Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 216 poz. 1825

1) w art. 2:

a) pkt 37 otrzymuje brzmienie:

„37) pojazd używany do celów specjalnych – pojazd samochodowy przystosowany w sposób szczególny do przewozu osób lub ładunków, używany przez Siły Zbrojne, Policję, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Straż Graniczną, kontrolę skarbową, Służbę Celną, jednostki ochrony przeciwpożarowej, Inspekcję Transportu Drogowego i Służbę Więzienną,”,

b) pkt 54 otrzymuje brzmienie:

„54) dopuszczalna masa całkowita – największą określoną właściwymi warunkami technicznymi masę pojazdu obciążonego osobami i ładunkiem, dopuszczonego do poruszania się po drodze,”,

c) pkt 56 otrzymuje brzmienie:

„56) dopuszczalna ładowność – największą masę ładunku i osób, jaką może przewozić pojazd, która stanowi różnicę dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu,”

2) w art. 53:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Pojazdem uprzywilejowanym w ruchu drogowym może być pojazd samochodowy:

1) jednostek ochrony przeciwpożarowej,

2) pogotowia ratunkowego,

3) Policji,

4) jednostki ratownictwa chemicznego,

5) Straży Granicznej,

6) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

7) Agencji Wywiadu,

8) Sił Zbrojnych,

9) Służby Więziennej,

10) Biura Ochrony Rządu,

11) Inspekcji Transportu Drogowego,

12) jednostki niewymienionej w pkt 1–11, jeżeli jest używany w związku z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego – na podstawie zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych.”,

b) w ust. 1a wyrazy „w ust. 1 pkt 9” zastępuje się wyrazami „w ust. 1 pkt 12”

3) w art. 66:

a) dodaje się ust. 1a–1c w brzmieniu:

„1a. Autobus o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 10 t, samochód ciężarowy i pojazd silnikowy, o którym mowa w art. 2 pkt 35, o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 t, powinien być wyposażony w homologowany ogranicznik prędkości montowany przez producenta lub jednostkę przez niego uprawnioną, ograniczający maksymalną prędkość autobusu do 100 km/h, a samochodu ciężarowego i pojazdu silnikowego, o którym mowa w art. 2 pkt 35, do 85 km/h, tak aby prędkość rzeczywista tego pojazdu nie mogła przekroczyć 90 km/h.

1b. Przepis ust. 1a nie dotyczy pojazdu:

1) specjalnego lub używanego do celów specjalnych Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Służby Więziennej, Sił Zbrojnych i jednostek ochrony przeciwpożarowej,

2) zabytkowego,

3) nierozwijającego, ze względów konstrukcyjnych, prędkości większej niż odpowiednio określone w ust. 1a,

4) używanego do prowadzenia badań naukowych na drogach,

5) przeznaczonego wyłącznie do robót publicznych na obszarach miejskich.

1c. Minister właściwy do spraw transportu, mając na uwadze szczególne zagrożenia występujące podczas przewozu towarów niebezpiecznych, może określić w drodze rozporządzenia niższe niż ustalone w ust. 1a wartości ustawień urządzeń ograniczających maksymalną prędkość pojazdów przewożących niektóre towary niebezpieczne.”,

b) w ust. 4 pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie:

„5) wymiany nadwozia pojazdu posiadającego cechy identyfikacyjne, o których mowa w ust. 3a pkt 1,

6) dokonywania zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj pojazdu, z wyjątkiem:

a) pojazdu, na którego typ zostało wydane świadectwo homologacji lub decyzja zwalniająca pojazd z homologacji,

b) pojazdu, w którym zmian konstrukcyjnych dokonał przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie.”

4) w art. 66a w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) w którym dokonano wymiany ramy, podwozia lub silnika na odpowiednio ramę, podwozie lub silnik bez numeracji fabrycznej,”

5) w art. 68:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Producent lub importer nowego pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, motoroweru, tramwaju lub przyczepy oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części jest obowiązany uzyskać na każdy nowy typ tych pojazdów świadectwo homologacji wydane przez ministra właściwego do spraw transportu.”,

b) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) regulaminach stanowiących załączniki do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań, sporządzonego w Genewie dnia 20 marca 1958 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 104, poz. 1135 i 1136), przyjętych do stosowania przez Rzeczpospolitą Polską wraz ze zmianami obowiązującymi od daty wejścia ich w życie,”

6) w art. 81:

a) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3. Okresowe badanie techniczne pojazdu jest przeprowadzane corocznie, z zastrzeżeniem ust. 4–7.

4. Okresowe badanie techniczne samochodu osobowego, samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, motocykla lub przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t przeprowadza się przed upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji, następnie przed upływem 2 lat od dnia przeprowadzenia badania, a potem corocznie. Nie dotyczy to pojazdu przewożącego towary niebezpieczne, taksówki osobowej, pojazdu samochodowego konstrukcyjnie przeznaczonego do przewozu osób w liczbie od 5 do 9, wykorzystywanego do zarobkowego transportu drogowego osób, pojazdu marki „SAM”, pojazdu zasilanego gazem lub pojazdu uprzywilejowanego, które podlegają corocznym badaniom technicznym.”,

b) dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. Okresowe badanie techniczne ciągnika rolniczego przeprowadza się przed upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji, a następnie przed upływem każdych kolejnych 2 lat od dnia przeprowadzenia badania.”,

c) w ust. 5 wyrazy „Przepis ust. 4 dotyczy” zastępuje się wyrazami „Przepisy ust. 4 i 4a dotyczą”

7) w art. 84a w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) szczegółowe wymagania w stosunku do stacji, o których mowa w art. 83 ust. 4, przeprowadzających badania techniczne w określonym zakresie, wzór zezwolenia oraz innych dokumentów związanych z jego wydaniem,”

8) w art. 140 w ust. 1:

a) pkt 1a otrzymuje brzmienie:

„1a) stwierdzenia na podstawie orzeczenia psychologicznego, wydanego po przeprowadzeniu badania psychologicznego w trybie określonym w art. 124 ust. 1 pkt 3 i 4, istnienia przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem,”,

b) w pkt 4 lit. b) i c) otrzymują brzmienie:

„b) badaniu lekarskiemu w trybie określonym wart. 122 ust. 1 pkt 3–5,

c) badaniu psychologicznemu w trybie określonym w art. 124 ust. 1 pkt 3 lub 4.”.

2. Do pojazdów zarejestrowanych w okresie od dnia 1 stycznia 1988 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. wymóg określony w art. 1 pkt 3 lit. a stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r.

2. Do dnia 30 czerwca 2006 r. dodatkowym wymogiem uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 124a Prawa o ruchu drogowym, jest świadectwo, o którym mowa w ust. 1.

3. Do dnia 30 czerwca 2006 r. dodatkowym wymogiem, jaki powinna spełniać osoba uprawniona do przeprowadzania badań psychologicznych i orzekania w zakresie zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych, o której mowa w art. 124a Prawa o ruchu drogowym, jest osoba, która:

1) posiada dyplom ukończenia wyższych studiów psychologicznych;

2) odbędzie co najmniej dwutygodniową praktykę w zakresie psychologicznych badań kierowców w jednostce, o której mowa w ust. 1, lub ukończy z wynikiem pozytywnym kurs organizowany przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski