Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 96 poz. 845

Na podstawie art. 11e ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1103 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 14, poz. 143, Nr 81, poz. 877 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804) zarządza się, co następuje:

2. Można stosować jednocześnie więcej niż jeden środek przymusu, o których mowa w § 5 ust. 1, jeżeli jest to konieczne do osiągnięcia podporządkowania się wydanym poleceniom albo do skutecznego odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na inspektora lub pracownika.

3. Odstępuje się od stosowania środków przymusu, gdy osoba, wobec której użyto tych środków, podporządkowała się wydanym poleceniom.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku zastosowania środka przymusu nastąpiła śmierć człowieka lub szkoda w mieniu, inspektorzy i pracownicy są obowiązani:

1) zabezpieczyć ślady na miejscu zdarzenia i nie dopuścić osób postronnych na to miejsce,

2) ustalić świadków zdarzenia, jeżeli jest to możliwe w zaistniałych okolicznościach,

3) niezwłocznie powiadomić dyżurnego najbliższej jednostki Policji oraz Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.

3. Pomoc lekarską zapewnia się zawsze kobiecie ciężarnej, wobec której użyto środka przymusu.

2. Notatka, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności:

1) wskazanie stanowiska służbowego oraz imienia i nazwiska inspektora lub pracownika,

2) określenie czasu i miejsca użycia środka przymusu,

3) opis sytuacji poprzedzającej użycie środka przymusu i sposobu postępowania przy użyciu środka przymusu,

4) dane identyfikacyjne osoby, wobec której użyto środka przymusu, oraz określenie skutków użycia środka przymusu i sposobu udzielenia pomocy, w wypadku zranienia człowieka lub powstania innego rodzaju zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego,

5) dane identyfikacyjne ustalonych świadków zdarzenia.

3. Do obowiązków organu kontroli skarbowej, o którym mowa w ust. 1, należy:

1) zbadanie, czy użycie środka przymusu nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami,

2) niezwłoczne powiadomienie prokuratora oraz podjęcie działań mających na celu wdrożenie postępowania dyscyplinarnego, w wypadku stwierdzenia, że użycie środka przymusu było niezgodne z obowiązującymi przepisami,

3) niezwłoczne powiadomienie prokuratora, jeżeli następstwem użycia środka przymusu jest śmierć człowieka.

1) siły fizycznej stosowanej w formie chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony lub ataku,

2) indywidualnych technicznych środków i urządzeń, przeznaczonych do obezwładniania i konwojowania osób, w postaci kajdanek, prowadnic i siatek obezwladniających,

3) indywidualnych chemicznych środków, przeznaczonych do obezwładniania osób, w postaci miotaczy gazu obezwładniającego,

4) technicznych środków i urządzeń, przeznaczonych do zatrzymywania oraz unieruchamiania pojazdów mechanicznych, w postaci kolczatek drogowych, pojazdów służbowych lub przedmiotów ustawianych jako odpowiednio oznakowane przeszkody oraz urządzeń służących do unieruchamiania kół pojazdów.

2. Wobec kobiet o widocznej ciąży, starców, osób o widocznym kalectwie oraz osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, można stosować wyłącznie siłę fizyczną w postaci chwytów obezwładniających.

2. Bezpośrednio przed użyciem środka przymusu należy wezwać osobę niepodporządkowującą się wydanym poleceniom do zachowania zgodnego z prawem oraz uprzedzić o zamiarze użycia środka przymusu.

3. Jeżeli w ocenie inspektora lub pracownika zwłoka w użyciu środka przymusu groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego albo szkodą w mieniu, należy odstąpić od podejmowania próby, o której mowa w ust. 1, oraz od czynności określonych w ust. 2.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, inspektorzy lub pracownicy wzywają do zachowania zgodnego z prawem w trakcie stosowania odpowiedniego do sytuacji środka przymusu.

2. Używając siły fizycznej, nie wolno zadawać uderzeń, chyba że inspektor lub pracownik działa w obronie koniecznej albo w celu odparcia zamachu na życie lub zdrowie człowieka albo na mienie.

2. Nie stosuje się kajdanek wobec osób w wieku poniżej 17 lat, z wyjątkiem nieletnich w wieku powyżej 16 lat podejrzanych o popełnienie przestępstwa przeciwko życiu lub zdrowiu.

3. Kajdanki zakłada się na ręce trzymane z przodu, a osobie zachowującej się agresywnie - z tyłu.

4. Prowadnicę można stosować wobec osób, które nie ukończyły 17 lat, w przypadkach, o których mowa w ust. 1.

5. Jeden z uchwytów prowadnicy jest zakładany na rękę osoby prowadzonej, a drugi uchwyt trzyma się w ręku lub zakłada się na swoją rękę.

