Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 76 poz. 715

Na podstawie art. 5 oraz art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. – Prawo probiercze (Dz. U. Nr 55, poz. 249, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) próby dla wyrobów z metali szlachetnych;

2) wymagania, jakim powinny odpowiadać wyroby z metali szlachetnych zgłaszane do badania i cechowania, tryb zgłaszania, metody badania i cechowania tych wyrobów oraz wzory cech probierczych;

3) sposób postępowania z wyrobami z metali szlachetnych nieodpowiadającymi najniższej próbie ustalonej w rozporządzeniu;

4) przypadki, w których cecha probiercza może być zastąpiona w obrocie świadectwem badania.

1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 3 kwietnia 1993 r. Prawo probiercze;

2) wyrobach – należy przez to rozumieć wyroby jubilerskie wykonane z metali szlachetnych, w szczególności biżuterię, sztućce, wyroby korpusowe;

3) wytwórcach – należy przez to rozumieć producentów wyrobów z metali szlachetnych, rzemieślników oraz artystów złotników, którzy zgłosili znak imienny do ewidencji we właściwym miejscowo okręgowym urzędzie probierczym;

4) importerach – należy przez to rozumieć osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej dokonujące przywozu z zagranicy wyrobów w celu wprowadzenia ich do obrotu.

1) numer i datę zgłoszenia wyrobu;

2) nazwę wyrobu;

3) masę wyrobu;

4) wynik badania wyrobu;

5) podpis osoby sporządzającej opis.

1) wyrobów:

a) platynowych – 0,950,

b) palladowych – 0,850; 0,500,

c) złotych – 0,960; 0,750; 0,585; 0,500; 0,375; 0,333,

d) srebrnych – 0,925; 0,875; 0,830; 0,800;

2) półfabrykatów z metali szlachetnych, przeznaczonych do celów dentystycznych, zwanych dalej „materiałami dentystycznymi":

a) korony platynowe – 0,950,

b) korony złote – 0,916,

c) odlewy złotych przęseł mostkowych i konstrukcji protez ruchomych – 0,833; 0,750,

d) odlewy złotych klamer i drut złoty – 0,750,

e) protezy stałe i ruchome:

– ze stopu srebrno-palladowego – dla palladu – 0,333,

– ze stopu srebrno-złoto-palladowego – dla palladu i złota razem – 0,302.

2. W wyrobach platynowych wykonanych ze stopu, w którym obok platyny występuje iryd i rod, jako zawartość platyny przyjmuje się łączną zawartość tych metali.

3. W materiałach dentystycznych wykonanych ze stopów złota, w których obok złota występuje platyna, iryd i rod, jako zawartość złota przyjmuje się łączną zawartość tych metali.

4. Przy określaniu zawartości metali szlachetnych w wyrobach i materiałach dentystycznych nie dopuszcza się żadnej tolerancji ujemnej.

1) niższej niż 0,750 – powinno być stosowane lutowie o próbie co najmniej równej próbie wyrobu;

2) wyższej niż 0,750 – powinno być stosowane lutowie o próbie nie niższej niż 0,750.

2. Do łączenia elementów wyrobów:

1) platynowych powinno być stosowane lutowie, w którym minimalna łączna zawartość metali szlachetnych wynosi 0,800;

2) palladowych powinno być stosowane lutowie, w którym minimalna łączna zawartość metali szlachetnych wynosi 0,700;

3) srebrnych powinno być stosowane lutowie, którego minimalna próba wynosi 0,550.

3. Do łączenia elementów wyrobów łańcuszkowych złotych i srebrnych produkowanych maszynowo może być stosowane lutowie niezawierające metali szlachetnych, pod warunkiem że nie obniża to próby wyrobu.

4. Lutowie nie może być wykorzystywane do wzmacniania, obciążania, wypełniania lub dekoracji wyrobów.

2. Wyroby ocechowane, poddane przeróbkom lub uzupełnieniom, na wniosek właściciela wyrobu mogą być zgłoszone przez wytwórcę dokonującego przeróbki lub uzupełnienia, do ponownego badania i cechowania.

