Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 100 poz. 912

Na podstawie art. 11c ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1103 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 14, poz. 143, Nr 81, poz. 877 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804) zarządza się, co następuje:

1) podania osobie legitymowanej swojego imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego,

2) okazania znaku identyfikacyjnego oraz legitymacji służbowej w taki sposób, aby osoba legitymowana miała możliwość odczytania i zanotowania nazwiska inspektora lub pracownika,

3) podania osobie legitymowanej podstawy prawnej i przyczyny legitymowania.

1) dowodu osobistego lub paszportu,

2) tymczasowego dowodu osobistego lub tymczasowego zaświadczenia tożsamości,

3) dokumentu paszportowego cudzoziemca.

2. Tożsamość osoby legitymowanej można ustalić również na podstawie niebudzących wątpliwości dokumentów, innych niż wymienione w ust. 1, albo oświadczeń osób, których tożsamość jest znana inspektorowi, a także telefonicznego lub osobistego porozumienia się z osobami wskazanymi przez osobę legitymowaną.

2. Dane, o których mowa w ust. 1, należy następnie zamieścić w notatce służbowej i włączyć tę notatkę, w zależności od rodzaju prowadzonych czynności służbowych, do akt postępowania karnego lub karnego skarbowego, postępowania kontrolnego lub akt operacyjno-rozpoznawczych.

1) sprawdzić, czy osoba zatrzymana posiada broń lub inne niebezpieczne przedmioty mogące służyć do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia albo stanowić dowody rzeczowe lub podlegać przepadkowi,

2) odebrać broń i przedmioty, o których mowa w pkt 1,

3) poinformować osobę o zatrzymaniu i jego przyczynach oraz uprzedzić o obowiązku zastosowania się do wydanych poleceń,

4) doprowadzić osobę zatrzymaną do pomieszczeń służbowych najbliższej jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej, spełniającej warunki określone odrębnymi przepisami, lub Policji.

2. Osobie zatrzymanej należy zapewnić pomoc lekarską zawsze, gdy będzie potrzebna, a w szczególności w przypadkach:

1) wymienionych w ust. 1,

2) żądania przez osobę zatrzymaną niezwłocznego zbadania przez lekarza,

3) oświadczenia osoby zatrzymanej, że cierpi ona na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia, którego przerwanie zagrażałoby życiu lub zdrowiu,

4) jeżeli z posiadanych przez inspektora informacji lub z okoliczności zatrzymania wynika, że osoba zatrzymana jest chora zakaźnie.

1) sporządza protokół zatrzymania osoby, zawierający:

a) podstawę prawną zatrzymania,

b) dane osobowe osoby zatrzymanej,

c) pouczenie o przysługującym środku odwoławczym,

2) doręcza kopię protokołu osobie zatrzymanej,

3) poucza osobę zatrzymaną o prawie:

a) wniesienia, w terminie 7 dni, zażalenia do sądu na zatrzymanie,

b) żądania zawiadomienia osoby najbliższej lub innej przez nią wskazanej, zakładu pracy lub szkoły o zatrzymaniu,

4) podejmuje czynności mające na celu realizację uprawnień zatrzymanego.

2. Zakład pracy zawiadamia się w przypadku, gdy istnieje uzasadnione niebezpieczeństwo, że nieobecność osoby zatrzymanej mogłaby spowodować poważne zakłócenia w funkcjonowaniu zakładu.

3. Jeżeli zachowanie osoby zatrzymanej wskazuje na to, że jest pod wpływem alkoholu lub innego podobnie działającego środka albo z innych powodów ma zakłóconą świadomość, czynności określone w ust. 1 pkt 2 i 3 wykonuje się po ustaniu tych przyczyn.

4. Wzór protokołu zatrzymania, o którym mowa w ust 1 pkt 1, określa załącznik do rozporządzenia.

2. Osobę zatrzymaną umieszcza się w pomieszczeniu służbowym najbliższej jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej lub Policji przeznaczonym dla osób zatrzymanych.

2. Umundurowany inspektor lub pracownik w warunkach dostatecznej widoczności podaje sygnały tarczą do zatrzymywania pojazdów lub ręką, a w warunkach niedostatecznej widoczności – latarką ze światłem czerwonym albo tarczą do zatrzymywania pojazdów ze światłem odblaskowym lub światłem czerwonym.

3. Polecenie do zatrzymania pojazdu podaje się z dostatecznej odległości, w sposób zapewniający jego dostrzeżenie przez kierującego pojazdem oraz bezpieczne zatrzymanie w miejscu wskazanym przez inspektora lub pracownika. Miejsce zatrzymania pojazdu może być wyznaczone przez ustawienie znaku „stój – kontrola skarbowa”.

4. Dla zwrócenia uwagi na podawane sygnały lub polecenia inspektor lub pracownik może używać sygnałów dźwiękowych lub gwizdka.

