostaną wniesione w terminie lub, w przypadku przewidzianym w art. 14 ust. 2, tłumaczenie zgłoszenia na język postępowania nie zostanie dostarczone w terminie, wówczas zgłoszenie uznaje się za wycofane.

Artykuł 91

Badanie formalne

(1) Jeśli europejskiemu zgłoszeniu patentowemu została przyznana data zgłoszenia i nie zostało ono uznane za wycofane na mocy art. 90, wówczas Sekcja Zgłoszeń bada, czy:

(a) zostały spełnione wymogi art. 133 ust. 2;

(b) zgłoszenie odpowiada wymogom formalnym ustalonym w Regulaminie wykonawczym dla stosowania niniejszego przepisu;

(c) złożony został skrót;

(d) podanie o udzielenie patentu europejskiego spełnia wymogi obligatoryjnych postanowień Regulaminu wykonawczego, dotyczących treści oraz, w przypadkach gdzie ma to zastosowanie, czy zostały spełnione wymogi niniejszej konwencji dotyczące zastrzeżenia pierwszeństwa;

(e) zostały wniesione opłaty za wyznaczenie;

(f) wskazany został twórca zgodnie z art. 81;

(g) w dacie dokonania zgłoszenia zostały złożone rysunki, o których mowa w art. 78 ust. 1 (6).

(2) Jeżeli Sekcja Zgłoszeń stwierdzi istnienie braków, które mogą zostać usunięte, wówczas daje zgłaszającemu możliwość ich usunięcia zgodnie z Regulaminem wykonawczym.

(3) Jeżeli braki stwierdzone w trakcie badania prowadzonego na podstawie ust. 1 (a)–(d) nie zostaną usunięte zgodnie z Regulaminem wykonawczym, zgłoszenie zostaje odrzucone; jeżeli przepisy, o których mowa w ust. 1 (d), dotyczą prawa pierwszeństwa, zgłoszenie traci takie prawo.

(4) Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 (e), opłata za wyznaczenie w odniesieniu do któregokolwiek wyznaczonego państwa nie została wniesiona w terminie, wyznaczenie tego państwa uważa się za wycofane.

(5) Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 (f), brak wskazania twórcy nie zostanie, zgodnie z Regulaminem wykonawczym i z zastrzeżeniem ustalonych w nim wyjątków, usunięty w ciągu szesnastu miesięcy od daty dokonania europejskiego zgłoszenia patentowego albo, gdy zastrzega się pierwszeństwo, od daty pierwszeństwa, wówczas zgłoszenie takie uważa się za wycofane.

(6) Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 (g), rysunki nie zostały złożone w dacie dokonania zgłoszenia, ani nie zostały podjęte żadne kroki w celu usunięcia tego braku zgodnie z Regulaminem wykonawczym, wówczas albo zmienia się datę zgłoszenia na datę, w której złożone zostały rysunki, albo powołanie się w zgłoszeniu na rysunki uważa się za usunięte, zależnie od wyboru dokonanego przez zgłaszającego zgodnie z Regulaminem wykonawczym.

Artykuł 92

Sporządzenie sprawozdania z poszukiwania europejskiego

(1) Jeśli europejskiemu zgłoszeniu patentowemu została przyznana data dokonania zgłoszenia i nie uważa się go za wycofane na mocy art. 90 ust. 3, Wydział Poszukiwań sporządza, na podstawie zastrzeżeń i z uwzględnieniem opisu i rysunków, sprawozdanie z poszukiwania europejskiego w formie przewidzianej w Regulaminie wykonawczym.

(2) Sprawozdanie z poszukiwania europejskiego zostaje przekazane, niezwłocznie po sporządzeniu, zgłaszającemu wraz z kopiami wszystkich powołanych w nim dokumentów.

Artykuł 93

Publikacja europejskiego zgłoszenia patentowego

(1) Europejskie zgłoszenie patentowe publikuje się możliwie jak najwcześniej po upływie osiemnastu miesięcy od daty zgłoszenia lub, jeśli zastrzeżone zostało pierwszeństwo, od daty pierwszeństwa. Niemniej jednak, na wniosek zgłaszającego, zgłoszenie może zostać opublikowane przed upływem wspomnianego wyżej okresu. Jeżeli patent został udzielony przed upływem wspomnianego wyżej okresu, zgłoszenie publikuje się równocześnie z publikacją opisu patentu europejskiego.

(2) Publikacja obejmuje opis, zastrzeżenia i rysunki, które zostały złożone oraz, w załączniku, skrót z poszukiwania europejskiego i streszczenie, o ile zostały sporządzone przed zakończeniem technicznych przygotowań do publikacji. Jeśli sprawozdanie z poszukiwania europejskiego oraz skrót nie zostały opublikowane równocześnie ze zgłoszeniem, wówczas publikuje się je oddzielnie.

Artykuł 94

Wniosek o badanie

(1) Europejski Urząd Patentowy bada, na pisemny wniosek, czy europejskie zgłoszenie patentowe i wynalazek, którego ono dotyczy, spełniają wymogi niniejszej konwencji.

(2) Zgłaszający może złożyć wniosek o przeprowadzenie badania aż do upływu sześciu miesięcy od daty, w której w Europejskim Biuletynie Patentowym zamieszczono informację o publikacji sprawozdania z poszukiwania europejskiego. Wniosek uważa się za złożony z chwilą wniesienia opłaty za badanie. Wniosek nie może być wycofany.

(3) Jeżeli wniosek o przeprowadzenie badania nie został złożony do końca okresu, o którym mowa w ust. 2, zgłoszenie uważa się za wycofane.

Artykuł 95

Przedłużenie terminu na złożenie wniosku o badanie

(1) Rada Administracyjna może przedłużyć termin na złożenie wniosku o badanie, jeżeli zostanie ustalone, że europejskie zgłoszenia patentowe nie mogą zostać przebadane we właściwym terminie.

(2) Jeśli Rada Administracyjna przedłuży termin, może podjąć decyzję, że do złożenia wniosków o badanie uprawnione są osoby trzecie. W takich przypadkach określi w Regulaminie wykonawczym właściwe zasady.

(3) Decyzję Rady Administracyjnej o przedłużeniu terminu stosuje się tylko do zgłoszeń dokonanych po publikacji takiej decyzji w Dzienniku Urzędowym Europejskiego Urzędu Patentowego.

(4) Jeśli Rada Administracyjna przedłuży termin, wówczas zobowiązana jest ustanowić środki mające na celu jak najwcześniejsze przywrócenie pierwotnego terminu.

Artykuł 96

Badanie europejskiego zgłoszenia patentowego

(1) Jeśli zgłaszający ubiegający się o patent europejski złożył wniosek o badanie, zanim przekazano mu sprawozdanie z poszukiwania europejskiego, Europejski Urząd Patentowy wzywa go do udzielenia w ustalonym terminie odpowiedzi, czy pragnie on kontynuować postępowanie w odniesieniu do tego zgłoszenia.

(2) Jeśli badanie europejskiego zgłoszenia patentowego ujawni, że zgłoszenie lub wynalazek, którego ono dotyczy, nie spełnia wymogów niniejszej konwencji, Wydział Badań wzywa zgłaszającego, zgodnie z Regulaminem wykonawczym i tyle razy, ile jest to niezbędne, do zgłoszenia uwag w terminie ustalonym przez ten Wydział.

(3) Jeśli zgłaszający nie zastosuje się we właściwym terminie do wezwania, o którym mowa w ust. 1 i 2, zgłoszenie uważa się za wycofane.

Artykuł 97

Odrzucenie zgłoszenia lub udzielenie patentu

(1) Wydział Badań odrzuca europejskie zgłoszenie patentowe, jeśli w jego opinii zgłoszenie lub wynalazek, którego ono dotyczy, nie spełnia wymogów niniejszej konwencji, chyba że konwencja przewiduje inne sankcje.

(2) Jeśli Wydział Badań uważa, że zgłoszenie oraz wynalazek, którego ono dotyczy, spełniają wymogi niniejszej konwencji, wówczas podejmuje decyzję o udzieleniu patentu europejskiego na wyznaczone umawiające się państwa pod warunkiem, że:

(a) zostało ustalone, zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego, że zgłaszający wyraża zgodę na tekst, w którym Wydział Badań zamierza udzielić patentu;

(b) opłaty za udzielenie patentu i za wydrukowanie opisu zostały wniesione w terminie przewidzianym w Regulaminie wykonawczym;

(c) wniesione zostały opłaty za utrzymanie w mocy patentu oraz inne już wymagalne opłaty dodatkowe.

(3) Jeśli opłata za udzielenie patentu i opłata za wydrukowanie opisu nie zostaną wniesione we właściwym terminie, zgłoszenie uważa się za wycofane.

(4) Decyzja o udzieleniu patentu europejskiego wywołuje skutki od daty opublikowania informacji o udzieleniu w Europejskim Biuletynie Patentowym. Taka informacja zostaje opublikowana co najmniej trzy miesiące po rozpoczęciu biegu terminu, o którym mowa w ust. 2 (b).

(5) W Regulaminie wykonawczym można postanowić, że zgłaszający składa tłumaczenie zastrzeżeń zawartych w tekście, w którym Wydział Badań zamierza udzielić patentu, na dwa języki urzędowe Europejskiego Urzędu Patentowego inne niż język postępowania. W takim przypadku termin ustalony w ust. 4 wynosi co najmniej pięć miesięcy. Jeśli tłumaczenie nie zostanie złożone we właściwym terminie, zgłoszenie uważa się za wycofane.

(6) Na wniosek zgłaszającego informację o udzieleniu patentu europejskiego publikuje się przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 4 lub ust. 5. Taki wniosek można złożyć jedynie wówczas, jeśli spełnione są wymogi stosownie do ust. 2 i 5.

Artykuł 98

Publikacja opisu patentu europejskiego

Równocześnie ze wzmianką o udzieleniu patentu europejskiego Europejski Urząd Patentowy publikuje opis patentu europejskiego zawierający opis wynalazku, zastrzeżenia oraz rysunki.

CZĘŚĆ V

PROCEDURA SPRZECIWOWA

Artykuł 99

Sprzeciw

(1) W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw.

(2) Sprzeciw dotyczy patentu europejskiego we wszystkich umawiających się państwach, w których patent ten wywołuje skutki prawne.

(3) Sprzeciw może zostać wniesiony nawet wówczas, gdy odstąpiono od ubiegania się o patent lub patent ten wygasł w stosunku do wszystkich wyznaczonych państw.

(4) Stronami postępowania sprzeciwowego są zarówno osoby wnoszące sprzeciw, jak i właściciel patentu.

(5) Jeżeli jakakolwiek osoba wykaże, że w umawiającym się państwie w następstwie prawomocnej decyzji została ona wpisana do rejestru patentowego w miejsce poprzedniego właściciela patentu, wówczas osoba ta, na własny wniosek, zastępuje poprzedniego właściciela w odniesieniu do tego państwa. W drodze wyjątku od postanowień art. 118 poprzedniego właściciela oraz osoby występującej z wnioskiem nie uważa się za współwłaścicieli, chyba że obydwaj występują z takim wnioskiem.

Artykuł 100

Podstawy sprzeciwu

Sprzeciw może zostać wniesiony wyłącznie na tej podstawie, że:

(a) przedmiot patentu europejskiego nie posiada zdolności patentowej w rozumieniu art. 52–57;

(b) patent europejski nie ujawnia wynalazku w sposób dostatecznie jasny i pełny, tak aby mógł być wykonany przez specjalistę z danej dziedziny;

(c) przedmiot patentu europejskiego wykracza poza treść zgłoszenia, które zostało dokonane lub jeśli patent został udzielony na zgłoszenie wydzielone lub na nowe zgłoszenie dokonane zgodnie z art. 61, wykracza on poza treść wcześniejszego zgłoszenia, które zostało dokonane.

