Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 230 poz. 1925

Na podstawie art. 51 oraz art. 55 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145) zarządza się, co następuje:

1) sposób kwalifikowania odpadów promieniotwórczych do kategorii i podkategorii;

2) sposób prowadzenia ewidencji i kontroli odpadów promieniotwórczych oraz wzór karty ewidencyjnej;

3) warunki przechowywania odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego i wymogi, jakim muszą odpowiadać obiekty, pomieszczenia i opakowania przeznaczone do przechowywania poszczególnych kategorii odpadów promieniotwórczych, oraz wymogi, jakim muszą odpowiadać przechowalniki wypalonego paliwa jądrowego;

4) kategorie i podkategorie odpadów promieniotwórczych, które mogą być składowane w poszczególnych rodzajach składowisk;

5) szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać poszczególne rodzaje składowisk, dotyczące lokalizacji, eksploatacji, budowy i zamknięcia;

6) warunki, jakie powinno spełniać składowisko, aby mogło być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych;

7) szczegółowe wymagania w zakresie przygotowania odpadów promieniotwórczych do składowania.

1) „zezwoleniu” – należy przez to rozumieć zezwolenie na wykonywanie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące;

2) „izotopach” – należy przez to rozumieć izotopy promieniotwórcze;

3) „izotopach krótkożyciowych” – należy przez to rozumieć izotopy, których okres połowicznego rozpadu nie przekracza 30 lat;

4) „izotopach długożyciowych” – należy przez to rozumieć izotopy, których okres połowicznego rozpadu przekracza 30 lat;

5) „stężeniu promieniotwórczym izotopu w odpadach” – należy przez to rozumieć aktywność tego izotopu w 1 kilogramie odpadów;

6) „zamkniętym źródle promieniotwórczym” – należy przez to rozumieć źródło promieniowania o takiej budowie, która w normalnych warunkach jego stosowania uniemożliwia przedostanie się do środowiska zawartej w nim substancji promieniotwórczej.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze, odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych, z zastrzeżeniem § 4, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 1, ale nie przekracza 10 000.

3. Do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych kwalifikuje się także odpady ciekłe zawierające jeden izotop, w których stężenie promieniotwórcze izotopu nie przekracza wartości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, powstałe w okresie nie dłuższym niż 30 dni w wyniku działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego, jeżeli aktywność tego izotopu przekracza więcej niż tysiąc razy wartość aktywności określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

4. Do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych kwalifikuje się także odpady ciekłe zawierające więcej niż jeden izotop, w których suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia nie przekracza 1, powstałe w okresie nie dłuższym niż 30 dni w wyniku działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego, jeżeli suma stosunków aktywności tych izotopów do wartości aktywności określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 1 000.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze, odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych średnioaktywnych, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 10 000, ale nie przekracza 10 000 000.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych wysokoaktywnych, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 10 000 000.

1) odpadów przejściowych – jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopów w tych odpadach w momencie ich wytworzenia jest takie, że w okresie 3 lat obniży się poniżej wartości określonych w § 3;

2) odpadów krótkożyciowych – jeżeli zawierają izotopy krótkożyciowe, a:

a) średnie stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach nie przekracza 400 kBq/kg,

b) maksymalne stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach, wynikające z niejednorodności materiału w reprezentatywnej próbce o masie 1 kg, nie przekracza 4000 kBq;

3) odpadów długożyciowych – jeżeli średnie stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach przekracza 400 kBq/kg.

1) niskoaktywnych – jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartości określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, ale nie przekracza wartości 10⁸ Bq;

2) średnioaktywnych – jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartość 10⁸ Bq, ale nie przekracza wartości 10¹²Bq;

3) wysokoaktywnych – jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartość 10¹² Bq.

2. Kwalifikowanie do podkategorii zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych, o których mowa w § 8, następuje na podstawie obliczeń ich aktywności lub pomiarów emitowanego przez nie promieniowania jonizującego.

