Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 43 poz. 372

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

PREZYDENT POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 11 października 1985 r. została sporządzona w Seulu Konwencja o ustanowieniu Wielostronnej Agencji Gwarancji Inwestycyjnych, w następującym brzmieniu:

Przekład

KONWENCJA

o ustanowieniu Wielostronnej Agencji Gwarancji Inwestycyjnych sporządzona w Seulu dnia 11 października 1985 r.

PREAMBUŁA

Umawiające się Państwa,

mając na względzie potrzebę zacieśniania współpracy międzynarodowej w dziedzinie rozwoju gospodarczego oraz popierania udziału inwestycji zagranicznych, w tym rozwoju, a w szczególności inwestycji prywatnych;

uznając, że napływ inwestycji zagranicznych do krajów rozwijających się byłby ułatwiony i lepiej stymulowany przez łagodzenie niepokojów związanych z ryzykami niehandlowymi;

pragnąc ułatwić napływ do krajów rozwijających się kapitału i technologii w celach produkcyjnych na warunkach zgodnych z potrzebami, polityką i celami rozwoju tych krajów, w oparciu o sprawiedliwe i trwałe normy traktowania inwestycji zagranicznych;

przekonane, że Wielostronna Agencja Gwarancji Inwestycyjnych może odegrać poważną rolę w popieraniu inwestycji zagranicznych, uzupełniając działalność krajowych i regionalnych programów gwarancyjnych oraz prywatnych ubezpieczycieli w zakresie ryzyk niehandlowych, oraz

zdając sobie sprawę, że taka Agencja powinna, o ile to możliwe, pokrywać swoje zobowiązania bez sięgania do swoich zasobów kapitałowych oraz że cel taki może być osiągnięty poprzez stałą poprawę warunków inwestowania,

uzgodniły, co następuje:

Rozdział l

Ustanowienie, status, cele i definicje

Artykuł 1

Ustanowienie i status Agencji

(a) Niniejszym ustanawia się Wielostronną Agencję Gwarancji Inwestycyjnych (zwaną dalej „Agencją)”.

(b) Agencja posiada pełną osobowość prawną, a w szczególności zdolność do:

(i) zawierania umów;

(ii) nabywania i rozporządzania ruchomościami i nieruchomościami oraz

(iii) wszczynania postępowania sądowego.

Artykuł 2

Przedmiot i cele

Celem Agencji jest zachęcanie do przepływu inwestycji związanych z celami produkcyjnymi pomiędzy krajami członkowskimi, a w szczególności do rozwijających się krajów członkowskich, uzupełniając w ten sposób działalność Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju (zwanego dalej „Bankiem)”, Międzynarodowej Korporacji Finansowej i innych międzynarodowych finansowych instytucji rozwojowych.

Aby osiągnąć ten cel, Agencja:

(a) udziela gwarancji, włącznie z koasekuracją i reasekuracją od ryzyk niehandlowych, w związku z inwestycjami w kraju członkowskim napływającymi z innych krajów członkowskich;

(b) dokonuje odpowiednich czynności uzupełniających w celu popierania przepływu inwestycji do krajów członkowskich i między nimi oraz

(c) korzysta z innych, dorozumianych uprawnień, jeżeli jest to konieczne lub pożądane dla osiągnięcia celu przez Agencję.

We wszystkich swoich decyzjach Agencja kieruje się postanowieniami niniejszego artykułu.

Artykuł 3

Definicje

W rozumieniu niniejszej konwencji:

(a) „kraj członkowski” oznacza państwo, w stosunku do którego konwencja weszła w życie zgodnie z postanowieniami artykułu 61;

(b) „kraj przyjmujący” lub „rząd przyjmujący” oznacza kraj członkowski, jego rząd lub jakąkolwiek władzę publiczną kraju członkowskiego, na którego terytorium, określonym w artykule 66, inwestycja, która jest objęta gwarancją lub reasekuracją albo ma być objęta gwarancją lub reasekuracją przez Agencję, ma został zlokalizowana;

(c) „rozwijający się kraj członkowski” oznacza kraj wymieniony jako taki na liście załącznika A, a lista ta może być zmieniana okresowo przez Radę Gubernatorów, o której mowa w artykule 30 (zwaną dalej „Radą”);

(d) „większość kwalifikowana” oznacza co najmniej dwie trzecie głosów „za”, spośród wszystkich głosów reprezentujących nie mniej niż pięćdziesiąt pięć procent udziałów subskrybowanych kapitału zakładowego Agencji;

(e) „waluta swobodnie wymienialna” oznacza (i) każdą walutę uznaną okresowo za taką przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy oraz (ii) jakąkolwiek inną łatwo dostępną i swobodnie wymienialną walutę, którą Zarząd Dyrektorów, o którym mowa w artykule 30 (zwany dalej „Zarządem”), może wskazać do celów przewidzianych niniejszą konwencją po konsultacji z Międzynarodowym Funduszem Walutowym i po akceptacji przez kraj tej waluty.

Rozdział II

Członkostwo i kapitał

Artykuł 4

Członkostwo

(a) Członkostwo w Agencji otwarte jest dla wszystkich krajów członkowskich Banku i dla Szwajcarii;

(b) Założycielskimi krajami członkowskimi są kraje wymienione na liście załącznika A oraz które stały się stronami niniejszej konwencji przed dniem lub w dniu 30 października 1987 r.

Artykuł 5

Kapitał

(a) Zatwierdzony kapitał zakładowy Agencji wynosi jeden miliard jednostek Specjalnych Praw Ciągnienia (1.000.000.000 SDR). Kapitał jest podzielony na 100.000 udziałów o wartości nominalnej 10.000 SDR każdy, które mogą być subskrybowane przez kraje członkowskie. Wszelkie zobowiązania płatnicze krajów członkowskich wobec kapitału zakładowego są ustalane w oparciu o średnią wartość SDR w dolarach USA w okresie od 1 stycznia 1981 r. do 30 czerwca 1985 r., która wynosi 1,082 dolarów USA za 1 SDR;

(b) Kapitał zakładowy wzrasta wraz z przystępowaniem nowych krajów członkowskich w takim stopniu, w jakim zatwierdzone udziały kapitałowe są niewystarczające na subskrypcję przez nowy kraj członkowski zgodnie z artykułem 6;

(c) Rada może w każdej chwili powiększyć kapitał zakładowy Agencji kwalifikowaną większością głosów.

Artykuł 6

Subskrypcja udziałów

Każdy założycielski kraj członkowski Agencji subskrybuje po cenie nominalnej udziały w ustalonej wysokości podanej na liście załącznika A. Każdy inny kraj członkowski subskrybuje taką ilość udziałów w kapitale zakładowym i na takich warunkach, jakie ustala Rada, ale nigdy po cenie niższej niż cena nominalna. Żaden kraj członkowski nie może subskrybować mniej niż pięćdziesiąt udziałów. Rada może ustalić zasady, zgodnie z którymi kraje członkowskie mogą subskrybować dodatkowe udziały w zatwierdzonym kapitale zakładowym.

Artykuł 7

Podział i żądanie wpłaty subskrybowanego kapitału

Wstępna subskrypcja przypadająca na każdy kraj członkowski jest płatna w następujący sposób:

(i) W ciągu dziewięćdziesięciu dni od daty wejścia w życie konwencji w stosunku do kraju członkowskiego dziesięć procent ceny każdego udziału jest wpłacane gotówką zgodnie z postanowieniem artykułu 8 ustęp (a), a dodatkowe dziesięć procent w formie niezbywalnego, nieoprocentowanego weksla lub innego podobnego zobowiązania, które mogą być wykupione na podstawie decyzji Zarządu, gdy zaistnieje konieczność wywiązania się Agencji ze swoich zobowiązań.

(ii) Pozostała suma jest wpłacana na wezwanie Agencji, gdy jest to konieczne dla wywiązania się ze zobowiązań.

Artykuł 8

Płatności z tytułu subskrypcji udziałów

(a) Płatności z tytułu subskrypcji są dokonywane w walucie swobodnie wymienialnej, z wyjątkiem płatności dokonywanych przez rozwijające się kraje członkowskie, które mogą być dokonywane w ich walutach narodowych do wysokości dwudziestu pięciu procent wpłaty gotówkowej z tytułu subskrypcji należnej zgodnie z artykułem 7(i).

(b) Wezwania do zapłaty jakiejkolwiek niewykupionej części subskrypcji są takie same w stosunku do wszystkich udziałów.

(c) Jeżeli suma otrzymana przez Agencję w wyniku wezwania jest niewystarczająca dla pokrycia zobowiązań, które spowodowały konieczność wezwania, Agencja może dokonać dalszych wezwań do wykupu niewykupionej subskrypcji, dopóki łączna suma otrzymana przez Agencję nie jest wystarczająca do pokrycia takich zobowiązań.

(d) Odpowiedzialność za udziały jest ograniczona do niewpłaconej części ceny nominalnej.

Artykuł 9

Wycena walut

Jeżeli dla potrzeb niniejszej konwencji istnieje konieczność określenia wartości jednej waluty w stosunku do innej, dokonuje tego Agencja po konsultacji z Międzynarodowym Funduszem Walutowym.

Artykuł 10

Zwrot wpłat

(a) Agencja niezwłocznie zwraca krajom członkowskim sumy subskrybowanego kapitału wpłacone na wezwanie, jeżeli i w takiej wysokości, do jakiej:

(i) wezwanie zostałoby dokonane w celu zapłacenia wierzytelności wynikającej z umowy gwarancyjnej lub reasekuracyjnej i później Agencja otrzymałaby zwrot pokrycia w całości lub w części, w walucie swobodnie wymienialnej;

(ii) wezwanie zostałoby dokonane ze względu na niedokonanie płatności przez kraj członkowski, który później wywiązałby się z tej płatności w całości lub w części bądź

(iii) Rada ustala, kwalifikowaną większością głosów, że sytuacja finansowa Agencji pozwala na zwrócenie wszystkich lub części takich sum z dochodów Agencji.

(b) Każdego zwrotu przeprowadzonego zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu dokonuje się w walucie swobodnie wymienialnej proporcjonalnie do wielkości wpłat dokonanych przez kraj członkowski w stosunku do ogólnej sumy wpłat dokonanych na wezwanie, ogłoszone wcześniej w stosunku do takiego zwrotu.

(c) Równowartość sum zwróconych krajowi członkowskiemu zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu staje się częścią zobowiązań kapitałowych wymagalnych od kraju członkowskiego zgodnie z artykułem 7(ii).