Artykuł 101

Rozpatrywanie sprzeciwu

(1) Jeżeli sprzeciw jest dopuszczalny, Wydział ds. Sprzeciwów bada, czy podstawy sprzeciwu określone w art. 100 stanowią przeszkodę dla utrzymania w mocy patentu europejskiego.

(2) W trakcie rozpatrywania sprzeciwu, które prowadzone jest zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego, Wydział ds. Sprzeciwów wzywa strony, tyle razy, ile jest to niezbędne, do wnoszenia w terminie ustalonym przez Wydział ds. Sprzeciwów uwag dotyczących informacji przekazywanych przez osoby trzecie lub pochodzących z tego Wydziału.

Artykuł 102

Unieważnienie lub utrzymanie w mocy patentu europejskiego

(1) Jeśli Wydział ds. Sprzeciwów uważa, że podstawy sprzeciwu, o których mowa w art. 100, stanowią przeszkodę dla utrzymania w mocy patentu europejskiego, wówczas unieważnia patent.

(2) Jeżeli Wydział ds. Sprzeciwów uważa, że podstawy sprzeciwu, o których mowa w art. 100, nie stanowią przeszkody dla utrzymania w mocy patentu w formie niezmienionej, wówczas odrzuca sprzeciw.

(3) Jeśli Wydział ds. Sprzeciwów uważa, że biorąc pod uwagę zmiany dokonane przez właściciela patentu w trakcie postępowania sprzeciwowego, patent i wynalazek, którego on dotyczy, spełniają wymogi konwencji, podejmuje decyzję o utrzymaniu w mocy patentu w formie zmienionej pod warunkiem, że:

(a) zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego zostało ustalone, że właściciel patentu zgadza się na tekst, w którym Wydział ds. Sprzeciwów zamierza utrzymać patent w mocy;

(b) opłata za wydrukowanie nowego opisu patentu europejskiego została wniesiona w terminie określonym w Regulaminie wykonawczym.

(4) Jeśli opłata za wydrukowanie nowego opisu nie zostanie wniesiona we właściwym terminie, patent zostaje unieważniony.

(5) W Regulaminie wykonawczym można postanowić, że właściciel patentu składa tłumaczenie wszystkich zmienionych zastrzeżeń na dwa języki urzędowe Europejskiego Urzędu Patentowego inne niż język postępowania. Jeśli tłumaczenie nie zostanie złożone we właściwym terminie, patent zostaje unieważniony.

Artykuł 103

Publikacja nowego opisu patentu europejskiego

Jeśli patent europejski zostaje zmieniony na podstawie art. 102 ust. 3, wówczas Europejski Urząd Patentowy w momencie publikacji informacji o decyzji w sprawie sprzeciwu publikuje nowy opis patentu europejskiego zawierający opis wynalazku, zastrzeżenia i rysunki w zmienionej formie.

Artykuł 104

Koszty

(1) Każda strona postępowania pokrywa koszty, jakie poniosła, chyba że decyzja Wydziału ds. Sprzeciwów lub Komisji Odwoławczej nakazuje ze względów słuszności, zgodnie z Regulaminem wykonawczym, inny podział kosztów poniesionych w trakcie przeprowadzania dowodu lub postępowania ustnego.

(2) Kancelaria Wydziału ds. Sprzeciwów ustala, na wniosek, wysokość kosztów, które mają zostać zapłacone zgodnie z decyzją o ich podziale. Ustalona przez kancelarię wysokość kosztów może zostać zweryfikowana decyzją Wydziału ds. Sprzeciwów, na wniosek złożony w terminie ustalonym w Regulaminie wykonawczym.

(3) Każda ostateczna decyzja Europejskiego Urzędu Patentowego, ustalająca wysokość kosztów, będzie traktowana, dla celów jej wykonania w umawiających się państwach, w taki sam sposób, jak decyzja ostateczna wydana przez sąd cywilny państwa, na terytorium którego ma być wykonana. Kontrola takiej decyzji ogranicza się do kwestii jej autentyczności.

Artykuł 105

Przystąpienie domniemanego naruszyciela do sprawy

(1) W przypadku zgłoszenia sprzeciwu w odniesieniu do patentu europejskiego, każda osoba trzecia, która dowiedzie, że zostało wszczęte przeciwko niej postępowanie w sprawie naruszenia tego samego patentu może, po upływie terminu do wniesienia sprzeciwu, przystąpić do postępowania sprzeciwowego, jeśli powiadomi o swoim przystąpieniu w ciągu trzech miesięcy od daty wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia. To samo postanowienie ma zastosowanie w odniesieniu do każdej osoby trzeciej, która dowiedzie zarówno, że właściciel patentu żądał od niej zaniechania domniemanego naruszenia patentu, jak i że wszczęła ona postępowanie o sądowe rozstrzygnięcie, że nie narusza ona patentu.

(2) Powiadomienie o przystąpieniu składa się w formie umotywowanego na piśmie oświadczenia. Powiadomienie uważa się za złożone z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw. Po dopełnieniu tej formalności przystąpienie do sprawy będzie, z zastrzeżeniem wyjątków ustalonych w Regulaminie wykonawczym, traktowane jak sprzeciw.

CZĘŚĆ VI

PROCEDURA ODWOŁAWCZA

Artykuł 106

Decyzje, od których służy odwołanie

(1) Odwołanie służy od decyzji Wydziału Zgłoszeń, Wydziałów Badań, Wydziałów ds. Sprzeciwów i Wydziału Prawnego. Ma ono skutek zawieszający.

(2) Odwołanie od decyzji Wydziału ds. Sprzeciwów może być wniesione nawet, jeżeli nastąpiło zrzeczenie się patentu europejskiego lub jego wygaśnięcie w stosunku do wszystkich wyznaczonych państw.

(3) Decyzja, która nie kończy postępowania w sprawie w odniesieniu do jednej ze stron, może być przedmiotem odwołania jedynie razem z decyzją ostateczną, chyba że decyzja ta zezwala na złożenie odrębnego odwołania.

(4) Podział kosztów postępowania sprzeciwowego nie może być wyłącznym przedmiotem odwołania.

(5) Decyzja ustalająca wysokość kosztów postępowania sprzeciwowego nie może być przedmiotem odwołania, chyba że wysokość ta przekracza kwotę ustaloną w zasadach dotyczących opłat.

Artykuł 107

Osoby uprawnione do wnoszenia odwołań i występowania jako strony w postępowaniu odwoławczym

Każda strona postępowania, pokrzywdzona decyzją, może wnieść od niej odwołanie. Wszystkie pozostałe strony postępowania są stronami postępowania odwoławczego z mocy prawa.

Artykuł 108

Termin i forma odwołania

Zawiadomienie o odwołaniu musi być złożone na piśmie w Europejskim Urzędzie Patentowym w ciągu dwóch miesięcy od daty powiadomienia o decyzji, od której wnosi się odwołanie. Zawiadomienie uważa się za złożone z chwilą wniesienia opłaty za odwołanie. W ciągu czterech miesięcy od powiadomienia o decyzji musi być złożone pisemne oświadczenie wskazujące podstawy odwołania.

Artykuł 109

Wstępne rozpoznanie odwołania

(1) Jeśli wydział, którego decyzja zostaje zaskarżona, uzna odwołanie za dopuszczalne i dobrze umotywowane, poprawia swoją decyzję. Postanowienie to nie ma zastosowania, kiedy przeciwko odwołującemu się występuje inna strona postępowania.

(2) Jeżeli odwołanie nie będzie uwzględnione w ciągu jednego miesiąca od otrzymania oświadczenia wskazującego podstawy odwołania, zostanie ono niezwłocznie i bez żadnych uwag co do istoty sprawy przekazane do Komisji Odwoławczej.

Artykuł 110

Rozpatrywanie odwołania

(1) Jeśli odwołanie jest dopuszczalne, Komisja Odwoławcza bada, czy odwołanie jest możliwe do uwzględnienia.

(2) W toku rozpatrywania odwołania, które prowadzone jest zgodnie z przepisami Regulaminu wykonawczego, Komisja Odwoławcza wzywa strony, tyle razy, ile jest to niezbędne, do zgłoszenia, w terminie ustalonym przez Komisję Odwoławczą, uwag dotyczących argumentów drugiej strony lub wysuniętych przez tę Komisję.

(3) Jeżeli zgłaszający nie zastosuje się we właściwym terminie do wezwania stosownie do ust. 2, europejskie zgłoszenie patentowe uważa się za wycofane, chyba że zaskarżona decyzja była podjęta przez Wydział Prawny.

Artykuł 111

Decyzje dotyczące odwołań

(1) Po zbadaniu możliwości uwzględnienia odwołania Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania. Komisja Odwoławcza może albo wykonać dowolne uprawnienia leżące w kompetencji wydziału, który był odpowiedzialny za wydanie zaskarżonej decyzji, albo przekazać sprawę do tego wydziału do ponownego rozpoznania.

(2) Jeżeli Komisja Odwoławcza przekaże sprawę do ponownego rozpoznania do wydziału, którego decyzja została zaskarżona, wydział ten będzie związany motywami rozstrzygnięcia dokonanego przez Komisję Odwoławczą o tyle, o ile fakty są te same. Jeżeli zaskarżoną decyzję wydała Sekcja Zgłoszeń, wówczas Wydział Badań będzie również związany motywami rozstrzygnięcia Komisji Odwoławczej.

Artykuł 112

Decyzja lub opinia Rozszerzonej Komisji Odwoławczej

(1) Dla zapewnienia jednolitego stosowania prawa lub jeżeli powstaje ważny problem prawny:

(a) Komisja Odwoławcza w toku postępowania dotyczącego sprawy, z własnej inicjatywy albo na wniosek jednej ze stron postępowania odwoławczego, przedstawia sprawę Rozszerzonej Komisji Odwoławczej, jeżeli uzna, że z powyższych powodów wymagane jest podjęcie decyzji. Jeśli Komisja Odwoławcza odrzuca wniosek, podaje powody odrzucenia w decyzji ostatecznej;

(b) prezes Europejskiego Urzędu Patentowego może przedstawić problem prawny Rozszerzonej Komisji Odwoławczej, jeżeli dwie Komisje Odwoławcze wydały różne decyzje w tej samej sprawie.

(2) W przypadkach objętych postanowieniami ust. 1 (a) strony postępowania odwoławczego będą stronami postępowania przed Rozszerzoną Komisją Odwoławczą.

(3) Decyzja Rozszerzonej Komisji Odwoławczej, o której mowa w ust. 1 (a), jest dla Komisji Odwoławczej wiążąca w odniesieniu do rozpatrywanego odwołania.

CZĘŚĆ VII

PRZEPISY WSPÓLNE

Rozdział I

Wspólne przepisy proceduralne

Artykuł 113

Podstawy decyzji

(1) Decyzje Europejskiego Urzędu Patentowego mogą opierać się jedynie na podstawach lub dowodach, do których zainteresowane strony miały możliwość ustosunkowania się.

(2) Europejski Urząd Patentowy rozpatruje i wydaje decyzje w sprawie europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego jedynie na podstawie tekstu przedłożonego lub uzgodnionego przez zgłaszającego lub właściciela patentu.

Artykuł 114

Badanie prowadzone przez Europejski Urząd Patentowy z własnej inicjatywy

(1) W toku toczącego się przed nim postępowania Europejski Urząd Patentowy bada z własnej inicjatywy fakty; w tym badaniu nie jest ograniczony faktami, dowodami i argumentami przedstawionymi przez strony ani ich żądaniami.

(2) Europejski Urząd Patentowy może nie brać pod uwagę faktów lub dowodów, które nie zostały dostarczone przez strony we właściwym czasie.

Artykuł 115

Uwagi osób trzecich

(1) Po publikacji europejskiego zgłoszenia patentowego każda osoba może przedstawić swoje uwagi dotyczące zdolności patentowej wynalazku, w odniesieniu do którego dokonano zgłoszenia. Uwagi takie muszą być złożone na piśmie i muszą wskazywać podstawy, na jakich zostały oparte. Osoba taka nie jest stroną postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym.

(2) O uwagach, o których mowa w ust. 1, powiadamia się zgłaszającego lub właściciela patentu, który może się do nich ustosunkować.

Artykuł 116

Postępowanie ustne

(1) Postępowanie ustne przeprowadza się na wniosek Europejskiego Urzędu Patentowego, jeśli Urząd ten uzna to za wskazane, albo na wniosek jednej ze stron postępowania. Jednakże Europejski Urząd Patentowy może odrzucić wniosek o dalsze postępowanie ustne przed tym samym wydziałem, jeżeli strony oraz przedmiot postępowania są te same.

(2) Niemniej jednak postępowanie ustne jest prowadzone przed Sekcją Zgłoszeń na wniosek zgłaszającego jedynie wówczas, jeżeli Sekcja Zgłoszeń uzna to za wskazane lub jeżeli przewiduje odrzucenie europejskiego zgłoszenia patentowego.

(3) Postępowanie ustne przed Sekcją Zgłoszeń, Wydziałami Badań i Wydziałem Prawnym jest niejawne.

(4) Postępowanie ustne jest jawne, włącznie z ogłoszeniem decyzji, przed Komisjami Odwoławczymi i Rozszerzoną Komisją Odwoławczą po publikacji europejskiego zgłoszenia patentowego, a także przed Wydziałami ds. Sprzeciwów, o ile wydział, przed któ-

rym prowadzone jest postępowanie, nie zarządzi inaczej w przypadkach, kiedy dopuszczenie publiczności mogłoby spowodować poważne i nieuzasadnione szkody, zwłaszcza dla strony postępowania.

Artykuł 117

Przeprowadzenie dowodu

(1) W każdym postępowaniu przed Wydziałem Badań, Wydziałem ds. Sprzeciwów lub Komisją Odwoławczą dopuszcza się następujące metody dotyczące zbierania i dostarczania dowodów:

(a) wysłuchanie stron;

(b) żądanie dostarczenia informacji;

(c) przedstawienie dokumentów;

(d) wysłuchanie świadków;

(e) opinie ekspertów;

(f) wizja lokalna;

(g) oświadczenie na piśmie złożone pod przysięgą.

(2) Wydział Badań, Wydział ds. Sprzeciwów lub Komisja Odwoławcza mogą zlecić jednemu ze swych członków zbadanie przedstawionego dowodu.

(3) Jeżeli Europejski Urząd Patentowy uzna za niezbędne, aby strona, świadek lub ekspert złożyli ustnie zeznania, wówczas albo:

(a) kieruje do danej osoby wezwanie do osobistego stawiennictwa przed Urzędem, albo

(b) zwraca się, zgodnie z przepisami art. 131 ust. 2, z prośbą do właściwego sądu w kraju zamieszkania danej osoby o przeprowadzenie takiego przesłuchania.

(4) Strona, świadek lub ekspert wezwany do osobistego stawiennictwa przed Europejskim Urzędem Patentowym może zwrócić się do tego Urzędu o zezwolenie na złożenie zeznań przed właściwym sądem w kraju swojego miejsca zamieszkania. Po otrzymaniu takiego wniosku albo jeżeli do upływu terminu, ustalonego przez Europejski Urząd Patentowy w wezwaniu do osobistego stawiennictwa przed nim, nie nadeszła odpowiedź na wezwanie, Europejski Urząd Patentowy może, zgodnie z przepisami art. 131 ust. 2, zwrócić się do właściwego sądu o przesłuchanie danej osoby.

(5) Jeśli strona, świadek lub ekspert przeprowadza dowód przed Europejskim Urzędem Patentowym, Urząd ten, jeśli uważa za pożądane przeprowadzenie dowodu pod przysięgą lub w innej równie wiążącej formie, może zwrócić się do właściwego sądu w kraju miejsca zamieszkania danej osoby, aby ponownie przesłuchał tę osobę z zachowaniem takich warunków.

(6) Europejski Urząd Patentowy, zwracając się do właściwego sądu o przeprowadzenie dowodu, może prosić sąd o przeprowadzenie dowodu pod przysięgą lub w innej równie wiążącej formie oraz o zgodę na udział w przesłuchaniu członka zainteresowanego działu i na zadawanie przez niego pytań stronie, świadkowi lub ekspertowi albo za pośrednictwem sądu, albo bezpośrednio.

Artykuł 118

Jednolitość europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego

Jeżeli zgłaszający lub właściciele patentu europejskiego nie są tymi samymi osobami w stosunku do różnych wyznaczonych umawiających się państw, będą oni uznawani, dla celów postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym, za współzgłaszających lub współwłaścicieli. Jednolitość zgłoszenia lub patentu w tych postępowaniach nie zostaje naruszona; w szczególności tekst zgłoszenia lub patentu powinien być jednakowy dla wszystkich wyznaczonych umawiających się państw, chyba że przepisy niniejszej konwencji stanowią inaczej.

Artykuł 119

Doręczenia

Zwyczajowo, Europejski Urząd Patentowy doręcza wszystkim zainteresowanym decyzje i wezwania, jak również wszelkie zawiadomienia i inną korespondencję, od których liczone są terminy lub o których wszyscy zainteresowani muszą być powiadomieni stosownie do przepisów niniejszej konwencji, lub na polecenie prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego. Jeżeli wymagają tego szczególne okoliczności, powiadomienie może nastąpić za pośrednictwem centralnych urzędów własności przemysłowej umawiających się państw.

Artykuł 120

Terminy

Przepisy Regulaminu wykonawczego określają:

(a) sposób obliczania terminów i warunki, na jakich takie terminy mogą być przedłużane bądź ze względu na to, że Europejski Urząd Patentowy lub organy, o których mowa w art. 75 ust. 1 (b), są nieczynne dla przyjmowania dokumentów, bądź dlatego, że przesyłki nie są doręczane w miejscowościach, w których Europejski Urząd Patentowy lub takie organy mają swoją siedzibę, albo wystąpiły zakłócenia w usługach pocztowych, w wyniku których zostały one wstrzymane;

(b) minimalną i maksymalną długość terminów ustalonych przez Europejski Urząd Patentowy.

Artykuł 121

Dalsze rozpatrywanie europejskiego zgłoszenia patentowego

(1) Jeśli europejskie zgłoszenie patentowe ma być odrzucone lub jest odrzucone albo jest uznane za wycofane w związku z nieudzieleniem odpowiedzi w terminie wyznaczonym przez Europejski Urząd Patentowy, wówczas przewidziane skutki prawne nie nastąpią, a jeśli już nastąpiły, zostają unieważnione, jeśli zgłaszający wniesie o dalsze rozpatrywanie zgłoszenia.

(2) Wniosek w tej sprawie składa się na piśmie w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia decyzji o odrzuceniu zgłoszenia lub powiadomienia o uznaniu zgłoszenia za wycofane. W tym terminie musi być dokonana niedopełniona czynność. Podanie uważa się za złożone z chwilą wniesienia opłaty za dalsze rozpatrywanie.

(3) Decyzję w sprawie wniosku podejmuje dział właściwy do podjęcia decyzji w sprawie niedopełnionej czynności.

Artykuł 122

Przywrócenie do stanu poprzedniego

(1) Zgłaszającemu lub właścicielowi patentu europejskiego, którzy mimo dołożenia wszelkich wymaganych okolicznościami starań nie byli w stanie dotrzymać terminu przed Europejskim Urzędem Patentowym, zostaną na wniosek przywrócone prawa, jeśli bezpośrednim skutkiem niedotrzymania tego terminu jest z mocy niniejszej konwencji odrzucenie europejskiego zgłoszenia patentowego lub wniosku albo uznanie europejskiego zgłoszenia patentowego za wycofane, lub unieważnienie patentu europejskiego albo utrata jakiegokolwiek innego prawa lub środka odwoławczego.

(2) Wniosek należy złożyć na piśmie w ciągu dwóch miesięcy od ustania przyczyny niedotrzymania terminu. W tym okresie musi zostać dokonana niedopełniona czynność. Wniosek jest dopuszczalny jedynie w ciągu roku, licząc bezpośrednio od daty upływu niedotrzymanego terminu. W przypadku niewniesienia opłaty za utrzymanie w mocy, okres przewidziany w art. 8 ust. 2 odlicza się od okresu jednego roku.

(3) Wniosek musi zawierać uzasadnienie i wskazywać fakty, na których się opiera. Wniosek uważa się za złożony z chwilą wniesienia opłaty za przywrócenie praw.

(4) Decyzję w sprawie wniosku podejmuje wydział właściwy do podjęcia decyzji w sprawie niedopełnionej czynności.

(5) Przepisy niniejszego artykułu nie mają zastosowania do terminów, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, w art. 61 ust. 3, art. 76 ust. 3, art. 78 ust. 2, art. 79 ust. 2, art. 87 ust. 1 i art. 94 ust. 2.

(6) Każdy, kto w wyznaczonym umawiającym się państwie w okresie pomiędzy utratą praw, o których mowa w ust. 1, a publikacją informacji o przywróceniu tych praw, w dobrej wierze stosował lub poczynił rzeczywiste i poważne przygotowania do stosowania wynalazku, który jest przedmiotem opublikowanego europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego, może bezpłatnie kontynuować takie stosowanie w swoim przedsiębiorstwie lub dla jego potrzeb.

(7) Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie ogranicza prawa umawiającego się państwa do wyrażenia zgody na przywrócenie praw w odniesieniu do terminów przewidzianych w niniejszej konwencji, które mają być dotrzymywane przed organami tego państwa.

Artykuł 123

Zmiany

(1) Warunki, na jakich europejskie zgłoszenie patentowe lub patent europejski mogą być zmieniane w toku postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym, określone są w Regulaminie wykonawczym. W każdym przypadku zgłaszający będzie miał przynajmniej jedną możliwość dokonania z własnej woli zmiany w opisie wynalazku, zastrzeżeniach i rysunkach.

(2) Europejskie zgłoszenie patentowe lub patent europejski nie mogą być zmienione w taki sposób, aby zawierały przedmiot wykraczający poza treść zgłoszenia, które zostało dokonane.

(3) W toku postępowania sprzeciwowego zastrzeżenia patentu europejskiego nie mogą zostać zmienione w sposób powodujący rozszerzenie udzielonej ochrony.

Artykuł 124

Informacje dotyczące krajowych zgłoszeń patentowych

(1) Wydział Badań lub Komisja Odwoławcza mogą wezwać zgłaszającego, w terminie określonym przez ten Wydział lub Komisję, do wskazania państw, w których dokonał on zgłoszeń na patenty krajowe dla całego lub części wynalazku, którego dotyczy europejskie zgłoszenie patentowe, oraz do podania numerów wspomnianych zgłoszeń.

