Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 91 poz. 856

Na podstawie art. 23 ust. 7 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676) zarządza się, co następuje:

1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości,

2) zatrzymywania osób w trybie i w przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego,

3) przeszukania osób i pomieszczeń w trybie i w przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego,

4) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary

– przez funkcjonariusza Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanego dalej „funkcjonariuszem”, podczas wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych i dochodzeniowo-śledczych.

1) okazać legitymację służbową lub znak identyfikacyjny w taki sposób, aby osoba, wobec której są podejmowane czynności, miała możliwość odczytania numeru dokumentu i nazwy organu, który je wydał;

2) na żądanie osoby, umożliwić odnotowanie danych, o których mowa w pkt 1;

3) podać przyczynę oraz podstawę prawną podjęcia czynności.

2. Po zakończeniu wykonywania czynności, o których mowa w § 1, funkcjonariusz informuje osobę, wobec której czynność podjęto, o prawie złożenia zażalenia do sądu lub prokuratora na sposób jej przeprowadzenia. Wzmiankę o pouczeniu osoby, wobec której czynność podjęto, funkcjonariusz zamieszcza w notatce służbowej lub protokole czynności.

1) członka personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz osoby zrównanej z nim na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie jest obywatelem polskim;

2) osoby korzystającej z immunitetu dyplomatycznego lub konsularnego na mocy ustaw, umów międzynarodowych albo powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy działań podjętych przez funkcjonariusza w ramach obrony koniecznej lub stanu wyższej konieczności.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, powiadamia się niezwłocznie właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny, za pośrednictwem Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy zatrzymania na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa oraz działań funkcjonariusza podjętych w ramach obrony koniecznej lub stanu wyższej konieczności.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, funkcjonariusz powiadamia niezwłocznie, drogą służbową, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

1) ustalenia tożsamości osoby podejrzewanej o popełnienie takiego przestępstwa;

2) ustalenia świadka przestępstwa lub zdarzenia powodującego zagrożenie bezpieczeństwa państwa;

3) wykonania polecenia wydanego przez sąd lub prokuratora;

4) poszukiwania osoby ukrywającej się przed organami ścigania albo wymiarem sprawiedliwości;

5) ustalenia legalności i podstawy pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

6) dokonania zatrzymania osoby;

7) dokonania przeszukania pomieszczenia lub osoby;

8) dokonania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagażu lub sprawdzania ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego lub wodnego.

1) dowodu osobistego;

2) paszportu;

3) zagranicznego dokumentu tożsamości;

4) innych niebudzących wątpliwości dokumentów;

5) oświadczenia osoby, której tożsamość można ustalić na podstawie dokumentów, o których mowa w pkt 1–4.

1) swoje imię, nazwisko i stanowisko służbowe;

2) czas i miejsce przeprowadzenia czynności;

3) imię, nazwisko, datę urodzenia i miejsce zamieszkania osoby legitymowanej;

4) cechy dokumentu, na podstawie którego stwierdzono tożsamość osoby legitymowanej;

5) przyczynę legitymowania;

6) wzmiankę o pouczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2.

1) dokonać przeszukania osoby w celu sprawdzenia, czy posiada broń lub inne niebezpieczne przedmioty mogące służyć do popełnienia przestępstwa albo przedmioty mogące stanowić dowody rzeczowe lub podlegające przepadkowi;

2) odebrać broń i przedmioty, o których mowa w pkt 1;

3) poinformować o zatrzymaniu i jego przyczynach oraz uprzedzić ją o obowiązku zastosowania się do wydawanych poleceń, a także o możliwości użycia wobec niej środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej, w przypadku niepodporządkowania się wydanym poleceniom lub próby ucieczki;

4) doprowadzić do jednostki Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub jednostki Policji.

