REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 116 poz. 1090

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

§ 1.

1. Rozporządzenie określa obiekty szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa, ich kategorie, a także zadania w zakresie ich szczególnej ochrony oraz właściwość organów w tych sprawach.

2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:

1) obiektów i urządzeń, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 6 i 8 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm.²⁾);

2) obiektów wytypowanych dla organów władzy publicznej na stanowiska kierowania.

§ 2.

Obiektami szczególnie ważnymi dla bezpieczeństwa i obronności państwa, zwanymi dalej „obiektami”, są:

1) zakłady produkujące, remontujące i magazynujące uzbrojenie i sprzęt wojskowy oraz środki bojowe, a także zakłady, w których są prowadzone prace badawczo-rozwojowe lub konstruktorskie w zakresie produkcji na potrzeby bezpieczeństwa i obronności państwa;

2) magazyny rezerw państwowych, w tym bazy i składy paliw płynnych, żywności, leków i artykułów sanitarnych;

3) obiekty jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych;

4) obiekty infrastruktury transportu samochodowego, kolejowego, lotniczego, morskiego i wodnego śródlądowego, drogownictwa, kolejnictwa i łączności oraz ośrodki dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej;

5) zapory wodne i inne urządzenia hydrotechniczne;

6) obiekty jednostek organizacyjnych Agencji Wywiadu;

7) obiekty:

a) Narodowego Banku Polskiego oraz Banku Gospodarstwa Krajowego,

b) Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych S.A. oraz Mennicy Państwowej S.A.;

8) obiekty, w których produkuje się, stosuje lub magazynuje materiały jądrowe oraz źródła i odpady promieniotwórcze;

9) obiekty telekomunikacyjne przeznaczone do nadawania programów radia publicznego i telewizji publicznej;

10) obiekty organów i jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej lub przez niego nadzorowanych;

11) obiekty organów i jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych lub przez niego nadzorowanych;

12) obiekty jednostek organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;

13) obiekty Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej;

14) obiekty znajdujące się we właściwości Ministra Sprawiedliwości, Służby Więziennej oraz jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Sprawiedliwości;

15) zakłady mające bezpośredni związek z wydobywaniem kopalin podstawowych;

16) obiekty, w których produkuje się, stosuje lub magazynuje materiały stwarzające szczególne zagrożenie wybuchowe lub pożarowe;

17) obiekty, w których prowadzi się działalność, z wykorzystaniem toksycznych związków chemicznych i ich prekursorów, a także środków biologicznych, mikrobiologicznych, mikroorganizmów, toksyn i innych substancji wywołujących choroby u ludzi lub zwierząt;

18) elektrownie i inne obiekty elektroenergetyczne;

19) inne obiekty będące we właściwości organów administracji rządowej, organów jednostek samorządu terytorialnego, formacji, instytucji państwowych oraz przedsiębiorców i innych jednostek organizacyjnych, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi, dziedzictwa narodowego oraz środowiska w znacznych rozmiarach albo spowodować poważne straty materialne, a także zakłócić funkcjonowanie państwa

– z zastrzeżeniem § 4.

§ 3.

Obiekty, o których mowa w § 2:

1) w pkt 1–9, zalicza się do kategorii l obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa, zwanych dalej „obiektami kategorii l”;

2) w pkt 10–19, zalicza się do kategorii II obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa, zwanych dalej „obiektami kategorii II”.

§ 4.

1. Rada Ministrów ustala wykaz obiektów uznanych za szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa.

2. Z wnioskiem o uznanie obiektu za szczególnie ważny dla bezpieczeństwa i obronności państwa mogą występować:

1) Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów – w stosunku do obiektów organów administracji rządowej nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów, na wniosek tych organów;

2) ministrowie i przewodniczący komitetów wchodzących w skład Rady Ministrów – w stosunku do obiektów:

a) będących w ich właściwości,

b) organów, formacji i jednostek organizacyjnych im podległych lub przez nich nadzorowanych,

c) instytucji państwowych oraz przedsiębiorców i innych jednostek organizacyjnych, według właściwości wynikającej z ustaw;

3) Prezes Narodowego Banku Polskiego – w stosunku do obiektów znajdujących się w jego właściwości;

4) Prezes Zarządu Banku Gospodarstwa Krajowego – w stosunku do obiektów znajdujących się w jego właściwości;

5) wojewodowie – w stosunku do obiektów:

a) znajdujących się w ich właściwości, obiektów jednostek organizacyjnych im podporządkowanych lub przez nich nadzorowanych oraz obiektów przedsiębiorców, dla których są organami założycielskimi,

b) znajdujących się we właściwości organów jednostek samorządu terytorialnego oraz utworzonych przez te organy jednostek organizacyjnych, po zasięgnięciu opinii organów wykonawczych właściwych jednostek samorządu terytorialnego.