3. Nie jest dopuszczalne rozcieńczanie odpadów promieniotwórczych w celu obniżenia stężenia promieniotwórczego izotopów zawartych w tych odpadach poniżej wartości określonych w § 3.

2. Wzór karty ewidencyjnej, o której mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

2. Kopie kart ewidencyjnych, o których mowa w ust. 1, przekazujący przechowuje przez okres co najmniej 3 lat od dnia przekazania.

3. W przypadku obniżenia się stężenia promieniotwórczego izotopów zawartych w odpadach promieniotwórczych poniżej wartości określonych w § 3 ust. 1 i 2 oraz w przypadku gdy nie są spełnione warunki określone w § 3 ust. 3 i 4, w karcie ewidencyjnej w punkcie „Wyniki kontroli” wpisuje się:

1) datę i sposób stwierdzenia obniżenia się stężenia promieniotwórczego;

2) imię i nazwisko osoby, która dokonała stwierdzenia obniżenia się stężenia promieniotwórczego;

3) sposób dalszego postępowania z odpadem, który przestał być odpadem promieniotwórczym.

4. W przypadku odpadów promieniotwórczych odprowadzanych do środowiska na warunkach określonych w zezwoleniu, w karcie ewidencyjnej w punkcie „Wyniki kontroli” wpisuje się:

1) datę i sposób stwierdzenia spełnienia warunków zezwolenia;

2) imię i nazwisko osoby, która stwierdziła spełnienie warunków zezwolenia;

3) sposób dalszego postępowania z odpadem promieniotwórczym.

5. Karty ewidencyjne zawierające informacje, o których mowa w ust. 3 i 4, przechowuje się przez okres trzech lat od dnia dokonania w nich ostatniego wpisu.

6. Kartę ewidencyjną odpadów promieniotwórczych przekazanych do składowania przechowuje się przez okres składowania.

2. Wspólna ewidencja obejmuje dane zawierające:

1) nazwę jednostki organizacyjnej, która przekazała odpady promieniotwórcze;

2) symbol identyfikacyjny opakowania;

3) charakterystykę fizykochemiczną odpadów promieniotwórczych;

4) aktywność całkowitą każdego izotopu zawartego w odpadach promieniotwórczych;

5) sposób przetworzenia odpadów promieniotwórczych;

6) miejsce przechowywania odpadów promieniotwórczych;

7) w przypadku odpadów promieniotwórczych przekazanych do składowania – datę przekazania i oznaczenie obiektu składowiska, w którym odpady promieniotwórcze są składowane.

3. Kopia wspólnej ewidencji jest sporządzana według stanu na dzień 31 grudnia danego roku na informatycznych nośnikach danych i przechowywana w miejscu zapewniającym należytą ochronę przed utratą lub zniszczeniem.

4. Kopia, o której mowa w ust. 3, jest przechowywana przez okres trzech lat, licząc od zakończenia roku, w którym została sporządzona.

5. Kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, przekazuje na piśmie Prezesowi Państwowej Agencji Atomistyki do dnia 31 stycznia dane, o których mowa w ust. 2, obejmujące okres roku kalendarzowego poprzedzającego przekazanie.

1) oględziny;

2) pomiary emitowanego promieniowania jonizującego;

3) pomiary masy lub objętości odpadów promieniotwórczych.

2. Przeprowadzenie kontroli odnotowuje się w karcie ewidencyjnej odpadu promieniotwórczego nie rzadziej niż raz w roku, z podaniem daty i danych osoby, która przeprowadziła kontrolę.

1) sprawdzenie w karcie ewidencyjnej tych odpadów zasadności uznania ich za odpady niebędące odpadami promieniotwórczymi;

2) sprawdzenie zasadności wyboru sposobu dalszego postępowania z tymi odpadami.

1) sprawdzenie zasadności stwierdzenia, że warunki zezwolenia zostały spełnione;

2) sprawdzenie zasadności wyboru sposobu dalszego postępowania z tymi odpadami.

2. Odpady promieniotwórcze przechowuje się w warunkach umożliwiających ich segregację według kategorii i podkategorii.

2. Do przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego stosuje się wymagania określone w ust. 1.

3. Wejście do przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego i do magazynu odpadów promieniotwórczych oznacza się tablicą informacyjną.

4. Wzór tablicy informacyjnej do oznaczenia przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

5. Wzór tablicy informacyjnej do oznaczenia magazynu odpadów promieniotwórczych jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

6. Ściany zewnętrzne i stropy magazynu odpadów promieniotwórczych i przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego lub zastosowane osłony zapobiegają otrzymaniu przez osoby z ogółu ludności rocznej dawki skutecznej (efektywnej) od wszystkich dróg narażenia przekraczającej wartość 0,1 mSv.

1) sprzęt dozymetryczny odpowiedni ze względu na rodzaj emitowanego promieniowania jonizującego;

2) stałe lub ruchome osłony przed promieniowaniem;

3) środki ochrony indywidualnej przed skażeniami promieniotwórczymi i napromieniowaniem;

4) instalację wodną i kanalizacyjną – w zależności od potrzeb.

2. W magazynie, w którym są przechowywane odpady promieniotwórcze generujące gazy lub mogące spowodować skażenie promieniotwórcze powietrza, zapewnia się wentylację mechaniczną umożliwiającą zmniejszenie stężenia powstałych gazów lub skażeń do poziomu, który można pominąć z punktu widzenia ochrony radiologicznej.

2. Materiał opakowań nie może wchodzić w reakcje chemiczne z odpadami promieniotwórczymi.

2. W workach foliowych przechowuje się tylko odpady niskoaktywne.

1) izotopy alfapromieniotwórcze;

2) izotopy, których okres połowicznego rozpadu nie przekracza 65 dni.

2. Ciekłe odpady promieniotwórcze zawierające:

1) organiczne rozpuszczalniki, ekstrahenty i oleje lub

2) detergeny o stężeniu przekraczającym 10 mg/dm³, lub

3) substancje kompleksotwórcze o stężeniu przekraczającym 10 mg/dm³, lub

4) substancje rozpuszczone i osady o zawartości przekraczającej 10 g/dm³ w przeliczeniu na suchą pozostałość

przechowuje się oddzielnie od siebie oraz od odpadów, o których mowa w ust. 1.

2. W obliczeniach wykazujących zachowanie podkrytyczności jest dozwolone uwzględnienie wypalenia przechowywanego wypalonego paliwa jądrowego.

3. Zachowanie podkrytyczności zapewnia się w szczególności przez:

1) utrzymanie właściwej odległości między poszczególnymi wypalonymi elementami paliwowymi;

2) stosowanie pochłaniaczy neutronów.

1) charakterystykę i dokumentację konstrukcyjną paliwa jądrowego;

2) specyfikację zawartości początkowej wszystkich izotopów rozszczepialnych;

3) nadane przez producenta numery identyfikacyjne wypalonych elementów lub zestawów paliwowych;

4) informacje dotyczące przebiegu eksploatacji paliwa jądrowego, w szczególności wypalenia, maksymalnej mocy cieplnej generowanej przez element lub zestaw paliwowy podczas napromieniowania, ciepła powyłączeniowego oraz daty załadunku i wyładunku paliwa jądrowego z rdzenia reaktora;

5) informacje dotyczące warunków przechowywania wypalonego paliwa jądrowego w basenie przy reaktorze, w szczególności dotyczące parametrów fizykochemicznych wody oraz uszkodzeń koszulki wypalonego elementu paliwowego.

1) ilości i rozmieszczenia paliwa;

2) parametrów wody: aktywności właściwej, temperatury, składu chemicznego i przewodności elektrycznej;

3) poziomu wody w przechowalniku;

4) szczelności przechowalnika;

5) mocy dawki promieniowania jonizującego i skażeń promieniotwórczych w przechowalniku i w jego otoczeniu.

