Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 123 poz. 1149

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 15 września 1999 r. zostały sporządzone w Pekinie: Regulamin Generalny Światowego Związku Pocztowego, Światowa Konwencja Pocztowa oraz Porozumienie dotyczące pocztowych usług płatniczych, w następującym brzmieniu:

Przekład

REGULAMIN GENERALNY ŚWIATOWEGO ZWIĄZKU POCZTOWEGO

Spis treści

Rozdział l. Funkcjonowanie organów Związku

Art.

101. Organizacja i zwoływanie Kongresów i Kongresów Nadzwyczajnych

102. Skład, funkcjonowanie i posiedzenia Rady Administracyjnej

103. Dokumentacja dotycząca działalności Rady Administracyjnej

104. Skład, funkcjonowanie i posiedzenia Rady Eksploatacji Pocztowej

105. Dokumentacja dotycząca działalności Rady Eksploatacji Pocztowej

106. Regulamin wewnętrzny Kongresów

107. Języki robocze Biura Międzynarodowego

108. Języki używane w dokumentacji, podczas obrad i w korespondencji służbowej

Rozdział II. Biuro Międzynarodowe

109. Wybór Dyrektora Generalnego i Wicedyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego

110. Funkcje Dyrektora Generalnego

111. Funkcje Wicedyrektora Generalnego

112. Sekretariat organów Związku

113. Lista krajów członkowskich

114. Informacje. Opinie. Żądania interpretacji i zmiany Aktów. Ankiety. Rola w rozliczeniach finansowych

115. Współpraca techniczna

116. Formularze dostarczane przez Biuro Międzynarodowe

117. Akty Związków Regionalnych i Porozumienia Specjalne

118. Czasopismo Związku

119. Roczne sprawozdanie z działalności Związku

Rozdział III. Tryb zgłaszania i rozpatrywania wniosków

120. Tryb zgłaszania wniosków na Kongres

121. Tryb zgłaszania wniosków w okresie między dwoma Kongresami

122. Rozpatrywanie wniosków w okresie między dwoma Kongresami

123. Powiadamianie o decyzjach podjętych w okresie między dwoma Kongresami

124. Wejście w życie Regulaminów i innych decyzji podjętych w okresie między dwoma Kongresami

Rozdział IV. Finanse

125. Ustalanie i zarządzanie wydatkami Związku

126. Automatyczne sankcje

127. Klasy składek

128. Regulowanie należności za materiały dostarczane przez Biuro Międzynarodowe

Rozdział V. Arbitraż

129. Postępowanie arbitrażowe

Rozdział VI. Postanowienia końcowe

130. Warunki zatwierdzania wniosków dotyczących Regulaminu Generalnego

131. Wnioski dotyczące porozumień z Organizacją Narodów Zjednoczonych

132. Wejście w życie i okres ważności Regulaminu Generalnego

REGULAMIN GENERALNY ŚWIATOWEGO ZWIĄZKU POCZTOWEGO

Niżej podpisani Pełnomocnicy Rządów krajów członkowskich Związku zgodnie z artykułem 22, ustęp 2 Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu w dniu 10 lipca 1964 r., za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem artykułu 25 ustęp 4 Konstytucji, ustalili w niniejszym Regulaminie Generalnym następujące postanowienia mające zapewnić stosowanie Konstytucji i funkcjonowanie Związku.

Rozdział l

FUNKCJONOWANIE ORGANÓW ZWIĄZKU

Artykuł 101

Organizacja i zwoływanie Kongresów i Kongresów Nadzwyczajnych

1. Przedstawiciele krajów członkowskich zbierają się na Kongresie przed upływem pięciu lat od momentu wejścia w życie Aktów poprzedniego Kongresu.

2. Każdy kraj członkowski powierza reprezentowanie go na Kongresie jednemu lub kilku pełnomocnikom zaopatrzonym przez swój Rząd w niezbędne pełnomocnictwa. W razie potrzeby może on powierzyć reprezentowanie go delegacji innego kraju członkowskiego. Niemniej jednak zrozumiałe jest, że jedna delegacja może reprezentować oprócz swojego kraju tylko jeden kraj członkowski.

3. W trakcie obrad każdy kraj członkowski rozporządza jednym głosem, z zastrzeżeniem sankcji, o których mowa w artykule 126.

4. W zasadzie każdy Kongres wyznacza kraj, w którym odbędzie się następny Kongres. Jeżeli decyzja ta okaże się niewykonalna, Rada Administracyjna upoważniona jest do wyznaczenia kraju, w którym zbierze się Kongres, po uprzednim porozumieniu się z tym krajem.

5. Zapraszający Rząd w porozumieniu z Biurem Międzynarodowym ustala ostateczną datę i dokładne miejsce Kongresu. W zasadzie na rok przed tą datą zapraszający Rząd wysyła zaproszenie do Rządu każdego kraju członkowskiego Unii. Zaproszenie to może być wysłane bezpośrednio lub za pośrednictwem innego rządu lub Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego.

6. Jeżeli Kongres ma być zwołany bez Rządu zapraszającego, Biuro Międzynarodowe za zgodą Rady Administracyjnej i w porozumieniu z Rządem Konfederacji Szwajcarskiej podejmie niezbędne decyzje w celu zwołania i zorganizowania Kongresu w kraju będącym siedzibą Związku. W tym przypadku Biuro Międzynarodowe sprawuje funkcje Rządu zapraszającego.

7. Miejsce posiedzeń Kongresu Nadzwyczajnego ustalają, po uzgodnieniu z Biurem Międzynarodowym, kraje członkowskie, które podjęły inicjatywę jego zwołania.

8. Ustępy od 2 do 6 dotyczą analogicznie Kongresów Nadzwyczajnych.

Artykuł 102

Skład, funkcjonowanie i posiedzenia Rady Administracyjnej

1. Rada Administracyjna składa się z czterdziestu jeden członków, którzy sprawują swoje funkcje w okresie między dwoma kolejnymi Kongresami.

2. Przewodnictwo przypada na mocy prawa krajowi – gospodarzowi Kongresu. Jeżeli kraj ten zrzeka się swoich uprawnień, staje się on z mocy prawa członkiem Rady i z tego tytułu grupa geograficzna, do której kraj ten należy, dysponuje dodatkowym miejscem, niepodlegającym ograniczeniom zawartym w ustępie 3. W tym przypadku Rada Administracyjna wybiera na przewodniczącego jednego z członków należących do grupy geograficznej, do której należy kraj – gospodarz Kongresu.

3. Pozostałych czterdziestu członków Rady Administracyjnej wybieranych jest przez Kongres na podstawie sprawiedliwego podziału geograficznego. Co najmniej połowę członków odnawia się na każdym Kongresie; żaden członek nie może być wybrany przez trzy kolejne Kongresy.

4. Każdy członek Rady Administracyjnej wyznacza swojego przedstawiciela, który musi być kompetentny w dziedzinie poczty.

5. Pełnienie obowiązków członka Rady Administracyjnej jest nieodpłatne. Koszty związane z działalnością Rady ponosi Związek.

6. Do uprawnień Rady Administracyjnej należy:

6.1 nadzorowanie działalności Związku w okresie między dwoma Kongresami, zapewniając zgodność z decyzjami Kongresu, rozpatrując zagadnienia dotyczące polityki rządowej w dziedzinie poczty oraz uwzględniając rozwój międzynarodowych regulacji, takich jak regulacje dotyczące handlu usługami i konkurencji;

6.2 rozpatrywanie i zatwierdzanie, w ramach swoich kompetencji, wszelkich działań, uznanych za niezbędne dla ochrony i polepszenia jakości międzynarodowych usług pocztowych oraz ich modernizacji;

6.3 promowanie, koordynowanie i nadzorowanie wszelkich form pomocy technicznej w ramach międzynarodowej współpracy technicznej;

6.4 rozpatrywanie i zatwierdzanie rocznego budżetu i sprawozdania finansowego Związku;

6.5 wyrażanie zgody, jeżeli okoliczności tego wymagają, na przekroczenie górnej granicy wydatków zgodnie z artykułem 125 ustępy 3, 4 i 5;

6.6 ustanowienie Regulaminu finansowego Światowego Związku Pocztowego;

6.7 ustanawianie zasad zarządzania Funduszem Rezerwowym;

6.8 ustanawianie zasad zarządzania Funduszem Specjalnym;

6.9 ustanawianie zasad zarządzania Funduszem Działalności Specjalnej;

6.10 ustanawianie zasad zarządzania Funduszem Dobrowolnym;

6.11 zapewnianie kontroli działalności Biura Międzynarodowego;

6.12 wyrażanie zgody na wybór niższej klasy składek, w przypadku zgłoszenia takiego wniosku, na warunkach przewidzianych w artykule 127 ustęp 6;

6.13 zatwierdzanie zmiany grupy geograficznej, w przypadku zgłoszenia takiego wniosku, biorąc pod uwagę opinie wyrażane przez kraje, które są członkami danych grup geograficznych;

6.14 ustanawianie statusu osobowego i warunków pracy wybieralnych funkcjonariuszy Biura;

6.15 tworzenie lub likwidowanie miejsc pracy w Biurze Międzynarodowym, biorąc pod uwagę ograniczenia związane z ustaloną granicą wydatków;

6.16 ustanowienie Regulaminu Funduszu Socjalnego;

6.17 zatwierdzanie rocznego sprawozdania oraz Finansowego Raportu Operacyjnego sporządzanych przez Biuro Międzynarodowe z działalności Związku i przedstawianie w razie potrzeby komentarza do powyższych sprawozdań;

6.18 decydowanie w sprawach kontaktów z administracjami pocztowymi w celu wykonywania swoich funkcji;

6.19 po konsultacji z Radą Eksploatacji Pocztowej decydowanie w sprawach dotyczących nawiązywania kontaktów z organizacjami, które nie są obserwatorami z mocy prawa, rozpatrywanie i zatwierdzanie sprawozdań Biura Międzynarodowego na temat współpracy Światowego Związku Pocztowego z innymi organizacjami międzynarodowymi, podejmowanie stosownych decyzji dotyczących kształtu tych stosunków i ich rozwoju; ustalanie we właściwym czasie, które organizacje międzynarodowe, międzyrządowe i pozarządowe powinny być zaproszone na Kongres, i zlecanie Dyrektorowi Generalnemu Biura Międzynarodowego wystosowania odpowiednich zaproszeń;

6.20 ustalanie, wtedy, gdy uzna to za stosowne, zasad, które Rada Eksploatacji Pocztowej powinna wziąć pod uwagę przy rozpatrywaniu zagadnień o istotnych reperkusjach finansowych (opłat, kosztów końcowych, opłat tranzytowych, podstawowych stawek za przewóz lotniczy poczty oraz nadawanie za granicę listów), szczegółowe kontrolowanie rozpatrywania tych zagadnień oraz analizowanie i zatwierdzanie, w celu zapewnienia zgodności z powyżej wymienionymi zasadami, wniosków Rady Eksploatacji Pocztowej dotyczących tych zagadnień;

6.21 badanie na życzenie Kongresu, Rady Eksploatacji Pocztowej lub administracji pocztowych zagadnień o charakterze administracyjnym, legislacyjnym i prawnym dotyczących Związku lub międzynarodowej służby pocztowej. Rada Administracyjna decyduje sama, w wyżej wymienionych dziedzinach, czy podejmowanie badań na życzenie administracji pocztowych w okresie między dwoma Kongresami jest celowe;

6.22 formułowanie wniosków w celu przedstawienia ich do zatwierdzenia przez Kongres lub administracje pocztowe zgodnie z artykułem 122;

6.23 zatwierdzanie, w ramach swoich kompetencji, zaleceń Rady Eksploatacji Pocztowej dotyczących przyjęcia, jeżeli jest to konieczne, uregulowań lub nowej procedury, w oczekiwaniu na decyzję Kongresu w danej sprawie;

6.24 rozpatrywanie rocznego sprawozdania sporządzonego przez Radę Eksploatacji Pocztowej i wszelkich wniosków przedstawianych przez Radę;

6.25 przedstawianie tematów badań do rozpatrzenia przez Radę Eksploatacji Pocztowej zgodnie z artykułem 104 ustęp 9.16;

6.26 wyznaczanie kraju – siedziby przyszłego Kongresu w przypadku przewidzianym w artykule 101 ustęp 4;

6.27 ustalanie w odpowiednim czasie i po konsultacji z Radą Eksploatacji Pocztowej liczby komisji niezbędnych do właściwego prowadzenia prac Kongresu i określanie ich uprawnień;

6.28 wyznaczanie po konsultacji z Radą Eksploatacji Pocztowej oraz z zastrzeżeniem aprobaty Kongresu krajów członkowskich zdolnych do:

– podjęcia funkcji wiceprzewodniczących Kongresu oraz przewodniczących i wiceprzewodniczących komisji, uwzględniając w możliwie szerokim zakresie zasadę sprawiedliwego podziału geograficznego krajów członkowskich;

– zasiadania w komisjach kongresowych, w skład których wchodzi ograniczona liczba krajów;

6.29 rozpatrywanie i zatwierdzanie projektu planu strategicznego, który zostanie przedłożony Kongresowi, opracowanego przez Radę Eksploatacji Pocztowej przy udziale Biura Międzynarodowego; rozpatrywanie i zatwierdzanie, na podstawie zaleceń Rady Eksploatacji Pocztowej, corocznych weryfikacji planu przyjętego przez Kongres oraz współdziałanie z Radą Eksploatacji Pocztowej przy opracowaniu i corocznej aktualizacji planu.

7. Na swoim pierwszym posiedzeniu, które zwołuje Przewodniczący Kongresu, Rada Administracyjna wybiera spośród swoich członków czterech Wiceprzewodniczących i ustala swój Regulamin wewnętrzny.

8. Rada Administracyjna, zwoływana przez Przewodniczącego, zbiera się na ogół raz w roku w siedzibie Związku.

9. Przewodniczący, Wiceprzewodniczący i Przewodniczący Komisji Rady Administracyjnej oraz Przewodniczący Grupy Planowania Strategicznego tworzą Komitet Zarządzający. Komitet ten przygotowuje i kieruje pracami każdej sesji Rady Administracyjnej. Zatwierdza on, w imieniu Rady Administracyjnej, roczne sprawozdanie opracowane przez Biuro Międzynarodowe, dotyczące działalności Związku, oraz podejmuje wszelkie inne zadania powierzone mu przez Radę Administracyjną lub których konieczność realizacji wyniknie w czasie procesu planowania strategicznego.

10. Przedstawiciel każdego z członków Rady Administracyjnej uczestniczący w obradach tego organu, z wyjątkiem posiedzeń, które odbywają się w czasie Kongresu, ma prawo do zwrotu kosztów zakupu biletu lotniczego klasy ekonomicznej w obie strony lub biletu kolejowego pierwszej klasy, bądź kosztów podróży innym środkiem pod warunkiem, że ich wysokość nie przewyższy ceny biletu lotniczego klasy ekonomicznej w obie strony. Takie samo prawo przysługuje przedstawicielowi każdego członka jej Komisji, Grup Roboczych i innych organów, jeżeli zbierają się one poza Kongresem i sesjami Rady.

11. Przewodniczący Rady Eksploatacji Pocztowej reprezentuje ten organ na posiedzeniach Rady Administracyjnej, których przedmiot obrad obejmuje sprawy dotyczące organu, którym on kieruje.

12. W celu zapewnienia skutecznej współpracy obu tych organów Rada Eksploatacji Pocztowej może wyznaczyć przedstawicieli do uczestniczenia w posiedzeniach Rady Administracyjnej w charakterze obserwatorów.

13. Administracja pocztowa kraju, w którym zbiera się Rada Administracyjna, jest zapraszana do uczestniczenia w posiedzeniach w charakterze obserwatora, jeżeli kraj ten nie jest członkiem Rady Administracyjnej.

14. Rada Administracyjna może zapraszać na swoje posiedzenia, bez prawa głosowania, każdą organizację międzynarodową, każdego przedstawiciela stowarzyszenia lub przedsiębiorstwa lub każdą kompetentną osobę, którą pragnie włączyć do swoich prac. Może ona również zaprosić na tych samych warunkach jedną lub kilka administracji pocztowych krajów członkowskich, zainteresowanych sprawami będącymi przedmiotem obrad.

15. Członkowie Rady Administracyjnej uczestniczą aktywnie w jej pracach. Kraje członkowskie nienależące do Rady Administracyjnej mogą, na swoją prośbę, brać udział w podjętych badaniach, uwzględniając warunki, które Rada może określić w celu zapewnienia efektywności i skuteczności swojej pracy. Mogą one również być proszone o przewodniczenie Grupom Roboczym, jeżeli ich wiedza lub doświadczenie to uzasadniają. Udział krajów członkowskich nienależących do Rady nie obciąża Związku dodatkowymi kosztami.

Artykuł 103

Dokumentacja dotycząca działalności Rady Administracyjnej

1. Po każdej swojej sesji Rada Administracyjna informuje kraje członkowskie Związku i Związki Regionalne o swojej działalności, między innymi poprzez przesyłanie im sprawozdania analitycznego, jak również rezolucji i decyzji.

2. Rada Administracyjna składa Kongresowi sprawozdanie z całokształtu swojej działalności i przesyła je administracjom pocztowym co najmniej na dwa miesiące przed otwarciem Kongresu.

Artykuł 104

Skład, funkcjonowanie i posiedzenia Rady Eksploatacji Pocztowej

1. Rada Eksploatacji Pocztowej składa się z czterdziestu członków, którzy wykonują swoje funkcje w okresie między dwoma kolejnymi Kongresami.

2. Członkowie Rady Eksploatacji Pocztowej są wybierani przez Kongres zgodnie z określonym podziałem geograficznym. Dwadzieścia cztery miejsca są zarezerwowane dla krajów rozwijających się i szesnaście – dla rozwiniętych. Przynajmniej jedna trzecia członków jest wymieniana podczas każdego Kongresu.

3. Przedstawiciela każdego członka Rady Eksploatacji Pocztowej wyznacza administracja pocztowa tego kraju. Przedstawicielem tym powinien być kompetentny funkcjonariusz administracji pocztowej.

4. Koszty związane z działalnością Rady Eksploatacji Pocztowej ponosi Związek. Jej członkowie nie otrzymują żadnego wynagrodzenia. Koszty podróży i pobytu przedstawicieli administracji pocztowych biorących udział w posiedzeniu Rady Eksploatacji Pocztowej ponoszą te administracje. Jednakże przedstawiciel kraju należącego do grupy krajów najsłabiej rozwiniętych gospodarczo, według listy opracowanej przez Organizację Narodów Zjednoczonych, ma prawo, z wyjątkiem posiedzeń odbywających się w czasie trwania Kongresu, do zwrotu kosztów zakupu biletu lotniczego klasy ekonomicznej w obie strony, bądź biletu kolejowego pierwszej klasy, lub też kosztów podróży każdym innym środkiem transportu, pod warunkiem jednak, że wysokość tych kosztów nie przekroczy ceny biletu lotniczego klasy ekonomicznej w obie strony.

5. Na swym pierwszym posiedzeniu, które zwołuje i otwiera Przewodniczący Kongresu, Rada Eksploatacji Pocztowej wybiera spośród swoich członków Przewodniczącego, Wiceprzewodniczącego, przewodniczących komisji oraz Przewodniczącego Grupy Planowania Strategicznego.

6. Rada Eksploatacji Pocztowej ustala swój Regulamin wewnętrzny.

7. Rada Eksploatacji Pocztowej zbiera się na ogół co roku w siedzibie Związku. Datę i miejsce posiedzenia wyznacza jej Przewodniczący w porozumieniu z Przewodniczącym Rady Administracyjnej i Dyrektorem Generalnym Biura Międzynarodowego.

8. Przewodniczący, Wiceprzewodniczący i Przewodniczący Komisji Rady Eksploatacji Pocztowej oraz Przewodniczący Grupy Planowania Strategicznego tworzą Komitet Zarządzający. Komitet ten przygotowuje i kieruje pracami każdej sesji Rady Eksploatacji Pocztowej oraz wypełnia wszystkie zadania powierzone mu przez Radę lub których konieczność wykonania wyniknie w czasie procesu planowania strategicznego.

9. Do uprawnień Rady Eksploatacji Pocztowej należy:

9.1 prowadzenie badań dotyczących najważniejszych problemów eksploatacyjnych, handlowych, technicznych, ekonomicznych i współpracy technicznej, mających istotne znaczenie dla administracji pocztowych wszystkich krajów członkowskich, łącznie z zagadnieniami mającymi istotne reperkusje finansowe (opłaty, koszty końcowe, opłaty tranzytowe, stawki za przewóz lotniczy, stawki za paczki pocztowe oraz opłaty za nadawanie przesyłek listowych za granicę), a także opracowywanie informacji i opinii na ten temat oraz zalecanie działań, które należy podjąć w tym zakresie;

9.2 przeprowadzanie weryfikacji regulaminów Związku w ciągu 6 miesięcy od zakończenia Kongresu, o ile nie zadecydował on inaczej. Jeżeli zaistnieje pilna potrzeba, Rada Eksploatacji Pocztowej może również zmodyfikować wyżej wymienione regulaminy na innych sesjach. W obu przypadkach Rada Eksploatacji Pocztowej podporządkowuje się zaleceniom Rady Administracyjnej dotyczącym polityki i podstawowych zasad;

9.3 koordynowanie praktycznych działań mających na celu rozwój i usprawnianie międzynarodowych usług pocztowych;

9.4 podejmowanie, pod warunkiem aprobaty przez Radę Administracyjną w ramach jej kompetencji, wszystkich działań uznanych za konieczne w celu ochrony i podwyższania jakości międzynarodowych usług pocztowych oraz ich modernizacji;

9.5 formułowanie wniosków, które zostaną przedłożone do zatwierdzenia Kongresowi lub administracjom pocztowym zgodnie z artykułem 122; wymagana jest aprobata Rady Administracyjnej, gdy wnioski te dotyczą zagadnień należących do jej kompetencji;

9.6 rozpatrywanie, na prośbę administracji pocztowej kraju członkowskiego, każdego wniosku przekazanego przez daną administrację pocztową do Biura Międzynarodowego zgodnie z artykułem 121, przygotowanie komentarzy i zobowiązanie Biura do dołączenia ich do danego wniosku przed przedłożeniem go do aprobaty przez administracje pocztowe krajów członkowskich;

9.7 zalecanie, jeżeli to konieczne, tam zaś, gdzie jest to właściwe, po zatwierdzeniu przez Radę Administracyjną oraz konsultacji z wszystkimi administracjami pocztowymi, przyjęcia uregulowań lub nowej procedury w oczekiwaniu na decyzję Kongresu w danej sprawie;

9.8 opracowanie i przedstawianie, w formie zaleceń dla administracji pocztowych, norm w dziedzinie techniki, eksploatacji i innych dziedzin wchodzących w zakres jej kompetencji, gdzie jednolita praktyka jest niezbędna. Podejmuje ona również w razie potrzeby modyfikację norm już przez nią ustanowionych;

9.9 rozpatrywanie, na podstawie konsultacji z Radą Administracyjną i za jej aprobatą, projektu Planu Strategicznego opracowanego przez Biuro Międzynarodowe, który zostanie przedłożony Kongresowi; weryfikowanie co roku zatwierdzonego przez Kongres planu przy współpracy z Grupą Planowania Strategicznego i Biurem Międzynarodowym oraz za aprobatą Rady Administracyjnej;

9.10 zatwierdzanie tych części rocznego sprawozdania z działalności Związku, opracowanego przez Biuro Międzynarodowe, które odnoszą się do obowiązków oraz funkcji Rady Eksploatacji Pocztowej;

9.11 decydowanie o podejmowaniu kontaktów z administracjami pocztowymi w celu wykonywania swych funkcji;

9.12 podejmowanie badań nad problemami związanymi z kształceniem i szkoleniem zawodowym, którymi zainteresowane są kraje nowe i kraje rozwijające się;

9.13 podejmowanie niezbędnych działań w celu badania i upowszechniania eksperymentów i postępów niektórych krajów w dziedzinie techniki, eksploatacji, ekonomii i kształcenia zawodowego, którymi zainteresowane są służby pocztowe;

9.14 badanie aktualnego stanu i potrzeb służb pocztowych w nowych krajach i w krajach rozwijających się oraz opracowywanie odpowiednich zaleceń dotyczących metod i środków usprawniania służb pocztowych w tych krajach;

9.15 podejmowanie w porozumieniu z Radą Administracyjną stosownych działań w dziedzinie współpracy technicznej ze wszystkimi krajami członkowskimi Związku, w szczególności z krajami nowymi i rozwijającymi się;

9.16 rozpatrywanie wszystkich innych zagadnień zgłoszonych jej przez członka Rady Eksploatacji Pocztowej, przez Radę Administracyjną lub przez każdą administrację pocztową któregokolwiek z krajów członkowskich.

10. Członkowie Rady Eksploatacji Pocztowej aktywnie uczestniczą w jej pracach. Kraje członkowskie nienależące do Rady Eksploatacji Pocztowej mogą na swoją prośbę brać udział w podjętych badaniach, uwzględniając warunki, które Rada może określić w celu zapewnienia efektywności i skuteczności swojej pracy. Mogą one również być proszone o przewodniczenie Grupom Roboczym, jeżeli ich wiedza lub doświadczenie to uzasadniają.

11. Na podstawie Planu strategicznego Światowego Związku Pocztowego przyjętego przez Kongres, a w szczególności jego części odnoszącej się do strategii stałych organów Związku, Rada Eksploatacji Pocztowej ustala na pierwszej sesji po Kongresie projekt podstawowego planu pracy, określający taktyczne działania zmierzające do wdrożenia strategii. Program podstawowy, zawierający ograniczoną ilość przedsięwzięć dotyczących aktualnych i będących przedmiotem wspólnego zainteresowania tematów, jest co roku weryfikowany w zależności od nowych uwarunkowań i priorytetów oraz zmian wprowadzonych do Planu strategicznego.

12. W celu zapewnienia skutecznej współpracy obu organów Rada Administracyjna może wyznaczyć przedstawicieli do uczestniczenia w posiedzeniach Rady Eksploatacji Pocztowej w charakterze obserwatorów.

13. Na swoje posiedzenia Rada Eksploatacji Pocztowej może zaprosić bez prawa głosowania.

13.1 każdą organizację międzynarodową lub kompetentną osobę, którą pragnie włączyć do swoich prac;

13.2 administracje pocztowe krajów członkowskich, nienależących do Rady Eksploatacji Pocztowej;

13.3 każde stowarzyszenie lub przedsiębiorstwo, z którymi pragnie się skonsultować w sprawie zagadnień związanych ze swoją działalnością.

Artykuł 105

Dokumentacja dotycząca działalności Rady Eksploatacji Pocztowej

1. Po każdej swojej sesji Rada Eksploatacji Pocztowej informuje administracje pocztowe krajów członkowskich i Związki Regionalne o swojej działalności, między innymi poprzez przesyłanie im sprawozdania analitycznego oraz swoich rezolucji i decyzji.

2. Rada Eksploatacji Pocztowej sporządza dla Rady Administracyjnej roczne sprawozdanie ze swojej działalności.

3. Rada Eksploatacji Pocztowej sporządza dla Kongresu sprawozdanie z całokształtu swojej działalności i przekazuje je administracjom pocztowym krajów członkowskich co najmniej na dwa miesiące przed otwarciem Kongresu.

Artykuł 106

Regulamin wewnętrzny Kongresów

1. Przy organizowaniu swoich prac i prowadzeniu obrad Kongres stosuje postanowienia Regulaminu wewnętrznego Kongresów.

2. Każdy Kongres może zmienić ten Regulamin na warunkach w nim ustalonych.

Artykuł 107

Języki robocze Biura Międzynarodowego

Językami roboczymi Biura Międzynarodowego są francuski i angielski.

Artykuł 108

Języki używane w dokumentacji, podczas obrad i w korespondencji służbowej

1. W dokumentacji Związku stosowane są języki: francuski, angielski, arabski i hiszpański. Używa się również języków: chińskiego, niemieckiego, portugalskiego i rosyjskiego pod warunkiem, że wydawnictwa w tych ostatnich językach ograniczają się do dokumentacji podstawowej, najważniejszej. Używa się także innych języków pod warunkiem, że wyrażające takie życzenie kraje członkowskie same pokryją koszty z tym związane.

