Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 63 poz. 579

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 24 marca 1971 r. w Strasburgu zostało sporządzone Porozumienie strasburskie dotyczące międzynarodowej klasyfikacji patentowej, zmienione następnie w dniu 28 września 1979 r., w następującym brzmieniu:

Przekład

POROZUMIENIE STRASBURSKIE

dotyczące międzynarodowej klasyfikacji patentowej z dnia 24 marca 1971 r.,

zmienione dnia 28 września 1979 r.

Umawiające się Strony,

uważając, że powszechne przyjęcie jednolitego systemu klasyfikacji patentów, świadectw autorskich, wzorów użytkowych i świadectw użyteczności leży w ogólnym interesie i należy się spodziewać, że umocni ściślejszą współpracę międzynarodową w dziedzinie własności przemysłowej i przyczyni się do harmonizacji ustawodawstwa krajowego w tej dziedzinie,

uznając wagę Europejskiej konwencji o międzynarodowej klasyfikacji patentów na wynalazki z dnia 19 grudnia 1954 r., na podstawie której Rada Europy ustanowiła Międzynarodową Klasyfikację Patentów na Wynalazki,

mając na względzie powszechną wartość niniejszej klasyfikacji i jej ważność dla wszystkich krajów będących stronami Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej,

mając na względzie ważność niniejszej klasyfikacji dla krajów rozwijających się, która daje im łatwiejszy dostęp do stale rozwijającej się nowoczesnej technologii,

mając na uwadze artykuł 19 Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca 1883 r., zrewidowanej w Brukseli dnia 14 grudnia 1900 r., w Waszyngtonie dnia 2 czerwca 1911 r., w Hadze dnia 6 listopada 1925 r., w Londynie dnia 2 czerwca 1934 r., w Lizbonie dnia 31 października 1958 r. i w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r.,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Ustanowienie Związku Szczególnego; przyjęcie klasyfikacji międzynarodowej

Kraje, do których niniejsze porozumienie ma zastosowanie, tworzą Związek Szczególny i przyjmują wspólną klasyfikację dla patentów na wynalazki, świadectw autorskich, wzorów użytkowych i świadectw użyteczności, znaną pod nazwą „Międzynarodowa Klasyfikacja Patentowa” (dalej zwaną „Klasyfikacją”).

Artykuł 2

Określenie Klasyfikacji

1. (a) Klasyfikacja składa się z:

(i) tekstu sporządzonego zgodnie z przepisami Konwencji europejskiej o międzynarodowej klasyfikacji patentów na wynalazki z dnia 19 grudnia 1954 r. (dalej zwanej „Konwencją Europejską”), który wszedł w życie i został opublikowany przez Sekretarza Generalnego Rady Europy dnia 1 września 1968 r.;

(ii) zmian, które weszły w życie stosownie do artykułu 2 ustęp 2 Konwencji Europejskiej przed wejściem w życie niniejszego porozumienia;

(iii) zmian wprowadzonych później, stosownie do artykułu 5, który wszedł w życie zgodnie z postanowieniami artykułu 6;

(b) Informator oraz adnotacje zawarte w tekście Klasyfikacji stanowią jej integralną część.

2. (a) Tekst, o którym mowa w ustępie 1 pkt (a) (i), zawarty jest w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w języku angielskim i francuskim, złożonych na czas, w którym niniejsze porozumienie otwarte jest do podpisania, jeden u Sekretarza Generalnego Rady Europy, drugi u Dyrektora Generalnego Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (dalej zwanych odpowiednio „Dyrektorem Generalnym” i „Organizacją”), ustanowionej Konwencją z dnia 14 lipca 1967 r.

(b) Zmiany, o których mowa w ustępie 1 pkt (a) (ii), złożone są w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w języku angielskim i francuskim, jeden u Sekretarza Generalnego Rady Europy, drugi u Dyrektora Generalnego.

(c) Zmiany, o których mowa w ustępie 1 pkt (a) (iii), złożone są u Dyrektora Generalnego tylko w jednym oryginalnym egzemplarzu, w języku angielskim i francuskim.

