Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 239 poz. 2048

Na podstawie art. 30 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403) zarządza się, co następuje:

1) wysokość i szczegółowe zasady przyznawania i wypłaty dodatku zagranicznego;

2) rodzaje, wysokość, tryb i szczegółowe zasady przyznawania świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej.

2. Za dzień podjęcia wykonywania obowiązków służbowych w placówce zagranicznej uważa się dzień przyjazdu członka służby zagranicznej do placówki zagranicznej, wyznaczony przez pracodawcę.

2. Wypłata pierwszego dodatku zagranicznego następuje w dniu podjęcia wykonywania obowiązków służbowych w placówce zagranicznej przez członka służby zagranicznej, a jeżeli dzień ten przypada w dniu wolnym od pracy, w następnym dniu roboczym.

2. Dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących oblicza się od dodatku zagranicznego bazowego w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA) przy zastosowaniu wskaźników kosztów utrzymania w tych państwach, wymienionych w ostatnim Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych, publikowanym w roku poprzedzającym rok, w którym dokonuje się obliczenia. Waloryzacji dodatku zagranicznego bazowego dokonuje się raz w roku, z dniem 1 maja.

3. Waloryzacji dodatku zagranicznego bazowego, o której mowa w ust. 2, dokonuje minister właściwy do spraw zagranicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw pracy.

4. W państwach przyjmujących, dla których w Biuletynie Statystycznym Narodów Zjednoczonych nie publikuje się wskaźnika kosztów utrzymania, pracodawca ustala dodatek zagraniczny bazowy w wysokości dodatku zagranicznego bazowego w państwie przyjmującym o zbliżonych kosztach utrzymania.

2. Powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1, wynosi, z zastrzeżeniem ust. 3:

1) dla pracownika samotnego lub pracownika z jednym członkiem rodziny – do 75 m²;

2) dla pracownika z dwoma lub trzema członkami rodziny – do 110 m²;

3) dla pracownika z czterema członkami rodziny – do 130 m²;

4) dla pracownika z więcej niż czterema członkami rodziny – dodatkowo do 20 m² dla każdego następnego członka rodziny.

3. Do powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego nie wlicza się pomieszczeń reprezentacyjnych, użytkowanych w związku z funkcją pełnioną przez członka służby zagranicznej.

4. W przypadku gdy członkowi służby zagranicznej został przydzielony, na jego pisemny wniosek, lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej przekraczającej powierzchnię, o której mowa w ust. 2, członek służby zagranicznej ponosi koszty korzystania z tego lokalu w części przekraczającej tę powierzchnię.

5. Przyjęcie oraz zwrot przydzielonego lokalu mieszkalnego wraz z wyposażeniem przez członka służby zagranicznej następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

6. Od chwili przyjęcia lokalu mieszkalnego członek służby zagranicznej ponosi odpowiedzialność za szkody wynikłe z niewłaściwego użytkowania lokalu i jego wyposażenia.

2. Członek służby zagranicznej wnosi kaucję, o której mowa w ust. 1, w walucie, w której otrzymuje dodatek zagraniczny, w dwunastu miesięcznych ratach, poczynając od czwartego miesiąca pracy w placówce zagranicznej.

3. Zwrot kaucji następuje przy zwrocie lokalu mieszkalnego przydzielonego członkowi służby zagranicznej na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, stwierdzającego zwrot lokalu mieszkalnego i wyposażenia w stanie kompletnym i niepogorszonym, z uwzględnieniem ich naturalnego zużycia.

4. W przypadku stwierdzenia w protokole zdawczo-odbiorczym szkód lub braków, o których mowa w ust. 1, członek służby zagranicznej jest obowiązany do ich usunięcia lub uzupełnienia na swój koszt.

5. W przypadku odmowy usunięcia szkód lub uzupełnienia braków przez członka służby zagranicznej, kierownik placówki zagranicznej pokrywa koszty usunięcia szkód lub uzupełnienia braków z kaucji, o której mowa w ust. 1. Jeśli koszty te przekraczają wysokość kaucji, członek służby zagranicznej obowiązany jest pokryć różnicę.

