REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 230 poz. 1925

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 51 oraz art. 55 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. [Zakres przedmiotowy]

Rozporządzenie określa:

1) sposób kwalifikowania odpadów promieniotwórczych do kategorii i podkategorii;

2) sposób prowadzenia ewidencji i kontroli odpadów promieniotwórczych oraz wzór karty ewidencyjnej;

3) warunki przechowywania odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego i wymogi, jakim muszą odpowiadać obiekty, pomieszczenia i opakowania przeznaczone do przechowywania poszczególnych kategorii odpadów promieniotwórczych, oraz wymogi, jakim muszą odpowiadać przechowalniki wypalonego paliwa jądrowego;

4) kategorie i podkategorie odpadów promieniotwórczych, które mogą być składowane w poszczególnych rodzajach składowisk;

5) szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać poszczególne rodzaje składowisk, dotyczące lokalizacji, eksploatacji, budowy i zamknięcia;

6) warunki, jakie powinno spełniać składowisko, aby mogło być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych;

7) szczegółowe wymagania w zakresie przygotowania odpadów promieniotwórczych do składowania.

§ 2.

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) „zezwoleniu” – należy przez to rozumieć zezwolenie na wykonywanie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące;

2) „izotopach” – należy przez to rozumieć izotopy promieniotwórcze;

3) „izotopach krótkożyciowych” – należy przez to rozumieć izotopy, których okres połowicznego rozpadu nie przekracza 30 lat;

4) „izotopach długożyciowych” – należy przez to rozumieć izotopy, których okres połowicznego rozpadu przekracza 30 lat;

5) „stężeniu promieniotwórczym izotopu w odpadach” – należy przez to rozumieć aktywność tego izotopu w 1 kilogramie odpadów;

6) „zamkniętym źródle promieniotwórczym” – należy przez to rozumieć źródło promieniowania o takiej budowie, która w normalnych warunkach jego stosowania uniemożliwia przedostanie się do środowiska zawartej w nim substancji promieniotwórczej.

Rozdział 2

Sposób kwalifikowania odpadów promieniotwórczych do kategorii i podkategorii

§ 3. [Odpady promieniotwórcze niskoaktywne]

1. Odpady kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych, z zastrzeżeniem § 4, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu w tych odpadach przekracza wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia, ale nie więcej niż dziesięć tysięcy razy.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze, odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych, z zastrzeżeniem § 4, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 1, ale nie przekracza 10 000.

3. Do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych kwalifikuje się także odpady ciekłe zawierające jeden izotop, w których stężenie promieniotwórcze izotopu nie przekracza wartości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, powstałe w okresie nie dłuższym niż 30 dni w wyniku działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego, jeżeli aktywność tego izotopu przekracza więcej niż tysiąc razy wartość aktywności określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

4. Do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych kwalifikuje się także odpady ciekłe zawierające więcej niż jeden izotop, w których suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia nie przekracza 1, powstałe w okresie nie dłuższym niż 30 dni w wyniku działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego, jeżeli suma stosunków aktywności tych izotopów do wartości aktywności określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 1 000.

§ 4.

Nie kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych mas ziemnych lub skalnych, usuwanych lub przemieszczanych w związku z realizacją inwestycji lub prowadzeniem eksploatacji kopalin, wraz z ich przerabianiem, zawierających naturalne izotopy promieniotwórcze, jeżeli suma stosunków maksymalnych stężeń tych izotopów, wynikających z niejednorodności odpadów, do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia nie przekracza 10 dla reprezentatywnej próbki odpadów o masie 1 kg.

§ 5.

1. Odpady promieniotwórcze kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych średnioaktywnych, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu w tych odpadach przekracza wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia więcej niż dziesięć tysięcy razy, ale nie więcej niż dziesięć milionów razy.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze, odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych średnioaktywnych, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 10 000, ale nie przekracza 10 000 000.

§ 6.

1. Odpady promieniotwórcze kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych wysokoaktywnych, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu w tych odpadach przekracza więcej niż dziesięć milionów razy wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych wysokoaktywnych, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 10 000 000.

§ 7.

Odpady promieniotwórcze niskoaktywne, średnioaktywne i wysokoaktywne dzieli się na podkategorie:

1) odpadów przejściowych – jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopów w tych odpadach w momencie ich wytworzenia jest takie, że w okresie 3 lat obniży się poniżej wartości określonych w § 3;

2) odpadów krótkożyciowych – jeżeli zawierają izotopy krótkożyciowe, a:

a) średnie stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach nie przekracza 400 kBq/kg,

b) maksymalne stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach, wynikające z niejednorodności materiału w reprezentatywnej próbce o masie 1 kg, nie przekracza 4000 kBq;

3) odpadów długożyciowych – jeżeli średnie stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach przekracza 400 kBq/kg.

§ 8.

Zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze kwalifikuje się ze względu na poziom aktywności do podkategorii:

1) niskoaktywnych – jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartości określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, ale nie przekracza wartości 10⁸ Bq;

2) średnioaktywnych – jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartość 10⁸ Bq, ale nie przekracza wartości 10¹²Bq;

3) wysokoaktywnych – jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartość 10¹² Bq.

§ 9.

1. Kwalifikowanie do kategorii lub podział na podkategorie odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 3–7, następuje na podstawie pomiarów emitowanego przez nie promieniowania jonizującego i obliczeń stężenia promieniotwórczego izotopów w odpadach przekazywanych do przechowywania, przetwarzania lub składowania, a w przypadku odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 3 ust. 3 i 4, także obliczeń aktywności izotopów.

2. Kwalifikowanie do podkategorii zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych, o których mowa w § 8, następuje na podstawie obliczeń ich aktywności lub pomiarów emitowanego przez nie promieniowania jonizującego.

3. Nie jest dopuszczalne rozcieńczanie odpadów promieniotwórczych w celu obniżenia stężenia promieniotwórczego izotopów zawartych w tych odpadach poniżej wartości określonych w § 3.

Rozdział 3

Sposób prowadzenia ewidencji i kontroli odpadów promieniotwórczych oraz wzór karty ewidencyjnej

§ 10. [Karty ewidencyjne]

1. Kierownik jednostki organizacyjnej, na której terenie powstają odpady promieniotwórcze, prowadzi ich ewidencję na kartach ewidencyjnych odrębnych dla każdego opakowania z odpadami promieniotwórczymi.

2. Wzór karty ewidencyjnej, o której mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

§ 11.