2. Kraj lub kraje członkowskie, które żądały innego języka niż język oficjalny, tworzą grupę językową.

3. Dokumentacja jest publikowana przez Biuro Międzynarodowe w języku oficjalnym i w językach właściwie ustanowionych grup językowych w sposób bezpośredni, bądź za pośrednictwem regionalnych biur tych grup na warunkach uzgodnionych z Biurem Międzynarodowym. Wydawanie dokumentów w różnych językach odbywa się według tego samego modelu.

4. Dokumentacja publikowana bezpośrednio przez Biuro Międzynarodowe jest rozprowadzana, w miarę możliwości, jednocześnie w różnych żądanych językach.

5. Korespondencja między administracjami pocztowymi a Biurem Międzynarodowym, a także między tym ostatnim a zewnętrznymi podmiotami, może być wymieniana w każdym języku, dla którego Biuro Międzynarodowe posiada służbę tłumaczeń.

6. Koszty związane z tłumaczeniem na jakikolwiek język, łącznie z kosztami wynikającymi ze stosowania postanowień ustępu 5, ponosi grupa językowa, która zażądała tego języka. Kraje członkowskie używające języka oficjalnego płacą, jeżeli chodzi o tłumaczenie dokumentów nieoficjalnych, ryczałtową składkę, której kwota na jednostkę składki jest taka sama jak kwota uiszczana przez kraje członkowskie używające innego języka roboczego Biura Międzynarodowego. Wszelkie inne koszty związane z dostarczeniem dokumentów są pokrywane przez Związek. Górną granicę wydatków ponoszonych przez Związek z tytułu wydawania dokumentów w językach: chińskim, niemieckim, portugalskim i rosyjskim ustala się w rezolucji Kongresu.

7. Koszty ponoszone przez grupę językową dzielone są między członków tej grupy proporcjonalnie do ich udziału w wydatkach Związku. Koszty te mogą być dzielone między członków grupy językowej według innego klucza podziału pod warunkiem, że zainteresowani wyrażą na to zgodę i powiadomią o swojej decyzji Biuro Międzynarodowe poprzez rzecznika grupy.

8. Biuro Międzynarodowe uwzględnia każdą zmianę w wyborze języka żądanego przez kraj członkowski po okresie, który nie powinien przekroczyć dwóch lat.

9. W czasie dyskusji na posiedzeniach organów Związku używa się języków: francuskiego, angielskiego, hiszpańskiego i rosyjskiego przy zastosowaniu systemu tłumaczeń z aparaturą elektroniczną lub bez niej. Wybór systemu pozostawia się do uznania organizatorów posiedzenia, po zasięgnięciu opinii Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego i zainteresowanych krajów członkowskich.

10. Podczas obrad i posiedzeń wymienionych w ustępie 9 można używać również innych języków.

11. Delegacje używające innych języków zapewniają tłumaczenie symultaniczne na jeden z języków wymienionych w ustępie 9, za pomocą systemu podanego w powyższym ustępie, jeżeli możliwe jest wprowadzenie w nim niezbędnych zmian technicznych, bądź przez indywidualnych tłumaczy.

12. Koszty związane ze służbą tłumaczeń są dzielone między kraje członkowskie posługujące się tym samym językiem, proporcjonalnie do ich udziału w wydatkach Związku. Koszty instalacji i konserwacji urządzeń technicznych ponosi jednak Związek.

13. Administracje pocztowe mogą uzgodnić między sobą, jakiego języka będą używać w korespondencji służbowej wymienianej między nimi. W razie braku takiego uzgodnienia używa się języka francuskiego.

Rozdział II

BIURO MIĘDZYNARODOWE

Artykuł 109

Wybór Dyrektora Generalnego i Wicedyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego

1. Dyrektor Generalny i Wicedyrektor Generalny Biura Międzynarodowego są wybierani przez Kongres na okres dzielący dwa kolejne Kongresy, przy czym minimalny czas trwania ich mandatu wynosi pięć lat. Mandat ten może być wznowiony tylko jeden raz. O ile Kongres nie postanowi inaczej, datę przejęcia funkcji ustala się na dzień 1 stycznia roku, który następuje po Kongresie.

2. Przynajmniej na siedem miesięcy przed otwarciem Kongresu Dyrektor Generalny Biura Międzynarodowego przesyła notę do Rządów krajów członkowskich, zapraszając je do przedstawienia ewentualnych kandydatur na stanowisko Dyrektora Generalnego i Wicedyrektora Generalnego oraz powiadamiając w tej samej nocie, czy Dyrektor Generalny i Wicedyrektor Generalny pełniący aktualnie te funkcje są zainteresowani ewentualnym wznowieniem ich pierwszego mandatu. Zgłoszenie kandydatur wraz z życiorysami kandydatów powinno być przesłane do Biura Międzynarodowego co najmniej na dwa miesiące przed otwarciem Kongresu. Kandydaci powinni być obywatelami tych krajów członkowskich, które ich zgłosiły. Biuro Międzynarodowe opracowuje dokumentację w tej sprawie dla Kongresu. Wybór Dyrektora Generalnego i Wicedyrektora Generalnego następuje w głosowaniu tajnym; w pierwszej kolejności dokonuje się wyboru Dyrektora Generalnego.

3. W przypadku wakatu na stanowisku Dyrektora Generalnego, Wicedyrektor Generalny przejmuje funkcje Dyrektora Generalnego, aż do chwili wygaśnięcia jego mandatu; może on być wybrany na to stanowisko i zostaje przyjęty z urzędu jako kandydat pod warunkiem, że jego pierwotny mandat Wicedyrektora Generalnego nie był już raz wznowiony przez poprzedni Kongres i że wyraża on zainteresowanie kandydowaniem na stanowisko Dyrektora Generalnego.

4. W przypadku jednoczesnego wakatu Dyrektora Generalnego i Wicedyrektora Generalnego, Rada Administracyjna w oparciu o otrzymane w drodze konkursu kandydatury wybiera Wicedyrektora Generalnego na okres do najbliższego Kongresu. Zgłaszanie kandydatur reguluje poprzez analogię ustęp 2.

5. W przypadku wakatu na stanowisku Wicedyrektora Generalnego, na wniosek Dyrektora Generalnego, Rada Administracyjna powierza, na okres do najbliższego Kongresu, jednemu z asystentów Dyrektora Generalnego w Biurze Międzynarodowym funkcję Wicedyrektora Generalnego.

Artykuł 110

Funkcje Dyrektora Generalnego

1. Dyrektor Generalny organizuje, administruje i kieruje Biurem Międzynarodowym, którego jest prawnym przedstawicielem. Do jego kompetencji należy odpowiednie uszeregowanie stanowisk od G1 do D2 oraz mianowanie i awansowanie pracowników w tych stopniach. Przy nominacji na stopnie od P1 do D2 powinien on brać pod uwagę kwalifikacje zawodowe kandydatów polecanych przez administracje pocztowe krajów członkowskich, których są obywatelami, uwzględniając zasadę sprawiedliwego podziału geograficznego według kontynentów i podziału według języków. Stanowiska asystenta Dyrektora Generalnego powinny w miarę możliwości być obsadzane przez kandydatów z różnych regionów i regionów niebędących tymi samymi regionami, z których pochodzi Dyrektor Generalny i Zastępca Dyrektora Generalnego, z uwzględnieniem podstawowej zasady efektywności Biura Międzynarodowego. Jednakże, w przypadku gdy dane stanowisko wymaga specjalnych kwalifikacji, Dyrektor Generalny może uwzględnić zewnętrzne kandydatury. Bierze on również pod uwagę, przy mianowaniu nowych pracowników, fakt, że w zasadzie osoby zajmujące stanowiska odpowiadające stopniom D2, D1 i P5 powinny być obywatelami różnych krajów członkowskich Związku. Podczas awansowania pracownika Biura Międzynarodowego na stopnie D2, D1 i P5 nie jest wymagane stosowanie się do tej zasady. Ponadto zasada sprawiedliwego podziału geograficznego i językowego brana jest pod uwagę w czasie procesu rekrutacji dopiero po ocenie kwalifikacji. Dyrektor Generalny raz w roku informuje Radę Administracyjną o nominacjach i awansach na stopnie od P4 doD2.

2. Do zadań Dyrektora Generalnego należy:

2.1 wykonywanie funkcji depozytariusza Aktów Związku i pośrednika w procedurze przystąpienia i przyjęcia do Związku, jak i opuszczenia tej organizacji;

2.2 powiadamianie wszystkich Rządów krajów członkowskich o decyzjach podjętych przez Kongres;

2.3 powiadamianie wszystkich administracji pocztowych o regulaminach opracowanych lub zweryfikowanych przez Radę Eksploatacji Pocztowej;

2.4 przygotowywanie projektu rocznego budżetu, Związku na jak najniższym poziomie, z uwzględnieniem potrzeb Związku, i przedkładanie go w odpowiednim trybie do rozpatrzenia przez Radę Administracyjną; przekazywanie informacji o budżecie krajom członkowskim po zatwierdzeniu go przez Radę Administracyjną oraz wykonywanie go;

2.5 wykonywanie specjalnych prac wymaganych przez organy Związku oraz prac wymaganych od niego przez Akty;

2.6 podejmowanie inicjatyw mających na celu realizację zadań określonych przez organy Związku w ramach ustalonej polityki i posiadanych funduszy;

2.7 przedkładanie propozycji i wniosków Radzie Administracyjnej lub Radzie Eksploatacji Pocztowej;

2.8 przygotowywanie, dla Rady Eksploatacji Pocztowej, na podstawie jej dyrektyw, projektu Planu strategicznego, który ma być przedłożony Kongresowi, oraz projektu corocznej weryfikacji;

2.9 zapewnianie reprezentacji Związku;

2.10 działanie w charakterze pośrednika między:

– Światowym Związkiem Pocztowym a Związkami Regionalnymi;

– Światowym Związkiem Pocztowym a Organizacją Narodów Zjednoczonych;

– Światowym Związkiem Pocztowym a międzynarodowymi organizacjami, których działalność leży w sferze zainteresowań Związku;

– Światowym Związkiem Pocztowym a międzynarodowymi organizacjami, stowarzyszeniami lub przedsiębiorstwami, z którymi organy Związku pragną się skonsultować lub włączyć do swoich prac;

2.11 pełnienie funkcji Sekretarza Generalnego organów Związku i nadzorowanie z tego tytułu, uwzględniając specjalne postanowienia niniejszego Regulaminu Generalnego, a w szczególności:

– przygotowanie i organizację prac organów Związku;

– opracowanie, sporządzanie i dystrybucję dokumentów, sprawozdań i protokołów;

– funkcjonowanie sekretariatu w czasie posiedzeń organów Związku;

2.12 branie udziału w posiedzeniach organów Związku i uczestniczenie w dyskusjach bez prawa głosowania, z możliwością wyznaczania innej reprezentującej go osoby.

Artykuł 111

Funkcje Wicedyrektora Generalnego

1. Wicedyrektor Generalny pomaga Dyrektorowi Generalnemu i jest przed nim odpowiedzialny.

2. W przypadku nieobecności lub niemożności pełnienia funkcji przez Dyrektora Generalnego, Wicedyrektor Generalny przejmuje jego obowiązki. To samo stosuje się w przypadku wakatu na stanowisku Dyrektora Generalnego, o którym mowa w artykule 109 ustęp 3.

Artykuł 112

Sekretariat organów Związku

Funkcjonowanie sekretariatu organów Związku zapewnia Biuro Międzynarodowe w ramach odpowiedzialności Dyrektora Generalnego. Przesyła on wszystkie dokumenty wydane z okazji każdej sesji do administracji pocztowych będących członkami danego organu, do administracji pocztowych krajów, które nie będąc członkami danego organu współpracują w podjętych badaniach, do związków regionalnych oraz innych administracji pocztowych krajów członkowskich, które sobie tego życzą.

Artykuł 113

Lista krajów członkowskich

Biuro Międzynarodowe sporządza i uaktualnia listę krajów członkowskich Związku z oznaczeniem ich klasy składek, grupy geograficznej i stanowiska wobec Aktów Związku.

Artykuł 114

Informacje. Opinie.
Żądania interpretacji i zmiany Aktów. Ankiety. Rola w rozliczeniach finansowych

1. Biuro Międzynarodowe jest zawsze do dyspozycji Rady Administracyjnej, Rady Eksploatacji Pocztowej i administracji pocztowych w celu dostarczania im wszelkich niezbędnych informacji w sprawach dotyczących tej służby.

2. Zadaniem Biura jest w szczególności zbieranie, koordynacja, wydawanie i rozsyłanie wszelkiego rodzaju informacji interesujących międzynarodową służbę pocztową, wydawanie na prośbę zainteresowanych stron opinii w sprawach spornych, postępowanie w przypadku wniosków o interpretację oraz zmianę Aktów Związku oraz, ogólnie rzecz biorąc, prowadzenie badań i wykonywanie prac redakcyjnych i dokumentacyjnych, które wymienione Akty mu powierzają lub które zostaną mu zlecone w interesie Związku.

3. Na życzenie administracji pocztowych Biuro przeprowadza również ankiety w celu poznania opinii innych administracji pocztowych w określonej sprawie. Wynik ankiety nie ma statusu głosowania i nie jest formalnie wiążący.

4. Biuro może pełnić funkcję izby rozrachunkowej we wszelkiego rodzaju rozliczeniach finansowych związanych ze służbą pocztową.

Artykuł 115

Współpraca techniczna

W ramach międzynarodowej współpracy technicznej Biuro Międzynarodowe ma obowiązek rozwijania pocztowej pomocy technicznej we wszystkich jej formach.

Artykuł 116

Formularze dostarczane przez Biuro Międzynarodowe

Do obowiązku Biura Międzynarodowego należy wydawanie międzynarodowych kuponów na odpowiedź oraz zaopatrywanie w nie, po cenie kosztów własnych, administracji pocztowych, które je zamówią.

Artykuł 117

Akty Związków Regionalnych i Porozumienia Specjalne

1. Dwa egzemplarze aktów Związków Regionalnych i Porozumień Specjalnych, zawartych zgodnie z artykułem 8 Konstytucji, powinny być przekazane do Biura Międzynarodowego przez biura tych związków, a w przypadku ich braku – przez jedną z układających się stron.

2. Biuro Międzynarodowe czuwa, aby akty Związków Regionalnych i Porozumienia Specjalne nie zawierały warunków mniej korzystnych dla ogółu społeczeństwa od warunków przewidzianych w Aktach Związku oraz informuje administracje pocztowe o istnieniu takich związków i porozumień. Sygnalizuje ono Radzie Administracyjnej wszelkie nieprawidłowości stwierdzone na podstawie stosowania niniejszego postanowienia.

Artykuł 118

Czasopismo Związku

Biuro Międzynarodowe, w oparciu o materiały przekazane do jego dyspozycji, redaguje czasopismo w językach: angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim, niemieckim i rosyjskim.

Artykuł 119

Roczne sprawozdanie z działalności Związku

Biuro Międzynarodowe sporządza roczne sprawozdanie z działalności Związku, które po zatwierdzeniu przez Radę Administracyjną przekazywane jest do wiadomości administracjom pocztowym, Związkom Regionalnym i Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Rozdział III

TRYB ZGŁASZANIA I OZPATRYWANIA WNIOSKÓW

Artykuł 120

Tryb zgłaszania wniosków na Kongres

1. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustępach 2 i 5 następująca procedura reguluje zgłaszanie wszelkich wniosków, które mają być przedstawione Kongresowi przez administracje pocztowe krajów członkowskich:

a) przyjmowane są wnioski, które wpłyną do Biura Międzynarodowego co najmniej na sześć miesięcy przed wyznaczoną datą Kongresu;

b) w okresie sześciu miesięcy poprzedzających datę Kongresu nie przyjmuje się żadnego wniosku o charakterze redakcyjnym;

c) wnioski merytoryczne, które wpłyną do Biura Międzynarodowego w okresie między szóstym a czwartym miesiącem przed wyznaczoną datą Kongresu, przyjmowane są tylko wówczas, gdy popierają je co najmniej dwie administracje pocztowe;

d) wnioski merytoryczne, które wpłyną do Biura Międzynarodowego w okresie między czwartym a drugim miesiącem poprzedzającym wyznaczoną datę Kongresu, są przyjmowane tylko wówczas, gdy popiera je co najmniej osiem administracji pocztowych; nadesłane w późniejszym terminie wnioski nie są przyjmowane;

e) oświadczenia popierające powinny wpłynąć do Biura Międzynarodowego w tym samym terminie co wnioski, których one dotyczą.

2. Wnioski dotyczące Konstytucji lub Regulaminu Generalnego powinny wpłynąć do Biura Międzynarodowego co najmniej na 6 miesięcy przed otwarciem Kongresu; wnioski, które wpłyną po tym terminie, a jeszcze przed otwarciem Kongresu, mogą być uwzględnione jedynie wówczas, gdy Kongres podejmie stosowną decyzję większością dwóch trzecich głosów krajów reprezentowanych na Kongresie i jeżeli zachowane zostaną warunki przewidziane w ustępie 1.

3. Każdy wniosek powinien, jako reguła, mieć na uwadze tylko jeden cel i zawierać jedynie zmiany uzasadnione przez ten cel.

4. Wnioski natury redakcyjnej są opatrzone przez administracje pocztowe, które je zgłaszają, w nagłówku uwagą: „Wniosek natury redakcyjnej” i publikowane przez Biuro Międzynarodowe pod kolejnym numerem, po którym następuje litera R. Wnioski nieopatrzone tą uwagą, a dotyczące zdaniem Biura Międzynarodowego jedynie redakcji, są publikowane z odpowiednią adnotacją; Biuro Międzynarodowe sporządza listę tych wniosków na potrzeby Kongresu.

5. Trybu ustalonego w ustępach 1 i 4 nie stosuje się ani do wniosków dotyczących Regulaminu wewnętrznego Kongresów, ani do zmian dotyczących wniosków już zgłoszonych.

Artykuł 121

Tryb zgłaszania wniosków w okresie między dwoma Kongresami

1. Każdy wniosek dotyczący Konwencji lub Porozumień, zgłoszony przez administrację pocztową w okresie między dwoma Kongresami, może być rozpatrywany pod warunkiem uzyskania dla niego poparcia ze strony co najmniej dwóch innych administracji pocztowych. Wnioski te nie zostaną rozpatrzone, jeżeli Biuro Międzynarodowe nie otrzyma w tym samym czasie niezbędnych oświadczeń o ich poparciu.

2. Wnioski te przesyłane są innym administracjom pocztowym za pośrednictwem Biura Międzynarodowego.

3. Propozycje dotyczące Regulaminów nie wymagają takiego poparcia, ale są rozważane przez Radę Eksploatacji Pocztowej jedynie wtedy, gdy stwierdzi ona pilną potrzebę ich rozpatrzenia.

Artykuł 122

Rozpatrywanie wniosków w okresie między dwoma Kongresami

1. Każda propozycja dotycząca Konwencji, Porozumień i ich protokołów końcowych podlega następującej procedurze postępowania: administracjom pocztowym krajów członkowskich pozostawia się okres dwóch miesięcy na rozpatrzenie wniosku podanego do wiadomości okólnikiem Biura Międzynarodowego i ewentualne przesłanie do Biura Międzynarodowego swoich uwag. Poprawki nie są przyjmowane. Biuro Międzynarodowe zbiera odpowiedzi i podaje do wiadomości administracjom pocztowym z prośbą o wypowiedzenie się za lub przeciw wnioskowi. Administracje pocztowe, które nie oddadzą głosu w okresie dwóch miesięcy, uważa się za wstrzymujące się. Powyżej podane terminy liczą się, poczynając od daty okólników Biura Międzynarodowego.

2. Propozycje zmian w Regulaminach są rozpatrywane przez Radę Eksploatacji Pocztowej.

3. Jeżeli wniosek dotyczy Porozumienia lub jego Protokółu Końcowego, w postępowaniu podanym w ustępie 1 mogą brać udział jedynie administracje pocztowe krajów członkowskich, będących stronami tego Porozumienia.

Artykuł 123

Powiadamianie o decyzjach podjętych w okresie między dwoma Kongresami

1. Zmiany wprowadzone do Konwencji, Porozumień protokołów końcowych tych aktów są zatwierdzane w formie powiadomienia Rządów krajów członkowskich przez Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego.

2. Zmiany wprowadzone przez Radę Eksploatacji Pocztowej do Regulaminów i ich protokołów końcowych są podawane do wiadomości administracjom pocztowym przez Biuro Międzynarodowe. To samo dotyczy interpretacji, o której mowa w artykule 64.3.2. Konwencji i w odpowiednich postanowieniach Porozumień.

Artykuł 124

Wejście w życie Regulaminów i innych decyzji podjętych w okresie między dwoma Kongresami

1. Regulaminy wchodzą w życie z tą samą datą i na ten sam okres ważności co Akty uchwalone przez Kongres.

2. Z zastrzeżeniem ustępu 1, decyzje o zmianach w Aktach Związku podjęte w okresie pomiędzy dwoma Kongresami wchodzą w życie po upływie co najmniej trzech miesięcy od ich ogłoszenia.

Rozdział IV

FINANSE

Artykuł 125

Ustalanie i zarządzanie wydatkami Związku

1. Z zastrzeżeniem ustępów od 2 do 6, roczne wydatki związane z działalnością organów Związku nie mogą przekroczyć kwot niżej podanych na rok 2000 i lata następne:

36 680 816 franków szwajcarskich w roku 2000,

37 000 000 franków szwajcarskich w latach 2001–2004.

Podstawowy limit na rok 2004 dotyczy również następnych lat w przypadku przełożenia Kongresu, którego odbycie przewidywane jest w 2004 r.

2. Wydatki związane ze zwołaniem najbliższego Kongresu (koszty podróży sekretariatu, opłaty za transport, koszty instalacji sprzętu do tłumaczenia symultanicznego, koszty sporządzania dokumentów w czasie trwania Kongresu itp.) nie mogą przekroczyć limitu 2 948 000 franków szwajcarskich.

3. Rada Administracyjna może przekroczyć limity ustalone w ustępach 1 i 2 w celu uwzględnienia podwyżek wynagrodzeń, składek emerytalnych lub dodatków, łącznie z dodatkami służbowymi, zatwierdzonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych dla swojego personelu pełniącego obowiązki w Genewie.

4. Rada Administracyjna upoważniona jest również do corocznego uaktualniania limitów wydatków innych niż wydatki osobowe w zależności od wskaźnika cen towarów konsumpcyjnych w Szwajcarii.

5. W odstępstwie od postanowień ustępu 1 Rada Administracyjna lub – w przypadku nagłej konieczności – Dyrektor Generalny może zezwolić na przekroczenie ustalonych limitów, w związku z poważnymi i nieprzewidzianymi naprawami w budynku Biura Międzynarodowego; kwota przeznaczona na ten cel nie może jednak przekroczyć 125 000 franków szwajcarskich rocznie.

6. Jeżeli środki przewidziane w ustępach 1 i 2 okażą się niewystarczające dla należytego funkcjonowania Związku, limity te mogą być przekroczone wyłącznie za zgodą większości krajów członkowskich Związku. Każda konsultacja powinna zawierać pełne przedstawienie faktów uzasadniających takie żądanie.

7. Kraje przystępujące do Związku lub przyjęte w charakterze członków Związku, jak również te, które występują ze Związku, powinny opłacić swoje składki za cały rok, w ciągu którego ich przystąpienie lub wystąpienie weszło w życie.

8. Kraje członkowskie płacą z góry swoje składki na poczet rocznych wydatków Związku na podstawie budżetu uchwalonego przez Radę Administracyjną. Składki te muszą być zapłacone najpóźniej pierwszego dnia roku budżetowego, do którego odnosi się dany budżet. Po przekroczeniu tego terminu należne sumy podlegają oprocentowaniu na rzecz Związku w stosunku 3 procent rocznie za okres pierwszych sześciu miesięcy i 6 procent rocznie, licząc od siódmego miesiąca.

9. Jeżeli zaległości obowiązkowych składek, bez odsetek, jakie kraj członkowski winien jest Związkowi, są równe kwocie składek tego kraju członkowskiego za dwa poprzednie lata budżetowe lub ją przekraczają, taki kraj członkowski może nieodwołalnie scedować, w całości lub w części, na rzecz Związku kwoty środków należnych od innych krajów członkowskich, zgodnie z zasadami ustalonymi przez Radę Administracyjną. Warunki takiego scedowania należnych środków zostaną ustalone na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy danym krajem członkowskim, jego dłużnikami/wierzycielami oraz Związkiem.

10. Kraj członkowski który, z powodów prawnych lub innych, nie może przeprowadzić tego rodzaju cesji, podejmie działania mające na celu opracowanie harmonogramu spłat swoich zaległości.

11. Poza wyjątkowymi okolicznościami spłata zaległości obowiązkowych składek należnych na rzecz Związku nie może wykraczać poza okres dziesięciu lat.

12. W wyjątkowych okolicznościach Rada Administracyjna może zwolnić kraj członkowski z całości lub części należnych do zapłaty odsetek, jeżeli kraj ten dokonał spłaty pełnej kwoty kapitału zadłużenia.

13. Kraj członkowski może być również zwolniony, w ramach harmonogramu spłat zaległych rachunków zatwierdzonego przez Radę Administracyjną, z całości lub z części narosłych odsetek lub odsetek, które będą przyrastały; takie zwolnienie jest jednak uwarunkowane całkowitą i terminową realizacją harmonogramu spłat w uzgodnionym okresie, nie dłuższym niż dziesięć lat.

14. W celu złagodzenia trudności finansowych Związku tworzy się Fundusz Rezerwowy, którego wysokość ustala Rada Administracyjna. Fundusz ten zasilany jest w pierwszym rzędzie poprzez wpłaty nadwyżek budżetowych. Może on również służyć do zrównoważenia budżetu lub zmniejszenia składek krajów członkowskich.

15. W przypadku przejściowych trudności finansowych, Rząd Konfederacji Szwajcarskiej wpłaca niezbędne krótkoterminowe zaliczki na warunkach ustalonych w drodze obopólnego porozumienia. Rząd ten nieodpłatnie nadzoruje rachunkowość i rozliczenia Biura Międzynarodowego, w granicach przyznanych środków, których wysokość ustala Kongres.

Artykuł 126

Automatyczne sankcje

1. Każdy kraj członkowski, który nie może wykonać cesji, o której mowa w ustępie 9 artykułu 125 i który nie zgadza się na realizację harmonogramu spłat zaproponowanego przez Międzynarodowe Biuro zgodnie z artykułem 125 ustęp 10 lub który nie postępuje w sposób zgodny z takim harmonogramem, automatycznie traci prawo do głosowania na Kongresie i na posiedzeniach Rady Administracyjnej i Rady Eksploatacji Pocztowej i nie będzie już kwalifikował się do członkostwa w tych dwóch Radach.

2. Automatyczne sankcje zostają, jako sprawa oczywista, zniesione z natychmiastowym skutkiem, bezzwłocznie po uiszczeniu przez dany kraj jego zaległości obowiązkowych składek należnych na rzecz Związku, zarówno kwoty kapitału, jak i odsetek lub po wyrażeniu zgody na realizację harmonogramu spłat zaległości.

Artykuł 127

Klasy składek

1. Kraje członkowskie uczestniczą w pokrywaniu wydatków Związku według klasy składek, do której należą. Klasy te są następujące:

klasa 50 jednostek,

klasa 40 jednostek,

klasa 35 jednostek,

klasa 25 jednostek,

klasa 20 jednostek,

klasa 15 jednostek,

klasa 10 jednostek,

klasa 5 jednostek,

klasa 3 jednostek,

klasa 1 jednostki,

klasa 0,5 jednostki, zarezerwowana dla krajów najsłabiej rozwiniętych wymienionych przez Organizację Narodów Zjednoczonych i dla innych krajów wskazanych przez Radę Administracyjną.

