Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 37 poz. 337

Na podstawie art. 134 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowe zasady i tryb prowadzenia nauczania w zakładach karnych;

2) warunki i tryb realizacji obowiązku nauczania i zwalniania skazanych z tego obowiązku;

3) warunki oraz tryb ponoszenia odpłatności za kształcenie poza obrębem zakładu karnego.

2. Skierowanie do nauczania tymczasowo aresztowanego, wobec którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, wymaga zgody organu, do dyspozycji którego on pozostaje.

2. Dyrektor szkoły, nauczyciele, pracownicy szkoły, realizujący zadania edukacyjne wobec osadzonych, są zobowiązani do przestrzegania przepisów regulujących wykonywanie kary pozbawienia wolności i tymczasowego aresztowania.

3. Realizacja zadań edukacyjnych wobec osadzonych powinna odbywać się z uwzględnieniem indywidualnych programów oddziaływania lub indywidualnych programów terapeutycznych, jeżeli osadzeni objęci są takimi programami.

1) przekazywania informacji mających istotny wpływ na ocenę postępów osadzonych w procesie resocjalizacji;

2) występowania o udzielanie osadzonym nagród oraz wymierzanie kar dyscyplinarnych;

3) określenia warunków socjalno-bytowych osadzonych w miejscach zakwaterowania i na terenie szkoły:

4) motywowania osadzonych do podejmowania i kontynuowania nauki;

5) organizacji nauki własnej osadzonych oraz zajęć kulturalno-oświatowych;

6) organizacji naboru osadzonych do nauczania;

7) określenia porządku wewnętrznego w sposób umożliwiający prawidłową realizację procesu dydaktycznego.

1) realizować skrócony cykl kształcenia z zachowaniem pełnej liczby godzin nauczania zajęć edukacyjnych, określonych w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 12 lutego 2002 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 15, poz. 142 i Nr 137, poz. 1155 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 337 i Nr 116, poz. 1093) dla danego typu szkoły;

2) przyjmować warunkowo kandydatów do nauczania w trakcie trwającego semestru nauki, jednak w terminie nieprzekraczającym 50 % czasu przewidzianego na realizację zajęć w semestrze, z jednoczesnym nałożeniem obowiązku opanowania wiedzy i umiejętności z zakresu programów nauczania wszystkich zajęć edukacyjnych realizowanych od początku semestru i złożenia z nich egzaminów klasyfikacyjnych.

2. Arkusz organizacji szkoły, na każdy semestr nauki, zatwierdza Dyrektor Generalny Służby Więziennej.

1) obligatoryjnie – osadzonych, którzy nie ukończyli 18. roku życia, zobowiązanych do realizacji obowiązku szkolnego i obowiązku nauki na podstawie ustawy o systemie oświaty;

2) na wniosek działu penitencjarnego zakładu – osadzonych, którym w indywidualnym programie oddziaływania określono potrzebę nauczania;

3) osadzonych, którzy wystąpili z prośbą o podjęcie nauki lub jej kontynuację w określonym typie szkoły.

1) udokumentowaną dotychczasową nauką stanowiącą podbudowę programową konieczną do podjęcia nauki w wybranym typie szkoły lub semestrze nauki;

2) motywacją i predyspozycjami do nauki w odpowiednim typie szkoły;

3) zaleceniami zawartymi w indywidualnym programie oddziaływania;

4) zaleceniami wynikającymi z przeprowadzonych badań psychologicznych, o ile takie badania zostały przeprowadzone;

5) ogólnym stanem zdrowia, ocenionym przez lekarza zatrudnionego w więziennej służbie zdrowia;

6) terminem warunkowego przedterminowego zwolnienia lub końca kary;

7) dotychczasowym stażem pracy osadzonego w wybranym zawodzie;

8) zgodnością wybranego przez osadzonego typu szkoły i kierunku kształcenia z wykazem szkół i aktualnym, na dany semestr, wykazem kierunków kształcenia i semestrów nauki w szkołach;

9) przeznaczeniem jednostki penitencjarnej, przy której funkcjonuje wybrana przez osadzonego szkoła;

10) koniecznością zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w zakładzie.