1. Karty ewidencyjne przekazuje się z odpadami promieniotwórczymi przy każdym z rodzajów działań w postępowaniu z odpadami (przemieszczaniu, przechowywaniu, przetwarzaniu lub składowaniu).

2. Kopie kart ewidencyjnych, o których mowa w ust. 1, przekazujący przechowuje przez okres co najmniej 3 lat od dnia przekazania.

3. W przypadku obniżenia się stężenia promieniotwórczego izotopów zawartych w odpadach promieniotwórczych poniżej wartości określonych w § 3 ust. 1 i 2 oraz w przypadku gdy nie są spełnione warunki określone w § 3 ust. 3 i 4, w karcie ewidencyjnej w punkcie „Wyniki kontroli” wpisuje się:

1) datę i sposób stwierdzenia obniżenia się stężenia promieniotwórczego;

2) imię i nazwisko osoby, która dokonała stwierdzenia obniżenia się stężenia promieniotwórczego;

3) sposób dalszego postępowania z odpadem, który przestał być odpadem promieniotwórczym.

4. W przypadku odpadów promieniotwórczych odprowadzanych do środowiska na warunkach określonych w zezwoleniu, w karcie ewidencyjnej w punkcie „Wyniki kontroli” wpisuje się:

1) datę i sposób stwierdzenia spełnienia warunków zezwolenia;

2) imię i nazwisko osoby, która stwierdziła spełnienie warunków zezwolenia;

3) sposób dalszego postępowania z odpadem promieniotwórczym.

5. Karty ewidencyjne zawierające informacje, o których mowa w ust. 3 i 4, przechowuje się przez okres trzech lat od dnia dokonania w nich ostatniego wpisu.

6. Kartę ewidencyjną odpadów promieniotwórczych przekazanych do składowania przechowuje się przez okres składowania.

§ 12.

1. Kierownik jednostki organizacyjnej przyjmującej odpady promieniotwórcze w celu ich przechowywania, przetwarzania lub składowania prowadzi w formie informatycznej bazy danych, na podstawie kart ewidencyjnych, o których mowa w § 10, wspólną ewidencję dla różnych rodzajów działań w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi.

2. Wspólna ewidencja obejmuje dane zawierające:

1) nazwę jednostki organizacyjnej, która przekazała odpady promieniotwórcze;

2) symbol identyfikacyjny opakowania;

3) charakterystykę fizykochemiczną odpadów promieniotwórczych;

4) aktywność całkowitą każdego izotopu zawartego w odpadach promieniotwórczych;

5) sposób przetworzenia odpadów promieniotwórczych;

6) miejsce przechowywania odpadów promieniotwórczych;

7) w przypadku odpadów promieniotwórczych przekazanych do składowania – datę przekazania i oznaczenie obiektu składowiska, w którym odpady promieniotwórcze są składowane.

3. Kopia wspólnej ewidencji jest sporządzana według stanu na dzień 31 grudnia danego roku na informatycznych nośnikach danych i przechowywana w miejscu zapewniającym należytą ochronę przed utratą lub zniszczeniem.

4. Kopia, o której mowa w ust. 3, jest przechowywana przez okres trzech lat, licząc od zakończenia roku, w którym została sporządzona.

5. Kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, przekazuje na piśmie Prezesowi Państwowej Agencji Atomistyki do dnia 31 stycznia dane, o których mowa w ust. 2, obejmujące okres roku kalendarzowego poprzedzającego przekazanie.

§ 13.

1. Kontrola odpadów promieniotwórczych polega, z zastrzeżeniem § 14–16, na sprawdzeniu zgodności stanu odpadów promieniotwórczych z kartą ewidencyjną i obejmuje następujące rodzaje czynności kontrolnych:

1) oględziny;

2) pomiary emitowanego promieniowania jonizującego;

3) pomiary masy lub objętości odpadów promieniotwórczych.

2. Przeprowadzenie kontroli odnotowuje się w karcie ewidencyjnej odpadu promieniotwórczego nie rzadziej niż raz w roku, z podaniem daty i danych osoby, która przeprowadziła kontrolę.

§ 14.

Kontrola odpadów promieniotwórczych przechowywanych w magazynie odpadów promieniotwórczych, znajdujących się na terenie składowiska odpadów promieniotwórczych, jest wykonywana przez monitoring środowiska, o którym mowa w § 44 ust. 1 pkt 6.

§ 15.

Kontrola w odniesieniu do odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3, obejmuje następujące rodzaje czynności kontrolnych:

1) sprawdzenie w karcie ewidencyjnej tych odpadów zasadności uznania ich za odpady niebędące odpadami promieniotwórczymi;

2) sprawdzenie zasadności wyboru sposobu dalszego postępowania z tymi odpadami.

§ 16.

Kontrola w odniesieniu do odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 11 ust. 4, obejmuje następujące rodzaje czynności kontrolnych:

1) sprawdzenie zasadności stwierdzenia, że warunki zezwolenia zostały spełnione;

2) sprawdzenie zasadności wyboru sposobu dalszego postępowania z tymi odpadami.

Rozdział 4

Warunki przechowywania odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego i wymogi, jakim muszą odpowiadać obiekty, pomieszczenia i opakowania przeznaczone do przechowywania poszczególnych kategorii odpadów promieniotwórczych

§ 17. [Warunki przechowywania odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego]

1. Odpady promieniotwórcze i wypalone paliwa jądrowe przechowuje się w sposób zapewniający ochronę ludzi i środowiska w warunkach normalnych i sytuacjach zdarzeń radiacyjnych, w tym przez zabezpieczenie ich przed rozlaniem, rozproszeniem lub uwolnieniem.

2. Odpady promieniotwórcze przechowuje się w warunkach umożliwiających ich segregację według kategorii i podkategorii.

§ 18.

1. Odpady promieniotwórcze przechowuje się w obiekcie lub w pomieszczeniu (magazyn odpadów promieniotwórczych) wyposażonym w urządzenia do wentylacji mechanicznej lub grawitacyjnej oraz do oczyszczania usuwanego z tego pomieszczenia powietrza, zaliczonym zgodnie z przepisami budowlanymi co najmniej do klasy B odporności pożarowej i zabezpieczonym przed zalaniem wodą.

2. Do przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego stosuje się wymagania określone w ust. 1.

3. Wejście do przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego i do magazynu odpadów promieniotwórczych oznacza się tablicą informacyjną.

4. Wzór tablicy informacyjnej do oznaczenia przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

5. Wzór tablicy informacyjnej do oznaczenia magazynu odpadów promieniotwórczych jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

6. Ściany zewnętrzne i stropy magazynu odpadów promieniotwórczych i przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego lub zastosowane osłony zapobiegają otrzymaniu przez osoby z ogółu ludności rocznej dawki skutecznej (efektywnej) od wszystkich dróg narażenia przekraczającej wartość 0,1 mSv.

§ 19.

Magazyn odpadów promieniotwórczych i przechowalnik wypalonego paliwa jądrowego wyposaża się w:

1) sprzęt dozymetryczny odpowiedni ze względu na rodzaj emitowanego promieniowania jonizującego;

2) stałe lub ruchome osłony przed promieniowaniem;

3) środki ochrony indywidualnej przed skażeniami promieniotwórczymi i napromieniowaniem;

4) instalację wodną i kanalizacyjną – w zależności od potrzeb.

§ 20.

1. W magazynie, w którym są przechowywane odpady promieniotwórcze niegenerujące gazów, zapewnia się wentylację zapobiegającą powstawaniu zjawiska roszenia na powierzchni opakowań oraz na ścianach magazynu.

2. W magazynie, w którym są przechowywane odpady promieniotwórcze generujące gazy lub mogące spowodować skażenie promieniotwórcze powietrza, zapewnia się wentylację mechaniczną umożliwiającą zmniejszenie stężenia powstałych gazów lub skażeń do poziomu, który można pominąć z punktu widzenia ochrony radiologicznej.

§ 21.

Obiekty posiadające kanalizację specjalną na ciekłe odpady promieniotwórcze wyposaża się co najmniej w dwa zbiorniki zapewniające ciągłość odbioru odpadów promieniotwórczych.

§ 22.

1. Opakowania przeznaczone do przechowywania odpadów promieniotwórczych (zbiorniki lub pojemniki stalowe, betonowe lub z tworzyw sztucznych, bębny lub worki foliowe) dostosowuje się do stanu skupienia i właściwości fizykochemicznych odpadów promieniotwórczych.

2. Materiał opakowań nie może wchodzić w reakcje chemiczne z odpadami promieniotwórczymi.

§ 23.

1. Stałe odpady promieniotwórcze przechowuje się w pojemnikach stalowych, betonowych, z tworzyw sztucznych, bębnach lub w workach foliowych z tworzyw sztucznych o grubości powyżej 0,5 mm.

2. W workach foliowych przechowuje się tylko odpady niskoaktywne.

§ 24.

Nie jest dopuszczalne przechowywanie w tym samym opakowaniu odpadów promieniotwórczych zaliczonych do różnych kategorii i o różnych stanach skupienia.

§ 25.

Ciekłe odpady promieniotwórcze przechowuje się w zbiornikach stalowych pokrytych wewnątrz powłoką chemoodporną, zbiornikach betonowych uszczelnionych od wewnątrz i pokrytych powłoką chemoodporną lub zbiornikach z tworzyw sztucznych laminowanych, z zastrzeżeniem § 26.

§ 26.

W obiektach nieposiadających kanalizacji specjalnej ciekłe odpady promieniotwórcze można przechowywać w pojemnikach lub zbiornikach ze stali nierdzewnej lub z tworzyw sztucznych, których pojemność nie przekracza 100 dm³, oraz w pojemnikach szklanych lub ceramicznych zabezpieczonych przed uszkodzeniami mechanicznymi, których pojemność nie przekracza 25 dm³.

§ 27.

Zbiornik lub pojemnik do przechowywania ciekłych odpadów promieniotwórczych umieszcza się w wannie stalowej lub wannie betonowej pokrytej od wewnątrz powłoką chemoodporną, której pojemność jest nie mniejsza od objętości umieszczonego w niej zbiornika lub pojemnika.

§ 28.

1. Oddzielnie od pozostałych ciekłych odpadów promieniotwórczych w odrębnych zbiornikach lub pojemnikach przechowuje się ciekłe odpady promieniotwórcze zawierające:

1) izotopy alfapromieniotwórcze;

2) izotopy, których okres połowicznego rozpadu nie przekracza 65 dni.

2. Ciekłe odpady promieniotwórcze zawierające:

1) organiczne rozpuszczalniki, ekstrahenty i oleje lub

2) detergeny o stężeniu przekraczającym 10 mg/dm³, lub

3) substancje kompleksotwórcze o stężeniu przekraczającym 10 mg/dm³, lub

4) substancje rozpuszczone i osady o zawartości przekraczającej 10 g/dm³ w przeliczeniu na suchą pozostałość

przechowuje się oddzielnie od siebie oraz od odpadów, o których mowa w ust. 1.

§ 29.

Na opakowaniu do przechowywania średnioaktywnych i wysokoaktywnych odpadów promieniotwórczych umieszcza się informacje o temperaturze, której nie mogą przekroczyć przechowywane odpady, oraz o temperaturze, której nie może przekroczyć opakowanie z tym odpadem.

§ 30.

1. Wypalone paliwo jądrowe po okresie schładzania w basenie przy reaktorze przechowuje się w przechowalniku mokrym (w środowisku wodnym) lub przechowalniku suchym (w środowisku gazu obojętnego), w warunkach zapewniających nieprzekroczenie na powierzchni wypalonego elementu paliwowego temperatury dopuszczalnej dla określonego rodzaju paliwa jądrowego oraz zapobiegających wystąpieniu samopodtrzymującej się reakcji rozszczepienia (zachowanie podkrytyczności).

2. W obliczeniach wykazujących zachowanie podkrytyczności jest dozwolone uwzględnienie wypalenia przechowywanego wypalonego paliwa jądrowego.

3. Zachowanie podkrytyczności zapewnia się w szczególności przez:

1) utrzymanie właściwej odległości między poszczególnymi wypalonymi elementami paliwowymi;

2) stosowanie pochłaniaczy neutronów.

§ 31.

Wypalone paliwo jądrowe przechowuje się w warunkach wynikających z uwzględnienia danych zawartych w dokumentacji przekazywanej z wypalonym paliwem jądrowym, obejmujących:

1) charakterystykę i dokumentację konstrukcyjną paliwa jądrowego;

2) specyfikację zawartości początkowej wszystkich izotopów rozszczepialnych;

3) nadane przez producenta numery identyfikacyjne wypalonych elementów lub zestawów paliwowych;

4) informacje dotyczące przebiegu eksploatacji paliwa jądrowego, w szczególności wypalenia, maksymalnej mocy cieplnej generowanej przez element lub zestaw paliwowy podczas napromieniowania, ciepła powyłączeniowego oraz daty załadunku i wyładunku paliwa jądrowego z rdzenia reaktora;

5) informacje dotyczące warunków przechowywania wypalonego paliwa jądrowego w basenie przy reaktorze, w szczególności dotyczące parametrów fizykochemicznych wody oraz uszkodzeń koszulki wypalonego elementu paliwowego.

