Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 37 poz. 351

Na podstawie art. 11 ust. 9 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422. z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255 oraz z 2001 r. Nr 45, poz. 498, Nr 106, poz. 1149 i Nr 110, poz. 1189) zarządza się, co następuje:

1) Komendant Główny Straży Granicznej,

2) komendant oddziału Straży Granicznej,

3) komendanci strażnic, granicznych placówek kontrolnych i dywizjonów Straży Granicznej w sprawach należących do terytorialnego zasięgu ich działania,

4) dyżurny operacyjny strażnicy Straży Granicznej,

5) kierownik zmiany granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej,

6) dowódca jednostki pływającej Straży Granicznej,

zwani dalej „zarządzającymi".

2. Wzór nakazu doprowadzenia określa załącznik do rozporządzenia.

3. W przypadku doprowadzeń, o których mowa w § 6–8, wyznaczenie funkcjonariuszy do doprowadzenia lub udzielenie im zgody na doprowadzenie rejestruje się w dokumentacji służbowej.

2. Doprowadzeniem kieruje funkcjonariusz:

1) wskazany w nakazie doprowadzenia jako dowódca,

2) wyznaczony na dowódcę przez:

a) dyżurnego operacyjnego strażnicy – w przypadku, o którym mowa w § 6,

b) komendanta lub kierownika zmiany granicznej placówki kontrolnej – w przypadku, o którym mowa w § 7,

c) dowódcę jednostki pływającej Straży Granicznej – w przypadku, o którym mowa w § 8,

zwany dalej „dowódcą".

2. Dowódca w chwili przekazania osób zatrzymanych sprawdza:

1) tożsamość tych osób,

2) zgodność przekazanych mu dowodów rzeczowych i depozytu z dokumentacją zawierającą ich wykaz,

3) posiadanie przy sobie przedmiotów niebezpiecznych.

3. Dowódca po dokonaniu sprawdzenia wyznacza zadania dla funkcjonariuszy, w szczególności wyznacza imiennie funkcjonariuszy odpowiedzialnych za poszczególne osoby zatrzymane.

2. Jeżeli zachodzą okoliczności uniemożliwiające doprowadzenie samochodem specjalnym, osoby zatrzymane mogą być doprowadzane innymi środkami transportu Straży Granicznej, publicznym transportem zbiorowym, z wyłączeniem środków komunikacji miejskiej, lub pieszo.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, liczba funkcjonariuszy powinna być większa od liczby osób zatrzymanych.

1) wyznaczonych przez dyżurnego operacyjnego strażnicy,

2) pełniących służbę graniczną, za zgodą dyżurnego operacyjnego strażnicy, po zakończeniu czasu pełnienia tej służby.

1) którzy dokonali zatrzymania za zgodą komendanta lub kierownika zmiany granicznej placówki kontrolnej,

2) wyznaczonych przez komendanta lub kierownika zmiany granicznej placówki kontrolnej, jeżeli doprowadzenie w sposób, o którym mowa w pkt 1, jest niemożliwe lub znacznie utrudnione.

1) na jej pokładzie,

2) na pokładzie statku, na którym zatrzymano te osoby, jeżeli przyjęcie osób zatrzymanych na pokład jednostki pływającej Straży Granicznej jest niemożliwe lub znacznie utrudnione, w szczególności zaś gdy zachodzą przesłanki do zmuszenia statku, na którego pokładzie zatrzymano te osoby, do zawinięcia do wskazanego portu.

2. Po umieszczeniu osób zatrzymanych w samochodzie specjalnym funkcjonariusze zajmują przeznaczone dla nich miejsca, a dowódca zajmuje siedzenie obok kierowcy.

3. W uzasadnionych przypadkach funkcjonariusze, po uprzednim przekazaniu broni palnej dowódcy, mogą zająć miejsca w części pojazdu wydzielonej dla osób zatrzymanych.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dwie osoby zatrzymane można umieścić na siedzeniach znajdujących się obok siebie. Funkcjonariusze zajmują siedzenia znajdujące się obok lub bezpośrednio za siedzeniami zajmowanymi przez osoby zatrzymane.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, funkcjonariusze przekazują broń palną dowódcy, który zajmuje miejsce znajdujące się obok lub bezpośrednio za siedzeniami zajmowanymi przez funkcjonariuszy.

1) posiadać wyposażenie i uzbrojenie odpowiednie do mogących zaistnieć zagrożeń, w szczególności środki łączności, broń palną, kajdanki, prowadnice, kaftany bezpieczeństwa, pasy obezwładniające, siatki obezwładniające, kamizelki kuloodporne, kaski ochronne, opatrunki osobiste i środki ochronne przed zakażeniem chorobami zakaźnymi,

2) nie udzielać informacji o osobach zatrzymanych innym osobom,

3) uniemożliwiać kontaktowanie się osób zatrzymanych z innymi osobami,

4) nie zdejmować osobom zatrzymanym kajdanek bez uzasadnionej potrzeby.

2. Dowódca zapewnia właściwe uzbrojenie i wyposażenie funkcjonariuszy.

1) wyznaczeniu większej liczby funkcjonariuszy lub funkcjonariuszy z plutonów specjalnych Straży Granicznej,

2) założeniu osobie zatrzymanej kajdanek na ręce z tyłu,

3) użyciu psa służbowego.

2. W przypadku gdy zachodzi podejrzenie, że podczas doprowadzenia może dojść do ataku na funkcjonariuszy w celu uwolnienia osoby zatrzymanej, co najmniej jeden z funkcjonariuszy może zostać uzbrojony w broń maszynową.

2. Wobec osoby doprowadzanej, której ucieczkę udaremniono, stosuje się środki ostrożności, o których mowa w § 15 ust. 1.

2. W przypadku podjęcia przez zarządzającego decyzji o kontynuowaniu doprowadzenia, dowódca, niezwłocznie po jego dokonaniu, sporządza pisemny meldunek o przebiegu okoliczności, o których mowa w ust. 1, i przekazuje go zarządzającemu.

3. W przypadku niedokonania doprowadzenia dowódca, wykorzystując dostępne środki łączności, niezwłocznie zawiadamia o tym zarządzającego, a następnie sporządza pisemny meldunek o przyczynach niedoprowadzenia i przekazuje go zarządzającemu.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik

Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dnia 25 marca 2002 r. (poz. 351)

WZÓR NAKAZU DOPROWADZENIA