Artykuł 3

Języki Klasyfikacji

1. Klasyfikacja sporządzona jest w języku angielskim i francuskim, oba teksty są jednakowo autentyczne.

2. Urzędowe teksty Klasyfikacji w języku niemieckim, japońskim, portugalskim, rosyjskim, hiszpańskim i innych językach, które może wskazać Zgromadzenie, o którym mowa w artykule 7, sporządza Biuro Międzynarodowe Organizacji (dalej zwane „Biurem Międzynarodowym”), po konsultacji z zainteresowanymi rządami albo na podstawie tłumaczenia dostarczonego przez te rządy bądź w jakikolwiek inny sposób niepociągający następstw finansowych dla budżetu Związku Szczególnego lub Organizacji.

Artykuł 4

Stosowanie Klasyfikacji

1. Klasyfikacja posiada jedynie charakter administracyjny.

2. Każdy kraj Związku Szczególnego posiada prawo stosowania Klasyfikacji jako systemu głównego lub systemu pomocniczego.

3. Kompetentne władze krajów Związku Szczególnego włączą do:

(i) wydawanych przez siebie patentów, świadectw autorskich, wzorów użytkowych i świadectw użyteczności, i do odnoszących się do nich zgłoszeń, czy publikowanych czy też jedynie wyłożonych do wglądu publicznego, oraz

(ii) wzmianek ukazujących się w czasopismach urzędowych i dotyczących publikacji lub wyłożenia dokumentów, o których mowa w pkt (i),

wszystkie symbole Klasyfikacji odnoszące się do wynalazku, którego dotyczy dokument, o którym mowa w pkt (i).

4. Przy podpisywaniu niniejszego porozumienia lub składaniu dokumentów ratyfikacji lub przystąpienia:

(i) każdy kraj może oświadczyć, że nie podejmuje się zamieszczania symboli dotyczących grup lub podgrup Klasyfikacji w zgłoszeniach, o których mowa w ustępie 3, które zostały jedynie wyłożone do wglądu publicznego, i w dotyczących ich wzmiankach, oraz

(ii) każdy kraj, w którym nie prowadzi się badania nowości, czy natychmiastowego czy też odroczonego, i w którym procedura udzielania patentów lub innych rodzajów ochrony nie przewiduje poszukiwania w stanie techniki, może oświadczyć, że nie podejmuje się zamieszczania symboli, dotyczących grup i podgrup Klasyfikacji, w dokumentach i wzmiankach, o których mowa w ustępie 3. Jeżeli takie okoliczności istnieją jedynie w odniesieniu do niektórych rodzajów ochrony lub niektórych dziedzin techniki, wówczas dany kraj może uczynić takie zastrzeżenie jedynie w takim zakresie, w jakim zachodzą te okoliczności.

5. Symbole Klasyfikacji, poprzedzone stówami „Międzynarodowa Klasyfikacja Patentowa” lub ich skrótem, który zostanie ustalony przez Komitet Ekspertów, o którym mowa w artykule 5, drukuje się, tłustym drukiem lub w taki sposób, aby były one wyraźnie widoczne, w tytule każdego dokumentu, w którym mają zostać zamieszczone i o którym mowa w ustępie 3 pkt (i).

6. Jeżeli którykolwiek z krajów Związku Szczególnego powierza udzielanie patentów organowi międzyrządowemu, powinien podjąć wszelkie możliwe środki w celu zapewnienia stosowania przez ten organ Klasyfikacji, zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 5

Komitet Ekspertów

1. Tworzy się Komitet Ekspertów, w którym reprezentowany jest każdy kraj Związku Szczególnego.

2. (a) Dyrektor Generalny zaprasza na posiedzenia Komitetu Ekspertów, w charakterze obserwatorów, organizacje międzyrządowe, wyspecjalizowane w dziedzinie patentowej, których co najmniej jeden z krajów członkowskich jest stroną niniejszego porozumienia.

