Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 27 poz. 241

Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67) zarządza się, co następuje:

1) tryb postępowania i właściwość organu w sprawach zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz uprawnionych członków ich rodzin, w tym:

a) elementy wniosku o ustalenie prawa do zaopatrzenia,

b) dowody niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia,

c) sposób i terminy wypłaty świadczeń;

2) podmioty uprawnione do wypłaty zasiłku pogrzebowego i tryb jego refundacji;

3) wzór i tryb wydawania legitymacji emeryta/rencisty policyjnego oraz właściwość organu uprawnionego do wydawania, wymiany i dokonywania wpisów, w tym wpisu o niezdolności do samodzielnej egzystencji, oraz przypadki wymiany legitymacji.

1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin;

2) funkcjonariuszu – należy przez to rozumieć funkcjonariusza Służby Więziennej;

3) organie emerytalnym – należy przez to rozumieć Dyrektora Biura Emerytalnego Służby Więziennej;

4) kierowniku jednostki – należy przez to rozumieć kierownika jednostki organizacyjnej Służby Więziennej właściwego w sprawach osobowych funkcjonariusza ubiegającego się o świadczenia pieniężne z tytułu zaopatrzenia emerytalnego;

5) legitymacji – należy przez to rozumieć legitymację emeryta/rencisty policyjnego;

6) wniosku – należy przez to rozumieć wniosek o ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego.

2. Pełnomocnikiem osoby zainteresowanej może być osoba fizyczna, która posiada zdolność do czynności prawnych.

3. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu sporządzonego w siedzibie organu emerytalnego.

2. Wniosek może być złożony również w komórce kadrowej jednostki organizacyjnej Służby Więziennej właściwej ze względu na ostatnie miejsce pełnienia służby lub miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej. Kierownik tej jednostki przekazuje wniosek wraz z załączonymi dokumentami organowi emerytalnemu nie później niż w terminie 7 dni od dnia jego złożenia.

3. Wniosek o wznowienie postępowania w sprawie już rozstrzygniętej prawomocną decyzją zgłasza się wyłącznie na piśmie.

4. Wniosek zawiera w szczególności:

1) imiona, nazwisko, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, numery PESEL i NIP, adres zamieszkania i adres do korespondencji;

2) wskazanie świadczenia, o które ubiega się osoba zainteresowana;

3) podpis osoby zainteresowanej lub jej pełnomocnika.

5. Do wniosku załącza się – w zależności od rodzaju wskazanego świadczenia – dokumenty lub oświadczenia potwierdzające okoliczności uzasadniające prawo do tego świadczenia, a w szczególności:

1) świadectwo służby;

2) dokumenty stwierdzające zaliczenie okresów służby jako uprawniających do podwyższenia emerytury;

3) dokumenty stwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe;

4) zaświadczenie stwierdzające wysokość uposażenia i innych należności dla celów emerytalnych;

5) w razie zaginięcia funkcjonariusza – decyzję personalną właściwego przełożonego, stwierdzającą wygaśnięcie stosunku służbowego;

6) w razie ubiegania się o rentę rodzinną po funkcjonariuszu, emerycie lub renciście – odpis skrócony aktu zgonu, informację o stanie rodzinnym funkcjonariusza, z podaniem imion, nazwisk, dat urodzenia oraz adresów zamieszkania współmałżonka i dzieci, jak również innych członków rodziny (wnuków, rodzeństwa, rodziców), którzy pozostawali na utrzymaniu funkcjonariusza, emeryta lub rencisty;

7) orzeczenie komisji lekarskiej, a w przypadku funkcjonariusza, którego nie skierowano do komisji lekarskiej – protokół warunków i przebiegu służby;

8) dokumenty niezbędne do ustalenia dodatków do emerytury lub renty.

2. Inne okresy służby zaliczane do wysługi emerytalnej ustala się na podstawie dokumentów wydanych przez właściwe organy.

3. Okresy służby wojskowej zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie odpisu przebiegu służby wojskowej, wynikającego z akt personalnych żołnierza lub innych dokumentów przedstawionych przez osobę zainteresowaną.

4. Okresy działalności kombatanckiej oraz okresy zaliczone do tej działalności dokumentuje się w sposób określony w przepisach ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 i Nr 181, poz. 1515 oraz z 2003 r. Nr 72, poz. 658).

