Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 180 poz. 1501

Na podstawie art. 127 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676) zarządza się, co następuje:

1) „ustawa” – ustawę z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu;

2) „Szef AW” – Szefa Agencji Wywiadu;

3) „AW” – Agencję Wywiadu;

4) „jednostki organizacyjne” – jednostki organizacyjne, o których mowa w § 3 ust. 1 i 2 statutu Agencji Wywiadu stanowiącego załącznik do zarządzenia nr 74 Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 czerwca 2002 r. w sprawie nadania statutu Agencji Wywiadu (M. P. z 2002 r. Nr 26, poz. 433);

5) „funkcjonariusz” – funkcjonariusza AW;

6) „kierownik jednostki organizacyjnej”– funkcjonariusza pełniącego obowiązki kierownika jednostki organizacyjnej;

7) „krajowa podróż służbowa” – wyjazd funkcjonariusza poza stałe miejsce pełnienia służby w celu wykonywania czynności służbowych, w terminie i miejscu na terenie kraju określonych w poleceniu wyjazdu służbowego;

8) „zagraniczna podróż służbowa” – wyjazd funkcjonariusza poza stałe miejsce pełnienia służby w celu wykonywania czynności służbowych poza granicami państwa, w terminie i miejscu określonych w poleceniu odbycia zagranicznej podróży służbowej;

9) „przeniesienie do pełnienia służby w innej miejscowości” – skierowanie funkcjonariusza na stanowisko służbowe w miejscowości określonej w rozkazie o przeniesieniu, innej niż miejscowość, w której dotychczas pełnił służbę;

10) „delegowanie do czasowego pełnienia służby poza stałe miejsce pełnienia służby” – wyznaczenie funkcjonariuszowi określonych w rozkazie o delegowaniu czasu oraz miejsca wykonywania obowiązków służbowych w miejscu innym niż jego dotychczasowe stałe miejsce pełnienia służby;

11) „właściwy przełożony” – przełożonego właściwego w sprawach:

a) krajowych podróży służbowych – kierownika jednostki organizacyjnej albo upoważnionego przez niego niższego przełożonego,

b) zagranicznych podróży służbowych – Szefa AW albo upoważnionego przez niego zastępcę Szefa AW;

12) „uposażenie” – uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, przysługujące funkcjonariuszowi od dnia przeniesienia do pełnienia służby w innej miejscowości.

1) funkcjonariusz wykonuje stale czynności służbowe poza stałym miejscem pełnienia służby albo

2) spowoduje to zmniejszenie kosztów podróży służbowej.

2. Czas krajowej podróży służbowej, określony w poleceniu wyjazdu służbowego, obejmuje czas między wyjazdem ze stałego miejsca pełnienia służby i z powrotem do tego miejsca.

1) dieta stanowiąca ekwiwalent pieniężny na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej;

2) zwrot kosztów:

a) przejazdów na trasie od stałego miejsca pełnienia służby do miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej i z powrotem,

b) noclegów bądź ryczałt za nocleg,

c) dojazdów środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu;

3) zwrot innych niezbędnych i udokumentowanych wydatków.

2. Funkcjonariuszowi, którego zwykłe obowiązki służbowe polegają na stałym wykonywaniu czynności służbowych na obszarze właściwości terytorialnej jednostki organizacyjnej, w przypadku odbywania krajowej podróży służbowej w tym obszarze przysługuje jedynie zwrot kosztów przejazdów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a. Właściwość terytorialną Ośrodka Szkolenia AW określa województwo, w którym ośrodek ten ma swoją siedzibę.

2. Jeżeli krajowa podróż służbowa trwa:

1) nie dłużej niż dobę i wynosi:

a) mniej niż 8 godzin – dieta nie przysługuje,

b) od 8 do 12 godzin – przysługuje 1/2 diety,

c) ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości;

2) dłużej niż jedną dobę – za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę:

a) do 8 godzin – przysługuje 1/2 diety,

b) ponad 8 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości.

3. Dieta nie przysługuje:

1) za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, miejscu zamieszkania lub na leczeniu w zakładzie leczniczym, a także za okresy przerw w krajowej podróży służbowej;

2) jeżeli na podstawie odrębnych przepisów funkcjonariusz z tytułu odbywania krajowej podróży służbowej otrzymał nieodpłatnie wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie.

2. W przypadku funkcjonariusza wykonującego czynności operacyjno-rozpoznawcze właściwy przełożony może nie uwzględniać uprawnień, o których mowa w ust. 1.

3. Właściwy przełożony może wyrazić zgodę na przejazd w krajowej podróży służbowej pojazdem pozostającym w dyspozycji AW.

4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek funkcjonariusza, właściwy przełożony może wyrazić zgodę na przejazdy w krajowej podróży służbowej pojazdem niepozostającym w dyspozycji AW.

2. Zwrotu kosztów przejazdu wagonem sypialnym, z miejscem do leżenia lub opłat dodatkowych za przejazd oraz przelot samolotem dokonuje się funkcjonariuszowi w wysokości udokumentowanej biletami lub rachunkami.