(b) Dyrektor Generalny może zaprosić, a kiedy wnosi o to Komitet Ekspertów, zaprasza do udziału w dyskusjach, w interesującym ich zakresie, przedstawicieli organizacji międzyrządowych i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

3. Komitet Ekspertów:

(i) wprowadza zmiany do Klasyfikacji;

(ii) kieruje zalecenia do krajów Związku Szczególnego, w celu ułatwienia stosowania Klasyfikacji i popierania jej jednolitego stosowania;

(iii) bierze udział w popieraniu współpracy międzynarodowej przy przeklasyfikowaniu dokumentacji, wykorzystywanej w badaniu wynalazków, uwzględniając w szczególności potrzeby krajów rozwijających się;

(iv) podejmuje wszelkie inne działania, które nie pociągają następstw finansowych dla budżetu Związku Szczególnego lub Organizacji, a przyczyniają się do ułatwienia stosowania Klasyfikacji przez kraje rozwijające się;

(v) ma prawo powoływać podkomitety i grupy robocze.

4. Komitet Ekspertów przyjmuje własne przepisy proceduralne. Zezwalają one na możliwość udziału w posiedzeniach jego podkomitetów i grup roboczych, organizacji międzyrządowych, o których mowa w ustępie 2 pkt (a) i które mogą wykonać istotną pracę dla rozwoju Klasyfikacji.

5. Propozycje zmian w Klasyfikacji mogą być wnoszone przez właściwy organ każdego kraju Związku Szczególnego, Biuro Międzynarodowe, każdą organizację międzyrządową reprezentowaną w Komitecie Ekspertów, stosownie do ustępu 2 pkt (a), oraz jakąkolwiek inną organizację specjalnie poproszoną przez Komitet Ekspertów o przedłożenie takich propozycji. Propozycje te przekazuje się do Biura Międzynarodowego, które przedkłada je członkom Komitetu Ekspertów i obserwatorom nie później niż dwa miesiące przed sesją Komitetu Ekspertów, na której wspomniane propozycje mają być rozważane,

6. (a) Każdy kraj będący członkiem Komitetu Ekspertów posiada jeden głos.

(b) Decyzje Komitetu Ekspertów wymagają zwykłej większości krajów reprezentowanych i głosujących.

(c) Każda decyzja, która uznana zostanie przez jedną piątą krajów reprezentowanych i głosujących za powodującą zmiany w podstawowej strukturze Klasyfikacji lub pociągającą za sobą istotną pracę dotyczącą przeklasyfikowania, wymaga większości trzech czwartych krajów reprezentowanych i głosujących.

(d) Wstrzymania się od głosowania nie uznaje się za oddanie głosu.

Artykuł 6

Notyfikacje, wejście w życie i publikacja zmian oraz innych decyzji

1. Biuro Międzynarodowe powiadamia kompetentne organy krajów Związku Szczególnego o każdej decyzji Komitetu Ekspertów dotyczącej przyjęcia zmian do Klasyfikacji i o zaleceniach Komitetu Ekspertów. Zmiany wchodzą w życie w terminie sześciu miesięcy od daty wysyłki powiadomienia.

2. Zmiany, które weszły w życie, włącza do Klasyfikacji Biuro Międzynarodowe. Ogłoszenia o zmianach publikowane są w tych czasopismach, które zostały wskazane przez Zgromadzenie, o którym mowa w artykule 7.

Artykuł 7

Zgromadzenie Związku Szczególnego

1. (a) Związek Szczególny posiada Zgromadzenie składające się z krajów Związku Szczególnego.

(b) Rząd każdego kraju Związku Szczególnego reprezentowany jest przez jednego delegata, który może być wspomagany przez zastępców, doradców i ekspertów.

(c) Każda organizacja międzyrządowa, o której mowa w artykule 5 ustęp 2 pkt (a), może uczestniczyć w posiedzeniach Zgromadzenia w charakterze obserwatora i, jeśli Zgromadzenie podejmie taką decyzję, w tych komitetach i grupach roboczych, które mogą zostać powołane przez Zgromadzenie.

(d) Koszty każdej delegacji pokrywa Rząd, który ją wyznaczył.