5. Okresy zatrudnienia lub służby w zawodowych jednostkach ochrony przeciwpożarowej i nauki w szkołach pożarniczych, w charakterze członka Korpusu Technicznego Pożarnictwa, a także funkcjonariusza pożarnictwa w terminie do dnia 31 stycznia 1992 r., zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie świadectwa pracy lub aktu mianowania.

6. Okresy składkowe i nieskładkowe oraz okresy opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli zostały udowodnione w sposób określony w art. 117 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm.¹⁾), z zastrzeżeniem ust. 7.

7. W razie braku informacji na indywidualnym koncie ubezpieczonego okresy opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. dolicza się do wysługi emerytalnej na podstawie zaświadczenia wydanego przez płatnika składek, zawierającego informację o okresach opłacania i nieopłacania składek.

1) świadczenia pracy po 1956 r. na rzecz organizacji politycznych i związków zawodowych, nielegalnych w rozumieniu przepisów obowiązujących do dnia 4 czerwca 1989 r.;

2) niewykonywania pracy w okresie przed dniem 4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych.

2. Świadek może złożyć zeznania w formie pisemnej lub ustnie do protokołu sporządzonego w siedzibie organu emerytalnego.

3. Zeznanie świadka zawiera w szczególności:

1) imię i nazwisko, datę urodzenia, adres zamieszkania, nazwę i adres pracodawcy albo nazwę organu wypłacającego emeryturę lub rentę;

2) stwierdzenie o uprzedzeniu świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań;

3) oświadczenie, czy i jaki stosunek pokrewieństwa lub powinowactwa łączy świadka z osobą zainteresowaną;

4) określenie celu złożenia zeznania;

5) dane dotyczące okoliczności objętych zeznaniem, a w szczególności: w jakim okresie i w którym obozie przebywał w niewoli (obozie dla internowanych, obozie pracy przymusowej), gdzie i w jakich okresach oraz w jakim charakterze byt zatrudniony, czy zatrudnienie było wykonywane w pełnym wymiarze czasu pracy, ciągle, dorywczo lub sezonowo, ile dni trwało w tygodniu, ile miesięcy w roku;

6) oświadczenie, skąd świadkowi znane są okoliczności objęte zeznaniem, a jeżeli współpracował z osobą zainteresowaną, czy posiada dowody własnej pracy w tym okresie;

7) własnoręczny podpis świadka.

4. W razie nadesłania pisemnych zeznań świadków, własnoręczność ich podpisów powinna być potwierdzona przez notariusza albo organ administracji rządowej lub samorządowej. Jeżeli świadkiem jest funkcjonariusz, własnoręczność jego podpisu może być potwierdzona przez kierownika jednostki lub osobę przez niego upoważnioną.

1) pozostawania wdowy lub wdowca ubiegających się o rentę rodzinną we wspólności małżeńskiej w chwili śmierci małżonka;

2) pozostawania wdowy, wdowca lub rodziców na utrzymaniu zmarłego przed jego śmiercią;

3) pozostawania na utrzymaniu zmarłego wnuków, rodzeństwa i innych dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie przed jego śmiercią, a w przypadku gdy dzieci były wychowywane i utrzymywane przez zmarłego, oświadczenie powinno stwierdzać okres wychowywania i utrzymywania dzieci oraz czy żyją rodzice dzieci (jedno z rodziców) i dlaczego nie mogą zapewnić im utrzymania; jeżeli zmarły przed śmiercią był ustanowiony opiekunem dzieci, zamiast oświadczenia jest wymagane przedstawienie odpowiedniego postanowienia sądu.

2. Każde oświadczenie osoby zainteresowanej zawiera stwierdzenie o uprzedzeniu jej o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań oraz podpis składającego oświadczenie złożony w obecności pracownika organu emerytalnego lub pracownika komórki kadrowej jednostki organizacyjnej Służby Więziennej właściwej ze względu na ostatnie miejsce pełnienia służby lub miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej.

2. Jeżeli ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego jest uzależnione od inwalidztwa funkcjonariusza, kierownik jednostki kieruje go do komisji lekarskiej.

3. Jeżeli warunkiem ustalenia prawa do renty rodzinnej jest uznanie za osobę niezdolną do pracy członka rodziny zmarłego funkcjonariusza, emeryta lub rencisty, organ emerytalny na wniosek tego członka rodziny zwraca się do właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o skierowanie wskazanej we wniosku osoby na badanie przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w celu wydania orzeczenia o niezdolności do pracy i stopniu tej niezdolności lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, dołączając zaświadczenie o stanie zdrowia tej osoby.

