Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 239 poz. 2029

Na podstawie art. 45 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145) zarządza się, co następuje:

1) wymagania techniczne i wymagania ochrony radiologicznej dotyczące pracowni stosujących źródła promieniotwórcze lub urządzenia zawierające takie źródła oraz wymagania dotyczące urządzeń wytwarzających promieniowanie jonizujące i pracowni stosujących takie urządzenia;

2) zasady pracy ze źródłami promieniotwórczymi, urządzeniami zawierającymi takie źródła oraz urządzeniami wytwarzającymi promieniowanie jonizujące, stosowanymi poza pracowniami, o których mowa w pkt 1;

3) sposób prowadzenia kontroli źródeł promieniowania jonizującego oraz ewidencji źródeł promieniotwórczych;

4) wzór karty ewidencyjnej do prowadzenia ewidencji źródeł promieniotwórczych.

1) „akceleratorze" – rozumie się przez to urządzenie wytwarzające promieniowanie jonizujące w wyniku przyspieszania cząstek naładowanych, w szczególności: przyspieszacz liniowy, betatron, cyklotron, generator neutronów;

2) „aparacie rentgenowskim" – rozumie się przez to aparat lub zestaw składający się z urządzeń przeznaczonych do wytwarzania i wykorzystywania promieniowania rentgenowskiego, w którym źródłem promieniowania jonizującego jest lampa rentgenowska;

3) „grupach izotopów" – rozumie się przez to grupy, na które dzieli się izotopy promieniotwórcze w zależności od wartości skutecznej dawki obciążającej przy jednostkowym wniknięciu izotopu do organizmu;

4) „otwartym źródle promieniotwórczym" – rozumie się przez to źródło promieniotwórcze niebędące zamkniętym źródłem promieniotwórczym;

5) „pomieszczeniu do napromieniania" – rozumie się przez to pomieszczenie, w którym w celu napromieniania jest wyprowadzana wiązka promieniowania z zainstalowanego akceleratora, aparatu rentgenowskiego lub urządzenia zawierającego zamknięte źródło promieniotwórcze, oraz pomieszczenie, w którym w celu napromieniania jest wyprowadzane źródło promieniotwórcze z urządzenia zawierającego zamknięte źródło promieniotwórcze;

6) „pomieszczeniu terapeutycznym" – rozumie się przez to pomieszczenie do napromieniania, w którym wyprowadzana wiązka promieniowania lub wyprowadzane źródło promieniotwórcze są wykorzystywane do prowadzenia leczenia promieniowaniem jonizującym;

7) „pracowni" – rozumie się przez to pracownię rentgenowską, pracownię akceleratorową i pracownię izotopową;

8) „pracowni akceleratorowej" – rozumie się przez to zespół pomieszczeń z zainstalowanym akceleratorem, w skład których wchodzi co najmniej jedno pomieszczenie do napromieniania;

9) „pracowni izotopowej" – rozumie się przez to pomieszczenie lub zespół pomieszczeń przeznaczonych do pracy z otwartymi lub zamkniętymi źródłami promieniotwórczymi oraz urządzeniami zawierającymi zamknięte źródła promieniotwórcze;

10) „pracowni rentgenowskiej" – rozumie się przez to pomieszczenie do pracy z aparatem rentgenowskim lub zespół pomieszczeń składających się przynajmniej z jednego pomieszczenia do pracy z aparatem rentgenowskim lub pomieszczenia do napromieniania;

11) „sterowni" – rozumie się przez to pomieszczenie, z którego kieruje się zdalnie pracą akceleratora, aparatu rentgenowskiego lub urządzenia zawierającego zamknięte źródło promieniotwórcze;

12) „śluzie sanitarno-dozymetrycznej" – rozumie się przez to wydzielony teren pracowni izotopowej z otwartymi źródłami promieniotwórczymi, wyposażony w stacjonarny przyrząd dozymetryczny i urządzenia sanitarne (umywalkę, a jeżeli wymagają tego prowadzone prace, również natrysk), przystosowany do usuwania zewnętrznych skażeń promieniotwórczych z powierzchni ciała ludzkiego, ze środków ochrony indywidualnej oraz do zmiany odzieży i obuwia roboczego;