2. (a) Z zastrzeżeniem przepisów artykułu 5 Zgromadzenie:

(i) zajmuje się wszelkimi sprawami dotyczącymi utrzymania i rozwoju Związku Szczególnego oraz stosowania niniejszego porozumienia;

(ii) udziela Biuru Międzynarodowemu instrukcji dotyczących przygotowania konferencji rewizyjnych;

(iii) rozpatruje i zatwierdza sprawozdania oraz podjęte przez Dyrektora Generalnego działania w sprawach dotyczących Związku Szczególnego i udziela mu wszelkich niezbędnych instrukcji, dotyczących spraw leżących w zakresie kompetencji Związku Szczególnego;

(iv) ustala program i przyjmuje dwuletni budżet Związku Szczególnego oraz zatwierdza jego końcowe rozliczenia;

(v) przyjmuje przepisy finansowe Związku Szczególnego;

(vi) podejmuje decyzję co do sporządzenia tekstów urzędowych Klasyfikacji w językach innych niż język angielski i francuski oraz w tych, które zostały wyszczególnione w artykule 3 ust. 2;

(vii) powołuje takie komitety i grupy robocze, które uważa za właściwe dla osiągnięcia celów Związku Szczególnego;

(viii) określa, z zastrzeżeniem ustępu 1 pkt (c), które kraje niebędące członkami Związku Szczególnego i które organizacje międzyrządowe i międzynarodowe organizacje pozarządowe zostaną dopuszczone, w charakterze obserwatorów, do udziału w jego posiedzeniach i w posiedzeniach powołanych przez niego komitetów i grup roboczych;

(ix) podejmuje wszelkie stosowne działania wspomagające realizację celów Związku Szczególnego;

(x) wykonuje wszelkie inne funkcje, które są właściwe na podstawie niniejszego porozumienia.

(b) W odniesieniu do spraw, które wchodzą w zakres zainteresowania również innych związków administrowanych przez Organizację, Zgromadzenie podejmuje swoje decyzje po wysłuchaniu opinii Komitetu Koordynacyjnego Organizacji.

3. (a) Każdy kraj członkowski Zgromadzenia posiada jeden głos.

(b) Potowa krajów członkowskich Zgromadzenia stanowi kworum,

(c) W przypadku braku kworum Zgromadzenie może podejmować decyzje, jednakże z wyjątkiem decyzji dotyczących swojej własnej procedury, wszystkie takie decyzje będą skuteczne jedynie wówczas, gdy spełnione zostaną ustalone dalej warunki. Biuro Międzynarodowe powiadamia o wspomnianych decyzjach kraje członkowskie Zgromadzenia, które nie były reprezentowane, i wzywa je do oddania głosów na piśmie lub pisemnego poinformowania o wstrzymaniu się od głosowania, w terminie trzech miesięcy od daty powiadomienia. Jeżeli po upływie tego terminu liczba krajów, które w ten sposób oddały swój głos lub poinformowały o wstrzymaniu się od głosowania, osiągnie liczbę krajów, której zabrakło do osiągnięcia kworum na samej sesji, decyzje takie są skuteczne pod warunkiem, że w tym samym czasie zostanie jednak osiągnięta wymagana większość.

(d) Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 11 ust. 2 decyzje Zgromadzenia wymagają dwóch trzecich oddanych głosów.

(e) Wstrzymania się od głosu nie uznaje się za oddanie głosu.

(f) Delegat może reprezentować i głosować w imieniu tylko jednego kraju.

4. (a) Zgromadzenie zbiera się raz na dwa lata kalendarzowe na sesjach zwyczajnych, zwoływanych przez Dyrektora Generalnego, i, jeśli nie zaistnieją okoliczności wyjątkowe, w tym samym okresie i w tym samym miejscu co Zgromadzenie Ogólne Organizacji.

(b) Zgromadzenie zbiera się na sesjach nadzwyczajnych, zwoływanych przez Dyrektora Generalnego na wniosek jednej czwartej krajów członkowskich Zgromadzenia.

(c) Porządek obrad każdej sesji przygotowuje Dyrektor Generalny.

5. Zgromadzenie przyjmuje swoje własne przepisy proceduralne.

Artykuł 8

Biuro Międzynarodowe

1. (a) Zadania administracyjne dotyczące Związku Szczególnego realizuje Biuro Międzynarodowe.

