Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 155 poz. 1516

Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156 oraz z 2002 r. Nr 240, poz. 2060) zarządza się. co następuje:

1) rodzaje, zakresy, terminy i tryb przeprowadzania inspekcji statku morskiego, zwanego dalej „statkiem”, w zakresie budowy, stałych urządzeń i wyposażenia oraz bezpieczeństwa żeglugi i bezpieczeństwa życia na morzu, w tym zarządzania bezpieczną eksploatacją, z zastrzeżeniem § 2;

2) rodzaje i wzory dokumentów bezpieczeństwa statku.

1) jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji;

2) statków nowo wybudowanych, przebudowanych, odbudowanych lub remontowanych udających się w podróż próbną przed rozpoczęciem żeglugi.

1) żegluga międzynarodowa – żeglugę pomiędzy portami Rzeczypospolitej Polskiej a portami innych państw;

2) żegluga krajowa – żeglugę po morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej;

3) krótka podróż morska – podróż, w czasie której statek nie oddala się więcej niż 200 mil morskich od portu lub miejsca, w którym pasażerowie i załoga mogą znaleźć bezpieczne schronienie, przy czym odległość między portem, z którego rozpoczęto podróż, a końcowym portem przeznaczenia oraz podróż powrotna nie mogą przekraczać 600 mil morskich; końcowym portem przeznaczenia jest ostatni odwiedzony w planowanej podróży port, z którego statek rozpoczyna podróż powrotną do portu, w którym ją rozpoczął;

4) statek pasażerski – statek, który przewozi więcej niż dwunastu pasażerów;

5) statek towarowy – statek, o którym mowa w Prawidle 1/2 Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzonej w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 318 i 319);

6) statek specjalistyczny – statek wyposażony w specjalne urządzenia związane z jego przeznaczeniem i mający na pokładzie personel specjalistyczny, to jest znajdujący się na nim w związku z jego przeznaczeniem, niezależnie od załogi statku, którego liczba łącznie z pasażerami jest większa niż 12 osób;

7) statek rybacki – statek przeznaczony do połowu, skupu, przetwórstwa lub transportu organizmów morskich, do celów szkoleniowych oraz naukowo-badawczych w zakresie rybołówstwa morskiego;

8) jednostka szybka – statek zdolny do rozwinięcia maksymalnej prędkości w m/s, równej lub większej niż 3,7 V^0,1667,

gdzie: V stanowi, wyrażoną w m³, wyporność, obliczoną dla zanurzenia do projektowej wodnicy pływania;

9) jednostka dynamicznie unoszona – statek posiadający możliwość poruszania się po powierzchni lub nad powierzchnią wody, którego charakterystyka różni się od charakterystyki statków wypornościowych, do których mają zastosowanie obowiązujące konwencje międzynarodowe;

10) audyt – zespół czynności wykonywanych przez organ inspekcyjny, polegających na sprawdzeniu, czy prawidłowo funkcjonuje wprowadzony u armatora i na statku system zarządzania bezpieczeństwem;

11) rocznica – dzień i miesiąc każdego roku, taki sam, jak w dacie upływu ważności danego certyfikatu;

12) konwencja SOLAS – Międzynarodową konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzoną w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. wraz z Protokołem dotyczącym Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 320 i 321 oraz z 1986 r. Nr 35, poz. 177).

1) wstępnej;

2) okresowej;

3) doraźnej.

1) potwierdzenie zgodności z wymaganiami konwencji międzynarodowych, określonych w art 6 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim;

2) potwierdzenie zgodności zasadniczej charakterystyki statku ze świadectwem pomiarowym;

3) sprawdzenie, czy statek posiada ważne dokumenty potwierdzające dokonanie przeglądów;

4) potwierdzenie spełnienia wymagań wynikających z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów i porozumień międzynarodowych w zakresie bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu, innych niż określone w pkt 1;

5) sprawdzenie, czy na statku znajdują się oryginały dokumentów, o których mowa w pkt 1–4, z wyjątkiem dokumentu zgodności.

2. Inspekcja okresowa obejmuje swoim zakresem sprawdzenie, czy stan statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia nie uległ zmianie w stosunku do stanu ustalonego podczas inspekcji wstępnej i jest zgodny z wymaganiami przepisów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4.

1) nowo wybudowanych, przebudowanych lub odbudowanych;

2) których dokumenty bezpieczeństwa utraciły ważność w trakcie okresowego wyłączenia statku z eksploatacji;

3) które dokonały zmiany przynależności z obcej na polską.

2. Inspekcję okresową przeprowadza się corocznie, z zastrzeżeniem ust 3 i 4.

3. Inspekcja okresowa dla odnowienia dokumentów może zostać zakończona w okresie do 3 miesięcy przed datą upływu ważności dokumentu bezpieczeństwa statku, nie powodując zmiany daty rocznicy nowego dokumentu.

4. Dopuszcza się 6-miesięczny przedział czasu – od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po upływie każdej rocznicy dokumentu bezpieczeństwa statku, dla przeprowadzenia inspekcji okresowej.

5. Inspekcję doraźną przeprowadza się w przypadkach określonych w art. 11 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim.

2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku inspekcji doraźnej przeprowadzanej na żądanie właściciela, armatora lub kapitana statku.

2. W przypadku uzasadnionego podejrzenia co do autentyczności dokumentów, o których mowa w § 5 ust. 1, wystawionych przez:

1) administrację morską Rzeczypospolitej Polskiej lub uznaną instytucję klasyfikacyjną – sprawdza się ich autentyczność na miejscu;

2) inne administracje – dokonuje się sprawdzenia ich autentyczności korespondencyjnie w administracji morskiej państwa bandery, bez zatrzymywania statku, i przekazuje informacje do portu, do którego udaje się statek.