2. Członek służby zagranicznej pokrywa koszty bieżącej konserwacji przydzielonego lokalu i wyposażenia.

1) pokrycie przez pracodawcę kosztów:

a) ogrzewania lokalu mieszkalnego,

b) zaopatrzenia w zimną i ciepłą wodę,

c) oświetlenia korytarzy, klatek schodowych oraz utrzymania urządzeń, pomieszczeń i otoczenia budynków przeznaczonych do wspólnego użytkowania lokatorów, zbiorczych anten telewizyjnych i abonamentu telewizji kablowej znajdującej się w budynku mieszkalnym, korzystania z wind, wywozu śmieci, a także innych świadczeń i opłat wynikających z miejscowych warunków i zwyczajów – jeżeli jest zobowiązany do ich ponoszenia,

d) zainstalowania, przeniesienia, utrzymania linii, opłat stałych i konserwacji jednego stacjonarnego aparatu telefonicznego standardowego (bez dodatkowego wyposażenia) w lokalu mieszkalnym członka służby zagranicznej zamieszkałego poza siedzibą placówki zagranicznej oraz analogiczne koszty jednego aparatu telefonicznego wewnętrznego z wyjściem do sieci miejskiej w lokalu mieszkalnym członka służby zagranicznej zamieszkałego w placówce zagranicznej;

2) zwrot przez pracodawcę kosztów klimatyzacji i wentylacji lokalu mieszkalnego w wysokości 70%, w przypadku zaś lokalu mieszkalnego znajdującego się w miejscu określonym w rozporządzeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 25 kwietnia 2002 r. w sprawie wykazu miejsc o klimacie szczególnie szkodliwym dla zdrowia przebywających w nich na placówkach zagranicznych członków służby zagranicznej (Dz. U. Nr 50, poz. 457) – w 100%.

1) pokrywa się koszty podróży przesiedleniowej członka służby zagranicznej i każdego przenoszącego się z nim członka rodziny, niezależnie od terminu ich faktycznego przesiedlenia, na warunkach określonych w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju;

2) wypłaca się ryczałt w wysokości 1,5 diety określonej w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, na członka służby zagranicznej i każdego przenoszącego się z nim członka rodziny – jeżeli podróż trwa krócej niż 24 godziny; przy podróży trwającej dłużej niż 24 godziny wypłaca się trzy diety na osobę;

3) pokrywa się koszty przewozu rzeczy osobistego użytku i przedmiotów gospodarstwa domowego (mienie przesiedleniowe), w granicach określonych w ust. 2.

2. Koszty związane z przewozem mienia przesiedleniowego członka służby zagranicznej ustala się w wysokości wynikającej z pomnożenia bieżących stawek frachtu IATA przez wagę mienia przesiedleniowego. Wagę tę określa się, przyjmując po 100 kg na członka służby zagranicznej i na każdego przenoszącego się z nim członka rodziny.

3. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 2, nie przysługuje, jeżeli członek służby zagranicznej korzysta z możliwości przewozu mienia przesiedleniowego transportem służbowym.

2. Zasiłek adaptacyjny wypłaca się w dniu podjęcia wykonywania obowiązków służbowych w placówce zagranicznej lub w najbliższym dniu roboczym, w walucie, w której wypłaca się dodatek zagraniczny. Na pisemny wniosek członka służby zagranicznej zasiłek może być wypłacony przed przyjazdem na placówkę w złotych.

3. Członkowi służby zagranicznej, któremu, na jego wniosek, w okresie 2 lat od wyznaczenia stanowiska pracy w placówce zagranicznej, wyznaczono stanowisko pracy w innej placówce zagranicznej, zasiłek adaptacyjny nie przysługuje.

2. Z tytułu nieskorzystania ze świadczeń.. o których mowa w ust. 1, członkowi służby zagranicznej nie przysługuje ekwiwalent pieniężny.

2. Pracodawca wyznacza szkołę, o której mowa w ust. 1, kierując się potrzebą zapewnienia porównywalności warunków kształcenia dzieci członka służby zagranicznej z warunkami posiadanymi przez dzieci członków korpusu dyplomatycznego lub konsularnego innych państw oraz wysokością opłat na naukę.

3. Zwrot opłat, o których mowa w ust. 1, nie obejmuje wydatków na podręczniki i przybory szkolne, składki ubezpieczeniowe, odzież szkolną, wyżywienie, dojazdy dziecka do szkoły, opłaty za zajęcia ponadobowiązkowe, w tym językowe kursy dokształcające, zajęcia i wycieczki.

