Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 167 poz. 1376

Na podstawie art. 10 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249 oraz z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800) zarządza się, co następuje:

2. Realizacja przez warsztat zadań, o których mowa w ust. 1, odbywa się poprzez:

1) ogólne usprawnianie;

2) rozwijanie umiejętności, w tym wykonywania czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej, przy zastosowaniu różnych technik terapii zajęciowej;

3) przygotowanie do życia w środowisku społecznym, w szczególności poprzez rozwój umiejętności planowania i komunikowania się, dokonywania wyborów, decydowania o swoich sprawach oraz rozwój innych umiejętności niezbędnych w niezależnym życiu, a także poprawę kondycji psychicznej i fizycznej;

4) rozwijanie psychofizycznych sprawności niezbędnych w pracy;

5) rozwijanie podstawowych oraz specjalistycznych umiejętności zawodowych, umożliwiających podjęcie pracy w zakładzie aktywności zawodowej lub innej pracy zarobkowej, albo szkolenia zawodowego.

2. Jednostka prowadząca terapię zajęciową na podstawie przepisów odrębnych, może wystąpić z wnioskiem o finansowanie, w części lub całości, kosztów utworzenia i działalności warsztatu ze środków Funduszu tylko w przypadku, gdy do uczestnictwa w tym warsztacie została zakwalifikowana osoba niepełnosprawna nieobjęta przez tę jednostkę stałą opieką.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, jednostka zamierzająca utworzyć warsztat załącza projekt utworzenia warsztatu, zwany dalej „projektem”.

4. Projekt zawiera:

1) nazwę oraz określenie siedziby jednostki zamierzającej utworzyć warsztat;

2) adres i dokument potwierdzający tytuł prawny do obiektu lub lokalu przeznaczonego na warsztat na okres nie krótszy niż 10 lat;

3) promesę zwolnienia z opłat za użytkowanie obiektu lub lokalu przeznaczonego na warsztat przez okres nie krótszy niż 10 lat, w przypadku gdy ten obiekt lub lokal stanowi własność jednostki samorządu terytorialnego;

4) aktualny wypis z rejestru sądowego lub inny dokument potwierdzający osobowość prawną jednostek, a w przypadku nieposiadania osobowości prawnej – dokument potwierdzający istnienie takiej jednostki;

5) statut jednostki zamierzającej utworzyć warsztat;

6) zgłoszenie co najmniej 20 kandydatów, z określeniem stopni i rodzajów ich niepełnosprawności, łącznie ze wskazaniem do rehabilitacji w formie terapii zajęciowej, wraz z podaniem wieku kandydatów;

7) plan działalności warsztatu uwzględniający kompleksowy program rehabilitacyjny oraz formy jego realizacji;

8) propozycje dotyczące obsady etatowej warsztatu, z wyszczególnieniem liczby stanowisk i wymaganych kwalifikacji pracowników;

9) preliminarz kosztów utworzenia warsztatu wraz z:

a) kosztorysem ewentualnych prac adaptacyjnych, sporządzonym i podpisanym przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane, zawierającym wyliczenia poszczególnych pozycji na podstawie cen jednostkowych stawek i narzutów wraz z podaniem podstawy kalkulacji,

b) dokumentację projektową, w przypadku modernizacji lub rozbudowy obiektu,

c) wykazem niezbędnego wyposażenia warsztatu, wynikającego z programu terapii w układzie rzeczowo-finansowym, z podaniem cen jednostkowych,

d) uzasadnieniem;

10) preliminarz rocznych kosztów działalności warsztatu, z podaniem wielkości tych kosztów przypadających miesięcznie na jednego uczestnika;

11) informację o własnych lub innych środkach finansowych przeznaczonych na finansowanie kosztów utworzenia warsztatu lub o braku takich środków;

12) plan pomieszczeń warsztatu, z określeniem celu ich przeznaczenia i metrażu;

13) regulamin warsztatu zatwierdzony przez jednostkę zamierzającą utworzyć warsztat;

14) określenie formy opieki medycznej w warsztacie.