13) „świadectwie źródła" – rozumie się przez to dokumentację źródła promieniotwórczego, sporządzoną przez producenta tego źródła;

14) „świadectwie wyjściowego materiału promieniotwórczego" – rozumie się przez to dokumentację wyjściowego materiału promieniotwórczego, sporządzoną przez producenta tego materiału;

15) „typie zamkniętego źródła promieniotwórczego" – rozumie się przez to zespół cech konstrukcyjnych i parametrów fizycznych charakteryzujących punktowe, powierzchniowe oraz liniowe źródło promieniotwórcze, w tym rodzaj wykorzystywanego promieniowania jonizującego;

16) „wyjściowym materiale promieniotwórczym" – rozumie się przez to materiał tarczowy otrzymany z reaktora jądrowego lub inny materiał wykorzystywany do produkcji źródeł promieniotwórczych;

17) „zamkniętym źródle promieniotwórczym" – rozumie się przez to źródło promieniotwórcze o takiej budowie, która w warunkach określonych dla jego stosowania uniemożliwia przedostanie się do środowiska zawartej w nim substancji promieniotwórczej;

18) „zezwoleniu" – rozumie się przez to zezwolenia na wykonywanie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące.

1) stosowanie wyposażenia i sprzętu zgodnie z ich przeznaczeniem i zaleceniami producenta;

2) stosowanie środków ochrony indywidualnej;

3) dopuszczanie do pracy na poszczególnych stanowiskach pracy osób przeszkolonych i posiadających kwalifikacje wymagane do pracy na tych stanowiskach;

4) stałą kontrolę parametrów stosowanych procedur oraz bieżącą kontrolę i konserwację eksploatowanych urządzeń.

1) niemieszkalnych obiektach budowlanych lub

2) niemieszkalnej części budynku, o ile pomieszczenia pracowni nie przylegają do pomieszczeń mieszkalnych lub przeznaczonych do stałego pobytu osób, z zastrzeżeniem § 16.

2. Pracownie izotopowe lokalizuje się w miejscach zabezpieczonych przed zalaniem wodą w budynkach zaliczonych, zgodnie z przepisami prawa budowlanego, co najmniej do klasy D odporności pożarowej, przy czym pomieszczenia, w których są przechowywane źródła i odpady promieniotwórcze – co najmniej do klasy B odporności pożarowej.

3. Wejście do pracowni oznacza się tablicami informacyjnymi, których wzory są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

4. Stopień osłabienia promieniowania jonizującego przez ściany zewnętrzne i stropy pracowni zapobiega otrzymaniu przez osoby z ogółu ludności w ciągu kolejnych 12 miesięcy dawki skutecznej (efektywnej) promieniowania jonizującego, związanej z prowadzeniem działalności z promieniowaniem jonizującym w pracowni, nieprzekraczającej 0,1 milisiwerta (mSv), z uwzględnieniem czasu narażenia tych osób, rodzaju prowadzonych w pracowni prac i rodzaju stosowanych osłon.

5. Pracownię wyposaża się, zależnie od rodzaju prowadzonych prac, w:

1) sprzęt dozymetryczny dostosowany do używanych źródeł promieniowania jonizującego;

2) stałe lub ruchome osłony przed promieniowaniem jonizującym;

3) pojemniki do przechowywania źródeł i odpadów promieniotwórczych;

4) środki ochrony indywidualnej przed skażeniami promieniotwórczymi i napromienieniem;

5) wentylację grawitacyjną, chyba że dla danego rodzaju lub klasy pracowni jest wymagana wentylacja mechaniczna, a jeżeli producent urządzeń zainstalowanych w pracowni tego wymaga, także w klimatyzację;

6) instalację wodną i kanalizacyjną.

6. Źródła i odpady promieniotwórcze przechowuje się w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się skażeń promieniotwórczych.