2. W przechowalniku suchym wypalonego paliwa jądrowego zapewnia się kontrolę polegającą na sprawdzeniu:

1) ilości i rozmieszczenia paliwa;

2) szczelności pojemników zawierających wypalone elementy paliwowe;

3) temperatury wypalonych elementów paliwowych;

4) mocy dawki promieniowania jonizującego i skażeń promieniotwórczych w przechowalniku i w jego otoczeniu.

2. W składowiskach głębokich można składować, z zastrzeżeniem § 35, wszystkie kategorie odpadów promieniotwórczych.

1) składowiska powierzchniowego przez 500 lat,

2) składowiska głębokiego przez 10 000 lat

przez osoby z ogółu ludności w ciągu roku dawki skutecznej (efektywnej) ze wszystkich dróg narażenia przekraczającej wartość 0,1 mSv.

1) na obszarach występowania lub zagrożonych oddziaływaniem gwałtownych zjawisk, w tym:

a) powodziami o większym prawdopodobieństwie pojawienia się niż dla wody 500-letniej,

b) zwiększoną aktywnością sejsmiczną naturalną lub wzbudzoną działalnością człowieka,

c) zwiększoną aktywnością tektoniczną oraz na przebiegu strefy uskoków,

d) przemieszczaniem się mas gruntów lub skał;

2) na obszarach, na których występuje:

a) osiadanie lub zapadanie się terenu,

b) zjawiska krasowe lub sufozyjne,

c) intensywna erozja linearna lub powierzchniowa (wodna i wiatrowa);

3) w obrębie obszarów aglomeracji miejskich i skupionego osadnictwa oraz obszarach wyższej wartości społecznej (kulturowej, rekreacyjnej i zdrowotnej);

4) w strefach ochronnych ujęć wody i obszarach ochronnych zbiorników śródlądowych;

5) w strefach zasilania głównych i użytkowych zbiorników wód podziemnych;

6) na obszarach, gdzie:

a) prowadzona jest działalność polegająca na wydobywaniu kopalin ze złóż,

b) udokumentowano złoża kopalin, których miejsce występowania lub własności mogą być niesprzyjające dla lokalizacji składowiska.

1) poniżej zwierciadła wód gruntowych i na terenach, na których może występować stałe lub okresowe podtapianie obiektów składowiska;

2) w rejonach charakteryzujących się krótkimi drogami krążenia wód powodującymi szybką migrację zanieczyszczeń do biosfery lub zbiorników podziemnych wód użytkowych;

3) poniżej zwierciadła wód rzek lub jezior znajdujących się w jego pobliżu;

4) w rejonie zagrożonym podtapianiem, zatapianiem wodami pośniegowymi lub nawalnymi deszczami.

1) społeczno-ekonomicznych, z uwzględnieniem:

a) warunków demograficznych,

b) zagospodarowania przestrzennego,

c) struktury własnościowej,

d) wartości kulturowych i walorów estetycznych;

2) geograficzno-przyrodniczych, z uwzględnieniem:

a) budowy geologicznej (strukturalnej) oraz jej ewolucji,

b) geomorfologii oraz jej ewolucji,

c) występowania zasobów naturalnych i ich znaczenia,

d) warunków hydrogeologicznych, w tym geochemicznych,

e) warunków hydrologicznych,

f) warunków meteorologicznych i klimatycznych,

g) zagrożeń dla trwałej stabilności obszaru lokalizacyjnego ze strony procesów przyrodniczych i związanych z działalnością gospodarczą.

2. Do projektowania i wykonywania prac geologicznych oraz sporządzania dokumentacji geologicznej stosuje się przepisy prawa geologicznego i górniczego.

3. Na podstawie wyników badań, o których mowa w ust. 1, wykonuje się analizy bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej dla danego składowiska.