5. W przypadku złożenia niekompletnego wniosku centrum pomocy, w terminie 14 dni od dnia jego złożenia, powiadamia w formie pisemnej jednostkę, o której mowa w ust. 1, o konieczności uzupełnienia dokumentacji.

6. W przypadku nieuzupełnienia wniosku w wymaganym terminie wniosek pozostaje bez rozpatrzenia.

7. Podanie informacji niezgodnych ze stanem faktycznym stanowi podstawę odrzucenia wniosku o finansowanie, w części lub całości, kosztów utworzenia i działalności warsztatu ze środków Funduszu.

1) adekwatność kompleksowego programu rehabilitacji oraz proponowanych form rehabilitacji i terapii do rodzaju niepełnosprawności kandydatów na uczestników warsztatu;

2) zgodność projektu z zadaniami warsztatu;

3) prawidłowość planowanych kosztów utworzenia i działalności warsztatu, określonych w preliminarzach.

2. Centrum pomocy w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku:

1) stwierdza zgodność projektu z zadaniami warsztatu;

2) dokonuje weryfikacji preliminarzy kosztów utworzenia i działalności warsztatu.

2. W umowie, o której mowa w ust. 1, określa się:

1) strony umowy;

2) siedzibę i zakres działania warsztatu;

3) liczbę uczestników warsztatu;

4) liczbę pracowników warsztatu oraz nazwy stanowisk;

5) termin rozpoczęcia działalności warsztatu;

6) wysokość środków finansowych niezbędnych do utworzenia (uruchomienia) warsztatu i jego rocznej działalności – z podziałem na rodzaje kosztów;

7) sposób finansowania oraz sposób i termin rozliczania kosztów utworzenia i działalności warsztatu;

8) sposób sprawowania przez powiat kontroli wykorzystania środków Funduszu oraz kontroli działalności warsztatu w zakresie prawidłowości realizacji kompleksowego programu rehabilitacyjnego, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 7;

9) szczegółowe warunki rozwiązania umowy.

3. Ponadto umowa zawiera zobowiązanie jednostki do:

1) dostarczania centrum pomocy niezbędnych informacji i dokumentów dotyczących działalności warsztatu;

2) prowadzenia dla działalności warsztatu wyodrębnionej księgowości analitycznej;

3) składania powiatowi pełnego rozliczenia rocznego sporządzonego na podstawie przedstawionego do wglądu bilansu rocznego działalności jednostki;

4) zwrotu do Funduszu, za pośrednictwem powiatu:

a) kwoty stanowiącej równowartość wyposażenia warsztatu w środki trwałe, zakupionego ze środków Funduszu, pomniejszonej o kwotę amortyzacji – w przypadku likwidacji warsztatu,

b) całości środków otrzymanych na adaptację dotychczas zajmowanych przez warsztat pomieszczeń wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia dokonania płatności tych środków – w przypadku zmiany lokalizacji warsztatu dokonanej w okresie 10 lat od podpisania umowy z przyczyn leżących po stronie jednostki prowadzącej;

5) zachowania formy pisemnej dla dokonywania zmian w umowie.

4. Plan finansowy warsztatu na rok następny jednostka prowadząca warsztat składa do centrum pomocy nie później niż do dnia 15 października roku poprzedzającego.

5. Strony umowy, o której mowa w ust. 1, corocznie określają, w formie aneksu do umowy, wysokość środków na działalność warsztatu w następnym roku, z uwzględnieniem podziału na poszczególne rodzaje kosztów, zaliczonych do kosztów działalności warsztatu finansowanych ze środków Funduszu.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:

1) informacje o:

a) liczbie i wieku kandydatów na uczestników warsztatu wraz z określeniem rodzaju ich niepełnosprawności,

b) posiadaniu przez kandydatów na uczestników warsztatu aktualnych orzeczeń o stopniu niepełnosprawności, zawierających wskazanie do uczestnictwa w terapii zajęciowej,

c) warunkach lokalowych, rzeczowych, organizacyjnych i kadrowych, umożliwiających przyjęcie zwiększonej liczby uczestników;

2) kompleksowy program rehabilitacyjny kandydatów na uczestników warsztatu oraz formy jego realizacji.

3. Przy rozpatrywaniu wniosków przepisy § 3 ust. 5–7, § 4 i 16 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. Finansowanie, w części lub całości, kosztów zwiększenia liczby uczestników ze środków Funduszu następuje na warunkach i w sposób określony w aneksie do umowy, o której mowa w § 5 ust. 1.

5. Nowi uczestnicy warsztatu zaczynają zajęcia od dnia rozpoczęcia finansowania ze środków Funduszu, w części lub całości, kosztów ich pobytu w warsztacie.

2. Czas trwania zajęć w warsztacie wynosi nie więcej niż 7 godzin dziennie i 35 godzin tygodniowo. W przypadku ustalenia krótszego niż 35 godzin tygodniowo wymiaru zajęć zmniejsza się odpowiednio wysokość dofinansowania.

3. Zajęcia w warsztacie prowadzone są zgodnie z indywidualnym programem rehabilitacji i terapii, zwanym dalej „indywidualnym programem”, przygotowanym dla uczestnika warsztatu przez radę programową warsztatu, o której mowa w § 14 ust. 3.

4. Indywidualny program określa:

1) formy terapii oraz ich techniczne i organizacyjne dostosowanie do sprawności psychofizycznej uczestnika;

2) przewidywany zakres terapii;

3) zakres i metody nauki zaradności osobistej;

4) sprawności psychofizyczne niezbędne do podjęcia pracy oraz metody ich ćwiczenia;

5) formy rehabilitacji społecznej;

6) formy współpracy z rodziną lub opiekunami;

7) osoby odpowiedzialne za realizację programu.

5. Warsztat zapewnia warunki niezbędne do pełnej realizacji indywidualnego programu.

1) prawa i obowiązki uczestnika warsztatu;

2) sposób ustalania wysokości środków finansowych otrzymywanych przez uczestnika warsztatu w ramach tzw. „treningu ekonomicznego” i gospodarowania nimi;

3) organizację pracy i zajęć;

4) sposób dowozu uczestników do warsztatu;

5) obowiązki kierownika warsztatu w zakresie:

a) zapewnienia odpowiednich warunków pracy i organizowanych zajęć,

b) planowania:

– rozkładu zajęć w warsztacie,

– przerw wakacyjnych uczestników warsztatu,

– urlopów pracowników.

2. Ewentualny dochód ze sprzedaży produktów i usług, wykonanych przez uczestników warsztatu w ramach realizowanego programu terapii, przeznacza się – w porozumieniu z uczestnikami warsztatu – na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników.

3. W przypadku gdy wysokość dochodu, o którym mowa w ust. 2, przekracza w skali miesiąca kwotę odpowiadającą iloczynowi liczby uczestników warsztatu i 30% najniższego wynagrodzenia określonego w przepisach odrębnych, zwanego dalej „najniższym wynagrodzeniem”, o przeznaczeniu tego dochodu decydują strony umowy, o której mowa w § 5 ust. 1.

1) dokumentacji stanowiącej podstawę do zakwalifikowania osoby niepełnosprawnej do uczestnictwa w warsztacie;

2) dokumentacji zawierającej informacje o miejscu zamieszkania, stanie rodzinnym uczestnika, jego warunkach mieszkaniowych i bytowych;

3) indywidualnego programu dla każdego uczestnika w zakresie rozwoju:

a) zaradności osobistej,

b) samodzielności społecznej, w tym w wypełnianiu różnych ról społecznych,

c) form komunikowania się, w tym mowy biernej i czynnej, oraz umiejętności nawiązywania i utrzymywania kontaktów,

d) umiejętności uczestniczenia w życiu społeczności lokalnej,

e) kondycji psychicznej oraz fizycznej sprzyjającej niezależności, samodzielności i aktywności oraz radzeniu sobie w trudnych sytuacjach,

f) umiejętności niezbędnych we współżyciu i współpracy,

g) umiejętności wykonywania czynności wynikających z form terapii zajęciowej,

h) psychofizycznych sprawności niezbędnych w pracy,

i) sprawności ruchowej;