2. Niezależnie od klas składek, wymienionych w ustępie 1, każdy kraj członkowski może wybrać liczbę jednostek wyższą niż 50.

3. Kraje członkowskie zostają zakwalifikowane do jednej z wyżej wymienionych klas składek w chwili ich przyjęcia lub przystąpienia do Związku według procedury określonej w artykule 21 ustęp 4 Konstytucji.

4. Kraje członkowskie mogą zmieniać w przyszłości klasę składek, pod warunkiem powiadomienia o zmianie Biura Międzynarodowego przynajmniej na dwa miesiące przed otwarciem Kongresu. Powiadomienie to, przedstawione do oceny Kongresu, nabiera mocy prawnej od daty wejścia w życie postanowień finansowych przyjętych przez Kongres. Kraje członkowskie, które nie poinformowały w wymaganym czasie o swoim zamiarze zmiany klasy składki, pozostają w klasie, do której należały dotychczas.

5. Kraje członkowskie nie mogą żądać obniżenia klasy składek każdorazowo więcej niż o jedną klasę.

6. Jednakże w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności, takich jak klęski żywiołowe wymagające programów międzynarodowej pomocy, Rada Administracyjna może wyrazić zgodę na tymczasowe obniżenie klasy składek, raz pomiędzy dwoma Kongresami, na życzenie danego kraju członkowskiego, jeżeli dany członek przedstawi dowody, że nie jest już w stanie utrzymać składki w uprzednio wybranej klasie. W tych samych okolicznościach Rada Administracyjna może również wyrazić zgodę na tymczasowe obniżenie dla krajów nienależących do grupy najsłabiej rozwiniętych krajów znajdujących się w klasie z 1 jednostką, umieszczając je w klasie z 0,5 jednostki.

7. Rada Administracyjna może wyrazić zgodę na tymczasowe obniżenie klasy składki w związku z zastosowaniem ustępu 6 maksymalnie na okres dwóch lat lub do następnego Kongresu, którykolwiek z tych terminów przypada wcześniej. Po wygaśnięciu określonego okresu dany kraj automatycznie powraca do swojej pierwotnej klasy składek.

8. W odstępstwie od postanowień zawartych w ustępach 4 i 5 podwyższenie klasy składek nie podlega żadnym ograniczeniom.

Artykuł 128

Regulowanie należności za materiały dostarczane przez Biuro Międzynarodowe

Płatności za dostarczone materiały, które Biuro Międzynarodowe przesyła odpłatnie administracjom pocztowym, muszą być uiszczone w jak najkrótszym terminie i nie później niż w ciągu 6 miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym Biuro przesłało rachunek. Po upływie tego terminu należne kwoty podlegają oprocentowaniu na rzecz Związku w stosunku 5 procent rocznie, licząc od dnia upłynięcia terminu.

Rozdział V

ARBITRAŻ

Artykuł 129

Postępowanie arbitrażowe

1. W razie sporu, który ma być rozstrzygnięty w drodze orzeczenia arbitrażowego, każda z administracji pocztowych uczestniczących w sporze jako strona wybiera jedną administrację pocztową kraju członkowskiego niezaangażowanego w sporze w sposób bezpośredni. Jeżeli kilka administracji pocztowych występuje wspólnie, dla celów niniejszego postanowienia traktuje się je jako jedną administrację.

2. W razie gdy jedna z administracji pocztowych uczestniczących w postępowaniu w terminie sześciu miesięcy nie nada dalszego biegu wnioskowi o wszczęcie postępowania arbitrażowego, Biuro Międzynarodowe, jeśli otrzyma odpowiednią prośbę, wzywa uchylającą się administrację pocztową do wyznaczenia arbitra lub samo wyznacza arbitra z urzędu.

3. Strony postępowania mogą porozumieć się odnośnie do wyznaczenia tylko jednego arbitra, którym może być Biuro Międzynarodowe.

4. Decyzja arbitrów zapada większością głosów.

5. W przypadku równej liczby głosów arbitrzy wybierają w celu rozstrzygnięcia różnicy zdań inną administrację pocztową, również niezaangażowaną w sporze. W razie braku zgody co do wyboru, odpowiednia administracja pocztowa zostaje wyznaczona przez Biuro Międzynarodowe spośród administracji pocztowych nieproponowanych przez arbitrów.

6. Jeżeli spór dotyczy jednego z Porozumień, arbitrzy mogą być wyznaczeni wyłącznie spośród administracji pocztowych będących stroną tego Porozumienia.

Rozdział VI

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 130

Warunki zatwierdzania wniosków dotyczących Regulaminu Generalnego

Wnioski przedstawione Kongresowi, dotyczące niniejszego Regulaminu Generalnego, wchodzą w życie po zatwierdzeniu ich przez większość krajów członkowskich reprezentowanych na Kongresie. W czasie głosowania powinno być obecnych co najmniej dwie trzecie krajów członkowskich Związku.

Artykuł 131

Wnioski dotyczące porozumień z Organizacją Narodów Zjednoczonych

Warunki zatwierdzania, o których mowa w artykule 130, stosuje się w równym stopniu do wniosków mających na celu wprowadzenie zmian do porozumień zawartych między Światowym Związkiem Pocztowym a Organizacją Narodów Zjednoczonych, o ile porozumienia te nie przewidują warunków zmiany zawartych w nich postanowień.

Artykuł 132

Wejście w życie i okres ważności Regulaminu Generalnego

Niniejszy Regulamin Generalny wejdzie w życie dnia 1 stycznia 2001 r. i pozostanie w mocy aż do wejścia w życie Aktów następnego Kongresu.

W dowód czego Pełnomocnicy Rządów Krajów członkowskich podpisali niniejszy Regulamin Generalny w jednym egzemplarzu, który zostanie zdeponowany u Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego. Kopia tego dokumentu zostanie doręczona każdej Stronie przez Rząd Kraju, w którym odbywa się Kongres.

Sporządzono w Pekinie dnia 15 września 1999 r.

Przekład

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA

Spis treści

CZĘŚĆ PIERWSZA

Wspólne zasady stosowane w międzynarodowej służbie pocztowej

Rozdział jedyny. Postanowienia ogólne

Art.

1. Powszechna usługa pocztowa

2. Wolność tranzytu

3. Przynależność przesyłek pocztowych

4. Wprowadzenie nowej usługi

5. Jednostka monetarna

6. Znaczki pocztowe

7. Opłaty

8. Zwolnienie od opłat pocztowych

9. Bezpieczeństwo pocztowe

CZĘŚĆ DRUGA

Zasady stosowane wobec przesyłek listowych i paczek pocztowych

Rozdział 1. Postanowienia dotyczące usług

10. Usługi podstawowe

11. Opłaty pocztowe i dopłaty lotnicze

12. Opłaty specjalne

13. Przesyłki polecone

14. Przesyłki z poświadczonym doręczeniem

15. Przesyłki z podaną wartością

16. Przesyłki za pobraniem

17. Przesyłki ekspresowe

18. Potwierdzenie odbioru

19. Doręczanie do rąk własnych

20. Przesyłki wolne przy doręczaniu od opłat i należności

21. Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią

22. Międzynarodowe kupony na odpowiedź

23. Paczki łamliwe. Paczki utrudniające manipulacje

24. Usługa ładunku zbiorowego „Consignment”

25. Przesyłki nieprzyjmowane. Zakazane

26. Substancje promieniotwórcze

27. Dosyłanie

28. Przesyłki niedoręczalne

29. Wycofanie z obiegu pocztowego. Zmiana lub korekta adresu na żądanie nadawcy

30. Reklamacje

31. Kontrola celna

32. Opłata za odprawę celną

33. Opłaty celne i inne należności

Rozdział 2. Odpowiedzialność

34. Odpowiedzialność administracji pocztowych. Odszkodowania

35. Nieponoszenie odpowiedzialności przez administracje pocztowe

36. Odpowiedzialność nadawcy

37. Wypłata odszkodowania

38. Ewentualne odzyskanie odszkodowania od nadawcy lub adresata

39. Wymiana przesyłek

40. Wymiana odsyłek zamkniętych z jednostkami wojskowymi

41. Określenie odpowiedzialności między administracjami pocztowymi

Rozdział 3. Postanowienia szczególne dotyczące przesyłek listowych

42. Cele (zadania) w zakresie jakości usług

43. Nadawanie przesyłek listowych za granicą

44. Dopuszczone substancje biologiczne

45. Poczta elektroniczna

46. Opłaty tranzytowe

47. Opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia ogólne

48. Opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia stosowane przy wymianie poczty między krajami uprzemysłowionymi

49. Opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia stosowane wobec strumieni poczty pochodzących z krajów rozwijających się przeznaczonych do krajów uprzemysłowionych

50. Opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia stosowane wobec strumieni poczty pochodzących z krajów uprzemysłowionych przeznaczonych do krajów rozwijających się

51. Opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia stosowane przy wymianie poczty między krajami rozwijającymi się

52. Zwolnienie od opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

53. Opłaty za przewóz lotniczy

54. Stawka podstawowa i obliczanie opłat za przewóz lotniczy

Rozdział 4. Postanowienia szczególne dotyczące paczek pocztowych

55. Cele (zadania) w zakresie jakości usług

56. Końcowy udział lądowy

57. Tranzytowy udział lądowy

58. Udział morski

59. Opłaty za przewóz lotniczy

60. Zwolnienie od udziałów

Rozdział 5. Usługa EMS

61. Usługa EMS

CZĘŚĆ TRZECIA

Postanowienia przejściowe i końcowe

62. Obowiązek zapewnienia usługi paczek pocztowych

63. Zobowiązania dotyczące środków karnych

64. Tryb zatwierdzania propozycji dotyczących Konwencji i Regulaminów

65. Wejście w życie i okres obowiązywania Konwencji

PROTOKÓŁ KOŃCOWY ŚWIATOWEJ KONWENCJI POCZTOWEJ

Art.

l. Przynależność przesyłek pocztowych

II. Opłaty

III. Wyjątki od zwolnienia od opłat pocztowych druków dla ociemniałych (cekogramów)

IV. Usługi podstawowe

V. Pakieciki

VI. Druki. Maksymalna masa

VII. Świadczenie usługi paczek pocztowych

VIII. Paczki. Maksymalna masa

IX. Maksymalne limity dla przesyłek z podaną wartością

X. Potwierdzenie odbioru

XI. Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią

XII. Zakazy (poczta listowa)

XIII. Zakazy (paczki pocztowe)

XIV. Przedmioty podlegające opłatom celnym

XV. Wycofanie z obiegu pocztowego. Zmiana lub korekta adresu

XVI. Reklamacje

XVII. Opłata za przedstawienie do kontroli celnej

XVIII. Odpowiedzialność administracji pocztowych

XIX. Odszkodowanie

XX. Wyjątki od zasady odpowiedzialności

XXI. Nieponoszenie odpowiedzialności przez administracje pocztowe

XXII. Wypłata odszkodowania

XXIII. Nadawanie za granicą przesyłek listowych

XXIV. Opłaty końcowe (koszty końcowe)

XXV. Opłaty za przewóz lotniczy na liniach wewnętrznych

XXVI. Wyjątkowe końcowe udziały lądowe

XXVII. Taryfy specjalne

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA

Niżej podpisani pełnomocnicy Rządów krajów członkowskich Związku, zgodnie z artykułem 22 ustęp 3 Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964 r., przyjęli w niniejszej Konwencji, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem artykułu 25 ustęp 4 wymienionej Konstytucji, wspólne zasady stosowane w międzynarodowej służbie pocztowej.

CZĘŚĆ PIERWSZA

Wspólne zasady stosowane w międzynarodowej służbie pocztowej

Rozdział jedyny

Postanowienia ogólne

Artykuł 1

Powszechna usługa pocztowa

1. W celu utrzymania idei jednolitego terytorium pocztowego Związku kraje członkowskie zapewnią, aby wszyscy użytkownicy/klienci korzystali z prawa do powszechnej usługi pocztowej, która odpowiada ofercie podstawowych usług pocztowych o określonej jakości, dostarczanych w sposób stały w każdym punkcie ich terytorium, po przystępnych cenach.

2. W tym celu kraje członkowskie ustanawiają, w ramach swojego krajowego ustawodawstwa pocztowego lub za pomocą innych przyjętych środków, zakres oferowanych usług pocztowych i wymagania dotyczące jakości oraz przystępnych cen, biorąc pod uwagę zarówno potrzeby ludności, jak i swoje uwarunkowania krajowe.

3. Kraje członkowskie zapewnią, aby oferowane usługi pocztowe i normy jakościowe były przestrzegane przez operatorów odpowiedzialnych za dostarczanie powszechnej usługi pocztowej.

Artykuł 2

Wolność tranzytu

1. Zasada wolności wyrażona jest w artykule 1 Konstytucji. Zobowiązuje ona każdą administrację pocztową do kierowania zawsze najszybszymi połączeniami i najbezpieczniejszymi sposobami, które wykorzystuje dla swych własnych przesyłek, odsyłek zamkniętych oraz przesyłek listowych w tranzycie otwartym, dostarczanych jej przez inną administrację pocztową.

2. Kraje członkowskie, które nie uczestniczą w wymianie listów zawierających łatwo psujące się substancje biologiczne lub substancje promieniotwórcze, mogą nie przyjmować tych przesyłek w tranzycie otwartym kierowanych przez ich terytorium. To samo dotyczy przesyłek listowych innych niż listy, kartki pocztowe i druki dla ociemniałych (cekogramy), jeżeli nie odpowiadają one przepisom prawnym regulującym warunki ich publikacji lub ich obiegu w kraju, przez który są przewożone.

3. Wolność tranzytu paczek pocztowych przeznaczonych do przewozu drogami lądowymi i morskimi ograniczona jest do obszaru krajów uczestniczących w tej usłudze.

4. Wolność tranzytu paczek lotniczych jest zagwarantowana na całym obszarze Związku. Jednakże kraje członkowskie, które nie uczestniczą w usłudze paczek pocztowych, nie mogą być zobowiązane do zapewnienia kierowania paczek lotniczych drogą lądowo-morską.

5. W przypadku gdy kraj członkowski nie przestrzega postanowień dotyczących wolności tranzytu, inne kraje członkowskie mają prawo wstrzymać ruch pocztowy z tym krajem.

Artykuł 3¹⁾

Przynależność przesyłek pocztowych

1. Każda przesyłka pocztowa jest własnością nadawcy do chwili wydania jej osobie uprawnionej, z wyjątkiem przypadku, gdy przesyłka została zajęta na mocy ustawodawstwa kraju przeznaczenia.

Artykuł 4

Wprowadzenie nowej usługi

1. Po porozumieniu się między sobą administracje pocztowe mogą wprowadzić nową usługę, nieprzewidzianą wyraźnie w Aktach Związku. Opłaty za nową usługę ustala każda zainteresowana administracja, biorąc pod uwagę koszty eksploatacyjne usługi.

Artykuł 5

Jednostka monetarna

1. Jednostką monetarną przewidzianą w artykule 7 Konstytucji oraz stosowaną w Konwencji i innych Aktach Związku jest „Specjalne prawo ciągnienia” SDR (DTS).

Artykuł 6

Znaczki pocztowe

1. Znaczki pocztowe, potwierdzające opłacenie przesyłek zgodnie z Aktami Związku, emitują wyłącznie administracje pocztowe. Znaki opłaty pocztowej, odciski maszyn do frankowania i nadruki wykonywane za pomocą prasy drukarskiej albo innych sposobów drukowania lub stemplowania zgodne z postanowieniami Regulaminu poczty listowej można stosować tylko za zgodą administracji pocztowej.

2. Tematy i motywy znaczków pocztowych powinny być zgodne z duchem preambuły Konstytucji Światowego Związku Pocztowego oraz decyzji podjętych przez organy Związku.

Artykuł 7²⁾

Opłaty

1. Opłaty odnoszące się do różnych pocztowych usług międzynarodowych i specjalnych ustalają administracje pocztowe, zgodnie z zasadami wymienionymi w Konwencji i w Regulaminach. Opłaty powinny być w zasadzie powiązane z kosztami świadczenia tych usług.

2. Stosowane opłaty, łącznie z podanymi w Aktach opłatami wskaźnikowymi, powinny być co najmniej równe opłatom pobieranym w obrocie krajowym za przesyłki o tej samej charakterystyce (rodzaj, ilość, termin opracowania itp.).

3. Administracje pocztowe są upoważnione do przekraczania górnej granicy wszelkich opłat wymienionych w Aktach, także tych, które nie są podane jako wskaźnikowe:

3. 1 jeśli opłaty pobierane w obrocie krajowym za takie same usługi są od nich wyższe;

3. 2 jeśli jest to niezbędne dla pokrycia kosztów eksploatacji ich usług lub wynika z innej uzasadnionej przyczyny.

4. Powyżej minimalnego poziomu opłat określonego w ustępie 2, administracje pocztowe mogą, na podstawie ich wewnętrznego ustawodawstwa, ustalać obniżone opłaty za przesyłki listowe nadawane w ich krajach. Mogą one, w szczególności, przyznawać preferencyjne opłaty klientom nadającym duże ilości przesyłek.

5. Niedozwolone jest pobieranie jakichkolwiek innych opłat pocztowych od klientów poza opłatami przewidzianymi w Aktach.

6. Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w Aktach, każda administracja pocztowa zatrzymuje opłaty przez siebie pobrane.

Artykuł 8³⁾

Zwolnienie od opłat pocztowych

1. Zasada

1. 1 Przypadki zwolnienia od opłat pocztowych są wyraźnie przewidziane w Konwencji.

2. Przesyłki służbowe

2. 1 Przesyłki listowe mające związek ze służbą pocztową wysyłane przez administracje pocztowe lub ich urzędy albo drogą lotniczą, albo drogą lądowo-morską lub też drogą lądowo-morską, ale przewożone drogą lotniczą (S.A.L), są zwolnione od wszelkich opłat pocztowych.

2. 2. Przesyłki listowe mające związek ze służbą pocztową są zwolnione od wszelkich opłat pocztowych, z wyjątkiem dopłat lotniczych, jeżeli są one:

2. 2. 1 wymieniane między organami Światowego Związku Pocztowego i organami Związków Regionalnych (po francusku: „Unions restreintes”, po angielsku: „Restricted Unions”);

2. 2. 2 wymieniane między organami tych Związków;

2. 2. 3 wysyłane przez powyższe organy do administracji pocztowych lub ich urzędów.

2. 3 Paczki mające związek ze służbą pocztową są zwolnione od wszelkich opłat pocztowych, jeżeli są one wymieniane między:

2. 3. 1 administracjami pocztowymi;

2. 3. 2 administracjami pocztowymi i Biurem Międzynarodowym;

2. 3. 3 urzędami pocztowymi krajów członkowskich;

2. 3. 4 urzędami pocztowymi i administracjami pocztowymi.

2. 4 Paczki lotnicze, z wyjątkiem tych, które wysyłane są przez Biuro Międzynarodowe, zwolnione są z dopłat lotniczych.

3. Jeńcy wojenni i internowane osoby cywilne

3. 1 Przesyłki listowe, paczki pocztowe i przesyłki dotyczące pocztowych usług finansowych, wysyłane do jeńców wojennych lub przez nich nadawane bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem biur określonych w Regulaminie poczty listowej, są zwolnione od wszelkich opłat pocztowych, z wyjątkiem dopłat lotniczych. Osoby uczestniczące w wojnie, przyjęte lub internowane w kraju neutralnym, są zrównane z jeńcami wojennymi w ścisłym tego słowa znaczeniu w zakresie stosowania powyższych postanowień.

3. 2 Postanowienia ustępu 3 punkt 1 mają zastosowanie również do przesyłek listowych, paczek pocztowych i przesyłek dotyczących pocztowych usług finansowych, pochodzących z innych krajów, skierowanych do internowanych osób cywilnych wymienionych w Konwencji Genewskiej o ochronie osób cywilnych w czasie działań wojennych z dnia 12 sierpnia 1949 r. lub też wysyłanych przez nie bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem biur określonych w Regulaminie poczty listowej.

3. 3 Biura określone w Regulaminie poczty listowej korzystają również, w odniesieniu do osób wymienionych w ustępie 3 punkt 1 i w ustępie 3 punkt 2, ze zwolnień od opłat pocztowych za przesyłki listowe, paczki pocztowe i przesyłki dotyczące pocztowych usług finansowych, które wysyłają lub otrzymują bądź bezpośrednio, bądź jako pośrednik.

3. 4 Paczki zwolnione od opłat pocztowych przyjmuje się o masie do 5 kilogramów. Limit masy podwyższa się do 10 kilogramów dla przesyłek, których zawartość jest niepodzielna, oraz dla przesyłek zaadresowanych do obozu lub obozowych mężów zaufania („hommes de confiance”) w celu rozdzielenia ich pomiędzy jeńców.

4. Druki dla ociemniałych (cekogramy)

4. 1 Druki dla ociemniałych (cekogramy) są zwolnione z wszelkich opłat pocztowych, z wyjątkiem dopłat lotniczych.

Artykuł 9

Bezpieczeństwo pocztowe

1. Administracje pocztowe przyjmują i wykorzystują strategię działania w zakresie bezpieczeństwa, na wszystkich poziomach eksploatacji pocztowej, w celu utrzymania i zwiększenia zaufania klientów wobec usług pocztowych oraz w celu doprowadzenia w ten sposób do uzyskania przewagi konkurencyjnej na rynku.

2. Strategia ta powinna dążyć do:

2. 1 poprawy jakości usług w całości;

2. 2 uczynienia pracowników bardziej świadomymi znaczenia bezpieczeństwa;

2. 3 stworzenia lub wzmocnienia służb bezpieczeństwa;

2. 4 zapewnienia rozpowszechniania, we właściwym czasie, informacji dotyczących eksploatacji, bezpieczeństwa i prowadzonych w tej dziedzinie dochodzeń;

2. 5 poparcia propozycji dla ustawodawców przepisów, regulaminów i właściwych działań przygotowywanych z myślą o poprawie jakości i wzmocnieniu bezpieczeństwa usług pocztowych na świecie.

CZĘŚĆ DRUGA

Zasady stosowane wobec przesyłek listowych i paczek pocztowych

Rozdział 1

Postanowienia dotyczące usług

Artykuł 10⁴⁾

Usługi podstawowe

1. Administracje pocztowe zapewniają przyjmowanie, opracowanie, przewóz i doręczanie przesyłek listowych. Dostarczają także takie same świadczenia dla paczek pocztowych bądź zgodnie z postanowieniami Konwencji, bądź, w przypadku paczek wychodzących i po zawarciu dwustronnego porozumienia, wykorzystując każdy inny sposób korzystniejszy dla ich klientów.

2. Przesyłki listowe są klasyfikowane według jednego z niżej wymienionych dwóch systemów. Każda administracja pocztowa ma swobodę wyboru systemu, stosowanego w ruchu wychodzącym z kraju.

3. Pierwszy system oparty jest na prędkości opracowania przesyłek. Z tego względu dzieli się je na:

3. 1 przesyłki priorytetowe: przesyłki przewożone najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) z priorytetem; limity masy: w zasadzie 2 kilogramy, ale 5 kilogramów w obrocie między administracjami przyjmującymi od swych klientów przesyłki tego rodzaju, 5 kilogramów dla przesyłek zawierających książki i broszury (usługa fakultatywna), 7 kilogramów dla druków dla ociemniałych (cekogramów);

3. 2 przesyłki niepriorytetowe: przesyłki, dla których nadawca wybrał niższą opłatę powodującą dłuższy termin doręczenia; limity masy takie same jak w ustępie 3 punkt 1.

4. Drugi system oparty jest na zawartości przesyłek. Z tego względu dzieli się je na:

4. 1 listy i kartki pocztowe, nazywane wspólnie „LC”; limit masy: 2 kilogramy, ale 5 kilogramów w obrocie między administracjami przyjmującymi od swych klientów przesyłki tego rodzaju;

4. 2 druki, druki dla ociemniałych (cekogramy) i pakieciki, nazywane wspólnie „AO”; limity masy: 2 kilogramy dla pakiecików, ale 5 kilogramów w obrocie między administracjami przyjmującymi od swych klientów przesyłki tego rodzaju, 5 kilogramów dla druków, 7 kilogramów dla druków dla ociemniałych (cekogramów).

5. Worki specjalne zawierające druki (dzienniki, czasopisma, książki i inne) dla tego samego adresata pod tym samym adresem są w obu systemach nazywane „workami M” (po francusku „sacs M”, po angielsku „M bags”); limit masy: 30 kilogramów.

6. Wymiana paczek, których masa jednostkowa przekracza 20 kilogramów, jest fakultatywna, z maksimum masy jednostkowej nieprzekraczającym 50 kilogramów.

7. W zasadzie paczki doręcza się adresatom w jak najkrótszym terminie i zgodnie z postanowieniami obowiązującymi w kraju przeznaczenia. Jeżeli nie doręcza się paczek do miejsca zamieszkania (siedziby), adresaci powinni być niezwłocznie powiadomieni o ich nadejściu, chyba że jest to niemożliwe.

8. Każdy kraj, którego administracja nie zajmuje się przewozem paczek, ma prawo zlecić wykonanie postanowień Konwencji przedsiębiorstwom przewozowym. Jednocześnie może on ograniczyć tę usługę do paczek pochodzących lub przeznaczonych do miejscowości obsługiwanych przez te przedsiębiorstwa. Administracja pocztowa pozostaje odpowiedzialna za wykonanie Konwencji i Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych.

Artykuł 11

Opłaty pocztowe i dopłaty lotnicze

1. Administracja kraju nadania ustala opłaty pocztowe za przewóz przesyłek listowych na całym obszarze Związku. Opłaty pocztowe obejmują doręczenie przesyłek do miejsca zamieszkania (siedziby) adresatów, jeżeli w kraju przeznaczenia dla tego rodzaju przesyłek zorganizowana jest służba doręczeń.

2. Opłaty stosowane do listowych przesyłek priorytetowych uwzględniają ewentualne dodatkowe koszty szybkiego przewozu.

3. Administracje, które stosują system oparty na zawartości przesyłek listowych, są uprawnione do:

3. 1 pobierania dopłat za listowe przesyłki lotnicze;

3. 2 pobierania za przesyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą ze zmniejszonym priorytetem „S.A.L.” dopłat niższych od dopłat pobieranych za przesyłki lotnicze;

3. 3 ustalania opłat złożonych dla przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., biorąc pod uwagę koszt świadczonych przez siebie usług pocztowych i koszty przewozu lotniczego.

4. Administracje ustalają dopłaty lotnicze, które mają być pobrane za paczki lotnicze.

5. Dopłaty lotnicze powinny pozostawać w związku z kosztami przewozu lotniczego i powinny być jednolite dla co najmniej całego terytorium każdego kraju przeznaczenia, bez względu na wykorzystywaną drogę kierowania; przy obliczaniu dopłaty za listową przesyłkę lotniczą administracje są upoważnione do uwzględnienia masy ewentualnie załączonych formularzy przeznaczonych do użytku publicznego.

6. Administracja kraju nadania może, w odniesieniu do przesyłek listowych zawierających:

6. 1 gazety i czasopisma publikowane w swoim kraju, udzielić zniżki nie większej w zasadzie niż 50% o płat taryfowych stosowanych dla danego rodzaju przesyłek;

6. 2 książki i broszury, partytury muzyczne i mapy geograficzne niezawierające żadnego ogłoszenia lub innej reklamy poza znajdującymi się na okładce lub obwolucie tych przesyłek, udzielić zniżki takiej samej jak w ustępie 6 punkt 1.

7. Administracja kraju nadania może zastosować wobec przesyłek niestandardowych opłaty inne niż opłaty za określone w Regulaminie poczty listowej przesyłki standardowe.

8. Zniżki opłat udzielane zgodnie z ustępem 6 można stosować także dla przesyłek przewożonych drogą lotniczą, ale nie przyznaje się żadnej zniżki dla tej części opłaty, która jest przeznaczona na pokrycie kosztów takiego przewozu.