5. Pojazd powinien być zatrzymany w miejscu, gdzie jest to dozwolone, nie utrudnia ruchu i nie zagraża bezpieczeństwu.

2. Przystępując do czynności kontrolnych, inspektor lub pracownik może wydać polecenie unieruchomienia silnika pojazdu, a także opuszczenia pojazdu.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie zatrzymania pojazdu:

1) w wyniku prowadzonych działań pościgowych,

2) co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie, że pochodzi z przestępstwa,

3) jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że znajdują się w nim towary pochodzące z przestępstwa lub osoby, które popełniły przestępstwo.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, inspektor lub pracownik nakazuje kierującemu pojazdem lub pasażerowi pojazdu opuścić pojazd, stanąć w rozkroku i oprzeć ręce na dachu (boku) pojazdu lub położyć się na pasie drogowym twarzą do ziemi.

1) informowaniu właściwej jednostki Policji o terminie i miejscu planowanych kontroli pojazdów w sposób umożliwiający wzięcie w nich udziału Policji, z zastrzeżeniem ust. 2,

2) uniemożliwieniu, do czasu przybycia Policji, kierowania pojazdem osobie, co do której istnieje uzasadnione podejrzenie, iż znajduje się ona w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu.

2. Jeżeli okoliczności faktyczne uzasadniają niezwłoczne podjęcie czynności, o których mowa w ust. 1, informacje przekazuje się bezpośrednio po rozpoczęciu tych działań.

2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:

1) oznaczenie podstawy prawnej, miejsca i czasu zatrzymywania pojazdu oraz dane osób uczestniczących w zatrzymywaniu,

2) opis przebiegu zatrzymywania, a w szczególności:

a) rodzaj, markę i numer rejestracyjny pojazdu oraz dane dotyczące właściciela lub dysponenta pojazdu,

b) wskazanie rodzaju i ilości towarów znajdujących się w pojeździe oraz określenie ich zgodności z dokumentami przewozowymi,

c) wpisy dotyczące zdjęcia i ponownego umieszczenia zamknięć celnych,

3) treść oświadczeń i wniosków złożonych przez osoby obecne podczas zatrzymywania pojazdu.

3. Protokół odczytuje się właścicielowi lub dysponentowi pojazdu, a w razie konieczności innym osobom uczestniczącym w zatrzymaniu pojazdu, które powinny protokół podpisać. Brak podpisu którejkolwiek z tych osób należy omówić w protokole. O odczytaniu protokołu dokonuje się odpowiedniej wzmianki.

2. Zatrzymywanie kolejowych środków przewozowych odbywa się za pośrednictwem właściwych organów kolejowych oraz w trybie określonym przepisami o transporcie kolejowym.

3. Zatrzymywanie środków przewozowych na polskich obszarach morskich odbywa się za pośrednictwem właściwych organów administracji morskiej i w trybie określonym przepisami prawa morskiego.

2. Inspektorzy lub pracownicy są obowiązani zastosować się do decyzji właściwych organów administracji żeglugowej, kolejowej i morskiej, w zakresie wyznaczenia czasu i miejsca zatrzymania środka przewozowego.

2. W przypadku gdy stwierdzono ślady naruszenia nałożonych zamknięć celnych, należy te ślady utrwalić oraz zabezpieczyć naruszone zamknięcia w sposób określony dla dowodów w przepisach ustawy Kodeks karny skarbowy.

3. W przypadku gdy nie stwierdzono śladów naruszenia nałożonych zamknięć celnych, należy te zamknięcia dostarczyć do siedziby jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej w celu protokolarnego przekazania do utylizacji właściwemu w tym zakresie przedsiębiorcy.

4. Po zdjęciu zamknięć celnych i zakończeniu czynności kontrolnych należy ponownie umieścić zamknięcia celne w miejscach, gdzie znajdowały się zamknięcia zdjęte.

2. W urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych prowadzi się ewidencję plombownic wprowadzonych do użytku służbowego w kontroli skarbowej.

3. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej informuje Szefa Służby Celnej o numerach identyfikacyjnych plombownic, wprowadzonych do użytku służbowego, ze wskazaniem jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, dysponujących poszczególnymi plombownicami.

2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, potwierdza się odciskiem indywidualnego stempla identyfikacyjnego inspektora oraz podpisem inspektora. Protokół sporządza się w trzech egzemplarzach, z których jeden jest przeznaczony dla kierującego zatrzymywanym pojazdem lub uprawnionego dysponenta towaru, drugi włącza się do dokumentów celnych, przewozowych lub innych związanych z towarem, a trzeci – do akt kontroli skarbowej.

3. Indywidualny stempel identyfikacyjny ma formę kwadratu o boku 20 mm, ze znajdującym się wewnątrz oznaczeniem jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej oraz numeru identyfikacyjnego inspektora.

4. Jeżeli nie jest możliwe ponowne umieszczenie zamknięć celnych ze względu na warunki wykonywania czynności albo właściwości towaru lub środka przewozowego, konwojuje się zatrzymany pojazd lub inny środek przewozowy do siedziby najbliższej jednostki organizacyjnej urzędu celnego bądź do uzgodnionego z właściwym urzędem celnym miejsca, w którym może być zapewniony dozór celny.

Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner

Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 1 lipca 2002 r. (poz. 912)