§ 32.

1. W przechowalniku mokrym wypalonego paliwa jądrowego zapewnia się kontrolę polegającą na sprawdzeniu:

1) ilości i rozmieszczenia paliwa;

2) parametrów wody: aktywności właściwej, temperatury, składu chemicznego i przewodności elektrycznej;

3) poziomu wody w przechowalniku;

4) szczelności przechowalnika;

5) mocy dawki promieniowania jonizującego i skażeń promieniotwórczych w przechowalniku i w jego otoczeniu.

2. W przechowalniku suchym wypalonego paliwa jądrowego zapewnia się kontrolę polegającą na sprawdzeniu:

1) ilości i rozmieszczenia paliwa;

2) szczelności pojemników zawierających wypalone elementy paliwowe;

3) temperatury wypalonych elementów paliwowych;

4) mocy dawki promieniowania jonizującego i skażeń promieniotwórczych w przechowalniku i w jego otoczeniu.

§ 33.

W przypadku uszkodzenia koszulki wypalonego elementu paliwowego (uszkodzenie paliwa jądrowego), stwierdzonego w szczególności na podstawie wyników kontroli, o której mowa w § 32, element ten zamyka się w pojemniku zapobiegającym uwolnieniu substancji promieniotwórczych.

Rozdział 5

Kategorie i podkategorie odpadów promieniotwórczych, które mogą być składowane w poszczególnych rodzajach składowisk

§ 34. [Składowiska powierzchniowe i głębokie]

1. W składowiskach powierzchniowych można składować, z zastrzeżeniem § 35, odpady promieniotwórcze krótkożyciowe: niskoaktywne i średnioaktywne oraz zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze krótkożyciowe: niskoaktywne, średnioaktywne i wysokoaktywne.

2. W składowiskach głębokich można składować, z zastrzeżeniem § 35, wszystkie kategorie odpadów promieniotwórczych.

§ 35.

W składowisku nie jest dopuszczalne składowanie odpadów promieniotwórczych, jeżeli w wydanym zezwoleniu określone odpady promieniotwórcze zostały wyłączone z możliwości składowania w danym składowisku, ze względu na ich cechy fizykochemiczne, w szczególności zawartość izotopów, właściwości palne, generację gazów, degradację biologiczną, zawartość wody, obecność związków kompleksujących, wybuchowość lub wydzielane ciepło.

Rozdział 6

Szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać poszczególne rodzaje składowisk, dotyczące lokalizacji, eksploatacji, budowy i zamknięcia

§ 36. [Dawka skuteczna]

Składowiska odpadów promieniotwórczych lokalizuje się, buduje, eksploatuje i zamyka w sposób uniemożliwiający otrzymanie, w przypadku:

1) składowiska powierzchniowego przez 500 lat,

2) składowiska głębokiego przez 10 000 lat

przez osoby z ogółu ludności w ciągu roku dawki skutecznej (efektywnej) ze wszystkich dróg narażenia przekraczającej wartość 0,1 mSv.

§ 37.

Składowiska głębokie i powierzchniowe odpadów promieniotwórczych lokalizuje się na obszarach, na których środowisko przyrodnicze podlega łagodnie przebiegającej ewolucji, a warunki nią kształtowane mogą być wiarygodnie prognozowane dla okresów, o których mowa w § 36.

§ 38.

Składowiska głębokie odpadów promieniotwórczych nie mogą być lokalizowane:

1) na obszarach występowania lub zagrożonych oddziaływaniem gwałtownych zjawisk, w tym:

a) powodziami o większym prawdopodobieństwie pojawienia się niż dla wody 500-letniej,

b) zwiększoną aktywnością sejsmiczną naturalną lub wzbudzoną działalnością człowieka,

c) zwiększoną aktywnością tektoniczną oraz na przebiegu strefy uskoków,

d) przemieszczaniem się mas gruntów lub skał;

2) na obszarach, na których występuje:

a) osiadanie lub zapadanie się terenu,

b) zjawiska krasowe lub sufozyjne,

c) intensywna erozja linearna lub powierzchniowa (wodna i wiatrowa);

3) w obrębie obszarów aglomeracji miejskich i skupionego osadnictwa oraz obszarach wyższej wartości społecznej (kulturowej, rekreacyjnej i zdrowotnej);

4) w strefach ochronnych ujęć wody i obszarach ochronnych zbiorników śródlądowych;

5) w strefach zasilania głównych i użytkowych zbiorników wód podziemnych;

6) na obszarach, gdzie:

a) prowadzona jest działalność polegająca na wydobywaniu kopalin ze złóż,

b) udokumentowano złoża kopalin, których miejsce występowania lub własności mogą być niesprzyjające dla lokalizacji składowiska.

§ 39.

Składowisko powierzchniowe odpadów promieniotwórczych nie może być lokalizowane na obszarach, o których mowa w § 38, oraz:

1) poniżej zwierciadła wód gruntowych i na terenach, na których może występować stałe lub okresowe podtapianie obiektów składowiska;

2) w rejonach charakteryzujących się krótkimi drogami krążenia wód powodującymi szybką migrację zanieczyszczeń do biosfery lub zbiorników podziemnych wód użytkowych;

3) poniżej zwierciadła wód rzek lub jezior znajdujących się w jego pobliżu;

4) w rejonie zagrożonym podtapianiem, zatapianiem wodami pośniegowymi lub nawalnymi deszczami.

§ 40.

Składowisko głębokie lokalizuje się w formacjach geologicznych zapewniających miąższość i rozciągłość niezbędną dla obiektów składowiska i filarów ochronnych.

§ 41.

1. Wybór lokalizacji składowisk głębokich i powierzchniowych odpadów promieniotwórczych poprzedzają, dla rozpatrywanych obszarów lokalizacji, badania warunków:

1) społeczno-ekonomicznych, z uwzględnieniem:

a) warunków demograficznych,

b) zagospodarowania przestrzennego,

c) struktury własnościowej,

d) wartości kulturowych i walorów estetycznych;

2) geograficzno-przyrodniczych, z uwzględnieniem:

a) budowy geologicznej (strukturalnej) oraz jej ewolucji,

b) geomorfologii oraz jej ewolucji,

c) występowania zasobów naturalnych i ich znaczenia,

d) warunków hydrogeologicznych, w tym geochemicznych,

e) warunków hydrologicznych,

f) warunków meteorologicznych i klimatycznych,

g) zagrożeń dla trwałej stabilności obszaru lokalizacyjnego ze strony procesów przyrodniczych i związanych z działalnością gospodarczą.

2. Do projektowania i wykonywania prac geologicznych oraz sporządzania dokumentacji geologicznej stosuje się przepisy prawa geologicznego i górniczego.

3. Na podstawie wyników badań, o których mowa w ust. 1, wykonuje się analizy bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej dla danego składowiska.

4. Do projektowania i wykonania składowisk powierzchniowych stosuje się przepisy prawa budowlanego.

§ 42.

Wejście na teren składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych oznacza się tablicą informacyjną, której wzór jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

§ 43.

Do budowy i eksploatacji składowiska głębokiego odpadów promieniotwórczych stosuje się przepisy prawa geologicznego i górniczego dotyczące składowania odpadów w górotworze.

§ 44.

1. Podczas eksploatacji składowiska powierzchniowego odpadów promieniotwórczych zapewnia się:

1) wypełnianie wolnych przestrzeni pomiędzy poszczególnymi opakowaniami w obiektach składowiska materiałami o właściwościach przeciwdziałających rozprzestrzenianiu się izotopów zawartych w odpadach promieniotwórczych;

2) ograniczenie eksponowania obiektu składowiska będącego w trakcie wypełniania odpadami promieniotwórczymi na opady atmosferyczne, jeżeli wypełnianie musi być prowadzone w czasie tych opadów;

3) umieszczanie opakowań w obiektach składowiska w sposób uniemożliwiający ich uszkodzenie pod wpływem własnego ciężaru;

4) gromadzenie odcieków i w razie potrzeby poddawanie ich oczyszczaniu;

5) składowanie w oddzielnych obiektach:

a) odpadów promieniotwórczych krótkożyciowych nisko- i średnioaktywnych,

b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych nisko- i średnioaktywnych,

c) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych wysokoaktywnych;

6) monitoring środowiska, obejmujący w szczególności:

a) pomiary zawartości substancji promieniotwórczych:

– w wodach powierzchniowych znajdujących się w otoczeniu składowiska,

– w wodach gruntowych na terenie składowiska i w wodach drenażowych oraz w wodach gruntowych występujących w jego otoczeniu,

– w wodzie wodociągowej na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

– w powietrzu na terenie składowiska,

– w trawie i w glebie na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

b) pomiary:

– mocy dawki promieniowania gamma na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

– skażeń promieniotwórczych na terenie składowiska oraz na powierzchni dróg w otoczeniu składowiska,

c) obserwacje hydrologiczne:

– pomiary położenia zwierciadła wód gruntowych na terenie i wokół składowiska,

– pomiary wielkości opadów atmosferycznych na terenie i wokół składowiska,

d) badania hydrogeochemiczne.

2. Podczas eksploatacji składowiska głębokiego odpadów promieniotwórczych zapewnia się spełnienie wymagań określonych w ust. 1 pkt 1, 3 i 6.

§ 45.

Obiekty składowiska powierzchniowego przeznaczone do składowania odpadów promieniotwórczych spełniają warunki:

1) wymagane dla pomieszczeń zaliczonych, zgodnie z przepisami budowlanymi, co najmniej do klasy B odporności pożarowej;

2) wodoprzepuszczalności określonej współczynnikiem mniejszym niż 10^–9 metrów na sekundę (m/s);

3) wynikające z właściwości fizykochemicznych składowanych odpadów promieniotwórczych oraz objętości odpadów promieniotwórczych dostarczanych do składowiska.

§ 46.

Na terenie składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych wydziela się sektory związane z eksploatacją, w tym:

1) zaplecze techniczno-eksploatacyjne;

2) obiekty do składowania odpadów promieniotwórczych;

3) zaplecze budowy, w przypadku gdy rozbudowa składowiska następuje w czasie jego eksploatacji.

§ 47.

Konstrukcja obiektów składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych umożliwia:

1) ciągłą kontrolę spełnienia założeń projektowych dotyczących bezpieczeństwa składowiska;

2) zamknięcie składowiska przed terminem przewidzianym w projekcie;

3) wykonanie prac związanych z zamknięciem składowiska.

§ 48.

1. Składowisko powierzchniowe odpadów promieniotwórczych wyposaża się w system drenażowy regulujący przepływ wód opadowych na terenie i w okolicy składowiska uniemożliwiający w warunkach normalnych i w sytuacji zdarzeń radiacyjnych penetrację przez wodę składowanych odpadów.

2. System drenażowy, o którym mowa w ust. 1, projektuje się i wykonuje w sposób zapewniający:

1) przystosowanie do przewidywanego osiadania gruntu w podstawie składowiska pod wpływem obciążeń obiektami składowiska;

2) odporność na chemiczne oddziaływanie infiltrujących wód opadowych;

3) możliwość jego kontroli i obserwacji;

4) skuteczne funkcjonowanie w okresie eksploatacji składowiska oraz w okresie 50 lat po jego zamknięciu, chyba że w zezwoleniu na budowę składowiska określono dłuższy okres;

5) objęcie całej powierzchni podstawy składowiska;

6) wyprofilowanie podstawy składowiska zapewniające efektywny spływ wód do drenów;

7) odprowadzanie wód drenażowych do zbiornika retencyjnego.

§ 49.

W składowisku głębokim i powierzchniowym odpadów promieniotwórczych zapewnia się możliwość kontroli dozymetrycznej dostarczanych odpadów promieniotwórczych.

§ 50.

1. Składowisko powierzchniowe odpadów promieniotwórczych po zakończeniu eksploatacji zamyka się w sposób zabezpieczający, w szczególności przed:

1) infiltracją wód opadowych w głąb składowiska;

2) nieświadomą penetracją człowieka;

3) niszczącym działaniem roślin i zwierząt.

2. Składowisko głębokie odpadów promieniotwórczych po zakończeniu eksploatacji zamyka się w sposób określony w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w sposób zabezpieczający przed wydostawaniem się produktów gazowych.

§ 51.

Do zamknięcia składowiska głębokiego odpadów promieniotwórczych stosuje się przepisy prawa geologicznego i górniczego dotyczące składowania odpadów w górotworze.

§ 52.

1. Obszar składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych po zamknięciu podlega ochronie fizycznej dostosowanej do zagrożenia, które może powstać ze strony składowiska w wyniku nieświadomego albo celowego działania człowieka, a także oznacza się tablicą informacyjną, o której mowa w § 42.

2. Ochronę fizyczną i oznakowanie, o których mowa w ust. 1, usuwa się po likwidacji składowiska.

Rozdział 7

Warunki, jakie powinno spełniać składowisko, aby mogło być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych

§ 53. [Przesłanki uznania składowiska powierzchniowego za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych]

Składowisko powierzchniowe może być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych, jeżeli co najmniej przez 11 miesięcy w roku spełnia warunki przyjmowania odpadów promieniotwórczych w celu:

1) składowania:

a) odpadów promieniotwórczych krótkożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych,

b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych krótkożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych;

2) przechowywania:

a) odpadów promieniotwórczych długożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych,

b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych długożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych.

§ 54.

Składowisko głębokie może być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych, jeżeli co najmniej przez 11 miesięcy w roku spełnia warunki przyjmowania, w celu składowania, wszystkich kategorii odpadów promieniotwórczych.

Rozdział 8

Szczegółowe wymagania w zakresie przygotowania odpadów promieniotwórczych do składowania

§ 55. [Czynności dokonywane przed składowaniem odpadów promieniotwórczych]

Odpady promieniotwórcze przed składowaniem podlegają:

1) przetworzeniu do postaci stałej o zawartości wody niezwiązanej poniżej 1% masowego, a szybkość ługowania wodą destylowaną zestalonych odpadów promieniotwórczych:

a) niskoaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10^–2 g cm^–2 doba^–1,

b) średnioaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10^–3 g cm^–2 doba^–1,

c) wysokoaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10^–5 g cm^–2 doba^–1;

2) segregowaniu według ich kategorii i podkategorii;

3) umieszczeniu w zamkniętym opakowaniu do składowania w sposób zabezpieczający przed wydostaniem się odpadów promieniotwórczych na zewnątrz.

§ 56.

1. Konstrukcja opakowania do składowania odpadów promieniotwórczych uwzględnia właściwości fizykochemiczne i kategorie umieszczonych w nim odpadów, warunki lokalizacyjne składowiska oraz jego konstrukcję.

2. Wymiary opakowań dostosowuje się do wymiarów obiektów składowiska i liczby warstw, w których opakowania będą umieszczane.

§ 57.

1. Opakowaniami do składowania odpadów promieniotwórczych są pojemniki betonowe lub stalowe zabezpieczone przed korozją.

2. Odpady promieniotwórcze, których wymiary lub kształt uniemożliwiają umieszczenie ich w opakowaniach, a ich rozdrobnienie jest ze względów ochrony radiologicznej niewskazane, mogą być po zabezpieczeniu przed rozprzestrzenianiem się skażeń promieniotwórczych umieszczane w składowisku bez opakowań.

3. Zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze przeznaczone do składowania mogą być dostarczane do składowiska w opakowaniach transportowych wielokrotnego użycia i umieszczane w wydzielonych obiektach przeznaczonych do ich składowania.

§ 58.

Maksymalna moc dawki na powierzchni opakowania zawierającego odpady promieniotwórcze do składowania nie może przekraczać 2 mGy/h, a w odległości 1 m od powierzchni opakowania 0,1 mGy/h, przy czym skażenia niezwiązane na powierzchni opakowania nie mogą przekraczać 40 kBq/m² dla izotopów beta-i gammapromioniotwórczych oraz 4 kBq/m² dla izotopów alfapromieniotwórczych.

§ 59.

Na opakowaniu do składowania odpadów promieniotwórczych, w którym znajdują się odpady promieniotwórcze, umieszcza się w widocznym miejscu:

1) symbol promieniowania;

2) symbol identyfikacyjny opakowania zgodny z kartą ewidencyjną;

3) informację o kategorii i podkategorii odpadu promieniotwórczego.

Rozdział 9

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 60. [Wyłączenie stosowania przepisów § 48 do Krajowego Składowiska Odpadów Promieniotwórczych]

Przepisów § 48 nie stosuje się do Krajowego Składowiska Odpadów Promieniotwórczych eksploatowanego w dniu wejścia w życie rozporządzenia.

§ 61.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.¹⁾

Prezes Rady Ministrów: L. Miller

¹⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki z dnia 19 maja 1989 r. w sprawie zasad zaliczania odpadów do odpadów promieniotwórczych oraz ich kwalifikowania i ewidencjonowania, a także warunków ich unieszkodliwiania, przechowywania i składowania (M. P. Nr 18, poz. 125), które traci moc z dniem 1 stycznia 2003 r. na podstawie art. 137 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145).

Załącznik 1. [WARTOŚCI AKTYWNOŚCI I STĘŻENIA PROMIENIOTWÓRCZEGO IZOTOPÓW STANOWIĄCE PODSTAWĘ KWALIFIKOWANIA ODPADÓW DO KATEGORII ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH]

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 3 grudnia 2002 r. (poz. 1925)

Załącznik nr 1

WARTOŚCI AKTYWNOŚCI I STĘŻENIA PROMIENIOTWÓRCZEGO IZOTOPÓW STANOWIĄCE PODSTAWĘ KWALIFIKOWANIA ODPADÓW DO KATEGORII ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH

Izotop promieniotwórczy	Aktywność (Bq)	Stężenie promieniotwórcze (kBq/kg)
1	2	3
H-3	10⁹	10⁶
Be-7	10⁷	10³
C-14	10⁷	10⁴
O-15	10⁹	10²
F-18	10⁶	10
Na-22	10⁶	10
Na-24	10⁵	10
Si-31	10⁶	10³
P-32	10⁵	10³
P-33	10⁸	10⁵
S-35	10⁸	10⁵
Cl-36	10⁶	10⁴
Cl-38	10⁵	10
Ar-37	10⁸	10⁶
Ar-41	10⁹	10²
K-40	10⁶	10²
K-42	10⁶	10²
K-43	10⁶	10
Ca-45	10⁷	10⁴
Ca-47	10⁶	10
Sc-46	10⁶	10
Sc-47	10⁶	10²
Sc-48	10⁵	10
V-48	10⁵	10
Cr-51	10⁷	10
Mn-51	10⁵	10
Mn-52	10⁵	10
Mn-52m	10⁵	10
Mn-53	10⁹	10⁴
Mn-54	10⁶	10
Mn-56	10⁵	10
Fe-52	10⁶	10
Fe-55	10⁸	10⁴
Fe-59	10⁶	10
Co-55	10⁶	10
Co-56	10⁵	10
Co-57	10⁶	10²
Co-58	10⁶	10
Co-58m	10⁷	10⁴
Co-60	10⁵	10
Co-60m	10⁶	10³
Co-61	10⁶	10²
Co-62m	10⁵	10
Ni-59	10⁸	10⁴

1	2	3
Ni-63	10⁸	10⁶
Ni-65	10⁶	10
Cu-64	10⁶	10²
Zn-65	10⁶	10
Zn-69	10⁶	10⁴
Zn-69m	10⁶	10²
Ga-72	10⁵	10
Ge-71	10⁸	10⁴
As-73	10⁷	10³
As-74	10⁶	10
As-76	10⁵	10²
As-77	10⁶	10³
Se-75	10⁶	10²
Br-82	10⁶	10
Kr-74	10⁹	10²
Kr-76	10⁹	10²
Kr-77	10⁹	10²
Kr-79	10⁵	10³
Kr-81	10⁷	10⁴
Kr-83m	10¹²	10⁵
Kr-85	10⁴	10⁵
Kr-85m	10¹⁰	10³
Kr-87	10⁹	10²
Kr-88	10⁹	10²
Rb-86	10⁵	10²
Sr-85	10⁶	10²
Sr-85m	10⁷	10²
Sr-87m	10⁶	10²
Sr-89	10⁶	10³
Sr-90+	10⁴	10²
Sr-91	10⁵	10
Sr-92	10⁶	10
Y-90	10⁵	10³
Y-91	10⁶	10³
Y-91m	10⁶	10²
Y-92	10⁵	10²
Y-93	10⁵	10²
Zr-93+	10⁷	10³
Zr-95	10⁶	10
Zr-97+	10⁵	10
Nb-93m	10⁷	10⁴
Nb-94	10⁶	10
Nb-95	10⁶	10
Nb-97	10⁶	10
Nb-98	10⁵	10
Mo-90	10⁶	10
Mo-93	10⁸	10³

Izotop promieniotwórczy	Aktywność (Bq)	Stężenie promieniotwórcze (kBq/kg)
1	2	3
Mo-99	10⁶	10²
Mo-101	10⁶	10
Tc-96	10⁶	10
Tc-96m	10⁷	10³
Tc-97	10⁸	10³
Tc-97m	10⁷	10³
Tc-99	10⁷	10⁴
Tc-99m	10⁷	10²
Ru-97	10⁷	10²
Ru-103	10⁶	10²
Ru-105	10⁶	10
Ru-106+	10⁵	10²
Rh-103m	10⁸	10⁴
Rh-105	10⁷	10²
Pd-103	10⁸	10³
Pd-109	10⁶	10³
Ag-105	10⁶	10²
Ag-108m+	10⁶	10
Ag-110m	10⁶	10
Ag-111	10⁶	10³
Cd-109	10⁶	10⁴
Cd-115	10⁶	10²
Cd-115m	10⁶	10³
ln-111	10⁶	10²
ln-113m	10⁶	10²
ln-114m	10⁶	10²
ln-115m	10⁶	10²
Sn-113	10⁷	10³
Sn-125	10⁵	10²
Sb-122	10⁴	10²
Sb-124	10⁶	10
Sb-125	10⁶	10²
Te-123m	10⁷	10²
Te-125m	10⁷	10²
Te-127	10⁶	10³
Te-127m	10⁷	10³
Te-129	10⁶	10²
Te-129m	10⁶	10³
Te-131	10⁵	10²
Te-131m	10⁶	10
Te-132	10⁷	10²
Te-133	10⁵	10
Te-133m	10⁵	10
Te-134	10⁶	10
I-123	10⁷	10²
I-125	10⁶	10³
I-126	10⁶	10²
I-129	10⁵	10²
I-130	10⁶	10
I-131	10⁶	10²
I-132	10⁵	10
I-133	10⁶	10
I-134	10⁵	10

1	2	3
I-135	10⁶	10
Xe-131m	10⁴	10⁴
Xe-133	10⁴	10³
Xe-135	10¹⁰	10³
Cs-129	10⁵	10²
Cs-131	10⁶	10³
Cs-132	10⁵	10
Cs-134m	10⁵	10³
Cs-134	10⁴	10
Cs-135	10⁷	10⁴
Cs-136	10⁵	10
Cs-137+	10⁴	10
Cs-138	10⁴	10
Ba-131	10⁶	10²
Ba-140+	10⁵	10
La-140	10⁵	10
Ce-139	10⁶	10²
Ce-141	10⁷	10²
Ce-143	10⁶	10²
Ce-144+	10⁵	10²
Pr-142	10⁵	10²
Pr-143	10⁶	10⁴
Nd-147	10⁶	10²
Nd-149	10⁶	10²
Pm-147	10⁷	10⁴
Pm-149	10⁶	10³
Sm-151	10⁸	10⁴
Sm-153	10⁶	10²
Eu-152	10⁶	10
Eu-152m	10⁶	10²
Eu-154	10⁶	10
Eu-155	10⁷	10²
Gd-153	10⁷	10²
Gd-159	10⁶	10³
Tb-160	10⁶	10
Dy-165	10⁶	10³
Dy-166	10⁶	10³
Ho-166	10⁵	10³
Er-169	10⁷	10⁴
Er-171	10⁶	10²
Tm-170	10⁶	10³
Tm-171	10⁸	10⁴
Yb-175	10⁷	10³
Lu-177	10⁷	10³
Hf-181	10⁶	10
Ta-182	10⁴	10
W-181	10⁷	10³
W-185	10⁷	10⁴
W-187	10⁶	10²
Re-186	10⁶	10³
Re-188	10⁵	10²
Os-185	10⁶	10
Os-191	10⁷	10²
Os-191m	10⁷	10³
Os-193	10⁶	10²

