REKLAMA
Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 67 poz. 625
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
z dnia 17 maja 2002 r.
w sprawie szczegółowego zakresu znajomości języka polskiego, koniecznego do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej.
Na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969) zarządza się, co następuje:
1) porozumiewanie się z pacjentem, jego rodziną i bliskimi, członkami zespołu terapeutycznego oraz innymi współpracownikami w sprawach dotyczących pacjenta,
2) rozumienie tekstu pisanego, w tym korzystanie z dokumentacji medycznej, fachowej literatury i piśmiennictwa oraz przepisów prawnych regulujących wykonywanie zawodu pielęgniarki, położnej,
3) umiejętność pisania, szczególnie w zakresie poprawnego prowadzenia dokumentacji medycznej.
1) prowadzenia rozmowy ukierunkowanej na rozpoznawanie problemów zdrowotnych pacjentów (podopiecznych) oraz niezbędnych do podjęcia działań pielęgnacyjnych,
2) scharakteryzowania objawów patologicznych występujących u pacjentów ze strony poszczególnych układów i narządów,
3) formułowania diagnozy oraz przedstawienia informacji na temat planu opieki pielęgniarskiej, a także oceny rezultatów tej opieki,
4) informowania pacjentów, ich rodzin i bliskich o przygotowaniu do badań diagnostycznych, ich celu, przebiegu i oczekiwanym zakresie współdziałania z osobami wykonującymi badanie,
5) reagowania na zgłaszane potrzeby,
6) odczytania i interpretacji wyników wykonanych pomiarów i testów,
7) omówienia niezbędnych działań w zakresie umacniania zdrowia oraz w profilaktyce chorób,
8) udzielania wskazówek i porad dotyczących postępowania pacjentów w najczęściej spotykanych chorobach i dysfunkcjach oraz udziału pacjentów w rehabilitacji,
9) pisemnego opracowania materiałów edukacyjnych,
10) analizowania dokumentacji medycznej i dokumentowania działań pielęgniarki.
1) prowadzenia rozmowy ukierunkowanej na zgromadzenie niezbędnych danych o ciężarnej, rodzącej, położnicy i jej dziecku oraz kobiecie zdrowej, chorej ginekologicznie, ich analizy i interpretacji celem określenia potrzeb i problemów zdrowotnych oraz podjęcia działań pielęgnacyjnych lub położniczych,
2) przygotowania kobiety do porodu oraz komunikowania się podczas prowadzenia porodu,
3) scharakteryzowania zaobserwowanych objawów patologicznych i patologii położniczych,
4) formułowania diagnozy oraz przedstawienia informacji na temat planu opieki, a także oceny rezultatów tej opieki,
5) informowania pacjentek, ich rodzin i bliskich o przygotowaniu do badań diagnostycznych, ich celu, przebiegu i oczekiwanym zakresie współdziałania z osobami wykonującymi badanie,
6) reagowania na zgłaszane potrzeby,
7) odczytania i interpretacji wyników wykonanych pomiarów i testów,
8) omówienia niezbędnych działań w zakresie umacniania zdrowia i profilaktyce chorób oraz patologii położniczych,
9) komunikowania się i prowadzenia poradnictwa na temat rozrodu i metod planowania rodziny w okresie dojrzewania, przedkoncepcyjnym, w aspekcie biologicznym, wychowawczym i społecznym,
10) komunikowania się z kobietą i rodziną w sytuacjach trudnych, związanych z prokreacją i w zakresie promowania pozytywnych postaw wobec własnej płciowości i płodności,
11) udzielania wskazówek i porad dotyczących postępowania pacjentek w najczęściej spotykanych chorobach i dysfunkcjach oraz ich udziału w rehabilitacji,
12) pisemnego opracowania materiałów edukacyjnych,
13) analizowania dokumentacji medycznej i dokumentowania działań położnej.
Minister Zdrowia: M. Łapiński
- Data ogłoszenia: 2002-06-05
- Data wejścia w życie: 2004-05-01
- Data obowiązywania: 2004-05-01
- Dokument traci ważność: 2004-04-30
REKLAMA
Dziennik Ustaw
REKLAMA
REKLAMA