7. Miejsce przechowywania źródeł promieniotwórczych oznacza się tablicą informacyjną, której wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

8. W pomieszczeniu, w którym są przechowywane źródła lub odpady promieniotwórcze, nie przechowuje się substancji łatwopalnych, wybuchowych, wydzielających opary żrące i powodujących korozję, a także gazów sprężonych.

9. Dokumentacja pracowni zawiera:

1) zezwolenie;

2) regulamin pracy;

3) instrukcje pracy ze źródłami promieniowania jonizującego, ustalające szczegółowe postępowanie w zakresie ochrony radiologicznej dla każdego rodzaju wykonywanych prac;

4) zakładowy plan postępowania awaryjnego;

5) rejestr wyników pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy;

6) wykaz pracowników wykonujących pracę w pracowni, z podziałem na kategorie A i B;

a. w zależności od rodzaju prac prowadzonych w pracowni, także:

7) opisy techniczne i instrukcje obsługi akceleratorów, aparatów rentgenowskich lub urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze;

8) instrukcję postępowania przeznaczoną dla pacjentów, którym podano substancję promieniotwórczą w celu medycznej diagnostyki lub leczenia;

9) instrukcje obsługi i świadectwa wzorcowania sprzętu dozymetrycznego;

10) ewidencję źródeł i odpadów promieniotwórczych;

11) rejestr dawek indywidualnych promieniowania jonizującego otrzymanych przez pracowników.

1) powierzchnia pomieszczenia, w którym są prowadzone prace ze źródłami promieniotwórczymi, nie może być mniejsza niż 10 m², przy czym w pracowni klasy Z przeznaczonej do celów medycznych powierzchnia pomieszczenia terapeutycznego nie może być mniejsza niż 20 m²;

2) wielkość wolnej powierzchni w pomieszczeniach przeznaczonych do prac ze źródłami promieniotwórczymi nie może być mniejsza niż 5 m² na jednego pracownika wykonującego pracę w pracowni.

2. Powierzchnia pomieszczenia pracowni rentgenowskiej, w której jest zainstalowany aparat rentgenowski o energii promieniowania do 300 keV, nie może być, z zastrzeżeniem § 8, mniejsza niż 10 m², chyba że w zezwoleniu określono inaczej.

3. Wysokość pomieszczenia weterynaryjnej pracowni rentgenowskiej, w którym jest zainstalowany aparat rentgenowski, nie może być mniejsza niż 2,5 m, a jeżeli łączny czas przebywania w nim pracownika nie przekracza czterech godzin na dobę, nie może być mniejsza niż 2,2 m.

4. Powierzchnia pomieszczenia do napromieniania w pracowni akceleratorowej nie może być mniejsza niż 20 m², chyba że w zezwoleniu określono inaczej.

5. W pracowniach akceleratorowych, rentgenowskich z wyjątkiem weterynaryjnych pracowni rentgenowskich, oraz w pracowniach klasy Z z wydzieloną sterownią;

1) wejście do takiej pracowni wyposaża się w sygnalizację świetlną informującą o włączeniu zasilania aparatu lub akceleratora wysokim napięciem lub umieszczeniu źródła promieniotwórczego w pozycji roboczej;

2) geometria ustawienia osłon stałych wyklucza możliwość padania pierwotnej wiązki promieniowania jonizującego na drzwi do pomieszczenia do napromieniania;

3) w pomieszczeniach terapeutycznych instaluje się wentylację mechaniczną nawiewno-wyciągową zapewniającą co najmniej 6-krotną wymianę powietrza na godzinę, chyba że producent zainstalowanego źródła promieniowania jonizującego wymaga częstszej wymiany powietrza;

4) konstrukcja drzwi umożliwia ich otwarcie od wewnątrz i od zewnątrz pomieszczenia do napromieniania.