Artykuł 12

Opłaty specjalne

1. Nie można pobierać od adresata żadnej opłaty za doręczenie pakiecików o masie mniejszej niż 500 gramów. Jeśli za pakieciki o masie powyżej 500 gramów pobiera się opłatę za doręczenie w obrocie krajowym, można pobierać taką samą opłatę za pakieciki nadesłane z zagranicy.

2. Administracje pocztowe są upoważnione do pobierania takich samych opłat jak w obrocie krajowym w niżej wymienionych przypadkach.

2. 1 Opłata za nadanie przesyłki listowej w ostatniej chwili przed najpóźniejszą godziną, pobierana od nadawcy.

2. 2 Opłata za nadanie przesyłki poza normalnymi godzinami otwarcia okienek, pobierana od nadawcy.

2. 3 Opłata za zabranie przesyłki z siedziby nadawcy, pobierana od nadawcy.

2. 4 Opłata za wydanie przesyłki listowej poza normalnymi godzinami otwarcia okienek, pobierana od adresata.

2. 5 Opłata za wydanie przesyłki adresowanej „poste restante”, pobierana od adresata; w przypadku zwrotu paczki do nadawcy lub jej dosyłania, żądana kwota nie może przekroczyć wysokości ustalonej w Regulaminie dotyczącym paczek pocztowych.

2. 6 Opłata za składowanie każdej przesyłki listowej o masie powyżej 500 gramów i każdej paczki, której adresat nie podjął w przepisowych terminach. Opłata ta nie dotyczy druków dla ociemniałych (cekogramów). Dla paczek opłatę tę pobiera administracja doręczająca na rzecz administracji, w służbach których paczka była przechowywana ponad dopuszczone terminy; w przypadku zwrotu paczki do nadawcy lub jej dosyłania, żądana kwota nie może przekroczyć wysokości ustalonej w Regulaminie dotyczącym paczek pocztowych.

3. Jeżeli paczkę doręcza się normalnie do miejsca zamieszkania (siedziby) adresata, żadna opłata za doręczenie nie może być pobrana od tego ostatniego. Jeśli doręczenie do miejsca zamieszkania (siedziby) adresata nie jest normalnie zapewniane, zawiadomienie o nadejściu powinno być dostarczone bezpłatnie. W tym przypadku, jeżeli doręczenie do .miejsca zamieszkania (siedziby) adresata jest oferowane jako fakultatywne w odpowiedzi na zawiadomienie o nadejściu, opłata za doręczenie może być pobrana od adresata. Opłata ta powinna być taka sama, jaką stosuje się w obrocie krajowym.

4. Administracje pocztowe gotowe do ponoszenia ryzyka związanego z działaniem siły wyższej są upoważnione do pobierania opłaty za ryzyko działania siły wyższej, której maksymalna wysokość ustalona jest w Regulaminach.

Artykuł 13

Przesyłki polecone

1. Przesyłki listowe mogą być przesyłane jako polecone.

2. Opłatę za przesyłki polecone należy uiścić z góry. Składa się ona z opłaty zasadniczej za przesyłkę oraz z opłaty stałej za polecenie, której maksymalna wysokość ustalona jest w Regulaminie poczty listowej.

3. W przypadku konieczności zastosowania nadzwyczajnych środków bezpieczeństwa, administracje pocztowe mogą pobierać od nadawców lub od adresatów, oprócz opłaty, o której mowa w ustępie 2, opłaty specjalne przewidziane w ich przepisach krajowych.

Artykuł 14

Przesyłki z poświadczonym doręczeniem

1. Przesyłki listowe mogą być wysyłane jako przesyłki z poświadczonym doręczeniem w obrocie między administracjami, które podejmują się świadczenia tej usługi.

2. Opłatę za przesyłki z poświadczonym doręczeniem należy uiścić z góry. Składa się ona z opłaty zasadniczej oraz z opłaty za poświadczone doręczenie, ustalanej przez administrację kraju nadania. Opłata ta powinna być niższa od opłaty za polecenie.

Artykuł 15⁵⁾

Przesyłki z podaną wartością

1. Przesyłki priorytetowe i niepriorytetowe oraz listy zawierające papiery wartościowe, dokumenty lub przedmioty wartościowe, jak również paczki mogą być wymieniane z ubezpieczeniem zawartości na kwotę wartości zadeklarowaną przez nadawcę. Wymiana ta jest ograniczona do administracji pocztowych, które wyraziły zgodę na przyjmowanie takich przesyłek bądź we wzajemnym obrocie, bądź tylko w jednym kierunku.

2. Kwota deklarowanej wartości jest w zasadzie nieograniczona. Każda administracja może w swoim zakresie ograniczyć deklarowaną wartość do kwoty, która nie może być niższa od kwoty ustalonej w Regulaminach. Jednakże limit deklarowanej wartości przyjęty w obrocie krajowym stosuje się tylko wtedy, gdy jest on równy lub wyższy od wysokości odszkodowania ustalonego za zaginięcie przesyłki poleconej lub paczki ważącej 1 kilogram. O maksymalnej kwocie wyrażonej w SDR (DTS) powiadamia się kraje członkowskie Związku.

3. Opłatę za przesyłki z podaną wartością należy uiścić z góry. Składa się ona:

3. 1 dla przesyłek listowych, z opłaty podstawowej, z opłaty stałej za polecenie przewidzianej w artykule 13 ustęp 2 oraz z opłaty ubezpieczeniowej;

3. 2 dla paczek, z opłaty zasadniczej, z pobieranej fakultatywnie opłaty za wysłanie i ze zwykłej opłaty ubezpieczeniowej; dopłaty lotnicze i opłaty za usługi specjalne dodaje się ewentualnie do opłaty zasadniczej; opłata za wysłanie nie powinna przekroczyć opłaty za polecenie przesyłek listowych.

4. Zamiast opłaty stałej za polecenie administracje pocztowe mogą pobierać odpowiednią opłatę stosowaną w ich obrocie krajowym lub, wyjątkowo, opłatę nieprzekraczającą wysokości ustalonej w Regulaminie poczty listowej.

5. Maksymalna kwota opłaty ubezpieczeniowej ustalona jest w Regulaminach.

5. 1 Dla przesyłek listowych opłatę tę pobiera się bez względu na kraj przeznaczenia, nawet w krajach, które przyjmują na siebie ryzyko związane z działaniem siły wyższej.

5. 2 Dla paczek ewentualna opłata za ryzyko działania siły wyższej będzie ustalona w taki sposób, że ogólna suma złożona z tej opłaty i zwykłej opłaty za ubezpieczenie nie przekroczy maksymalnej kwoty opłaty ubezpieczenia.

6. W przypadku konieczności zastosowania nadzwyczajnych środków bezpieczeństwa, administracje mogą pobierać od nadawców lub adresatów, oprócz opłat, o których mowa w ustępach 3, 4 i 5, opłaty specjalne przewidziane w ich przepisach krajowych.

7. Administracje pocztowe mają prawo świadczyć swym klientom usługę przesyłek z podaną wartością odpowiadającą specyfikacjom innym niż te określone w niniejszym artykule.

Artykuł 16

Przesyłki za pobraniem

1. Niektóre przesyłki listowe i paczki mogą być wysyłane za pobraniem. Wymiana przesyłek za pobraniem wymaga uprzedniej zgody administracji kraju nadania i przeznaczenia.

Artykuł 17

Przesyłki ekspresowe

1. Na życzenie nadawców i z przeznaczeniem do krajów, których administracje podejmują się świadczenia tej usługi, przesyłki są doręczane do miejsca zamieszkania (siedziby) przez specjalnego posłańca możliwie jak najszybciej po ich nadejściu do urzędu doręczającego. Każda administracja ma prawo ograniczyć tę usługę do przesyłek priorytetowych, do przesyłek lotniczych lub – gdy chodzi o jedyną wykorzystywaną drogę przewozu między dwoma administracjami – do lądowo-morskich przesyłek LC.

2. Administracje, które dzielą przesyłki listowe na różne strumienie, po nadejściu przesyłek ekspresowych do urzędu wymiany powinny je włączyć do najszybszego strumienia przesyłek krajowych, a następnie opracować te przesyłki w najszybszy możliwy sposób.

3. Przesyłki ekspresowe, oprócz zasadniczej opłaty pocztowej, podlegają także opłacie nie mniejszej niż opłata uiszczana za zwykłą przesyłkę priorytetową/niepriorytetową, zależnie od okoliczności lub nie mniejszej niż opłata jednolita za list zwykły i nie większej od kwoty ustalonej w Regulaminach. Opłatę tę należy uiścić z góry w pełnej wysokości. Dla paczek jest ona należna nawet wtedy, gdy nie może być doręczona przez specjalnego posłańca sama paczka, a jedynie zawiadomienie o jej nadejściu.

4. Jeżeli doręczanie ekspresem związane jest ze szczególnymi utrudnieniami, opłata uzupełniająca może być pobrana zgodnie z postanowieniami dotyczącymi przesyłek tego samego rodzaju w obrocie krajowym. Dla paczek ta uzupełniająca opłata jest wymagana nawet wtedy, gdy paczkę zwraca się do nadawcy lub gdy jest ona dosyłana; w tych przypadkach żądana kwota nie może jednak przekroczyć wysokości ustalonej w Regulaminie dotyczącym paczek pocztowych.

5. Jeżeli przepisy administracji kraju przeznaczenia na to pozwalają, adresaci mogą żądać w urzędzie doręczającym dostarczenia ekspresem przeznaczonych dla nich przesyłek niezwłocznie po ich nadejściu. W tym przypadku administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do pobierania, w chwili doręczenia, opłaty stosowanej w jej obrocie krajowym.

Artykuł 18⁶⁾

Potwierdzenie odbioru

1. Nadawca przesyłki poleconej, przesyłki z poświadczonym doręczeniem, paczki lub przesyłki z podaną wartością może zażądać potwierdzenia odbioru w momencie nadania, uiszczając opłatę, której maksymalna wysokość ustalona jest w Regulaminach. Potwierdzenie odbioru zwraca się nadawcy najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2. Jednakże dla paczek administracje mogą ograniczyć tę usługę do paczek z podaną wartością, jeśli ograniczenie takie przewidziane jest w ich obrocie krajowym.

Artykuł 19

Doręczanie do rąk własnych

1. Na życzenie nadawcy w obrocie między administracjami pocztowymi, które wyraziły na to zgodę, przesyłki polecone, przesyłki z poświadczonym doręczeniem i przesyłki z podaną wartością są doręczane do rąk własnych adresata. Administracje mogą uzgodnić, że usługa ta jest świadczona tylko wtedy, gdy przesyłkom takim towarzyszy potwierdzenie odbioru. We wszystkich przypadkach, nadawca uiszcza opłatę za doręczenie do rąk własnych, której maksymalną wysokość ustala się w Regulaminie poczty listowej.

Artykuł 20

Przesyłki wolne przy doręczaniu od opłat i należności

1. W obrocie między administracjami pocztowymi, które wyraziły na to zgodę, nadawcy mogą na podstawie oświadczenia złożonego w urzędzie nadania przyjąć na siebie uiszczenie całości opłat i należności, którymi przesyłki listowe i paczki pocztowe są obciążone przy doręczeniu. Dopóki przesyłka listowa nie została wydana adresatowi, nadawca może po nadaniu żądać, aby przesyłkę wydano bez pobierania opłat i należności.

2. Nadawca powinien zobowiązać się do uiszczenia kwot, których może zażądać urząd przeznaczenia. W danym przypadku powinien on wpłacić odpowiednią zaliczkę.

3. Administracja kraju nadania pobiera od nadawcy opłatę, której maksymalna wysokość określona jest w Regulaminach i którą zatrzymuje jako zapłatę za usługi świadczone w kraju nadania.

4. W przypadku żądania zgłoszonego po nadaniu przesyłki listowej, administracja kraju nadania pobiera ponadto opłatę dodatkową, której maksymalna wysokość ustalona jest w Regulaminie.

5. Administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do pobierania opłaty prowizyjnej, której maksymalna wysokość ustalona jest w Regulaminach. Opłata ta jest niezależna od opłaty za przedstawienie przesyłki do kontroli celnej. Pobiera się ją od nadawcy na rzecz administracji kraju przeznaczenia.

6. Każda administracja pocztowa ma prawo ograniczyć usługę przesyłek wolnych od opłat i należności do przesyłek poleconych i przesyłek listowych z podaną wartością.

Artykuł 21⁷⁾

Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią

1. Administracje pocztowe mogą uzgodnić między sobą, że będą uczestniczyć w świadczeniu fakultatywnej usługi międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią (skrót po francusku: „CCRI”; skrót po angielsku: „IBRS”). Jednakże wszystkie administracje są zobowiązane zapewnić usługę zwrotu przesyłek CCRI (IBRS).

Artykuł 22

Międzynarodowe kupony na odpowiedź

1. Administracje pocztowe mogą dokonywać sprzedaży międzynarodowych kuponów na odpowiedź emitowanych przez Biuro Międzynarodowe oraz ograniczyć ich sprzedaż zgodnie z ich przepisami krajowymi.

2. Wartość kuponu na odpowiedź ustalona jest w Regulaminie poczty listowej. Cena sprzedaży ustalona przez zainteresowane administracje pocztowe nie może być niższa od tej wartości.

3. Kupony na odpowiedź są wymienialne we wszystkich krajach członkowskich na znaczki pocztowe, a jeśli przepisy wewnętrzne kraju wymieniającego tego nie zabraniają, również na całostki pocztowe lub inne znaki lub odciski świadczące o uiszczeniu opłaty pocztowej, o wartości stanowiącej minimalną opłatę jednej zwykłej listowej przesyłki priorytetowej lub jednego zwykłego listu lotniczego, wysyłanych za granicę.

4. Administracja pocztowa kraju członkowskiego ma ponadto prawo wymagać, aby przedkładano jednocześnie kupony na odpowiedź i przesyłki opłacane w wyniku wymiany tych kuponów.

Artykuł 23

Paczki łamliwe. Paczki utrudniające manipulacje

1. Każdą paczkę, zawierającą przedmioty łatwo tłukące się i z którą należy obchodzić się ze szczególną ostrożnością, nazywa się „paczką łamliwą”.

2. „Paczką utrudniającą manipulacje” nazywa się każdą paczkę:

2. 1 której wymiary przekraczają limity ustalone w Regulaminie dotyczącym paczek pocztowych lub te, które administracje mogą określić między sobą;

2. 2 która ze względu na swój kształt lub strukturę nie poddaje się łatwo załadunkowi z innymi paczkami lub która wymaga specjalnych środków ostrożności.

3. Paczki łamliwe i paczki utrudniające manipulacje podlegają dodatkowej opłacie, której maksymalna wysokość ustalona jest w Regulaminie dotyczącym paczek pocztowych. Jeżeli paczka jest łamliwa i utrudniająca manipulacje, dodatkową opłatę pobiera się tylko jeden raz. Jednakże dopłaty lotnicze za takie paczki nie podlegają żadnej podwyżce.

4. Wymiana paczek łamliwych i paczek utrudniających manipulacje ograniczona jest do obrotu między administracjami, które przyjmują takie przesyłki.

Artykuł 24

Usługa ładunku zbiorowego „Consignment”

1. Administracje pocztowe mogą uzgodnić między sobą uczestniczenie w fakultatywnej usłudze ładunku zbiorowego, nazwanej „Consignment”, dotyczącej przesyłek grupowych przeznaczonych za granicę pochodzących od jednego nadawcy.

2. W miarę możliwości usługę tę identyfikuje się przez logo określone w Regulaminie dotyczącym paczek pocztowych.

3. Szczegóły dotyczące tej usługi ustalane są dwustronnie między administracją kraju nadania i kraju przeznaczenia na podstawie postanowień określonych przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

Artykuł 25⁸⁾

Przesyłki nieprzyjmowane. Zakazane

1. Nie przyjmuje się przesyłek, które nie spełniają warunków określonych w Konwencji i w Regulaminach.

2. Poza wyjątkami ustalonymi w Regulaminach, we wszystkich rodzajach przesyłek zakazane jest wysyłanie niżej wymienionych przedmiotów:

2.1 narkotyków i substancji psychotropowych;

2. 2 materiałów wybuchowych, łatwo palnych lub innych materiałów niebezpiecznych, jak również substancji promieniotwórczych:

2. 2. 1 nie podlegają jednakiemu zakazowi:

2. 2. 1. 1 wymienione w artykule 44 substancje biologiczne wysyłane w przesyłkach listowych;

2. 2. 1. 2 wymienione w artykule 26 substancje promieniotwórcze wysyłane w przesyłkach listowych i w paczkach pocztowych;

2. 3 przedmiotów nieprzyzwoitych lub niemoralnych;

2. 4 żywych zwierząt, poza wyjątkami przewidzianymi w ustępie 3;

2. 5 przedmiotów, których przywóz i obrót jest zabroniony w kraju przeznaczenia;

2. 6 przedmiotów, które ze względu na ich właściwości lub opakowanie mogą stanowić niebezpieczeństwo dla pracowników, brudzić lub uszkadzać inne przesyłki albo urządzenia pocztowe;

2. 7 dokumentów mających charakter korespondencji bieżącej i osobistej wymienianych między osobami innymi niż nadawca i adresat lub osoby zamieszkujące z nimi.

3. Przyjmuje się jednak:

3. 1 w przesyłkach listowych innych niż przesyłki z podaną wartością:

3. 1. 1 pszczoły, pijawki i kokony jedwabników;

3. 1. 2 pasożyty i niszczyciele szkodliwych owadów, przeznaczone do zwalczania tych owadów, a wymieniane między urzędowo uznanymi instytucjami;

3. 2 w paczkach – żywe zwierzęta, których przewóz pocztą jest dozwolony przez przepisy pocztowe zainteresowanych krajów.

4. W paczkach pocztowych zabronione jest umieszczanie niżej wymienionych przedmiotów:

4.1 dokumentów mających charakter korespondencji bieżącej i osobistej wymienianych między nadawcą i adresatem lub osobami zamieszkującymi z nimi;

4. 2 wszelkiej korespondencji wymienianej między osobami innymi niż nadawca i adresat lub osoby zamieszkujące z nimi.

5. Zabrania się umieszczania monet, banknotów, waluty lub jakichkolwiek walorów płatnych na okaziciela, czeków podróżnych, platyny, złota lub srebra, przetworzonych lub nie, kamieni szlachetnych, klejnotów i innych przedmiotów wartościowych:

5. 1 w przesyłkach listowych bez podanej wartości; jednakże, jeśli przepisy kraju nadania i kraju przeznaczenia na to pozwalają, to takie przedmioty mogą być przesyłane w zamkniętej kopercie jako przesyłki polecone;

5. 2. w paczkach bez podanej wartości wymienianych między dwoma krajami, które przyjmują deklarację wartości; ponadto, każda administracja ma prawo zakazać umieszczania złota w sztabkach w przesyłkach z lub bez podanej wartości, pochodzących z jej terytorium lub przeznaczonych na jej terytorium albo przesyłanych w tranzycie przez jej terytorium; może ona ograniczyć rzeczywistą wartość takich przesyłek.

6. Druki i druki dla ociemniałych (cekogramy):

6. 1 nie mogą posiadać żadnej adnotacji ani zawierać jakiegokolwiek dokumentu mającego charakter bieżącej i osobistej korespondencji;

6. 2 nie mogą zawierać żadnego znaczka pocztowego, żadnej formy opłaty pocztowej, skasowanych lub nie, ani żadnego papieru wartościowego.

7. Regulaminy określają sposób postępowania z przesyłkami przyjętymi niezgodnie z przepisami. Jednakże przesyłek zawierających przedmioty wymienione w ustępie 2 punkt 1, w ustępie 2 punkt 2 i w ustępie 2 punkt 3 w żadnym przypadku nie wysyła się do miejsca przeznaczenia, nie doręcza się adresatom ani nie zwraca się do miejsca nadania.

Artykuł 26

Substancje promieniotwórcze

1. Przyjmowanie substancji promieniotwórczych przygotowanych i opakowanych zgodnie z właściwymi postanowieniami Regulaminów ograniczone jest do relacji między administracjami pocztowymi, które wyraziły na to zgodę bądź we wzajemnym obrocie, bądź tylko w jednym kierunku.

2. Jeśli substancje promieniotwórcze wysyłane są w przesyłkach listowych, podlegają one opłacie za przesyłki priorytetowe lub opłacie za listy oraz za polecenie.

3. Substancje promieniotwórcze umieszczone w przesyłkach listowych lub w paczkach pocztowych powinny być kierowane najszybszą drogą, zazwyczaj lotniczą, pod warunkiem uiszczenia odpowiednich dopłat lotniczych.

4. Substancje promieniotwórcze mogą być nadawane tylko przez należycie upoważnionych nadawców.

Artykuł 27

Dosyłanie

1. W przypadku zmiany adresu adresata, przesyłki są mu niezwłocznie dosyłane na warunkach określonych w Regulaminach.

2. Jednak nie dosyła się przesyłek, jeśli:

2. 1 nadawca zabronił ich dosyłania poprzez umieszczenie adnotacji wyrażonej w języku znanym w kraju przeznaczenia;

2. 2 jeśli oprócz adresu adresata znajduje się uwaga „lub współmieszkaniec” (po francusku: „ou à i'occupant des lieux”, po angielsku: „or occupant”).

3. Administracje pocztowe, które pobierają opłatę za żądanie dostania w swoim obrocie krajowym, są upoważnione do pobierania takiej samej opłaty w obrocie międzynarodowym.

4. Poza wyjątkami określonymi w Regulaminie nie pobiera się opłaty dodatkowej za przesyłki listowe dosyłane z kraju do kraju. Jednakże administracje, które pobierają opłatę za dosyłanie przesyłek w swoim obrocie krajowym, są upoważnione do pobierania takiej samej opłaty za międzynarodowe przesyłki listowe dosyłane w ich własnej służbie.

Artykuł 28

Przesyłki niedoręczalne

1. Administracje pocztowe zapewniają zwrot przesyłek, które nie mogły zostać doręczone adresatom z jakiegokolwiek powodu.

2. Termin przechowywania przesyłek jest ustalony w Regulaminach.

3. Każda paczka, która nie może być doręczona adresatowi lub która zatrzymana jest z urzędu, traktowana jest zgodnie ze wskazówkami podanymi przez nadawcę w granicach ustalonych przez Regulamin dotyczący paczek pocztowych.

4. Jeżeli nadawca zrzekł się paczki, która nie mogła zostać doręczona adresatowi, administracja kraju przeznaczenia postępuje z taką paczką zgodnie z jej własnym ustawodawstwem. Ani nadawca, ani inne administracje pocztowe nie są zobowiązane pokrywać opłat pocztowych, opłat celnych lub innych, którymi mogłaby być obciążona paczka.

5. Przedmioty stanowiące zawartość paczki, co do których istnieje obawa ich szybkiego zepsucia lub zgnicia, mogą być sprzedane natychmiast, bez uprzedniego powiadamiania i bez dopełniania formalności sądowych. Sprzedaż ma miejsce na rzecz osoby uprawnionej, nawet w drodze do miejsca przeznaczenia lub w drodze powrotnej. Jeśli sprzedaż jest niemożliwa, niszczy się zepsute lub zgniłe przedmioty.

6. Poza wyjątkami przewidzianymi w Regulaminie nie pobiera się żadnej dodatkowej opłaty za niedoręczalne przesyłki listowe zwracane do kraju nadania. Jednakże administracje, które pobierają opłatę za zwrot w obrocie krajowym, mają prawo pobierać taką samą opłatę za zwracane im przesyłki międzynarodowe.

7. Pomimo postanowień przedstawionych w ustępie 6, gdy administracja otrzymuje, do zwrotu do nadawcy, przesyłki nadane za granicą przez klientów zamieszkujących na jej terytorium, upoważniona jest do pobierania od nadawcy lub nadawców opłaty za opracowanie przesyłki nieprzekraczającej opłaty pocztowej, jaka zostałaby pobrana, gdyby przesyłka została nadana w danej administracji.

7. 1 Dla celów postanowień przedstawionych w ustępie 7 przez nadawcę lub nadawców rozumie się osoby lub jednostki, których nazwisko (nazwa) znajduje się w adresie lub w adresach zwrotnych.

Artykuł 29⁹⁾

Wycofanie z obiegu pocztowego. Zmiana lub korekta adresu na żądanie nadawcy

1. Nadawca przesyłki listowej może zlecić jej wycofanie z obiegu lub zlecić zmianę bądź korektę adresu na warunkach ustalonych w Regulaminie.

2. Jeżeli przepisy własne na to pozwalają, każda administracja pocztowa zobowiązana jest przyjąć żądanie wycofania z obiegu, zmiany lub korekty adresu dotyczące każdej przesyłki listowej nadanej w służbie pocztowej innej administracji.

3. Nadawca powinien uiścić za każde żądanie specjalną opłatę, której maksymalna wysokość ustalona jest w Regulaminach.

4. Nadawca paczki może zażądać jej zwrotu lub zmiany jej adresu. Powinien on zagwarantować uregulowanie sum przypadających do zapłaty za każde nowe przesłanie.

5. Jednakże administracje mają prawo nie przyjmować żądań wymienionych w ustępie 4, jeżeli nie akceptują ich w swoim obrocie krajowym.

Artykuł 30¹⁰⁾

Reklamacje

1. Reklamacje są przyjmowane w okresie sześciu miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu nadania przesyłki.

2. Każda administracja pocztowa jest zobowiązana przyjąć reklamacje dotyczące każdej przesyłki nadanej w służbie innej administracji.

3. Paczki zwykłe i paczki z podaną wartością powinny stanowić przedmiot oddzielnych reklamacji.

4. Opracowanie reklamacji jest bezpłatne. Jednakże, jeśli żąda się wykorzystania usługi EMS, to koszty dodatkowe pokrywa w zasadzie osoba zgłaszająca reklamację.

Artykuł 31¹¹⁾

Kontrola celna

1. Administracja pocztowa kraju nadania i przeznaczenia są upoważnione do przedstawiania przesyłek do kontroli celnej, zgodnie z przepisami tych krajów.

2. Przesyłki podlegające kontroli celnej mogą być obciążone, na rzecz poczty, opłatą za przedstawienie do kontroli celnej, której maksymalna wysokość ustalona jest w Regulaminach. Opłatę tę pobiera się tylko z tytułu przedstawienia do kontroli celnej i odprawy celnej przesyłek, które obciążone zostały opłatami celnymi lub każdą inną należnością tego samego rodzaju.

Artykuł 32

Opłata za odprawę celną

1. Administracje pocztowe, które otrzymały zezwolenie na dokonywanie odprawy celnej w imieniu klientów, są upoważnione do pobierania od klientów opłaty opartej na rzeczywistych kosztach operacji.

Artykuł 33

Opłaty celne i inne należności

1. Administracje pocztowe upoważnione są do pobierania od nadawców lub adresatów przesyłek, zależnie od okoliczności, opłat celnych i wszystkich ewentualnych innych należności.

Rozdział 2

Odpowiedzialność

Artykuł 34¹²⁾

Odpowiedzialność administracji pocztowych.
Odszkodowania

1. Postanowienia ogólne

1. 1 Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w artykule 35 administracje pocztowe odpowiadają za:

1.1.1 zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie przesyłek poleconych, paczek zwykłych i przesyłek z podaną wartością;

1. 1. 2 zaginięcie przesyłek z poświadczonym doręczeniem.

1.2 Jeśli zaginięcie, całkowite ograbienie lub całkowite uszkodzenie przesyłki poleconej, paczki zwykłej lub przesyłki z podaną wartością wynika z działania siły wyższej niedającej podstawy do odszkodowania, nadawca ma prawo do zwrotu uiszczonych opłat, z wyjątkiem opłaty ubezpieczeniowej.

2. Przesyłki polecone

2. 1 W przypadku zaginięcia, całkowitego ograbienia lub całkowitego uszkodzenia przesyłki poleconej, nadawca ma prawo do odszkodowania ustalonego w Regulaminie poczty listowej. Jeśli nadawca żąda kwoty niższej od kwoty ustalonej w Regulaminie poczty listowej, administracje mają prawo wypłacić tę mniejszą kwotę i na tej podstawie otrzymać zwrot odszkodowania od innych administracji, których ewentualnie to dotyczy.

