Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 31 poz. 270

Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. Nr 165, poz. 1590) zarządza się, co następuje:

1) miejsca pochodzenia i przeznaczenia zwierząt;

2) umieszczenia i zgodności oznaczeń znajdujących się na zwierzętach z informacjami zawartymi w świadectwach weterynaryjnych lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce zwierząt;

3) czy świadectwa weterynaryjne lub inne dokumenty towarzyszące przesyłce spełniają wymagania uznawane za równoważne, określone w przepisach odrębnych – w przypadku przesyłki zwierząt, którymi handel nie jest uregulowany w przepisach Unii Europejskiej;

4) czy nie doszło do odrzucenia przesyłki zwierząt za pomocą systemu informatycznego, o którym mowa w art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej, zwanej dalej „ustawą”.

1) badanie kliniczne zwierząt, mające na celu określenie stanu zdrowia zwierząt oraz stwierdzenie, że zwierzęta odpowiadają informacjom zawartym w świadectwach weterynaryjnych lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce;

2) badania laboratoryjne;

3) badanie kontrolne na obecność substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych;

4) sprawdzenie przestrzegania przepisów o ochronie zwierząt.

2. Graniczny lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce, przez które przesyłka zwierząt została wprowadzona na terytorium Unii Europejskiej, informuje o przeprowadzeniu weterynaryjnej kontroli granicznej tej przesyłki, za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO, urzędowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce przeznaczenia.

2. Jeżeli Główny Lekarz Weterynarii zawrze porozumienie z właściwą władzą, to przesyłkę zwierząt, o której mowa w ust. 1:

1) poddaje się kontroli dokumentów i kontroli tożsamości w granicznym posterunku kontroli, przez który następuje przywóz tej przesyłki;

2) graniczny lekarz weterynarii poświadcza przeprowadzenie kontroli, o których mowa w pkt 1, na kopii lub, w przypadku podzielenia przesyłki, kopiach oryginalnych świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce oraz wprowadzenie jej na terytorium Unii Europejskiej;

3) poddaje się kontroli fizycznej, przeprowadzanej w państwie członkowskim miejsca przeznaczenia;

4) transportuje się w zaplombowanych pojazdach.

3. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską oraz właściwe władze o przypadkach, o których mowa w ust. 2.

4. Przepisów ust. 2 nie stosuje się do zwierząt przeznaczonych do uboju.

5. Graniczny lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce, przez które przesyłka zwierząt określona w ust. 1 została wprowadzona na terytorium Unii Europejskiej, informuje o przeprowadzeniu weterynaryjnej kontroli granicznej tej przesyłki, za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO, urzędowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce przeznaczenia oraz właściwe władze tych państw członkowskich, przez terytorium których transportuje się przesyłkę zwierząt.

2. Graniczny lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce, przez które przesyłka zwierząt została wprowadzona, informuje o przeprowadzeniu kontroli dokumentów, za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO, granicznego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli miejsca przeznaczenia.

1) poddaje się kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej;

2) zatrzymuje się w granicznym posterunku kontroli lub stacji kwarantanny, jeżeli nie spełnia wymagań weterynaryjnych określonych w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub wymagań weterynaryjnych uznawanych za równoważne.

2. Zwierzęta, o których mowa w ust. 1, pozostają na terytorium państwa trzeciego przez czas, który jest określony w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy przywozie zwierząt.

1) informacje zawarte w świadectwach weterynaryjnych lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce odpowiadają informacjom, o których mowa w § 1;

2) przesyłka spełnia wymagania przywozowe.

1) zgodności oznaczeń i pieczęci umieszczonych na przesyłce z informacjami zawartymi w świadectwach weterynaryjnych lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce;

2) czy pieczęcie są nienaruszone – w przypadku przesyłek transportowanych w kontenerach;

3) zgodności informacji umieszczonych na etykietach z informacjami zawartymi w świadectwach weterynaryjnych lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce – w przypadku przesyłek produktów transportowanych w opakowaniach pierwotnych lub wtórnych.

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do przesyłek produktów, określonych w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji oraz dla niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku.

