Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 155 poz. 1295

Na podstawie art. 29 ust. 6 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438 oraz z 2002 r. Nr 112, poz. 976) zarządza się, co następuje:

1) bydła i świń, u których w tuszy, głowie i narządach wewnętrznych wykryto do 10 wągrów u bydła – Cysticercus bovis albo wągrów u świń – Cysticercus cellulose;

2) świń, pochodzące od niekastrowanych knurów, obojnaków i wnętrów o wadze tuszy powyżej 80 kg, które po 24 godzinach od badania wydziela nieznaczny zapach płciowy;

3) świń, dzików, nutrii i koni, w przypadku gdy zachodzi podejrzenie, że nie zostało poddane badaniu na wiośnie;

4) w którym w trakcie badania laboratoryjnego wykryto pałeczki Salmonelli, lecz zwierzęta, od których pochodziło to mięso, nie wykazywały klinicznej postaci salmonellozy.

2. Przed mrożeniem mięso może zostać poddane rozbiorowi na elementy albo rozdrobnione na kawałki w wydzielonym pomieszczeniu rzeźni albo w odrębnym cyklu produkcyjnym w dziale rozbioru.

3. Mięso poddane rozbiorowi na elementy albo rozdrobnione na kawałki przed zamrożeniem pakuje się, a rozdrobnione na kawałki – formuje w pakiety o grubości nie większej niż 50 cm, a następnie umieszcza w pojemnikach; pojemniki i pakiety zaopatruje się w etykiety, na których podaje się datę i godzinę umieszczenia w zamrażalni.

4. Temperatura mięsa w trakcie rozbioru, rozdrabniania i pakowania nie może być wyższa niż 7°C.

5. Temperaturę w pomieszczeniach, w których dokonuje się rozbioru, rozdrabniania i pakowania mięsa, mierzy się i rejestruje za pomocą automatycznych urządzeń.

6. W zamrażalni pomiędzy pojemnikami z mięsem należy zachować przestrzeń umożliwiającą swobodną cyrkulację zimnego powietrza; pojemniki nie mogą być umieszczane bezpośrednio na posadzce ani nie mogą stykać się ze ścianami pomieszczenia.

7. Temperatura powietrza w zamrażalni powinna wynosić nie więcej niż -18°C; czas mrożenia nie powinien być krótszy niż 144 godziny.

2. Przed chłodzeniem mięso może zostać poddane rozbiorowi na elementy albo rozdrobnione na kawałki w wydzielonym pomieszczeniu rzeźni albo w odrębnym cyklu produkcyjnym w dziale rozbioru.

3. Temperatura mięsa w trakcie rozbioru albo rozdrabniania nie może być wyższa niż 7°C.

4. Temperaturę w pomieszczeniach, w których dokonuje się rozbioru albo rozdrabniania mięsa, mierzy się i rejestruje za pomocą automatycznych urządzeń.

2. Przed mrożeniem mięso może zostać poddane rozbiorowi na elementy albo rozdrobniona na kawałki w wydzielonym pomieszczeniu rzeźni albo w odrębnym cyklu produkcyjnym w dziale rozbioru.

3. Mięso poddane rozbiorowi na elementy albo rozdrobnione na kawałki przed zamrożeniem pakuje się, a rozdrobnione na kawałki – formuje w pakiety o grubości nie większej niż 50 cm, a następnie umieszcza w pojemnikach; pojemniki i pakiety zaopatruje się w etykiety, na których podaje się datę i godzinę umieszczenia w zamrażalni.

4. Temperatura mięsa w trakcie rozbioru, rozdrabniania i pakowania nie może być wyższa niż 7°C.

5. Temperaturę w pomieszczeniach, w których dokonuje się rozbioru, rozdrabniania i pakowania mięsa, mierzy się i rejestruje za pomocą automatycznych urządzeń.

6. W zamrażalni pomiędzy pojemnikami z mięsem należy zachować przestrzeń umożliwiającą swobodną cyrkulację zimnego powietrza; pojemniki nie mogą być umieszczane bezpośrednio na posadzce ani nie mogą stykać się ze ścianami pomieszczenia.

7. Mrożenie odbywa się w temperaturze nie wyższej niż -25°C, a czas mrożenia w przypadku:

1) półtusz – wynosi 480 godzin;

2) mięsa uformowanego w pakiety o grubości nie większej niż 50 cm – wynosi 480 godzin;

3) mięsa uformowanego w pakiety o grubości nie większej niż 25 cm – wynosi 240 godzin.