2. 2 W przypadku częściowego ograbienia lub częściowego uszkodzenia przesyłki poleconej, nadawca ma prawo do odszkodowania, które odpowiada, w zasadzie, rzeczywistej wysokości szkody poniesionej wskutek ograbienia lub uszkodzenia. Jednakże, w żadnym przypadku kwota odszkodowania nie może przekroczyć wysokości ustalonej w Regulaminie poczty listowej w przypadku zaginięcia, całkowitego ograbienia lub całkowitego uszkodzenia. Szkody pośrednie lub korzyści niezrealizowane nie są brane pod uwagę.

3. Przesyłki z poświadczonym doręczeniem

3. 1 W przypadku zaginięcia, całkowitego ograbienia lub całkowitego uszkodzenia przesyłki z poświadczonym doręczeniem, nadawca ma prawo do zwrotu uiszczonych opłat.

4. Paczki zwykłe

4. 1 W przypadku zaginięcia, całkowitego ograbienia lub całkowitego uszkodzenia paczki zwykłej, nadawca ma prawo do odszkodowania ustalonego w Regulaminie dotyczącym paczek pocztowych.

4. 2 W przypadku częściowego ograbienia lub częściowego uszkodzenia paczki zwykłej, nadawca ma prawo do odszkodowania, które odpowiada, w zasadzie, rzeczywistej wysokości szkody poniesionej w wyniku ograbienia lub uszkodzenia. Jednakże w żadnym przypadku kwota odszkodowania nie może przekroczyć wysokości ustalonej w Regulaminie dotyczącym paczek pocztowych w przypadku zaginięcia, całkowitego ograbienia lub całkowitego uszkodzenia. Szkody pośrednie lub korzyści niezrealizowane nie są brane pod uwagę.

4. 3 Administracje pocztowe mogą uzgodnić stosowanie we wzajemnym obrocie ustalonej w Regulaminie dotyczącym paczek pocztowych kwoty za paczkę, bez względu na masę paczki.

5. Przesyłki z podaną wartością

5. 1 W przypadku zaginięcia, całkowitego ograbienia lub całkowitego uszkodzenia przesyłki z podaną wartością, nadawca ma prawo do odszkodowania, które odpowiada, w zasadzie, kwocie podanej wartości w SDR (DTS).

5. 2 W przypadku częściowego ograbienia lub częściowego uszkodzenia przesyłki z podaną wartością, nadawca ma prawo do odszkodowania, które odpowiada, w zasadzie, rzeczywistej wysokości szkody poniesionej wskutek ograbienia lub uszkodzenia. Jednakże, w żadnym przypadku kwota odszkodowania nie może przekroczyć podanej wartości w SDR (DTS). Szkody pośrednie lub korzyści niezrealizowane nie są brane pod uwagę.

6. W przypadkach wymienionych w ustępach 4 i 5, odszkodowanie oblicza się według ceny bieżącej, przeliczonej na SDR (DTS), przedmiotów lub towarów tego samego rodzaju, w miejscu i czasie przyjęcia przesyłki do przewozu. W przypadku braku ceny bieżącej, odszkodowanie oblicza się według zwykłej wartości przedmiotów lub towarów szacowanych w oparciu o te same zasady.

7. Jeżeli odszkodowanie należy się za zaginięcie, całkowite ograbienie lub całkowite uszkodzenie przesyłki poleconej, paczki zwykłej lub przesyłki z podaną wartością, to nadawca albo, w zależności od okoliczności, adresat ma ponadto prawo do zwrotu uiszczonych opłat i należności, z wyjątkiem opłaty za polecenie lub opłaty ubezpieczeniowej. To samo dotyczy przesyłek poleconych, paczek zwykłych lub przesyłek z podaną wartością, których adresat odmówił przyjęcia z powodu ich złego stanu, jeśli winę za ten stan przypisuje się służbie pocztowej i ponosi ona za to odpowiedzialność.

8. W odstępstwie od postanowień przewidzianych w ustępach 2, 4 i 5 adresat ma prawo do odszkodowania po przyjęciu ograbionej lub uszkodzonej przesyłki poleconej, paczki zwykłej lub przesyłki z podaną wartością.

9. Administracja kraju nadania ma prawo wypłacić nadawcom w swoim kraju odszkodowania przewidziane w przepisach krajowych dla przesyłek poleconych i paczek bez podanej wartości pod warunkiem, że nie są one niższe od odszkodowań, które ustalone są w ustępie 2 punkt 1 i w ustępie 4 punkt 1. To samo odnosi się do administracji kraju przeznaczenia, gdy odszkodowanie wypłacane jest adresatowi. Kwoty określone w ustępie 2 punkt 1 i ustępie 4 punkt 1 mają jednak nadal zastosowanie:

9. 1 w przypadku regresu skierowanego w stosunku do odpowiedzialnej administracji;

9. 2 jeżeli nadawca zrzeknie się swych praw na rzecz adresata lub odwrotnie.

Artykuł 35¹³⁾

Nieponoszenie odpowiedzialności przez administracje pocztowe

1. Administracje pocztowe przestają być odpowiedzialne za przesyłki polecone, przesyłki z poświadczonym doręczeniem, paczki i przesyłki z podaną wartością, które zostały doręczone zgodnie z zasadami określonymi w ich przepisach krajowych dla przesyłek tego samego rodzaju. Jednakże odpowiedzialność jest nadal utrzymana:

1. 1 jeśli ograbienie lub uszkodzenie zostanie stwierdzone bądź przed doręczeniem, bądź w chwili doręczenia przesyłki;

1. 2 o ile zezwalają na to przepisy krajowe, jeśli adresat lub nadawca, w przypadku zwrotu do miejsca nadania, zgłosi zastrzeżenia przy przyjmowaniu ograbionej lub uszkodzonej przesyłki;

1. 3 o ile zezwalają na to przepisy krajowe, jeśli przesyłka polecona została doręczona do oddawczej skrzynki adresata, a w toku procedury reklamacyjnej adresat oświadcza, że nie otrzymał przesyłki;

1. 4 jeśli adresat paczki lub przesyłki z podaną wartością lub nadawca w przypadku jej zwrotu do miejsca nadania, pomimo złożenia prawidłowego pokwitowania, powiadomi niezwłocznie administrację doręczającą przesyłkę o stwierdzonej szkodzie; powinien on przedstawić dowody, że ograbienie lub uszkodzenie nie nastąpiło po doręczeniu.

2. Administracje pocztowe nie ponoszą odpowiedzialności:

2. 1 w przypadku działania siły wyższej, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 12 ustęp 4;

2. 2 jeżeli nie mogą udzielić informacji o przesyłkach wskutek zniszczenia dokumentów służbowych w wyniku działania siły wyższej, a ich odpowiedzialność nie została udowodniona w inny sposób;

2. 3 jeżeli szkoda powstała z powodu błędu lub zaniedbania ze strony nadawcy lub wynika z rodzaju zawartości;

2. 4 jeżeli przesyłki, których zawartość podlega zakazom przewidzianym w artykule 25, zostały skonfiskowane lub zniszczone przez kompetentne władze z uwagi na ich zawartość;

2. 5 w przypadku zajęcia, na mocy przepisów kraju przeznaczenia, zgodnie z zawiadomieniem administracji tego kraju;

2. 6 jeśli chodzi o przesyłki z podaną wartością, które były przedmiotem oszukańczego podania wartości wyższej od rzeczywistej wartości zawartości;

2. 7 jeżeli nadawca nie zgłosił żadnej reklamacji w terminie sześciu miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu nadania przesyłki;

2. 8 jeżeli chodzi o paczki jeńców wojennych i internowanych osób cywilnych.

3. Administracje pocztowe nie ponoszą żadnej odpowiedzialności z tytułu deklaracji celnych, bez względu na formę ich sporządzenia, ani z tytułu decyzji podjętych przez służby celne w czasie sprawdzania przesyłek podlegających kontroli celnej.

Artykuł 36

Odpowiedzialność nadawcy

1. Nadawca przesyłki jest odpowiedzialny za wszelkie szkody wyrządzone innym przesyłkom pocztowym, spowodowane nadaniem przedmiotów niedopuszczonych do przewozu lub nieprzestrzeganiem warunków przyjęcia.

2. Nadawca jest odpowiedzialny w takim samym zakresie jak administracje pocztowe.

3. Nadawca pozostaje odpowiedzialny nawet wtedy, gdy urząd nadawczy przyjmie taką przesyłkę.

4. Nadawca natomiast nie ponosi odpowiedzialności, jeżeli wystąpił błąd lub zaniedbanie ze strony administracji pocztowych lub przewoźników.

Artykuł 37¹⁴⁾

Wypłata odszkodowania

1. Z zastrzeżeniem prawa regresu w stosunku do odpowiedzialnej administracji obowiązek wypłaty odszkodowania i zwrotu opłat oraz należności ciąży, zależnie od okoliczności, na administracji kraju nadania lub na administracji kraju przeznaczenia.

2. Nadawca może zrzec się swych praw do odszkodowania na rzecz adresata, l odwrotnie, adresat może zrzec się swych praw na rzecz nadawcy. Nadawca lub adresat może upoważnić osobę trzecią do otrzymania odszkodowania, o ile przepisy krajowe na to pozwalają.

3. Administracja kraju nadania lub kraju przeznaczenia, zależnie od okoliczności, jest upoważniona do wypłacenia odszkodowania osobie uprawnionej na rachunek tej administracji, która, uczestnicząc w przewozie i będąc prawidłowo poinformowana, w ciągu dwóch miesięcy, a jeśli sprawa została zasygnalizowana faksem lub każdym innym środkiem elektronicznym pozwalającym na potwierdzenie otrzymania reklamacji, w ciągu trzydziestu dni nie rozstrzygnęła sprawy w sposób ostateczny lub nie zawiadomiła:

3. 1 że szkoda nastąpiła prawdopodobnie na skutek działania siły wyższej;

3. 2 że przesyłka została zatrzymana, skonfiskowana lub zniszczona przez kompetentne władze ze względu na jej zawartość, lub zajęta na mocy ustawodawstwa kraju przeznaczenia.

4. Administracja kraju nadania lub kraju przeznaczenia, zależnie od okoliczności, jest również upoważniona do wypłacenia odszkodowania osobie uprawnionej w przypadku, gdy formularz reklamacyjny jest wypełniony w sposób niedostateczny i musiał zostać zwrócony w celu uzupełnienia informacji, powodując przekroczenie terminu przewidzianego w ustępie 3.

5. W przypadku reklamacji dotyczącej przesyłki za pobraniem, administracja kraju nadania jest upoważniona do wypłacenia odszkodowania osobie uprawnionej w wysokości kwoty pobrania na rachunek administracji kraju przeznaczenia, która, będąc prawidłowo poinformowana, w ciągu dwóch miesięcy nie rozstrzygnęła sprawy w sposób ostateczny.

Artykuł 38

Ewentualne odzyskanie odszkodowania od nadawcy lub adresata

1. Jeżeli po wypłaceniu odszkodowania przesyłka polecona, paczka lub przesyłka z podaną wartością albo część zawartości uważana poprzednio za zaginioną zostanie odnaleziona, to nadawca lub adresat, zależnie od okoliczności, jest powiadomiony, że może ją podjąć w okresie trzech miesięcy, w zamian za zwrot kwoty wypłaconego odszkodowania. Prosi się go jednocześnie o podanie komu przesyłka ma być doręczona. W razie odmowy lub nieudzielenia odpowiedzi w wyznaczonym terminie, postępuje się podobnie w stosunku do adresata lub nadawcy, zależnie od okoliczności.

2. Jeżeli nadawca i adresat rezygnują z przyjęcia przesyłki, staje się ona własnością tej administracji lub ewentualnie tych administracji, które poniosły stratę.

3. W przypadku późniejszego odnalezienia przesyłki z podaną wartością, której zawartość zostaje uznana za niższą od kwoty wypłaconego odszkodowania, nadawca lub adresat, zależnie od okoliczności, powinien zwrócić kwotę tego odszkodowania w zamian za wydanie przesyłki, niezależnie od tego, jakie będą konsekwencje wynikające z oszukańczego podania wartości.

Artykuł 39

Wymiana przesyłek

1. Administracje mogą wymieniać między sobą, za pośrednictwem jednej lub kilku z nich, zarówno odsyłki zamknięte, jak i przesyłki wysyłane w tranzycie otwartym, w oparciu o postanowienia zawarte w Regulaminach.

2. Jeżeli nadzwyczajne okoliczności zmuszają administrację pocztową do czasowego zawieszenia usług, w całości lub w części, to powinna ona niezwłocznie zawiadomić o tym zainteresowane administracje.

3. Jeżeli przewóz ładunku pocztowego w tranzycie przez kraj odbywa się bez udziału administracji pocztowej tego kraju, to powinna ona zostać wcześniej o tym poinformowana. Ta forma tranzytu nie pociąga za sobą odpowiedzialności administracji pocztowej kraju tranzytowego.

4. Administracje mogą przesyłać odsyłki lądowo-morskie drogą lotniczą, ze zmniejszonym priorytetem, z zastrzeżeniem uzyskania zgody administracji, które otrzymują takie odsyłki w portach lotniczych swych krajów.

Artykuł 40

Wymiana odsyłek zamkniętych z jednostkami wojskowymi

1. Listowe odsyłki zamknięte mogą być wymieniane za pośrednictwem służb lądowych, morskich lub lotniczych innych krajów:

1. 1 między urzędami pocztowymi jednego z krajów członkowskich a dowódcami jednostek wojskowych oddanych do dyspozycji Organizacji Narodów Zjednoczonych;

1. 2 między dowódcami takich jednostek wojskowych;

1. 3 między urzędami pocztowymi jednego z krajów członkowskich a dowódcami jednostek morskich lub lotniczych, okrętów wojennych lub samolotów wojskowych tego samego kraju stacjonujących za granicą;

1. 4 między dowódcami jednostek morskich lub lotniczych, okrętów wojennych lub samolotów wojskowych tego samego kraju.

2. Przesyłki listowe umieszczone w odsyłkach, o których mowa w ustępie 1, powinny być wyłącznie adresowane do bądź pochodzić od członków jednostek wojskowych lub sztabów i załóg okrętów lub samolotów wojskowych otrzymujących lub nadających te odsyłki. Stosowane do nich opłaty taryfowe i warunki wysyłania ustalone są na podstawie przepisów administracji pocztowej kraju, który oddał do dyspozycji jednostkę wojskową bądź do którego należą okręty lub samoloty.

3. W przypadku braku specjalnego porozumienia, administracja pocztowa kraju, który oddał do dyspozycji jednostkę wojskową bądź do którego należą okręty wojenne lub samoloty wojskowe, jest dłużna danym administracjom należności za tranzyt odsyłek oraz z tytułu opłat końcowych (kosztów końcowych) i opłat za przewóz lotniczy.

Artykuł 41

Określenie odpowiedzialności między administracjami pocztowymi

1. Dopóki nie udowodni się, że jest inaczej, odpowiedzialność spoczywa na administracji pocztowej, która, przyjąwszy przesyłkę bez zastrzeżeń i dysponując wszystkimi środkami niezbędnymi do przeprowadzenia dochodzenia, nie może ustalić ani doręczenia jej adresatowi, ani ewentualnie prawidłowego przekazania jej innej administracji.

2. Jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie nastąpiło w czasie przewozu, a nie można ustalić, na obszarze lub w służbie którego kraju fakt ten miał miejsce, to zainteresowane administracje pokrywają szkodę w równych częściach. Jednakże, jeśli chodzi o paczkę zwykłą i gdy wysokość odszkodowania nie przekracza kwoty obliczonej w artykule 34 ustęp 4 punkt 1 dla paczki o masie 1 kilograma, sumę tę pokrywają w równych częściach administracje kraju nadania i kraju przeznaczenia, z wyłączeniem administracji pośredniczących.

3. Jeżeli chodzi o przesyłki z podaną wartością, odpowiedzialność jednej administracji wobec innych administracji nie rozciąga się w żadnym przypadku poza maksymalną deklarowaną wartość przyjętą przez tę administrację.

4. Administracje pocztowe nieświadczące usługi przesyłek z podaną wartością przyjmują, za takie przesyłki przewożone w odsyłkach zamkniętych, odpowiedzialność przewidzianą dla przesyłek poleconych i/lub dla paczek zwykłych. Postanowienie to stosuje się także wtedy, gdy administracje pocztowe nie przyjmują odpowiedzialności za przesyłki wartościowe przewożone na pokładzie wykorzystywanych przez nie statków i samolotów.

5. Jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie przesyłki z podaną wartością nastąpiło na obszarze lub w służbie administracji pośredniczącej, która nie świadczy usługi przesyłek z podaną wartością, to administracja kraju nadania pokrywa szkodę nie-wyrównaną przez administrację pośredniczącą. Tę samą zasadę stosuje się, jeśli kwota odszkodowania jest wyższa niż maksymalna deklarowana wartość przyjęta przez administrację pośredniczącą.

6. Opłaty celne i inne należności, których umorzenia nie można było uzyskać, obciążają administracje odpowiedzialne za zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie.

7. Administracja, która dokonała wypłaty odszkodowania, nabywa do wysokości kwoty tego odszkodowania prawa osoby, która je otrzymała, w przypadku ewentualnego regresu w stosunku bądź do adresata, bądź wobec nadawcy lub osób trzecich.

Rozdział 3

Postanowienia szczególne dotyczące przesyłek listowych

Artykuł 42

Cele (zadania) w zakresie jakości usług

1. Administracje powinny określić terminy opracowania przesyłek priorytetowych i lotniczych oraz opracowania przesyłek niepriorytetowych i lądowo-morskich, przeznaczonych do ich krajów lub pochodzących z ich krajów. Terminy te nie powinny być mniej korzystne niż terminy opracowania porównywalnych przesyłek w obrocie krajowym.

2. Administracje krajów nadania powinny publikować cele (zadania) w zakresie jakości usług dotyczące przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych kierowanych za granicę, biorąc za punkt odniesienia terminy ustalone przez administracje krajów nadania i przeznaczenia oraz uwzględniając czas przewozu.

3. Administracje pocztowe podejmują się sprawdzania okresowo przestrzegania ustalonych terminów bądź w ramach badań organizowanych przez Biuro Międzynarodowe lub Związki Regionalne, bądź na podstawie porozumień dwustronnych.

4. Pożądane jest także, aby administracje pocztowe sprawdzały okresowo przestrzeganie ustalonych terminów za pomocą innych systemów kontroli jakości, zwłaszcza kontroli zewnętrznych.

5. O ile to możliwe, administracje stosują systemy kontroli jakości usług dotyczących odsyłek międzynarodowych (zarówno nadchodzących, jak i wychodzących); chodzi o kontrolę prowadzoną, w miarę możliwości, od momentu nadania do momentu doręczenia (od końca do końca).

6. Wszystkie kraje członkowskie przekazują do Biura Międzynarodowego zaktualizowane informacje o najpóźniejszych godzinach przybycia środka transportu (LTAT) (po francusku: „heures limites d'arrivée du moyen de transport”, po angielsku: „the latest transport arrival times”), służące im jako punkt odniesienia w eksploatacji ich międzynarodowej służby pocztowej. Kraje członkowskie powiadamiają Biuro Międzynarodowe o ewentualnych zmianach natychmiast, gdy są one przewidziane, aby pozwolić Biuru na poinformowanie administracji pocztowych o tych zmianach przed ich wprowadzeniem.

7. W miarę możliwości należy przekazywać informacje oddzielnie dla strumieni przesyłek priorytetowych i niepriorytetowych.

Artykuł 43¹⁵⁾

Nadawanie przesyłek listowych za granicą

1. Żaden kraj członkowski nie jest zobowiązany do przewożenia ani doręczania adresatom przesyłek listowych, których nadawcy, mający siedzibę na jego terytorium, nadają lub powodują ich nadawanie w obcym kraju w celu skorzystania ze stosowanych tam niższych opłat.

2. Postanowienia ustępu 1 stosuje się bez różnicy zarówno do przesyłek listowych przygotowanych do wysłania w kraju – siedzibie nadawcy i następnie przewiezionych za granicę, jak i do przesyłek listowych przygotowanych do wysłania w obcym kraju.

3. Administracja kraju przeznaczenia ma prawo żądać od nadawcy lub, z powodu jego braku, od administracji kraju nadania, zapłaty według taryfy krajowej. Jeśli ani nadawca, ani administracja kraju nadania nie zgadza się na uiszczenie tych opłat w terminie określonym przez administrację kraju przeznaczenia, to ta ostatnia może albo zwrócić takie przesyłki do administracji kraju nadania, będąc uprawniona do otrzymania zapłaty za koszty zwrotu, albo postąpić z przesyłkami stosownie do swoich własnych przepisów.

4. Żaden kraj członkowski nie jest zobowiązany do przewożenia ani doręczania adresatom przesyłek listowych, których nadawcy nadali je lub polecili nadać w dużych ilościach w kraju innym niż ten, gdzie znajduje się ich siedziba, jeśli kwota do pobrania z tytułu opłat końcowych (kosztów końcowych) okaże się niższa od kwoty, jaka zostałaby pobrana, gdyby przesyłki zostały nadane w kraju – siedzibie nadawców. Administracje krajów przeznaczenia mają prawo żądać od administracji kraju nadania zapłaty odpowiadającej ponoszonym kosztom, ale nieprzekraczającej granicy określonej przez większą z kwot, wynikających z dwóch następujących formuł: albo 80% taryfy krajowej za porównywalne przesyłki, albo 0,14 SDR (DTS) za przesyłkę plus 1 SDR (DTS) za kilogram. Jeśli administracja kraju nadania nie zgadza się na zapłacenie żądanej opłaty w terminie określonym przez administrację kraju przeznaczenia, to ta ostatnia może albo zwrócić takie przesyłki do administracji kraju nadania, będąc uprawniona do otrzymania zapłaty za koszty zwrotu, albo postąpić z przesyłkami stosownie do swoich własnych przepisów.

Artykuł 44

Dopuszczone substancje biologiczne

1. Łatwo psujące się substancje biologiczne, substancje wywołujące zakażenie i stały dwutlenek węgla (suchy lód), jeśli stosowany jest do chłodzenia substancji wywołujących zakażenie, mogą być wysyłane pocztą tylko w ramach wymiany między uprawnionymi laboratoriami oficjalnie uznanymi. Te niebezpieczne towary mogą być przyjmowane w przesyłkach w celu ich skierowania drogą lotniczą pod warunkiem, że pozwalają na to przepisy krajowe, instrukcje techniczne obowiązujące w Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (OACI) i przepisy IATA dotyczące niebezpiecznych towarów.

2. Łatwo psujące się substancje biologiczne, substancje wywołujące zakażenie, przygotowane i opakowane zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Regulaminu, podlegają opłacie za przesyłki priorytetowe lub opłacie za listy oraz za polecenie. Za opracowanie pocztowe takich przesyłek można pobierać dopłatę.

2. 1 Przyjmowanie łatwo psujących się substancji biologicznych i substancji wywołujących zakażenie ograniczone jest do krajów członkowskich, których administracje pocztowe wyraziły zgodę na przyjmowanie takich przesyłek bądź we wzajemnym obrocie, bądź tylko w jednym kierunku.

2. 2 Substancje takie kierowane są najszybszą drogą, zazwyczaj lotniczą, pod warunkiem uiszczenia odpowiednich dopłat lotniczych, i korzystają z priorytetu przy doręczaniu.

Artykuł 45

Poczta elektroniczna

1. Administracje pocztowe mogą uzgodnić między sobą uczestnictwo w świadczeniu usług poczty elektronicznej.

2. Poczta elektroniczna (po francusku: „Courrier électronique”, po angielsku: „Electronic mail”) jest usługą pocztową wykorzystującą środki łączności telekomunikacyjnej do transmisji w ciągu kilku sekund wiadomości zgodnych z oryginałem, otrzymanych od nadawcy w formie fizycznej lub elektronicznej i przeznaczonych do przekazania adresatowi w formie fizycznej lub elektronicznej. W przypadku przekazania w formie fizycznej, informacje na ogół są transmitowane środkami łączności elektronicznej przez możliwie najdłuższy odcinek drogi i drukowane w formie fizycznej możliwie najbliższej adresata. Wiadomość w formie fizycznej jest doręczana adresatowi w kopercie jako przesyłka listowa.

3. Taryfy dotyczące poczty elektronicznej ustalają administracje, biorąc pod uwagę koszty i wymagania rynku.

Artykuł 46

Opłaty tranzytowe

(po francusku „Frais de transit”, po angielsku „Transit charges”)

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 52 odsyłki zamknięte wymieniane między dwiema administracjami lub między dwoma urzędami tego samego kraju za pośrednictwem służb jednej lub kilku innych administracji (służb trzecich) podlegają płatnościom z tytułu opłat tranzytowych. Opłaty te stanowią zapłatę za świadczenia dotyczące tranzytu lądowego, tranzytu morskiego i tranzytu lotniczego.

2. Przesyłki kierowane w tranzycie otwartym mogą podlegać także opłatom tranzytowym.

3. Regulamin poczty listowej określa warunki stosowania oraz stawki.

Artykuł 47¹⁶⁾

Opłaty końcowe (koszty końcowe).

(po francusku „Frais terminaux”, po angielsku „Terminal dues”)

Postanowienia ogólne

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 52, każda administracja, która otrzymuje przesyłki listowe od innej administracji, ma prawo pobierania od administracji kraju nadania zapłaty za koszty związane z nadchodzącą pocztą międzynarodową.

2. Dla stosowania postanowień dotyczących zapłaty opłat końcowych (kosztów końcowych), administracje pocztowe zostają podzielone na „kraje uprzemysłowione” lub „kraje rozwijające się”, zgodnie z listą sporządzoną dla tego celu przez Kongres.

3. Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące płatności opłat końcowych (kosztów końcowych) stanowią środki przejściowe prowadzące do przyjęcia systemu zapłaty uwzględniającego elementy właściwe dla każdego kraju.

4. Dostęp do obrotu krajowego.

4. 1 Każda administracja oddaje do dyspozycji innych administracji zbiór taryf, terminów i warunków, które oferuje w swym obrocie wewnętrznym, na identycznych warunkach, dla swoich krajowych klientów.

4. 2 Administracja wysyłająca może, na porównywalnych warunkach, żądać od administracji uprzemysłowionego kraju przeznaczenia, aby korzystać z takich samych warunków, jakie ta ostatnia przewidziała dla swoich krajowych klientów dla porównywalnych przesyłek.

4. 3 Administracje krajów rozwijających się powinny podać, czy zezwalają na dostęp na warunkach wymienionych w ustępie 4 punkt 1.

4. 3. 1 Jeżeli administracja kraju rozwijającego się oświadcza, że zezwala na dostęp na warunkach oferowanych w swoim obrocie wewnętrznym, zezwolenie to stosuje się do wszystkich administracji Związku w sposób niedyskryminacyjny.

4. 4 Do administracji kraju przeznaczenia należy decyzja, czy warunki dostępu do jej obrotu wewnętrznego są spełnione przez administrację kraju nadania.

5. Stawki opłat końcowych (kosztów końcowych) dotyczące poczty masowej nie powinny być wyższe od najbardziej korzystnych stawek stosowanych przez administrację kraju przeznaczenia, zgodnie z zawartymi porozumieniami dwustronnymi lub wielostronnymi odnoszącymi się do opłat końcowych (kosztów końcowych). Do administracji kraju przeznaczenia należy ocena, czy administracja kraju nadania spełniła warunki dostępu, czy też ich nie spełniła.

6. Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) jest upoważniona w okresie między dwoma Kongresami do zmiany opłat wymienionych w artykułach od 48 do 51. Zmiana, która mogłaby zostać dokonana, powinna opierać się na godnych zaufania i reprezentatywnych danych ekonomicznych i finansowych oraz brać pod uwagę zbiór postanowień o opłatach końcowych (kosztach końcowych) Konwencji i Regulaminu poczty listowej. Ewentualna zmiana, o której można byłoby zdecydować, wejdzie w życie z dniem ustalonym przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

7. Każda administracja może zrezygnować w całości lub częściowo z zapłaty przewidzianej w ustępie 1.

8. Zainteresowane administracje mogą, w wyniku porozumienia dwustronnego lub wielostronnego, stosować inne systemy zapłaty przy regulowaniu rachunków z tytułu opłat końcowych (kosztów końcowych).

