REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 228 poz. 2269

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 203, poz. 1966) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa szczegółowy zakres ubezpieczenia na rzecz klientów, o których mowa w art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, zwanej dalej „ustawą”, w związku z działalnością prowadzoną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, zwanego dalej „ubezpieczeniem”, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia.

§ 2.

Przepisy rozporządzenia stosuje się do organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, którzy nie zawarli umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 listopada 2003 r. w sprawie minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej i ubezpieczeniowej wymaganej w związku z działalnością prowadzoną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych (Dz. U. Nr 209, poz. 2028).

§ 3.

1. Ubezpieczenie obejmuje pokrycie kosztów sprowadzenia do kraju klientów, w przypadku gdy organizator turystyki wbrew obowiązkowi nie zapewnia tego powrotu, oraz pokrycie zwrotu wpłat wniesionych przez klientów w razie niewykonania zobowiązań umownych.

2. Ubezpieczenie obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1, w odniesieniu do umów o świadczenie usług turystycznych zawartych w okresie ubezpieczenia, chociażby ich wykonanie nie nastąpiło w tym okresie, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań.

§ 4.

Obowiązek ubezpieczenia powstaje najpóźniej w dniu złożenia wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na organizowaniu imprez turystycznych oraz na pośredniczeniu na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych.

§ 5.

W celu określenia minimalnej sumy gwarancyjnej na rzecz jednego klienta z tytułu umowy ubezpieczenia dokonuje się następującego rozróżnienia państw, w których działalność organizatorów turystyki i pośredników turystycznych jest prowadzona:

1) Rzeczpospolita Polska;

2) Republika Albanii, Księstwo Andory, Republika Austrii, Królestwo Belgii, Republika Białorusi, Bośnia i Hercegowina, Republika Bułgarii, Republika Chorwacji, Republika Cypryjska, Republika Czeska, Królestwo Danii, Republika Estońska, Republika Finlandii, Republika Francuska, Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii z wyłączeniem Wysp Kanaryjskich, Irlandia, Republika Islandii, Księstwo Liechtensteinu, Republika Litewska, Wielkie Księstwo Luksemburga, Republika Łotewska, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Republika Malty, Republika Mołdowy, Księstwo Monako, Królestwo Niderlandów, Republika Federalna Niemiec, Królestwo Norwegii, Republika Portugalii, Federacja Rosyjska, Rumunia, Republika San Marino, Serbia i Czarnogóra, Republika Słowacji, Republika Słowenii, Konfederacja Szwajcarska, Królestwo Szwecji, Republika Turcji, Ukraina, Stolica Apostolska, Republika Węgierska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i Republika Włoska;

3) inne państwa niewymienione w pkt 1 i 2 oraz Wyspy Kanaryjskie.

§ 6.

1. Minimalna suma gwarancyjna na rzecz jednego klienta z tytułu umowy ubezpieczenia wynosi dla:

1) organizatorów turystyki oraz pośredników turystycznych dla imprez organizowanych przez przedsiębiorców nieprowadzących działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – kwotę stanowiącą równowartość ceny imprezy turystycznej, nie mniej jednak niż równowartość:

a) 500 euro – w przypadku uczestniczenia przez klienta w imprezie zagranicznej na terytorium państw, o których mowa w § 5 pkt 3,

b) 200 euro – w przypadku uczestniczenia przez klienta w imprezie zagranicznej na terytorium państw, o których mowa w § 5 pkt 2,

c) 20 euro – w przypadku uczestniczenia przez klienta w imprezie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) pośredników turystycznych dla imprez organizowanych przez przedsiębiorców posiadających zezwolenie, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy – sumę stanowiącą równowartość 50 euro, a dla usług turystycznych wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – sumę stanowiącą równowartość 20 euro.

2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, ustalane są przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia została zawarta.

§ 7.

1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r.

2. Jeżeli umowa ubezpieczenia została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa.

§ 8.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.

Minister Finansów: w z. E. Mucha

¹⁾ Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).

Metryka