6. Poza wymaganiami określonymi w ust. 5:

1) w pracowniach akceleratorowych, rentgenowskich z wyjątkiem weterynaryjnych pracowni rentgenowskich, oraz w pracowniach klasy Z, z wydzielonymi sterowniami zapewnia się łączność głosową i wizualną między sterownią a pomieszczeniem terapeutycznym;

2) w pracowniach akceleratorowych i rentgenowskich z wyjątkiem weterynaryjnych pracowni rentgenowskich, z wydzielonymi sterowniami stosuje się system uniemożliwiający włączenie zasilania aparatu rentgenowskiego lub akceleratora wysokim napięciem przy otwartych drzwiach do pomieszczenia do napromieniania;

3) w pracowniach klasy Z z wydzieloną sterownią stosuje się system powodujący umieszczenie źródeł w pozycji ochronnej, przy otwieraniu drzwi do pomieszczenia do napromieniania.

2. Powierzchnia pomieszczenia weterynaryjnej pracowni rentgenowskiej dla zwierząt większych, w którym jest zainstalowany aparat rentgenowski, ma zapewnić, żeby źródło promieniowania znajdowało się co najmniej 1,5 m od najbliższej ściany.

1) użytkuje się zgodnie z wymaganiami środowiskowymi i warunkami zasilania elektrycznego określonymi w opisie technicznym oraz zgodnie z instrukcją eksploatacyjną;

2) konserwuje się zgodnie z zaleceniami określonymi w instrukcji eksploatacyjnej;

3) poddaje się regularnej kontroli zgodnie z programem zapewnienia jakości i kontroli kalibracji.

2. Budowa aparatów rentgenowskich oraz akceleratorów zapewnia bezpieczeństwo elektryczne i mechaniczne przez:

1) ochronę przed niebezpieczeństwem urazu, mogącego powstać w wyniku dotknięcia aparatu rentgenowskiego lub akceleratora;

2) ochronę przed powstaniem temperatury lub łuku elektrycznego, mogących spowodować niebezpieczeństwo.

1) możliwość zamontowania ograniczników promieniowania odpowiadających przeznaczeniu aparatu rentgenowskiego;

2) ograniczenie mocy dawki promieniowania przy zamkniętym okienku wiązki promieniowania i przy najwyższych parametrach eksploatacji podanych przez producenta do wartości, która nie przekracza:

a) 25 µGy/h w odległości 0,5 m od ogniska lampy – dla aparatów rentgenowskich stosowanych do dyfrakcji promieni rentgenowskich, mikroradiografii i rentgenowskiej analizy spektralnej,

b) 2,5 µGy/h, dla napięcia do 200 kV włącznie, lub 10 µGy/h, dla napięcia powyżej 200 kV, w odległości 1 m od ogniska lampy – dla pozostałych rodzajów aparatów rentgenowskich;

3) dla aparatów rentgenowskich, w których obudowa ochronna ostania lampę rentgenowską oraz napromieniany obiekt, ograniczenie mocy dawki w odległości 0,1 m od dostępnej powierzchni obudowy do wartości, która nie przekracza:

a) 7,5 µGy/h (aparaty rentgenowskie w pełni ochronne),

b) 25 µGy/h (aparaty rentgenowskie o wysokiej ochronności).

2. Aparaty rentgenowskie w pełni ochronne i aparaty rentgenowskie o wysokiej ochronności wyposaża się w dwa niezależne zabezpieczenia, uniemożliwiające ich eksploatację przy otwarciu obudowy.

3. Aparatów rentgenowskich w pełni ochronnych nie wyposaża się w zabezpieczenia, o których mowa w ust. 2, jeżeli stosowanie aparatu rentgenowskiego nie pozwala na zamknięcie jego obudowy, a moc dawki w dostępnym miejscu otwartej obudowy nie przekracza 7,5 µGy/h.

4. Aparatów rentgenowskich o wysokiej ochronności nie wyposaża się w zabezpieczenia, o których mowa w ust. 2, jeżeli moc dawki w przestrzeni wewnętrznej aparatu rentgenowskiego, przy maksymalnych parametrach, w żadnym punkcie nie przekracza 0,25 mGy/h albo stosowanie aparatu rentgenowskiego nie pozwala na zamknięcie jego obudowy, a moc dawki w dostępnym miejscu otwartej obudowy nie przekracza 25 µGy/h.