Artykuł 48¹⁷⁾

Opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia stosowane przy wymianie poczty między krajami uprzemysłowionymi

1. Opłatę za przesyłki listowe, w tym za pocztę masową, z wyjątkiem worków M, ustala się poprzez zastosowanie stawek za przesyłkę i za kilogram odzwierciedlających koszty opracowania poniesione w kraju przeznaczenia; koszty te powinny być powiązane z taryfami wewnętrznymi. Obliczanie stawek odbywa się zgodnie z warunkami określonymi w Regulaminie poczty listowej.

2. W latach od 2001 do 2003 stawki za przesyłkę i za kilogram nie będą mogły być wyższe od tych, jakie zostały obliczone na podstawie 60% opłaty za list o masie 20 gramów w obrocie krajowym ani nie będą mogły przekroczyć następujących stawek:

2. 1 w roku 2001 – 0,158 SDR (DTS) za przesyłkę i 1,684 SDR (DTS) za kilogram;

2. 2 w roku 2002 – 0,172 SDR (DTS) za przesyłkę i 1,684 SDR (DTS) za kilogram;

2. 3 w roku 2003 – 0,215 SDR (DTS) za przesyłkę i 1,684 SDR (DTS) za kilogram.

3. Na lata 2004 i 2005 Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) określi ostateczny procent taryf właściwy dla każdego kraju uprzemysłowionego w zależności od relacji pomiędzy kosztami a taryfami każdego kraju.

4. W okresie od 2001 do 2005 r. stawki, które mają być stosowane, nie będą mogły być niższe od 0,147 SDR (DTS) za przesyłkę i 1,491 SDR (DTS) za kilogram.

5. Dla worków M przyjmuje się stawkę 0,653 SDR (DTS) za kilogram.

5. 1 Worki M o masie mniejszej niż 5 kilogramów traktuje się dla celów ustalenia opłat końcowych (kosztów końcowych) jak worki ważące 5 kilogramów.

6. Administracja kraju przeznaczenia ma prawo pobierać dodatkową opłatę w wysokości 0,5 SDR (DTS) za przesyłkę z tytułu doręczenia przesyłek poleconych oraz 1 SDR (DTS) za przesyłkę z tytułu doręczenia przesyłek z podaną wartością.

7. Postanowienia przewidziane między krajami uprzemysłowionymi odnoszą się do każdego kraju rozwijającego się, deklarującego, że chce dostosować się do nich, i życzącego sobie być uważanym za kraj uprzemysłowiony dla celów postanowień artykułów od 48 do 50 i związanych z nimi postanowień Regulaminu poczty listowej.

Artykuł 49¹⁸⁾

Opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia stosowane wobec strumieni poczty pochodzących z krajów rozwijających się przeznaczonych do krajów uprzemysłowionych

1. Opłata

1. 1 Opłata za przesyłki listowe, z wyjątkiem worków M, wynosi 3,427 SDR (DTS) za kilogram.

1. 2 Dla worków M przyjmuje się stawkę 0,653 SDR (DTS) za kilogram.

1. 2. 1 Worki M o masie mniejszej niż 5 kilogramów traktuje się dla celów ustalenia opłat końcowych (kosztów końcowych) jak worki ważące 5 kilogramów.

1. 3 Administracja kraju przeznaczenia ma prawo pobierać dodatkową opłatę w wysokości 0,5 SDR (DTS) za przesyłkę z tytułu doręczenia przesyłek poleconych oraz 1 SDR (DTS) za przesyłkę z tytułu doręczenia przesyłek z podaną wartością.

2. Mechanizm korekcyjny

2. 1 Administracja kraju wysyłającego strumień przesyłek ponad 150 ton rocznie może uzyskać korektę stawki podanej w ustępie 1 punkt 1, jeżeli, w danej relacji, stwierdzi ona, że średnia liczba przesyłek zawartych w jednym kilogramie wysyłanej poczty jest mniejsza niż 14.

2. 2 Administracja kraju otrzymującego strumień przesyłek ponad 150 ton rocznie może uzyskać korektę stawki podanej w ustępie 1 punkt 1, jeżeli w danej relacji stwierdzi ona, że średnia liczba przesyłek zawartych w jednym kilogramie otrzymywanej poczty jest większa niż 21.

2. 3 Korektę stawek przeprowadza się zgodnie z warunkami określonymi w Regulaminie poczty listowej.

3. Mechanizm harmonizacyjny systemów

3. 1 Jeżeli administracja kraju otrzymującego strumień przesyłek ponad 50 ton rocznie stwierdzi, że masa tego strumienia w ciągu roku przekracza próg obliczony zgodnie z warunkami określonymi w Regulaminie poczty listowej, może ona zastosować wobec poczty przekraczającej ten próg system zapłaty przewidziany w artykule 48 pod warunkiem, że nie zastosowała ona mechanizmu korekcyjnego.

4. Poczta masowa

4. 1 Opłatę za pocztę masową ustala się poprzez zastosowanie przewidzianych w artykule 48 ustęp 1 stawek za przesyłkę i za kilogram.

Artykuł 50¹⁹⁾

Opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia stosowane wobec strumieni poczty pochodzących z krajów uprzemysłowionych przeznaczonych do krajów rozwijających się

1. Opłata

1. 1 Opłata za przesyłki listowe, z wyjątkiem worków M, wynosi 3,427 SDR (DTS) za kilogram.

1.1.1 Opłaty końcowe (koszty końcowe) wynikające z zastosowania stawki podanej w ustępie 1 punkt 1 powiększa się o 7,5% z tytułu funduszu na finansowanie poprawy jakości usług w krajach rozwijających się.

1. 2 Dla worków M przyjmuje się stawkę 0,653 SDR (DTS) za kilogram.

1. 2. 1 Worki M o masie mniejszej niż 5 kilogramów traktuje się dla celów ustalenia opłat końcowych (kosztów końcowych) jak worki ważące 5 kilogramów.

1. 3 Administracja kraju przeznaczenia ma prawo pobierać dodatkową opłatę w wysokości 0,5 SDR (DTS) za przesyłkę z tytułu doręczenia przesyłek poleconych oraz 1 SDR (DTS) za przesyłkę z tytułu doręczenia przesyłek z podaną wartością.

2. Mechanizm korekcyjny

2. 1 Administracja kraju otrzymującego strumień przesyłek ponad 150 ton rocznie może uzyskać korektę stawki, jeżeli, w danej relacji, stwierdzi ona, że średnia liczba przesyłek zawartych w jednym kilogramie otrzymywanej poczty jest większa niż 21.

2. 2 Korektę stawek przeprowadza się zgodnie z warunkami określonymi w Regulaminie poczty listowej.

3. Poczta masowa

3. 1 Administracje, które nie zezwalają na dostęp do warunków oferowanych w ich obrocie wewnętrznym, mogą żądać, za otrzymaną pocztę masową, opłaty w wysokości 0,14 SDR (DTS) za przesyłkę i 1 SDR (DTS) za kilogram.

3. 2 Administracje, które zezwalają na dostęp do warunków oferowanych w ich obrocie wewnętrznym, mogą stosować wobec otrzymanej poczty masowej opłatę odpowiadającą taryfom wewnętrznym, powiększonym o 9%, oferowanym krajowym klientom za przesyłki tego rodzaju, bez możliwości przekroczenia stawek podanych w artykule 48 ustęp 2.

Artykuł 51²⁰⁾

Opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia stosowane przy wymianie poczty między krajami rozwijającymi się

1. Opłata

1. 1 Opłata za przesyłki listowe, z wyjątkiem worków M, wynosi 3,427 SDR (DTS) za kilogram.

1. 2 Dla worków M przyjmuje się stawkę 0,653 SDR (DTS) za kilogram.

1. 2. 1 Worki M o masie mniejszej niż 5 kilogramów traktuje się dla celów ustalenia opłat końcowych (kosztów końcowych) jak worki ważące 5 kilogramów.

1. 3 Administracja kraju przeznaczenia ma prawo pobierać dodatkową opłatę w wysokości 0,5 SDR (DTS) za przesyłkę z tytułu doręczenia przesyłek poleconych oraz 1 SDR (DTS) za przesyłkę z tytułu doręczenia przesyłek z podaną wartością.

2. Mechanizm korekcyjny

2. 1 Administracja kraju otrzymującego strumień przesyłek ponad 150 ton rocznie może uzyskać korektę stawki, jeżeli, w danej relacji, stwierdzi ona, że średnia liczba przesyłek zawartych w jednym kilogramie otrzymywanej poczty jest większa niż 21.

2. 2 Korektę stawek przeprowadza się zgodnie z warunkami określonymi w Regulaminie poczty listowej.

3. Poczta masowa

3. 1 Administracje, które nie zezwalają na dostęp do warunków oferowanych w ich obrocie wewnętrznym, mogą żądać, za otrzymaną pocztę masową, opłaty w wysokości 0,14 SDR (DTS) za przesyłkę i 1 SDR (DTS) za kilogram.

3. 2 Administracje, które zezwalają na dostęp do warunków oferowanych w ich obrocie wewnętrznym, mogą stosować wobec otrzymanej poczty masowej opłatę odpowiadającą taryfom wewnętrznym, powiększonym o 9%, oferowanym krajowym klientom za przesyłki tego rodzaju, bez możliwości przekroczenia stawek podanych w artykule 48 ustęp 2.

Artykuł 52

Zwolnienie od opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Wolne od opłat za tranzyt lądowy lub morski oraz od opłat końcowych (kosztów końcowych) są przesyłki listowe dotyczące służby pocztowej, wymienione w artykule 8 ustęp 2 punkt 2 i niedoręczone przesyłki pocztowe zwracane do miejsca pochodzenia w odsyłkach zamkniętych. Przesyłki z próżnymi pojemnikami są wolne od opłat końcowych (kosztów końcowych), ale nie są wolne od opłat tranzytowych, które ponosi administracja pocztowa – właściciel pojemników.

Artykuł 53²¹⁾

Opłaty za przewóz lotniczy

1. Opłaty za przewóz na całej trasie lotniczej pokrywa:

1. 1 w przypadku odsyłek zamkniętych, administracja kraju nadania;

1. 2 w przypadku przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym, łącznie z przesyłkami mylnie skierowanymi, administracja, która przekazuje te przesyłki innej administracji.

2. Takie same zasady stosowane są w odniesieniu do przesyłek wolnych od opłat tranzytowych lądowych i morskich, w myśl artykułu 52, jeśli są kierowane drogą lotniczą.

3. Każda administracja kraju przeznaczenia, która zapewnia przewóz lotniczy poczty międzynarodowej wewnątrz swojego kraju, ma prawo do zwrotu dodatkowych kosztów związanych z takim przewozem pod warunkiem, że średnia ważona odległość tych odcinków lotniczych przekracza 300 kilometrów. Jeśli nie zawarto porozumienia o niepobieraniu żadnych opłat, to opłaty powinny być jednolite dla wszystkich odsyłek priorytetowych i odsyłek lotniczych nadchodzących z zagranicy, bez względu na to, czy poczta jest, czy nie jest kierowana dalej drogą lotniczą.

4. Jednakże, jeśli opłaty końcowe (koszty końcowe) pobierane przez administrację kraju przeznaczenia są powiązane z kosztami lub taryfami krajowymi, nie pobiera się żadnych dopłat za przewóz lotniczy na liniach wewnętrznych.

5. Przy obliczaniu średniej ważonej odległości administracja kraju przeznaczenia wyłącza masę wszystkich odsyłek, dla których obliczono opłaty końcowe (koszty końcowe) na podstawie kosztów lub taryf wewnętrznych administracji kraju przeznaczenia.

6. O ile zainteresowane administracje nie zawarty specjalnego porozumienia, stawki opłat tranzytowych znajdujące się w Regulaminie mają zastosowanie do odsyłek lotniczych ewentualnie przewożonych w tranzycie na odcinkach lądowych lub morskich. Jednakże nie pobiera się żadnych lądowych opłat tranzytowych za:

6. 1 przeładunek odsyłek lotniczych między dwoma portami lotniczymi obsługującymi to samo miasto;

6. 2 przewóz takich odsyłek między portem lotniczym obsługującym miasto a magazynem usytuowanym w tym samym mieście oraz powrót tych samych odsyłek w celu ich dalszego kierowania.

Artykuł 54

Stawka podstawowa i obliczanie opłat za przewóz lotniczy

1. Stawka podstawowa stosowana przy regulowaniu rachunków między administracjami za przewóz lotniczy jest zatwierdzana przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych). Stawka jest obliczana przez Biuro Międzynarodowe na podstawie formuły określonej w Regulaminie poczty listowej.

2. Obliczanie opłat za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych, przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych kierowanych w tranzycie otwartym, jak również odpowiednie metody rozliczeń, są ustalone w Regulaminie poczty listowej.

Rozdział 4

Postanowienia szczególne dotyczące paczek pocztowych

Artykuł 55

Cele (zadania) w zakresie jakości usług

1. Administracje krajów przeznaczenia powinny ustalić terminy opracowania paczek lotniczych przeznaczonych do ich krajów. Terminy te, powiększone o czas normalnie wymagany na odprawę celną, nie powinny być mniej korzystne niż terminy opracowania stosowane dla porównywalnych przesyłek w obrocie krajowym.

2. Administracje krajów przeznaczenia powinny również, w miarę możliwości, ustalić terminy opracowania paczek lądowo-morskich przeznaczonych do ich krajów.

3. Administracje krajów nadania ustalają cele w zakresie jakości dla paczek lotniczych i dla paczek lądowo-morskich przeznaczonych za granicę, przyjmując jako punkt odniesienia terminy ustalone przez administracje krajów przeznaczenia.

4. Administracje sprawdzają rzeczywiste wyniki w stosunku do celów, jakie ustaliły w zakresie jakości usług.

Artykuł 56²²⁾

Końcowy udział lądowy

1. Paczki wymieniane między dwiema administracjami pocztowymi podlegają końcowym udziałom lądowym dla każdego kraju i dla każdej paczki obliczonym poprzez połączenie ustalonych w Regulaminie wskaźnikowej stawki za paczkę i wskaźnikowej stawki za kilogram.

2. Uwzględniając powyższe stawki wskaźnikowe, administracje ustalają swoje końcowe udziały lądowe tak, aby były one powiązane z kosztami ich usług.

3. Udziały wymienione w ustępach 1 i 2 obciążają administrację kraju nadania, chyba że niniejsza Konwencja przewiduje odstępstwa od tej zasady.

4. Końcowe udziały lądowe powinny być jednakowe dla całego terytorium każdego kraju.

Artykuł 57

Tranzytowy udział lądowy

1. Paczki wymieniane między dwiema administracjami lub między dwoma urzędami tego samego kraju za pośrednictwem służb lądowych jednej lub kilku innych administracji podlegają, na rzecz krajów, których służby uczestniczą w przewozie lądowym, tranzytowym udziałom lądowym ustalonym w Regulaminie w zależności od przedziału odległości.

2. Dla paczek przesyłanych w tranzycie otwartym administracje pośredniczące mają prawo domagać się ustalonego w Regulaminie udziału ryczałtowego za przesyłkę.

3. Udziały wymienione w ustępach 1 i 2 obciążają administrację kraju nadania, chyba że niniejsza Konwencja przewiduje odstępstwa od tej zasady.

4. Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) jest upoważniona do rewizji i zmiany stawek tranzytowych udziałów lądowych w okresie między dwoma Kongresami. Rewizja, która będzie mogła być dokonana dzięki zastosowaniu metodologii zapewniającej sprawiedliwą zapłatę administracjom wykonującym operacje tranzytowe, powinna opierać się na godnych zaufania i reprezentatywnych danych ekonomicznych i finansowych. Ewentualna zmiana, o której będzie można zdecydować, wejdzie w życie z dniem ustalonym przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

5. Żaden tranzytowy udział lądowy nie należy się za:

5. 1 przeładunek odsyłek lotniczych między dwoma portami lotniczymi obsługującymi to samo miasto;

5. 2 przewóz takich odsyłek między portem lotniczym obsługującym miasto a magazynem usytuowanym w tym samym mieście oraz powrót tych samych odsyłek w celu ich dalszego kierowania.

Artykuł 58

Udział morski

1. Każdy z krajów, którego służby uczestniczą w przewozie morskim paczek, ma prawo domagać się udziałów morskich wymienionych w ustępie 2. Udziały te obciążają administrację kraju nadania, chyba że niniejsza Konwencja przewiduje odstępstwa od tej zasady.

2. Dla każdej wykorzystywanej służby morskiej udział morski ustalany jest w Regulaminie dotyczącym paczek pocztowych w zależności od przedziału odległości.

3. Administracje pocztowe mają prawo podwyższyć maksymalnie o 50% udział morski obliczony zgodnie z artykułem 58 ustęp 2. Mogą one natomiast obniżyć go według swego uznania.

4. Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) jest upoważniona do rewizji i zmiany udziałów morskich w okresie między dwoma Kongresami. Rewizja, która będzie mogła być dokonana dzięki zastosowaniu metodologii zapewniającej sprawiedliwą zapłatę administracjom wykonującym operacje tranzytowe, powinna opierać się na godnych zaufania i reprezentatywnych danych ekonomicznych i finansowych. Ewentualna zmiana, o której będzie można zdecydować, wejdzie w życie z dniem ustalonym przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

Artykuł 59

Opłaty za przewóz lotniczy

1. Stawka podstawowa stosowana przy regulowaniu rachunków między administracjami za przewozy lotnicze jest zatwierdzana przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych). Stawka jest obliczana przez Biuro Międzynarodowe na podstawie formuły określonej w Regulaminie poczty listowej.

2. Obliczanie opłat za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych i paczek lotniczych kierowanych w tranzycie otwartym podane jest w Regulaminie dotyczącym paczek pocztowych.

3. Przeładunek paczek lotniczych w tym samym porcie lotniczym, wynikający z sukcesywnego przewozu przez kilka odrębnych służb lotniczych, odbywa się bezpłatnie.

Artykuł 60

Zwolnienie od udziałów

1. Paczki służbowe oraz paczki jeńców wojennych i internowanych osób cywilnych nie dają podstawy do zaliczania jakiegokolwiek udziału, z wyjątkiem opłat za przewóz lotniczy pobieranych za paczki lotnicze.

Rozdział 5

Usługa EMS

Artykuł 61

Usługa EMS

1. Usługa EMS jest najszybszą usługą pocztową, wykonywaną za pomocą środków fizycznych i w obrocie między administracjami, które postanowiły zapewniać tę usługę, ma ona priorytet w stosunku do innych przesyłek pocztowych. Polega na zbieraniu, przesyłaniu i doręczaniu w bardzo krótkich terminach korespondencji, dokumentów i towarów.

2. Usługa EMS jest regulowana porozumieniami dwustronnymi. Odpowiednie postanowienia zawarte w Aktach Związku stosuje się do aspektów nieuregulowanych wyraźnie w tych porozumieniach.

3. Usługa ta, w miarę możliwości, jest identyfikowana przez logo według poniższego wzoru, składającego się z następujących elementów:

– skrzydło pomarańczowe,

– litery EMS w kolorze niebieskim,

– trzy poziome kreski koloru pomarańczowego.

Logo może być uzupełnione nazwą usługi krajowej.

4. Opłaty za usługę EMS ustala administracja kraju nadania, biorąc pod uwagę koszty i wymagania rynku.

CZĘŚĆ TRZECIA

Postanowienia przejściowe i końcowe

Artykuł 62

Obowiązek zapewnienia usługi paczek pocztowych

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 10 ustęp 1, kraje, które przed wejściem w życie niniejszej Konwencji nie były stronami Porozumienia o paczkach pocztowych, nie są zobowiązane zapewniać usługi paczek pocztowych.

Artykuł 63

Zobowiązania dotyczące środków karnych

1. Rządy krajów członkowskich zobowiązują się do podjęcia lub zaproponowania swym władzom ustawodawczym środków niezbędnych do:

1. 1 karania za fałszowanie znaczków pocztowych, nawet wycofanych z obiegu, oraz międzynarodowych kuponów na odpowiedź;

1. 2 karania za używanie lub wprowadzanie do obiegu:

1. 2. 1 sfałszowanych znaczków pocztowych (nawet wycofanych z obiegu) lub znaczków używanych, jak również podrobionych lub używanych już odcisków maszyn do frankowania albo nadruków pras drukarskich;

1. 2. 2 sfałszowanych międzynarodowych kuponów na odpowiedź;

1. 3 zakazania i ścigania wszelkiej oszukańczej działalności w zakresie produkcji i wprowadzania do obiegu nalepek i stempli używanych w służbie pocztowej, sfałszowanych lub podrabianych w ten sposób, aby mogły być wzięte omyłkowo za nalepki i stemple wprowadzone do obiegu przez administrację pocztową jednego z krajów członkowskich;

1. 4 zapobiegania umieszczaniu i w danym przypadku karania za umieszczenie w przesyłkach pocztowych narkotyków i substancji psychotropowych, jak również materiałów wybuchowych, łatwo palnych lub innych substancji niebezpiecznych, których umieszczenie w przesyłkach nie byłoby wyraźnie dozwolone przez Konwencję;

1. 5 zapobiegania umieszczaniu i karania za umieszczenie w przesyłkach pocztowych przedmiotów o charakterze pedofilskim lub pornograficznym przedstawiających dzieci.

Artykuł 64

Tryb zatwierdzania propozycji dotyczących Konwencji i Regulaminów

1. W celu nabrania mocy prawnej propozycje przedłożone Kongresowi a dotyczące niniejszej Konwencji muszą uzyskać poparcie większości krajów członkowskich obecnych i głosujących. Co najmniej połowa krajów członkowskich reprezentowanych na Kongresie musi być obecna w czasie głosowania.

2. W celu nabrania mocy prawnej propozycje odnoszące się do Regulaminu poczty listowej i Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych muszą uzyskać poparcie większości członków Rady Eksploatacji Pocztowej (Rady do spraw Operacji Pocztowych).

3. W celu nabrania mocy prawnej propozycje zgłoszone między dwoma Kongresami a dotyczące niniejszej Konwencji i jej Protokołu końcowego muszą uzyskać:

3. 1 dwie trzecie głosów, przy czym przynajmniej połowa krajów członkowskich Związku powinna odpowiedzieć na konsultacje, jeśli chodzi o zmiany;

3. 2 większość głosów, jeśli chodzi o interpretację postanowień.

4. Pomimo postanowień przewidzianych w ustępie 3 punkt 1 każdy kraj członkowski, którego ustawodawstwo krajowe jest jeszcze niezgodne z proponowaną zmianą, ma prawo w terminie dziewięćdziesięciu dni, licząc od daty notyfikacji zmiany, powiadomić na piśmie Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego o niemożności przyjęcia tej zmiany.

Artykuł 65

Wejście w życie i okres obowiązywania Konwencji

1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. i pozostanie w mocy aż do wejścia w życie Aktów następnego Kongresu.

Na dowód czego Pełnomocnicy Rządów krajów członkowskich podpisali niniejszą Konwencję w jednym egzemplarzu, który został złożony u Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego. Kopia tej Konwencji będzie doręczona każdej stronie przez Rząd kraju, w którym odbył się Kongres.

Sporządzono w Pekinie dnia 15 września 1999 r.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY ŚWIATOWEJ KONWENCJI POCZTOWEJ

W chwili przystąpienia do podpisywania Światowej Konwencji Pocztowej, sporządzonej w dniu dzisiejszym, niżej podpisani Pełnomocnicy uzgodnili, co następuje:

Artykuł l

Przynależność przesyłek pocztowych

1. Artykułu 3 nie stosuje się w krajach: Antigua i Barbuda, Australia, Bahrajn, Barbados, Belize, Botswana, Brunei Darussalam, Kanada, Hongkong (Chiny), Dominika, Egipt, Fidżi, Gambia, Ghana, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Terytoria Zamorskie zależne od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Grenada, Gujana, Irlandia, Jamajka, Kenia, Kiribati, Kuwejt, Lesotho, Malezja, Malawi, Mauritius, Nauru, Nigeria, Nowa Zelandia, Uganda, Papua-Nowa Gwinea, Saint-Christopher i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny. Wyspy Salomona, Samoa Zachodnie, Seszele, Sierra Leone, Singapur, Królestwo Suazi, Tanzania, Trynidad i Tobago, Tuvalu, Vanuatu, Zambia i Zimbabwe.

2. Artykułu 3 nie stosuje się również do Danii, której ustawodawstwo nie zezwala na wycofanie lub zmianę adresu przesyłek listowych na życzenie nadawcy, gdy adresat został poinformowany o nadejściu przesyłki pod jego adresem.

Artykuł II

Opłaty

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 7 ustęp 5 administracja pocztowa Kanady jest upoważniona do pobierania opłat pocztowych innych niż przewidziane w Regulaminach, jeśli takie opłaty są zgodne z ustawodawstwem tego kraju.

Artykuł III

Wyjątki od zwolnienia od opłat pocztowych druków dla ociemniałych (cekogramów)

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 8 ustęp 4 administracje pocztowe Saint Vincent i Grenadyn oraz Turcji, które nie zwalniają druków dla ociemniałych (cekogramów) z opłat pocztowych w swoim obrocie krajowym, mogą pobierać opłaty pocztowe i opłaty za usługi specjalne, jednakże nie wyższe niż w ich obrocie krajowym.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu 8 ustęp 4 administracje pocztowe Niemiec, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Austrii, Kanady, Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Japonii oraz Szwajcarii mogą pobierać opłaty za usługi specjalne, stosowane w ich obrocie krajowym, w odniesieniu do druków dla ociemniałych (cekogramów).

Artykuł IV

Usługi podstawowe

1. Pomimo postanowień artykułu 10 Australia nie zgadza się z rozszerzeniem usług podstawowych na paczki pocztowe.

Artykuł V

Pakieciki

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 10 Konwencji administracja pocztowa Arabii Saudyjskiej ma prawo nie przyjmować pakiecików o masie większej niż 1 kilogram.

Artykuł VI

Druki. Maksymalna masa

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 10 ustęp 4 punkt 2 administracje pocztowe Kanady oraz Irlandii są upoważnione do ograniczenia do 2 kilogramów maksymalnej masy druków w ruchu nadchodzącym i wychodzącym.

Artykuł VII

Świadczenie usługi paczek pocztowych

1. Łotwa i Norwegia zastrzegają sobie prawo świadczenia usługi paczek pocztowych bądź zgodnie z postanowieniami Konwencji, bądź w przypadku paczek wychodzących i po zawarciu dwustronnego porozumienia, wykorzystując każdy inny sposób korzystniejszy dla ich klientów.

Artykuł VIII

Paczki. Maksymalna masa

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 10 ustęp 6 administracja pocztowa Kanady upoważniona jest do ograniczenia do 30 kilogramów maksymalnej masy nadchodzących i wysyłanych paczek.

Artykuł IX

Maksymalne limity dla przesyłek z podaną wartością

1. Szwecja zastrzega sobie prawo ograniczenia wartości zawartości przesyłek poleconych i listowych przesyłek z podaną wartością, jak również paczek z podaną wartością lub bez podanej wartości przeznaczonych do Szwecji, zgodnie z maksymalnymi limitami podanymi w poniższej tablicy:

 

 

Ograniczenia tego nie można obejść poprzez złożenie częściowej deklaracji wartości przekraczającej 4000 SDR (DTS) (dla przesyłek listowych) i 4500 SDR (DTS) (dla paczek pocztowych). Żadne inne ograniczenie nie jest narzucone, jeśli chodzi o rodzaj zawartości przesyłek poleconych i przesyłek z podaną wartością. Przesyłki, których wartość przekracza te limity, będą zwracane do urzędu nadania.

Artykuł X

Potwierdzenie odbioru

1. Administracja pocztowa Kanady ma prawo nie stosować postanowień artykułu 18 w odniesieniu do paczek, ze względu na to, że nie oferuje usługi potwierdzenia odbioru dla paczek w swoim obrocie krajowym.