2. Schłodzone mięso poddaje się rozbiorowi na elementy albo rozdrabnia się na kawałki w wydzielonym pomieszczeniu rzeźni albo w odrębnym cyklu produkcyjnym w dziale rozbioru.

3. Poddane rozbiorowi albo rozdrobnione mięso gotuje się w wodzie, z zastrzeżeniem ust. 4, przez co najmniej:

1) 150 minut – w temperaturze wrzenia albo

2) 10 minut – w temperaturze nie mniejszej niż 80°C, mierzonej w centralnym punkcie mięsa, przy czym grubość mięsa nie może być większa niż 10 cm.

4. Mięso umieszczone w opakowaniach hermetycznych (puszki) poddaje się obróbce termicznej przez co najmniej:

1) 4 minuty – w stale utrzymywanej temperaturze nie mniejszej niż 121°C, mierzonej w sposób ciągły, w centralnym punkcie puszki i rejestrowanej automatycznie albo

2) 4 minuty – w temperaturze nie mniejszej niż 121°C, zmierzonej w centralnym punkcie puszki, a następnie przechowuje się przez co najmniej:

a) 7 dni w temperaturze 37°C, w przypadku puszek o masie nie większej niż 1 kg albo

b) 10 dni w temperaturze 37°C, w przypadku puszek o masie większej niż 1 kg.

1) zakwalifikowane jako materiał szczególnego ryzyka – spala się lub grzebie;

2) w którym nie stwierdzono drobnoustrojów chorobotwórczych, zatruwaczy mięsa, pasożytów szkodliwych dla ludzi lub zwierząt, niebędące w stanie rozkładu gnilnego, pod warunkiem że zwierzę, od którego je pozyskano, nie było dotknięte posocznicą lub ropnicą – przetwarza się na środki żywienia zwierząt albo przekazuje się jednostkom badawczo-rozwojowym, na ich umotywowany wniosek, dla celów badawczych.

1) nie wyższej niż 7°C, jednak nie dłużej niż 7 dni, albo

2) wyższej niż 7°C, jednak nie dłużej niż 24 godziny w okresie od dnia 1 kwietnia do dnia 20 grudnia, a w okresie od dnia 21 grudnia do dnia 31 marca – nie dłużej niż 48 godzin.

2. Niedozwolone jest przechowywanie mięsa niezdatnego do spożycia w pomieszczeniach magazynowych przeznaczonych na odpady.

3. Temperatura magazynu, gdzie składuje się mięso niezdatne do spożycia, powinna być rejestrowana.

4. Bezpośrednio po każdorazowym opróżnieniu magazynu mięsa niezdatnego do spożycia przeprowadza się czyszczenie, mycie i dezynfekcję tego magazynu.

1) trwałe i nienasiąkliwe, łatwe do mycia i odkażania posadzki, ze spadkiem w kierunku instalacji kanalizacyjnej, przy czym kratki lub kanały ściekowe powinny być zaopatrzone w urządzenia zapobiegające wydostawaniu się zapachów i cofaniu się ścieków;

2) ściany wykonane z materiałów nienasiąkliwych i nieprzepuszczalnych, do wysokości co najmniej 2 metrów, o jasnej powierzchni, łatwej do zmywania i odkażania; styki między ścianami oraz ścian z posadzkami powinny być zaokrąglone, a promień zaokrąglenia powinien być nie mniejszy niż 6 cm;

3) sufity jasne o powierzchni łatwej do zmywania, wykonane z materiału zapobiegającego osadzaniu się brudu i pleśni;

4) drzwi wykonane z materiału odpornego na korozję i uszkodzenia, łatwego do mycia, nieprzepuszczalnego i nienasiąkliwego; jeżeli drzwi wykonane są z drewna, powinny być obudowane materiałem odpornym na korozję i uszkodzenia;

5) punkty świetlne zabezpieczone osłonami;

6) urządzenia zabezpieczające przed dostępem szkodników i owadów.

2. Niedozwolone jest jednoczesne przewożenie tym samym środkiem transportu mięsa warunkowo zdatnego do spożycia i mięsa niezdatnego do spożycia, a także przewożenie takiego mięsa razem z mięsem zdatnym do spożycia lub innymi towarami.

3. Dopuszcza się przewóz mięsa niezdatnego do spożycia środkiem transportu przykrytym plandeką.

4. Pojemniki i środki transportu używane do przewozu mięsa niezdatnego do spożycia oraz urządzenia i sprzęt, które miały kontakt z tym mięsem, oczyszcza się, myje i dezynfekuje po każdorazowym ich użyciu, a materiały użyte do opakowania tego mięsa niszczy się.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: J. Kalinowski

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).