Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 194 poz. 1635

Na podstawie art. 56 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 221 i Nr 153, poz. 1271) zarządza się, co następuje:

1) „ustawie" – rozumie się przez to ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów;

2) „rzeczniku odpowiedzialności zawodowej" – rozumie się przez to okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej lub Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej;

3) „sądzie dyscyplinarnym" – rozumie się przez to okręgowy sąd dyscyplinarny lub Krajowy Sąd Dyscyplinarny;

4) „sądzie dyscyplinarnym l instancji" – rozumie się przez to okręgowy sąd dyscyplinarny, a także Krajowy Sąd Dyscyplinarny orzekający w l instancji;

5) „pokrzywdzonym" – rozumie się przez to osobę fizyczną, prawną lub inną jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której dobro zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone działaniem lub zaniechaniem działania członka izby samorządu zawodowego architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, zwanego dalej „samorządem zawodowym".

2. Jeżeli obwiniony został członkiem innej okręgowej izby po wszczęciu przeciw niemu postępowania dyscyplinarnego, właściwy do rozpoznania sprawy w l instancji jest sąd dyscyplinarny l instancji okręgowej izby, w której wszczęto postępowanie.

3. Jeżeli w sprawie występuje dwóch lub więcej członków izby, których dotyczy postępowanie wyjaśniające lub są oni obwinieni, bądź członkowi izby zarzuca się popełnienie dwóch lub więcej przewinień dyscyplinarnych, postępowanie przeprowadza się łącznie, chyba że jest to niemożliwe lub w znacznym stopniu utrudnione.

4. Jeżeli przewinienia dyscyplinarne objęte łącznym rozpoznaniem popełniło dwóch lub więcej obwinionych, którzy podlegają odpowiedzialności przed okręgowym sądem dyscyplinarnym i Krajowym Sądem Dyscyplinarnym, właściwy do rozpoznania sprawy jest Krajowy Sąd Dyscyplinarny.

2. Spory o właściwość pomiędzy okręgowymi rzecznikami odpowiedzialności zawodowej rozstrzyga Krajowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej.

2. Sąd dyscyplinarny, na wniosek obwinionego lub rzecznika odpowiedzialności zawodowej, rozstrzyga o wyłączeniu jawności rozprawy.

3. W razie wyłączenia jawności, na rozprawie mogą być obecne, oprócz osób biorących udział w postępowaniu, po dwie osoby wskazane przez rzecznika odpowiedzialności zawodowej i obwinionego. Jeżeli jest kilku obwinionych, każdy z nich może żądać pozostawienia na sali po jednej osobie.

1) sprawa dotyczy rzecznika odpowiedzialności zawodowej bezpośrednio;

2) jest on małżonkiem, krewnym albo powinowatym w linii prostej, a w linii bocznej aż do stopnia pomiędzy dziećmi rodzeństwa członka izby samorządu zawodowego, którego dotyczy postępowanie wyjaśniające, obwinionego albo ich obrońców, pokrzywdzonego lub jego pełnomocnika albo jest związany z jedną z tych osób węzłem opieki lub kurateli;

3) brał udział w rozpatrywaniu sprawy, był świadkiem czynu, o który sprawa się toczy, albo w tej samej sprawie był przesłuchiwany w charakterze świadka lub występował jako biegły.

2. Powody wyłączenia trwają pomimo ustania uzasadniającego je małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli.

3. Wniosek o wyłączenie Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej rozstrzyga Krajowy Sąd Dyscyplinarny postanowieniem.

4. Wniosek o wyłączenie okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej rozstrzyga Krajowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej.

5. Krajowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej, na wniosek członka izby samorządu zawodowego, którego dotyczy postępowanie wyjaśniające lub jego obrońcy, a także pokrzywdzonego lub jego pełnomocnika, może ze względu na dobro sprawy przekazać prowadzenie postępowania wyjaśniającego okręgowemu rzecznikowi odpowiedzialności zawodowej innej okręgowej izby.