(b) W szczególności Biuro Międzynarodowe przygotowuje posiedzenia i zapewnia obsługę sekretariatu Zgromadzenia, Komitetu Ekspertów oraz tych innych komitetów lub grup roboczych, które mogą zostać powołane przez Zgromadzenie lub Komitet Ekspertów.

(c) Dyrektor Generalny jest głównym organem wykonawczym Związku Szczególnego i reprezentuje Związek Szczególny.

2. Dyrektor Generalny oraz wyznaczony przez niego członek personelu biorą udział, bez prawa głosu, we wszystkich posiedzeniach Zgromadzenia, Komitetu Ekspertów i tych innych komitetów lub grup roboczych, które mogą zostać powołane przez Zgromadzenie albo Komitet Ekspertów. Dyrektor Generalny lub wyznaczony przez niego członek personelu pełnią z urzędu funkcję sekretarza tych organów.

3. (a) Biuro Międzynarodowe przygotowuje, zgodnie z instrukcjami Zgromadzenia, konferencje rewizyjne.

(b) Biuro Międzynarodowe może, w sprawach dotyczących przygotowania konferencji rewizyjnych, konsultować się z organizacjami międzyrządowymi i międzynarodowymi organizacjami pozarządowymi.

(c) Dyrektor Generalny i osoby przez niego wyznaczone biorą udział, bez prawa głosu, w dyskusjach w trakcie konferencji rewizyjnych.

4. Biuro Międzynarodowe wykonuje wszelkie inne powierzone mu zadania.

Artykuł 9

Finanse

1. (a) Związek Szczególny posiada budżet.

(b) Budżet Związku Szczególnego obejmuje wpływy i wydatki właściwe dla Związku Szczególnego, jego wkład do budżetu wydatków, wspólnego dla związków, oraz, kiedy ma to zastosowanie, sumę oddaną do dyspozycji budżetu Konferencji Organizacji.

(c) Wydatki niezwiązane wyłącznie z działalnością Związku Szczególnego, ale związane również z działalnością jednego lub kilku innych związków, administrowanych przez Organizację, uważa się za wspólne wydatki tych związków. Udział Związku Szczególnego w takich wspólnych wydatkach jest proporcjonalny do korzyści, jakie Związek Szczególny posiada z tych wydatków.

2. Budżet Związku Szczególnego ustala się z należytym uwzględnieniem wymogów koordynacji z budżetami innych związków, administrowanych przez Organizację.

3. Budżet Związku Szczególnego finansowany jest z następujących źródeł:

(i) składek wnoszonych przez kraje Związku Szczególnego;

(ii) opłat i kwot należnych za usługi świadczone przez Biuro Międzynarodowe w odniesieniu do Związku Szczególnego;

(iii) sprzedaży publikacji Biura Międzynarodowego, dotyczących Związku Szczególnego, lub honorariów za takie publikacje;

(iv) darowizn, zapisów i subwencji;

(v) dzierżaw, odsetek lub innych różnych dochodów.

4. (a) Dla celów ustalenia składki, o której mowa w ustępie 3 pkt (i), każdy kraj Związku Szczególnego będzie należał do tej samej klasy, do której należy w Związku Paryskim Ochrony Własności Przemysłowej, i będzie płacił roczną składkę na podstawie tej samej liczby jednostek, jaka została ustalona dla tej klasy w tym związku.

(b) Wysokość rocznej składki każdego kraju Związku Szczególnego będzie pozostawała w tej samej proporcji do całkowitej sumy, jaka ma zostać wniesiona do budżetu Związku Szczególnego przez wszystkie kraje, w jakiej liczba jej jednostek pozostaje do całkowitej liczby jednostek wszystkich krajów wnoszących składki.

(c) Składki stają się wymagalne 1 stycznia każdego roku.