3. Wyroby ocechowane, na których cechy probiercze zostały uszkodzone przy naprawie lub obróbce końcowej, powinny być zgłoszone do ponownego badania i cechowania przez dokonującego naprawy lub obróbki.

4. Wyroby nowo wytworzone mogą być zgłaszane bez kamieni.

5. Wyroby zgłaszane do badania i cechowania powinny być oczyszczone, posegregowane i niesplątane.

2. Wyroby niekompletne lub uszkodzone nie mogą być cechowane.

3. Wyroby, o których mowa w ust. 2, zwracane są zgłaszającemu wraz z opisem zawierającym dodatkowo informacje o brakujących elementach lub uszkodzeniach.

1) elementów wyrobów, w których użycie metalu nieszlachetnego jest niezbędne ze względów technicznych lub konieczne dla nadania pożądanej wytrzymałości i sprężystości częściom składowym wyrobów;

2) elementów dekoracyjnych pod warunkiem, że użyty do dekoracji metal różni się barwą od metalu szlachetnego, z którego wykonano wyrób.

2. Części wykonane z metali nieszlachetnych powinny być oznaczone znakiem „met" albo „metal" przez wytwórcę lub organ administracji probierczej.

3. Jeżeli względy techniczne nie pozwalają na oznaczenie, o którym mowa w ust. 2, wyroby posiadające części z metalu nieszlachetnego nie mogą być cechowane.

4. Zegarki zawierające części mechaniczne, wykonane z metalu nieszlachetnego, i wyroby z elementami sprężynującymi oraz zapięciami magnetycznymi wykonanymi z metalu nieszlachetnego podlegają ocechowaniu bez konieczności spełniania wymagań, o których mowa w ust. 2.

2. Badanie i oznaczenie wyrobu cechą probierczą może nastąpić na wniosek osoby fizycznej.

2. Zgłoszenie wyrobu do badania i oznaczenia cechami probierczymi może nastąpić na podstawie karty identyfikacyjnej wydawanej wytwórcom i importerom przez urzędy probiercze, w których podczas przyjmowania wyrobów i ich wydawania stosuje się kody kreskowe.

3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno obejmować w szczególności:

1) imię i nazwisko zgłaszającego lub nazwę firmy;

2) adres zgłaszającego lub firmy;

3) numer PESEL lub numer paszportu zgłaszającego albo nadane w okręgowych urzędach probierczych numery ewidencyjne znaków imiennych lub importerów;

4) liczbę, masę i asortyment zgłaszanych wyrobów;

5) opis ewentualnych uszkodzeń wyrobów.

4. W rejestrze zgłoszeń wpisuje się dane, o których mowa w ust. 3, które powinny być potwierdzone własnoręcznym podpisem wnioskodawcy na wydruku z rejestru.

5. Podmioty, o których mowa w § 11 ust. 1, powinny dodatkowo podać deklarowaną próbę wyrobu oraz zalecenia co do postępowania z wyrobami podczas badania i cechowania.

6. Upoważniony przedstawiciel wytwórcy albo importera powinien dołączyć do zgłoszenia upoważnienie do reprezentowania go w sprawie związanej z cechowaniem wyrobu.

2. Odbiór wyrobu następuje na podstawie pisemnego potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, oraz po okazaniu dokumentu stwierdzającego tożsamość.

2. Termin odbioru wyrobów powinien być ustalony w porozumieniu ze zgłaszającym podczas przyjmowania wyrobów.

1) metody analityczne:

a) metodę kupelacji – dla stopów złota,

b) metodę wagową – dla stopów platyny i palladu,

c) metodę potencjometryczną, metodę Volharda i metodę Gay Lussaca – dla stopów srebra;

2) metodę przybliżoną na kamieniu probierczym.

2. Pomocniczo przy przeprowadzaniu badania może być stosowana metoda fluorescencji rentgenowskiej oraz pomiar gęstości.

3. Metod, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do badania wyrobów poza stałymi siedzibami organów administracji probierczej.

2. Wyroby pojedyncze używane badane są metodą przybliżoną na kamieniu probierczym.

3. W razie trudności w określeniu próby wyrobu pojedynczego używanego metodą przybliżoną na kamieniu probierczym wyrób bada się, za zgodą zgłaszającego, jedną z metod analitycznych.