2. Pokrzywdzony w toku postępowania jest uprawniony do zgłoszenia wniosków dowodowych i wglądu do akt sprawy.

3. Pokrzywdzony może ustanowić pełnomocnika. Oryginał lub poświadczony odpis pełnomocnictwa dołącza się do akt.

2. W przypadku stwierdzenia okoliczności, o których mowa w ust. 1, rzecznik wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania, które doręcza wraz z uzasadnieniem pokrzywdzonemu i członkowi izby samorządu zawodowego, którego dotyczy postępowanie wyjaśniające.

3. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1, wystąpią w toku postępowania wyjaśniającego, rzecznik odpowiedzialności zawodowej wydaje postanowienie o umorzeniu wszczętego postępowania, które doręcza wraz z uzasadnieniem pokrzywdzonemu i członkowi izby samorządu zawodowego, którego dotyczy postępowanie wyjaśniające.

4. Na postanowienia, o których mowa w ust. 2 i 3, pokrzywdzonemu przysługuje, w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia, zażalenie do Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, a jeżeli postanowienia te wydał Krajowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej – do Krajowego Sądu Dyscyplinarnego.

5. Przepisy § 35–39 oraz 41 i 42 stosuje się odpowiednio.

2. Rzecznik odpowiedzialności zawodowej jest obowiązany badać i uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i niekorzyść członka izby samorządu zawodowego, którego dotyczy postępowanie wyjaśniające.

2. Członek izby samorządu zawodowego, którego dotyczy postępowanie wyjaśniające, ma prawo w toku postępowania wyjaśniającego zgłaszać wnioski dotyczące przesłuchania świadków, powołania biegłych oraz przeprowadzenia innych dowodów.

2. Odpis postanowienia, o którym mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem doręcza się członkowi izby samorządu zawodowego, którego dotyczy postępowanie wyjaśniające, jego obrońcy, pokrzywdzonemu lub jego pełnomocnikowi oraz Krajowemu Rzecznikowi Odpowiedzialności Zawodowej.

3. Na postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego członkowi izby samorządu zawodowego, którego dotyczy postępowanie wyjaśniające, i pokrzywdzonemu przysługuje, w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia, zażalenie do Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej.

4. Na postanowienie Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej o umorzeniu postępowania wyjaśniającego osobom, o których mowa w ust. 3, przysługuje, w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia, zażalenie do Krajowego Sądu Dyscyplinarnego.

5. Przepisy § 35–39 oraz 41 i 42 stosuje się odpowiednio.

2. Wniosek o wszczęcie postępowania przed sądem l instancji powinien zawierać:

1) imię i nazwisko, nazwisko rodowe, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, adres obwinionego oraz jego miejsce pracy i zajmowane stanowisko, a także informację o rodzaju posiadanych uprawnień budowlanych ze wskazaniem organu wydającego;

2) dokładne określenie zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków z niego wynikających;

3) imiona i nazwiska oraz adresy świadków, którzy mają być wezwani na rozprawę, jak również inne dowody;

4) uzasadnienie.

3. Rzecznik odpowiedzialności zawodowej po sporządzeniu wniosku kieruje go niezwłocznie do sądu dyscyplinarnego l instancji, zawiadamiając o tym pokrzywdzonego i jego pełnomocnika, obwinionego i jego obrońcę oraz właściwą radę izby.

2. W szczególnie uzasadnionym przypadku Krajowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej może przedłużyć okres postępowania wyjaśniającego na czas oznaczony, nie dłuższy niż 2 miesiące.

3. W przypadku niezakończenia postępowania wyjaśniającego w terminie 4 miesięcy, akta sprawy przekazuje się Krajowemu Sądowi Dyscyplinarnemu, który może przedłużyć postępowanie wyjaśniające na czas oznaczony.