(2) Jeśli zgłaszający nie zastosuje się w wyznaczonym terminie do wezwania na podstawie ust. 1, wówczas europejskie zgłoszenie patentowe uznaje się za wycofane.

Artykuł 125

Odesłanie do zasad ogólnych

Wobec braku przepisów proceduralnych w niniejszej konwencji Europejski Urząd Patentowy bierze pod uwagę zasady procedury ogólnie przyjęte w umawiających się państwach.

Artykuł 126

Ustanie zobowiązań finansowych

(1) Prawa Organizacji do pobierania opłat na rzecz Europejskiego Urzędu Patentowego wygasają po upływie czterech lat od końca roku kalendarzowego, w którym opłata stała się wymagalna.

(2) Prawa w stosunku do Organizacji, dotyczące zwrotu przez Europejski Urząd Patentowy opłat lub kwot nadpłaconych ponad wymaganą opłatę, wygasają po upływie czterech lat od końca roku kalendarzowego, w którym prawo to powstało.

(3) Okres ustalony w ust. 1 i 2 zostaje przerwany w przypadku przewidzianym w ust. 1 przez wezwanie do wniesienia opłaty, a w przypadku objętym przepisem ust. 2 przez pisemne uzasadnione roszczenie. Z chwilą przerwania okres ten zaczyna biec od nowa i kończy się najpóźniej po upływie sześciu lat od końca roku, w którym pierwotnie się rozpoczął, chyba że w międzyczasie rozpoczęło się postępowanie sądowe w sprawie egzekucji tego prawa; w tym przypadku okres ten skończy się najwcześniej po upływie roku od uprawomocnienia się orzeczenia.

Rozdział II

Informacje do wglądu publicznego i dla władz urzędowych

Artykuł 127

Europejski Rejestr Patentowy

Europejski Urząd Patentowy prowadzi rejestr, zwany Europejskim Rejestrem Patentowym, zawierający dane, których rejestracja przewidziana jest niniejszą konwencją. Żaden wpis do rejestru nie zostanie dokonany przed publikacją europejskiego zgłoszenia patentowego. Rejestr dostępny jest do wglądu publicznego.

Artykuł 128

Wgląd do akt

(1) Akta dotyczące europejskich zgłoszeń patentowych, które nie zostały jeszcze opublikowane, nie będą udostępniane do wglądu bez zgody zgłaszającego.

(2) Każda osoba, która może dowieść, że wnioskujący o patent europejski przeciwstawia w stosunku do niej swoje prawa na podstawie tego zgłoszenia, może uzyskać dostęp do akt przed publikacją tego zgłoszenia i bez zgody zgłaszającego.

(3) Jeżeli europejskie zgłoszenia wydzielone lub nowe europejskie zgłoszenie patentowe, dokonane zgodnie z art. 61 ust. 1, zostają opublikowane, każdy może uzyskać dostęp do akt wcześniejszego zgłoszenia przed publikacją tego zgłoszenia i bez zgody zgłaszającego.

(4) Po publikacji europejskiego zgłoszenia patentowego akta dotyczące takiego zgłoszenia oraz udzielonego na jego podstawie patentu europejskiego mogą być na wniosek udostępnione do wglądu, z zastrzeżeniem ograniczeń ustalonych w Regulaminie wykonawczym.

(5) Jeszcze przed publikacją europejskiego zgłoszenia patentowego Europejski Urząd Patentowy może podać do wiadomości osobom trzecim lub opublikować następujące dane bibliograficzne:

(a) numer europejskiego zgłoszenia patentowego;

(b) datę dokonania europejskiego zgłoszenia patentowego i, jeżeli zastrzegane jest pierwszeństwo z uprzedniego zgłoszenia, datę, państwo i numer uprzedniego zgłoszenia;

(c) nazwisko zgłaszającego;

(d) tytuł wynalazku;

(e) wyznaczone umawiające się państwa.

Artykuł 129

Publikacje periodyczne

Europejski Urząd Patentowy publikuje okresowo:

(a) Europejski Biuletyn Patentowy zawierający wpisy dokonane w Europejskim Rejestrze Patentowym oraz inne dane, których publikacja przewidziana jest niniejszą konwencją;

(b) Dziennik Urzędowy Europejskiego Urzędu Patentowego zawierający komunikaty i informacje o charakterze ogólnym podawane do wiadomości przez prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego, jak również wszelkie inne informacje dotyczące niniejszej konwencji i jej wprowadzenia w życie.

Artykuł 130

Wymiana informacji

(1) Europejski Urząd Patentowy i, z zastrzeżeniem stosowania przepisów ustawowych oraz wykonawczych, o których mowa w art. 75 ust. 2, centralny urząd własności przemysłowej każdego umawiającego się państwa przekazują sobie wzajemnie na wniosek wszelkie użyteczne informacje dotyczące dokonywania europejskich i krajowych zgłoszeń patentowych oraz odnoszące się do postępowania dotyczącego takich zgłoszeń i patentów udzielonych na ich podstawie.

(2) Przepisy ust. 1 stosuje się do przekazywania informacji na mocy porozumień roboczych pomiędzy Europejskim Urzędem Patentowym a:

(a) centralnym urzędem własności przemysłowej państwa, które nie jest stroną niniejszej konwencji;

(b) organizacją międzyrządową, której powierzono zadanie udzielania patentów;

(c) każdą inną organizacją.

(3) Przekazywanie informacji na podstawie ust. 1 i 2 (a) i b) nie podlega ograniczeniom ustalonym w art. 128. Rada Administracyjna może postanowić, że przekazywanie informacji na podstawie ust. 2 (c) nie będzie podlegało takim ograniczeniom pod warunkiem, że zainteresowana organizacja będzie traktowała przekazaną informację jako poufną do momentu publikacji europejskiego zgłoszenia patentowego.

Artykuł 131

Współpraca w sprawach administracyjnych i prawnych

(1) O ile przepisy niniejszej konwencji lub prawa krajowego nie przewidują inaczej, Europejski Urząd Patentowy i sądy lub organy umawiających się państw udzielają sobie wzajemnie na wniosek pomocy poprzez przekazywanie informacji lub udostępnianie akt do wglądu. Jeżeli Europejski Urząd Patentowy udostępnia akta do wglądu sądom, prokuraturze lub centralnym urzędom własności przemysłowej, wgląd do akt nie podlega ograniczeniom ustalonym w art. 128.

(2) Na prośbę Europejskiego Urzędu Patentowego o udzielenie pomocy sądowej sądy lub inne właściwe organy umawiających się państw podejmują na rzecz tego Urzędu, oraz w ramach swej właściwości, niezbędne dochodzenie lub inne środki prawne.

Artykuł 132

Wymiana publikacji

(1) Europejski Urząd Patentowy i centralne urzędy własności przemysłowej umawiających się państw przesyłają sobie wzajemnie bezpłatnie, na wniosek i do własnego użytku, jeden lub więcej egzemplarzy swoich publikacji.

(2) Europejski Urząd Patentowy może zawierać porozumienia dotyczące wymiany lub dostarczania publikacji.

Rozdział III

Reprezentacja

Artykuł 133

Ogólne zasady dotyczące reprezentacji

(1) W zastrzeżeniem przepisów ust. 2 żadna osoba nie będzie zmuszona do korzystania z usług zawodowego pełnomocnika w postępowaniach ustanowionych niniejszą konwencją.

(2) Osoby fizyczne i prawne niemające miejsca zamieszkania lub głównej siedziby przedsiębiorstwa na terytorium jednego z umawiających się państw muszą być reprezentowane przez zawodowego pełnomocnika i działać za jego pośrednictwem we wszystkich postępowaniach ustanowionych niniejszą konwencją, z wyjątkiem dokonywania europejskich zgłoszeń patentowych; Regulamin wykonawczy może dopuścić inne wyjątki.

(3) Osoby fizyczne i prawne mające miejsce zamieszkania lub główną siedzibę przedsiębiorstwa na terytorium jednego z umawiających się państw mogą być reprezentowane w postępowaniu ustanowionym niniejszą konwencją przez pracownika, który nie musi być zawodowym pełnomocnikiem, ale musi być upoważniony zgodnie z przepisami Regulaminu wykonawczego. Regulamin wykonawczy może określić, czy i na jakich warunkach pracownik takiej osoby prawnej może reprezentować również inne osoby prawne, które mają swe główne siedziby przedsiębiorstwa na terytorium jednego z umawiających się państw i pozostają w związku o charakterze gospodarczym z pierwszą osobą prawną.

(4) Regulamin wykonawczy może ustanowić szczególne przepisy dotyczące wspólnej reprezentacji stron działających łącznie.

Artykuł 134

Zawodowi pełnomocnicy

(1) Zawodowa reprezentacja osób fizycznych i prawnych w postępowaniu ustanowionym niniejszą konwencją może być podejmowana jedynie przez zawodowych pełnomocników, których nazwiska figurują na liście prowadzonej w tym celu przez Europejski Urząd Patentowy.

(2) Na listę zawodowych pełnomocników może być wpisana każda osoba fizyczna, która spełnia następujące warunki:

(a) jest obywatelem jednego z umawiających się państw;

(b) ma siedzibę przedsiębiorstwa lub miejsce zatrudnienia na terytorium jednego z umawiających się państw;

(c) zdała europejski egzamin kwalifikacyjny.

(3) Wpisu dokonuje się na wniosek, do którego powinny być załączone zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są warunki określone w ust. 2.

(4) Osoby wpisane na listę zawodowych pełnomocników uprawnione są do działania we wszystkich postępowaniach ustanowionych niniejszą konwencją.

(5) Dla celów działania w charakterze zawodowego pełnomocnika każda osoba wpisana na listę, o której mowa w ust. 1, uprawniona jest do utworzenia siedziby firmy w każdym umawiającym się państwie, w którym może być prowadzone postępowanie ustanowione niniejszą konwencją, z uwzględnieniem Protokołu w sprawie centralizacji, stanowiącego załącznik do niniejszej konwencji. Władze takiego państwa mogą pozbawić ją tego uprawnienia w szczególnych przypadkach jedynie na mocy przepisów prawnych przyjętych w celu ochrony bezpieczeństwa publicznego, prawa i porządku. Przed podjęciem takiego działania powinno być ono skonsultowane z prezesem Europejskiego Urzędu Patentowego.

(6) W szczególnych okolicznościach prezes Europejskiego Urzędu Patentowego może zezwolić na odstąpienie od wymogu określonego w ust. 2 (a).

(7) Zawodowa reprezentacja w postępowaniach ustanowionych niniejszą konwencją może na takich samych zasadach, na jakich jest ona podejmowana przez zawodowego pełnomocnika, być również podejmowana przez każdego prawnika uprawnionego do prowadzenia praktyki w jednym z umawiających się państw i mającego siedzibę firmy w takim państwie, w takim zakresie, w jakim jest on uprawniony we wspomnianym państwie do działania jako zawodowy pełnomocnik w sprawach patentowych. Przepisy ust. 5 stosuje się odpowiednio.

(8) Rada Administracyjna może wydać przepisy dotyczące:

(a) kwalifikacji i szkolenia, wymaganych dla dopuszczenia kandydata do europejskiego egzaminu kwalifikacyjnego oraz przeprowadzenia takiego egzaminu;

(b) utworzenia lub uznania instytutu założonego przez osoby uprawnione do działania jako zawodowi pełnomocnicy na podstawie europejskiego egzaminu kwalifikacyjnego lub przepisów art. 163 ust. 7;

(c) uprawnień dyscyplinarnych wykonywanych przez instytut lub Europejski Urząd Patentowy w stosunku do takich osób.