Rozdział III

Działania

Artykuł 11

Pokrywane ryzyka

(a) Agencja może udzielać gwarancji dla kwalifikujących się do tego inwestycji, od strat wynikających z poniżej wymienionych rodzajów ryzyka, z uwzględnieniem postanowień ustępu (b) i (c):

(i) Transfer waluty

jakiekolwiek wprowadzenie przez rząd przyjmujący ograniczeń transferu swojej waluty swobodnie wymienialnej poza granice kraju przyjmującego lub w stosunku do innych walut swobodnie wymienialnych, które posiadacz gwarancji byłby skłonny przyjąć, a także, jeżeli rząd przyjmujący nie zareaguje w odpowiednim czasie na wniosek posiadacza gwarancji o dokonanie transferu;

(ii) Wywłaszczenie i podobne środki

podjęcie jakiegokolwiek działania prawnego lub administracyjnego bądź zaniechanie przez rząd przyjmujący, które pozbawia w efekcie posiadacza gwarancji jego własności lub kontroli bądź istotnych korzyści z inwestycji, z wyjątkiem posunięć niedyskryminacyjnych o charakterze ogólnym, które rządy zazwyczaj podejmują w celu regulowania działalności gospodarczej na swoim terytorium;

(iii) Zerwanie umowy

każde unieważnienie lub zerwanie umowy z posiadaczem gwarancji przez rząd przyjmujący, gdy (a) posiadacz gwarancji nie może odwołać się do sądu lub arbitrażu, który określiłby jego roszczenia z tytułu unieważnienia lub zerwania umowy, lub (b) decyzja takiego sądu bądź arbitrażu nie została wydana w rozsądnym terminie określonym w umowie gwarancyjnej zgodnie z przepisami Agencji, lub (c), decyzja taka nie może być wykonana oraz

(iv) Wojna i niepokoje wewnętrzne

jakiekolwiek działania wojskowe lub niepokoje wewnętrzne w jakiejkolwiek części terytorium kraju przyjmującego, do której odnoszą się przepisy niniejszej konwencji zgodnie z postanowieniami artykułu 66.

(b) Na wspólny wniosek inwestora i kraju przyjmującego Zarząd może, zgodnie z niniejszym artykułem, zatwierdzić kwalifikowaną większością głosów rozszerzenie pokrycia na inne szczególne ryzyka niehandlowe niewymienione w ustępie (a), ale w żadnym przypadku nie może to być ryzyko związane z dewaluacją lub deprecjacją waluty.

(c) Nie są pokrywane straty wynikające z następujących okoliczności:

(i) jakiekolwiek działanie lub zaniechanie rządu przyjmującego, na które posiadacz gwarancji się zgodził lub za które był odpowiedzialny oraz

(ii) jakiekolwiek działanie lub zaniechanie rządu przyjmującego lub jakiekolwiek inne zdarzenie, które miało miejsce przed zawarciem umowy gwarancyjnej.

Artykuł 12

Inwestycje objęte działaniem konwencji

(a) Inwestycje kwalifikujące się do objęcia działaniem konwencji obejmą udziały w kapitale zakładowym, a w tym średnio- i długoterminowe kredyty udzielone lub gwarantowane przez udziałowców w danym przedsiębiorstwie i takie formy inwestycji bezpośrednich, jakie mogą być określone przez Zarząd.

(b) Zarząd może, kwalifikowaną większością głosów, rozszerzyć zakres inwestycji kwalifikujących się do objęcia gwarancjami na jakiekolwiek inne formy średnio- i długoterminowych inwestycji, z wyjątkiem kredytów innych niż wymienione w ustępie (a), działaniem konwencji mogą być objęte jedynie te, które są związane ze szczególnymi inwestycjami objętymi gwarancjami Agencji.

(c) Gwarancje są ograniczone do inwestycji, których realizacja rozpoczyna się po zarejestrowaniu wniosku o udzielenie gwarancji przez Agencję. Inwestycje takie mogą obejmować:

(i) jakikolwiek transfer walut obcych z przeznaczeniem na modernizację, rozbudowę lub rozwój istniejącej inwestycji oraz

(ii) wykorzystanie dochodów z istniejącej inwestycji, które w innym przypadku mogłyby zostać wycofane z kraju przyjmującego.

(d) Udzielając gwarancji inwestycji, Agencja upewnia się co do:

(i) ekonomicznej opłacalności inwestycji oraz zakresu, w jakim przyczynia się ona do rozwoju gospodarczego kraju przyjmującego;

(ii) zgodności inwestycji z ustawodawstwem kraju przyjmującego;

(iii) zgodności inwestycji z deklarowanymi celami rozwojowymi i priorytetami kraju przyjmującego oraz

(iv) warunków inwestowania w kraju przyjmującym, włącznie z dostępnością do sprawiedliwego i równego traktowania oraz ochrony prawnej inwestycji.

Artykuł 13

Inwestorzy objęci działaniem konwencji

(a) Każda osoba fizyczna i prawna może uzyskać gwarancje Agencji pod warunkiem, że:

(i) taka osoba fizyczna jest obywatelem kraju członkowskiego innego niż kraj przyjmujący;

(ii) taka osoba prawna jest zarejestrowana i jej główna siedziba znajduje się na terytorium kraju członkowskiego lub większość jej kapitału jest w posiadaniu kraju członkowskiego lub krajów członkowskich bądź obywateli tych krajów, pod warunkiem że taki kraj członkowski nie jest krajem przyjmującym w żadnym z powyższych przypadków, oraz

(iii) taka osoba prawna, niezależnie od tego, czy stanowi własność prywatną czy nie, działa na zasadach handlowych.

(b) W przypadku gdy inwestor jest wielonarodowy, dla potrzeb ustępu (a) narodowość kraju członkowskiego jest bardziej znacząca niż narodowość kraju niebędącego krajem członkowskim, a narodowość kraju przyjmującego jest bardziej znacząca niż narodowość każdego innego kraju członkowskiego,

(c) Na wspólny wniosek złożony przez inwestora i kraj przyjmujący Zarząd może, kwalifikowaną większością głosów, objąć działaniem konwencji osobę fizyczną mającą narodowość kraju przyjmującego lub osobę prawną zarejestrowaną w kraju przyjmującym bądź której większość kapitału jest własnością obywateli kraju przyjmującego, pod warunkiem że środki zainwestowane są transferowane spoza kraju przyjmującego.

Artykuł 14

Kraje przyjmujące objęte działaniem konwencji

Inwestycje są gwarantowane zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału, jedynie jeżeli mają być dokonywane na terenie rozwijającego się kraju członkowskiego.

Artykuł 15

Zatwierdzenie kraju przyjmującego

Agencja nie zawiera żadnej umowy gwarancyjnej, dopóki rząd przyjmujący nie zatwierdzi wydania przez Agencję gwarancji od przewidzianych ryzyk.

Artykuł 16

Warunki

Warunki każdej umowy gwarancyjnej są określane przez Agencję zgodnie z takimi zasadami i przepisami, jakie ustala Zarząd, pod warunkiem że Agencja nie pokrywa całej straty dla gwarantowanej inwestycji. Umowy gwarancyjne są zatwierdzane przez Prezesa pod nadzorem Zarządu.

Artykuł 17

Płatność z tytułu roszczeń

Prezes, pod nadzorem Zarządu, podejmuje decyzje odnośnie do płatności z tytułu roszczeń dla posiadaczy gwarancji zgodnie z umową gwarancyjną i polityką ustaloną przez Zarząd. Umowy gwarancyjne wymagają od posiadaczy gwarancji poszukiwania takich środków administracyjnych, jakie mogą być zastosowane w określonych okolicznościach, pod warunkiem że są one dla nich łatwo dostępne zgodnie z prawem kraju przyjmującego, zanim Agencja dokona płatności. Takie umowy mogą wymagać upływu pewnego rozsądnego czasu pomiędzy zaistnieniem okoliczności powodujących powstanie roszczeń a płatnościami z tytułu tych roszczeń.

Artykuł 18

Przejęcie roszczeń

(a) Po wypłacie lub wyrażeniu zgody na wypłatę odszkodowania posiadaczowi gwarancji Agencja przejmuje prawa i roszczenia związane z gwarantowaną inwestycją, które miałby posiadacz gwarancji wobec kraju przyjmującego i innych dłużników. Umowa gwarancyjna ustala warunki takiego przejęcia.

(b) Prawa Agencji, zgodnie z ustępem (a), są uznane przez wszystkie kraje członkowskie.

(c) Sumy w walucie kraju przyjmującego, uzyskane przez Agencję jako przejmującego roszczenia zgodnie z ustępem (a), są traktowane przez kraj przyjmujący w zakresie wykorzystania i wymiany tak samo, jak traktowane byłyby te sumy, gdyby były w gestii posiadacza gwarancji. W każdym przypadku sumy te mogą być wykorzystane przez Agencję na pokrycie wydatków administracyjnych lub innych kosztów. Agencja poszukuje porozumienia z krajami przyjmującymi w celu określenia innego wykorzystania takich walut ze względu na to, że nie są swobodnie wymienialne.

Artykuł 19

Stosunki z jednostkami krajowymi i regionalnymi

Agencja współpracuje i uzupełnia działania jednostek krajowych krajów członkowskich i jednostek regionalnych, których większość kapitału jest w posiadaniu krajów członkowskich, a które prowadzą działalność podobną do działalności Agencji, z zamiarem maksymalizacji zarówno ich efektywności, jak i usług oraz ich udziału w zwiększaniu przepływu inwestycji zagranicznych. W tym celu Agencja może zawierać porozumienia z takimi jednostkami odnośnie do szczegółów takiej współpracy, a w szczególności sposobów reasekuracji i współubezpieczenia.

Artykuł 20

Reasekuracja organizacji krajowych i regionalnych

(a) Agencja może reasekurować określone inwestycje od strat wynikających z jednego lub kilku ryzyk niehandlowych ubezpieczonych przez kraj członkowski lub jego agencję bądź przez regionalną agencję gwarancji inwestycyjnych, której większość kapitału należy do krajów członkowskich. Zarząd ustala okresowo, kwalifikowaną większością głosów, maksymalne sumy możliwych zobowiązań, które mogą być przyjęte przez Agencję w związku z umowami reasekuracyjnymi. W stosunku do określonych inwestycji, które zostały zakończone wcześniej niż na dwanaście miesięcy przed otrzymaniem przez Agencję wniosku o reasekurację, maksymalna suma jest początkowo ustalana w wysokości dziesięciu procent łącznych możliwych zobowiązań Agencji zgodnie z niniejszym rozdziałem. Warunki objęcia działaniem konwencji określone w artykule od 11 do 14 mają zastosowanie do operacji reasekuracyjnych, z tym że inwestycje reasekurowane mogą być uruchamiane dopiero po złożeniu wniosku o reasekurację.