3. Wniosek zawiera:

1) oznaczenie daty wystąpienia z wnioskiem;

2) podstawę prawną wystąpienia z wnioskiem,

3) oznaczenie wnioskującego;

4) nazwę obiektu;

5) określenie organu, instytucji, formacji, przedsiębiorcy lub jednostki organizacyjnej, w której właściwości obiekt się znajduje;

6) adres obiektu;

7) kategorię obiektu;

8) propozycję zakresu udziału Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i formacji obrony cywilnej w szczególnej ochronie obiektu;

9) uzasadnienie wniosku;

10) podpis wnioskującego.

4. W przypadku utraty przez obiekt jego znaczenia dla bezpieczeństwa i obronności państwa przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

§ 5.

1. Szczególna ochrona obiektów polega na jej przygotowaniu i prowadzeniu.

2. Przygotowanie szczególnej ochrony obiektów obejmuje prace koncepcyjne, planistyczne, organizacyjne, logistyczne, techniczne, szkoleniowe i kontrolne mające na celu:

1) opracowanie, uzgadnianie i aktualizowanie planów szczególnej ochrony obiektów;

2) zapewnienie zasobów, w tym ludzkich, finansowych i materiałowych, niezbędnych do prowadzenia szczególnej ochrony obiektów;

3) utworzenie systemu kierowania szczególną ochroną obiektów, zorganizowanie współdziałania oraz określenie sposobu prowadzenia szczególnej ochrony obiektów;

4) osiągnięcie gotowości do prowadzenia szczególnej ochrony obiektów.

3. Prowadzenie szczególnej ochrony obiektów obejmuje w szczególności:

1) bezpośrednią ochronę fizyczną obiektów i ich zabezpieczenie techniczne;

2) inne działania mające na celu ochronę obiektu, które wynikają z jego specyfiki i charakteru zagrożeń dla jego funkcjonowania;

3) przedsięwzięcia realizowane w ramach systemu alarmowania i powiadamiania oraz wymiany informacji o zagrożeniach;

4) działania obronne, obejmujące w szczególności rozbudowę inżynieryjną terenu na podejściach i wewnątrz bronionego obiektu, system ognia broni palnej, powszechną obronę przeciwlotniczą oraz ochronę przed skażeniami.

4. Szczególna ochrona obiektów jest przygotowywana przez organy, instytucje, formacje, przedsiębiorców lub jednostki organizacyjne, w których właściwości znajdują się obiekty.

5. Szczególna ochrona obiektów jest prowadzona przez specjalnie tworzone w tym celu, na podstawie odrębnych przepisów, jednostki zmilitaryzowane.

6. Szczególna ochrona obiektów jest przygotowywana i prowadzona z udziałem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i formacji obrony cywilnej, z zastrzeżeniem § 4 ust. 3 pkt 8, § 7 ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 4.

§ 6.

Organami właściwymi w sprawach szczególnej ochrony obiektów są organy, o których mowa w § 4 ust. 2, każdy w zakresie obiektów, w stosunku do których wystąpił z wnioskiem o uznanie za szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa.

§ 7.

1. Organy, o których mowa w § 4 ust. 2, wykonując zadania w zakresie szczególnej ochrony obiektów:

1) organizują szczególną ochronę obiektów, w stosunku do których wystąpiły z wnioskiem o uznanie za szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa, w tym określają:

a) zakres prac związanych z przygotowaniem tej ochrony,

b) osoby odpowiedzialne za jej realizację,

c) terminy wykonania prac, zgodne z harmonogramem, o którym mowa w § 9;

2) ujmują problematykę szczególnej ochrony obiektów, w stosunku do których wystąpiły z wnioskiem o uznanie za szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa, w kwestionariuszach, przeglądach, programach i innych dokumentach dotyczących przygotowań obronnych Rzeczypospolitej Polskiej;

3) opracowują, uzgadniają i aktualizują plany szczególnej ochrony obiektów, zgodnie z ogólnymi wymaganiami prowadzenia tej ochrony oraz procedurą, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 i 2;

4) koordynują i nadzorują prace związane z przygotowaniem szczególnej ochrony obiektów, w stosunku do których wystąpiły z wnioskiem o uznanie za szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa, oraz zapewniają warunki do realizacji tych prac;

5) realizują zadania związane z uzyskaniem limitów osobowych, środków finansowych oraz innych zasobów niezbędnych do prowadzenia szczególnej ochrony obiektów, w stosunku do których wystąpiły z wnioskiem o uznanie za szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa, a także dysponują przydzielonymi limitami i środkami przeznaczonymi na tę ochronę;

6) organizują szkolenia w zakresie problematyki szczególnej ochrony obiektów, w stosunku do których wystąpiły z wnioskiem o uznanie za szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa;

7) organizują współdziałanie w zakresie dotyczącym szczególnej ochrony obiektów;

8) zapewniają sprawność, ciągłość i terminowość prowadzenia szczególnej ochrony obiektów, w stosunku do których wystąpiły z wnioskiem o uznanie za szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa.