2. Do wszystkich typów szkół można ponadto kwalifikować osadzonych warunkowo, jeżeli do terminu zwolnienia z zakładu karnego w związku z przedterminowym warunkowym zwolnieniem lub końcem kary pozostało im nie mniej niż 6 miesięcy, a wymagają oni ukończenia przerwanej nauki lub mają odpowiednią motywację do nauki i możliwość jej kontynuowania po opuszczeniu zakładu karnego.

1) zachowań zagrażających bezpieczeństwu zakładu;

2) odmowy uczęszczania do szkoły;

3) stwierdzonych w opinii psychologicznej przeciwwskazań uniemożliwiających spełnienie przez osadzonego wymagań edukacyjnych;

4) transportu na polecenie sądu, prokuratury i innych uprawnionych organów, jeżeli przerwa w nauce jest dłuższa niż 50 % czasu przewidzianego na realizację zajęć w semestrze;

5) niepowrotu z czasowego zezwolenia na opuszczenie zakładu, jeżeli przerwa w nauce z tego powodu jest dłuższa niż 50 % czasu przewidzianego na realizację zajęć w semestrze;

6) pogorszenia stanu zdrowia osadzonego wykluczającego możliwość uczestniczenia w nauczaniu;

7) nieuzyskania promocji na wyższy semestr i braku możliwości powtarzania semestru.

2. Decyzja o wycofaniu z nauczania osadzonych, którzy nie ukończyli 18. roku życia, może dotyczyć wyłącznie przypadków, o których mowa w § 44.

2. Postępowanie rekrutacyjne prowadzi komisja rekrutacyjna, w skład której wchodzą przedstawiciele szkoły oraz działu penitencjarnego zakładu.

3. Przy rekrutowaniu kandydatów na semestr pierwszy w szkołach nie przeprowadza się egzaminów wstępnych i rozmów kwalifikacyjnych.

4. Skład komisji rekrutacyjnej określa dyrektor szkoły w porozumieniu z dyrektorem zakładu.

1) przeprowadzanie rekrutacji osadzonych do szkoły w oparciu o nadsyłane, przez zakłady, wykazy kandydatów i zawarte w nich informacje;

2) ustalenie, na podstawie wyników postępowania rekrutacyjnego, listy osadzonych przyjętych do szkoły;

3) sporządzenie listy osadzonych nieprzyjętych do szkoły wraz z uzasadnieniem.

2. Listy osadzonych przyjętych i nieprzyjętych do szkoły zatwierdza dyrektor zakładu, przy którym prowadzona jest szkoła.

2. Pierwszeństwo w przyjmowaniu do szkoły mają ponadto:

1) osadzeni odbywający karę pozbawienia wolności w systemie programowanego oddziaływania, którym w indywidualnym programie oddziaływania określono potrzebę nauczania;

2) osadzeni, którym pozostaje do końca kary okres krótszy lub równy okresowi nauki w szkole.

2. Tryb przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 września 1997 r. w sprawie badań lekarskich kandydatów do szkół ponadpodstawowych lub wyższych, uczniów tych szkół oraz studentów i uczestników studiów doktoranckich, którzy w trakcie praktycznej nauki zawodu lub studiów są narażeni na działanie czynników szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, oraz sposobu dokumentowania tych badań (Dz. U. Nr 120, poz. 767 oraz z 1998 r. Nr 58, poz. 374).

3. Badanie lekarskie przeprowadza się w zakładzie, w którym osadzony przebywa, przed przetransportowaniem go do zakładu, przy którym prowadzona jest szkoła, do której został przyjęty.

2. Świadectwo, o którym mowa w ust. 1, nie może zawierać informacji o uzyskaniu go w czasie wykonywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania.

1) w toku pracy produkcyjnej lub usługowej w zakładach pracy i gospodarstwach pomocniczych w obrębie lub poza obrębem zakładu;

2) na zajęciach praktycznych prowadzonych w pracowniach i warsztatach szkolnych;

3) w formach łączonych.

2. Przepisy § 2–4, § 5 ust. 1–3, § 7 ust. 2 i 3 pkt 1–8 i 10, § 8 ust. 1 pkt 1–4 oraz ust. 2 pkt 1–3, § 10 i 11 oraz § 12 ust. 1–4 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. Nr 113, poz. 988 oraz z 2003 r. Nr 192, poz. 1875) stosuje się odpowiednio.