(b) Wzajemne prawa i obowiązki Agencji oraz reasekurowanego kraju członkowskiego lub organizacji są określane w umowach reasekuracyjnych zgodnie z zasadami i regulacjami wydanymi przez Zarząd. Zarząd zatwierdza każdą umowę reasekuracyjną dotyczącą inwestycji, która została dokonana przed złożeniem w Agencji wniosku o reasekurację w celu minimalizacji ryzyka, po upewnieniu się, że Agencja otrzyma składkę ubezpieczeniową współmierną do ryzyka, i po upewnieniu się, że reasekurowana jednostka jest we właściwy sposób zaangażowana w popieranie nowych inwestycji w rozwijających się krajach członkowskich.

(c) Agencja, w miarę możliwości, upewnia się, że ona sama lub reasekurowana jednostka mają prawo przejęcia roszczeń i do arbitrażu, tak jak by to miało miejsce, gdyby Agencja była pierwotnym gwarantem. Warunki reasekuracji przewidują, że zanim Agencja dokona płatności, wykorzystane powinny zostać środki administracyjne zgodnie z artykułem 17. Przejęcie roszczeń jest skuteczne w odniesieniu do określonego kraju przyjmującego tylko wtedy, gdy kraj ten wyrazi zgodę na reasekurację przez Agencję. Agencja wprowadza do umów reasekuracyjnych postanowienia zobowiązujące reasekurowane podmioty do dochodzenia z należytą starannością praw lub roszczeń związanych z inwestycją objętą reasekuracją.

Artykuł 21

Współpraca z prywatnymi firmami ubezpieczeniowymi i reasekuracyjnymi

(a) Agencja może zawierać porozumienia z prywatnymi firmami ubezpieczeniowymi z krajów członkowskich w celu doskonalenia własnych działań i zachęcania takich firm do podejmowania się ubezpieczeń od ryzyk niehandlowych w członkowskich krajach rozwijających się, na warunkach zbliżonych do oferowanych przez Agencję. Porozumienia takie mogą zawierać postanowienia dotyczące reasekuracji przez Agencję na warunkach i zgodnie z procedurą określoną w artykule 20.

(b) Agencja może reasekurować w całości lub w części każdą gwarancję lub gwarancje przez siebie udzielone w jakiejkolwiek odpowiedniej jednostce reasekuracyjnej.

(c) Agencja udziela gwarancji, w szczególności na takie inwestycje, dla których porównywalne pokrycie na rozsądnych warunkach nie może być uzyskane od prywatnych firm ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Artykuł 22

Granice gwarancji

(a) O ile Rada, kwalifikowaną większością głosów, nie zadecyduje inaczej, łączna suma możliwych zobowiązań, które mogą być podjęte przez Agencję zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału, nie może przekroczyć stu pięćdziesięciu procent jej kapitału zakładowego i rezerw plus określonej przez Zarząd części sum reasekurowanych. Zarząd dokonuje okresowo przeglądu portfela ryzyk podejmowanych przez Agencję w świetle jej doświadczeń w zakresie roszczeń, stopnia zróżnicowania ryzyk, zabezpieczenia reasekuracyjnego i innych istotnych czynników, w celu upewnienia się, czy nie należałoby zarekomendować Radzie zmiany maksymalnej łącznej sumy zobowiązań. Maksymalna suma określona przez Radę w żadnym przypadku nie może przekraczać pięciokrotnej wartości subskrybowanego kapitału Agencji, jej rezerw i takiej części pokrycia reasekuracyjnego, jaka może być uznana za stosowną.

(b) Bez uszczerbku dla ogólnej sumy gwarancji wspomnianej w ustępie (a) zarząd może ustalić:

(i) maksymalną łączną sumę zobowiązań, jakie mogą być podjęte przez Agencję zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału dla wszystkich gwarancji udzielonych inwestorom każdego kraju członkowskiego. Określając takie sumy maksymalne, Zarząd bierze pod uwagę udział danego kraju członkowskiego w kapitale Agencji oraz potrzebę zastosowania bardziej liberalnych limitów dla inwestycji pochodzących z rozwijających się krajów członkowskich, oraz

(ii) maksymalną łączną sumą zobowiązań, które mogą być podjęte przez Agencję ze względu na takie czynniki dywersyfikujące ryzyko, jak poszczególne przedsięwzięcia, poszczególne kraje przyjmujące oraz rodzaje inwestycji lub ryzyka.

Artykuł 23

Popieranie inwestycji

(a) Agencja prowadzi badania, podejmuje działania wspierające przepływ inwestycji i upowszechnia informacje o możliwościach inwestycyjnych w rozwijających się krajach członkowskich w celu poprawy warunków napływu inwestycji zagranicznych do tych krajów. Agencja może, na wniosek kraju członkowskiego, udzielać porad technicznych i pomocy w celu poprawy warunków inwestowania na terytorium takiego kraju członkowskiego. Dokonując tych czynności Agencja:

(i) kieruje się odpowiednimi porozumieniami inwestycyjnymi istniejącymi pomiędzy krajami członkowskimi;

(ii) usiłuje usunąć przeszkody zarówno w rozwiniętych, jak i rozwijających się krajach członkowskich, które tamują przepływ inwestycji do rozwijających się krajów członkowskich, oraz

(iii) współpracuje z innymi agencjami zainteresowanymi popieraniem inwestycji zagranicznych, a szczególnie z Międzynarodową Korporacją Finansową.

(b) Agencja również:

(i) zachęca do polubownego załatwiania sporów pomiędzy inwestorami a krajami przyjmującymi;

(ii) usiłuje zawierać porozumienia z rozwijającymi się krajami członkowskimi, a w szczególności z potencjalnymi krajami przyjmującymi, które zapewnią, że Agencja w zakresie inwestycji, które gwarantuje, będzie traktowana przynajmniej tak samo jak zainteresowany kraj członkowski traktuje najbardziej uprzywilejowaną agencję gwarantującą inwestycje lub kraj przy zawieraniu umów dotyczących inwestycji; umowy takie są zatwierdzane przez Zarząd kwalifikowaną większością głosów, oraz

(iii) popiera i ułatwia zawieranie umów pomiędzy swoimi państwami członkowskimi w zakresie popierania i ochrony inwestycji.

(c) Agencja, udzielając poparcia, zwraca szczególną uwagę na znaczenie zwiększenia przepływu inwestycji pomiędzy rozwijającymi się krajami członkowskimi.

Artykuł 24

Gwarancje inwestycji sponsorowanych

Oprócz działań gwarancyjnych podejmowanych przez Agencję zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału Agencja może również udzielać gwarancji inwestycyjnych w ramach działalności dotyczącej sponsoringu, o której mowa w załączniku l do niniejszej konwencji.

Rozdział IV

Postanowienia finansowe

Artykuł 25

Zarządzanie finansami

Agencja prowadzi swoją działalność zgodnie z solidnymi zasadami handlowymi oraz rozważnym zarządzaniem finansami, mając na celu utrzymanie możliwości wywiązywania się ze swoich zobowiązań finansowych w każdych okolicznościach.

Artykuł 26

Składki i opłaty

Agencja ustanawia i okresowo dokonuje przeglądu wysokości stawek składek, opłat i innych należności stosowanych do każdego rodzaju ryzyka.

Artykuł 27

Rozdysponowanie dochodów netto

(a) Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 10 ustęp (a) (iii) Agencja przeznacza dochody netto na fundusz rezerwowy, dopóki fundusz ten nie osiągnie pięciokrotnej wartości subskrybowanego kapitału Agencji.

(b) Gdy rezerwy Agencji osiągną poziom przewidziany w ustępie (a), Rada zadecyduje, czy i w jakim zakresie dochody netto Agencji są nadal przeznaczane na fundusz rezerwowy, rozdzielane pomiędzy kraje członkowskie lub wykorzystane w inny sposób. Każdy podział dochodu netto pomiędzy kraje członkowskie Agencji jest dokonywany proporcjonalnie do udziału każdego kraju członkowskiego w kapitale Agencji zgodnie z decyzją Rady podejmowaną kwalifikowaną większością głosów.

Artykuł 28

Budżet

Prezes przygotowuje zestawienie rocznego budżetu dochodów i wydatków Agencji w celu przedstawienia Zarządowi do akceptacji.

Artykuł 29

Sprawozdania

Agencja, po weryfikacji przez niezależnych księgowych, publikuje sprawozdanie roczne, które zawiera jej własny bilans, a także bilans Funduszu Sponsorskiego, o którym mowa w załączniku l do niniejszej konwencji. Agencja rozsyła regularnie swoim krajom członkowskim skrócone sprawozdanie finansowe oraz rachunek strat i zysków ilustrujący wyniki jej działalności.

Rozdział V

Organizacja i zarządzanie

Artykuł 30

Struktura Agencji

Agencja posiada Radę Gubernatorów, Zarząd, Prezesa oraz personel do wykonywania zadań określonych przez Agencję.

Artykuł 31

Rada

(a) Wszystkie uprawnienia Agencji przysługują Radzie, z wyjątkiem takich uprawnień, które niniejsza konwencja wyraźnie powierzyła innemu organowi Agencji. Rada może powierzyć wykonywanie którychkolwiek ze swoich uprawnień Zarządowi, z wyjątkiem:

(i) przyjmowania nowych krajów członkowskich i ustalania warunków ich przyjęcia;

(ii) zawieszania w prawach kraju członkowskiego;

(iii) decydowania o jakimkolwiek zwiększeniu lub zmniejszeniu kapitału;

(iv) zwiększania granicy łącznej sumy zobowiązań zgodnie z artykułem 22 ustęp (a);

(v) uznawania kraju członkowskiego za rozwijający się kraj członkowski zgodnie z artykułem 3 ustęp(c);

(vi) zakwalifikowania nowego kraju członkowskiego do kategorii pierwszej lub drugiej dla celów głosowania zgodnie z artykułem 39 ustęp (c) lub zmiany kwalifikacji w stosunku do kraju członkowskiego w tych samych celach;

(vii) określania wynagrodzenia dyrektorów i ich zastępców;

(viii) zawieszenia działalności i likwidacji Agencji;

(ix) rozdziału majątku pomiędzy kraje członkowskie w czasie likwidacji oraz

(x) zmiany niniejszej konwencji, jej załączników i list.

(b) Rada składa się z jednego gubernatora i jednego zastępcy wyznaczonych przez każdy kraj członkowski w określony przez nią sposób. Zastępca nie ma prawa głosu, z wyjątkiem przypadków nieobecności gubernatora. Rada wybiera jednego z gubernatorów na Przewodniczącego.

(c) Rada odbywa doroczne spotkania i inne spotkania ustalone przez Radę lub zwołane przez Zarząd. Zarząd zwołuje każdorazowo posiedzenie Rady w przypadku, gdy wnosi o to pięć krajów członkowskich lub kraje członkowskie reprezentujące dwadzieścia pięć procent głosów.

Artykuł 32

Zarząd

(a) Zarząd jest odpowiedzialny za całokształt działalności Agencji i w ramach wykonywania swoich obowiązków podejmuje jakiekolwiek działanie przewidziane lub dozwolone niniejszą konwencją.

(b) Zarząd składa się z nie mniej niż dwunastu dyrektorów. Liczba dyrektorów może być zmieniona przez Radę w związku ze zmianą ilości krajów członkowskich. Każdy dyrektor może wyznaczyć zastępcę w pełni uprawnionego do działania w czasie jego nieobecności lub w sytuacji, gdy dyrektor nie może działać. Prezes Banku Światowego jest „ex officio” Przewodniczącym Zarządu, ale nie ma prawa głosu, z wyjątkiem głosu decydującego w przypadku równego rozłożenia głosów.

(c) Rada określa czas trwania kadencji dyrektorów. Pierwszy skład Zarządu jest ustanawiany przez Radę na jej posiedzeniu inauguracyjnym.

(d) Zarząd zbiera się na wniosek Przewodniczącego, działającego z własnej inicjatywy, lub na wniosek trzech dyrektorów.

(e) Do czasu, dopóki Rada nie zdecyduje, że Agencja ma stały zarząd funkcjonujący permanentnie, dyrektorzy i zastępcy otrzymują jedynie zwrot kosztów uczestniczenia w posiedzeniach Zarządu i wykonywania innych funkcji oficjalnych w imieniu Agencji. Po ustanowieniu Zarządu funkcjonującego permanentnie dyrektorzy i zastępcy otrzymują wynagrodzenie ustalone przez Radę.

Artykuł 33

Prezes i personel

(a) Prezes, działając pod ogólnym nadzorem Zarządu, kieruje zwykłą działalnością Agencji. Jest odpowiedzialny za organizację, mianowanie i zwalnianie personelu.

(b) Prezes jest mianowany przez Zarząd na wniosek Przewodniczącego. Rada ustala wynagrodzenie oraz inne warunki umowy o pracę z Prezesem.

(c) Wypełniając swoje funkcje, Prezes i personel powinni być całkowicie lojalni wobec Agencji, a nie wobec żadnej innej władzy. Każdy kraj członkowski Agencji szanuje ten międzynarodowy charakter ich obowiązków i powstrzymuje się od prób wywierania wpływu na Prezesa i personel w czasie wypełniania ich funkcji.

(d) Zatrudniając personel, Prezes bierze pod uwagę znaczenie wysokiej efektywności i fachowości technicznej, a także jak najszerszej reprezentacji geograficznej zatrudnianego personelu.

(e) Prezes i personel w każdym wypadku strzegą poufności informacji uzyskanych w czasie prowadzenia działalności Agencji.

Artykuł 34

Zakaz działalności politycznej

Agencja, jej Prezes i personel nie ingerują w sprawy polityczne jakiegokolwiek kraju członkowskiego. Nie naruszając prawa Agencji do brania pod uwagę wszystkich okoliczności dotyczących inwestycji, przy podejmowaniu decyzji nie kierują się oni charakterem politycznym zainteresowanego kraju członkowskiego lub krajów członkowskich. Wszystkie okoliczności brane pod uwagę w czasie podejmowania decyzji powinny być przeanalizowane bezstronnie, by osiągnąć cele wyznaczone w artykule 2.

Artykuł 35

Stosunki z organizacjami międzynarodowymi

Agencja, zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji, współpracuje z Organizacją Narodów Zjednoczonych oraz z innymi organizacjami międzyrządowymi wyspecjalizowanymi w działalności o podobnym charakterze, a w szczególności z Bankiem Światowym i z Międzynarodową Korporacją Finansową.

Artykuł 36

Siedziba głównego biura

(a) Główna siedziba Agencji mieści się w Waszyngtonie, chyba że Rada, kwalifikowaną większością głosów, zdecyduje o innej lokalizacji.

(b) Agencja może ustanawiać w miarę potrzeby inne biura.

Artykuł 37

Depozytariusze aktywów

Każdy kraj członkowski wyznacza jako depozytariusza swój bank centralny, w którym Agencja może przechowywać swoje akcje w walucie tego kraju członkowskiego oraz inne aktywa, lub gdy nie ma banku centralnego, kraj członkowski wyznacza do tego celu inną instytucję akceptowaną przez Agencję.

Artykuł 38

Kanały łączności

(a) Każdy kraj członkowski wyznacza odpowiednią jednostkę, z którą Agencja może się kontaktować w związku z jakąkolwiek sprawą wynikającą z niniejszej konwencji. Agencja traktuje stanowisko wyrażone przez ten organ jako stanowisko kraju członkowskiego. Agencja, na wniosek kraju członkowskiego, konsultuje się z nim w zakresie spraw poruszonych w artykule 19 do 21 dotyczących jednostek i firm ubezpieczeniowych tego kraju członkowskiego.

(b) W przypadkach gdy wymagane jest zatwierdzenie któregokolwiek z krajów członkowskich zanim Agencja podejmie działanie, domniemywa się, że zgoda została udzielona, chyba że kraj członkowski zgłasza zastrzeżenie w rozsądnym terminie, który Agencja może ustalić, powiadamiając kraj członkowski o proponowanym działaniu.

Rozdział VI

Głosowanie, zmiany subskrypcji oraz reprezentacja

Artykuł 39

Głosowanie i zmiany subskrypcji

(a) W celu zapewnienia takiej procedury głosowania, która odzwierciedlałaby w ramach Agencji równość interesów obu kategorii państw wymienionych w załączniku A do niniejszej konwencji, jak również dla podkreślenia znaczenia zaangażowania finansowego każdego kraju członkowskiego, każdy kraj członkowski posiada 177 głosów członkowskich plus jeden głos subskrypcyjny za każdy wykupiony udział.

(b) Jeżeli kiedykolwiek w ciągu trzech lat od wejścia w życie niniejszej konwencji łączna suma głosów członkowskich i głosów subskrypcyjnych krajów członkowskich należących do jednej z dwóch kategorii państw wymienionych w załączniku A do niniejszej konwencji wyniesie mniej niż czterdzieści procent wszystkich głosów, kraje członkowskie należące do tej kategorii otrzymują taką ilość dodatkowych głosów, jaka jest niezbędna do osiągnięcia odpowiedniej łącznej sumy głosów w tej kategorii w stosunku do ogólnej sumy głosów. Te uzupełniające głosy są rozdzielane pomiędzy kraje członkowskie tej kategorii, proporcjonalnie do łącznej sumy ich głosów subskrypcyjnych w tej kategorii. Takie głosy uzupełniające są automatycznie wprowadzane w celu utrzymania proporcji procentowych i są anulowane po zakończeniu wspomnianego trzyletniego okresu.

(c) W ciągu trzeciego roku od wejścia w życie niniejszej konwencji Rada dokonuje przeglądu podziału udziałów i kieruje się przy podejmowaniu decyzji następującymi zasadami:

(i) głosy krajów członkowskich odzwierciedlają aktualne subskrypcje w kapitale zakładowym Agencji, a głosy członkowskie są podzielone zgodnie z ustępem (a);

(ii) udziały przyznane krajom, które nie podpisały konwencji, są udostępnione do ponownego podziału pomiędzy takie kraje członkowskie i w taki sposób, żeby utrzymać parytet głosów między wyżej wspomnianymi kategoriami, oraz

(iii) Rada podejmuje działania w celu ułatwienia krajom członkowskim subskrypcji przyznanych im udziałów.

(d) W ciągu trzech lat przewidzianych w ustępie (b) wszystkie decyzje Rady i Zarządu są podejmowane kwalifikowaną większością głosów, z wyjątkiem decyzji, dla których podjęcia, zgodnie z niniejszą konwencją, wymagana jest bezwzględna większość głosów.

(e) W przypadku gdy kapitał zakładowy Agencji ulega zwiększeniu zgodnie z artykułem 5 ustęp (c), każdy kraj członkowski, jeżeli o to wnosi, jest upoważniony do subskrypcji takiej części jego wzrostu, w jakiej jego dotąd subskrybowane udziały mają się do całkowitego kapitału Agencji. Żaden kraj członkowski nie jest jednak zobowiązany do subskrypcji jakiejkolwiek części zwiększonego kapitału.

(f) Rada wydaje przepisy dotyczące dodatkowej subskrypcji udziałów zgodnie z ustępem (e). W przepisach tych ustalone są rozsądne terminy, w których kraje członkowskie mogą składać wnioski o subskrypcje.

Artykuł 40

Głosowanie w Radzie

(a) Każdy gubernator jest uprawniony do oddania głosów za kraj członkowski, który reprezentuje. O ile niniejsza konwencja nie stanowi inaczej, Rada podejmuje decyzje większością głosów.

(b) Kworum dla posiedzenia Rady stanowi większość gubernatorów, którzy dysponują nie mniej niż dwoma trzecimi całkowitej liczby głosów.

(c) Rada, poprzez regulacje, może ustanowić procedurę, zgodnie z którą Zarząd, jeżeli uzna, że takie działanie leży w najlepszym interesie Agencji, może zwrócić się o wydanie decyzji przez Radę odnośnie do konkretnej sprawy bez zwoływania posiedzenia Rady.

Artykuł 41

Wybór dyrektorów

(a) Dyrektorzy są wybierani zgodnie z załącznikiem B.

(b) Dyrektorzy urzędują, dopóki nie zostaną wybrani ich następcy. Jeżeli na stanowisku dyrektora powstaje wakat wcześniej niż 90 dni przed końcem kadencji, inny dyrektor zostaje wybrany do końca kadencji przez gubernatorów, którzy wybrali poprzedniego dyrektora. Przy wyborze wymagana jest zwykła większość oddanych głosów. Kiedy stanowisko dyrektora nie jest obsadzone, zastępca poprzedniego dyrektora wykonuje jego uprawnienia, z wyjątkiem uprawnienia do mianowania zastępcy.

Artykuł 42

Głosowanie w Zarządzie

(a) Każdy dyrektor dysponuje tyloma głosami krajów członkowskich, ile krajów członkowskich głosowało za jego wyborem. Wszystkie głosy, którymi dysponuje dyrektor, muszą być użyte w głosowaniu łącznie. Decyzje Zarządu są podejmowane zwykłą większością głosów, chyba że niniejsza konwencja stanowi inaczej.