2. W razie rozbieżności między przedłożonymi dowodami albo w razie wątpliwości co do zgodności dowodów ze stanem faktycznym, ich wiarygodności lub autentyczności, organ emerytalny przeprowadza postępowanie wyjaśniające.

2. W razie przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, decyzję w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu organ emerytalny wydaje nie później niż w terminie 30 dni od dnia wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

3. Za datę wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się datę upływu dodatkowego terminu wyznaczonego przez organ emerytalny do przedstawienia niezbędnych dowodów albo datę przedstawienia tych dowodów.

2. Decyzję ustalającą wysokość świadczenia, o którym mowa w ust. 1, organ emerytalny wydaje w terminie 30 dni od daty upływu terminu wyznaczonego do przedstawienia niezbędnych dowodów.

2. Decyzja w sprawie zmiany wysokości świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego w wyniku bieżącej waloryzacji nie musi zawierać pouczenia, o jakich okolicznościach osoba zainteresowana jest obowiązana powiadomić organ emerytalny.

3. Decyzja o odmowie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego zawiera również faktyczne i prawne uzasadnienie odmowy. Uzasadnienie takie zawiera także decyzja przyznająca prawo do zaopatrzenia emerytalnego, jeżeli nie uznano prawa do niektórych świadczeń objętych wnioskiem lub uznano je tylko częściowo.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, po uprawomocnieniu się wydanej decyzji, organ emerytalny zwraca osobie zainteresowanej, na jej wniosek, złożone dokumenty. W razie złożenia przez osobę zainteresowaną wniosku do innego organu, organ emerytalny przekazuje odpowiednie dokumenty temu organowi na jego wniosek lub na wniosek tej osoby.

2. Jeżeli w zaświadczeniu stwierdzającym okresy zatrudnienia podane są dni robocze, a nie okresy zatrudnienia, sumę dni zamienia się na miesiące, przyjmując za miesiąc 22 dni robocze, a w odniesieniu do okresów zatrudnienia wykonywanego przed dniem 1 stycznia 1981 r. – 25 dni roboczych.

3. Jeżeli z dowodów wynika tylko miesiąc rozpoczęcia lub zakończenia zatrudnienia, za początek lub koniec tego okresu przyjmuje się piętnasty dzień miesiąca.

2. W przypadku gdy dzień wypłaty jest dniem wolnym od pracy, wypłaty dokonuje się w pierwszym dniu roboczym następującym po tym dniu.

3. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługujące osobom przebywającym na stałe za granicą wypłaca się kwartalnie z dołu w pierwszym dniu miesiąca przypadającego po upływie każdego kwartału, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej.

1) osobie małoletniej,

2) osobie pełnoletniej, nad którą została ustanowiona opieka

– wypłaca cię opiekunom tych osób, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

2. Część renty rodzinnej, przysługującą osobie pełnoletniej innej niż wymieniona w ust. 1 pkt 2, wypłaca się tej osobie lub na jej wniosek innej osobie pełnoletniej uprawnionej do części tej renty rodzinnej albo osobie, która sprawowała opiekę nad wnioskodawcą przed osiągnięciem pełnoletności. Osobę pełnoletnią poucza się uprzednio o obowiązku zawiadomienia organu emerytalnego o zaistnieniu okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego albo ograniczenie wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu, pod rygorem zwrotu nienależnych świadczeń.

3. W przypadku pobytu sieroty zupełnej w zakładzie specjalnym lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej rentę rodzinną wraz z dodatkiem dla sieroty zupełnej wpłaca się na rachunek w banku, wskazanym przez kierownika zakładu lub placówki albo opiekuna ustanowionego przez sąd.

4. W przypadku pobytu w zakładzie specjalnym lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej więcej niż jednej sieroty zupełnej uprawnionych do jednej renty rodzinnej, każdej z nich wpłaca się przysługującą jej część renty oraz dodatek dla sieroty zupełnej na rachunek w banku, wskazanym przez kierownika zakładu lub placówki albo opiekuna ustanowionego przez sąd.

5. Renta rodzinna podlega podziałowi na równe części, z tym jednak, że dodatki wypłaca się w całości tylko osobom uprawnionym.

6. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio przy wypłacaniu świadczeń pieniężnych należnych członkom rodziny pozostałym po osobie, która zmarła po zgłoszeniu wniosku o te świadczenia, a przed ustaleniem prawa do nich.

