w sprawie sposobu wysyłania za granicę wartości
dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz wykazu dokumentów
potwierdzających uprawnienie do wysłania
Tekst pierwotny
Na podstawie art. 24 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178) zarządza się, co następuje:
§ 1.
Rozporządzenie określa:
1) sposób wysyłania za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych;
2) wykaz dokumentów potwierdzających uprawnienie do wysłania za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz ich wzory.
§ 2.
Dokumentami potwierdzającymi uprawnienie do wysłania za granicę złota dewizowego lub platyny dewizowej, a także krajowych lub zagranicznych środków płatniczych, których wartość przekracza łącznie równowartość 10 000 euro, są:
1) pisemne zgłoszenie przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia, potwierdzone przez urząd celny lub graniczną placówkę kontrolną Straży Granicznej;
2) zaświadczenie banku, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3) dokumenty, od których posiadania, stosownie do warunków określonych w zezwoleniu dewizowym, uzależnione jest wysłanie za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych.
§ 3.
Wysyłanie za granicę listów wartościowych, paczek pocztowych z podaną wartością lub listów poleconych, zawierających wartości dewizowe lub krajowe środki płatnicze, zwanych dalej „przesyłkami”, następuje po okazaniu pracownikowi operatora pocztowego, przyjmującemu przesyłkę, wysyłanych wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych i udokumentowaniu uprawnienia do ich wysłania jednym z dokumentów określonych w § 2.
§ 4.
1. Pracownik operatora pocztowego, przyjmujący przesyłkę stwierdza tożsamość osoby zgłaszającej jej nadanie i odnotowuje w księdze przyjęć przesyłek jej imię i nazwisko oraz nazwę dokumentu tożsamości, nazwę instytucji, która dokument wystawiła, a także numer i datę jego wystawienia. W księdze przyjęć odnotowuje się również adres nadawcy umieszczony na przesyłce, jeżeli nadawcą jest inna osoba niż zgłaszająca nadanie przesyłki.
2. Pracownik operatora pocztowego, przyjmujący przesyłkę, obowiązany jest uzyskać informację od osoby zgłaszającej jej nadanie, czy nie zawiera ona innych wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, poza wartościami lub środkami skontrolowanymi.
3. Opakowania i zamknięcia przesyłki, zawierającej wysyłane za granicę wartości dewizowe lub krajowe środki płatnicze, dokonuje osoba zgłaszająca jej nadanie w obecności pracownika operatora pocztowego przyjmującego przesyłkę.
§ 5.
Pracownik operatora pocztowego, przyjmujący przesyłkę, odnotowuje na dokumencie potwierdzającym uprawnienie do wysłania za granicę określonych w nim wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, rodzaj i cechy przesyłki, a także treść informacji, o której mowa w § 4 ust.2, i zamieszcza na nim oraz na adresowej stronie przesyłki adnotację – „wysłano”, potwierdzając to na dokumencie podpisem oraz odciskiem datownika.
§ 6.
Jeżeli wartości dewizowe lub krajowe środki płatnicze, określone w dokumencie potwierdzającym uprawnienie do ich wysłania za granicę, są wysłane częściowo, pracownik operatora pocztowego, przyjmujący przesyłkę, odnotowuje każdorazowo na dokumencie rodzaj i kwotę wysyłanych wartości lub środków oraz zamieszcza na nim i na adresowej stronie przesyłki adnotację – „wysłano”, potwierdzając to na dokumencie podpisem i odciskiem datownika; dokument pozostaje u operatora pocztowego przyjmującego przesyłkę do wysłania, aż do całkowitego wykorzystania uprawnienia.
§ 7.
Dokumenty, o których mowa w § 2, po zamieszczeniu na nich przewidzianych w rozporządzeniu adnotacji, podlegają zwrotowi osobom, które przedstawiły je do kontroli; dokumenty te mogą być uznawane tylko w okresie ich ważności, który wynosi 3 miesiące od dnia ich wystawienia.
§ 8.
Przesyłki nadawane przez banki, oddziały banków zagranicznych oraz oddziały instytucji kredytowych powinny być opatrzone na stronie adresowej adnotacją – „wolne od kontroli obrotu dewizowego” przesyłki takie podlegają ewidencjonowaniu w oddzielnej książce nadawczej operatora pocztowego.
§ 9.
Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 stycznia 1999 r. w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu granicznej oraz pocztowej kontroli dewizowej oraz rodzajów dokumentów stwierdzających uprawnienie do wywozu, wysyłania lub przekazywania za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także przypadków, w których dokumenty takie nie są wymagane (Dz. U. Nr 3, poz. 11), w części dotyczącej zakresu, szczegółowych zasad i trybu pocztowej kontroli dewizowej oraz rodzajów dokumentów stwierdzających uprawnienie do wysyłania lub przekazywania za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także przypadków, w których dokumenty takie nie są wymagane.
§ 10.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2002 r.
Minister Finansów: w z.W. Ciesielski
1)Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – finanse publiczne na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Załącznik 1.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 września 2002 r. (poz. 1276)
