Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 1 poz. 6

Na podstawie art. 26 ust. 9 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 452) zarządza się, co następuje:

1) strażakowi jednostki ochrony przeciwpożarowej i członkowi ochotniczej straży pożarnej, zwanemu dalej „osobą poszkodowaną”:

a) jednorazowego odszkodowania w razie doznania stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zwanego dalej „uszczerbkiem na zdrowiu”,

b) odszkodowania z tytułu szkody w mieniu

– które powstały w związku z ich udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach;

2) odszkodowania członkom rodziny osoby poszkodowanej w przypadku jej śmierci lub szkody w jej mieniu.

1) z urzędu w przypadku:

a) śmierci osoby poszkodowanej,

b) doznania przez osobę poszkodowaną uszczerbku na zdrowiu w związku z jej udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach;

2) z urzędu albo na wniosek osoby poszkodowanej, a w razie jej śmierci – na wniosek członków jej rodziny, w razie poniesienia szkody w mieniu w związku z udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach.

2. Skład zespołu, w liczbie co najmniej 3 osób, ustala właściwy podmiot, który wyznacza także przewodniczącego zespołu. W miarę możliwości w skład zespołu powinien wchodzić lekarz.

3. Jeżeli osobą poszkodowaną jest członek ochotniczej straży pożarnej, w skład zespołu wchodzą: prezes właściwej ochotniczej straży pożarnej, gminny komendant ochrony przeciwpożarowej (jeżeli został powołany) oraz pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy właściwego terytorialnie urzędu gminy (miasta).

4. W skład zespołu nie mogą wchodzić osoby zainteresowane wynikiem działania zespołu, zwłaszcza gdy może mieć to wpływ na ich odpowiedzialność lub uprawnienia.

2. Zadaniem zespołu jest ustalenie czasu, miejsca, okoliczności i przyczyn wypadku. W tym celu zespół może:

1) dokonać oględzin miejsca wypadku;

2) sporządzić szkice lub wykonać fotografie miejsca wypadku;

3) przeglądać dokumentację przeprowadzonej akcji ratowniczej lub ćwiczeń;

4) przesłuchać osobę poszkodowaną, jeżeli jej stan zdrowia na to pozwala;

5) przesłuchać świadków wypadku;

6) zasięgać opinii lekarza, w miarę możliwości sprawującego opiekę medyczną nad osobą poszkodowaną, oraz, w razie potrzeby, innych specjalistów;

7) przeglądać akta postępowania karnego na zasadach określonych w przepisach o postępowaniu karnym;

8) zbierać inne dowody dotyczące wypadku.

3. Z oględzin miejsca wypadku oraz przesłuchania osoby poszkodowanej i świadków sporządza się protokoły.

1) rodzaj mienia;

2) czy mienie zostało utracone, całkowicie zniszczone, czy też uszkodzone i w jakim stopniu;

3) stan mienia przed i po zaistnieniu wypadku (stopień jego zużycia) oraz wartość szkody.

2. Ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku w terminie późniejszym niż określony w ust. 1, wskutek uzasadnionych przeszkód lub trudności, wymaga podania przyczyn tego opóźnienia w protokole powypadkowym.

3. Protokół powypadkowy zawiera w szczególności:

1) stopień, imię i nazwisko osoby poszkodowanej;

2) datę i miejsce wypadku;

3) opis okoliczności i przyczyn wypadku;

4) opis doznanych przez osobę poszkodowaną obrażeń lub podanie faktu jej śmierci;

5) ustalenia, o których mowa w § 5;

6) pouczenie o prawie zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole;

7) podpisy członków zespołu.

4. Opis doznanego przez osobę poszkodowaną uszczerbku na zdrowiu wpisuje się do protokołu powypadkowego na podstawie dokumentacji lekarskiej lub opinii lekarza.

5. Członek zespołu ma prawo złożyć do protokołu powypadkowego zdanie odrębne wraz z jego uzasadnieniem.

6. W przypadku rozbieżności zdań członków zespołu o treści protokołu powypadkowego decyduje przewodniczący zespołu.

2. Osoba poszkodowana, a w razie jej śmierci – członkowie rodziny osoby poszkodowanej:

1) małżonek, który w dniu śmierci osoby poszkodowanej nie pozostawał z nią w orzeczonej separacji,

2) dzieci, wnuki, rodzeństwo i rodzice, jeżeli w dniu śmierci osoby poszkodowanej spełniali warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej

– mają prawo wglądu do akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów oraz kopii.

