Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 66 poz. 614

Na podstawie art. 137 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowe warunki i tryb powoływania do służby kandydackiej;

2) szczegółowe warunki i tryb przyjmowania do szkół wojskowych;

3) wysokość opłat z tytułu egzaminów wstępnych dla osób ubiegających się o przyjęcie do szkół wojskowych oraz szczegółowy tryb ich pobierania;

4) warunki i tryb mianowania na stopnie wojskowe żołnierzy pełniących służbę kandydacką;

5) sposób ustalania równowartości kosztów, o których mowa w art. 135 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, oraz warunki i tryb ich zwracania, a także przypadki, w których może nastąpić zwolnienie z obowiązku zwrotu kosztów lub rozłożenie ich na raty i odroczenie terminu płatności;

6) przebieg służby kandydackiej, warunki i tryb opiniowania żołnierzy pełniących służbę kandydacką, ich uprawnienia inne niż określone w ustawie oraz tryb postępowania związany ze zwalnianiem ze służby kandydackiej.

1) ustawa – ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych;

2) Szef Sztabu – Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego;

3) kandydat – kandydata na żołnierza zawodowego;

4) służba kandydacka – służbę wojskową kandydata na żołnierza zawodowego;

5) szkoła wojskowa – wyższą szkołę wojskową i szkołę podoficerską;

6) wyższa szkoła wojskowa – akademię wojskową i wyższą szkołę oficerską;

7) komendant – komendanta szkoły wojskowej;

8) decyzja – decyzję w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego;

9) dowódca jednostki – dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę;

10) osoba – osobę cywilną, w tym będącą żołnierzem rezerwy, lub żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową albo nadterminową zasadniczą służbę wojskową, ubiegających się o przyjęcie do szkoły wojskowej.

2. W przypadku ubiegania się o powołanie do służby kandydackiej w celu ukończenia szkoły wojskowej wymagane jest świadectwo dojrzałości, a w przypadku ubiegania się osoby o powołanie do służby kandydackiej w celu ukończenia szkolenia wojskowego – dyplom z tytułem zawodowym magistra lub równorzędnym.

2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

3. Żołnierz odbywający zasadniczą służbę wojskową lub nadterminową zasadniczą służbę wojskową i ubiegający się o powołanie do służby kandydackiej składa wniosek do komendanta, w terminie do dnia 31 maja każdego roku, za pośrednictwem dowódcy jednostki.

4. Osoba, o której mowa w § 3, do wniosku dołącza:

1) świadectwo dojrzałości lub odpowiednio dyplom z tytułem zawodowym magistra albo równorzędnym;

2) życiorys (cv);

3) odpis skrócony aktu urodzenia;

4) zaświadczenie o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego;

5) inne dokumenty mogące mieć wpływ na przyjęcie do szkoły wojskowej.

5. Świadectwo lub dyplom, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, doręcza się komendantowi najpóźniej w dniu stawiennictwa na egzamin wstępny.

2. Wojskowy komendant uzupełnień niezwłocznie kieruje osobę, o której mowa w ust. 1, do:

1) wojskowej komisji lekarskiej – w celu wydania orzeczenia o jej zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej;

2) wojskowej pracowni psychologicznej – w celu wydania opinii psychologicznej.

3. Zasady, tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich oraz ich właściwość, a także tryb kierowania do tych komisji osób ubiegających się o powołanie do zawodowej służby wojskowej i szczegółowe warunki orzekania o zdolności do pełnienia tej służby określają przepisy w sprawie wojskowych komisji lekarskich, wydane na podstawie art. 5 ust. 8 pkt 3–5 ustawy.

4. Żołnierza, o którym mowa w § 4 ust. 3, do wojskowej komisji lekarskiej i wojskowej pracowni psychologicznej kieruje dowódca jednostki.

5. Wojskowy komendant uzupełnień oraz dowódca jednostki po otrzymaniu orzeczenia i opinii, o których mowa w ust. 2, przesyła je niezwłocznie do komendanta wraz z posiadanymi dokumentami ewidencyjnymi osoby.

6. Osobie uznanej za niezdolną do zawodowej służby wojskowej komendant szkoły zwraca złożone przez nią dokumenty.

2. Egzamin wstępny obejmuje:

1) test sprawności fizycznej;

2) sprawdzian wiedzy;

3) analizę opinii wojskowej pracowni psychologicznej oraz dodatkowych badań psychotechnicznych, o ile zostały przeprowadzone;

4) rozmowę kwalifikacyjną.

3. Do przeprowadzenia egzaminów wstępnych komendant powołuje komisję egzaminacyjną w składzie: przewodniczący komisji, od trzech do pięciu członków oraz sekretarz komisji.

4. Po przeprowadzeniu egzaminu wstępnego komisja egzaminacyjna sporządza protokół, w którym określa przebieg i wynik egzaminu.

2. Opłata jest wnoszona przed przystąpieniem do egzaminu w szkole wojskowej i nie podlega zwrotowi.

2. Decyzję o odmowie przyjęcia do szkoły wojskowej doręcza się osobie oraz powiadamia:

1) wojskowego komendanta uzupełnień – w odniesieniu do osób nieodbywających czynnej służby wojskowej;

2) dowódcę jednostki – w odniesieniu do żołnierzy odbywających czynną służbę wojskową.

3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, osobie przysługuje odwołanie do bezpośredniego przełożonego komendanta, w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji.

1) wojskowego komendanta uzupełnień – w odniesieniu do osoby nieodbywającej czynnej służby wojskowej;

2) dowódcę jednostki – w odniesieniu do żołnierza odbywającego czynną służbę wojskową.

2. Rozkaz Szefa Sztabu o powołaniu do służby kandydackiej stanowi podstawę do wydania:

1) karty powołania przez wojskowego komendanta uzupełnień osobie, o której mowa w ust. 1 pkt 1;

2) skierowania przez dowódcę jednostki żołnierza, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

2. Wzór kontraktu określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

3. Służba kandydacka trwa do czasu powołania kandydata do zawodowej służby wojskowej.

1) kształceniu w szkole wojskowej;

2) wykonywaniu zadań służbowych w szkole wojskowej jako jednostce wojskowej.

2. Osoba powołana do służby kandydackiej pełni tę służbę od dnia stawienia się w szkole wojskowej. Z tym dniem zostaje zaliczona rozkazem komendanta do etatowego stanu zmiennego tej szkoły.

3. Żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową lub nadterminową zasadniczą służbę wojskową komendant zwalnia z tej służby z dniem stawienia się żołnierza do pełnienia służby kandydackiej.

2. Wojskowy komendant uzupełnień, po otrzymaniu zawiadomienia, informuje komendanta o przyczynie niestawienia się osoby, o której mowa w ust. 1.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do dowódcy jednostki, której ewidencją jest objęty żołnierz skierowany do służby kandydackiej.

4. Nowy termin stawiennictwa osoby ustalają wojskowy komendant uzupełnień i odpowiednio – dowódca jednostki, w porozumieniu z komendantem.

2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, stanowi podstawę do wydania rozkazu Szefa Sztabu o wygaśnięciu rozkazu o powołaniu do służby kandydackiej osoby.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do kandydata, który wcześniej złożył przysięgę wojskową.

2. Czas trwania nauki i jej przebieg w szkole podoficerskiej określają plany i programy nauki.

2. Odpowiedzialność za organizację praktyk ponoszą przełożeni komendantów wyższych szkół wojskowych, a za ich przebieg i realizację, zgodnie z programem praktyk, dowódcy jednostek, w których kandydat odbywa praktykę.

3. Kandydatowi odbywającemu praktyki zapewnia się udział w przedsięwzięciach szkoleniowych, uroczystościach wojskowych i państwowych z udziałem kadry zawodowej jednostki wojskowej lub pododdziału oraz odpowiednie warunki do samodzielnej nauki.

4. Odbywanie praktyk przez kandydata w szkole podoficerskiej określają przepisy w sprawie szkół podoficerskich.

2. Żołnierz czynnej służby wojskowej oraz żołnierz rezerwy rozpoczynają pełnienie służby kandydackiej w posiadanym stopniu wojskowym.

2. Kandydat może być mianowany:

1) w wyższej szkole wojskowej – do stopnia sierżanta (bosmana) włącznie;

2) w szkole podoficerskiej – do stopnia starszego szeregowego (starszego marynarza).

3. Na kolejne stopnie wojskowe mianują kandydatów komendanci.

1) trzydziestu dni kalendarzowych – po zakończeniu każdego roku studiów lub nauki;

2) dziesięciu dni kalendarzowych – w okresie zimowym;

3) pięciu dni kalendarzowych – w okresie wiosennym.

2. W przypadku służby kandydackiej trwającej krócej niż jeden rok kandydatowi przysługuje urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w wymiarze dwóch dni kalendarzowych za każdy pełny miesiąc nauki – po ukończeniu szkoły wojskowej.

3. Terminy urlopów, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala komendant.

1) śmierci lub ciężkiej choroby członka najbliższej rodziny;

2) ślubu kandydata;

3) urodzenia się dziecka kandydata;

4) innych okoliczności uzasadnionych szczególnie ważnymi względami rodzinnymi lub osobistymi.

2. Urlopu okolicznościowego udziela się jednorazowo, w wymiarze do pięciu dni kalendarzowych.

3. W przypadkach określonych w ust. 1 urlopu okolicznościowego udziela się w wymiarze nie mniejszym niż trzy dni kalendarzowe.

1) choroby;

2) śmierci lub ciężkiej choroby członka najbliższej rodziny;

3) klęski żywiołowej, która dotknęła członka najbliższej rodziny;

4) zaistnienia innych przyczyn uniemożliwiających jego powrót z urlopu.

2. O przedłużenie urlopu, w przypadkach określonych w ust. 1, kandydat zwraca się do dowódcy garnizonu, w którym przebywa, lub najbliższego wojskowego komendanta uzupełnień, a w garnizonach, w których są etatowi komendanci garnizonu, do komendanta garnizonu.

3. Dowódca (komendant) garnizonu lub wojskowy komendant uzupełnień zawiadamiają niezwłocznie właściwego komendanta o przedłużeniu kandydatowi urlopu.

2. Dowódcy jednostek wojskowych, w których kandydat odbywa praktykę, mogą udzielać urlopów określonych w § 25 i 26, z tym że urlop udzielony w drodze wyróżnienia wykorzystuje się w okresie odbywania praktyki.

2. Opinię specjalną sporządza bezpośredni przełożony kandydata.

3. Treść opinii specjalnej jest dostępna dla zainteresowanego kandydata, a także jego przełożonych, organów kadrowych oraz organów lub instytucji, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 5 ustawy.

1) cechy i predyspozycje osobowościowe mające znaczenie dla dalszego przebiegu służby;

2) ocenę postępów w nauce i spełnienia wymogów określonych w dokumentach normujących przebieg studiów lub szkolenia;

3) sprawność fizyczną i stan zdrowia;

4) ocenę wywiązywania się z obowiązków służbowych oraz przestrzegania dyscypliny.

2. W przypadku odmowy kandydata podpisania oryginału opinii przełożony opiniujący dokonuje, w miejscu przeznaczonym na podpis opiniowanego, adnotacji o odmowie złożenia przez niego podpisu oraz umieszcza datę i swój podpis.

2. Odwołanie od opinii specjalnej powinno być rozpatrzone w ciągu trzydziestu dni od daty jego wniesienia.

3. Przełożony, o którym mowa w ust. 1, w trakcie rozmowy służbowej (w raporcie służbowym) informuje kandydata oraz przełożonego, który sporządził opinię, o sposobie rozpatrzenia odwołania.

4. Przełożony rozpatrujący odwołanie dokonuje na oryginale opinii adnotacji o sposobie rozpatrzenia odwołania, potwierdzając ten fakt własnoręcznym podpisem.

5. Uchyloną opinię uważa się za niebyłą.

6. W przypadku gdy przełożony rozpatrujący odwołanie uchyli opinię specjalną, wówczas wydaje nową opinię specjalną, która ma charakter ostateczny i nie przysługuje od niej odwołanie. Przełożony zapoznaje kandydata z treścią opinii, wręczając mu potwierdzoną jej kopię. Fakt zapoznania się z treścią opinii opiniowany kandydat potwierdza własnoręcznym podpisem na oryginale opinii.

7. W przypadku odmowy kandydata podpisania oryginału opinii opiniujący dokonuje, w miejscu przeznaczonym na podpis opiniowanego, adnotacji o odmowie złożenia przez niego podpisu oraz umieszcza datę i swój podpis.

8. Oryginał opinii specjalnej włącza się do akt personalnych kandydata.

2. Szef Sztabu wydaje decyzję w przypadkach, o których mowa w ust. 1, na wniosek komendanta.

2. Doręczenie decyzji, o której mowa w ust. 1, odbywa się w sposób określony w Kodeksie postępowania administracyjnego.

3. W razie gdy z ważnych powodów komendant nie może wykonać decyzji o zwolnieniu, informuje o tym niezwłocznie Szefa Sztabu.

2. Specyfikację równowartości kosztów nauki, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

3. Łączne faktycznie poniesione koszty, wynikające z ewidencji księgowej, przelicza się w stosunku do jednego kandydata.

4. Koszty zakwaterowania, umundurowania i wyżywienia oraz innych nieodpłatnych świadczeń pieniężnych i rzeczowych związanych z nauką kandydata ustala się jako sumę faktycznie poniesionych kosztów tych świadczeń w okresie nauki.

5. Okres nauki obejmuje okres od dnia stawienia się w szkole do dnia zwolnienia ze służby kandydackiej, w tym urlopy i usprawiedliwione nieobecności kandydata.

6. Wysokość kwoty stanowiącej równowartość kosztów ustala się według stawek obowiązujących w dniu zwolnienia kandydata ze służby.