1) pobytu i leczenia w szpitalu lub w innym zakładzie leczniczym, porodów, porad i badań lekarskich oraz zabiegów leczniczych, z wyjątkiem kosztów pobytu i leczenia w sanatorium lub uzdrowisku, porad i zabiegów z zakresu kosmetyki, oraz osobistych wydatków chorego – w 100%;

2) badań dodatkowych zleconych przez lekarza – w 100%;

3) obowiązkowych szczepień ochronnych zleconych przez WHO, miejscową lub krajową służbę zdrowia – w100%;

4) rehabilitacji zaleconej przez lekarza, w tym fizykoterapii, elektroterapii, kinezyterapii, gimnastyki korekcyjnej u dzieci i młodzieży do 18 roku życia – w 50%;

5) leczenia cukrzycy (wizyty lekarskie, analizy, lekarstwa, testy, wstrzykiwacze) – w 100%;

6) leczenia stomatologicznego, zachowawczego i profilaktycznego – w 70%;

7) chirurgii stomatologicznej, ekstrakcji zębów, badania rentgenowskiego zębów – w 100%;

8) porad z zakresu protetyki i ortodoncji, uzupełnień protetycznych – nie częściej niż raz na pięć lat, aparatów ortodontycznych dla dzieci i młodzieży do 18 roku życia – w 50%;

9) zakupu leków na zlecenie lekarza – w 70%, a w przypadku członków służby zagranicznej wykonujących obowiązki służbowe w placówce zagranicznej mającej siedzibę w miejscu określonym w rozporządzeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 25 kwietnia 2002 r. w sprawie wykazu miejsc o klimacie szczególnie szkodliwym dla zdrowia przebywających w nich na placówkach zagranicznych członków służby zagranicznej – w 100%;

10) zakupu strzykawek i igieł jednorazowych oraz materiałów opatrunkowych zaleconych przez lekarza – w 100%;

11) zakupu soczewek korekcyjnych (soczewek dwuogniskowych, standardowych soczewek kontaktowych), zleconych przez lekarza okulistę lub optyka, nie częściej niż raz na 2 lata i tylko w przypadku zmiany ich mocy – w 50% kosztów standardowych soczewek korekcyjnych, bez dodatkowych filtrów i zabezpieczeń; w przypadku dzieci i młodzieży do 18 roku życia, w razie pogorszenia się wady wzroku, dopuszcza się zwrot kosztów szkieł częściej, w zależności od wniosku lekarza.

2. Zwrot kosztów leczenia nie przysługuje, gdy członek służby zagranicznej i członkowie rodziny przebywający z nim na stałe za granicą:

1) są uprawnieni do bezpłatnego leczenia w państwie przyjmującym i mogą ze względu na poziom lecznictwa w tym państwie korzystać z tego uprawnienia;

2) korzystają bez uzasadnionej przyczyny z usług lekarzy i zakładów leczniczych innych niż te, które, stosownie do zawartego porozumienia, są zobowiązane do leczenia pracowników placówek;

3) korzystają z porad lekarskich, dentystycznych i innych usług leczniczych poza gabinetami lekarskimi i dentystycznymi działającymi przy polskich placówkach za granicą – bez skierowań wystawionych przez lekarzy tych gabinetów;

4) korzystają bez uzasadnienia z drogich procedur medycznych, mimo dostępu do tańszych, porównywalnych procedur medycznych.

3. Zwrot kosztów leczenia następuje w walucie, w której zostały poniesione.

1) zwrot kosztów następuje w formie miesięcznego ryczałtu w wysokości nie większej niż koszt 100 litrów paliwa, wyliczonego jako 150% ceny paliwa płaconej przez placówkę zagraniczną;

2) przyznany ryczałt dotyczy przejazdów członka służby zagranicznej w celach służbowych na terenie miejscowości, w której znajduje się siedziba placówki zagranicznej, oraz podróży służbowych poza tą miejscowością w odległości do 50 km w obie strony łącznie;

3) ryczałt wypłacany jest po upływie miesiąca, za który przysługuje.

2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje w okresie, w którym członek służby zagranicznej nie wykonuje pracy. Za każdy dzień, za który ryczałt nie przysługuje, potrąca się 1/30 miesięcznego ryczałtu.

Prezes Rady Ministrów: L. Miller

Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
 z dnia 23 grudnia 2002 r. (poz. 2048)

Tabela mnożników dodatku zagranicznego bazowego służących do ustalenia wysokości dodatku zagranicznego członka służby zagranicznej wykonującego obowiązki służbowe w placówce zagranicznej