Izotop promieniotwórczy	Aktywność (Bq)	Stężenie promieniotwórcze (kBq/kg)
1	2	3
lr-190	10⁶	10
lr-192	10⁴	10
lr-194	10⁵	10²
Pt-191	10⁶	10²
Pt-193m	10⁷	10³
Pt-197	10⁶	10³
Pt-197m	10⁶	10²
Au-198	10⁶	10²
Au-199	10⁶	10²
Hg-197	10⁷	10²
Hg-197m	10⁶	10²
Hg-203	10⁵	10²
Tl-200	10⁶	10
Tl-201	10⁶	10²
Tl-202	10⁶	10²
Tl-204	10⁴	10⁴
Pb-203	10⁶	10²
Pb-210+	10⁴	10
Pb-212+	10⁵	10
Bi-206	10⁵	10
Bi-207	10⁶	10
Bi-210	10⁶	10³
Bi-212+	10⁵	10
Po-203	10⁶	10
Po-205	10⁶	10
Po-207	10⁶	10
Po-210	10⁴	10
At-211	10⁷	10³
Rn-220+	10⁷	10⁴
Rn-222+	10⁸	10
Ra-223+	10⁵	10²
Ra-224+	10⁵	10
Ra-225	10⁵	10²
Ra-226+	10⁴	10
Ra-227	10⁶	10²
Ra-228+	10⁵	10
Ac-228	10⁶	10
Th-226+	10⁷	10³
Th-227	10⁴	10
Th-228+	10⁴	1
Th-229+	10³	1
Th-230	10⁴	1
Th-231	10⁷	10³
Th-232nat	10³	1
Th-234+	10⁵	10³
Pa-230	10⁶	10
Pa-231	10³	1
Pa-233	10⁷	10²
U-230+	10⁵	10
U-231	10⁷	10²
U-232+	10³	1
U-233	10⁴	10

1	2	3
U-234	10⁴	10
U-235+	10⁴	10
U-236	10⁴	10
U-237	10⁶	10²
U-238+	10⁴	10
U-238nat	10³	1
U-239	10⁶	10²
U-240	10⁷	10³
U-240+	10⁶	10
Np-237+	10³	1
Np-239	10⁷	10²
Np-240	10⁶	10
Pu-234	10⁷	10²
Pu-235	10⁷	10²
Pu-236	10⁴	10
Pu-237	10⁷	1
Pu-238	10⁴	1
Pu-239	10⁴	1
Pu-240	10³	1
Pu-241	10⁵	10²
Pu-242	10⁴	1
Pu-243	10⁷	10³
Pu-244	10⁴	1
Am-241	10⁴	1
Am-242	10⁶	10³
Am-242m+	10⁴	1
Am-243+	10³	1
Cm-242	10⁵	10²
Cm-243	10⁴	1
Cm-244	10⁴	10
Cm-245	10³	1
Cm-246	10³	1
Cm-247	10⁴	1
Cm-248	10³	1
Bk-249	10⁶	10³
Cf-246	10⁶	10³
Cf-248	10⁴	10
Cf-249	10³	1
Cf-250	10⁴	10
Cf-251	10³	1
Cf-252	10⁴	10
Cf-253	10⁵	10²
Cf-254	10³	1
Es-253	10⁵	10²
Es-254	10⁴	10
Es-254m	10⁶	10²
Fm-254	10⁷	10⁴
Fm-255	10⁶	10³

IZOTOPY POCHODNE

Izotop macierzysty	Izotopy pochodne
1	2
Sr-80+	Rb-80
Sr-90+	Y-90
Zr-93+	Nb-93m
Zr-97+	Nb-97
RU-106+	Rh-106
Ag-108m+	Ag-108
Cs-137+	Ba-137
Ba-140+	La-140
Ce-134+	La-134
Ce-144+	Pr-144
Pb-210+	Bi-210, Po-210
Pb-212+	Bi-212, Tl-208, Po-212
Bi-212+	Tl-208, Po-212
Rn-220+	Po-216
Rn-222+	Po-218, Pb-214, Bi-214, Po-214
Ra-223+	Rn-219, Po-215, Pb-211, Bi-211, Tl-207
Ra-224+	Rn-220, Po-216, Pb-212, Bi-212, Tl-208, Po-212
Ra-226+	Rn-222, Po-218, Pb-214, Bi-214, Pb-210, Bi-210, Po-210, Po-214
Ra-228+	Ac-228

1	2
Th-226+	Ra-222, Rn-218, Po-214
Th-228+	Ra-224, Rn-220, Po-216, Pb-212, Bi-212, Tl-208, Po-212
Th-229+	Ra-225, Ac-225, Fr-221, Ar-217, Bi-213, Po-213, Pb-209
Th-232nat	Ra-228, Ac-228, Th-228, Ra-224, Rn-220, Po-216, Pb-212, Bi-212, Tl-208, Po-212
Th-234+	Pa-234m
U-230+	Th-226, Ra-222, Rn-218, Po-214
U-232+	Th-228, Ra-224, Rn-220, Po-216, Pb-212, Bi-212, Tl-208, Po-212
U-235+	Th-231
U-238+	Th-234, Pa-234m
U-238nat	Th-234, Pa-234m, U-234, Th-230, Ra-226, Rn-222, Po-218, Pb-214, Bi-214, Pb-210, Bi-210, Po-210, Po-214
U-240+	Np-240
Np-237+	Pa-233
Am-242m+	Am-242
Am-243+	Nn-239

Objaśnienie:

Izotopy opatrzone wskaźnikiem ”+” lub ”nat” oznaczają izotopy macierzyste znajdujące się w stanie równowagi wiekowej ze swymi pochodnymi – w takich przypadkach wartości aktywności i stężenia promieniotwórczego odnoszą się do izotopów macierzystych, uwzględniając również obecność izotopów pochodnych.

Załącznik 2. [WZÓR KARTY EWIDENCYJNEJ ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH]

Załącznik nr 2

WZÓR KARTY EWIDENCYJNEJ ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH

infoRgrafika

Załącznik 3. [WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA PRZECHOWALNIKA WYPALONEGO PALIWA JĄDROWEGO*]

Załącznik nr 3

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA PRZECHOWALNIKA WYPALONEGO PALIWA JĄDROWEGO*

infoRgrafika

* Wymiary podano w milimetrach; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego – czerwony.

Załącznik 4. [WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA MAGAZYNU ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*]

Załącznik nr 4

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA MAGAZYNU ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*

infoRgrafika

* Wymiary jak w tablicy zawartej w załączniku nr 3 do rozporządzenia; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego – żółty, kolor symbolu promieniowania jonizującego – czerwony.

Załącznik 5. [WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA SKŁADOWISKA ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*]

Załącznik nr 5

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA SKŁADOWISKA ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*

infoRgrafika

* Wymiary jak w tablicy zawartej w załączniku nr 3 do rozporządzenia; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego – żółty, kolor symbolu promieniowania jonizującego – czerwony.

Metryka