2. Jeden egzemplarz protokołu powypadkowego doręcza się osobie poszkodowanej za pisemnym potwierdzeniem odbioru, a jeżeli poniosła ona śmierć – jej małżonkowi. W razie braku małżonka protokół powypadkowy doręcza się członkom rodziny osoby poszkodowanej, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 2.

3. Osoba poszkodowana, a w razie jej śmierci osoby, o których mowa w § 7 ust. 2, mogą zgłosić pisemne uwagi i zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym w ciągu 7 dni od dnia jego doręczenia.

2. Właściwy podmiot po rozpatrzeniu uwag i zastrzeżeń, jeżeli uzna, że okoliczności i przyczyny wypadku nie zostały dostatecznie wyjaśnione, może nakazać zespołowi przeprowadzenie dodatkowych ustaleń, wyznaczając w tym celu dodatkowy termin, nie dłuższy jednak niż 7 dni.

3. W razie braku uwag i zastrzeżeń do protokołu powypadkowego lub po przeprowadzeniu dodatkowych ustaleń, o których mowa w ust. 2, przewodniczący zespołu przekazuje protokół powypadkowy właściwemu podmiotowi.

2. Właściwy podmiot kieruje osobę poszkodowaną do właściwej komisji lekarskiej, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 lipca 1991 r. w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz. U. Nr 79, poz. 349, z 1992 r. Nr 83, poz. 425 oraz z 1995 r. Nr 146, poz. 712), w celu ustalenia, czy uszczerbek na zdrowiu osoby poszkodowanej pozostaje w związku z jej udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach, oraz ustalenia stopnia tego uszczerbku.

3. W razie śmierci osoby poszkodowanej właściwy podmiot zwraca się do komisji lekarskiej, określonej w ust. 2, z wnioskiem o ustalenie, czy śmierć pozostaje w związku z udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach.

1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 9 ust. 3;

2) orzeczenia komisji lekarskiej, stwierdzającego stopień uszczerbku na zdrowiu osoby poszkodowanej w związku z jej udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach.

1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 9 ust. 3;

2) orzeczenia komisji lekarskiej, stwierdzającego, że śmierć osoby poszkodowanej pozostaje w związku z jej udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach;

3) odpisu aktu małżeństwa lub dokumentów urzędowych potwierdzających stopień pokrewieństwa z osobą poszkodowaną.

2. Jeżeli orzeczenie dotyczy wyłącznie odszkodowania z tytułu szkody w mieniu, właściwy podmiot wydaje orzeczenie w terminie 14 dni od dnia otrzymania protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 9 ust. 3.

3. Orzeczenie zawiera w szczególności:

1) nazwę podmiotu wydającego orzeczenie;

2) datę wydania;

3) imię i nazwisko osoby poszkodowanej lub osób, których dotyczy;

4) podstawę prawną rozstrzygnięcia;

5) określenie wysokości:

a) jednorazowego odszkodowania pieniężnego i sposób jego obliczenia,

b) odszkodowania przysługującego każdemu z uprawnionych członków rodziny zmarłej osoby poszkodowanej,

c) jednorazowego odszkodowania pieniężnego z tytułu utraty, całkowitego zniszczenia lub uszkodzenia mienia;

6) uzasadnienie;

7) informację o prawie i terminie wniesienia żądania ponownego rozpatrzenia sprawy;

8) podpis osoby upoważnionej do wydania orzeczenia, z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego.

4. Jeżeli w związku z udziałem osoby poszkodowanej w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach jest prowadzone postępowanie karne, a wynik tego postępowania może mieć wpływ na uprawnienia osoby poszkodowanej lub członków jej rodziny do odszkodowania, właściwy podmiot może zawiesić wydanie orzeczenia do czasu zakończenia postępowania karnego, o czym powiadamia się osobę poszkodowaną.

2. W następstwie ponownego rozpatrzenia sprawy właściwy podmiot:

1) utrzymuje w mocy dotychczasowe orzeczenie;

2) wydaje nowe orzeczenie, które nie może być mniej korzystne dla osoby, której dotyczy.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik

¹⁾ Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej – sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533).