5. Aparaty rentgenowskie diagnostyczne do celów weterynaryjnych wyposaża się w:

1) filtry umożliwiające filtrację nie mniejszą niż wartość równoważna 1,5 mm aluminium (Al);

2) przycisk do zdalnego wyzwalania ekspozycji zapewniający operatorowi zachowanie odległości co najmniej 2 m od ogniska lampy;

3) urządzenie sygnalizujące w sposób akustyczny lub optyczny wykonanie ekspozycji; sygnalizacja ma być widoczna i słyszalna z miejsca uruchomienia wyzwalacza;

4) wskaźniki natężenia prądu i napięcia na lampie rentgenowskiej;

5) świetlny wskaźnik napromienianego pola, zapewniający średnie natężenie oświetlenia pola nie mniejsze niż 100 lx (luksów) w płaszczyźnie prostopadłej do osi wiązki w odległości 1 m od ogniska, jeżeli odległość ta w normalnych warunkach pracy jest mniejsza niż 1 m.

1) bezpieczeństwo pacjenta podczas leczenia;

2) sygnalizację obecności wiązki promieniowania w pomieszczeniu terapeutycznym oraz w sterowni;

3) kontrolę dawki promieniowania i mocy dawki promieniowania z użyciem dwóch niezależnych od siebie torów dozymetrycznych;

4) zachowanie zapisu wskazań dotyczących dawki promieniowania po zakończeniu napromieniania.

2. Budowa akceleratora zapewnia zakończenie lub przerwanie napromieniania, w przypadku gdy:

1) w sytuacji prawidłowego przebiegu terapii promieniowaniem jonizującym, system pomiaru dawki promieniowania wskazał osiągnięcie wartości dawki promieniowania ustalonej przed rozpoczęciem napromieniania;

2) występuje różnica między wskazaniami niezależnych torów dozymetrycznych przekraczająca 5% tych wskazań;

3) pomiar czasu napromieniania osiągnął wartość ustaloną przed rozpoczęciem napromieniania.

2. Grupy izotopów, o których mowa w ust. 1, są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

3. Zamknięte źródła promieniotwórcze mogą być stosowane w pracowniach izotopowych z otwartymi źródłami promieniotwórczymi.

1) stanowiska pracy wyposaża się w wyciągi radiochemiczne, a jeżeli jest to potrzebne, także w komory rękawicowe lub inne urządzenia uniemożliwiające rozprzestrzenianie się skażeń promieniotwórczych;

2) powierzchnie robocze wykonuje się w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się skażeń promieniotwórczych oraz umożliwiający ich usuwanie;

3) podłogi, ściany i instalacje przygotowuje się w sposób umożliwiający usunięcie powstałych na ich powierzchniach skażeń promieniotwórczych;

4) zapewnia się wentylowanie mechaniczne pomieszczeń odrębnym systemem wentylacyjnym umożliwiającym co najmniej 3-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny;

5) w zależności od rodzaju prowadzonych prac z otwartymi źródłami promieniotwórczymi zapewnia się:

a) pomiar zawartości substancji promieniotwórczych w powietrzu i ściekach usuwanych z tej pracowni,

b) zbieranie i przechowywanie stałych i ciekłych odpadów promieniotwórczych w specjalnych pojemnikach lub zbiornikach,

c) oczyszczanie usuwanego z tej pracowni powietrza,

d) podciśnienie w szczelnych komorach roboczych, wynoszące co najmniej 200 paskali (Pa) w stosunku do otoczenia.

2. W pracowni izotopowej klasy III nie jest dopuszczalne wykonywanie czynności, które mogłyby ułatwić wprowadzenie substancji promieniotwórczych do wnętrza organizmu, w szczególności spożywanie posiłków i palenie tytoniu.

3. Organizacja pracy w pracowni izotopowej klasy III zapewnia komunikację między pomieszczeniami, z wyłączeniem magazynu źródeł i odpadów promieniotwórczych, bez konieczności wychodzenia na zewnątrz pracowni, jeżeli pracownia izotopowa klasy III jest wyposażona w magazyn zewnętrzny.