CZĘŚĆ VIII

WPŁYW NA PRAWO KRAJOWE

Rozdział I

Zamiana na krajowe zgłoszenie patentowe

Artykuł 135

Wniosek o stosowanie procedury krajowej

(1) Centralny urząd własności przemysłowej wyznaczonego umawiającego się państwa stosuje procedurę dla udzielania patentu krajowego jedynie na wniosek zgłaszającego lub właściciela patentu europejskiego i w następujących okolicznościach:

(a) jeżeli europejskie zgłoszenie patentowe uznane jest za wycofane stosownie do art. 77 ust. 5 lub art. 162 ust. 4;

(b) w innych przypadkach przewidzianych prawem krajowym, w których na podstawie niniejszej konwencji europejskie zgłoszenie patentowe zostaje odrzucone lub wycofane bądź uznane za wycofane lub patent europejski zostaje unieważniony.

(2) Wniosek o zamianę składa się w ciągu trzech miesięcy od wycofania europejskiego zgłoszenia patentowego lub od powiadomienia o uznaniu zgłoszenia za wycofane albo od powiadomienia o decyzji o odrzuceniu zgłoszenia bądź o unieważnieniu patentu europejskiego. Skutek, o którym mowa w art. 66, nastąpi, jeśli wniosek zostanie złożony we właściwym terminie.

Artykuł 136

Złożenie i przekazanie wniosku

(1) Wniosek o zamianę składa się w Europejskim Urzędzie Patentowym ze wskazaniem umawiających się państw, w których wnioskodawca pragnie zastosowania procedury dla udzielenia patentu krajowego. Wniosek uważa się za złożony z chwilą wniesienia opłaty za zamianę. Europejski Urząd Patentowy przekazuje wniosek do centralnych urzędów własności przemysłowej wskazanych w nim umawiających się państw, wraz z kopią akt dotyczących europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego.

(2) Jednakże, jeśli zgłaszający zostaje powiadomiony, że europejskie zgłoszenie patentowe uważa się za wycofane stosownie do postanowień art. 77 ust. 5, wniosek składa się w centralnym urzędzie własności przemysłowej, w którym dokonano zgłoszenia. Urząd ten, z zastrzeżeniem przepisów o bezpieczeństwie narodowym, przekazuje wniosek wraz z kopią europejskiego zgłoszenia patentowego bezpośrednio do centralnych urzędów własności przemysłowej umawiających się państw wskazanych przez zgłaszającego we wniosku. Skutek, o którym mowa w art. 66, nastąpi, jeżeli takie przekazanie zostanie dokonane w ciągu 20 miesięcy od daty zgłoszenia lub jeżeli zostało zastrzeżone pierwszeństwo, od daty pierwszeństwa.

Artykuł 137

Formalne wymogi dla dokonania zamiany

(1) Europejskie zgłoszenie patentowe przekazane zgodnie z art. 136 nie podlega tym formalnym wymogom prawa krajowego, które różnią się od wymogów przewidzianych niniejszą konwencją lub są wymogami dodatkowymi.

(2) Centralny urząd własności przemysłowej, któremu zgłoszenie zostaje przekazane, może wymagać od zgłaszającego, aby w terminie nie krótszym niż dwa miesiące:

(a) wniósł krajową opłatę za zgłoszenie;

(b) dostarczył tłumaczenie oryginalnego tekstu europejskiego zgłoszenia patentowego na jeden z języków urzędowych danego państwa oraz, tam gdzie ma to zastosowanie, tekstu zmienionego w toku postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym, który zgłaszający pragnie poddać procedurze krajowej.

Rozdział II

Unieważnienie i prawo pierwszeństwa

Artykuł 138

Podstawy unieważnienia

(1) Z zastrzeżeniem przepisów art. 139 patent europejski może zostać unieważniony na podstawie prawa umawiającego się państwa, ze skutkiem na jego terytorium, jedynie z następujących powodów:

(a) przedmiot patentu europejskiego nie posiada zdolności patentowej zgodnie z warunkami określonymi w art. 52–57;

(b) patent europejski nie ujawnia wynalazku w sposób wystarczająco jasny i pełny dla wykonania go przez specjalistę z danej dziedziny;

(c) przedmiot patentu europejskiego wykracza poza treść zgłoszenia, które zostało dokonane lub, jeśli patent został udzielony na zgłoszenie wydzielone lub na nowe zgłoszenie dokonane zgodnie z art. 61, poza treść wcześniejszego zgłoszenia, które zostało dokonane;

(d) ochrona przyznana patentem europejskim została rozszerzona;

(e) właściciel patentu europejskiego nie jest uprawniony stosownie do postanowień art. 60 ust. 1.

(2) Jeśli podstawy unieważnienia dotyczą tylko części patentu europejskiego, wówczas unieważnienia dokonuje się w formie odpowiedniego ograniczenia wspomnianego patentu. Jeśli prawo krajowe na to zezwala, ograniczenie może być dokonane w formie zmiany zastrzeżeń, opisu wynalazku lub rysunków.

Artykuł 139

Prawa powstałe wcześniej lub w tej samej dacie

(1) W każdym wyznaczonym umawiającym się państwie europejskie zgłoszenie patentowe i patent europejski mają w odniesieniu do krajowego zgłoszenia patentowego i patentu krajowego taki sam skutek związany z prawem pierwszeństwa, jaki mają krajowe zgłoszenie patentowe i patent krajowy.

(2) Krajowe zgłoszenie patentowe i patent krajowy w umawiającym się państwie mają w odniesieniu do patentu europejskiego, w którym to umawiające się państwo jest wyznaczone, taki sam skutek związany z prawem pierwszeństwa, jaki mają w odniesieniu do patentu krajowego.

(3) Każde umawiające się państwo może postanowić, czy i na jakich warunkach wynalazek ujawniony zarówno w europejskim zgłoszeniu patentowym lub patencie, jak i w krajowym zgłoszeniu patentowym lub patencie, mającymi tę samą datę zgłoszenia lub, jeżeli zastrzegane jest pierwszeństwo, tę samą datę pierwszeństwa, może być chroniony jednocześnie oboma zgłoszeniami lub patentami.

Rozdział III

Inne skutki

Artykuł 140

Krajowe wzory użytkowe i świadectwa użyteczności

Przepisy art. 66, art. 124, art. 135–137 i art. 139 mają zastosowanie do wzorów użytkowych i świadectw użyteczności oraz do zgłoszeń wzorów użytkowych i świadectw użyteczności zarejestrowanych lub zdeponowanych w umawiających się państwach, których ustawodawstwa przewidują takie wzory lub świadectwa.

Artykuł 141

Opłaty za utrzymanie patentów europejskich w mocy

(1) Opłaty za utrzymanie patentu europejskiego w mocy mogą być pobierane jedynie za lata następujące po roku, o którym mowa w art. 86 ust. 4.

(2) Wszystkie opłaty za utrzymanie patentu w mocy, które są wymagalne w ciągu dwóch miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, uważa się za ważnie wniesione, jeśli zostały wniesione w tym terminie. Nie pobiera się żadnych opłat przewidzianych w ustawodawstwie krajowym.

CZĘŚĆ IX

POROZUMIENIA SZCZEGÓLNE

Artykuł 142

Patenty jednolite

(1) Grupa umawiających się państw, która w porozumieniu szczególnym postanowiła, że patent europejski udzielony na te państwa ma jednolity charakter na całych ich terytoriach, może postanowić, że patent europejski może być udzielony jedynie w stosunku do wszystkich tych państw łącznie.

(2) Jeżeli jakakolwiek grupa umawiających się państw skorzysta z upoważnienia zawartego w ust. 1, wówczas mają zastosowanie przepisy niniejszej części.

Artykuł 143

Wydziały specjalne Europejskiego Urzędu Patentowego

(1) Grupa umawiających się państw może powierzyć Europejskiemu Urzędowi Patentowemu dodatkowe zadania.

(2) Dla realizacji dodatkowych zadań w ramach Europejskiego Urzędu Patentowego mogą zostać utworzone specjalne wydziały, wspólne dla grupy umawiających się państw. Wydziałami specjalnymi kieruje prezes Europejskiego Urzędu Patentowego; przepisy art. 10 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 144

Reprezentacja przed wydziałami specjalnymi

Grupa umawiających się państw może ustanowić przepisy szczególne regulujące kwestię reprezentowania stron przed wydziałami, o których mowa w art. 143 ust. 2.

Artykuł 145

Komisja specjalna Rady Administracyjnej

(1) Grupa umawiających się państw może utworzyć komisję specjalną Rady Administracyjnej dla celów nadzorowania działalności wydziałów specjalnych utworzonych na podstawie art. 143 ust. 2; Europejski Urząd Patentowy oddaje do jej dyspozycji taki personel, pomieszczenia i wyposażenie, jakie mogą być niezbędne dla wykonywania jej obowiązków. Prezes Europejskiego Urzędu Patentowego odpowiada za działalność wydziałów specjalnych przed komisją specjalną Rady Administracyjnej.

(2) Skład, kompetencje i funkcje komisji specjalnej określa grupa umawiających się państw.

Artykuł 146

Pokrywanie wydatków na wykonywanie zadań specjalnych

Jeżeli Europejskiemu Urzędowi Patentowemu powierzone zostały na mocy art. 143 zadania dodatkowe, grupa umawiających się państw pokrywa wydatki poniesione przez Organizację przy wykonywaniu tych zadań. Jeżeli dla wykonywania tych dodatkowych zadań utworzone zostały w Europejskim Urzędzie Patentowym specjalne wydziały, grupa pokrywa wydatki na personel, pomieszczenia i wyposażenie powierzone tym wydziałom. Przepisy art. 39 ust. 3 i 4, art. 41 i art. 47 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 147

Wpłaty z tytułu opłat za utrzymanie w mocy patentów europejskich

Jeśli grupa umawiających się państw ustaliła wspólną taryfę opłat za utrzymanie w mocy patentów europejskich, wówczas procentowy udział, o którym mowa w art. 39 ust. 1, oblicza się na podstawie wspólnej taryfy opłat; kwota minimalna, o której mowa w art. 39 ust. 1, ma zastosowanie do patentów jednolitych. Przepisy art. 39 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 148

Europejskie zgłoszenie patentowe jako przedmiot własności

(1) O ile grupa umawiających się państw nie postanowi inaczej, stosuje się przepisy art. 74.

(2) Grupa umawiających się państw może postanowić, że europejskie zgłoszenie patentowe, w którym takie umawiające się państwa zostały wyznaczone, może zostać przeniesione, oddane w zastaw lub poddane jakiemukolwiek środkowi egzekucji jedynie w stosunku do wszystkich umawiających się państw grupy i zgodnie z przepisami porozumienia szczególnego.

Artykuł 149

Wskazanie łączne

(1) Grupa umawiających się państw może postanowić, że państwa te mogą być wyznaczone jedynie łącznie oraz że wyznaczenie jednego lub tylko niektórych z tych państw będzie uważane za wyznaczenie wszystkich państw z grupy.