4) indywidualnego zeszytu obserwacji, zawierającego aktualne informacje o przebiegu rehabilitacji oraz okresowe oceny efektów, a także modyfikację programów rehabilitacji w związku z efektami prowadzonych działań;

5) „książki pracy uczestnika warsztatu”, wypełnianej przez uczestnika samodzielnie lub przy pomocy wyznaczonego pracownika warsztatu, zawierającej następujące dane:

a) imię i nazwisko,

b) nazwę pracowni,

c) rodzaj wytworu,

d) opis wykonywanych czynności oraz datę ich rozpoczęcia i zakończenia,

e) sposób wykorzystania wytworu,

f) podpis uczestnika;

6) dokumentacji:

a) współpracy z rodzinami lub opiekunami,

b) dotyczącej stanu zdrowia uczestników warsztatu,

c) zawierającej informacje o przyczynach opuszczenia warsztatu przez uczestnika.

2. Wysokość środków finansowych, o których mowa w ust. 1, oraz ich przeznaczenie, indywidualnie dla każdego uczestnika, ustala kierownik w porozumieniu z radą programową warsztatu, zgodnie z warunkami określonymi w regulaminie organizacyjnym.

3. W przypadku gdy uczestnik, w opinii rady programowej warsztatu, nie jest zdolny do podejmowania decyzji dotyczących wykorzystania środków finansowych, o których mowa w ust. 1, o sposobie wykorzystania tych środków decydują wspólnie kierownik warsztatu, pracownik socjalny lub inny pracownik warsztatu dobrze znający uczestnika – w porozumieniu z jego przedstawicielem ustawowym, a w przypadku nieustanowienia takiego przedstawiciela – opiekunem prawnym.

1) kierownik warsztatu;

2) specjaliści do spraw rehabilitacji lub rewalidacji;

3) instruktorzy terapii zajęciowej;

4) psycholog.

2. W zależności od potrzeb w warsztacie zatrudnia się:

1) pielęgniarkę lub lekarza;

2) pracownika socjalnego;

3) instruktora zawodu;

4) inne osoby niezbędne do prawidłowego funkcjonowania warsztatu.

3. Pracownicy warsztatu wymienieni w ust. 1 i w ust. 2 pkt 1–3 tworzą radę programową warsztatu.

4. Pracowników warsztatu zatrudnia jednostka prowadząca warsztat.

5. Na jedną osobę pracującą bezpośrednio z uczestnikami nie powinno przypadać więcej niż pięciu uczestników warsztatu.

1) przygotowanie dla każdego uczestnika warsztatu indywidualnego programu;

2) wskazanie osób odpowiedzialnych za realizację indywidualnego programu;

3) dokonywanie, z udziałem uczestnika warsztatu, nie rzadziej niż raz na pół roku, oceny indywidualnych efektów rehabilitacji;

4) modyfikacja indywidualnego programu w zależności od potrzeb i oceny efektów rehabilitacji;

5) wskazywanie uczestnikowi warsztatu, jego przedstawicielowi ustawowemu, a w przypadku nieustanowienia takiego przedstawiciela – opiekunowi prawnemu, możliwości i form dalszej rehabilitacji społecznej i zawodowej;

6) wyrażanie opinii odnośnie wydatkowania środków finansowych otrzymywanych przez uczestnika warsztatu w ramach tzw. „treningu ekonomicznego”

7) dokonywanie, wspólnie z centrum pomocy, corocznej oceny efektów realizacji indywidualnych programów uczestników warsztatu.

1) adaptacji pomieszczeń przeznaczonych na warsztat:

a) do 90% kosztów – w przypadku gdy jednostka zamierzająca utworzyć warsztat nie prowadzi działalności gospodarczej, nie więcej jednak niż do kwoty stanowiącej iloczyn liczby uczestników warsztatu i sześciokrotności najniższego wynagrodzenia,

b) do 60% kosztów – w przypadku gdy jednostka zamierzająca utworzyć warsztat prowadzi działalność gospodarczą lub jest państwową jednostką organizacyjną albo jednostką organizacyjną samorządu terytorialnego, nie więcej jednak niż do kwoty stanowiącej iloczyn liczby uczestników warsztatu i czterokrotności najniższego wynagrodzenia;

2) wyposażenia warsztatu, w tym zakupu samochodu dostosowanego do przewozu osób niepełnosprawnych, nie więcej jednak niż do kwoty stanowiącej iloczyn liczby uczestników warsztatu i czterokrotności najniższego wynagrodzenia.