1) powierzchnię, z wyłączeniem śluzy sanitarno-dozymetrycznej i pomieszczenia do przechowywania źródeł i odpadów promieniotwórczych, nie mniejszą niż 15 m²;

2) wejście i wyjście przez śluzę sanitarno-dozymetryczną;

3) wentylację mechaniczną nawiewno-wyciągową gwarantującą:

a) przepływ powietrza w kierunku pomieszczeń, w których istnieje większe prawdopodobieństwo powstawania skażeń promieniotwórczych,

b) ruch powietrza lub układ ciśnień, który zapobiega rozprzestrzenianiu się skażeń promieniotwórczych powstających na stanowiskach pracy,

c) wyrzut powietrza na wysokości co najmniej 1 m ponad kalenicą budynku pracowni izotopowej klasy II i budynku sąsiadującego;

4) oznaczenie w sposób trwały i widoczny środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego;

5) przechowywanie źródeł i odpadów promieniotwórczych w wydzielonym magazynie, o wentylacji mechanicznej nawiewno-wyciągowej zapewniającej w czasie przebywania tam pracowników co najmniej 6-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny, przy czym włączenie wentylacji następuje co najmniej 10 minut przed wejściem pracowników do magazynu.

1) źródła promieniowania jonizującego są zainstalowane na terenie jednostki organizacyjnej w sposób uniemożliwiający niekontrolowane narażenie osób i środowiska lub

2) zachodzi konieczność prowadzenia prac w terenie, a ochrona radiologiczna nie wymaga zastosowania stałych osłon przed promieniowaniem jonizującym i izolowania miejsc stosowania źródeł promieniowania jonizującego od otoczenia.

2. W warunkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2:

1) w przypadku prac wymagających stosowania otwartych źródeł promieniotwórczych, przed rozpoczęciem prac uzyskuje się zgodę właściciela lub administratora terenu, na którym prace mają być prowadzone oraz zawiadamia się o nich właściwego inspektora sanitarnego;

2) w razie możliwości przekroczenia limitu użytkowego dawki ustalonego w zezwoleniu, osoby biorące udział w pracach wyposaża się w akustyczne indywidualne sygnalizatory promieniowania jonizującego;

3) wszystkie czynności związane ze stosowaniem otwartych źródeł promieniotwórczych wykonuje się pod nadzorem inspektora ochrony radiologicznej;

4) w razie konieczności magazynowania źródeł i odpadów promieniotwórczych poza pracownią– przechowuje się je na terenie nadzorowanym w miejscu zabezpieczonym przed pożarem, zalaniem wodą i dostępem osób postronnych, stosując wymagania, o których mowa w § 5 ust. 6–8.

1) zgodności stanu źródeł z dokumentami ewidencji źródeł promieniotwórczych;

2) szczelności zamkniętych źródeł promieniotwórczych.

2. Wyniki kontroli szczelności zamkniętych źródeł promieniotwórczych rejestruje się w protokole kontroli, który zawiera w szczególności:

1) datę kontroli;

2) typ i numer zamkniętego źródła promieniotwórczego lub urządzenia zawierającego takie źródło;

3) rodzaj izotopu promieniotwórczego, jego aktywność oraz datę określenia aktywności;

4) typ i numer przyrządu, którym wykonano pomiary;

5) wynik pomiaru;

6) wyniki kontroli;

7) nazwę i adres instytucji oraz imię i nazwisko osoby, która przeprowadziła kontrolę.

3. W jednostkach organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie wytwarzania, przetwarzania i instalowania źródeł promieniotwórczych lub urządzeń zawierających takie źródła oraz obrotu nimi kontrolę, o której mowa w ust. 1, wykonuje się na bieżąco.

2. Wyniki kontroli, o której mowa w ust. 1, odnotowuje się w protokole zdawczo-odbiorczym urządzenia.

3. Kopię protokołu zdawczo-odbiorczego, o którym mowa w ust. 2, kierownik jednostki organizacyjnej prowadzący kontrolę przekazuje organowi wydającemu zezwolenie.