2. W protokole wpisuje się polecenia i zalecenia pokontrolne dla armatora i kapitana statku, wydane na podstawie wyników inspekcji, o której mowa w § 4.

3. Kapitan statku albo osoba przez niego wyznaczona, przed podpisaniem protokołu, może zgłosić do jego ustaleń pisemne zastrzeżenia, które wnosi do dyrektora właściwego urzędu morskiego.

4. W terminie 7 dni dyrektor właściwego urzędu morskiego:

1) uwzględniając zastrzeżenia, dokonuje zmian w protokole albo

2) w drodze decyzji odmawia uwzględnienia zmian w protokole.

5. Kapitan statku zgłasza na piśmie wykonanie poleceń i zaleceń pokontrolnych organowi inspekcyjnemu, który je wydał, w ustalonym przez niego terminie.

2. W przypadku zatrzymania statku, wskutek podjęcia działań określonych w ust. 1, organ inspekcyjny zezwala na opuszczenie portu po uzyskaniu pozytywnego wyniku ponownie przeprowadzonej inspekcji.

3. Na podstawie pozytywnych wyników inspekcji organ inspekcyjny wydaje dokumenty bezpieczeństwa statku.

2. Oryginały dokumentów bezpieczeństwa statku, kopię dokumentu zgodności wystawionego armatorowi oraz dokumenty instytucji klasyfikacyjnej lub ich poświadczone kopie przechowuje się na statku, w miejscu dostępnym dla organu inspekcyjnego.

1) tymczasowy certyfikat zarządzania bezpieczeństwem lub certyfikat zarządzania bezpieczeństwem wystawiony na okres 5 lat i potwierdzany w okresie pomiędzy 24. a 36. miesiącem jego ważności;

2) kopię tymczasowego dokumentu zgodności lub kopię dokumentu zgodności wystawionego na okres 5 lat i corocznie potwierdzanego, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy.

2. Statek pasażerski, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, powinien posiadać:

1) certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego wraz z wykazem wyposażenia (formularz P) – wystawiony na okres 1 roku;

2) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony, na podstawie Prawidła I/12 konwencji SOLAS;

3) wykaz ograniczeń żeglugi sporządzony zgodnie z postanowieniami konwencji SOLAS;

4) plan współpracy w poszukiwaniu i ratownictwie – jeżeli został wystawiony na podstawie Prawidła V/7.3 konwencji SOLAS.

3. Statek towarowy, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, powinien posiadać:

1) certyfikat bezpieczeństwa statku towarowego wraz z wykazem wyposażenia (formularz C) – wystawiony na okres 5 lat i corocznie potwierdzany, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;

2) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony. na podstawie Prawidła I/12 konwencji SOLAS.

4. Jednostka szybka, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, powinna posiadać następujące dokumenty, wymagane w rozdziale X konwencji SOLAS:

1) certyfikat bezpieczeństwa jednostki szybkiej wraz z wykazem wyposażenia (formularz H) – wystawiony na okres 5 lat i corocznie potwierdzany, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;

2) pozwolenie na eksploatację jednostki szybkiej – wystawione na okres 5 lat.

5. Jednostka dynamicznie unoszona, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, powinna posiadać następujące dokumenty:

1) certyfikat konstrukcji i wyposażenia jednostki dynamicznie unoszonej – wystawiony na okres 1 roku;

2) pozwolenie na eksploatację jednostki dynamicznie unoszonej – wystawione na okres 1 roku;

3) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony, na podstawie Prawidła I/12 konwencji SOLAS.

6. Statek specjalistyczny o pojemności brutto 500 i większej, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, powinien posiadać następujące dokumenty:

1) certyfikat bezpieczeństwa statku specjalistycznego wraz z wykazem wyposażenia (formularz SPS) – wystawiony na okres 5 lat, corocznie potwierdzany, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;

2) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony. na podstawie Prawidła I/12 konwencji SOLAS.

7. Certyfikat zwolnienia wystawia się na okres nie dłuższy niż okres ważności certyfikatu, do którego się odnosi.

8. Wzory dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1–6, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Wzory dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

1) kartę bezpieczeństwa –wystawioną na okres 5 lat, corocznie potwierdzaną, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;

2) kartę bezpieczeństwa na jednorazową podróż morską;

3) kartę bezpieczeństwa „Ł”, którą wydaje się dla statków małych o prostej budowie, uprawiających żeglugę krajową – wystawianą na okres 5 lat, corocznie potwierdzaną, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy.

2. Statek towarowy o pojemności brutto od 300 do 500, uprawiający żeglugę międzynarodową, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku określonych w ust. 1, powinien posiadać certyfikat bezpieczeństwa radiowego statku towarowego wraz z wykazem – wyposażenie w urządzenia radiowe (formularz R), którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

3. Wzory dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

2. W przypadku przedłużenia ważności dokumentów bezpieczeństwa statku przez konsula powiadamia on o tym fakcie dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku.

3. Konsul może, powiadamiając dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku, upoważnić wyznaczoną w tym celu osobę lub instytucję klasyfikacyjną w porcie, w którym statek przebywa, do wykonania czynności inspekcyjnych.

§ 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Infrastruktury: M. Pol

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 6 czerwca 2003 r. (poz. 1516)

Załącznik nr 1

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 2

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 3

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 4