3. Funkcjonariuszowi odbywającemu, za zgodą właściwego przełożonego, przejazdy w krajowej podróży służbowej pojazdem prywatnym przysługuje zwrot kosztów przejazdu według stawek za 1 km przebiegu, określonych na podstawie przepisów w sprawie warunków ustalania i zasad zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli funkcjonariusz odbywa krajową podróż służbową pojazdem służbowym oraz w przypadku, o którym mowa w § 6 ust. 3.

2. Funkcjonariuszowi, który wobec braku możliwości skorzystania z noclegu w miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej korzystał z noclegu w miejscowości, do której czas dojazdu nie przekracza jednej godziny, przysługuje również zwrot kosztów przejazdu publicznymi środkami komunikacji z miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej do miejscowości, w której funkcjonariusz korzystał z noclegu, i z powrotem.

3. Funkcjonariuszowi, któremu w czasie krajowej podróży służbowej nie zapewniono bezpłatnego noclegu lub zakwaterowania albo który nie przedstawił rachunku za pobyt w hotelu lub kwaterze prywatnej, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety.

4. Ryczałt za nocleg przysługuje wówczas, gdy nocleg trwał co najmniej 6 godzin przypadających między godziną 22⁰⁰ a 6⁰⁰.

5. Zwrot kosztów noclegu w krajowej podróży służbowej lub ryczałt za nocleg nie przysługuje funkcjonariuszowi:

1) za czas przejazdu wagonem sypialnym lub z miejscami do leżenia oraz za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, miejscowości zamieszkania lub zameldowania na pobyt stały;

2) w przypadku gdy z miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej istnieje dogodne połączenie komunikacyjne umożliwiające codzienny powrót do stałego miejsca pełnienia służby, miejscowości zamieszkania lub zameldowania na pobyt stały.

2. Funkcjonariusz jest zobowiązany rozliczyć się z pobranej zaliczki nie później niż przed upływem 7 dni od dnia powrotu z podróży służbowej.

3. Wypłaty należności z tytułu krajowej podróży służbowej dokonuje się na podstawie rachunku kosztów podróży sporządzonego przez funkcjonariusza.

4. Fakt zapewnienia funkcjonariuszowi będącemu w krajowej podróży służbowej bezpłatnego noclegu lub zakwaterowania albo nieodpłatnego wyżywienia w naturze potwierdza kierownik jednostki organizacyjnej zapewniającej te świadczenia lub funkcjonariusz, oświadczeniem złożonym na poleceniu wyjazdu służbowego.

1) lądowej – od chwili przekroczenia granicy państwowej w drodze za granicę do chwili przekroczenia jej w drodze powrotnej do kraju;

2) lotniczej – od chwili startu samolotu w drodze za granicę z ostatniego lotniska w kraju do chwili lądowania samolotu w drodze powrotnej na pierwszym lotnisku w kraju;

3) morskiej – od chwili wyjścia statku z portu polskiego do chwili wejścia statku w drodze powrotnej do portu polskiego.

1) diety;

2) zwrot kosztów noclegów lub ryczałt za nocleg;

3) zwrot kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu;

4) zwrot kosztów leczenia oraz innych niezbędnych wydatków zaakceptowanych przez Szefa AW.

2. Jeżeli zagraniczna podróż służbowa trwa:

1) nie dłużej niż dobę i wynosi:

a) do 8 godzin – przysługuje 1/3 diety,

b) ponad 8 do 12 godzin – przysługuje 1/2 diety,

c) ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości;

2) dłużej niż dobę:

a) za każdą pełną dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości,

b) za niepełną, ale rozpoczętą dobę – przysługuje dieta w wysokości, o której mowa w pkt 1.

3. Kwotę diety zmniejsza się o koszt otrzymanego za granicą bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy bezpłatny posiłek stanowi odpowiednio:

1) śniadanie– 15% diety;

2) obiad – 30% diety;

3) kolacja – 30% diety.

4. Za każdą dobę pobytu w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym za granicą funkcjonariuszowi przysługuje 25% kwoty diety.

2. W uzasadnionych przypadkach właściwy przełożony może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1.

3. W przypadkach uzasadnionych interesem wykonywanych zadań właściwy przełożony może wyrazić zgodę na niekorzystanie przez funkcjonariusza z noclegu w hotelu i przyznać ryczałt za każdy nocleg w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1.

4. Zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg nie przysługują za czas przejazdu oraz gdy funkcjonariuszowi zapewniono bezpłatny nocleg.

2. Funkcjonariuszowi korzystającemu za granicą z dojazdów środkami komunikacji miejscowej przysługuje ryczałt na pokrycie ich kosztów w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w zagranicznej podróży służbowej.

2. Nie podlegają zwrotowi koszty lekarstw, których nabycie za granicą nie było konieczne, koszty leczenia z zakresu kosmetyki oraz nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych i zakupu okularów.

3. Koszty leczenia za granicą oraz lekarstw pokrywa AW.

4. W przypadku śmierci funkcjonariusza za granicą koszty transportu zwłok do kraju pokrywa AW.

2. Rozliczenia kosztów zagranicznej podróży służbowej należy dokonać w walucie otrzymanej zaliczki, według kursu z dnia jej wypłacenia, w terminie 14 dni od dnia zakończenia podróży.