(b) Za kworum na posiedzeniu Zarządu uznana jest obecność większości dyrektorów dysponujących nie mniej niż połową całkowitej liczby głosów.

(c) Zarząd, poprzez regulacje, może ustanowić procedurę, zgodnie z którą Przewodniczący, jeżeli uzna, że takie działanie leży w najlepszym interesie Agencji, może zwrócić się o wydanie decyzji przez Zarząd w konkretnej sprawie bez zwoływania jego posiedzenia.

Rozdział VII

Przywileje i immunitety

Artykuł 43

Cele

Aby umożliwić Agencji wykonywanie swoich zadań, przywileje i immunitety wymienione w niniejszym rozdziale są przyznane Agencji na terytorium każdego kraju członkowskiego.

Artykuł 44

Postępowanie sądowe

Powództwa inne niż wymienione w artykule 57 i 58 przeciwko Agencji mogą być wniesione tylko przed właściwy sąd na terytorium kraju członkowskiego, na którym Agencja ma biuro lub gdzie wyznaczyła agenta do pozwu sądowego lub uczestnictwa w postępowaniu. Żadne takie powództwo przeciwko Agencji nie jest wszczynane (i) przez kraje członkowskie lub osoby działające w ich imieniu bądź osoby przejmujące roszczenia krajów członkowskich, albo (ii) w sprawach personalnych. Własność i aktywa Agencji, gdziekolwiek by się nie znajdowały i w czyimkolwiek by nie były posiadaniu, są zwolnione od wszelkich form zajęcia, konfiskaty lub egzekucji, dopóki nie zostanie wydane ostateczne orzeczenie sądowe lub decyzja przeciwko Agencji.

Artykuł 45

Aktywa

(a) Własność i aktywa Agencji, gdziekolwiek by się nie znajdowały i w czyimkolwiek by nie były posiadaniu, są zwolnione z przeszukania, rekwizycji, konfiskaty, wywłaszczenia lub jakiejkolwiek innej formy zajęcia w ramach egzekucji lub działań ustawodawczych.

(b) W zakresie koniecznym dla prowadzenia działalności zgodnie z niniejszą konwencją cała własność i wszystkie aktywa Agencji są zwolnione z jakichkolwiek ograniczeń, regulacji, kontroli i umorzeń, z zastrzeżeniem, że własność i aktywa uzyskane przez Agencję w drodze sukcesji lub przejęcia roszczeń od posiadacza gwarancji, reasekurowanej jednostki lub inwestora ubezpieczonego przez reasekurowaną jednostkę są zwolnione z ograniczeń walutowych, regulacji i kontroli obowiązujących na terytorium zainteresowanego kraju członkowskiego w tym samym zakresie, w jakim posiadacz gwarancji, jednostka lub inwestor, od których Agencja przejęła roszczenia, byli uprawnieni do takiego traktowania.

(c) Dla celów niniejszego rozdziału pojęcie „aktywa” obejmuje aktywa Funduszu Sponsorskiego, o którym mowa w załączniku l do niniejszej konwencji, oraz inne wartości majątkowe administrowane przez Agencję w ramach wykonywania swoich zadań.

Artykuł 46

Archiwa i komunikowanie się

(a) Archiwa Agencji są nienaruszalne, gdziekolwiek by się nie znajdowały.

(b) Oficjalne komunikowanie się Agencji jest traktowane przez każdy z krajów członkowskich tak samo jak oficjalne komunikowanie się Banku.

Artykuł 47

Podatki

(a) Agencja, jej aktywa, własność i dochody oraz działalność i transakcje, do których upoważnia niniejsza konwencja, są zwolnione od wszelkich podatków i opłat celnych. Agencja jest również zwolniona od odpowiedzialności za pobieranie lub płacenie jakichkolwiek podatków i opłat celnych.

(b) Z wyjątkiem obywateli miejscowych żadne podatki nie są nakładane na diety wypłacane gubernatorom i ich zastępcom lub na pensje, diety i inne wynagrodzenia wypłacane przez Agencję Przewodniczącemu Zarządu, dyrektorom, ich zastępcom oraz Prezesowi i personelowi Agencji.

(c) Nie podlegają opodatkowaniu inwestycje gwarantowane lub reasekurowane przez Agencję (włącznie z dochodami z nich pochodzącymi), żadne polisy ubezpieczeniowe reasekurowane przez Agencję (włącznie z jakimikolwiek premiami i innymi dochodami z nich pochodzącymi) niezależnie od tego, w czyim są posiadaniu: (i) jeżeli stanowi to formę dyskryminacji wobec inwestycji lub polisy ubezpieczeniowej stosowaną tylko dlatego, że są one gwarantowane lub reasekurowane przez Agencję; oraz (ii) jeżeli jedyną podstawą prawną do zastosowania takiego opodatkowania jest lokalizacja biura czy miejsce działalności prowadzonej przez Agencję.

Artykuł 48

Urzędnicy Agencji

Wszyscy gubernatorzy, dyrektorzy, zastępcy, Prezes i personel Agencji:

(i) nie podlegają postępowaniu sądowemu w związku z czynnościami wykonywanymi przez nich w ramach służbowych obowiązków;

(ii) nie będąc obywatelami miejscowymi, posiadają taki sam immunitet w zakresie ograniczeń imigracyjnych, wymogów rejestracji cudzoziemców i obowiązku odbycia służby wojskowej oraz takie same udogodnienia w zakresie ograniczeń walutowych, jakie są przyznawane przez kraje członkowskie przedstawicielom, urzędnikom i pracownikom podobnej rangi innych krajów członkowskich, oraz

(iii) przysługują im takie same ułatwienia w podróży, jakie przyznawane są przez kraje członkowskie przedstawicielom, urzędnikom i pracownikom podobnej rangi z innych krajów członkowskich.

Artykuł 49

Stosowanie postanowień niniejszego rozdziału

Każdy kraj członkowski podejmie konieczne działania na swoim terytorium w celu wprowadzenia w życie – zgodnie ze swoimi przepisami prawnymi – zasad ustalonych w niniejszym rozdziale i informuje szczegółowo Agencję o podjętych działaniach.

Artykuł 50

Zrzeczenie się

Immunitety, zwolnienia i przywileje przewidziane w niniejszym rozdziale przyznawane są w interesie Agencji i mogą być uchylone w takim zakresie i na takich warunkach, jakie określa Agencja, w przypadkach gdy takie uchylenie nie zagraża jej interesom. Agencja uchyla immunitety któregokolwiek z jej pracowników w przypadkach, gdy, jej zdaniem, immunitet utrudniłby wymierzenie sprawiedliwości, a jego uchylenie nie naruszy interesów Agencji.

Rozdział VIII

Wystąpienie, zawieszenie w prawach członkostwa i zakończenie działalności

Artykuł 51

Wycofanie się

Każdy kraj członkowski może, w każdej chwili, po upływie trzech lat od dnia wejścia w życie konwencji w stosunku do tego kraju członkowskiego, wystąpić z Agencji, składając pisemne zawiadomienie w głównym biurze Agencji. Agencja zawiadamia bank będący depozytariuszem konwencji o otrzymaniu takiego zawiadomienia. Wystąpienie nabiera mocy prawnej po upływie 90 dni od chwili otrzymania zawiadomienia przez Agencję. Kraj członkowski może wycofać takie zawiadomienie, zanim nabrało ono mocy prawnej.

Artykuł 52

Zawieszenie członkostwa

(a) Jeżeli kraj członkowski nie wypełni któregokolwiek ze swoich zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji, Rada może większością krajów członkowskich dysponujących większością całkowitej liczby głosów dokonać zawieszenia jego członkostwa.

(b) W okresie zawieszenia kraj członkowski nie posiada żadnych uprawnień wynikających z niniejszej konwencji, z wyjątkiem prawa do wystąpienia i innych praw przewidzianych w niniejszym rozdziale i rozdziale IX, natomiast zachowuje on wszystkie swoje obowiązki.

(c) W związku z określaniem uprawnień do gwarancji lub reasekuracji, zgodnie z przepisami rozdziału III i załącznika l do konwencji, zawieszony kraj członkowski nie jest traktowany jak kraj członkowski Agencji.

(d) Zawieszony kraj członkowski automatycznie przestaje być krajem członkowskim po upływie roku od chwili zawieszenia, chyba że Rada zadecyduje o przedłużeniu okresu zawieszenia lub o przywróceniu praw członkowskich.

Artykuł 53

Prawa i obowiązki krajów przestających być krajami członkowskimi

(a) W momencie kiedy kraj przestaje być krajem członkowskim, utrzymuje się w mocy wszystkie jego zobowiązania, włącznie z zobowiązaniami płatniczymi, które istniały zgodnie z niniejszą konwencją przed ustaniem członkostwa.

(b) Niezależnie od postanowień ustępu (a) Agencja zawiera porozumienie z takim krajem odnośnie do uregulowania wzajemnych roszczeń i zobowiązań. Każde takie porozumienie jest zatwierdzane przez Zarząd.

Artykuł 54

Zawieszenie działalności

(a) Zarząd może zawiesić udzielanie nowych gwarancji na czas określony, kiedykolwiek uzna to za zasadne.

(b) W szczególnych okolicznościach Zarząd może zawiesić działalność całej Agencji na czas nieprzekraczający okresu istnienia takich okoliczności, pod warunkiem że poczyniono konieczne kroki dla zabezpieczenia interesów Agencji i stron trzecich.

(c) Decyzja o zawieszeniu działalności nie ma wpływu na zobowiązania krajów zgodnie z niniejszą konwencją lub zobowiązania Agencji wobec posiadaczy polisy gwarancyjnej lub reasekuracyjnej oraz wobec stron trzecich.

Artykuł 55

Likwidacja

(a) Rada, kwalifikowaną większością głosów, może podjąć decyzję o zaprzestaniu działalności i likwidacji Agencji. Od tego momentu Agencja zawiesza całą swoją działalność, z wyjątkiem działalności związanej z odpowiednią realizacją, zachowaniem i ochroną majątku oraz regulacją zobowiązań. Do momentu ostatecznego rozliczenia i podziału majątku Agencja istnieje i utrzymane są bez zmian wszystkie prawa i obowiązki krajów członkowskich wynikających z niniejszej konwencji.

(b) Podział majątku pomiędzy kraje członkowskie nie jest dokonany, dopóki nie zostaną zaspokojone wszystkie zobowiązania w stosunku do posiadaczy gwarancji i innych kredytodawców i dopóki Rada nie podejmie decyzji o dokonaniu takiego podziału.

(c) Zgodnie z powyższym Agencja dokonuje podziału pozostałych aktywów pomiędzy kraje członkowskie proporcjonalnie do ich udziału w subskrybowanym kapitale. Agencja dokonuje również podziału wszelkich pozostałych aktywów Funduszu Sponsorskiego, do którego odnosi się załącznik l do niniejszej konwencji, pomiędzy sponsorujące kraje członkowskie w takiej proporcji, w jakiej sponsorowane przez nich inwestycje mają się do wszystkich sponsorowanych inwestycji. Żaden z krajów członkowskich nie jest uprawniony do odzyskania swojego udziału w majątku Agencji lub Funduszu Sponsorskim, dopóki nie zaspokoi wszystkich zaległych roszczeń w stosunku do Agencji. Każdy podział aktywów odbywa się w czasie ustalonym przez Radę i w sposób, jaki Rada uznaje za słuszny i sprawiedliwy.

Rozdział IX

Rozstrzyganie sporów

Artykuł 56

Interpretacja i stosowanie postanowień konwencji

(a) Jakiekolwiek kwestie dotyczące interpretacji lub stosowania postanowień niniejszej konwencji istniejące pomiędzy którymkolwiek z krajów członkowskich a Agencją lub pomiędzy krajami członkowskimi Agencji są przekazywane Zarządowi w celu podjęcia decyzji. Jakikolwiek kraj członkowski, którego w szczególności dotyczy dana kwestia, a nie jest reprezentowany w Zarządzie przez swojego obywatela, może wysłać swojego przedstawiciela na posiedzenie Zarządu, na którym dana kwestia jest rozpatrywana.

(b) W jakiejkolwiek sprawie, w której Zarząd wydał decyzję zgodnie z ustępem (a), każdy kraj członkowski może żądać, by sprawę rozpatrzyła Rada, której decyzja jest ostateczna. Oczekując decyzji Rady, Agencja może, o ile uzna to za konieczne, działać na podstawie decyzji Zarządu.

Artykuł 57

Spory między Agencją a krajami członkowskimi

(a) Niezależnie od postanowień artykułu 56 oraz ustępu (b) jakikolwiek spór pomiędzy Agencją a krajem członkowskim lub Agencją kraju członkowskiego i jakikolwiek spór pomiędzy Agencją a krajem (lub jego agencją), który przestał być krajem członkowskim, jest rozstrzygany zgodnie z procedurą ustanowioną w załączniku II do niniejszej konwencji.

(b) Spory dotyczące roszczeń Agencji istniejące po przejęciu roszczeń inwestora są rozstrzygane zgodnie z (i) procedurą ustaloną w załączniku II do tej konwencji lub (ii) z porozumieniem zawartym między Agencją a zainteresowanym krajem członkowskim, dotyczącym alternatywnej metody lub metod rozstrzygania takich sporów. W tym ostatnim przypadku załącznik II do niniejszej konwencji służy za podstawę takiego porozumienia, które w każdym przypadku jest zatwierdzane przez Zarząd kwalifikowaną większością głosów, zanim Agencja rozpocznie działalność na terytorium zainteresowanego kraju członkowskiego.

Artykuł 58

Spory z posiadaczami gwarancji lub reasekuracji

Jakiekolwiek spory wynikające z umów gwarancyjnych lub reasekuracyjnych pomiędzy stronami tych umów są przedkładane do arbitrażu w celu ostatecznego rozstrzygnięcia zgodnie z zasadami w nich ustalonymi lub na które powołano się w umowach gwarancyjnych lub reasekuracyjnych.

Rozdział X

Poprawki

Artykuł 59

Poprawki dokonywane przez Radę

(a) Niniejsza konwencja i jej załączniki mogą być zmienione w drodze głosowania, większością trzech piątych głosów gubernatorów dysponujących czterema piątymi ogólnej ilości głosów pod warunkiem, że:

(i) jakiekolwiek poprawki modyfikujące prawo do wystąpienia z Agencji i przewidziane w artykule 51 lub ograniczenie zobowiązań wynikających z artykułu 8 ustęp (d) wymagają głosów „za” wszystkich gubernatorów oraz

(ii) jakiekolwiek poprawki modyfikujące porozumienia dotyczące udziału w stratach przewidziane w artykułach 1 i 3 załącznika l do niniejszej konwencji, które spowodują wzrost należności któregokolwiek z krajów członkowskich, wymagają głosów „za” gubernatorów tych krajów członkowskich.

(b) Załączniki A i B do niniejszej konwencji mogą być zmienione przez Radę kwalifikowaną większością głosów.

(c) Jeżeli poprawka dotyczy jakiegokolwiek postanowienia załącznika l do niniejszej konwencji, całkowita ilość oddanych głosów obejmuje dodatkowe głosy przyznane zgodnie z artykułem 7 załącznika sponsorującym krajom członkowskim i krajom przyjmującym sponsorowane inwestycje.

Artykuł 60

Procedura

Jakakolwiek propozycja wniesienia poprawek do konwencji, czy to pochodząca od kraju członkowskiego, gubernatora czy dyrektora, jest skierowana do Przewodniczącego Zarządu, który przedstawia propozycję Zarządowi. Jeżeli Zarząd popiera proponowaną poprawkę, jest ona przedkładana Radzie do zatwierdzenia zgodnie z artykułem 59. Jeżeli Rada zatwierdza poprawkę, Agencja poświadcza to poprzez formalne powiadomienie wszystkich krajów członkowskich. Poprawki wchodzą w życie i obowiązują wszystkie kraje członkowskie po upływie 90 dni od daty formalnego powiadomienia, chyba że Rada określi inny termin.

Rozdział XI

Postanowienia końcowe

Artykuł 61

Wejście w życie

(a) Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla wszystkich krajów członkowskich Banku i Szwajcarii i jest przedmiotem ratyfikacji, przyjęcia, lub zatwierdzenia przez Państwa-Sygnatariuszy zgodnie z ich procedurami konstytucyjnymi.

(b) Konwencja wchodzi w życie w dniu, w którym nie mniej niż pięć krajów z kategorii pierwszej i piętnaście krajów z kategorii drugiej złoży dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia pod warunkiem, że będą one reprezentowały nie mniej niż jedną trzecią zatwierdzonego kapitału Agencji zgodnie z postanowieniami artykułu 5.

(c) Dla każdego kraju, który złoży swój dokument ratyfikacyjny, przyjęcia lub zatwierdzenia po wejściu w życie niniejszej konwencji, wchodzi ona w życie z dniem złożenia tego dokumentu.

(d) Jeżeli niniejsza konwencja nie wejdzie w życie w ciągu dwóch lat od chwili jej otwarcia do podpisu, Prezes Banku zwołuje konferencję zainteresowanych krajów w celu określenia dalszego postępowania.

Artykuł 62

Spotkanie inauguracyjne

Po wejściu w życie konwencji Prezes Banku zwołuje spotkanie inauguracyjne Rady. Spotkanie to odbywa się w głównej siedzibie Agencji, w terminie 60 dni od daty wejścia w życie konwencji lub tak szybko, jak to możliwe po tym terminie.

Artykuł 63

Depozytariusz

Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej konwencji i wniesionych do niej poprawek są deponowane w Banku, który działa jako depozytariusz niniejszej konwencji. Depozytariusz przekazuje uwierzytelnione kopie niniejszej konwencji krajom członkowskim Banku i Szwajcarii.

Artykuł 64

Rejestracja

Depozytariusz rejestruje niniejszą konwencję w Sekretariacie ONZ zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych i przepisami przyjętymi przez Zgromadzenie Ogólne.

Artykuł 65

Notyfikacje

Po wejściu w życie konwencji depozytariusz zawiadamia wszystkie Kraje-Sygnatariuszy i Agencję o:

(a) podpisaniu niniejszej konwencji;

(b) złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia zgodnie z artykułem 63;

(c) dacie wejścia w życie konwencji zgodnie z artykułem 61;

(d) wyłączeniach z zakresu terytorialnego zgodnie z artykułem 66 oraz

(e) wycofaniu się kraju członkowskiego z Agencji zgodnie z artykułem 51.

Artykuł 66

Zakres terytorialny

Niniejszą konwencję stosuje się do wszystkich terytoriów będących pod jurysdykcją krajów członkowskich, włącznie z tymi terytoriami, za których stosunki międzynarodowe kraj członkowski jest odpowiedzialny, z wyjątkiem tych terytoriów, które zostały wyłączone przez taki kraj członkowski w drodze pisemnego zawiadomienia depozytariusza niniejszej konwencji przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu lub też w późniejszym terminie.

Artykuł 67

Przeglądy okresowe

(a) Rada dokonuje okresowo szczegółowych przeglądów działalności Agencji oraz osiąganych wyników, w celu wprowadzenia wszelkich koniecznych zmian dla zwiększenia zdolności Agencji do realizacji zakładanych celów.

(b) Pierwszy taki przegląd ma miejsce po upływie pięciu lat po wejściu konwencji w życie. Daty kolejnych przeglądów ustala Rada.

Sporządzono w Seulu w jednym egzemplarzu, który został zdeponowany w archiwach Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju, który podpisem poniżej stwierdził swoją gotowość do pełnienia funkcji, która nakłada na niego niniejsza konwencja.

ZAŁĄCZNIK l

GWARANCJE DLA INWESTYCJI SPONSOROWANYCH ZGODNIE Z ARTYKUŁEM 24

Artykuł 1

Sponsor

(a) Każdy kraj członkowski może sponsorować gwarancję inwestycyjną, która ma być dokonana przez inwestora jakiejkolwiek narodowości lub przez inwestorów kilku narodowości.

(b) Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 3 ustęp (b) i (c) niniejszego załącznika każdy sponsorujący kraj członkowski, wraz z innymi sponsorującymi krajami członkowskimi, pokrywa straty w ramach gwarancji dla sponsorowanych inwestycji, jeżeli i w takim zakresie, w jakim straty te nie mogą być pokryte z Funduszu Sponsorskiego, do którego odnosi się artykuł 2 niniejszego załącznika, i w takiej proporcji, w jakiej suma warunkowych zobowiązań w ramach gwarancji dla inwestycji sponsorowanych przez niego ma się do sumy maksymalnych zobowiązań w ramach gwarancji dla inwestycji sponsorowanych przez wszystkie kraje członkowskie.

(c) Przy podejmowaniu decyzji dotyczących udzielenia gwarancji zgodnie z niniejszym załącznikiem Agencja poświęca odpowiednio wiele uwagi problemowi, czy dany sponsorujący kraj członkowski jest w stanie wywiązać się z zobowiązań wynikających z niniejszego załącznika, oraz nadaje priorytet inwestycjom, w których współsponsorem jest zainteresowany kraj przyjmujący.