(d) Kraj, który zalega z wnoszeniem składek, nie może korzystać z prawa do głosowania w żadnym organie Związku Szczególnego, jeśli kwota jego zaległości równa się lub przewyższa kwotę składek należną od niego za poprzednie dwa pełne lata. Jednakże każdy organ Związku Szczególnego może zezwolić takiemu krajowi na dalsze korzystanie z praw do głosowania w tym organie, jeśli i tak długo, jak pozostaje on w przekonaniu, że zwłoka we wniesieniu składki spowodowana jest wystąpieniem wyjątkowych i niedających się uniknąć okoliczności.

(e) Jeśli budżet nie zostanie przyjęty przed rozpoczęciem się nowego okresu obrachunkowego, pozostanie on na tym samym poziomie co budżet roku poprzedniego, jak przewidują to przepisy finansowe.

5. Wysokość opłat i kwot należnych za usługi świadczone przez Biuro Międzynarodowe w odniesieniu do Związku Szczególnego ustala i zgłasza Zgromadzeniu Dyrektor Generalny.

6. (a) Związek Szczególny posiada kapitał obrotowy powstały przez wniesienie przez każdy kraj Związku Szczególnego jednorazowej wpłaty. Jeśli kapitał staje się niewystarczający. Zgromadzenie podejmuje decyzję o jego zwiększeniu.

(b) Wysokość początkowej wpłaty każdego kraju na rzecz wspomnianego kapitału lub udział danego kraju w jego zwiększeniu będzie procentem składki tego kraju za rok, w którym kapitał został utworzony lub podjęta została decyzja o jego zwiększeniu.

(c) Procent ten oraz warunki płatności ustala Zgromadzenie na podstawie propozycji Dyrektora Generalnego i po wysłuchaniu opinii Komitetu Koordynacyjnego Organizacji.

7. (a) W umowie o siedzibie, zawartej z krajem, na którego terytorium Organizacja ma swoją siedzibę, przewiduje się, że w przypadku kiedy kapitał jest niewystarczający, kraj ten udziela pożyczek. Wysokość takich pożyczek oraz warunki ich udzielania będą każdorazowo przedmiotem odrębnych umów pomiędzy tym krajem a Organizacją.

(b) Kraj, o którym mowa w pkt (a), oraz Organizacja mają prawo wypowiedzenia zobowiązania co do udzielania pożyczek, w drodze pisemnego powiadomienia. Wypowiedzenie staje się skuteczne trzy lata po zakończeniu roku, w którym dokonano powiadomienia.

8. Urzędowej kontroli rachunków dokonuje jeden lub kilka krajów Związku Szczególnego lub rewizorzy kontroli zewnętrznej, jak przewidują to przepisy finansowe. Wyznacza ich, za ich zgodą, Zgromadzenie.

Artykuł 10

Rewizja porozumienia

1. Niniejsze porozumienie może być okresowo rewidowane przez konferencję nadzwyczajną krajów Związku Szczególnego.

2. O zwołaniu konferencji rewizyjnej decyduje Zgromadzenie.

3. Artykuły 7, 8, 9 i 11 mogą zostać zmienione albo przez konferencję rewizyjną, albo zgodnie z postanowieniami artykułu 11.

Artykuł 11

Zmiana niektórych postanowień porozumienia

1. Z propozycjami zmiany artykułów 7, 8, 9 oraz niniejszego artykułu mogą występować wszystkie kraje Związku Szczególnego lub Dyrektor Generalny. Propozycje takie przekazuje Dyrektor Generalny krajom Związku Szczególnego, przynajmniej z sześciomiesięcznym wyprzedzeniem, przed ich rozważeniem przez Zgromadzenie.

2. Zmiany do artykułów, o których mowa w ustępie 1, przyjmuje Zgromadzenie. Przyjęcie wymaga trzech czwartych oddanych głosów, z zastrzeżeniem, że każda zmiana do artykułu 7 oraz niniejszego ustępu wymaga czterech piątych oddanych głosów.

3. (a) Każda zmiana do artykułów, o których mowa w ustępie 1, wchodzi w życie jeden miesiąc po otrzymaniu przez Dyrektora Generalnego, od trzech czwartych krajów członkowskich Związku Szczególnego, w chwili przyjęcia tej zmiany, pisemnych powiadomień o jej przyjęciu, dokonanych zgodnie z ich właściwymi procedurami konstytucyjnymi.