2. W przypadku uzasadnionym okolicznościami, funkcjonariusz jest obowiązany poddać osobę zatrzymaną badaniu lekarskiemu, w szczególności w przypadku:

1) o którym mowa w ust. 1;

2) żądania przez osobę zatrzymaną niezwłocznego zbadania przez lekarza;

3) oświadczenia osoby zatrzymanej, że cierpi ona na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia, którego przerwanie zagrażałoby życiu lub zdrowiu;

4) jeżeli z posiadanych informacji lub z okoliczności zatrzymania wynika, że osoba zatrzymana może być chora zakaźnie.

1) poucza osobę zatrzymaną, ustnie lub pisemnie, o prawie:

a) wniesienia zażalenia na zatrzymanie do sądu rejonowego właściwego dla miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania,

b) żądania powiadomienia osoby najbliższej lub innej wskazanej przez zatrzymanego osoby, pracodawcy lub szkoły o zatrzymaniu,

c) skontaktowania się z adwokatem;

2) wysłuchuje osobę zatrzymaną na okoliczność zatrzymania;

3) sporządza protokół zatrzymania osoby;

4) wręcza osobie zatrzymanej, za potwierdzeniem, kopię protokołu, o którym mowa w pkt 3;

5) w razie potrzeby, podejmuje czynności mające na celu realizację uprawnień osoby zatrzymanej, o których mowa w pkt 1;

6) powiadamia właściwego prokuratora o zatrzymaniu osoby.

1) swoje imię, nazwisko i stanowisko służbowe;

2) imię i nazwisko osoby zatrzymanej, a w razie niemożności ustalenia tożsamości – jej rysopis oraz miejsce zamieszkania;

3) dzień, godzinę i minutę oraz miejsce zatrzymania;

4) informację, o jakie przestępstwo podejrzewa się osobę zatrzymaną;

5) złożone przez osobę zatrzymaną oświadczenia i wnioski;

6) wzmiankę o pouczeniu osoby zatrzymanej o przysługujących jej prawach, o których mowa w § 2 ust. 2 i § 14 pkt 1.

1) ustała przyczyna zatrzymania;

2) otrzymał polecenie sądu lub prokuratora;

3) w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie przekazano osoby zatrzymanej do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania;

4) otrzymał opinię lekarza, z której wynika, że zatrzymanie może spowodować zagrożenie jej życia lub zdrowia.

2. Funkcjonariusz jest obowiązany zwolnić osobę zatrzymaną, również w przypadku gdy otrzymał informację, że w ciągu 24 godzin od przekazania osoby zatrzymanej do dyspozycji sądu nie doręczono jej postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania.

2. Jeżeli funkcjonariusz dokonał przeszukania na podstawie nakazu kierownika właściwej jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz legitymacji służbowej, zwraca się niezwłocznie do sądu lub prokuratora o zatwierdzenie przeszukania.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, funkcjonariusz doręcza osobie, u której dokonano przeszukania, w terminie 7 dni od dnia dokonania przeszukania, postanowienie sądu lub prokuratora w przedmiocie zatwierdzenia tej czynności.

1) okazać osobie, u której ma nastąpić przeszukanie, w sposób określony w § 2 ust. 1 pkt 1, postanowienie sądu albo prokuratora lub nakaz kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz legitymację służbową;

2) poinformować osobę, u której ma nastąpić przeszukanie, o celu czynności i wezwać ją do dobrowolnego wydania poszukiwanych przedmiotów bądź wskazania miejsca, w którym ukrywa się poszukiwana osoba, oraz poinformować ją o przysługujących jej prawach;

3) wylegitymować osoby znajdujące się w pomieszczeniu w sposób określony w rozdziale 2.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz dokonuje przeszukania osoby tej samej płci, w miejscu niedostępnym w czasie wykonywania czynności dla osób postronnych. Jeżeli dokonanie przeszukania przez funkcjonariusza tej samej płci co osoba poddawana przeszukaniu nie jest możliwe, a czynność musi być przeprowadzona niezwłocznie, przeszukania może dokonać funkcjonariusz płci odmiennej.

3. Funkcjonariusz dokonuje przeszukania pomieszczenia zamieszkanego, innego pomieszczenia lub miejsca w obecności osoby, u której ma nastąpić przeszukanie, a gdy osoba ta nie może być obecna z powodu jej zatrzymania albo niedającego się odłożyć udziału w innych czynnościach procesowych, funkcjonariusz jest obowiązany przybrać do udziału w przeszukaniu przynajmniej jednego dorosłego domownika lub inną osobę, zwłaszcza sąsiada, administratora, właściciela.

2. Użycie siły fizycznej, środków technicznych i chemicznych w przypadku, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz poprzedza ostrzeżeniem o ich zastosowaniu oraz zabezpiecza pomieszczenie, w którym ma nastąpić przeszukanie, przed ucieczką znajdujących się w nim osób, a także przed zniszczeniem dowodów rzeczowych.

3. Decyzję o użyciu siły fizycznej, środków technicznych i chemicznych podejmuje kierownik jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W przypadkach niecierpiących zwłoki, decyzję podejmuje funkcjonariusz kierujący przeszukaniem.

1) swoje imię, nazwisko i stanowisko służbowe oraz dane innych osób uczestniczących w przeszukaniu;

2) oznaczenie sprawy, z którą przeszukanie ma związek;

3) miejsce przeszukania;

4) dokładną godzinę rozpoczęcia i zakończenia czynności;

5) przebieg czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników;

6) wydane w toku przeszukania zarządzenia;

7) dokładną listę zatrzymanych rzeczy i, w miarę potrzeby, ich opis;

8) wskazanie postanowienia sądu lub prokuratora, a jeżeli postanowienie nie zostało uprzednio wydane, wzmiankę o poinformowaniu osoby, u której dokonano przeszukania, że otrzyma postanowienie sądu lub prokuratora w przedmiocie zatwierdzenia czynności;

9) w miarę potrzeby, stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu przeszukania.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepis § 23 ust. 2 stosuje się.

3. Osoba poddana kontroli osobistej może przybrać do tej czynności osobę przez siebie wskazaną. Funkcjonariusz jest obowiązany dopuścić osobę przybraną do udziału w czynności, chyba że jej obecność mogłaby utrudnić lub uniemożliwić przeprowadzenie czynności.

4. Funkcjonariusz dokonujący kontroli osobistej sporządza z przebiegu tej czynności protokół.

2. W przypadku braku możliwości zapewnienia natychmiastowej obecności osób, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusz może przeglądać zawartość bagażu lub dokonać sprawdzania ładunku bez ich obecności, gdy z posiadanych informacji wynika, że zwłoka może spowodować zagrożenie dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia, lub gdy istnieje uzasadniona obawa zniszczenia bądź utracenia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub które podlegają zajęciu w postępowaniu karnym.

3. Funkcjonariusz dokonujący przeglądania zawartości bagaży lub sprawdzania ładunku sporządza z przebiegu tej czynności protokół.

2. Od obowiązków, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusz może odstąpić, w przypadku wykonywania czynności określonych w art. 29 ust. 1 lub art. 30 ust. 1 ustawy.

3. W przypadku gdy ujawnione w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1, rzeczy stwarzają bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia, funkcjonariusz jest obowiązany, w granicach dostępnych środków, podjąć działania zmierzające do usunięcia niebezpieczeństwa.

4. Funkcjonariusz, zatrzymując rzeczy ujawnione w wyniku dokonania czynności, o której mowa w ust. 1, jest obowiązany przekazać niezwłocznie właściwemu prokuratorowi oryginał protokołu z przeprowadzonej czynności wraz z pokwitowaniem zatrzymanych rzeczy.

1) swoje imię, nazwisko i stanowisko służbowe oraz dane osób uczestniczących w czynności;

2) oznaczenie sprawy, z którą czynność ma związek;

3) miejsce dokonania czynności;

4) dokładną godzinę rozpoczęcia i zakończenia czynności;

5) przebieg czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników;

6) wydane w toku czynności zarządzenia;

7) dokładną listę zatrzymanych rzeczy i, w miarę potrzeby, ich opis;

8) sposób zabezpieczenia zatrzymanych rzeczy;

9) w miarę potrzeby, stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności.

Prezes Rady Ministrów: L. Miller