(d) Agencja przeprowadza okresowe konsultacje ze sponsorującymi krajami członkowskimi w zakresie działalności podejmowanej zgodnie z niniejszym załącznikiem.

Artykuł 2

Fundusz Sponsorski

(a) Premie i inne dochody pochodzące z gwarancji przysługujących dla sponsorowanych inwestycji, włącznie z zyskami pochodzącymi z zainwestowania takich premii i dochodów, są lokowane na oddzielnym rachunku, zwanym Funduszem Sponsorskim.

(b) Wszystkie koszty administracyjne oraz płatności z tytułu roszczeń, pochodzące z gwarancji udzielonych zgodnie z niniejszym załącznikiem, są pokrywane z Funduszu Sponsorskiego.

(c) Aktywa Funduszu Sponsorskiego są lokowane i administrowane na wspólnym rachunku sponsorujących krajów członkowskich i są oddzielone od środków Agencji.

Artykuł 3

Wezwania dla sponsorujących krajów członkowskich

(a) W takim zakresie, w jakim jakakolwiek suma jest płatna przez Agencję w związku ze stratami wynikłymi ze sponsorowanej gwarancji i gdy suma taka nie może być pokryta ze środków Funduszu Sponsorskiego, Agencja wzywa każdy sponsorujący kraj członkowski, by wpłacił na Fundusz swój udział w takiej kwocie, jaka zostanie określona zgodnie z artykułem 1 ustęp (b) niniejszego załącznika.

(b) Żaden kraj członkowski nie jest zobowiązany do wpłacania sum na wezwanie dokonane zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu, jeżeli w wyniku tego łączna suma wpłat dokonanych przez ten kraj członkowski przekroczyłaby łączną sumę pokrycia gwarancyjnego dla inwestycji przez niego sponsorowanych.

(c) Po wygaśnięciu jakiejkolwiek gwarancji pokrywającej inwestycje, której dany kraj członkowski był sponsorem, zobowiązania tego kraju członkowskiego zostają pomniejszone o sumę równą sumie tej gwarancji. Zobowiązania takie zostają również proporcjonalnie pomniejszone po zapłaceniu przez Agencję wszelkich roszczeń związanych ze sponsorowaną inwestycją, w przeciwnym wypadku zostają utrzymane, dopóki nie wygasną wszystkie gwarancje sponsorowanych inwestycji niewygasłe jeszcze w momencie dokonywania takiej płatności.

(d) Jeżeli którykolwiek ze sponsorujących krajów członkowskich nie jest zobowiązany wpłacić sumy na wezwania zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu ze względu na ograniczenia zawarte w ustępie (b) i (c) lub gdy którykolwiek ze sponsorujących krajów członkowskich nie wpłaca należnej sumy na jakiekolwiek takie wezwanie, zobowiązanie do zapłaty takiej sumy zostaje podzielone pro rata pomiędzy inne sponsorujące kraje członkowskie. Zobowiązania krajów członkowskich wynikające z niniejszego ustępu są objęte ograniczeniami ustalonymi w ustępach (b) i (c).

(e) Jakakolwiek płatność dokonana przez sponsorujący kraj członkowski na skutek wezwania dokonanego zgodnie z niniejszym artykułem zostaje dokonana niezwłocznie oraz w walucie w pełni wymienialnej.

Artykuł 4

Waloryzacja walut i zwroty

Postanowienia dotyczące waloryzacji walut i zwrotów zawarte w niniejszej konwencji w odniesieniu do subskrypcji kapitałowych stosuje się mutatis mutandis do środków wpłaconych przez kraj członkowski na rachunek sponsorowanych inwestycji.

Artykuł 5

Reasekuracja

(a) Agencja może zgodnie z warunkami zawartymi w artykule 1 niniejszego załącznika zapewnić reasekurację krajowi członkowskiemu, jego agencji lub agencji regionalnej, jak określono w artykule 20 ustęp (a) niniejszej konwencji, a także prywatnej firmie ubezpieczeniowej kraju członkowskiego. Postanowienia niniejszego załącznika dotyczące gwarancji oraz artykuły 20 i 21 niniejszej konwencji stosuje się mutatis mutandis do reasekuracji określonej w niniejszym ustępie.

(b) Agencja może uzyskać reasekurację na inwestycje gwarantowane przez nią zgodnie z niniejszym załącznikiem i pokrywa koszt takiej reasekuracji z Funduszu Sponsorskiego. Zarząd może zadecydować, czy i w jakim zakresie zobowiązania do pokrywania strat przez sponsorujące kraje członkowskie, o których mowa w artykule 1 ustęp (b) niniejszego załącznika, mogą być zmniejszone drogą uzyskania pokrycia reasekuracyjnego.

Artykuł 6

Zasady operacyjne

Niezależnie od postanowień niniejszego załącznika postanowienia dotyczące działań gwarancyjnych określonych w rozdziale III konwencji oraz gospodarki finansowej określonej w rozdziale IV konwencji stosuje się mutatis mutandis do gwarancji inwestycji sponsorowanych, z tym że:

(i) inwestycje takie zostają zakwalifikowane do sponsorowania, jeżeli dokonywane są na terenie kraju członkowskiego, a w szczególności na terenie któregokolwiek rozwijającego się kraju członkowskiego, przez inwestora lub inwestorów zgodnie z założeniami artykułu 1 ustęp (a) niniejszego załącznika oraz

(ii) Agencja nie odpowiada swoim majątkiem za jakiekolwiek gwarancje lub reasekuracje udzielone zgodnie z niniejszym załącznikiem, a każda umowa gwarancyjna i reasekuracyjna zawarta zgodnie z niniejszym załącznikiem powinna wyraźnie o tym stanowić.

Artykuł 7

Głosowanie

Dla celów podejmowania decyzji odnośnie do sponsorowanych inwestycji każdy sponsorujący kraj członkowski otrzyma jeden głos dodatkowy za każde 10.000 jednostek Specjalnych Praw Ciągnienia z sumy gwarantowanej lub reasekurowanej w ramach działalności sponsorskiej, a każdy kraj członkowski przyjmujący sponsorowaną inwestycję posiada jeden dodatkowy głos za każde 10.000 jednostek Specjalnych Praw Ciągnienia sum gwarantowanych lub reasekurowanych w odniesieniu do jakiejkolwiek inwestycji sponsorowanej na jego terenie. Takie dodatkowe głosy są wykorzystywane jedynie przy podejmowaniu decyzji dotyczących sponsorowanych inwestycji, w żadnym wypadku nie zostaną uwzględnione przy obliczaniu ilości głosów, jakie przysługują krajom członkowskim.

ZAŁĄCZNIK II

ROZSTRZYGANIE SPORÓW POMIĘDZY KRAJEM CZŁONKOWSKIM A AGENCJĄ ZGODNIE Z ARTYKUŁEM 57

Artykuł 1

Zastosowanie załącznika

Wszystkie spory objęte artykułem 57 niniejszej konwencji są rozstrzygane zgodnie z procedurą ustaloną w niniejszym załączniku, z wyjątkiem przypadków, gdy Agencja zawarła umowę z krajem członkowskim zgodnie z artykułem 57 ustęp (b) (ii).

Artykuł 2

Rokowania

Strony sporu, zgodnie z niniejszym załącznikiem, będą usiłowały rozstrzygnąć spór w drodze rokowań, zanim zdecydują się na procedurę pojednawczą lub arbitraż. Rokowania uważa się za zakończone, gdy strony nie osiągną porozumienia w terminie stu dwudziestu dni od daty wniosku o rozpoczęcie rokowania.

Artykuł 3

Procedura pojednawcza

(a) Jeżeli spór nie zostaje rozstrzygnięty w drodze rokowań, każda ze stron może przedstawić go do arbitrażu zgodnie z postanowieniami artykułu 4 niniejszego załącznika, chyba że strony za obopólną zgodą zdecydują się uprzednio na postępowanie pojednawcze, którego zasady ustala niniejszy artykuł.

(b) Porozumienie o poddaniu się procedurze pojednawczej określa przedmiot sporu, roszczenia stron i, o ile możliwe, nazwisko osoby, która na zgodny wniosek stron poprowadzi postępowanie pojednawcze. W braku porozumienia co do osoby mającej poprowadzić postępowanie pojednawcze strony mogą wspólnie zwrócić się albo do Sekretarza Generalnego Międzynarodowego Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (zwanego dalej MCRSI) lub do Prezesa Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o wyznaczenie osoby, która poprowadzi postępowanie pojednawcze.

Postępowanie pojednawcze jest zakończone, jeżeli osoba, która ma je poprowadzić, nie zostanie wyznaczona w ciągu dziewięćdziesięciu dni od daty wyrażenia zgody na postępowanie pojednawcze.

(c) O ile niniejszy załącznik nie stanowi inaczej lub o ile strony nie zdecydowały inaczej, osoba prowadząca postępowanie pojednawcze określa zasady regulujące to postępowanie, kierując się zasadami postępowania pojednawczego przyjętymi w Konwencji o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych pomiędzy państwami a obywatelami innych państw.

(d) Strony w dobrej wierze współdziałają z osobą prowadzącą postępowanie, a w szczególności udostępniają jej wszelkie informacje i dokumenty, które mogą pomóc w wypełnieniu jej funkcji, a także ze szczególną uwagą analizują jej zalecenia.

(e) O ile strony nie zdecydują inaczej, osoba prowadząca postępowanie pojednawcze, w okresie nieprzekraczającym stu osiemdziesięciu dni od daty jej wyznaczenia, przedstawi stronom raport omawiający skutki jej starań oraz określający sporne kwestie i propozycje ich rozstrzygnięcia.

(f) Każda strona, w terminie sześćdziesięciu dni od daty otrzymania raportu, przedstawia drugiej stronie na piśmie swoje stanowisko w sprawie raportu.

(g) Żadna strona postępowania pojednawczego nie jest uprawniona do odwołania się do arbitrażu, chyba że:

(i) osoba prowadząca postępowanie pojednawcze nie składa raportu w terminie określonym zgodnie z ustępem (e) lub

(ii) strony nie zaakceptowały wszystkich propozycji zawartych w raporcie w terminie sześćdziesięciu dni od daty jego otrzymania, lub

(iii) strony, po wymianie stanowisk w sprawie raportu, nie zgodziły się na rozstrzygnięcie wszystkich kwestii spornych w terminie sześćdziesięciu dni od daty otrzymania raportu od osoby prowadzącej postępowanie pojednawcze, lub

(iv) strona nie przekazała swojego stanowiska w sprawie raportu zgodnie z ustępem (f) powyżej.