(b) Każda zmiana niniejszych artykułów, przyjęta w ten sposób, wiąże wszystkie kraje, które są członkami Związku Szczególnego w chwili wejścia w życie zmiany, z zastrzeżeniem, że każda zmiana powodująca zwiększenie zobowiązań finansowych krajów Związku Szczególnego wiąże tylko te kraje, które powiadomiły o przyjęciu takiej zmiany.

(c) Każda zmiana przyjęta zgodnie z postanowieniami pkt (a) wiąże wszystkie kraje, które stały się członkami Związku Szczególnego po dacie wejścia w życie tej zmiany, zgodnie z postanowieniami pkt (a).

Artykuł 12

Stanie się stroną porozumienia

1. Każdy kraj, będący stroną Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej, może stać się stroną niniejszego porozumienia przez:

(i) podpisanie i następnie złożenie dokumentu ratyfikacji lub

(ii) złożenie dokumentu przystąpienia.

2. Dokumenty ratyfikacji lub przystąpienia składa się u Dyrektora Generalnego.

3. Do niniejszego porozumienia mają zastosowanie postanowienia artykułu 24 Aktu sztokholmskiego Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej.

4. Postanowień ustępu 3 nie należy w żadnym razie rozumieć jako oznaczających uznanie lub dorozumiane przyjęcie, przez kraj Związku Szczególnego, faktycznej sytuacji, dotyczącej terytorium, na którym inne państwo zastosuje niniejsze porozumienie, na mocy wspomnianego ustępu.

Artykuł 13

Wejście w życie porozumienia

1. (a) Niniejsze porozumienie wchodzi w życie jeden rok po złożeniu dokumentów ratyfikacji lub przystąpienia przez:

(i) dwie trzecie krajów będących członkami Konwencji Europejskiej, w dacie, w której niniejsze porozumienie było otwarte do podpisu, i

(ii) trzy kraje będące stronami Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej, które nie były poprzednio stroną Konwencji Europejskiej, z których co najmniej jedno jest krajem, gdzie zgodnie z najaktualniejszymi, rocznymi danymi statystycznymi, opublikowanymi przez Biuro Międzynarodowe w dacie złożenia przez ten kraj dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia, dokonano więcej niż 40 000 zgłoszeń na patenty lub świadectwa autorskie.

(b) W odniesieniu do wszystkich krajów innych niż te, w stosunku do których niniejsze porozumienie weszło w życie zgodnie z pkt (a), porozumienie wchodzi w życie jeden rok po dacie powiadomienia, dokonanego przez Dyrektora Generalnego, o ratyfikacji lub przystąpieniu, chyba że w dokumencie ratyfikacji lub przystąpienia wskazana została późniejsza data. W tym drugim przypadku niniejsze porozumienie wchodzi w życie w odniesieniu do takiego kraju w dacie wskazanej w tym dokumencie.

(c) Kraje będące stronami Konwencji Europejskiej, które ratyfikują niniejsze porozumienie lub do niego przystąpią, obowiązane są wypowiedzieć wymienioną konwencję, z mocą obowiązującą najpóźniej od dnia, w którym niniejsze porozumienie wchodzi w życie w odniesieniu do tych krajów.

2. Ratyfikacja lub przystąpienie automatycznie pociąga za sobą przyjęcie wszystkich postanowień i dostęp do wszystkich korzyści, wynikających z niniejszego porozumienia.

Artykuł 14

Okres obowiązywania

Niniejsze porozumienie obowiązywać będzie przez taki sam okres jak Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej.

Artykuł 15

Wypowiedzenie

1. Każdy kraj Związku Szczególnego może wypowiedzieć niniejsze porozumienie powiadomieniem skierowanym do Dyrektora Generalnego.

2. Wypowiedzenie staje się skuteczne jeden rok po dniu, w którym Dyrektor Generalny otrzymał powiadomienie.

3. Żaden kraj nie może skorzystać z prawa do wypowiedzenia, przewidzianego niniejszym artykułem, przed upływem pięciu lat od daty, w której stał się członkiem Związku Szczególnego.