2. W zakresie innych przypadków zwalniania słuchaczy szkół dla dorosłych z obowiązku odbywania praktycznej nauki zawodu stosuje się odpowiednio przepisy, o których mowa w § 24.

2. Kursy zawodowe mogą być w całości lub częściowo odpłatne.

3. Wysokość odpłatności za udział w kursie zawodowym określa dyrektor zakładu.

2. Przy kwalifikowaniu i wycofywaniu osadzonych z kursów zawodowych stosuje się odpowiednio przepisy § 13 oraz § 16–18.

2. Orzeczenie lekarskie, o którym mowa w ust. 1, osadzony uzyskuje w zakładzie, w którym przebywa przed zgłoszeniem go do transportu.

2. Funkcję kierownika kursu pełni dyrektor szkoły lub upoważniona przez niego osoba pełniąca funkcję kierowniczą w szkole w ramach obowiązków służbowych.

3. Obowiązki sekretarza kursu pełni sekretarz szkoły w ramach obowiązków służbowych.

2. Kurs przygotowujący osadzonych do uzyskania uprawnień zawodowych lub do egzaminu na tytuł wykwalifikowanego robotnika w zawodzie nie może trwać dłużej niż 250 godzin, przy czym zajęcia teoretyczne nie mogą być prowadzone w wymiarze większym niż 150 godzin.

3. W przypadku kiedy program kursu, o którym mowa w ust. 1 i 2, wymaga większej liczby zajęć teoretycznych, treści niezrealizowane w czasie kursu realizuje się w formie samokształcenia kierowanego.

4. W przypadku kiedy konieczne jest zwiększenie liczby zajęć praktycznych w programie kursu poza wielkości, o których mowa w ust. 1 i 2, powinno to zostać uzasadnione w programie i preliminarzu kursu.

2. Obowiązkowe nauczanie, o którym mowa w ust. 1, prowadzą szkoły podstawowe, gimnazja, a także szkoły ponadpodstawowe (ponadgimnazjalne).

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku tymczasowo aresztowanego poniżej 18. roku życia, gdy organ, do dyspozycji którego on pozostaje, nie wyraził zgody na jego przetransportowanie.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, dyrektor zakładu, po uzyskaniu zgody organu dysponującego na udział tymczasowo aresztowanego w nauczaniu, zleca jego nauczanie odpowiedniej szkole prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego.

2. Tygodniowy wymiar godzin zajęć indywidualnego nauczania określa rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie sposobu i trybu organizowania indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży (Dz. U. Nr 23, poz. 193).

1) tymczasowo aresztowanego, który nie uzyskał zgody organu, do którego dyspozycji pozostaje, na udział w nauczaniu;

2) osadzonego, który ze względu na zaburzenia psychiczne, potwierdzone orzeczeniem psychologiczno-penitencjarnym, nie jest w stanie uczestniczyć w nauczaniu;

3) osadzonego wymagającego długotrwałej hospitalizacji lub rehabilitacji uniemożliwiającej uczestniczenie w nauczaniu.

2. Decyzję o czasowym zwolnieniu osadzonego, który nie ukończył 18. roku życia, z realizacji obowiązku nauczania podejmuje komisja penitencjarna zakładu, w którym przebywa ten osadzony.

2. Jeżeli osadzony uzyskał zgodę na naukę poza obrębem zakładu, w szkole określonego typu lub zawodzie, w których nie prowadzi się nauczania w szkołach przy zakładach, koszty, o których mowa w ust. 1, mogą być poniesione całkowicie lub częściowo przez zakład.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, za koszty kształcenia przyjmuje się:

1) koszt wyposażenia osadzonego w niezbędne podręczniki, pomoce naukowe i przybory szkolne;

2) koszt dojazdu osadzonego do szkoły.

4. Wysokość kosztów, o których mowa w ust. 3, ponoszonych przez zakład, ustala dyrektor zakładu, uwzględniając sytuację materialną osadzonego.

Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk

¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750.

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966.

³⁾ Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1419, z 2002 r. Nr 46, poz. 433, Nr 155, poz. 1289 i Nr 214, poz. 1807 oraz z 2003 r. Nr 26, poz. 225.