4. Naczelnicy obwodowych urzędów probierczych lub osoby kierujące czynnościami probierczymi wykonywanymi poza stałymi siedzibami urzędów mogą wyrazić zgodę na określenie zawartości metali szlachetnych w wyrobach, o których mowa w ust. 1, metodą przybliżoną na kamieniu probierczym, jeżeli wyroby te wykonane są ze stopów, odpowiadających wzorcom stosowanym w urzędach probierczych.

2. Liczba pobranych próbek uzależniona jest od liczby, masy i rodzaju stopów, z których wykonana jest zgłaszana partia wyrobów.

3. W przypadku dołączenia do partii nowych wyrobów próbek stopu, z których wykonano wyroby, można poddać analizie te próbki bez potrzeby niszczenia gotowych wyrobów po wykazaniu metodą przybliżoną na kamieniu probierczym lub innymi metodami pomocniczymi, że próbka pochodzi z tego samego stopu.

2. W przypadku badania wyrobów ze srebra i palladu metodą analityczną zgłaszający, za pokwitowaniem, otrzymuje zwrot niewykorzystanej części wyrobu.

2. Ustala się następujące rodzaje cech probierczych:

1) podstawową;

2) dodatkową;

3) pomocniczą;

4) główną.

1) 1 – dla próby 0,960;

2) 2 – dla próby 0,750;

3) 3 – dla próby 0,585;

4) 4 – dla próby 0,500;

5) 5 – dla próby 0,375;

6) 6 – dla próby 0,333.

2. Dla każdego rodzaju i każdej próby metalu szlachetnego stosowane są odrębne cechy podstawowe.

2. Cechę probierczą dodatkową łącznie z cechą podstawową stosuje się do uzupełniającego oznaczenia wyrobów z metali szlachetnych, gdy:

1) wyrób składa się z kilku połączonych ze sobą części z tego samego metalu szlachetnego – obecność cechy dodatkowej informuje o tym, że wszystkie elementy wyrobu odpowiadają umieszczonej próbie albo

2) w skład wyrobu wchodzą części wykonane z innych metali szlachetnych niż część zasadnicza wyrobu – obecność cechy dodatkowej wskazuje rodzaj metalu szlachetnego części niezasadniczej, przy czym próba tego metalu nie może być niższa niż określona zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1.

2. Cecha pomocnicza umieszczana jest na wyrobie obok cechy podstawowej albo cechy dodatkowej.

3. Dla wszystkich metali szlachetnych stosuje się jeden rodzaj cechy pomocniczej.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, należy skasować znajdujące się na wyrobie cechy probiercze lub oznaczenia kasownikiem urzędowym, zwanym dalej „kasownikiem", i oznaczyć go ponownie, zgodnie z wynikiem badania.

3. Kasownik powinien być wykonany jak znak składający się z liter „XX" albo litery „X", którego wizerunek jest wykonany liniowo.

4. Cechy probiercze na wyrobach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie mogą być kasowane.

2. Dla wszystkich metali szlachetnych stosuje się jeden rodzaj cechy głównej.

3. Cecha główna jest stosowana łącznie z cechą dodatkową.

4. Zawartość metalu szlachetnego w przedmiotach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy, powinna być oznaczona liczbowo, w częściach tysięcznych.

5. Na przedmiotach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy, powinny być dodatkowo umieszczone oznaczenia określające dzień, miesiąc oraz rok badania i numer zgłoszenia.

6. Oznaczenia, o których mowa w ust. 4–5, umieszczane są przy pomocy znaków zawierających cyfry od 0 do 9.

7. Cechy probiercze i oznaczenia powinny być umieszczone na zbadanym przedmiocie w następującej kolejności:

1) dzień, miesiąc i rok badania;

2) numer zgłoszenia;

3) cecha dodatkowa;

4) dokładna zawartość metalu szlachetnego;

5) cecha główna.

8. Oznaczenia powinny być umieszczone w jednym lub w dwóch wierszach.

9. W przypadkach uzasadnionych względami technicznymi urząd probierczy może ograniczyć liczbę znaków do oznaczeń określonych w ust. 7 pkt 3–5, umieszczonych w jednym wierszu.