Artykuł 16

Podpisanie, języki, notyfikacje, funkcje depozytariusza

1. (a) Niniejsze porozumienie podpisuje się w jednym egzemplarzu w języku angielskim i francuskim, oba teksty są jednakowo autentyczne.

(b) Niniejsze porozumienie pozostaje otwarte do podpisu w Strasburgu do dnia 30 września 1971 r.

(c) Porozumienie, jeśli nie pozostaje już otwarte do podpisu, składa się u Dyrektora Generalnego.

2. Dyrektor Generalny, po konsultacji z zainteresowanymi rządami, sporządza urzędowe teksty w języku niemieckim, japońskim, portugalskim, rosyjskim, hiszpańskim i w innych językach, które może wskazać Zgromadzenie.

3. (a) Dyrektor Generalny przekazuje dwa, poświadczone przez siebie, egzemplarze podpisanego tekstu niniejszego porozumienia rządom krajów, które go podpisały, i, na życzenie, rządowi każdego innego kraju. Przekazuje również, poświadczony przez siebie, egzemplarz Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

(b) Dyrektor Generalny przekazuje dwa, poświadczone przez siebie, egzemplarze każdej zmiany do niniejszego porozumienia rządom wszystkich krajów Związku Szczególnego i, na życzenie, rządowi każdego innego kraju. Przekazuje również, poświadczony przez siebie, egzemplarz Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

(c) Dyrektor Generalny przekaże, na życzenie, rządowi każdego kraju, który podpisał niniejsze porozumienie lub przystępuje do niego, poświadczony przez siebie, egzemplarz Klasyfikacji w języku angielskim lub francuskim.

4. Dyrektor Generalny zarejestruje niniejsze porozumienie w Sekretariacie Narodów Zjednoczonych.

5. Dyrektor Generalny powiadamia rządy wszystkich krajów będących stronami Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej oraz Sekretarza Generalnego Rady Europy o:

(i) złożeniu podpisów;

(ii) złożeniu dokumentów ratyfikacji lub przystąpienia;

(iii) dacie wejścia w życie niniejszego porozumienia;

(iv) zastrzeżeniach dotyczących stosowania Klasyfikacji;

(v) przyjęciu zmian do niniejszego porozumienia;

(vi) datach, w których takie zmiany wchodzą w życie;

(vii) otrzymanych wypowiedzeniach.

Artykuł 17

Przepisy przejściowe

1. W okresie dwóch lat po wejściu w życie niniejszego porozumienia, kraje będące stronami Konwencji Europejskiej, które nie są jeszcze członkami Związku Szczególnego, mogą korzystać, jeśli takie jest ich życzenie, z tych samych praw w Komitecie Ekspertów, jakie by posiadali będąc członkami Związku Szczególnego.

2. W okresie trzech lat po wygaśnięciu terminu, o którym mowa w ustępie 1, kraje, których dotyczy wspomniany ustęp, mogą brać udział w charakterze obserwatorów w posiedzeniach Komitetu Ekspertów oraz, jeśli wspomniany Komitet podejmie taką decyzję, w ustanowionych przez niego podkomitetach i grupach roboczych. W tym okresie mogą one zgłaszać propozycje zmian do Klasyfikacji, zgodnie z artykułem 5 ustęp 5, i będą powiadamiane o decyzjach oraz zaleceniach Komitetu Ekspertów, zgodnie z artykułem 6 ustęp 1.

3. W okresie pięciu lat po wejściu w życie niniejszego porozumienia, kraje będące stronami Konwencji Europejskiej, które nie są jeszcze członkami Związku Szczególnego, mogą brać udział, w charakterze obserwatorów, w posiedzeniach Zgromadzenia oraz, jeśli Zgromadzenie podejmie taką decyzję, w każdym ustanowionym przez Zgromadzenie komitecie lub grupie roboczej.

Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– porozumienie zostało uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,

– Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do wyżej wspomnianego porozumienia,

– porozumienie będzie niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 29 marca 1996 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati