Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 196 poz. 1653

Na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177) zarządza się, co następuje:

1) dokapitalizowania przedsiębiorcy, w tym przez nabycie akcji lub udziałów tego przedsiębiorcy;

2) umorzenia zaległości wobec sektora finansów publicznych;

3) udzielenia gwarancji lub poręczenia;

4) udzielenia kredytu lub pożyczki.

1) sytuacja finansowa przedsiębiorcy, z uwzględnieniem wielkości jego zadłużenia oraz sytuacji sektora, w którym działa, powoduje, że kwota, którą dokapitalizowano przedsiębiorcę, nie zwróci się w odpowiednim czasie w postaci dywidend lub zwyżki wartości udziałów lub akcji;

2) z powodu niewystarczającego poziomu przepływów pieniężnych przedsiębiorca nie uzyskałby na rynku środków finansowych do podwyższenia kapitału;

3) ma ono charakter krótkoterminowy, z określonym z góry terminem i ceną odsprzedaży w celu umorzenia;

4) wskutek dokapitalizowania spółki, w której akcjonariuszami lub udziałowcami są zarówno przedsiębiorcy niebędący przedsiębiorcami publicznymi, jak i przedsiębiorcy publiczni. Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego lub przedsiębiorca publiczny stanie się podmiotem dominującym w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi;

5) organ udzielający pomocy nabywa udziały lub akcje w spółce handlowej o wartości przewyższającej sumę aktywów netto spółki.

2. Za pomoc uznaje się również dokapitalizowanie przez organ udzielający pomocy nowo utworzonego przedsiębiorcy, który przejmie od przedsiębiorcy zagrożonego upadłością, w całości lub w części, prowadzenie działalności gospodarczej przynoszącej straty.

1) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne;

2) kwota zaległości nie przekracza pięciokrotnej wartości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym.

2. Udzielenie gwarancji lub poręczenia uznaje się za pomoc dla dłużnika w następujących przypadkach:

1) dłużnik jest przedsiębiorcą w trudnej sytuacji ekonomicznej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców;

2) dłużnik nie ma zdolności kredytowej w rozumieniu art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1385 i 1387);

3) opłata prowizyjna za ich udzielenie jest niższa od oferowanej na rynku;

4) dotyczą one kwoty przekraczającej 80% wartości zobowiązania.

3. Udzielenie gwarancji lub poręczenia uznaje się za pomoc dla wierzyciela, w przypadkach gdy prowadzi do zmniejszenia ryzyka niewykonania zobowiązania, w szczególności gdy:

1) gwarancja lub poręczenie zostały udzielone w stosunku do zobowiązania, które powstało przed ich udzieleniem, bez zmiany warunków tego zobowiązania;

2) gwarantowane lub poręczone zobowiązanie zostało zaciągnięte u tego samego wierzyciela, w celu spłaty wcześniejszego, niegwarantowanego lub nieporęczonego zobowiązania.

1) ich oprocentowanie jest korzystniejsze niż oferowane przedsiębiorcy na rynku;

2) są one niezabezpieczone lub niewystarczająco zabezpieczone i udzielone przedsiębiorcy, który nie uzyskałby takiego kredytu lub pożyczki na rynku ze względu na brak zdolności kredytowej.

Prezes Rady Ministrów: L. Miller