Artykuł XI

Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 21 ustęp 1 administracja pocztowa Wietnamu nie przyjmuje obowiązku zapewnienia usługi zwrotu przesyłek CCRI (IBRS).

Artykuł XII

Zakazy (poczta listowa)

1. Wyjątkowo administracje pocztowe Libanu i Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej nie przyjmują przesyłek poleconych zawierających monety lub banknoty, lub jakiekolwiek walory płatne na okaziciela, lub czeki podróżne, lub platynę, złoto albo srebro, w wyrobach lub nie, kamienie szlachetne, klejnoty i inne przedmioty wartościowe. Nie są one zobowiązane do ścisłego przestrzegania postanowień Regulaminu poczty listowej w odniesieniu do odpowiedzialności w przypadkach ograbienia lub uszkodzenia przesyłek poleconych bądź gdy przesyłki zawierają przedmioty wykonane ze szkła lub przedmioty łamliwe.

2. Wyjątkowo administracje pocztowe Arabii Saudyjskiej, Boliwii, Chińskiej Republiki Ludowej, z wyjątkiem specjalnego regionu administracyjnego Hongkongu, Iraku, Nepalu, Pakistanu, Sudanu oraz Wietnamu, nie przyjmują przesyłek poleconych zawierających monety, banknoty, walutę lub jakiekolwiek walory płatne na okaziciela, czeki podróżne, platynę, złoto lub srebro, w wyrobach lub nie, kamienie szlachetne, klejnoty i inne przedmioty wartościowe.

3. Administracja pocztowa Myanmaru zastrzega sobie prawo nieprzyjmowania przesyłek z podaną wartością zawierających wartościowe przedmioty wymienione w artykule 25 ustęp 5, ponieważ ustawodawstwo krajowe nie zezwala na przyjęcie takich przesyłek.

4. Administracja pocztowa Nepalu nie przyjmuje przesyłek poleconych lub z podaną wartością zawierających walutę lub monety, z wyjątkiem przypadków, gdy zawarto specjalne porozumienie w tej sprawie.

5. Administracja pocztowa Uzbekistanu nie przyjmuje przesyłek poleconych lub przesyłek z podaną wartością zawierających monety, banknoty, czeki, znaczki pocztowe lub walutę obcą i uchyla się od wszelkiej odpowiedzialności w przypadku zaginięcia bądź uszkodzenia tego rodzaju przesyłek.

6. Administracja pocztowa Iranu nie przyjmuje przesyłek zawierających przedmioty niezgodne z religią islamską.

7. Administracja pocztowa Filipin zastrzega sobie prawo nieprzyjmowania przesyłek listowych (zwykłych, poleconych lub z podaną wartością) zawierających monety, walutę lub jakiekolwiek walory płatne na okaziciela, czeki podróżne, platynę, złoto lub srebro, w wyrobach lub nie, kamienie szlachetne lub inne przedmioty wartościowe.

8. Administracja pocztowa Australii nie przyjmuje żadnej przesyłki pocztowej zawierającej sztabki metali lub banknoty. Ponadto nie przyjmuje ona przesyłek poleconych przeznaczonych do Australii ani przesyłek wysyłanych w tranzycie otwartym, zawierających przedmioty wartościowe, takie jak klejnoty, metale szlachetne, kamienie szlachetne lub półszlachetne, papiery wartościowe, monety lub inne formy zbywalnych instrumentów finansowych. Uchyla się ona od wszelkiej odpowiedzialności, jeśli chodzi o przesyłki nadane z naruszeniem niniejszego zastrzeżenia.

9. Administracja pocztowa Chińskiej Republiki Ludowej, z wyjątkiem specjalnego regionu administracyjnego Hongkongu, nie przyjmuje przesyłek z podaną wartością zawierających monety, banknoty, walutę lub jakiekolwiek walory płatne na okaziciela lub czeki podróżne, zgodnie z jej wewnętrznymi przepisami.

10. Administracje pocztowe Łotwy i Mongolii zastrzegają sobie prawo nieprzyjmowania przesyłek zwykłych, poleconych lub z podaną wartością zawierających monety, banknoty, wartości na okaziciela i czeki podróżne, ze względu na to, że ich krajowe przepisy sprzeciwiają się temu.

11. Administracja pocztowa Brazylii zastrzega sobie prawo nieprzyjmowania przesyłek zwykłych, poleconych lub z podaną wartością zawierających monety, będące w obiegu banknoty i jakiekolwiek walory płatne na okaziciela.

12. Administracja pocztowa Wietnamu zastrzega sobie prawo nieprzyjmowania listów zawierających przedmioty i towary.

Artykuł XIII

Zakazy (paczki pocztowe)

1. Administracje pocztowe Kanady, Myanmaru i Zambii mają prawo nie przyjmować paczek z podaną wartością, zawierających wartościowe przedmioty wymienione w artykule 25 ustęp 5 punkt 2, ze względu na to, że ich krajowe przepisy sprzeciwiają się temu.

2. Wyjątkowo administracje pocztowe Libanu i Sudanu nie przyjmują paczek zawierających monety, banknoty lub jakiekolwiek walory na okaziciela, czeki podróżne, platynę, złoto lub srebro, w wyrobach lub nie, kamienie szlachetne i inne przedmioty wartościowe albo takich, które zawierają płyny i składniki łatwo przechodzące w stan płynny, albo przedmioty ze szkła lub podobne, albo przedmioty łamliwe. Nie są one związane odnoszącymi się do tego postanowieniami Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych.

3. Administracja pocztowa Brazylii ma prawo nie przyjmować paczek z podaną wartością zawierających monety i będące w obiegu banknoty, jak również jakiekolwiek walory na okaziciela, ze względu na to, że jej krajowe przepisy sprzeciwiają się temu.

4. Administracja pocztowa Ghany ma prawo nie przyjmować paczek z podaną wartością zawierających monety i banknoty będące w obiegu, ze względu na to, że jej krajowe przepisy sprzeciwiają się temu.

5. Poza przedmiotami podanymi w artykule 25 administracja pocztowa Arabii Saudyjskiej nie przyjmuje paczek zawierających monety, banknoty lub jakiekolwiek walory płatne na okaziciela, czeki podróżne, platynę, złoto lub srebro, w wyrobach lub nie, kamienie szlachetne, klejnoty i inne przedmioty wartościowe. Nie przyjmuje także paczek zawierających wszelkiego rodzaju lekarstwa, chyba że towarzyszy im recepta lekarska pochodząca od kompetentnej władzy oficjalnej, produkty przeznaczone do gaszenia ognia, płynne substancje chemiczne lub przedmioty niezgodne z zasadami religii islamskiej.

6. Poza przedmiotami podanymi w artykule 25 administracja pocztowa Omanu nie przyjmuje paczek zawierających:

6.1 wszelkiego rodzaju lekarstwa, chyba że towarzyszy im recepta lekarska pochodząca od kompetentnej władzy oficjalnej;

6. 2 produkty przeznaczone do gaszenia ognia i płynne substancje chemiczne;

6. 3 przedmioty niezgodne z zasadami religii islamskiej.

7. Poza przedmiotami podanymi w artykule 25 administracja pocztowa Iranu nie przyjmuje paczek zawierających przedmioty niezgodne z zasadami religii islamskiej.

8. Administracja pocztowa Filipin ma prawo nie przyjmować paczek zawierających monety, walutę lub jakiekolwiek walory płatne na okaziciela, czeki podróżne, platynę, złoto lub srebro, w wyrobach lub nie, kamienie szlachetne lub inne przedmioty wartościowe, albo takich, które zawierają płyny i składniki łatwo przechodzące w stan płynny albo przedmioty ze szkła lub podobne, albo przedmioty łamliwe.

9. Administracja pocztowa Australii nie przyjmuje żadnej przesyłki pocztowej zawierającej sztabki metali lub banknoty.

10. Administracja pocztowa Chińskiej Republiki Ludowej nie przyjmuje paczek zwykłych zawierających monety, walutę lub jakiekolwiek walory płatne na okaziciela, czeki podróżne, platynę, złoto lub srebro, w wyrobach lub nie, kamienie szlachetne lub inne przedmioty wartościowe. Poza tym, z wyjątkiem specjalnego regionu administracyjnego Hongkongu, nie są także przyjmowane paczki z podaną wartością zawierające monety, walutę, walory płatne na okaziciela lub czeki podróżne.

11. Administracja pocztowa Mongolii zastrzega sobie prawo nieprzyjmowania, zgodnie z jej krajowymi przepisami, paczek zawierających monety, banknoty, walory na okaziciela i czeki podróżne.

12. Administracja pocztowa Łotwy nie przyjmuje paczek zwykłych ani paczek z podaną wartością zawierających monety, banknoty, jakiekolwiek walory (czeki) na okaziciela lub waluty obce i uchyla się od wszelkiej odpowiedzialności w przypadku zaginięcia lub uszkodzenia dotyczącego takich przesyłek.

Artykuł XIV

Przedmioty podlegające opłatom celnym

1. Powołując się na postanowienia artykułu 25, administracje pocztowe następujących krajów nie przyjmują przesyłek z podaną wartością zawierających przedmioty podlegające opłatom celnym: Bangladesz i Salwador.

2. Powołując się na postanowienia artykułu 25, administracje pocztowe następujących krajów nie przyjmują listów zwykłych i poleconych zawierających przedmioty podlegające opłatom celnym: Afganistan, Albania, Azerbejdżan, Białoruś, Kambodża, Chile, Kolumbia, Kuba, Salwador, Estonia, Włochy, Łotwa, Nepal, Uzbekistan, Peru, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna, San Marino, Turkmenistan, Ukraina i Wenezuela.

3. Powołując się na postanowienia artykułu 25, administracje pocztowe następujących krajów nie przyjmują listów zwykłych zawierających przedmioty podlegające opłatom celnym: Benin, Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Dżibuti, Mali, Mauretania i Wietnam.

4. Pomimo postanowień przewidzianych w ustępach od 1 do 3 w każdym przypadku przyjmuje się przesyłki z zawartością surowicy, szczepionek, jak również przesyłki z trudno dostępnymi, pilnie potrzebnymi lekarstwami.

Artykuł XV

Wycofanie z obiegu pocztowego.
Zmiana lub korekta adresu

1. Postanowienia artykułu 29 nie mają zastosowania do następujących krajów: Antigua i Barbuda, Bahamy, Bahrajn, Barbados, Belize, Botswana, Brunei Darussalam, Kanada, Hongkong (Chiny), Dominika, Fidżi, Gambia, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Terytoria Zamorskie zależne od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Grenada, Gujana, Irak, Irlandia, Jamajka, Kenia, Kiribati, Kuwejt, Lesotho, Malezja, Malawi, Myanmar, Nauru, Nigeria, Nowa Zelandia, Uganda, Papua-Nowa Gwinea, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna, Saint Christopher i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Wyspy Salomona, Samoa Zachodnie, Seszele, Sierra Leone, Singapur, Królestwo Suazi, Tanzania, Trynidad i Tobago, Tuvalu, Vanuatu i Zambia; ich przepisy nie zezwalają na wycofanie z obiegu lub zmianę adresu przesyłek listowych na życzenie nadawcy.

2. Postanowienia artykułu 29 odnoszą się do Australii o tyle, o ile są one zgodne z ustawodawstwem tego kraju.

3. W odstępstwie od postanowień artykułu 29 ustęp 4 Salwador, Panama, Filipiny i Wenezuela mają prawo nie zwracać paczek po złożeniu przez adresata żądania dokonania ich odprawy celnej, ze względu na to, że ich ustawodawstwo celne sprzeciwia się temu.

Artykuł XVI

Reklamacje

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 30 ustęp 4 administracje pocztowe Arabii Saudyjskiej, Republiki Zielonego Przylądka, Egiptu, Gabonu, Terytoriów Zamorskich zależnych od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Grecji, Iranu, Mongolii, Myanmaru, Filipin, Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, Sudanu, Syrii, Czadu, Ukrainy oraz Zambii zastrzegają sobie prawo pobierania od swoich klientów opłaty za reklamacje dotyczące przesyłek listowych.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu 30 ustęp 4 administracje pocztowe Argentyny, Austrii, Słowacji i Czech zastrzegają sobie prawo pobierania opłaty specjalnej w przypadkach, gdy po ukończeniu postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego na skutek złożonej reklamacji okazuje się, że reklamacja była nieuzasadniona.

3. Administracje pocztowe Afganistanu, Arabii Saudyjskiej, Republiki Zielonego Przylądka, Konga, Egiptu, Gabonu, Iranu, Mongolii, Myanmaru, Sudanu, Surinamu, Syrii, Ukrainy i Zambii zastrzegają sobie prawo do pobierania od swoich klientów opłaty za reklamacje paczek.

Artykuł XVII

Opłata za przedstawienie do kontroli celnej

1. Administracja pocztowa Gabonu zastrzega sobie prawo pobierania od swoich klientów opłaty za przedstawienie do kontroli celnej.

2. Administracje pocztowe Konga i Zambii zastrzegają sobie prawo pobierania od swoich klientów opłaty za przedstawienie paczek do kontroli celnej.

Artykuł XVIII

Odpowiedzialność administracji pocztowych

1. Administracje pocztowe Bangladeszu, Beninu, Burkina Faso, Konga, Wybrzeża Kości Słoniowej, Dżibuti, Indii, Libanu, Madagaskaru, Mali, Mauretanii, Nepalu, Nigru, Senegalu, Togo oraz Turcji są upoważnione do niestosowania artykułu 34 ustęp 1 punkt 1.1 w odniesieniu do odpowiedzialności w przypadku ograbienia lub uszkodzenia przesyłek poleconych.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu 34 ustęp 1 pkt 1.1 i artykułu 35 ustęp 1 administracje pocztowe Chile, Chińskiej Republiki Ludowej, Kolumbii oraz Egiptu są odpowiedzialne tylko za zaginięcie, całkowite ograbienie lub całkowite uszkodzenie zawartości przesyłek poleconych.

3. W odstępstwie od postanowień artykułu 34 administracje pocztowe Arabii Saudyjskiej i Egiptu nie ponoszą odpowiedzialności w przypadku zaginięcia lub uszkodzenia przesyłek zawierających przedmioty wymienione w artykule 25 ustęp 5.

4. Administracje pocztowe Indii i Nepalu mają prawo nie stosować postanowień artykułu 34 ustęp 1 punkt 1.1 w odniesieniu do odpowiedzialności w przypadku ograbienia lub uszkodzenia zwykłych paczek pocztowych.

Artykuł XIX

Odszkodowanie

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 34 niżej wymienione administracje pocztowe mają prawo nie wypłacać odszkodowania za zagubione, ograbione lub uszkodzone w ich służbie paczki bez podanej wartości: Stany Zjednoczone Ameryki, Angola, Antigua i Barbuda, Australia, Bahamy, Bangladesz, Barbados, Belize, Boliwia, Botswana, Brunei Darussalam, Kanada, Dominikana, Dominika, Salwador, Fidżi, Gambia, te z Terytoriów Zamorskich zależnych od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, których krajowe przepisy sprzeciwiają się temu, Grenada, Gwatemala, Gujana, Kiribati, Lesotho, Malawi, Malta, Mauritius, Nauru, Nigeria, Papua-Nowa Gwinea, Filipiny, Saint Christopher i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Wyspy Salomona, Seszele, Sierra Leone, Królestwo Suazi, Trynidad i Tobago, Zambia i Zimbabwe.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu 34 administracje pocztowe Arabii Saudyjskiej, Argentyny, Austrii, Brazylii, Chile, Grecji, Kenii, Łotwy, Meksyku, Omanu, Uzbekistanu, Kataru, Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, Rumunii, Turcji, Ukrainy i Wietnamu mają prawo nie wypłacać odszkodowania za zagubione, ograbione lub uszkodzone w ich służbie paczki bez podanej wartości krajom, które nie płacą takiego odszkodowania zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu.

3. W odstępstwie od postanowień artykułu 34 ustęp 8 Stany Zjednoczone Ameryki mają prawo utrzymać prawo nadawcy do odszkodowania za paczki z podaną wartością po doręczeniu adresatowi, z wyjątkiem przypadku, gdy nadawca zrzeka się swego prawa na rzecz adresata.

4. Jeżeli Stany Zjednoczone Ameryki występują jako administracja pocztowa pośrednicząca, mają prawo nie wypłacać odszkodowania innym administracjom w przypadku zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia paczek z podaną wartością przesyłanych w tranzycie otwartym lub wysyłanych w odsyłkach zamkniętych.

5. W odstępstwie od postanowień artykułu 34 administracja pocztowa Wietnamu ma prawo nie wypłacać odszkodowania za zagubione lub uszkodzone przesyłki polecone i paczki zawierające pieniądze, wartości na okaziciela, czeki podróżne, jak również złoto, srebro i kamienie szlachetne.

6. Pomimo postanowień artykułu 34 Kanada ma prawo, wobec paczek zwykłych, nie wypłacać odszkodowania, nie odpowiadać za zaginięcie, ograbienie lub całkowite albo częściowe uszkodzenie i nie zwracać nadawcy uiszczonych opłat i należności.

Artykuł XX

Wyjątki od zasady odpowiedzialności

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 34 Arabia Saudyjska, Boliwia, Egipt, Irak, Filipiny, Demokratyczna Republika Konga, Sudan, Turcja i Jemen mają prawo nie wypłacać żadnego odszkodowania za uszkodzenie paczek pochodzących ze wszystkich krajów, a które są do nich przeznaczone, zawierających płyny i substancje łatwo przechodzące w stan płynny, przedmioty ze szkła i artykuły łatwo tłukące się lub psujące się.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu 34 Arabia Saudyjska i Sudan mają prawo nie wypłacać odszkodowania za paczki zawierające przedmioty zakazane wymienione w artykule 25 ustęp 5.

Artykuł XXI

Nieponoszenie odpowiedzialności przez administracje pocztowe

1. Administracja pocztowa Boliwii nie jest zobowiązana do przestrzegania artykułu 35 ustęp 1 w odniesieniu do utrzymania odpowiedzialności w przypadkach ograbienia lub uszkodzenia przesyłek poleconych.

2. Administracja pocztowa Nepalu ma prawo nie stosować postanowień artykułu 35 ustęp 1 punkt 4, jeśli chodzi o paczki.

Artykuł XXII

Wypłata odszkodowania

1. Administracje pocztowe Bangladeszu, Boliwii, Gwinei, Nepalu oraz Nigerii nie są zobowiązane do przestrzegania artykułu 37 ustęp 3, jeśli chodzi o załatwienie ostatecznie sprawy w ciągu dwóch miesięcy lub poinformowanie administracji kraju nadania lub przeznaczenia, zależnie od okoliczności, że przesyłka listowa została zatrzymana, skonfiskowana lub zniszczona przez kompetentne władze ze względu na jej zawartość lub że została zajęta na mocy ustawodawstwa krajowego.

2. Administracje pocztowe Arabii Saudyjskiej, Konga, Dżibuti, Libanu oraz Madagaskaru nie są zobowiązane do przestrzegania artykułu 37 ustęp 3, jeśli chodzi o załatwienie ostatecznie reklamacji dotyczącej przesyłki listowej w ciągu dwóch miesięcy. Ponadto nie zgadzają się na zaspokojenie roszczeń osoby uprawnionej na ich rachunek przez inną administrację po upływie wyżej wymienionego terminu.

3. Administracje pocztowe Angoli, Arabii Saudyjskiej, Gwinei i Libanu nie są zobowiązane do stosowania postanowień artykułu 37 ustęp 3, jeśli chodzi o załatwienie ostatecznie reklamacji dotyczącej paczki w ciągu dwóch miesięcy. Ponadto nie zgadzają się na zaspokojenie roszczeń osoby uprawnionej na ich rachunek przez inną administrację po upływie wyżej wymienionego terminu.

4. Administracje pocztowe Nigru i Tajlandii nie są zobowiązane do przestrzegania postanowień artykułu 37 ustęp 3, jeśli chodzi o załatwienie ostatecznie reklamacji w terminie trzydziestu dni, która zostanie im przesłana faksem. Ponadto nie zgadzają się, aby inna administracja wypłaciła odszkodowanie osobie uprawnionej w ich imieniu po upływie wyżej wymienionego terminu.

5. Pomimo postanowień artykułu 37 ustęp 3 Stany Zjednoczone Ameryki i Malezja zastrzegają sobie prawo załatwiania ostatecznie reklamacji w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia ich przedstawienia, bez względu na wykorzystywane środki do ich przesyłania.

Artykuł XXIII

Nadawanie za granicą przesyłek listowych

1. Administracje pocztowe Stanów Zjednoczonych Ameryki, Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Grecji zastrzegają sobie prawo pobierania opłaty odpowiadającej kosztom opracowania od każdej z administracji pocztowej, która na mocy artykułu 43 ustęp 4 zwraca im przesyłki, początkowo niewysłane przez ich służby jako przesyłki pocztowe.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu 43 ustęp 4 administracja pocztowa Kanady zastrzega sobie prawo do pobierania od administracji kraju nadania opłaty pozwalającej co najmniej pokryć koszty powstałe przy opracowaniu takich przesyłek.

3. Artykuł 43 ustęp 4 upoważnia administrację kraju przeznaczenia do żądania od administracji kraju nadania odpowiedniej zapłaty za doręczenie przesyłek listowych nadawanych za granicą w dużych ilościach. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zastrzega sobie prawo do ograniczenia takiej opłaty do kwoty odpowiadającej taryfie krajowej stosowanej dla porównywalnych przesyłek w kraju przeznaczenia.

4. Artykuł 43 ustęp 4 upoważnia administrację pocztową kraju przeznaczenia do żądania od administracji kraju nadania odpowiedniej zapłaty za doręczenie przesyłek listowych nadawanych za granicą w dużych ilościach. Następujące kraje zastrzegają sobie prawo do ograniczenia opłat do limitów ustalonych w Regulaminie dla przesyłek masowych: Stany Zjednoczone Ameryki, Australia, Bahamy, Barbados, Brunei Darussalam, Chińska Republika Ludowa, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Terytoria Zamorskie zależne od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Grenada, Gujana, Indie, Malezja, Nepal, Nowa Zelandia, Holandia, Antyle Holenderskie i Aruba, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Singapur, Sri Lanka, Surinam i Tajlandia.

5. Pomimo zastrzeżeń przedstawionych w ustępie 4 następujące kraje zastrzegają sobie prawo do stosowania w pełni artykułu 43 Konwencji w odniesieniu do przesyłek otrzymywanych z krajów członkowskich Związku: Niemcy, Arabia Saudyjska, Argentyna, Benin, Brazylia, Burkina Faso, Kamerun, Cypr, Wybrzeże Kości Słoniowej, Egipt, Francja, Grecja, Gwinea, Izrael, Włochy, Japonia, Jordania, Liban, Mali, Maroko, Mauretania, Monako, Portugalia, Senegal, Syria i Togo.

6. W celu stosowania postanowień artykułu 43 ustęp 4 administracja pocztowa Niemiec zastrzega sobie prawo żądania od administracji pocztowej kraju nadania przesyłek opłaty w kwocie równej tej, jaką otrzymałaby od administracji pocztowej kraju, w którym znajduje się siedziba nadawcy.

Artykuł XXIV

Opłaty końcowe (koszty końcowe)

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 49 ustęp 1 punkt 3 i artykułu 51 ustęp 1 punkt 3 administracje pocztowe Arabii Saudyjskiej, Egiptu, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Kuwejtu, Łotwy, Omanu, Kataru, Syrii i Wietnamu nie są zobowiązane płacić dodatkowej opłaty za doręczenie przesyłek poleconych wysyłanych z ich krajów.

2. Pomimo postanowień artykułu 49 ustęp 1 punkt 3 i artykułu 51 ustęp 1 punkt 3 administracje pocztowe Dżibuti, Ghany, Indii, Nepalu i Jemenu nie są zobowiązane płacić dodatkowej opłaty za doręczenie przesyłek poleconych i listowych przesyłek z podaną wartością wysyłanych z ich krajów.

3. Pomimo zastrzeżeń zgłoszonych przez kraje do artykułu 49 ustęp 1 punkt 3 i do artykułu 51 ustęp 1 punkt 3 administracja pocztowa Australii nie będzie wymagać podpisu w chwili doręczania przesyłek poleconych, za które niezapłacona jest dodatkowa opłata.

4. Wobec krajów, które zgłosiły zastrzeżenia do zobowiązań wynikających z artykułu 49 ustęp 1 punkt 3 i artykułu 51 ustęp 1 punkt 3, które przewidują dodatkową opłatę za przesyłki polecone i z podaną wartością, Stany Zjednoczone Ameryki zastrzegają sobie prawo traktowania takich przesyłek jak przesyłek zwykłych i niewypłacania odszkodowania za zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia tego rodzaju przesyłek, które mogły mieć miejsce w ich służbach.

5. Pomimo zastrzeżeń zgłoszonych w artykule XXIV Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Terytoria Zamorskie zależne od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zastrzegają sobie prawo stosowania całkowicie postanowień zatwierdzonych przez Kongres w Pekinie dotyczących pobierania dodatkowej opłaty za doręczenie przesyłek poleconych i listowych przesyłek z podaną wartością w ich obrocie z innymi krajami.

6. Pomimo zastrzeżeń zgłoszonych w artykule XXIV ustęp 1 i 2 kraje członkowskie, których nazwy są dalej podane, zastrzegają sobie prawo stosowania, we wzajemnym obrocie z krajami sygnatariuszami tych zastrzeżeń, dodatkowej opłaty za doręczenie przesyłek poleconych przyjętej przez Kongres w Pekinie: Afryka Południowa, Austria, Bahamy, Barbados, Belize, Benin, Boliwia, Brazylia, Bułgaria, Burkina Faso, Kamerun, Kanada, Republika Zielonego Przylądka, Chile, Kostaryka, Wybrzeże Kości Słoniowej, Kuba, Dominikana, Dominika, Egipt, Salwador, Hiszpania, Estonia, Finlandia, Francja, Gabon, Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Terytoria Zamorskie zależne od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Grecja, Grenada, Gwatemala, Gujana, Haiti, Honduras, Islandia, Włochy, Jamajka, Japonia, Liechtenstein, Malezja, Mali, Maroko, Mauretania, Meksyk, Mołdowa, Nikaragua, Holandia, Peru, Polska, Saint Christopher i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Senegal, Singapur, Słowacja, Sudan, Szwecja, Szwajcaria, Surinam, Czechy, Trynidad i Tobago, Tunezja, Urugwaj i Wenezuela.

7. W rezolucji C 46/1999 Kongres zobowiązuje Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych) do ustalenia do 2002 r. formuły zamiany taryf wewnętrznych i/lub kosztów administracji pocztowych na stawki opłat końcowych (kosztów końcowych) i do określenia ostatecznych procentów taryf wewnętrznych stosowanych w latach 2004 i 2005. W przypadku gdy polecenie to nie zostałoby wykonane w wymaganym czasie, Niemcy zastrzegają sobie prawo określenia przez samych siebie tych procentów na lata 2004 i 2005, na mocy postanowień artykułu 48 ustęp 3, zgodnie z zasadami wymienionymi w tym artykule.

8. W rezolucji C 46/1999 Kongres zobowiązuje Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych) do ustalenia do 2002 r. formuły zamiany taryf lub kosztów wewnętrznych administracji pocztowych na stawki opłat końcowych (kosztów końcowych) i do określenia ostatecznych procentów taryf wewnętrznych stosowanych w latach 2004 i 2005. Pomimo postanowień artykułu XXIV ustęp 7, w którym jeden kraj sam zastrzega sobie prawo określenia tych procentów na lata 2004 i 2005 na mocy postanowień artykułu 48 ustęp 3, w przypadku gdyby Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) nie wykonała polecenia rezolucji C 46/1999 w wymaganym czasie, Stany Zjednoczone Ameryki, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Holandia zastrzegają sobie prawo dalszego stosowania stawek opłat kosztowych (kosztów końcowych) opartych na metodzie i procentach zamiany taryf wewnętrznych na stawki opłat końcowych (kosztów końcowych) obowiązujących w latach od 2001 do 2003, chyba że zawarte zostałoby uzgodnienie przewidujące zastosowanie innych stawek opłat końcowych (kosztów końcowych), zgodnie z wzajemnym porozumieniem, lub Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) określiłaby nowe procenty taryf wewnętrznych do zastosowania w latach 2004 i 2005.