4. Do projektowania i wykonania składowisk powierzchniowych stosuje się przepisy prawa budowlanego.

1) wypełnianie wolnych przestrzeni pomiędzy poszczególnymi opakowaniami w obiektach składowiska materiałami o właściwościach przeciwdziałających rozprzestrzenianiu się izotopów zawartych w odpadach promieniotwórczych;

2) ograniczenie eksponowania obiektu składowiska będącego w trakcie wypełniania odpadami promieniotwórczymi na opady atmosferyczne, jeżeli wypełnianie musi być prowadzone w czasie tych opadów;

3) umieszczanie opakowań w obiektach składowiska w sposób uniemożliwiający ich uszkodzenie pod wpływem własnego ciężaru;

4) gromadzenie odcieków i w razie potrzeby poddawanie ich oczyszczaniu;

5) składowanie w oddzielnych obiektach:

a) odpadów promieniotwórczych krótkożyciowych nisko- i średnioaktywnych,

b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych nisko- i średnioaktywnych,

c) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych wysokoaktywnych;

6) monitoring środowiska, obejmujący w szczególności:

a) pomiary zawartości substancji promieniotwórczych:

– w wodach powierzchniowych znajdujących się w otoczeniu składowiska,

– w wodach gruntowych na terenie składowiska i w wodach drenażowych oraz w wodach gruntowych występujących w jego otoczeniu,

– w wodzie wodociągowej na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

– w powietrzu na terenie składowiska,

– w trawie i w glebie na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

b) pomiary:

– mocy dawki promieniowania gamma na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

– skażeń promieniotwórczych na terenie składowiska oraz na powierzchni dróg w otoczeniu składowiska,

c) obserwacje hydrologiczne:

– pomiary położenia zwierciadła wód gruntowych na terenie i wokół składowiska,

– pomiary wielkości opadów atmosferycznych na terenie i wokół składowiska,

d) badania hydrogeochemiczne.

2. Podczas eksploatacji składowiska głębokiego odpadów promieniotwórczych zapewnia się spełnienie wymagań określonych w ust. 1 pkt 1, 3 i 6.

1) wymagane dla pomieszczeń zaliczonych, zgodnie z przepisami budowlanymi, co najmniej do klasy B odporności pożarowej;

2) wodoprzepuszczalności określonej współczynnikiem mniejszym niż 10^–9 metrów na sekundę (m/s);

3) wynikające z właściwości fizykochemicznych składowanych odpadów promieniotwórczych oraz objętości odpadów promieniotwórczych dostarczanych do składowiska.

1) zaplecze techniczno-eksploatacyjne;

2) obiekty do składowania odpadów promieniotwórczych;

3) zaplecze budowy, w przypadku gdy rozbudowa składowiska następuje w czasie jego eksploatacji.

1) ciągłą kontrolę spełnienia założeń projektowych dotyczących bezpieczeństwa składowiska;

2) zamknięcie składowiska przed terminem przewidzianym w projekcie;

3) wykonanie prac związanych z zamknięciem składowiska.

2. System drenażowy, o którym mowa w ust. 1, projektuje się i wykonuje w sposób zapewniający:

1) przystosowanie do przewidywanego osiadania gruntu w podstawie składowiska pod wpływem obciążeń obiektami składowiska;

2) odporność na chemiczne oddziaływanie infiltrujących wód opadowych;

3) możliwość jego kontroli i obserwacji;

4) skuteczne funkcjonowanie w okresie eksploatacji składowiska oraz w okresie 50 lat po jego zamknięciu, chyba że w zezwoleniu na budowę składowiska określono dłuższy okres;

5) objęcie całej powierzchni podstawy składowiska;

6) wyprofilowanie podstawy składowiska zapewniające efektywny spływ wód do drenów;

7) odprowadzanie wód drenażowych do zbiornika retencyjnego.

1) infiltracją wód opadowych w głąb składowiska;

2) nieświadomą penetracją człowieka;

3) niszczącym działaniem roślin i zwierząt.

