Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 43 poz. 398

Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje:

1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych;

2) szkołach wojskowych – należy przez to rozumieć akademie wojskowe, wyższe szkoły oficerskie oraz szkoły podoficerskie;

3) wojskowym komendancie uzupełnień – należy przez to rozumieć wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2 miesiące osoby powoływanej do zawodowej służby wojskowej;

4) promocji – należy przez to rozumieć uroczyste zakończenie studiów lub nauki w szkole wojskowej, w trakcie której absolwenci otrzymują akt mianowania na pierwszy stopień wojskowy w danym korpusie kadry.

1) absolwentów szkół kształcących kandydatów na żołnierzy zawodowych – na podstawie zobowiązania do pełnienia zawodowej służby wojskowej, zamieszczonego w kontrakcie na pełnienie służby kandydackiej;

2) żołnierzy rezerwy, o których mowa w art. 10 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit. b i pkt 3 lit. a ustawy – na wniosek żołnierza;

3) żołnierzy nadterminowej zasadniczej służby wojskowej i zasadniczej służby wojskowej, o których mowa w art. 10 pkt 3 lit. b ustawy – na wniosek żołnierza;

4) osoby wymienione w art. 11 ustawy – po wyrażeniu przez nie pisemnej zgody na powołanie do zawodowej służby wojskowej.

2. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego po otrzymaniu wykazu:

1) kieruje wniosek do Ministra Obrony Narodowej o wystąpienie do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie mianowania absolwentów wyższej szkoły wojskowej na stopień podporucznika;

2) przesyła wykazy imienne absolwentów wyższych szkół wojskowych do organu właściwego do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe, nie później niż na 30 dni przed promocją.

3. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, po otrzymaniu postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o mianowaniu na stopień podporucznika, a w przypadku szkoły podoficerskiej po wydaniu rozkazu personalnego o mianowaniu na stopień kaprala:

1) wydaje rozkaz personalny o powołaniu do zawodowej służby wojskowej;

2) przesyła postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub rozkaz personalny o mianowaniu do komendanta szkoły wojskowej;

3) przesyła do organu właściwego do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe rozkaz personalny o powołaniu do zawodowej służby wojskowej.

4. Najpóźniej w dniu promocji:

1) organ wojskowy, który wyznacza na stanowisko służbowe, doręcza żołnierzowi kontrakt na pełnienie zawodowej służby wojskowej;

2) komendant szkoły wojskowej:

a) wręcza dyplomy ukończenia studiów lub nauki,

b) kieruje żołnierza do jednostki wojskowej, w której został wyznaczony na stanowisko służbowe, z dniem określonym w kontrakcie.

2. Dzień stawienia się absolwenta w jednostce wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym dowódca tej jednostki.

2. Wojskowy komendant uzupełnień ustala, czy żołnierz rezerwy spełnia warunki do powołania do służby, o których mowa w art. 10 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit. b lub pkt 3 lit. a ustawy, i przyjmuje od niego pisemny wniosek o powołanie do zawodowej służby wojskowej.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, żołnierz rezerwy dołącza:

1) życiorys;

2) odpis skrócony aktu urodzenia;

3) odpis lub kopię uwierzytelnioną dokumentu stwierdzającego uzyskanie wymaganego wykształcenia;

4) odpis lub kopię uwierzytelnioną świadectwa pracy;

5) informację o osobie z Krajowego Rejestru Karnego.

4. Wniosek wraz z załącznikami, o których mowa w ust. 3, oraz opinią dotyczącą wcześniejszych okresów pełnienia służby wojskowej, sporządzoną na podstawie dokumentów znajdujących się w wojskowej komendzie uzupełnień, wojskowy komendant uzupełnień przesyła do Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

5. Po otrzymaniu akceptacji Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wojskowy komendant uzupełnień niezwłocznie:

1) kieruje żołnierza rezerwy, o którym mowa w ust. 2, do właściwej wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia zawodowej służby wojskowej;

2) w zależności od potrzeb podejmuje działania w celu uzyskania dla żołnierza rezerwy poświadczenia bezpieczeństwa.

2. Organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe powiadamia wojskowego komendanta uzupełnień o:

1) powołaniu żołnierza rezerwy do zawodowej służby wojskowej i wskazuje termin i miejsce skierowania żołnierza w celu podpisania kontraktu;

2) zawartym kontrakcie i wskazuje termin oraz miejsce skierowania żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej.

3. W przypadku negatywnego rozpatrzenia wniosku żołnierza rezerwy o powołanie do zawodowej służby wojskowej Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wydaje decyzję o odmowie powołania do zawodowej służby wojskowej, którą przesyła zainteresowanemu żołnierzowi rezerwy oraz właściwemu wojskowemu komendantowi uzupełnień.

2. Kartę powołania doręcza się żołnierzowi co najmniej na 30 dni przed datą rozpoczęcia służby wojskowej określoną w kontrakcie.

3. Jednocześnie z doręczeniem karty powołania wojskowy komendant uzupełnień zawiadamia pracodawcę zatrudniającego żołnierza rezerwy o jego powołaniu do zawodowej służby wojskowej.

2. Dzień stawienia się żołnierza rezerwy w jednostce wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym dowódca tej jednostki.

2. W sprawie powołania żołnierzy, o których mowa w ust. 1, do zawodowej służby wojskowej przepisy § 8, 9 i 11 stosuje się odpowiednio.

2. Osobę zainteresowaną pełnieniem zawodowej służby wojskowej na stanowisku, o którym mowa w ust. 1, wojskowy komendant uzupełnień zapoznaje z przepisami normującymi przebieg tej służby i przyjmuje od niej pisemną zgodę na powołanie do zawodowej służby wojskowej.

3. W sprawie powołania osoby, o której mowa w ust. 2, do zawodowej służby wojskowej przepisy § 9 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 oraz § 10–12 stosuje się odpowiednio.

4. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, w przypadku osoby wymienionej w art. 11 ustawy, wydaje rozkaz personalny dotyczący mianowania na stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza) i powołuje do zawodowej służby wojskowej.

2. Jeżeli wojskowy komendant uzupełnień w terminie 7 dni od dnia stawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 11 ustawy, w jednostce wojskowej określonej w kontrakcie nie otrzyma karty powołania, ustala przyczyny niestawiennictwa i zawiadamia o tym bezpośrednio organ, który wydał rozkaz o wyznaczeniu tego żołnierza na stanowisko służbowe, i Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

3. W przypadku niestawienia się osoby, o której mowa w art. 10 lub 11 ustawy, do pełnienia zawodowej służby wojskowej w terminie określonym w kontrakcie i niewyjaśnienia przyczyn tego niestawienia przez osobę powołaną lub niewyrażenia przez nią zgody na podpisanie kontraktu. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wydaje rozkaz personalny stwierdzający wygaśnięcie rozkazu o powołaniu do tej służby.

4. Jeżeli żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 11 ustawy, usprawiedliwiła przyczyny niestawienia się do pełnienia zawodowej służby wojskowej w terminie określonym w kontrakcie, następuje podpisanie nowego kontraktu.

2. Zgoda albo odmowa wyrażenia zgody, o której mowa w ust. 1, następuje w formie rozkazu personalnego.

Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński

¹⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38, z 1998 r. Nr 153, poz. 1004, z 1999 r. Nr 20, poz. 182 i Nr 82, poz. 925, z 2001 r. Nr 8, poz. 68, z 2002 r. Nr 5, poz. 54 i Nr 71, poz. 660 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 83 i Nr 29, poz. 242), które utraci moc, w części dotyczącej § 4–19, 27–31 i 36 ust. 3, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 1 marca 2004 r. (poz. 398)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2