2. Orzeczenia mogą być wydawane jedynie na rozprawie.

1) umorzeniu postępowania;

2) zawieszeniu postępowania;

3) przekazaniu sprawy rzecznikowi odpowiedzialności zawodowej w celu uzupełnienia postępowania wyjaśniającego.

2. Na postanowienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, obwinionemu oraz rzecznikowi odpowiedzialności zawodowej, przysługuje, w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia, zażalenie.

3. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, należy wskazać, w jakim zakresie ma nastąpić uzupełnienie postępowania, oraz określić termin zakończenia postępowania, nie dłuższy niż 2 miesiące.

2. Pomiędzy terminem doręczenia obwinionemu, jego obrońcy oraz pokrzywdzonemu i jego pełnomocnikowi wniosku o wszczęcie postępowania przed sądem dyscyplinarnym l instancji a terminem rozprawy powinno upłynąć 14 dni. W razie niezachowania tego terminu, obwiniony lub jego obrońca może zażądać odroczenia rozprawy.

3. W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się informację o wyznaczonym składzie orzekającym sądu dyscyplinarnego l instancji.

4. Przewodniczący składu orzekającego sądu dyscyplinarnego l instancji zarządza wezwanie świadków i biegłych oraz przedstawienie innych dowodów wskazanych we wniosku o wszczęcie postępowania przed sądem dyscyplinarnym l instancji, a także w innych uzasadnionych wnioskach zgłoszonych przez strony przed rozpoczęciem rozprawy.

5. Udział rzecznika odpowiedzialności zawodowej w rozprawie jest obowiązkowy.

6. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawie nie stanowi przeszkody do rozpoznania sprawy, chyba że sąd dyscyplinarny uzna ich obecność za konieczną.

2. Wniosek o wyłączenie może być złożony w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, o którym mowa w § 22 ust. 1.

3. Jeżeli po wysłaniu wezwania, o którym mowa w § 22 ust. 1, nastąpiła zmiana składu sądu dyscyplinarnego, termin, o którym mowa w ust. 2, biegnie od dnia otrzymania przez wnioskodawcę tego wezwania. Wniosek można złożyć najpóźniej do chwili rozpoczęcia rozprawy.

4. O wyłączeniu członka sądu dyscyplinarnego orzeka Krajowy Sąd Dyscyplinarny. W przypadku gdy wyłączenie dotyczy członka Krajowego Sądu Dyscyplinarnego, nie może on brać udziału w składzie orzekającym w sprawie wyłączenia.

2. Sąd dyscyplinarny jest obowiązany dążyć do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy. W tym celu może dopuszczać z urzędu wszelkie dowody, jeżeli uzna, że są potrzebne do uzupełnienia materiału.

2. Po wysłuchaniu wyjaśnień sąd dyscyplinarny przesłuchuje świadków i biegłych oraz przeprowadza inne dowody.

3. W razie konieczności przesłuchania w charakterze świadka osoby mającej miejsce zamieszkania w znacznej odległości od siedziby sądu dyscyplinarnego lub niemogącej stawić się z powodu przeszkody niedającej się usunąć, sąd dyscyplinarny może zwrócić się do właściwego miejscowo sądu dyscyplinarnego o przesłuchanie świadka w trybie pomocy prawnej lub zlecić jego przesłuchanie członkowi wyznaczonemu ze swego składu. Strony, ich obrońcy i pełnomocnicy mają prawo brać udział w tych czynnościach.

4. Materiały sprawy, za zgodą stron, mogą być bez odczytania uznane za materiał dowodowy.

1) choroby sędziego;

2) niestawiennictwa rzecznika odpowiedzialności zawodowej;

3) usprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionego;

4) niestawiennictwa obwinionego, którego obecność na rozprawie sąd dyscyplinarny uznał za konieczną;

5) niestawiennictwa obwinionego, któremu wezwanie nie zostało doręczone;

6) niestawiennictwa świadka lub biegłego.

2. W przypadku przerwy w rozprawie z przyczyny określonej w ust. 1, rzecznik odpowiedzialności zawodowej wnosi dodatkowy wniosek o wszczęcie postępowania przed sądem dyscyplinarnym l instancji.

2. Po wysłuchaniu stron przewodniczący składu orzekającego sądu dyscyplinarnego zamyka rozprawę i sąd dyscyplinarny niezwłocznie przystępuje do narady.

3. Przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem jest tajny, a zwolnienie od zachowania tajemnicy nie jest dopuszczalne. W naradzie i głosowaniu uczestniczą tylko członkowie składu orzekającego.

4. Sąd dyscyplinarny orzeka na podstawie materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy.

5. Orzeczenia zapadają większością głosów.

6. Z przebiegu narady i głosowania nie sporządza się protokołu.

2. W sprawach szczególnie zawiłych sąd dyscyplinarny może odroczyć ogłoszenie orzeczenia na czas nieprzekraczający 7 dni.

2. Przy orzekaniu kary łącznej stosuje się następujące zasady:

1) w przypadku orzeczenia kar upomnienia i nagany wymierza się łączną karę nagany;

2) kara zawieszenia w prawach członka nie wyłącza orzeczenia kary upomnienia i nagany;

3) przy orzeczonych za kilka przewinień karach rodzajowo różnych i kary skreślenia z listy członków wymierza się karę łączną skreślenia z listy członków.

1) oznaczenie sądu dyscyplinarnego, który je wydał, oraz imiona i nazwiska jego członków, rzecznika odpowiedzialności zawodowej, protokolanta i sygnaturę akt;

2) datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia;

3) imię i nazwisko oraz inne dane określające tożsamość obwinionego;

4) opis zarzuconego obwinionemu przewinienia dyscyplinarnego;

5) rozstrzygnięcie sądu dyscyplinarnego;

6) koszty postępowania;

7) uzasadnienie.

2. Orzeczenie skazujące powinno ponadto zawierać:

1) dokładne określenie przewinienia dyscyplinarnego przypisanego obwinionemu przez sąd dyscyplinarny;

2) rozstrzygnięcie co do kary.

3. Orzeczenie sądu dyscyplinarnego uprawomocnia się po upływie terminu przewidzianego do złożenia środka odwoławczego.

4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio do postanowień.

2. Uzasadnienie, o którym mowa w ust. 1, powinno być sporządzone w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia lub wydania postanowienia.

3. Odpisy orzeczeń i postanowień wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o środkach odwoławczych i terminie ich wniesienia doręcza się stronom, a jeżeli ustanowiono obrońcę lub pełnomocnika strony, odpisy te doręcza się również obrońcy lub pełnomocnikowi.

2. Odwołania wniesionego przez rzecznika odpowiedzialności zawodowej na korzyść obwinionego nie można cofnąć bez zgody obwinionego.

1) utrzymuje w mocy albo uchyla zaskarżone orzeczenie albo postanowienie w całości albo części i orzeka co do istoty;

2) uchyla zaskarżone orzeczenie albo postanowienie w całości albo części i przekazuje sprawę sądowi dyscyplinarnemu l instancji do ponownego rozpatrzenia;

3) uchyla zaskarżone orzeczenie albo postanowienie w całości albo części i umarza postępowanie w odpowiednim zakresie.

2. Karę zawieszenia w prawach członka izby wykonuje okręgowa rada izby, ustalając na podstawie prawomocnego orzeczenia początek i koniec kary. O okresie kary i terminie jej zakończenia okręgowa rada izby zawiadamia Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, z wyjątkiem członków izby urbanistów, a w przypadku gdy obwiniony pełnił funkcję w organach izby samorządu zawodowego – także właściwy organ tej izby.