9. Administracja pocztowa Niemiec zastrzega sobie prawo do administrowania przez samą siebie środkami finansowymi wpłaconymi na Fundusz finansowania poprawy jakości usług w krajach rozwijających się, zgodnie z postanowieniami artykułu 50 ustęp 1 punkt 1.1, do chwili, gdy zostaną wprowadzone zasady i kryteria ustanowione przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych) na temat systemu zarządzania i finansowania tego Funduszu oraz procedur funkcjonowania.

10. Stany Zjednoczone Ameryki popierają system opłat końcowych (kosztów końcowych) taki, jaki opisano w artykułach od 47 do 51. Jednak, jeśli chodzi o wymianę z członkami Światowej Organizacji Handlu, Stany Zjednoczone Ameryki zastrzegają sobie prawo stosowania tych umów dotyczących opłat końcowych (kosztów końcowych) zgodnie z postanowieniami, które zostaną przyjęte w czasie przyszłych negocjacji związanych z Ogólnym porozumieniem o handlu usługami.

11. Pomimo zastrzeżeń zgłoszonych w artykule XXIV kraje członkowskie, których nazwy są dalej podane, zastrzegają sobie prawo stosowania, we wzajemnym obrocie z krajami sygnatariuszami tych zastrzeżeń i w całości, postanowień przyjętych przez Kongres w Pekinie w zakresie opłat końcowych (kosztów końcowych): Afryka Południowa, Austria, Bahamy, Barbados, Belize, Benin, Boliwia, Brazylia, Bułgaria, Burkina Faso, Kamerun, Kanada, Chile, Kongo, Kostaryka, Wybrzeże Kości Słoniowej, Kuba, Dominikana, Dominika, Egipt, Salwador, Ekwador, Hiszpania, Estonia, Finlandia, Francja, Gabon, Grecja, Grenada, Gwatemala, Gujana, Haiti, Honduras, Włochy, Jamajka, Kenia, Liechtenstein, Mali, Maroko, Mauretania, Meksyk, Mołdowa, Nikaragua, Holandia, Peru, Polska, Portugalia, Saint Christopher i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Senegal, Słowacja, Sudan, Szwecja, Szwajcaria, Surinam, Czechy, Trynidad i Tobago, Tunezja, Urugwaj i Wenezuela.

Artykuł XXV

Opłaty za przewóz lotniczy na liniach wewnętrznych

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 53 ustęp 3 administracje pocztowe Arabii Saudyjskiej, Bahamów, Republiki Zielonego Przylądka, Konga, Kuby, Dominikany, Salwadoru, Ekwadoru, Gabonu, Grecji, Gwatemali, Gujany, Hondurasu, Mongolii, Nepalu, Papui-Nowej Gwinei, Peru, Filipin, Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, Wysp Salomona oraz Vanuatu zastrzegają sobie prawo do pobierania opłat za przewóz lotniczy odsyłek międzynarodowych na terenie ich krajów.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu 53 ustęp 3 administracja pocztowa Myanmaru zastrzega sobie prawo do pobierania opłat za przewóz międzynarodowych odsyłek na terenie kraju, niezależnie od tego, czy są one kierowane drogą lotniczą, czy nie.

3. W odstępstwie od postanowień artykułu 53 ustęp 3 administracja pocztowa Bangladeszu zastrzega sobie prawo do pobierania opłat za przewóz międzynarodowych odsyłek na terenie kraju, niezależnie od tego, czy odsyłki te są, czy też nie są kierowane drogą lotniczą i jaka jest przebyta odległość.

4. W odstępstwie od postanowień artykułu 53 ustęp 4 i artykułu 53 ustęp 5 administracje pocztowe Stanów Zjednoczonych Ameryki, Kanady, Iranu oraz Turcji są upoważnione do pobrania, w formie ujednoliconych stawek, poniesionych kosztów za wewnętrzny transport lotniczy przesyłek otrzymywanych od wszystkich administracji pocztowych, z którymi stosują one rozliczanie opłat końcowych (kosztów końcowych) powiązane z kosztami lub taryfami krajowymi.

5. Tytułem wzajemności administracja pocztowa Omanu ma prawo pobierać od administracji pocztowych wymienionych w powyższych ustępach od 1 do 3 dodatkowe opłaty związane z przewozem lotniczym wewnątrz jej kraju za odsyłki listowe pochodzące z tych administracji, bez względu na to, czy kierowanie takich odsyłek odbywa się drogą lotniczą, czy też inną drogą.

Artykuł XXVI

Wyjątkowe końcowe udziały lądowe

1. W odstępstwie od postanowień artykułu 56 administracja pocztowa Afganistanu zastrzega sobie prawo pobierania 7,50 SDR (DTS) jako dodatkowego wyjątkowego końcowego udziału lądowego za paczkę.

Artykuł XXVII

Taryfy specjalne

1. Administracje pocztowe Stanów Zjednoczonych, Belgii i Norwegii mają prawo do pobierania za paczki lotnicze udziałów lądowych wyższych niż za paczki lądowo-morskie.

2. Administracja pocztowa Libanu ma prawo do pobierania za paczki o masie do 1 kilograma opłaty stosowanej za paczki o masie od 1 do 3 kilogramów.

3. Administracja pocztowa Panamy ma prawo do pobierania 0,20 SDR (DTS) za kilogram za przesyłane w tranzycie paczki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L).

Na dowód czego niżej wymienieni Pełnomocnicy sporządzili niniejszy Protokół, który będzie miał tę samą moc i to samo znaczenie, jak w przypadku, gdyby jego postanowienia zostały włączone do tekstu samej Konwencji, i podpisali go w jednym egzemplarzu, który jest złożony u Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego. Jedna kopia będzie dostarczona każdej Stronie przez Rząd kraju, w którym odbył się Kongres.

Sporządzono w Pekinie dnia 15 września 1999 r.

Przekład

POROZUMIENIE DOTYCZĄCE POCZTOWYCH USŁUG PŁATNICZYCH

Spis treści

Rozdział l. Postanowienia wstępne

Art.

1. Przedmiot Porozumienia

2. Różne oferowane produkty

Rozdział II. Składanie zleceń

3. Wystawianie dokumentów płatniczych i przyjmowanie zleceń wypłaty (waluta, przeliczanie, kwota)

4. Opłaty

Rozdział III. Przekazywanie zleceń

5. Sposoby wymiany

Rozdział IV. Postępowanie w kraju wypłaty, reklamacje

6. Wypłaty

7. Reklamacje

8. Odpowiedzialność

Rozdział V. Rozliczenia, rachunki łącznikowe

9. Wynagradzanie administracji wypłacającej

10. Relacje finansowe między uczestniczącymi w Porozumieniu administracjami

Rozdział VI. Postczek

11. Funkcjonowanie postczeków

Rozdział VII. Sieć POSTNET

12. Warunki przystępowania i uczestnictwa

Rozdział VIII. Przesyłki za pobraniem

13. Definicja usługi

Rozdział IX. Postanowienia różne

14. Żądanie otwarcia bieżącego rachunku pocztowego za granicą

Rozdział X. Postanowienia końcowe

15. Postanowienia końcowe

POROZUMIENIE DOTYCZĄCE POCZTOWYCH USŁUG PŁATNICZYCH

Niżej podpisani Pełnomocnicy Rządów krajów członkowskich Związku, mając na uwadze przepis artykułu 22 ustęp 4 Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964 r., przyjęli za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem postanowień artykułu 25 ustęp 4 wymienionej Konstytucji następujące Porozumienie:

Rozdział l

Postanowienia wstępne

Artykuł 1

Przedmiot Porozumienia

1. Niniejsze Porozumienie reguluje wszystkie świadczenia dotyczące przekazywania pocztowych środków płatniczych. Umawiające się kraje ustalają na zasadzie wzajemnego porozumienia produkty niniejszego Porozumienia, które postanawiają wprowadzić w swoich wzajemnych stosunkach.

2. Organizacje niepocztowe mogą uczestniczyć, za pośrednictwem administracji pocztowej, w usłudze czeków pocztowych lub w działaniach polegających na zarządzaniu siecią przekazywania pocztowych środków płatniczych, w wymianach normowanych niniejszym Porozumieniem. W tym celu powinny one dokonać uzgodnień z administracją pocztową swojego kraju, aby zapewnić całkowite przestrzeganie klauzul Porozumienia i w ramach tego Porozumienia korzystanie z przysługujących im praw oraz wypełnianie swoich obowiązków tak jak organizacje pocztowe określone w tym Porozumieniu. Administracja pocztowa ich kraju pełni rolę pośrednika w ich stosunkach z administracjami pocztowymi innych umawiających się krajów i z Biurem Międzynarodowym.

Artykuł 2

Różne oferowane produkty

1. Przekaz

1. 1 Nadawca wpłaca pieniądze w okienku urzędu pocztowego lub zleca obciążenie jego bieżącego rachunku pocztowego i żąda wypłacenia odbiorcy kwoty gotówką.

1.2 Nadawca wpłaca pieniądze w okienku pocztowym i żąda, by zostały wpłacone na bieżące konto pocztowe odbiorcy lub na innego rodzaju konto zarządzane przez administracje.

2. Przelew

2. 1 Właściciel bieżącego rachunku pocztowego żąda, na zasadzie odpisu ze swojego konta, wpisania kwoty na dobro bieżącego rachunku pocztowego, innych rodzajów rachunków prowadzonych przez administracje lub na bieżące konto bankowe odbiorcy, za pośrednictwem administracji pocztowej kraju przeznaczenia.

3. Postczek

3. 1 Postczek jest dokumentem międzynarodowym, który może być wystawiony przez posiadaczy bieżących rachunków pocztowych i wypłacany a vista w urzędach pocztowych krajów uczestniczących w usłudze.

3. 2 Postczek może także być przekazany do wypłaty osobie trzeciej, po porozumieniu między umawiającymi się administracjami.

4. Pobieranie pieniędzy z sieci bankomatów POSTNET.

4. 1 Instytucje finansowe, pocztowe lub nie, które przystępują do sieci POSTNET, mogą oferować swoim właścicielom kart możliwość pobierania pieniędzy z bankomatów sieci POSTNET.

5. Inne świadczenia

5. 1 Administracje pocztowe mogą umówić się, dwustronnie lub wielostronnie, w sprawie wprowadzenia innych świadczeń, których warunki realizacji są ustalane między zainteresowanymi administracjami.

Rozdział II

Składanie zleceń

Artykuł 3

Wystawianie dokumentów płatniczych i przyjmowanie zleceń wypłaty (waluta, przeliczanie, kwota)

1. Z wyjątkiem specjalnego porozumienia, kwota dokumentów płatniczych i zleceń wyrażana jest w walucie kraju wypłaty.

2. Administracja wystawienia ustala kurs przeliczenia swojej waluty na walutę kraju wypłaty.

3. Kwota transferu pieniędzy jest nieograniczona, z wyjątkiem decyzji podjętych przez określone (zainteresowane) administracje.

4. Administracja wystawienia ma całkowitą swobodę w określaniu (doborze) dokumentów i sposobu przekazywania przekazów i zleceń płatniczych, z wyjątkiem przypadku, gdy te są przekazywane drogą pocztową. W takim razie należy stosować formularze przewidziane w Regulaminie.

5. Dokumenty (przekazy) i zlecenia wypłat przekazywane drogą telekomunikacyjną podlegają postanowieniom Regulaminu telekomunikacji międzynarodowej.

Artykuł 4

Opłaty

1. Administracja wystawienia określa w dowolny sposób opłatę pobieraną w chwili wystawienia. Do tej opłaty głównej dodaje, ewentualnie, opłaty za usługi specjalne świadczone nadawcy.

2. Administracja wystawienia może, w porozumieniu z odpowiedzialną za wypłatę administracją, pobrać od nadawcy, na życzenie tego ostatniego, opłaty za usługi specjalne świadczone odbiorcy. Kwota tych opłat jest przekazywana administracji odpowiedzialnej za wypłatę.

3. Transfer wymienianych pieniędzy, za pośrednictwem kraju będącego stroną niniejszego Porozumienia, między krajem uczestniczącym w tym Porozumieniu i krajem w nim nieuczestniczącym, może podlegać, za sprawą administracji pośredniczącej, dodatkowej opłacie ustalonej przez tę administrację w zależności od kosztów wynikających z realizacji wykonywanych przez nią operacji. Kwota ta jest uzgadniana między zainteresowanymi administracjami i potrącana z kwoty przekazu. Jednakże opłata ta może być pobierana od nadawcy i przekazywana administracji kraju pośredniczącego, o ile zainteresowane administracje porozumiały się w tej sprawie.

4. Jeśli zgodnie z postanowieniami Regulaminu wymaga się kopii przekazów i jeśli nie popełniono żadnego błędu służbowego z tego tytułu, od nadawcy lub odbiorcy pobiera się opłatę ustaloną przez administrację, której zgłoszono takie życzenie, o ile taka opłata nie została już pobrana z tytułu zawiadomienia o wypłacie.

5. Zgodnie z warunkami określonymi w artykule 8 ustępy 2, 3.1 do 3.3 Konwencji zwolnione są z wszelkich opłat dokumenty, przekazy i polecenia płatności odnoszące się do przekazywania pocztowych środków płatniczych wymienianych między administracjami drogą pocztową.

Rozdział III

Przekazywanie zleceń

Artykuł 5

Sposoby wymiany

1. Wymiana drogą pocztową odbywa się za pomocą formularzy przewidzianych w Regulaminie, bezpośrednio między urzędem wystawienia i urzędem wypłaty lub za pośrednictwem urzędów wymiany.

2. Wymiana drogą telekomunikacyjną odbywa się za pomocą przesyłki kierowanej bezpośrednio do urzędu wymiany, pod warunkiem że są przestrzegane wszystkie niezbędne środki zabezpieczające wymianę, ustalone na zasadzie umowy między zainteresowanymi administracjami.

3. Transfery środków mogą być zgłoszone krajowi wypłaty na taśmie magnetycznej lub na innym nośniku uzgodnionym między administracjami. Administracje wypłaty mają swobodę wyboru formularzy dokumentujących sumy do wypłaty gotówką odbiorcom.

4. Wszystkie transfery środków mogą odbywać się za pośrednictwem sieci elektronicznej, zgodnie ze szczególnymi zasadami przyjętymi przez zainteresowane administracje.

5. Administracje mogą umówić się co do stosowania innych sposobów wymiany niż przewidziane w artykule 5 ustępy 1 do 4.

Rozdział IV

Postępowanie w kraju wypłaty, reklamacje

Artykuł 6

Wypłaty

1. W zasadzie odbiorcy powinna być wypłacona cała suma podana na przekazie. Opłaty specjalne mogą być pobrane, jeśli odbiorca życzy sobie dodatkowych usług specjalnych.

2. Ważność przekazów trwa;

2. 1 w zasadzie do końca pierwszego miesiąca następującego po miesiącu wystawienia;

2. 2 na podstawie porozumienia między zainteresowanymi administracjami, do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu wystawienia.

3. Po upływie tych terminów przekazy wpływające do urzędów wypłaty są wypłacane jedynie, gdy są zaopatrzone w adnotację „visa pour datę” (przedłużenie okresu ważności) dokonaną przez służbę wyznaczoną przez administrację nadania na życzenie urzędu wypłacającego. Przedłużenie okresu ważności nadaje przekazowi, począwszy od dnia, w którym zostało dokonane, nowy okres ważności równy temu, jaki miałby przekaz wystawiony właśnie w tym dniu. Przekazy wpływające do administracji wypłacającej zgodnie z postanowieniami artykułu 5 ustęp 3 nie mogą korzystać z przedłużenia okresu ważności.

4. Jeśli niewyptacenie przekazu przed upływem okresu ważności nie jest wynikiem błędu służbowego, można pobrać opłatę, zwaną „visa pour datę” (opłatą za przedłużenie okresu ważności), która zostanie ustalona przez administrację wypłaty.

5. Wypłaty przekazów dokonuje się zgodnie z przepisami kraju wypłacającego.

Artykuł 7

Reklamacje

1. Stosuje się postanowienia artykułu 30 Konwencji.

Artykuł 8

Odpowiedzialność

1. Zasada i zakres odpowiedzialności.

1. 1 Administracje są odpowiedzialne za kwoty wpłacone w okienkach lub potrącone z konta nadawcy aż do chwili prawidłowego wypłacenia przekazu lub wpłynięcia pieniędzy na konto odbiorcy.

1.2 Administracje są odpowiedzialne za wszelkie błędnie udzielone wskazówki, które spowodowały bądź niewypłacenie, bądź błędy w przekazywaniu pieniędzy. Odpowiedzialność dotyczy także błędów w przeliczaniu na inną walutę, jak też błędów transmisji.

1. 3 Administracje są zwolnione z wszelkiej odpowiedzialności:

1. 3. 1 w przypadku opóźnienia w transmisji, wysyłaniu i wypłacaniu przekazów lub zleceń wypłat;

1. 3. 2 gdy z powodu zniszczenia dokumentów służbowych na skutek działania siły wyższej nie mogą udowodnić dokonania przekazania pieniędzy, chyba że dowiedziono w inny sposób, że taką odpowiedzialność ponoszą;

1.3.3 jeśli nadawca nie zgłosił żadnej reklamacji w terminie przewidzianym w artykule 30 ustęp 1 konwencji;

1.3. 4 po upływie terminu przedawnienia w kraju nadania.

1. 4 W razie zwrotu, bez względu na jego przyczynę, kwota zwracana nadawcy nie może przekraczać kwoty przez niego wpłaconej lub potrąconej z jego konta.

1. 5 Administracje mogą uzgodnić między sobą, że będą stosowały szersze warunki odpowiedzialności zgodne z potrzebami ich wewnętrznych służb.

1.6 Warunki stosowania zasad odpowiedzialności, szczególnie kwestii związanych z ustaleniem odpowiedzialności, wypłat należnych sum, odwołań, terminów wypłat i postanowień dotyczących zwrotów sum administracji zgłaszającej reklamację, są określone w Regulaminie.

Rozdział V

Rozliczenia, rachunki łącznikowe

Artykuł 9

Wynagradzanie administracji wypłacającej

1. Administracja wystawiająca przekaz przyznaje administracji wypłacającej, za każdy wypłacony przekaz, zapłatę, której wysokość określona jest w Regulaminie w zależności od średniej kwoty przekazów ujętych w tym samym rachunku miesięcznym.

2. Zamiast opłat przewidzianych w artykule 9 ustęp 1 administracje mogą uzgodnić inne stawki zapłaty lub ustalić zapłatę zryczałtowaną za każdą dokonaną wypłatę.

3. Za każdy przelew administracja przeznaczenia może żądać wpłacenia opłaty wejściowej. Ta opłata może być odliczona od rachunku nadawcy bądź pobrana od administracji wystawienia poprzez odpis z jej konta łącznikowego.

4. Przekazywanie pieniędzy dokonywane bezpłatnie nie daje podstaw do żadnej zapłaty.

5. Jeśli zainteresowane administracje zawarły między sobą porozumienie, przekazywanie funduszu pomocniczego zwolnionego od opłat przez administrację wystawienia może być zwolnione od zapłaty.

Artykuł 10

Relacje finansowe między uczestniczącymi w Porozumieniu administracjami

1. Administracje ustalają między sobą sposoby techniczne regulowania należności.

2. Bieżące konto łącznikowe

2. 1 Jeśli administracje dysponują instytucją czeków pocztowych, każda z nich poleca otwarcie na jej nazwę w odpowiedniej administracji bieżącego konta łącznikowego, za pomocą którego są likwidowane wzajemne długi i należności wynikające z wymiany z tytułu usługi czeków pocztowych i, ewentualnie, przekazów oraz wszystkich innych operacji, jakie administracje postanowiły regulować w ten sposób.

2. 2 Jeśli administracja wypłacająca nie dysponuje instytucją czeków pocztowych, bieżące konto łącznikowe może być otwarte przy innej instytucji finansowej.

2. 3 W przypadku braku pokrycia na koncie łącznikowym, należne sumy podlegają oprocentowaniu, którego stawki są ustalone w Regulaminie.

3. Rachunek miesięczny

3. 1 Administracja wypłacająca wystawia dla każdej administracji nadania rachunek miesięczny wypłaconych sum z tytułu przekazów pocztowych. Rachunki miesięczne włącza się, okresowo, do rachunku ogólnego, który stanowi podstawę do określenia salda.

3. 2 Regulowanie rachunków może odbywać się również na podstawie rachunków miesięcznych, bez kompensat.

4. Żadne jednostronne zarządzenie, takie jak moratorium, zakaz transferu itp., nie może naruszać postanowień niniejszego artykułu ani wynikających z niego postanowień Regulaminu.

Rozdział VI

Postczek

Artykuł 11

Funkcjonowanie postczeków

1. Wystawianie postczeków

1. 1 Każda administracja może wystawiać postczeki swoim klientom właścicielom bieżących rachunków pocztowych.

1. 2 Właścicielom bieżących rachunków pocztowych, którym wystawia się czeki, wydaje się także kartę gwarancyjną postczeku, która powinna być okazywana w chwili wypłaty.

1. 3 Maksymalna gwarantowana kwota jest wydrukowana na odwrotnej stronie lub na załączniku. Wyrażona jest ona w walucie uzgodnionej między umawiającymi się krajami.

1. 4 Z wyjątkiem szczególnego porozumienia z administracją wypłacającą, administracja wystawiająca dokument płatniczy określa kurs przeliczenia swojej waluty na walutę kraju wypłacającego.

1. 5 Administracja wystawienia może pobierać opłatę od wystawcy postczeku.

1. 6 W razie potrzeby administracja wystawienia określa termin ważności postczeku. Jest to wydrukowana na postczeku końcowa data ważności. W razie braku takiego nadruku termin ważności postczeku jest nieograniczony.

2. Wypłacanie

2. 1 Kwota postczeku jest wypłacana odbiorcy w obowiązującej walucie kraju wypłaty.

2. 2 Maksymalna kwota, która może być wypłacona za pośrednictwem postczeku, jest ustalana za obopólną zgodą umawiających się krajów.

3. Odpowiedzialność

3.1 Administracja kraju wypłacającego jest zwolniona z wszelkiej odpowiedzialności, jeśli może udowodnić, że wypłata została wykonana zgodnie z warunkami ustalonymi we właściwych artykułach Regulaminu dotyczących przedstawiania postczeków w okienku realizującym wypłatę i z warunkami ich wypłacania.

3.2 Administracja wystawiająca postczek nie ma obowiązku honorowania postczeków sfałszowanych lub podrobionych, które są jej zwracane po terminie przewidzianym we właściwym artykule Regulaminu dotyczącego zwrotu postczeków wypłaconych w służbie postczeków nadania.

4. Wynagradzanie administracji wypłacającej

4. 1 Administracje, które wystawiają i wypłacają postczeki, ustalają dwustronnie kwotę zapłaty dla administracji wypłacającej.

Rozdział VII

Sieć POSTNET

Artykuł 12

Warunki przystępowania i uczestnictwa

1. Przystąpienie do sieci wymaga podpisania konwencji POSTNET i uiszczenia opłaty wejściowej.

2. Warunki przystąpienia i uczestniczenia w usłudze są określone w konwencji POSTNET.

Rozdział VIII

Przesyłki za pobraniem

Artykuł 13

Definicja usługi

1. Na podstawie porozumień dwustronnych przesyłki listowe zwykłe, polecone i z podaną wartością oraz zwykłe paczki pocztowe i paczki wartościowe mogą być wysyłane jako przesyłki za pobraniem.

2. Organizacja doręczająca przesyłkę przekazuje pieniądze pocztowej instytucji finansowej i domaga się wypłaty pieniędzy odbiorcy.

Rozdział IX

Postanowienia różne

Artykuł 14

Żądanie otwarcia bieżącego rachunku pocztowego za granicą

1. W czasie otwierania bieżącego rachunku pocztowego za granicą i w ramach kontroli zwyczajowej dotyczącej wnioskodawcy otwarcia takiego rachunku pocztowe lub niepocztowe organizacje finansowe krajów będących stronami niniejszego Porozumienia uzgadniają dwustronne warunki wsparcia, jakiego będą sobie wzajemnie udzielać.

Rozdział X

Postanowienia końcowe

Artykuł 15

Postanowienia końcowe

1. W razie potrzeby, na zasadzie analogii, we wszystkich sprawach nieunormowanych wyraźnie niniejszym Porozumieniem stosuje się postanowienia Konwencji.

2. Do niniejszego Porozumienia nie mają zastosowania postanowienia artykułu 4 Konstytucji.

3. Warunki przyjęcia propozycji dotyczących niniejszego Porozumienia.

3. 1 Aby nabrać mocy wykonawczej, propozycje przedłożone Kongresowi, dotyczące niniejszego Porozumienia, powinny być zatwierdzone przez większość krajów członkowskich obecnych i głosujących, będących stronami Porozumienia. W czasie głosowania powinna być obecna co najmniej połowa krajów członkowskich reprezentowanych na Kongresie.

3. 2 Aby nabrać mocy wykonawczej, propozycje dotyczące Regulaminu powinny być zatwierdzone przez większość członków Rady Eksploatacji Pocztowej będących stronami Porozumienia.

3.3 Aby nabrać mocy wykonawczej, propozycje wprowadzane między dwoma Kongresami i dotyczące niniejszego Porozumienia powinny otrzymać:

3. 3. 1 dwie trzecie głosów, przy czym co najmniej połowę krajów członkowskich będących stronami Porozumienia, które wzięły udział w konsultacji na temat wprowadzenia dodatkowych postanowień;

3. 3. 2 większość głosów, przy czym co najmniej połowę krajów członkowskich będących stronami Porozumienia, które wzięły udział w konsultacji na temat modyfikacji postanowień niniejszego porozumienia;

3. 3. 3 większość głosów, jeśli chodzi o interpretację postanowień niniejszego Porozumienia.

3. 4 Pomimo postanowień przewidzianych w artykule 15 ustęp 3.3.1, każdy kraj członkowski, którego ustawodawstwo krajowe jest jeszcze niezgodne z proponowanym uzupełnieniem, ma prawo w terminie dziewięćdziesięciu dni, licząc od daty notyfikacji tego uzupełnienia, powiadomić na piśmie Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego o niemożności przyjęcia tego uzupełnienia.

4. Niniejsze Porozumienie wejdzie w życie 1 stycznia 2001 r. i pozostanie w mocy aż do wejścia w życie Aktów nowego Kongresu.

Na dowód czego Pełnomocnicy Rządów umawiających się krajów podpisali niniejsze Porozumienie w jednym egzemplarzu, który został zdeponowany u Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego. Kopia Porozumienia będzie przekazana każdej ze Stron przez Rząd kraju, w którym odbył się Kongres.

Sporządzono w Pekinie dnia 15 września 1999 r.

Po zaznajomieniu się z powyższymi umowami, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– zostały one uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych,

– są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,

– będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 13 maja 2002 r.

 

 

 

¹⁾ Patrz: Protokół końcowy art. I

²⁾ Patrz: Protokół końcowy art. II.

³⁾ Patrz: Protokół końcowy art. III.

⁴⁾ Patrz: Protokół końcowy art. IV, V, VI, VII i VIII.

⁵⁾ Patrz: Protokół końcowy art. IX.

⁶⁾ Patrz: Protokół końcowy art. X.

⁷⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XI.

⁸⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XII, XIII i XIV.

⁹⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XV.

¹⁰⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XVI.

¹¹⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XVII.

¹²⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XVIII, XIX i XX.

¹³⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XXI.

¹⁴⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XXII.

¹⁵⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XXIII.

¹⁶⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XXIV.

¹⁷⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XXIV.

¹⁸⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XXIV.

¹⁹⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XXIV.

²⁰⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XXIV.

²¹⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XXV.

²²⁾ Patrz: Protokół końcowy art. XXVI i XXVII.