2. Składowisko głębokie odpadów promieniotwórczych po zakończeniu eksploatacji zamyka się w sposób określony w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w sposób zabezpieczający przed wydostawaniem się produktów gazowych.

2. Ochronę fizyczną i oznakowanie, o których mowa w ust. 1, usuwa się po likwidacji składowiska.

1) składowania:

a) odpadów promieniotwórczych krótkożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych,

b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych krótkożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych;

2) przechowywania:

a) odpadów promieniotwórczych długożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych,

b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych długożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych.

1) przetworzeniu do postaci stałej o zawartości wody niezwiązanej poniżej 1% masowego, a szybkość ługowania wodą destylowaną zestalonych odpadów promieniotwórczych:

a) niskoaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10^–2 g cm^–2 doba^–1,

b) średnioaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10^–3 g cm^–2 doba^–1,

c) wysokoaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10^–5 g cm^–2 doba^–1;

2) segregowaniu według ich kategorii i podkategorii;

3) umieszczeniu w zamkniętym opakowaniu do składowania w sposób zabezpieczający przed wydostaniem się odpadów promieniotwórczych na zewnątrz.

2. Wymiary opakowań dostosowuje się do wymiarów obiektów składowiska i liczby warstw, w których opakowania będą umieszczane.

2. Odpady promieniotwórcze, których wymiary lub kształt uniemożliwiają umieszczenie ich w opakowaniach, a ich rozdrobnienie jest ze względów ochrony radiologicznej niewskazane, mogą być po zabezpieczeniu przed rozprzestrzenianiem się skażeń promieniotwórczych umieszczane w składowisku bez opakowań.

3. Zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze przeznaczone do składowania mogą być dostarczane do składowiska w opakowaniach transportowych wielokrotnego użycia i umieszczane w wydzielonych obiektach przeznaczonych do ich składowania.

1) symbol promieniowania;

2) symbol identyfikacyjny opakowania zgodny z kartą ewidencyjną;

3) informację o kategorii i podkategorii odpadu promieniotwórczego.

Prezes Rady Ministrów: L. Miller

¹⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki z dnia 19 maja 1989 r. w sprawie zasad zaliczania odpadów do odpadów promieniotwórczych oraz ich kwalifikowania i ewidencjonowania, a także warunków ich unieszkodliwiania, przechowywania i składowania (M. P. Nr 18, poz. 125), które traci moc z dniem 1 stycznia 2003 r. na podstawie art. 137 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145).

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 3 grudnia 2002 r. (poz. 1925)

Załącznik nr 1

WARTOŚCI AKTYWNOŚCI I STĘŻENIA PROMIENIOTWÓRCZEGO IZOTOPÓW STANOWIĄCE PODSTAWĘ KWALIFIKOWANIA ODPADÓW DO KATEGORII ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH

IZOTOPY POCHODNE

Objaśnienie:

Izotopy opatrzone wskaźnikiem ”+” lub ”nat” oznaczają izotopy macierzyste znajdujące się w stanie równowagi wiekowej ze swymi pochodnymi – w takich przypadkach wartości aktywności i stężenia promieniotwórczego odnoszą się do izotopów macierzystych, uwzględniając również obecność izotopów pochodnych.

Załącznik nr 2

WZÓR KARTY EWIDENCYJNEJ ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH

Załącznik nr 3

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA PRZECHOWALNIKA WYPALONEGO PALIWA JĄDROWEGO*

* Wymiary podano w milimetrach; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego – czerwony.

Załącznik nr 4

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA MAGAZYNU ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*

* Wymiary jak w tablicy zawartej w załączniku nr 3 do rozporządzenia; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego – żółty, kolor symbolu promieniowania jonizującego – czerwony.

Załącznik nr 5

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA SKŁADOWISKA ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*

* Wymiary jak w tablicy zawartej w załączniku nr 3 do rozporządzenia; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego – żółty, kolor symbolu promieniowania jonizującego – czerwony.