(2) Jeżeli Europejski Urząd Patentowy działa jako urząd wyznaczony zgodnie z art. 153 ust. 1, wówczas przepis ust. 1 ma zastosowanie, jeśli zgłaszający wskazał w zgłoszeniu międzynarodowym, że pragnie uzyskać patent europejski dla jednego lub większej liczby wyznaczonych państw takiej grupy. Ten sam przepis ma zastosowanie, jeśli zgłaszający wskazuje w zgłoszeniu międzynarodowym jedno umawiające się państwo z grupy, którego ustawodawstwo krajowe stanowi, że wyznaczenie tego państwa wywołuje skutek zgłoszenia o patent europejski.

CZĘŚĆ X

ZGŁOSZENIE MIĘDZYNARODOWE NA PODSTAWIE UKŁADU O WSPÓŁPRACY PATENTOWEJ

Artykuł 150

Stosowanie Układu o współpracy patentowej

(1) Układ o współpracy patentowej z dnia 19 czerwca 1970 r., zwany dalej „Układem o współpracy”, stosuje się zgodnie z przepisami niniejszej części.

(2) Zgłoszenia międzynarodowe dokonane na podstawie Układu o współpracy mogą być przedmiotem postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym. W postępowaniu tym stosuje się przepisy tego Układu i uzupełniająco przepisy niniejszej konwencji. W przypadku rozbieżności, stosuje się przepisy Układu o współpracy. W szczególności termin złożenia wniosku o przeprowadzenie badania zgłoszenia międzynarodowego na podstawie art. 94 ust. 2 niniejszej konwencji nie upływa przed terminem przewidzianym, zależnie od przypadku, w art. 22 lub w art. 39 Układu o współpracy.

(3) Zgłoszenie międzynarodowe, dla którego Europejski Urząd Patentowy działa jako urząd wyznaczony lub wybrany, uważa się za europejskie zgłoszenie patentowe.

(4) Jeżeli niniejsza konwencja powołuje się na Układ o współpracy, odnosi się to również do Regulaminu tego Układu.

Artykuł 151

Europejski Urząd Patentowy jako urząd przyjmujący

(1) Europejski Urząd Patentowy może działać jako urząd przyjmujący w rozumieniu art. 2 (XV) Układu o współpracy, jeśli zgłaszający zamieszkuje w umawiającym się państwie niniejszej konwencji, w stosunku do którego Układ o współpracy wszedł w życie, albo jest jego obywatelem.

(2) Europejski Urząd Patentowy może również działać jako urząd przyjmujący, jeśli zgłaszający zamieszkuje w państwie lub jest obywatelem państwa, które nie jest umawiającym się państwem niniejszej konwencji, ale które jest umawiającym się państwem Układu o współpracy i które zawarło porozumienie z Organizacją, na mocy którego Europejski Urząd Patentowy zgodnie z przepisami Układu o współpracy działa jako urząd przyjmujący w miejsce krajowego urzędu tego państwa.

(3) Europejski Urząd Patentowy zgodnie z porozumieniem zawartym pomiędzy Organizacją a Biurem Międzynarodowym Światowej Organizacji Własności Intelektualnej może również działać, pod warunkiem wcześniejszego wyrażenia zgody przez Radę Administracyjną, jako urząd przyjmujący dla każdego innego zgłaszającego.

Artykuł 152

Dokonanie i przekazanie zgłoszenia międzynarodowego

(1) Jeśli zgłaszający dla swojego zgłoszenia międzynarodowego wybiera Europejski Urząd Patentowy jako urząd przyjmujący, wówczas dokonuje zgłoszenia bezpośrednio w Europejskim Urzędzie Patentowym. Niemniej jednak przepis art. 75 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

(2) W przypadku dokonania zgłoszenia międzynarodowego w Europejskim Urzędzie Patentowym za pośrednictwem właściwego centralnego urzędu własności przemysłowej, zainteresowane umawiające się państwo podejmuje wszelkie niezbędne środki dla zagwarantowania, że zgłoszenie zostanie przekazane do Europejskiego Urzędu Patentowego w terminie, który umożliwi spełnienie przez ten Urząd, we właściwym czasie, wymogów dotyczących przekazania zgodnie z Układem o współpracy.

(3) Każde zgłoszenie międzynarodowe podlega obowiązkowi wniesienia opłaty za przekazanie, którą wnosi się w ciągu jednego miesiąca od otrzymania zgłoszenia.

Artykuł 153

Europejski Urząd Patentowy jako urząd wyznaczony

(1) Europejski Urząd Patentowy działa jako urząd wyznaczony w rozumieniu art. 2 (XIII) Układu o współpracy dla tych umawiających się państw niniejszej konwencji, w stosunku do których Układ o współpracy wszedł w życie i które zostały wyznaczone w zgłoszeniu międzynarodowym, jeśli zgłaszający informuje urząd przyjmujący w zgłoszeniu międzynarodowym, że pragnie uzyskać patent europejski na te państwa. Ten sam przepis ma zastosowanie, jeśli w zgłoszeniu międzynarodowym zgłaszający wyznacza umawiające się państwo, którego prawo krajowe stanowi, że wyznaczenie tego państwa wywiera skutek europejskiego zgłoszenia patentowego.

(2) Jeżeli Europejski Urząd Patentowy działa jako urząd wyznaczony, wówczas Wydział Badań jest właściwy dla podejmowania decyzji wymaganych na podstawie art. 25 ust. 2 (a) Układu o współpracy.

Artykuł 154

Europejski Urząd Patentowy jako Międzynarodowy Organ Poszukiwań

(1) Europejski Urząd Patentowy działa jako Międzynarodowy Organ Poszukiwań w rozumieniu rozdziału I Układu o współpracy dla zgłaszających, którzy zamieszkują w umawiającym się państwie, w stosunku do którego Układ o współpracy wszedł w życie, lub są jego obywatelami, pod warunkiem zawarcia porozumienia między Organizacją a Biurem Międzynarodowym Światowej Organizacji Własności Intelektualnej.

(2) Europejski Urząd Patentowy działa również, pod warunkiem wcześniejszego udzielenia zgody przez Radę Administracyjną, jako Międzynarodowy Organ Poszukiwań dla każdego innego zgłaszającego, zgodnie z porozumieniem zawartym pomiędzy Organizacją a Biurem Międzynarodowym Światowej Organizacji Własności Intelektualnej.

(3) Komisje Odwoławcze właściwe są do rozstrzygania zażaleń zgłaszających dotyczących opłaty dodatkowej nałożonej przez Europejski Urząd Patentowy na podstawie przepisów art. 17 ust. 3 (a) Układu o współpracy.

Artykuł 155

Europejski Urząd Patentowy jako Międzynarodowy Organ Badań Wstępnych

(1) Europejski Urząd Patentowy działa jako Międzynarodowy Organ Badań Wstępnych w rozumieniu rozdziału II Układu o współpracy dla zgłaszających zamieszkujących w umawiającym się państwie związanym tym rozdziałem lub będących jego obywatelami, pod warunkiem zawarcia porozumienia między Organizacją a Biurem Międzynarodowym Światowej Organizacji Własności Intelektualnej.

(2) Europejski Urząd Patentowy działa również, pod warunkiem wcześniejszego udzielenia zgody przez Radę Administracyjną, jako Międzynarodowy Organ Badań Wstępnych dla każdego innego zgłaszającego, zgodnie z porozumieniem zawartym pomiędzy Organizacją a Biurem Międzynarodowym Światowej Organizacji Własności Intelektualnej.

(3) Komisje Odwoławcze właściwe są do rozstrzygania zażaleń zgłaszających dotyczących opłaty dodatkowej nałożonej przez Europejski Urząd Patentowy na podstawie art. 34 ust. 3 (a) Układu o współpracy.

Artykuł 156

Europejski Urząd Patentowy jako urząd wybrany

Europejski Urząd Patentowy działa jako urząd wybrany w rozumieniu art. 2 (XIV) Układu o współpracy, jeżeli zgłaszający wybrał którekolwiek z wyznaczonych państw, o których mowa w art. 153 ust. 1 lub art. 149 ust. 2, dla których rozdział II tego Układu stał się wiążący. Przepis ten stosuje się, z zastrzeżeniem wcześniejszego wyrażenia zgody przez Radę Administracyjną, jeżeli zgłaszający zamieszkuje w państwie lub jest obywatelem państwa, które nie jest stroną tego Układu lub nie jest związane postanowieniami rozdziału II tego Układu, pod warunkiem że jest on jedną z osób, której Zgromadzenie Międzynarodowego Związku Współpracy Patentowej zezwoliło, decyzją podjętą stosownie do art. 31 ust. 2 (b) Układu o współpracy, na złożenie wniosku o przeprowadzenie międzynarodowego badania wstępnego.

Artykuł 157

Sprawozdanie z poszukiwania międzynarodowego

(1) Bez wpływu na zastosowanie przepisów ust. 2–4 sprawozdanie z poszukiwania międzynarodowego, o którym mowa w art. 18 Układu o współpracy, lub jakiekolwiek oświadczenie złożone na mocy art. 17 ust. 2 (a) tego Układu oraz ich publikacja zgodnie z art. 21 Układu zastępują sprawozdanie z poszukiwania europejskiego i informację o jego publikacji w Europejskim Biuletynie Patentowym.

(2) Z zastrzeżeniem decyzji Rady Administracyjnej, o których mowa w ust. 3:

(a) dla wszystkich zgłoszeń międzynarodowych sporządza się dodatkowe sprawozdanie z poszukiwania europejskiego;

(b) równocześnie z opłatą krajową przewidzianą w art. 22 ust. 1 lub art. 39 ust. 1 Układu o współpracy zgłaszający wnosi opłatę za poszukiwanie. Jeśli opłata za poszukiwanie nie zostanie wniesiona w terminie, zgłoszenie uważa się za wycofane.

(3) Rada Administracyjna może podjąć decyzję, na jakich warunkach i w jakim zakresie:

(a) rezygnuje się z dodatkowego sprawozdania z poszukiwania europejskiego;

(b) ma być obniżona opłata za poszukiwanie.

(4) Rada Administracyjna może w każdej chwili uchylić decyzje podjęte na mocy ust. 3.

Artykuł 158

Publikacja zgłoszenia międzynarodowego i jego dostarczenie do Europejskiego Urzędu Patentowego

(1) Publikacja zgłoszenia międzynarodowego, na podstawie art. 21 Układu o współpracy, dla którego Europejski Urząd Patentowy jest urzędem wyznaczonym, zastępuje, z zastrzeżeniem postanowień ust. 3, publikację europejskiego zgłoszenia patentowego i informację o niej zamieszcza się w Europejskim Biuletynie Patentowym. Jednakże takiego zgłoszenia nie uważa się za objęte stanem techniki zgodnie z art. 54 ust. 3, jeśli nie zostały spełnione warunki ustalone w ust. 2.

(2) Zgłoszenie międzynarodowe dostarcza się do Europejskiego Urzędu Patentowego w jednym z jego języków urzędowych. Zgłaszający wnosi do Europejskiego Urzędu Patentowego opłatę krajową przewidzianą w art. 22 ust. 1 lub art. 39 ust. 1 Układu o współpracy.

(3) Jeśli zgłoszenie międzynarodowe opublikowane jest w języku innym niż jeden z języków urzędowych Europejskiego Urzędu Patentowego, Urząd ten publikuje zgłoszenie międzynarodowe dostarczone zgodnie z ust. 2. Z zastrzeżeniem przepisów art. 67 ust. 3 ochrona tymczasowa przewidziana w art. 67 ust. 1 i 2 rozpoczyna się od daty tej publikacji.

CZĘŚĆ XI

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

Artykuł 159

Rada Administracyjna w okresie przejściowym

(1) Państwa, o których mowa w art. 169 ust. 1, wyznaczają swoich przedstawicieli do Rady Administracyjnej; na zaproszenie Rządu Republiki Federalnej Niemiec Rada Administracyjna zbiera się nie później niż dwa miesiące po wejściu w życie niniejszej konwencji, w szczególności w celu powołania prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego.

(2) Kadencja pierwszego przewodniczącego Rady Administracyjnej, powołanego po wejściu w życie niniejszej konwencji, trwa cztery lata.

(3) Kadencja dwóch wybranych członków pierwszego Prezydium Rady Administracyjnej, utworzonego po wejściu w życie niniejszej konwencji, trwa, odpowiednio, pięć i cztery lata.

Artykuł 160

Mianowanie pracowników w okresie przejściowym

(1) Do czasu przyjęcia Regulaminu pracowniczego dla pracowników stałych i warunków zatrudnienia innych pracowników Europejskiego Urzędu Patentowego Rada Administracyjna oraz prezes Europejskiego Urzędu Patentowego, każdy w ramach swych kompetencji, przyjmuje niezbędny personel i zawiera w tym celu krótkoterminowe umowy. Rada Administracyjna może ustalić ogólne zasady dotyczące przyjmowania pracowników.

(2) W okresie przejściowym, którego zakończenie określa Rada Administracyjna, Rada Administracyjna może, po zasięgnięciu opinii prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego, mianować na członków Rozszerzonej Komisji Odwoławczej lub Komisji Odwoławczych członków sądów krajowych i organów umawiających się państw posiadających wykształcenie techniczne lub prawnicze, którzy mogą kontynuować swoją działalność w sądach krajowych lub organach. Mogą oni zostać mianowani na okres krótszy niż pięć lat, ale nie krótszy niż rok, oraz mogą zostać mianowani ponownie.

Artykuł 161

Pierwszy okres rozrachunkowy

(1) Pierwszy okres rozrachunkowy Organizacji trwa od daty wejścia w życie niniejszej konwencji do dnia 31 grudnia tego samego roku. Jeżeli data ta przypada w drugiej połowie roku, okres rozrachunkowy trwa do dnia 31 grudnia roku następnego.

(2) Budżet na pierwszy okres rozrachunkowy sporządza się niezwłocznie po wejściu w życie niniejszej konwencji. Do czasu wniesienia na rzecz Organizacji wkładów finansowych przewidzianych w art. 40, należnych w ramach pierwszego budżetu, umawiające się państwa wnoszą na prośbę Rady Administracyjnej i w wysokości przez nią ustalonej, zaliczki, które zostaną zaliczone na poczet ich wkładów do budżetu. Wysokość zaliczek określa się zgodnie z podziałem ustalonym w art. 40. Do zaliczek stosuje się odpowiednio przepisy art. 39 ust. 3 i 4.

Artykuł 162

Stopniowe rozszerzanie zakresu działalności Europejskiego Urzędu Patentowego

(1) Europejskie zgłoszenia patentowe mogą być dokonywane w Europejskim Urzędzie Patentowym od daty ustalonej przez Radę Administracyjną na zalecenie prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego.

(2) Na zalecenie prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego Rada Administracyjna może postanowić, że od daty, o której mowa w ust. 1, rozpatrywanie europejskich zgłoszeń patentowych może być ograniczone. Takie ograniczenie może dotyczyć pewnych dziedzin techniki. Jednakże w każdym przypadku przeprowadza się badanie w celu stwierdzenia, czy europejskiemu zgłoszeniu patentowemu można przyznać datę zgłoszenia.

(3) Jeśli na podstawie ust. 2 podjęta została decyzja, Rada Administracyjna nie może później dalej ograniczyć rozpatrywania europejskich zgłoszeń patentowych.

(4) Jeśli w wyniku wprowadzenia ograniczeń w postępowaniu na podstawie ust. 2 europejskie zgłoszenie patentowe nie może być dalej rozpatrywane, wówczas Europejski Urząd Patentowy powiadamia o tym zgłaszającego i informuje go, że może on złożyć wniosek o zamianę na zgłoszenie krajowe. Po przyjęciu takiego powiadomienia europejskie zgłoszenie patentowe uważa się za wycofane.

Artykuł 163

Zawodowi pełnomocnicy w okresie przejściowym

(1) Niezależnie od przepisów art. 134 ust. 2 w okresie przejściowym, którego zakończenie określa Rada Administracyjna, na listę zawodowych pełnomocników może zostać wpisana każda osoba fizyczna, która spełnia następujące warunki:

(a) musi być obywatelem umawiającego się państwa;

(b) musi mieć siedzibę firmy lub miejsce zatrudnienia na terytorium jednego z umawiających się państw;

(c) musi być uprawniona do reprezentowania osób fizycznych i prawnych w sprawach patentowych przed centralnym urzędem własności przemysłowej umawiającego się państwa, w którym ma siedzibę firmy lub miejsce zatrudnienia.

(2) Wpisu dokonuje się na wniosek, do którego załącza się zaświadczenie wydane przez centralny urząd własności przemysłowej potwierdzające, że spełnione zostały warunki ustalone w ust. 1.

(3) Jeżeli w umawiającym się państwie uprawnienie, o którym mowa w ust. 1 (c), nie jest uzależnione od wymogu posiadania szczególnych kwalifikacji zawodowych, osoby ubiegające się o wpis na listę, które prowadzą działalność w sprawach patentowych przed centralnym urzędem własności przemysłowej tego państwa, muszą wykazać się co najmniej pięcioletnią praktyką w tej działalności. Jednakże osoby, których kwalifikacje zawodowe do reprezentowania osób fizycznych lub prawnych w sprawach patentowych przed centralnym urzędem własności przemysłowej jednego z umawiających się państw są oficjalnie uznane, zgodnie z przepisami ustanowionymi w takim państwie, nie podlegają wymogowi spełnienia tego warunku. Zaświadczenie wydane przez centralny urząd własności przemysłowej musi wskazywać, że składający wniosek o wpis spełnia jeden z warunków, o których mowa w niniejszym ustępie.

(4) Prezes Europejskiego Urzędu Patentowego może odstąpić:

(a) od wymogu określonego w ust. 3, pierwsze zdanie, jeśli składający wniosek wykaże, że zdobył wymagane kwalifikacje w inny sposób;

(b) w szczególnych przypadkach, od wymogu określonego w ust. 1 (a).

(5) Prezes Europejskiego Urzędu Patentowego odstąpi od wymogu określonego w ust. 1 (a), jeśli składający wniosek spełniał wymogi określone w ust. 1 (b) i (c) w dniu 5 października 1973 r.

(6) Osoby posiadające siedzibę firmy lub miejsce zatrudnienia w państwie, które przystąpiło do niniejszej konwencji w okresie krótszym niż rok od wygaśnięcia okresu przejściowego, mogą być wpisane na listę zawodowych pełnomocników na warunkach ustalonych w ust. 1–5, w okresie roku, licząc od daty, w której przystąpienie tego państwa nabrało mocy obowiązującej.

(7) Po upływie okresu przejściowego każda osoba, która została wpisana na listę zawodowych pełnomocników w tym okresie, bez wpływu na środki dyscyplinarne podjęte na mocy art. 134 ust. 8 (c), pozostaje na niej lub na wniosek zostaje na nią ponownie wpisana pod warunkiem, że następnie spełni ona wymóg ustalony w ust. 1 (b).

CZĘŚĆ XII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 164

Regulamin wykonawczy i Protokoły

(1) Regulamin wykonawczy, Protokół w sprawie uznawania, Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów, Protokół w sprawie centralizacji oraz Protokół w sprawie interpretacji art. 69 stanowią integralną część niniejszej konwencji.

(2) W przypadku rozbieżności pomiędzy przepisami niniejszej konwencji a przepisami Regulaminu wykonawczego, decydują przepisy niniejszej konwencji.

Artykuł 165

Podpisanie – Ratyfikacja

(1) Do dnia 5 kwietnia 1974 r. niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu przez państwa, które brały udział w międzyrządowej konferencji w sprawie ustanowienia europejskiego systemu udzielania patentów lub były poinformowane o zwołaniu tej konferencji i którym oferowano możliwość wzięcia w niej udziału.

(2) Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji; dokumenty ratyfikacyjne składa się Rządowi Republiki Federalnej Niemiec.

Artykuł 166

Przystąpienie

(1) Niniejsza konwencja otwarta jest do przystąpienia dla:

(a) państw, o których mowa w art. 165 ust. 1;

(b) każdego innego państwa europejskiego na zaproszenie Rady Administracyjnej.

(2) Każde państwo, które było stroną konwencji i przestało nią być w wyniku zastosowania art. 172 ust. 4, może ponownie stać się stroną konwencji przez przystąpienie do niej.

(3) Dokumenty przystąpienia składa się Rządowi Republiki Federalnej Niemiec.

Artykuł 167

Zastrzeżenia

(1) Każde umawiające się państwo może w chwili podpisania lub składania dokumentów ratyfikacji lub przystąpienia dokonać jedynie zastrzeżeń wymienionych w ust. 2.

(2) Każde umawiające się państwo może zastrzec sobie prawo do postanowienia, że:

(a) patenty europejskie, o tyle, o ile przyznają ochronę na produkty chemiczne, farmaceutyczne lub żywnościowe, jako takie są, zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do patentów krajowych, nieskuteczne lub mogą podlegać unieważnieniu: zastrzeżenie to nie dotyczy ochrony przyznanej patentem o tyle, o ile obejmuje ona sposób wytwarzania lub użycia produktu chemicznego bądź sposób wytwarzania produktu farmaceutycznego lub żywnościowego;

(b) patenty europejskie, o tyle, o ile przyznają ochronę na sposoby stosowane w rolnictwie lub ogrodnictwie, poza tymi, do których ma zastosowanie art. 53 (b), są zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do patentów krajowych, nieskuteczne lub mogą być unieważnione;

(c) patenty europejskie, zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do patentów krajowych, trwają krócej niż 20 lat;

(d) nie będzie związane Protokołem o uznawaniu.

(3) Każde zastrzeżenie dokonane przez umawiające się państwo jest skuteczne przez okres nie dłuższy niż dziesięć lat od wejścia w życie niniejszej konwencji. Jednakże, jeżeli umawiające się państwo dokonało któregokolwiek z zastrzeżeń, o których mowa w ust. 2 (a) i (b), wówczas Rada Administracyjna może przedłużyć ten okres w stosunku do takiego państwa o nie więcej niż pięć lat dla całości lub części dokonanego zastrzeżenia, jeżeli państwo to przedłoży, najpóźniej na rok przed końcem dziesięcioletniego okresu, umotywowany wniosek, który przekona Radę Administracyjną, że nie jest ono w stanie wycofać zastrzeżenia do czasu wygaśnięcia dziesięcioletniego okresu.

(4) Każde umawiające się państwo, które dokonało zastrzeżenia, wycofa to zastrzeżenie niezwłocznie, kiedy tylko okoliczności na to pozwolą. Wycofania dokonuje się przez skierowanie do Rządu Republiki Federalnej Niemiec zawiadomienia i staje się ono skuteczne po upływie miesiąca od daty otrzymania tego zawiadomienia przez ten Rząd.

(5) Każde zastrzeżenie dokonane zgodnie z ust. 2 (a), (b) lub (c) ma zastosowanie do patentów europejskich udzielonych na europejskie zgłoszenia patentowe dokonane w ciągu okresu, w którym zastrzeżenie jest skuteczne. Skutki zastrzeżenia trwają przez czas trwania patentu.

(6) Bez wpływu na zastosowanie przepisów ust. 4 i 5 każde zastrzeżenie traci skutki z upływem okresu, o którym mowa w ust. 3, pierwsze zdanie lub, jeżeli okres ten został przedłużony, z upływem okresu przedłużenia.

Artykuł 168

Terytorialny zakres stosowania

(1) Każde umawiające się państwo może oświadczyć w dokumentach ratyfikacji albo przystąpienia lub może później w dowolnym innym czasie poinformować Rząd Republiki Federalnej Niemiec w drodze pisemnego powiadomienia, że niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie do jednego lub więcej obszarów, za które jest ono odpowiedzialne w stosunkach zewnętrznych. Patenty europejskie udzielone dla tego umawiającego się państwa są również skuteczne na obszarach, dla których takie oświadczenie stało się skuteczne.

(2) Jeśli oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawarte jest w dokumencie ratyfikacji lub przystąpienia, wywołuje ono skutki od tej samej daty co ratyfikacja lub przystąpienie; jeśli oświadczenie jest zawarte w powiadomieniu dokonanym po złożeniu dokumentu ratyfikacji bądź przystąpienia, powiadomienie takie wywołuje skutki po sześciu miesiącach od daty jego otrzymania przez Rząd Republiki Federalnej Niemiec.

(3) Każde umawiające się państwo może w dowolnym czasie oświadczyć, że stosowanie konwencji ustaje w stosunku do niektórych lub wszystkich obszarów, których dotyczyło powiadomienie dokonane na podstawie ust. 1. Oświadczenie takie wywołuje skutek po upływie roku od daty otrzymania go przez Rząd Republiki Federalnej Niemiec.

Artykuł 169

Wejście w życie

(1) Niniejsza konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia ostatniego dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia przez sześć państw, na terytorium których całkowita liczba zgłoszeń patentowych dokonanych w 1970 r. wyniosła przynajmniej 180 000 dla wszystkich tych państw.

(2) Ratyfikacja lub przystąpienie po wejściu w życie niniejszej konwencji stają się skuteczne pierwszego dnia trzeciego miesiąca po złożeniu dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia.

Artykuł 170

Wkład początkowy

(1) Każde państwo, które ratyfikuje niniejszą konwencję lub do niej przystępuje po jej wejściu w życie, wnosi na rzecz Organizacji wkład początkowy, który nie podlega zwrotowi.

(2) Wkład początkowy wynosi 5 % kwoty obliczonej na dzień, w którym ratyfikacja lub przystąpienie stają się skuteczne, przez zastosowanie procentu uzyskanego dla danego państwa według podziału przewidzianego w art. 40 ust. 3 i 4, do sumy nadzwyczajnych wkładów finansowych należnych od innych umawiających się państw za okresy obrachunkowe poprzedzające datę, o której mowa powyżej.

(3) W przypadku, jeżeli za okres obrachunkowy bezpośrednio poprzedzający datę, o której mowa w ust. 2, wkłady finansowe nie były wymagane, wówczas podziałem, o którym mowa w tym ustępie, będzie podział, który miałby zastosowanie do danego państwa za ostatni rok, za który nadzwyczajne wkłady finansowe były wymagane.

Artykuł 171

Okres obowiązywania konwencji

Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nieokreślony.

Artykuł 172

Rewizja

(1) Niniejsza konwencja może być poddana rewizji na konferencji umawiających się państw.

(2) Konferencję przygotowuje i zwołuje Rada Administracyjna. Obrady konferencji uważa się za ważnie ukonstytuowane, jeżeli reprezentowanych jest na niej przynajmniej trzy czwarte umawiających się państw. Dla przyjęcia zrewidowanego tekstu niezbędna jest większość trzech czwartych umawiających się państw reprezentowanych i głosujących na konferencji. Wstrzymanie się od głosowania nie uważa się za oddanie głosu.

(3) Zrewidowany tekst wchodzi w życie po jego ratyfikowaniu lub przystąpieniu do niego przez liczbę umawiających się państw określoną przez konferencję i w terminie przez nią określonym.

(4) Państwa, które do chwili wejścia w życie zrewidowanego tekstu nie ratyfikowały go lub nie przystąpiły do niego, przestają być od tej chwili stronami niniejszej konwencji.

Artykuł 173

Spory pomiędzy umawiającymi się państwami

(1) Każdy spór pomiędzy umawiającymi się państwami, który dotyczy interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji i nie został rozstrzygnięty w drodze negocjacji, przedkłada się na wniosek jednego z zainteresowanych państw Radzie Administracyjnej, która dokłada wszelkich starań, aby doprowadzić do porozumienia między zainteresowanymi państwami.

(2) Jeśli w ciągu sześciu miesięcy od daty zgłoszenia Radzie Administracyjnej sporu porozumienie nie zostanie osiągnięte, każde z zainteresowanych państw może wnieść spór przed Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości w celu uzyskania wiążącej decyzji.

Artykuł 174

Wypowiedzenie

Każde umawiające się państwo może w dowolnym czasie wypowiedzieć niniejszą konwencję. Powiadomienie o wypowiedzeniu przekazuje się Rządowi Republiki Federalnej Niemiec. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie jednego roku od daty otrzymania takiego powiadomienia.

Artykuł 175

Zachowanie nabytych praw

(1) W przypadku państwa, które przestaje być stroną niniejszej konwencji na podstawie art. 172 ust. 4 lub art. 174, prawa wcześniej nabyte na podstawie niniejszej konwencji nie ulegają ograniczeniu.

(2) Europejskie zgłoszenie patentowe będące w trakcie rozpatrywania w chwili, kiedy wyznaczone państwo przestaje być stroną konwencji, rozpatrywane jest przez Europejski Urząd Patentowy w odniesieniu do tego państwa tak, jak gdyby obowiązujący późniejszy tekst konwencji miał do niego zastosowanie.

(3) Przepis ust. 2 stosuje się do patentu europejskiego, w stosunku do którego w dacie wspomnianej w tym ustępie rozpatrywany jest sprzeciw lub nie upłynął jeszcze termin do wniesienia sprzeciwu.

(4) Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie narusza prawa żadnego państwa, które przestało być stroną niniejszej konwencji, do traktowania patentu europejskiego zgodnie z tekstem konwencji, którego było ono stroną.

Artykuł 176

Uprawnienia i zobowiązania finansowe byłego umawiającego się państwa

(1) Każdemu państwu, które przestało być stroną niniejszej konwencji na podstawie art. 172 ust. 4 lub art. 174, Organizacja zwraca nadzwyczajne wkłady finansowe wniesione stosownie do postanowień art. 40 ust. 2 jedynie w chwili i na takich warunkach, na jakich Organizacja zwraca nadzwyczajne wkłady finansowe wniesione przez inne państwa w tym samym okresie rozrachunkowym.

(2) Państwo, o którym mowa w ust. 1, także wówczas, gdy przestało być stroną niniejszej konwencji, nadal dokonuje, stosownie do art. 39, wpłat kwot stanowiących określony procent od opłat za utrzymanie w mocy patentów europejskich pozostających w mocy w tym państwie, w wysokości obowiązującej w dacie, kiedy przestało być ono jej stroną.

Artykuł 177

Języki konwencji

(1) Niniejsza konwencja, sporządzona w pojedynczych egzemplarzach w językach angielskim, francuskim i niemieckim, zostanie złożona do archiwum Rządu Republiki Federalnej Niemiec, przy czym wszystkie trzy teksty są jednakowo autentyczne.

(2) Teksty niniejszej konwencji, sporządzone w językach urzędowych umawiających się państw innych niż te, o których mowa w ust. 1, uważa się, po zatwierdzeniu przez Radę Administracyjną, za teksty urzędowe. W przypadku rozbieżności w interpretacji różnych tekstów, rozstrzygają teksty autentyczne, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 178

Przekazanie i powiadomienia

(1) Rząd Republiki Federalnej Niemiec sporządza poświadczone za zgodność z oryginałem kopie niniejszej konwencji i przekazuje je rządom wszystkich państw, które podpisały lub przystąpiły do konwencji.

(2) Rząd Republiki Federalnej Niemiec powiadamia rządy państw, o których mowa w ust. 1, o:

(a) każdym podpisaniu konwencji;

(b) złożeniu dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia;

(c) każdym zastrzeżeniu lub wycofaniu zastrzeżenia, dokonanych stosownie do przepisów art.167;

(d) każdym oświadczeniu lub zawiadomieniu otrzymanym stosownie do przepisów art. 168;

(e) dacie wejścia w życie niniejszej konwencji;

(f) każdym wypowiedzeniu otrzymanym stosownie do przepisów art. 174 i dacie, od której obowiązuje wypowiedzenie.

(3) Rząd Republiki Federalnej Niemiec zarejestruje niniejszą konwencję w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Na dowód czego, upoważnieni do tego przedstawiciele, po przedstawieniu swoich pełnomocnictw, sporządzonych we właściwej i należytej formie, podpisują niniejszą konwencję.

Sporządzono w Monachium dnia piątego października tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego trzeciego roku.

REGULAMIN WYKONAWCZY DO KONWENCJI O UDZIELANIU PATENTÓW EUROPEJSKICH

z dnia 5 października 1973 r.,

po raz ostatni zmieniony decyzją Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 13 października 1999 r.

Treść do pobrania w wersji PDF

PROTOKÓŁ W SPRAWIE WŁAŚCIWOŚCI SĄDOWEJ I UZNAWANIA DECYZJI DOTYCZĄCYCH PRAWA DO UDZIELENIA PATENTU EUROPEJSKIEGO (PROTOKÓŁ W SPRAWIE UZNAWANIA)

z dnia 5 października 1973 r.

Treść do pobrania w wersji PDF

PROTOKÓŁ W SPRAWIE PRZYWILEJÓW I IMMUNITETÓW EUROPEJSKIEJ ORGANIZACJI PATENTOWEJ (PROTOKÓŁ W SPRAWIE PRZYWILEJÓW I IMMUNITETÓW)

z dnia 5 października 1973 r.

Treść do pobrania w wersji PDF

PROTOKÓŁ W SPRAWIE CENTRALIZACJI EUROPEJSKIEGO SYSTEMU PATENTOWEGO I JEJ WPROWADZENIA (PROTOKÓŁ W SPRAWIE CENTRALIZACJI)

z dnia 5 października 1973 r.

Treść do pobrania w wersji PDF

PROTOKÓŁ W SPRAWIE INTERPRETACJI ARTYKUŁU 69 KONWENCJI O UDZIELANIU PATENTÓW EUROPEJSKICH

Treść do pobrania w wersji PDF

Treść konwencji w j. niemieckim i j. angielskim do pobrania w wersji PDF

Treść regulaminu w j. niemieckim i j. angielskim do pobrania w wersji PDF

Treść protokołów w j. niemieckim i j. angielskim do pobrania w wersji PDF

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją oraz Aktem rewidującym, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– zostały one uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych,

– Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej Konwencji oraz Aktu rewidującego,

– postanowienia Konwencji oraz Aktu rewidującego są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 29 grudnia 2003 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Prezes Rady Ministrów: L. Miller

 

^*) Tekst Aktu rewidującego konwencję nie jest publikowany, ponieważ Akt dotychczas nie wszedł w życie. Akt zostanie opublikowany, a informacja o jego wejściu w życie zostanie zamieszczona w odrębnym oświadczeniu rządowym.