2. Do zadań Ministra Obrony Narodowej należy ponadto:

1) precyzowanie, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ogólnych wymagań przygotowania i prowadzenia szczególnej ochrony obiektów kategorii l;

2) opracowywanie planów szczególnej ochrony obiektów kategorii l, których szczególna ochrona jest przygotowywana i będzie prowadzona z udziałem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;

3) prowadzenie, na podstawie wykazu, o którym mowa w § 4 ust. 1, ewidencji obiektów kategorii l;

4) określanie, po zasięgnięciu opinii organów, o których mowa w § 4 ust. 2, szczegółowego sposobu zabezpieczenia potrzeb w zakresie rezerw osobowych, uzbrojenia, sprzętu wojskowego, reklamowania od obowiązku pełnienia czynnej służby wojskowej oraz świadczeń na rzecz obrony, niezbędnych do szczególnej ochrony obiektów;

5) podejmowanie decyzji w sprawie udziału Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w szczególnej ochronie obiektów oraz ustalanie zakresu i sposobu tego udziału, po zasięgnięciu opinii organów, o których mowa w § 4 ust. 2;

6) organizowanie i prowadzenie, wspólnie z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, specjalistycznego szkolenia dla osób organizujących wykonywanie zadań w zakresie szczególnej ochrony obiektów kategorii l.

3. Do zadań ministra właściwego do spraw wewnętrznych należy ponadto:

1) precyzowanie, po zasięgnięciu opinii Ministra Obrony Narodowej, ogólnych wymagań przygotowania i prowadzenia szczególnej ochrony obiektów kategorii II;

2) określanie procedury opracowywania, uzgadniania i aktualizowania planów szczególnej ochrony obiektów kategorii II;

3) prowadzenie, na podstawie wykazu, o którym mowa w § 4 ust. 1, ewidencji obiektów kategorii II;

4) podejmowanie decyzji w sprawie udziału Policji, Państwowej Straży Pożarnej i formacji obrony cywilnej w szczególnej ochronie obiektów oraz ustalanie zakresu i sposobu tego udziału, po zasięgnięciu opinii organów, o których mowa w § 4 ust. 2;

5) organizowanie i prowadzenie, wspólnie z Ministrem Obrony Narodowej, specjalistycznego szkolenia dla osób organizujących wykonywanie zadań w zakresie szczególnej ochrony obiektów kategorii II.

§ 8.

W wykonywaniu zadań w zakresie przygotowania szczególnej ochrony obiektów wykorzystuje się ewidencje i plany ochrony tych obiektów, opracowywane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z późn. zm.³⁾), a także wyniki prac planistycznych związanych z prowadzeniem przygotowań do realizacji przez przedsiębiorców zadań na rzecz obronności i bezpieczeństwa zewnętrznego państwa, prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców (Dz. U. Nr 122, poz. 1320 oraz z 2002 r. Nr 188, poz. 1571).

§ 9.

1. Wykonywanie zadań w zakresie szczególnej ochrony obiektów odbywa się na podstawie harmonogramów opracowanych przez Ministra Obrony Narodowej, w zakresie obiektów kategorii l, oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych – w zakresie obiektów kategorii II.

2. Harmonogramy, o których mowa w ust. 1, opracowuje się, po zasięgnięciu opinii organów, o których mowa w § 4 ust. 2.

3. Harmonogramy, o których mowa w ust. 1, zatwierdza Prezes Rady Ministrów.

§ 10.

Nieudzielenie przez właściwy organ opinii, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 5 lit. b, § 7 ust. 2 pkt 1, 4 i 5, ust. 3 pkt 1 i 4 oraz § 9 ust. 2, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wystąpienia w sprawie opinii, uważa się za równoznaczne z udzieleniem opinii pozytywnej.

§ 11.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Prezes Rady Ministrów: L. Miller

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844 i Nr 96, poz. 874.

2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451 i Nr 90, poz. 844.

³⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 29, poz. 357, z 2001 r. Nr 4, poz. 23, Nr 27, poz. 298 i Nr 123, poz. 1353 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 656 i Nr 74, poz. 676.

Metryka