2. Jeżeli z akt sprawy wynika konieczność ustanowienia dla osoby uprawnionej do emerytury lub renty opiekuna albo kuratora, do czasu jego ustanowienia świadczenia te wypłaca się do rąk osoby pełniącej faktyczną opiekę, wskazanej przez właściwego wójta (burmistrza, prezydenta miasta).

3. Podstawę wypłaty emerytury lub renty do rąk osoby pełniącej faktyczną opiekę może stanowić również kopia wniosku o ustanowienie opieki lub kurateli złożonego w sądzie opiekuńczym, z zastrzeżeniem ust. 4.

4. Organ emerytalny zobowiązuje osobę pełniącą faktyczną opiekę nad osobą uprawnioną do emerytury lub renty do przedstawienia, najpóźniej w ciągu 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia wypłaty emerytury lub renty do jej rąk, postanowienia sądu o ustanowieniu opieki lub kuratora. W razie nieprzedstawienia postanowienia sądu w wyznaczonym terminie, organ emerytalny zwraca się do właściwego organu, o którym mowa w ust. 2, w sprawie wystąpienia o ustanowienie opiekuna lub kuratora.

2. Wypłata zasiłku pogrzebowego z tytułu śmierci emeryta, rencisty lub członka jego rodziny następuje po przedstawieniu przez osobę zainteresowaną wniosku i dokumentów potwierdzających:

1) datę zgonu;

2) fakt pokrycia kosztów pogrzebu;

3) stopień pokrewieństwa z osobą zmarłą.

3. Osoba zainteresowana składa również oświadczenie, że nie pobrała zasiłku pogrzebowego z innego tytułu oraz że pokryła koszty pogrzebu w całości lub w części.

4. Organ emerytalny po otrzymaniu z jednostki organizacyjnej Służby Więziennej dowodu wypłaty oraz oryginałów dokumentów niezwłocznie dokonuje refundacji wypłaconego zasiłku.

2. Legitymację podpisuje organ emerytalny lub osoba przez niego upoważniona. Podpis opatrzony jest pieczęcią okrągłą z orłem.

3. Wzór legitymacji określa załącznik do rozporządzenia.

1) zmiany nazwiska lub imienia emeryta lub rencisty;

2) utraty, uszkodzenia lub zniszczenia;

3) upływu okresu ważności;

4) zaliczenia rencisty do innej grupy inwalidztwa lub orzeczenia braku inwalidztwa;

5) orzeczenia niezdolności do samodzielnej egzystencji lub jego zmiany.

2. Legitymacje, o których mowa w ust. 1, wymienia się z urzędu.

Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk

¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255.

²⁾ Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz uprawnionych członków ich rodzin (Dz. U. Nr 138, poz. 740 oraz z 1999 r. Nr 75, poz. 848), na podstawie art. 21 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2048).

Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 30 stycznia 2004 r. (poz. 241)

WZÓR LEGITYMACJI EMERYTA/RENCISTY POLICYJNEGO

Legitymacja o wymiarach 55 mm na 85 mm, o krawędziach zaokrąglonych, pokryta giloszem koloru niebieskiego, dwustronnie foliowana (pozioma).

str. 1

Czarne napisy wykonane różną czcionką:

– w górnej części „RZECZPOSPOLITA POLSKA”,

– poniżej czarny orzeł,

– w dolnej części „MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
BIURO EMERYTALNE SŁUŻBY WIĘZIENNEJ”,

– poniżej „LEGITYMACJA EMERYTA/RENCISTY POLICYJNEGO”.

str. 2

Czarne napisy wykonane różną czcionką:

– w górnej części miejsce na dokonanie wpisu stopnia służbowego „w st. spocz.”,

– poniżej imię i nazwisko,

– poniżej „nr PESEL” oraz miejsce na dokonanie wpisu,

– poniżej „emeryt/rencista zwolniony ze służby w SŁUŻBIE WIĘZIENNEJ”,

– poniżej „zaliczony do ... grupy inwalidzkiej”,

– poniżej miejsce na dokonanie wpisu o niezdolności do samodzielnej egzystencji,

– w dolnej części z lewej strony „nr legitymacji”, „seria”, „ważna do” oraz miejsce na dokonanie wpisu,

– poniżej „wraz z dokumentem tożsamości”, obok miejsce na podpis wystawcy i pieczęć.