Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 130 poz. 1193

Na podstawie art. 92 pkt 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r.– Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje:

1) znakach przeszkodowych – należy przez to rozumieć w szczególności oznakowanie:

a) świetlne (dzienne lub nocne),

b) graficzno-kolorystyczne;

2) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze.

1) stałe lub tymczasowe obiekty budowlane oraz obiekty naturalne lub ich części, o wysokościach przekraczających powierzchnie ograniczające, określone w przepisach w sprawie warunków, jakie powinny spełniać obiekty budowlane oraz naturalne w otoczeniu lotniska;

2) obiekty budowlane o wysokości 100 m i więcej powyżej poziomu otaczającego terenu lub wody, zlokalizowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym na polskich wodach terytorialnych Morza Bałtyckiego;

3) obiekty budowlane oraz obiekty naturalne lub ich części trudno dostrzegalne z powietrza na tle otoczenia z powodu ich barwy, położenia lub konstrukcji oraz inne naziemne obiekty budowlane oraz obiekty naturalne lub ich części, zlokalizowane w strefach dolotu do lotniska i odlotu, szczególnie w terenie pagórkowatym i górskim, uznane przez Prezesa lub przez właściwy organ nadzoru nad lotnictwem wojskowym za przeszkody lotnicze.

2. Zgłoszeniu do właściwego organu nadzoru nad lotnictwem wojskowym, z zastrzeżeniem ust. 1, podlegają wszystkie stałe lub tymczasowe obiekty budowlane o wysokości 50 m i więcej.

2. Ustalenia rodzaju oznakowania danej przeszkody lotniczej lub rezygnacji z trwałego lub tymczasowego jej oznakowania w otoczeniu lotniska lotnictwa państwowego dokonuje właściwy organ nadzoru nad lotnictwem wojskowym.

3. W przypadku współużytkowania przez lotnictwo cywilne lotniska lotnictwa państwowego lub przez lotnictwo państwowe lotniska lotnictwa cywilnego, ustalenia rodzaju oznakowania danej przeszkody lotniczej dokonuje Prezes albo właściwy organ nadzoru nad lotnictwem wojskowym, w zależności od tego, kto został wskazany, zgodnie z art. 60 ust. 3 ustawy, jako zarządzający danym lotniskiem.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać:

1) określenie danych posiadacza przeszkody lotniczej, jego adres, numer telefonu, numer faksu;

2) określenie rodzaju przeszkody lotniczej, w szczególności: komin, budynek, maszt;

3) lokalizację przeszkody lotniczej, określoną nazwą miejscowości oraz za pomocą współrzędnych według Światowego Systemu Geodezyjnego WGS-84, z dokładnością do 1/10 sekundy w przypadku przeszkody lotniczej w otoczeniu lotniska oraz do 1 sekundy poza otoczeniem lotniska;

4) mapę w skali 1:50 000 lub 1:100 000 w przypadku przeszkody lotniczej poza otoczeniem lotniska i w skali 1:25 000 lub dokładniejszej w przypadku przeszkody lotniczej w otoczeniu lotniska, z zaznaczeniem lokalizacji tej przeszkody;

5) wysokość przeszkody lotniczej powyżej poziomu terenu, z dokładnością do trzech metrów poza otoczeniem lotniska oraz do pół metra w otoczeniu lotniska;

6) wysokość wzniesienia terenu w miejscu zlokalizowania przeszkody lotniczej, w odniesieniu do poziomu morza, z dokładnością do jednego metra poza otoczeniem lotniska i pół metra w otoczeniu lotniska;

7) opis oznakowania dziennego lub nocnego;

8) przewidywany termin ukończenia budowy przeszkody lotniczej o wysokości do 100 m powyżej poziomu terenu;

9) przewidywane terminy osiągnięcia wysokości 100 m powyżej poziomu terenu i wysokości całkowitej, przy czym informacje te mogą być zgłaszane sukcesywnie;

10) opis tymczasowego oznakowania przeszkodowego, jeżeli zostało ono zastosowane;

11) potwierdzenie wykonania stałego oznakowania przeszkodowego.

2. Szerokości pasów skrajnych oznakowania przeszkodowego powinny być jednakowe, nieprzekraczające 30 m, przy czym przeszkody lotnicze o dłuższych wymiarach od 10,5 m do 210 m powinny mieć siedem pasów.

3. Pasy skrajne oznakowania przeszkodowego nie mogą być koloru białego.

4. Sposoby oznakowania przeszkodowego przedstawia rysunek nr 1, 2 i 4 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

2. Wymiary pól narożnikowych oznakowania przeszkodowego powinny być jednakowe i wynosić od 1,5 m do 3,0 m.

3. Pola narożnikowe oznakowania przeszkodowego nie mogą być koloru białego.

4. Sposoby oznakowania przeszkodowego przedstawia rysunek nr 2 i 3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

2. Sposoby oznakowania przeszkodowego przedstawia rysunek nr 2 i 3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

2. Średnica kuli wynosi co najmniej 0,6 m.

3. Odległości między sąsiednimi kulami lub kulą a konstrukcją nośną kabla lub liny nie powinny przekroczyć:

1) 30 m przy średnicy kuli 0,6 m;

2) 35 m przy średnicy kuli 0,8 m;

3) 40 m przy średnicy kuli co najmniej 1,3 m.

4. W przypadku zespołu kabli lub lin, zamocowanych na tych samych konstrukcjach, kule montuje się na najwyżej umieszczonym kablu lub linie.

2. Tablice lub flagi nie mogą stwarzać dodatkowego niebezpieczeństwa w ruchu statków powietrznych.

3. Tablice lub flagi powinny być koloru pomarańczowego albo czerwonego i białego oraz mieć kształt zbliżony do kwadratu o powierzchni co najmniej 4 m².

4. Na przeszkodach lotniczych o zaprojektowanych wysokościach 45 m lub więcej tablice lub flagi powinny być umieszczone na poziomach zmian kolorów stałych znaków dziennych, jednakowe kolory na poszczególnych poziomach, ze zmianą koloru na sąsiednich poziomach.

2. Ogólną charakterystykę świateł przeszkodowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Intensywność świateł przeszkodowych, o których mowa w ust. 1, powinna zapewniać ich wyraźne dostrzeganie, z uwzględnieniem występujących świateł sąsiednich, i nie może być mniejsza niż intensywność świateł niskiej intensywności oznaczonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia jako typ A.

2. W przypadku przeszkody lotniczej o rozmiarach poziomych przekraczających 45 m, światła niskiej intensywności powinny być umieszczone w miejscach wskazujących jej rozmiary, w odległościach od siebie nieprzekraczających 45 m.

3. Światła niskiej intensywności oznaczonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia jako typ A stosuje się w szczególności w miejscach, gdzie światła oznaczone w załączniku nr 2 do rozporządzenia jako typ B mogłyby okazać się zbyt intensywne dla załóg statków powietrznych lub dla otoczenia.

4. Światła niskiej intensywności oznaczonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia jako typ B są stosowane w szczególności na tle występujących świateł innych niż lotnicze.

5. Światła niskiej intensywności oznaczonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia jako typ B są stosowane razem ze światłami średniej intensywności oznaczonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia jako typ B.

2. Światła średniej intensywności powinny być umieszczone na poziomach, w miarę możliwości, równo oddalonych od siebie, między wierzchołkiem przeszkody lotniczej a otaczającym terenem. Odległości między sąsiednimi poziomami świateł nie powinny przekraczać 52 m. Rozmieszczenie poziomów świateł określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

3. Przeszkoda lotnicza bardzo rozległa, o ile państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym uzna to za niezbędne, powinna być oznakowana światłami średniej intensywności oznaczonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia jako typ B lub typ C, w zależności od danej sytuacji topograficznej i wymagań ruchu lotniczego.

4. Odległości między sąsiednimi światłami, o których mowa w ust. 3, nie powinny przekraczać 900 m.

2. Światła powinny być umieszczone na poziomach, w miarę możliwości, równo oddalonych od siebie, między wierzchołkiem przeszkody lotniczej a otaczającym terenem. Odległości między sąsiednimi poziomami świateł nie powinny przekraczać 52 m.

3. Światła średniej intensywności oznaczonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia jako typ B na danej przeszkodzie lotniczej emitują błyski jednocześnie, z zastrzeżeniem § 30 ust. 3.

2. Światła umieszcza się na trzech poziomach:

1) górne, na wierzchołku słupa;

2) dolne, na poziomie zwisu najniższego kabla między słupami;

3) pośrednie, w połowie odległości między poziomami górnym a dolnym.

3. Błyski świateł następują w kolejności: dolne – pośrednie – górne.

2. W przypadku braku możliwości jednoczesnej zmiany oznakowania przeszkód lotniczych, o których mowa w ust. 1, zmiana z dotychczasowego systemu oznakowania (według PN-65/L-49002) powinna nastąpić w pierwszej kolejności na przeszkodzie wyższej.

2. Oznakowanie przeszkodowe przeszkód lotniczych istniejących w dniu wejścia w życie rozporządzenia, według wymogów rozporządzenia powinno nastąpić w terminie 30 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

Minister Infrastruktury: M. Pol

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 25 czerwca 2003 r. (poz. 1193)

Załącznik nr 1

PRZYKŁADY OZNAKOWANIA PRZESZKODOWEGO DZIENNEGO I NOCNEGO

Załącznik nr 2

PODSTAWOWE CHARAKTERYSTYKI ŚWIATEŁ PRZESZKODOWYCH

(1) Rozwarcie wiązki oznacza kąt zawarty między dwiema prostymi, w granicach którego wymagane jest co najmniej 50% najmniejszych intensywności podanych w kolumnach 4 i 5. Rozsył wiązki świetlnej nie musi być symetryczny w stosunku do kąta ustawienia największej intensywności.

(2) Podana w procentach intensywność najmniejszych wartości określonych w kolumnach 4 i 5.

(3) Niezależnie od wymagań w granicach ustawionej wiązki świetlnej, rozsył światła powinien osiągać 50% powyżej powierzchni poziomej.

Załącznik nr 3

PRZYKŁAD OZNAKOWANIA NOCNEGO