3. Karę skreślenia z listy członków właściwej izby samorządu zawodowego wykonuje okręgowa rada izby po otrzymaniu od przewodniczącego właściwego sądu dyscyplinarnego odpisu prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego. Okręgowa rada izby o treści orzeczenia dyscyplinarnego zawiadamia Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, z wyjątkiem członków izby urbanistów.

4. Prezydium okręgowej rady izby samorządu zawodowego z urzędu zawiadamia pokrzywdzonego o treści prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego,

1) w związku z postępowaniem dyscyplinarnym dopuszczono się przestępstwa ustalonego prawomocnym wyrokiem skazującym albo wyrokiem stwierdzającym niemożność wydania wyroku skazującego, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia albo postanowienia;

2) ujawnią się nowe istotne fakty lub dowody nieznane wcześniej sądowi dyscyplinarnemu;

3) sąd dyscyplinarny bezpodstawnie umorzył postępowanie;

4) w wydaniu orzeczenia brata udział osoba nieuprawniona do orzekania lub podlegająca wyłączeniu na podstawie § 5 ust. 1 i 2 i § 23 ust. 1;

5) zachodziła jedna z okoliczności wyłączających postępowanie;

6) orzeczenie albo postanowienie nie zostało podpisane przez wszystkich członków składu orzekającego sądu dyscyplinarnego;

7) obwiniony nie miał obrońcy w przypadkach, o których mowa w art. 49 ust. 3 i 4 ustawy;

8) sąd dyscyplinarny niższego rzędu orzekał w sprawie należącej do właściwości sądu dyscyplinarnego wyższego rzędu;

9) sprawę rozpoznano podczas nieobecności obwinionego, którego nieobecność była usprawiedliwiona, przez co został on pozbawiony możliwości obrony.

2. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść obwinionego może nastąpić, jeżeli umorzenie postępowania lub wydanie orzeczenia nastąpiło wskutek przestępstwa albo jeżeli w ciągu 3 lat od dnia wydania postanowienia o umorzeniu albo od dnia ogłoszenia orzeczenia wyjdą na jaw nowe okoliczności lub dowody, które mogłyby uzasadniać skazanie lub wymierzenie kary surowszej.

3. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na korzyść obwinionego może nastąpić także po jego śmierci, jeżeli wyjdą na jaw nowe okoliczności lub dowody, które mogłyby uzasadniać uniewinnienie lub wymierzenie kary łagodniejszej.

4. W razie śmierci obwinionego, wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego mogą złożyć jego małżonek, krewni w linii prostej oraz rzecznik odpowiedzialności zawodowej.

2. O wznowieniu postępowania dyscyplinarnego rozstrzyga postanowieniem sąd dyscyplinarny, który orzekał w sprawie jako ostatni.

2. Wznowione postępowanie toczy się na zasadach ogólnych.

2. Opłata zryczałtowana wynosi w razie ukarania:

1) karą upomnienia – od 500 do 800 zł;

2) karą nagany – od 800 do 1 500 zł;

3) innym karami – od 1 500 do 3 000 zł.

3. Opłatę zryczałtowaną pobiera się za postępowanie w każdej instancji.

4. Przy wydawaniu orzeczenia łącznego wymierzone opłaty sumuje się.

5. Jeżeli jednym orzeczeniem ukarano dwóch lub więcej obwinionych, zryczałtowane koszty postępowania ponosi każdy z nich z osobna.

6. Ściąganie zryczałtowanych kosztów postępowania należy do właściwej okręgowej rady izby samorządu zawodowego.

2. Do wydatków związanych z postępowaniem należą:

1) koszty doręczenia wezwań i innych pism;

2) należności świadków i biegłych;

3) inne koszty, które sąd dyscyplinarny zaliczył do kosztów postępowania bezpośrednio związanych z rozpoznaniem sprawy.

Minister Infrastruktury: M. Pol

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U, Nr 32, poz. 302); właściwość Ministra Infrastruktury do wydania niniejszego rozporządzenia wynika z art. 44 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1800).