2. W jednostkach organizacyjnych wykonujących działalność polegającą na obrocie źródłami promieniotwórczymi, produkcji, obrocie lub instalowaniu urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze ewidencja obejmuje przychód i rozchód źródeł promieniotwórczych i jest prowadzona na karcie ewidencyjnej, której wzór jest określony w załączniku nr 6 do rozporządzenia.

3. W jednostkach organizacyjnych wykonujących działalność polegającą na stosowaniu lub przechowywaniu źródeł promieniotwórczych lub urządzeń zawierających takie źródła ewidencja obejmuje odpowiednio stosowane lub przechowywane źródła promieniotwórcze i jest prowadzona na kartach ewidencyjnych, których wzory są określone w załącznikach nr 7–10 do rozporządzenia.

4. W jednostkach organizacyjnych wykonujących działalność polegającą na transporcie źródeł promieniotwórczych lub urządzeń zawierających takie źródła, z wyłączeniem transportu wewnątrz jednostki, ewidencja obejmuje dokumenty przewozowe określone w przepisach dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych.

2. Dokumenty przewozowe, o których mowa w § 21 ust. 4, kierownik jednostki organizacyjnej przechowuje przez okres 3 lat od dnia zakończenia transportu źródeł promieniotwórczych.

3. Kierownik jednostki organizacyjnej wykonującej działalność, o której mowa w § 21 ust. 3, na której wykonywanie jest wymagane zezwolenie, sporządza ewidencję posiadanych zamkniętych źródeł promieniotwórczych według stanu na dzień 31 grudnia danego roku, na karcie ewidencyjnej, której wzór jest określony w załączniku nr 11 do rozporządzenia, oraz przesyła tę kartę Prezesowi Państwowej Agencji Atomistyki w terminie do dnia 31 stycznia roku następnego.

4. Prezes Państwowej Agencji Atomistyki przechowuje karty ewidencyjne, o których mowa w ust. 3, przez okres 30 lat od dnia ich otrzymania.

Prezes Rady Ministrów: L. Miller

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 17 grudnia 2002 r. (poz. 2029)

Załącznik nr 1

WZORY TABLIC INFORMACYJNYCH DO OZNAKOWANIA WEJŚCIA DO PRACOWNI

Załącznik nr 2

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNAKOWANIA MIEJSCA PRZECHOWYWANIA ŹRÓDEŁ PROMIENIOTWÓRCZYCH*

Załącznik nr 3

KLASY PRACOWNI IZOTOPOWYCH Z OTWARTYMI ŹRÓDŁAMI PROMIENIOTWÓRCZYMI W ZALEŻNOŚCI OD AKTYWNOŚCI STOSOWANYCH JEDNOCZEŚNIE W PRACOWNI IZOTOPÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH l ICH PRZYNALEŻNOŚCI DO GRUPY IZOTOPÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH

Objaśnienia:

1. W przypadku pracowni przeznaczonej do prac z izotopami promieniotwórczymi różnych grup izotopów, klasę pracowni określa się porównując aktywność obliczoną według wzoru:

A = A ₁ + 0,1 A ₂ + 0,01 A ₃ + 0,001 A₄

gdzie A ₁, A ₂, A ₃, A ₄ - stosowana jednocześnie maksymalna aktywność izotopów odpowiednio l, 2,3 lub 4 grupy izotopów

z aktywnością l grupy izotopów przewidzianą dla poszczególnych klas pracowni.

2. W zależności od rodzaju wykonywanych czynności z substancjami promieniotwórczymi, aktywność stosowanych jednocześnie w pracowni izotopów promieniotwórczych może być zwiększona lub zmniejszona, poprzez pomnożenie przez współczynnik:

Załącznik nr 4

GRUPY IZOTOPÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH

Załącznik nr 5

Załącznik nr 6

Załącznik nr 7

Załącznik nr 8

Załącznik nr 9

Załącznik nr 10

Załącznik nr 11