1) przed upływem ustawowego czasu trwania zasadniczej służby wojskowej, licząc od dnia stawienia się w szkole wojskowej, obowiązuje go zwrot równowartości kosztów w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy kosztami wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania kandydata a kosztami wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania żołnierza zasadniczej służby wojskowej;

2) po upływie ustawowego czasu trwania zasadniczej służby wojskowej, licząc od dnia stawienia się kandydata w szkole wojskowej, obowiązuje go zwrot równowartości kosztów:

a) w wysokości określonej w pkt 1 – za okres od dnia, w którym upłynął czas pełnienia służby kandydackiej, równy ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej,

b) w wysokości stanowiącej koszt wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania oraz innych nieodpłatnych świadczeń pieniężnych i rzeczowych kandydata – za okres od dnia następującego po dniu, w którym upłynął czas pełnienia służby kandydackiej, równy ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej, do dnia zwolnienia kandydata z tej służby.

1) zwolnieniu z obowiązku zwrotu kosztów;

2) rozłożeniu kosztów na raty;

3) odroczeniu terminu płatności.

2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, może być wydana:

1) w szczególnie uzasadnionych niezawinionych przez kandydata przypadkach losowych;

2) z uwagi na trudną sytuację rodzinną lub materialną kandydata.

2. Kandydata zwolnionego ze służby kandydackiej, jeżeli pełnił tę służbę przez okres równy co najmniej ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej albo jeżeli łączny okres odbywania zasadniczej służby wojskowej i pełnienia służby kandydackiej jest równy co najmniej ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej, komendant przenosi do rezerwy z dniem zwolnienia ze służby kandydackiej.

3. Żołnierza rezerwy powołanego do służby kandydackiej, w przypadku zwolnienia z tej służby, komendant przenosi do rezerwy z dniem zwolnienia.

4. O zwolnieniu kandydata ze służby kandydackiej oraz skierowaniu go od odbycia pozostałego okresu zasadniczej służby wojskowej komendant zawiadamia właściwego wojskowego komendanta uzupełnień.

5. Kandydatowi zwolnionemu ze służby kandydackiej w wyższej szkole wojskowej wydaje się na jego prośbę zaświadczenie o stanie studiów oraz indeks.

Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński

¹⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 listopada 1997 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 143, poz. 962, z 2000 r. Nr 82, poz. 928 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 428 i Nr 101, poz. 940), które traci moc na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 31 marca 2004 r. (poz. 614)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3

SPECYFIKACJA RÓWNOWARTOŚCI KOSZTÓW NAUKI KANDYDATA NA ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO

1. zakresie zakwaterowania:

1) media – energia elektryczna, energia cieplna, gaz, woda;

2) wartość sprzętu kwaterunkowego i przeciwpożarowego oraz wyposażenia nieuznawanego za środki trwałe;

3) wartość usług w zakresie remontów i konserwacji pomieszczeń i budynków,

4) podatek od nieruchomości oraz roczna opłata za zarząd gruntami będącymi własnością Skarbu Państwa;

5) umorzenie pozostałych środków trwałych o wartości nieprzekraczającej wielkości ustalonej w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych, dla których odpisy amortyzacyjne są uznawane za koszt uzyskania przychodu w 100 % ich wartości, w miesiącu oddania do używania.

2. W zakresie umundurowania:

1) wartość umorzonych przedmiotów zaopatrzenia mundurowego wydanego w naturze do użytkowania (umundurowania, obuwia, bielizny osobistej i pościelowej, oporządzenia, przedmiotów specjalnych);

2) wartość środków higieny wydanych w naturze do zużycia;

3) równoważniki pieniężne wypłacane w zamian przedmiotów zaopatrzenia mundurowego niewydawanego w naturze;

4) równoważniki pieniężne w zamian za przybory i środki na utrzymanie higieny osobistej oraz konserwację obuwia i oporządzenia;

5) koszty napraw i konserwacji przedmiotów zaopatrzenia mundurowego wykonanych przez specjalistyczne warsztaty usługowe, w ramach wojskowej jednostki budżetowej;

6) koszty pośrednie (opakowania);

7) usługi pralnicze.

3. W zakresie wyżywienia:

1) równoważniki pieniężne wypłacane w zamian za wyżywienie;

2) wartość wydanych do spożycia środków żywnościowych;

3) wartość wydanego do użytkowania sprzętu stołowo-kuchennego i pozostałego sprzętu związanego z procesem żywienia oraz koszty napraw i konserwacji tego sprzętu;

4) koszty pośrednie (koszt opakowań, przerobu żywości);

5) koszty usług żywieniowych w zakładach zbiorowego żywienia;

6) wartość materiałów wydanych na higienę i estetykę żywienia oraz utrzymanie czystości;

7) ubytki naturalne.

4. W zakresie innych nieodpłatnych świadczeń pieniężnych i rzeczowych dotyczących szkolenia:

1) wartość zużytej amunicji bojowej, ćwiczebnej, materiałów wybuchowych, środków pozorowania i imitowania pola walki;

2) wartość materiałów kancelaryjnych.