(h) O ile strony nie zdecydują inaczej, honoraria osoby prowadzącej postępowanie pojednawcze są określone na podstawie stawek stosowanych przez MCRSI. Honoraria te i inne koszty postępowania pojednawczego będą ponoszone przez strony w częściach równych. Każda ze stron pokrywa swoje własne wydatki.

Artykuł 4

Arbitraż

(a) Procedura arbitrażowa zostaje wszczęta poprzez powiadomienie przez stronę żądającą arbitrażu (powoda) skierowane do drugiej strony lub stron sporu (pozwanego). Powiadomienie określa istotę sporu, oczekiwane rozstrzygnięcie oraz nazwisko arbitra wyznaczonego przez powoda. Pozwany w terminie trzydziestu dni od daty otrzymania powiadomienia powiadamia powoda o nazwisku wyznaczonego przez siebie arbitra. Obie strony w terminie trzydziestu dni od daty wyznaczenia drugiego arbitra wybierają trzeciego arbitra, który działa jako przewodniczący trybunału arbitrażowego (trybunał).

(b) Jeżeli trybunał nie został ukonstytuowany w terminie sześćdziesięciu dni od daty powiadomienia, jeszcze niewybrany arbiter lub jeszcze niewybrany przewodniczący zostaje wyznaczony na wspólny wniosek stron przez Sekretarza Generalnego MCRSI. Jeżeli taki wspólny wniosek nie zostanie sporządzony bądź gdy Sekretarz Generalny nie wyznaczy arbitra lub przewodniczącego w terminie trzydziestu dni od daty otrzymania wniosku, każda ze stron może zwrócić się do Prezesa Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, aby wyznaczył odpowiednie osoby.

(c) Żadna strona nie ma prawa zmienić arbitra wyznaczonego przez siebie, gdy przesłuchania dotyczące sporu już się rozpoczęły. W przypadku gdy któryś z arbitrów (włącznie z przewodniczącym trybunału) rezygnuje, umiera lub staje się niezdolny do wykonywania czynności, zostaje wyznaczony jego następca zgodnie z tą samą procedurą, jaka była stosowana w przypadku jego poprzednika, a następca ma te same prawa i obowiązki co poprzedni arbiter.

(d) Trybunał zbiera się po raz pierwszy w terminie i miejscu wyznaczonym przez przewodniczącego. Następnie trybunał ustala miejsce i daty posiedzeń.

(e) O ile niniejszy załącznik nie stanowi inaczej lub strony nie zdecydują inaczej, trybunał określa swoje procedury i kieruje się w tej kwestii zasadami ustalonymi w konwencji o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych pomiędzy państwami a obywatelami innych państw.

(f) Trybunał sam określa swoje kompetencje, z wyjątkiem sytuacji, gdy podnoszone przed trybunałem wskazują, że spór podlega kompetencjom Zarządu lub Rady zgodnie z artykułem 56 lub kompetencjom sądu bądź organu arbitrażowego wyznaczonego porozumieniem stron zgodnie z artykułem 1 niniejszego załącznika i gdy trybunał upewni się, że zastrzeżenie jest słuszne. Wówczas zastrzeżenie zostaje przedstawione przez trybunał do Zarządu, Rady lub wskazanej jednostki, w zależności od przypadku, i tok postępowania arbitrażowego zostaje wstrzymany aż do podjęcia decyzji w tej sprawie. Jest ona wiążąca dla trybunału.

(g) W jakimkolwiek sporze objętym przepisami niniejszego załącznika trybunał stosuje postanowienia niniejszej konwencji, jakiekolwiek porozumienia między stronami mające znaczenie dla sprawy, przepisy i regulacje Agencji, stosowne przepisy prawa międzynarodowego, przepisy prawa krajowego zainteresowanych krajów członkowskich w takim samym zakresie, jak teść umowy inwestycyjnej, jeżeli taka istnieje. Niezależnie od przepisów niniejszej konwencji trybunał może podejmować decyzje w sprawie sporu na zasadzie ex aequo et bono, jeżeli Agencja i zainteresowany kraj członkowski wyrażą zgodę. Trybunał nie może wydać orzeczenia w oparciu o zasadę non liquet na podstawie braku lub niejasności przepisów.

(h) Trybunał umożliwia sprawiedliwe wysłuchanie wszystkich stron. Wszelkie orzeczenia trybunału są podejmowane większością głosów, z podaniem podstaw ich wydania. Orzeczenie jest sporządzane na piśmie i podpisane przez przynajmniej dwóch arbitrów, a jego kopia zostaje doręczona każdej stronie. Orzeczenie jest ostateczne i wiążące dla stron i nie podlega apelacji, unieważnieniu lub rewizji.

(i) Jeżeli między stronami powstanie spór co do znaczenia lub zakresu orzeczenia, każda ze stron może w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wydania wyroku wnieść na piśmie o interpretację orzeczenia do przewodniczącego trybunału, który to orzeczenie wydał. Przewodniczący, o ile to możliwe, przekazuje ten wniosek trybunałowi, który to orzeczenie wydał, i zwołuje trybunał w terminie sześćdziesięciu dni od otrzymania wniosku. Jeżeli jest to niemożliwe, zostaje ustanowiony nowy trybunał zgodnie z postanowieniami ustępu (a) do (d). Trybunał może zawiesić wykonanie decyzji do czasu podjęcia decyzji co do interpretacji, o którą wniesiono.

(j) Każdy kraj członkowski uznaje orzeczenia z mocą decyzji wydane zgodnie z niniejszym artykułem za wiążące na swoim terytorium, tak jak gdyby to był ostateczny wyrok wydany przez sąd tego kraju członkowskiego. Wykonanie wyroku podlega przepisom dotyczącym wykonywania wyroków w kraju, na którego terytorium ten ma być wykonany, i nie uchyla obowiązujących przepisów dotyczących immunitetu egzekucyjnego.

(k) O ile strony nie uzgodnią inaczej, honoraria i wynagrodzenie arbitrów określa się na podstawie stawek stosowanych przy arbitrażu MCRSI. Każda strona pokrywa swoje własne koszty związane z postępowaniem arbitrażowym. Koszty trybunału pokrywane są w częściach równych przez strony, chyba że trybunał zadecyduje inaczej. Jakiekolwiek sprawy związane z podziałem kosztów trybunału i zasad ich uiszczenia są rozstrzygane przez trybunał.

Artykuł 5

Zawiadomienia procesowe

Jakiekolwiek zawiadomienia procesowe lub sprawozdania związane z procedurą prowadzoną zgodnie z niniejszym załącznikiem dokonywane są na piśmie. Dokonywane one są z upoważnienia zainteresowanego kraju członkowskiego, zgodnie z artykułem 38 niniejszej konwencji, lub przez ten kraj członkowski w głównej siedzibie Agencji.

ZAŁĄCZNIK A

CZŁONKOSTWO l UDZIAŁY

Kategoria pierwsza

* Państwa określone w kategorii drugiej są rozwijającymi się państwami członkowskimi w rozumieniu niniejszej konwencji.

ZAŁĄCZNIK B

WYBÓR DYREKTORÓW

1. Kandydaci na stanowiska dyrektorów są wyznaczani przez gubernatorów, z tym że gubernator może wyznaczyć tylko jedną osobę.

2. Wyboru dyrektorów dokonuje się przez gubernatorów w drodze głosowania.

3. W czasie wyborów dyrektorów każdy gubernator może głosować na jednego kandydata wszystkimi głosami, do jakich kraj członkowski przez niego reprezentowany jest uprawniony zgodnie z ustępem (a) artykułu 40.

4. Jedna czwarta wszystkich dyrektorów zostaje wybrana oddzielnie, po jednym dyrektorze przez każdego z gubernatorów reprezentujących kraj członkowski posiadający najwięcej udziałów. Jeżeli ogólna liczba dyrektorów nie dzieli się przez cztery, ilość dyrektorów wybranych w ten sposób jest równa jednej czwartej najbliższej niższej liczby, która dzieli się przez cztery.

5. Reszta dyrektorów zostaje wybrana przez pozostałych gubernatorów zgodnie z postanowieniami ustępów od 6 do 11 niniejszego załącznika.

6. Jeżeli liczba wyznaczonych kandydatów równa jest liczbie dyrektorów, którzy mają być wybrani, wszyscy kandydaci są wybierani w pierwszym głosowaniu, z tym że kandydat lub kandydaci, którzy otrzymali mniej niż minimalny procent całkowitej liczby głosów ustalony przez Radę dla takich wyborów, nie zostają wybrani, jeżeli którykolwiek z kandydatów otrzyma więcej głosów niż maksymalny procent całkowitej liczby głosów ustalony przez Radę.

7. Jeżeli ilość wyznaczonych kandydatów przekracza ilość dyrektorów, którzy mają być wybrani, zostają wybrani kandydaci, którzy uzyskają największą ilość głosów, z wyjątkiem każdego kandydata, który otrzymał mniej głosów niż minimalny procent całkowitej liczby głosów ustalony przez Radę.

8. Jeżeli żaden z pozostałych dyrektorów nie zostaje wybrany w pierwszej turze wyborów, zostaje przeprowadzona druga tura wyborów. Kandydat lub kandydaci, którzy nie zostali wybrani w pierwszej turze wyborów, mogą ponownie kandydować.

9. W drugiej turze wyborów głosowanie będzie ograniczone do (i) tych gubernatorów, którzy głosowali na niewybranego kandydata w pierwszej turze wyborów, oraz (ii) tych gubernatorów, którzy w pierwszej turze wyborów oddali swoje głosy na wybranego kandydata, który już otrzymał maksymalny procent całkowitej liczby głosów ustalony przez Radę, zanim ich głosy zostały wzięte pod uwagę.

10. Przy określaniu, kiedy wybrany kandydat otrzymał więcej niż maksymalny procent głosów, głosy gubernatora dysponującego największą ilością głosów oddane na takiego kandydata zalicza się jako pierwsze, następnie głosy gubernatora dysponującego drugą co do wielkości ilością głosów i tak dalej, dopóki maksymalny procent nie zostanie osiągnięty.

11. Jeżeli nie wszyscy pozostali dyrektorzy zostali wybrani w drugiej turze wyborów, dalsze wybory przeprowadza się zgodnie z tymi samymi zasadami, dopóki wszyscy dyrektorzy nie zostaną wybrani, z tym że gdy pozostanie do wybrania tylko jeden dyrektor, może on być wybrany zwykłą większością pozostałych głosów i zakłada się, że został wybrany wszystkimi tymi głosami.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 3 listopada 1989 r.

Prezydent Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: W. Jaruzelski

L.S.