10. Niezależnie od umieszczania cech i oznaczeń zgłaszającemu może być wydany opis.

1) oznacza się ten wyrób cechą odpowiadającą kolejnej niższej próbie oraz

2) wydaje się opis, w którym należy podać próbę zgodnie z wynikiem badania.

2. Wyrób zgłoszony do badania i cechowania składający się z części odpowiadających różnym próbom tego samego metalu szlachetnego oznaczany jest cechą odpowiadającą najniższej stwierdzonej próbie.

3. Jeżeli pojedyncze, nadające się do wymiany elementy wyrobu, w szczególności lutowie, zapięcie, wykazują niższą próbę niż część zasadnicza wyrobu lub są wykonane z metalu nieszlachetnego, a wymiana tych elementów pozwoli na ocechowanie wyrobu próbą zgodną z wynikiem badania części zasadniczej, organ administracji probierczej może zgłaszającemu zwrócić wyrób wraz z opisem.

4. Po dokonaniu wymiany elementów, o których mowa w ust. 3, wyrób może być ocechowany.

2. Wizerunek znaku „MET" powinien być wykonany liniowo w prostokątnym obramowaniu z zaokrąglonymi narożami.

3. W przypadku wyrobów platynowych o próbie wyższej niż 0,800 oraz wyrobów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, zgłaszającemu wydaje się świadectwo badania.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, należy wydać zgłaszającemu wyrób z opisem, przy czym informacja o masie wyrobu nie powinna uwzględniać masy plomby.

1) typy 1, 2, 3, 4, 5, 6, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 24 i 25 – z wizerunkiem wypukłym;

2) typy 18, 19, 20, 21, 22, 23 – z wizerunkiem liniowym;

3) typy 7, 8, 9 i 10 – z wizerunkiem wypukłym i liniowym.

2. Typy cech wykonane z wizerunkiem liniowym, o których mowa w ust. 1 pkt 3, oznacza się literą „L" umieszczoną obok liczby określającej numer typu dla odróżnienia od cech tego samego typu wykonanych z wizerunkiem wypukłym.

3. Cechowania wyrobów z metali szlachetnych dokonuje się znacznikami probierczymi wykonanymi jako negatywy cech probierczych.

1) wyrobów zawierających części z metali nieszlachetnych, jeżeli względy techniczne nie pozwalają na umieszczenie na nich znaku „met" albo „metal"

2) wyrobów, w których zawartość metalu szlachetnego jest wyższa od najniższej dopuszczalnej próby, lecz niezgodna z próbą deklarowaną przez zgłaszającego ani żadną z prób ustalonych zgodnie z § 4, jeżeli umieszczenie cech probierczych obniży wartość artystyczną wyrobu;

3) wyrobów, których nie można ocechować bez uszkodzenia lub w których brak miejsca na umieszczenie cechy probierczej, a których nie można ocechować na plombie;

4) wyrobów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, jeżeli ocechowanie może spowodować ich uszkodzenie.

1) oznaczenie organu wydającego świadectwo, wraz z jego pieczęcią;

2) datę wydania świadectwa;

3) datę zgłoszenia wyrobu;

4) nazwę wyrobu;

5) masę wyrobu;

6) opis znajdujących się na wyrobie oznaczeń;

7) opis cech charakterystycznych wyrobu;

8) nazwę zastosowanej metody badania;

9) wyniki badań;

10) rodzaj metalu i próbę, której odpowiada wyrób;

11) podpis osoby upoważnionej do wydania świadectwa;

12) inne informacje, których podanie urząd probierczy uzna za wskazane.

2. Jeżeli świadectwo badania wydawane jest dla większej partii jednakowych lub podobnych wyrobów, należy podać liczbę sztuk i masę łączną tych wyrobów.

3. Do świadectwa badania można dołączyć wykonaną w urzędzie probierczym fotografię wyrobu lub przedmiotu.

Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota

¹⁾ Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej – gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5).

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 63, poz. 636, Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2003 r. Nr 171, poz. 1664.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 8 kwietnia 2004 r. (poz. 715)

OPIS WIZERUNKÓW ORAZ GRAFICZNE POSTACIE CECH PROBIERCZYCH