2. Ze środków Funduszu nie mogą być finansowane koszty związane z przygotowaniem projektu.

3. Pierwszą transzę środków Funduszu, w wysokości określonej w umowie, o której mowa w § 5 ust. 1, powiat przekazuje na cele wymienione w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia podpisania umowy.

2. Przyjmuje się, że terminem utworzenia warsztatu jest dzień akceptacji przez powiat rozliczenia kosztów utworzenia warsztatu, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Finansowanie ze środków Funduszu, w części lub całości, kosztów działalności warsztatu przysługuje od dnia rozpoczęcia zajęć przez uczestników warsztatu.

1) wynagrodzenia pracowników warsztatu, dodatkowego wynagrodzenia rocznego oraz należnych od pracodawcy składek od tego wynagrodzenia na ubezpieczenia społeczne, a także składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych – w przypadku ich ponoszenia;

2) niezbędnych materiałów, energii, usług materialnych i usług niematerialnych, związanych z funkcjonowaniem warsztatu;

3) dowozu uczestników lub eksploatacji samochodu, związanej z realizacją programu rehabilitacyjnego i niezbędną obsługą działalności warsztatu;

4) szkoleń pracowników warsztatu związanych z działalnością warsztatu;

5) ubezpieczenia uczestników;

6) ubezpieczenia mienia warsztatu;

7) wycieczek organizowanych dla uczestników warsztatu;

8) materiałów do terapii zajęciowej w pracowniach, w tym w pracowni gospodarstwa domowego.

2. Do kosztów, o których mowa w ust. 1, zalicza się również środki finansowe związane z tzw. „treningiem ekonomicznym”.

3. Za zgodą stron umowy, o której mowa w § 5 ust. 1, nie więcej niż 3% środków Funduszu przeznaczonych na pokrycie rocznych kosztów działalności warsztatu można wykorzystać na niezbędną wymianę zużytego wyposażenia warsztatu lub jego dodatkowe wyposażenie.

2. Odsetki naliczane przez bank od środków Funduszu, przekazanych na wyodrębniony rachunek bankowy warsztatu, nie zwiększają limitu środków przekazanych warsztatowi na jego działalność w okresie sprawozdawczym. Odsetki te są wykazywane w kwartalnych informacjach o wydatkowaniu środków Funduszu, o których mowa w ust. 1, oraz w rozliczeniu rocznym, o którym mowa w § 5 ust. 3 pkt 3.

3. Powiat przekazuje jednostce prowadzącej warsztat, na wyodrębniony rachunek bankowy warsztatu, nie później niż do 25 dnia miesiąca rozpoczynającego kwartał, środki finansowe na ten kwartał, pomniejszone o kwotę odsetek, o których mowa w ust. 2, po przyjęciu informacji określonych w ust. 1.

2. Sprawozdanie zawiera w szczególności:

1) liczbę osób zakwalifikowanych do udziału w warsztacie i rodzaje ich niepełnosprawności;

2) liczbę osób uczestniczących w warsztacie w poszczególnych miesiącach roku sprawozdawczego;

3) charakterystykę i efekty terapii zajęciowej, zwłaszcza w zakresie zaradności osobistej i samodzielności uczestników;

4) rozliczenie roczne, o którym mowa w § 5 ust. 3 pkt 3;

5) informację o wykorzystaniu przez warsztat środków finansowych, z uwzględnieniem kwot uzyskanych ze sprzedaży produktów i usług, o których mowa w § 11 ust. 2 i 3.

3. Sprawozdanie stanowi podstawę do dokonywania przez powiat corocznej oceny działalności warsztatu.

Minister Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner

¹⁾ Minister Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej – zabezpieczenie społeczne na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 32, poz. 304).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 30 września 2002 r. (poz. 1376)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2