2. Siatkę obezwładniającą można stosować także w pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa oraz w celu udaremnienia ucieczki osoby tymczasowo aresztowanej bądź zatrzymanej.

1) odpierania czynnej napaści i pokonywania czynnego oporu,

2) w celu udaremnienia ucieczki osoby tymczasowo aresztowanej lub zatrzymanej,

3) w pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa.

2. Przy stosowaniu ręcznych miotaczy gazu obezwładniającego należy uwzględnić właściwości tych środków, mogące stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego.

2. Kolczatki drogowej nie stosuje się do zatrzymywania pojazdów jednośladowych.

3. Zastosowanie kolczatki drogowej albo innej przeszkody umożliwiającej zatrzymanie pojazdu mechanicznego powinno nastąpić po uprzednim zawiadomieniu dyżurnego najbliższej jednostki Policji.

4. Jeżeli ze względu na okoliczności faktyczne zachodzi potrzeba natychmiastowego zatrzymania pojazdu mechanicznego, a uprzednie porozumienie się z Policją nie jest możliwe, przy stosowaniu środka przymusu określonego w ust. 1 należy:

1) wstrzymać ruch drogowy w obu kierunkach, na odległość nie mniejszą niż sto metrów od kolczatki lub innej przeszkody, przez umieszczenie na drodze w tej odległości odpowiednich znaków ostrzegawczych oraz podawanie przez umundurowanego inspektora, znajdującego się w pobliżu oznakowanego pojazdu służbowego kontroli skarbowej, sygnału zatrzymania w sposób zrozumiały i widoczny dla osoby kierującej zatrzymywanym pojazdem,

2) jak najszybciej powiadomić dyżurnego jednostki Policji właściwej dla miejsca użycia kolczatki albo innej przeszkody.

5. W przypadku blokowania przejazdu oznakowanym pojazdem służbowym kontroli skarbowej można odstąpić od wstrzymania ruchu drogowego.

1) istnieje uzasadnione podejrzenie, że w pojeździe pozostawionym mogą znajdować się towary lub inne przedmioty wprowadzone na polski obszar celny, przewożone przez ten obszar lub przeznaczone do wywozu za granicę w sposób niezgodny z prawem,

2) wobec osób lub towarów albo innych przedmiotów znajdujących się w pojeździe podjęto czynności kontrolne, a ze względu na okoliczności faktyczne zachodzi obawa ucieczki kontrolowanym pojazdem przed zakończeniem tych czynności.

2. Blokada powinna być założona na przednim kole pojazdu mechanicznego po stronie kierującego oraz trwale oznakowana przez umieszczenie na niej w widocznym miejscu:

1) nazwy organu zakładającego blokadę,

2) numeru ewidencyjnego blokady,

3) adresu, gdzie należy zgłosić się w celu jej zdjęcia.

3. Na pojeździe w widocznym miejscu umieszcza się zawiadomienie o założeniu blokady w formie informacji, której wzór stanowi załącznik do rozporządzenia.

1) o wydaniu środka przymusu decyduje właściwy organ kontroli skarbowej, pod warunkiem uprzedniego przeszkolenia inspektora lub pracownika i przeprowadzenia z wynikiem pozytywnym sprawdzenia znajomości przepisów dotyczących użycia środków przymusu oraz zasad bezpiecznego obchodzenia się z tymi środkami,

2) przeszkolenie oraz sprawdzenie znajomości przepisów i zasad, o których mowa w pkt 1, przeprowadza organ kontroli skarbowej, zgodnie z programem zatwierdzonym przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej,

3) środki przymusu są wydawane inspektorom na czas określony przez organ kontroli skarbowej, a po upływie tego czasu powinny być niezwłocznie zwrócone do miejsca przechowywania w obiektach jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, określonego w odrębnych przepisach.

1) rozwiązania stosunku pracy,

2) stwierdzenia nieprzestrzegania obowiązujących zasad przechowywania środków przymusu,

3) podejrzenia użycia środka przymusu w sposób niezgodny z obowiązującymi przepisami.

2. Zwrot środków przymusu, o którym mowa w § 15 pkt 3, nie jest wymagany w przypadkach:

1) wykonywania zadań służbowych wymagających przebywania, po upływie urzędowego czasu pracy, poza obiektami jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej,

2) wydania przez organ kontroli skarbowej stosownego zezwolenia.

Prezes Rady Ministrów: L. Miller

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 25 czerwca 2002 r. (poz. 845)

WZÓR INFORMACJI O ZAŁOŻENIU BLOKADY UNIERUCHAMIAJĄCEJ KOŁA POJAZDÓW