1) potwierdzeniu zgodności świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce z tą przesyłką;

2) sprawdzeniu środków transportu i warunków, w jakich jest przeprowadzany ten transport, w celu ustalenia braków i przerw w chłodzeniu;

3) porównaniu faktycznej wagi przesyłki z wagą odnotowaną w dokumentach, o których mowa w pkt 1;

4) porównaniu liczby opakowań z liczbą odnotowaną w dokumentach, o których mowa w pkt 1;

5) sprawdzeniu opakowań produktów;

6) przeprowadzeniu badania organoleptycznego każdej partii produktu:

a) poprzez sprawdzenie wzrokowe,

b) poprzez kontrolę nieprawidłowości w wyglądzie, konsystencji, zapachu i smaku – w przypadku produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi,

c) po rozmrożeniu, jeżeli jest to konieczne – w przypadku produktów zamrożonych;

7) wykonaniu podstawowych testów fizycznych i chemicznych;

8) przeprowadzeniu badań laboratoryjnych pobranych próbek.

2. Badania i testy, o których mowa w ust. 1 pkt 6–8, przeprowadza się po wykonaniu czynności przewidzianych w ust. 1 pkt 1–5.

3. Badania laboratoryjne przeprowadza się na odpowiedniej ilości próbek, pobranych z przesyłki produktów, która może być częściowo wyładowana w celu uzyskania dostępu do wszystkich jej części.

4. Badania, o których mowa w ust. 3, dotyczą 1 % jednostek lub opakowań w przesyłce produktów, przy czym nie mniej niż 2 i nie więcej niż 10 jednostek lub opakowań.

5. W przypadku dużych przesyłek produktów pobiera się co najmniej 5 próbek z różnych części przesyłki.

6. Środek transportu rozładowuje się, jeżeli:

1) załadunek został wykonany w taki sposób, że częściowy wyładunek nie umożliwia dostępu do całej przesyłki produktów;

2) kontrole próbek wykazały nieprawidłowości w zakresie spełniania wymagań przywozowych;

3) nieprawidłowości, o których mowa w pkt 2, zostały stwierdzone w poprzednich przesyłkach produktów;

4) podejrzewa się istnienie nieprawidłowości, o których mowa w pkt 2.

7. Po zakończeniu kontroli fizycznej zamyka się i urzędowo pieczętuje wszystkie otwarte opakowania oraz ponownie plombuje wszystkie kontenery i umieszcza numery plomb w weterynaryjnym świadectwie przekroczenia granicy.

1) transportuje się do miejsca przeznaczenia pod dozorem celnym, zgodnie z procedurą T5, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy;

2) poddaje się kontroli tożsamości i kontroli fizycznej;

3) poddaje się, w miejscu przeznaczenia, badaniu kontrolnemu na obecność substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych.

2. Urzędowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce przeznaczenia przesyłki przekazuje wyniki badania kontrolnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, granicznemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce, przez które przesyłka zwierząt została wprowadzona na terytorium Unii Europejskiej.

2. Informacje dotyczące pobierania próbek oraz uzyskanych wyników badań kontrolnych są wprowadzane do rejestru, prowadzonego na podstawie przepisów Unii Europejskiej⁵⁾.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).

²⁾ Decyzja 04/136/WE z dnia 22 stycznia 2004 r. ustanawiająca procedury weterynaryjnych kontroli granicznych na wspólnotowych granicznych posterunkach kontroli, dotyczące produktów przywożonych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 021 z 28.01.2004 r., str. 11 i n.).

³⁾ Decyzja 94/360/EWG z dnia 20 maja 1994 r. w sprawie zmniejszonej częstotliwości kontroli fizycznych przesyłek zawierających określone produkty wprowadzane z państw trzecich, na mocy dyrektywy Rady 90/675/EWG (Dz. Urz. WE L 158 z 25.06.1994 r., str. 41 i n.).

⁴⁾ Decyzja 98/179/UE z dnia 23 lutego 1998 r. określająca szczegółowe przepisy w sprawie oficjalnego próbkowania dla celów monitoringu niektórych substancji i ich osadów u żywych zwierząt i w produktach zwierzęcych (Dz. Urz. WE L 65 z 05.03.1998 r., str. 31 i n.).

⁵⁾ Decyzja 97/394/WE z dnia 6 czerwca 1997 r. ustalająca minimalne dane wymagane w odniesieniu do baz danych dotyczących zwierząt i produktów zwierzęcych wwożonych do Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 164 z 21.06.1997 r., str. 42 i n.).

⁶⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie procedur dotyczących weterynaryjnej kontroli granicznej towarów oraz dalszego postępowania z tymi towarami (Dz. U. Nr 16, poz. 163), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. Nr 165, poz. 1590).