3. Do rozliczenia należy załączyć dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu lub rachunku nie było możliwe, funkcjonariusz jest obowiązany złożyć pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

4. Obsługę finansową zagranicznej podróży służbowej, w zakresie wynikającym z ust. 1 i 2, realizuje jednostka organizacyjna, w której funkcjonariusz odbywający podróż służbową pełni służbę.

1) diety – dla niego i na członków rodziny, o których mowa w art. 91 ust. 1 ustawy, za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania;

2) zwrot kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób, o których mowa w pkt 1;

3) ryczałt z tytułu przeniesienia;

4) zasiłek osiedleniowy;

5) zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego;

6) w przypadku gdy członkowie rodziny, o których mowa w pkt 1, nie przesiedlają się wraz z nim:

a) dodatek za rozłąkę,

b) zwrot kosztów przejazdów raz w miesiącu, w celu odwiedzenia rodziny, publicznym środkiem transportu albo ekwiwalent pieniężny w wysokości równej cenie biletu za przejazd tym środkiem transportu.

2. Wysokość kosztów ustala się z uwzględnieniem ceny biletu za przejazd publicznym środkiem transportu na podstawie tabeli przewoźnika i najkrótszej odległości między dotychczasowym a nowym miejscem zamieszkania osób, o których mowa w § 23 pkt 1.

2. W celu obliczenia ryczałtu, o którym mowa w ust. 1, w przypadku funkcjonariusza objętego obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym, kwotę uposażenia pomniejsza się o składkę na obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne i rentowe, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów ryczałt nie stanowi podstawy wymiaru tych składek.

1) ryczałt z tytułu przeniesienia w wysokości 50% uposażenia;

2) zasiłek osiedleniowy w wysokości:

a) 200% uposażenia – jeżeli funkcjonariusz przesiedli się z członkami rodziny, o których mowa w § 23,

b) 50% uposażenia – jeżeli funkcjonariusz jest samotny.

2. Zasiłek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oblicza się, przyjmując uposażenie przysługujące funkcjonariuszowi w dniu jego przesiedlenia się na pobyt stały. Przepis § 26 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, obejmuje koszty: opakowania, prac załadunkowych i wyładunkowych oraz transportu.

2. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, należności określone w § 23 wypłaca się funkcjonariuszowi, któremu należności przysługują w wysokości wyższej.

2. Do wniosku o wypłatę należności, o których mowa w § 27 ust. 1 i § 28 ust. 1, funkcjonariusz załącza dokument potwierdzający fakt jego zameldowania w nowym miejscu zamieszkania, a w razie przesiedlenia się z członkami rodziny – również dokument potwierdzający zameldowanie się członków rodziny, o których mowa w art. 91 ust. 1 ustawy.

2. Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 1, przysługują świadczenia, o których mowa w § 23 pkt 3 i 6.

1) funkcjonariuszowi w służbie stałej przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, do czasu przesiedlenia się członków rodziny, o których mowa w art. 91 ust. 1 ustawy;

2) funkcjonariuszowi w służbie przygotowawczej przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, do czasu przydzielenia kwatery tymczasowej lub zastępczego pomieszczenia mieszkalnego.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, jest płatny z dołu i przysługuje za każdy dzień rozłąki w wysokości 95% stawki diety określonej w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności pieniężnych przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Stawkę dodatku zaokrągla się do 1 grosza w górę.

3. Dodatek za rozłąkę nie przysługuje za czas:

1) nieusprawiedliwionej nieobecności w służbie;

2) urlopu wypoczynkowego, okolicznościowego, wychowawczego, bezpłatnego i szkoleniowego;

3) delegowania do czasowego pełnienia służby w stałym miejscu zameldowania.

2. Zwrot kosztów przejazdu nie przysługuje funkcjonariuszowi w przypadku:

1) nieusprawiedliwionej nieobecności w służbie;

2) korzystania z pojazdu służbowego.

1) należności, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 lit. a oraz c;

2) bezpłatne zakwaterowanie, a w razie niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania – zwrot kosztów zakwaterowania w wysokości stwierdzonej rachunkiem.

1) zwrot kosztów przejazdów, na trasie od stałego miejsca pełnienia służby do miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej i z powrotem, publicznym środkiem komunikacji określonym przez kierownika jednostki organizacyjnej w czasowym miejscu pełnienia służby lub bezpłatny przejazd w razie dojazdu pojazdem pozostającym w dyspozycji AW, bez względu na czas dojazdu;

2) zwrot kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu;

3) równoważnik za brak lokalu mieszkalnego, na zasadach określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad przyznawania i zwracania równoważników pieniężnych funkcjonariuszom AW za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak lokalu mieszkalnego.

2. Funkcjonariuszowi w służbie przygotowawczej delegowanemu do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości, który ma możliwość codziennego powrotu do miejsca stałego zamieszkania lub zakwaterowania, przysługują świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.

Prezes Rady Ministrów: L. Miller

¹⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie należności funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa za podróże służbowe i przeniesienia (Dz. U. z 2001 r. Nr 133, poz. 1494), zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676).