Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 26 poz. 265

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Mirosław Wyrzykowski – przewodniczący,

Jerzy Ciemniewski,

Wiesław Johann – sprawozdawca,

Jerzy Stępień,

Marian Zdyb,

protokolant: Grażyna Szałygo,

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2002 r. na rozprawie, z udziałem przedstawicieli uczestników postępowania: pytających Sądów, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora Generalnego, pytań prawnych:

1) Sądu Rejonowego w Poznaniu – Wydziału XVIII Cywilno-Karnego, o udzielenie odpowiedzi, czy art. 130¹ § 1 zdanie drugie kpc jest zgodny z art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i obywatela oraz z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 32 i art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

2) Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia – Wydziału V Gospodarczego, o udzielenie odpowiedzi co do zgodności art. 130¹ § 1 Kodeksu postępowania cywilnego w zakresie dotyczącym sprzeciwu od wyroku zaocznego, zarzutów od nakazu zapłaty i sprzeciwu od nakazu zapłaty z art. 32.1, art. 45.1, art. 78 i art. 176.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności czy art. 130¹ § 1 zd. 2 kpc nie narusza konstytucyjnych zasad równości wobec prawa, prawa do sądu i prawa do drugiej instancji,

3) Sądu Rejonowego w Bydgoszczy – Wydziału IX Gospodarczego, o udzielenie odpowiedzi, czy:

1) art. 125 § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) jest zgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483),

2) art. 126 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) w zakresie obowiązku oznaczenia zawodu jest zgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483),

3) art. 130¹ § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. -– Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) jest zgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483),

4) art. 130¹ § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) jest zgodny z art. 32 ust. 1 i art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483),

5) art. 394 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) w zakresie, w jakim wyłącza zażalenie na zwrot pozwu dokonany na podstawie art. 130¹, jest zgodny z art. 78 w zw. z art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483),

6) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 września 2000 r. w sprawie określenia wzorów i sposobu udostępniania stronom urzędowych formularzy pism procesowych w postępowaniu cywilnym (Dz. U. Nr 81, poz. 911) jest zgodne z art. 92 ust. 1 i art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483),

4) Sądu Rejonowego w Bydgoszczy – Wydziału VIII Gospodarczego, o udzielenie odpowiedzi, czy przepisy art. 503 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zmianami) ustanawiający obowiązek wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym na urzędowym formularzu i art. 130¹ § 1 tejże ustawy w zakresie określającym skutki niedopełnienia tego obowiązku są zgodne z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483),

5) Sądu Okręgowego w Krakowie, o udzielenie odpowiedzi, czy pouczenie o konieczności wykreślenia rubryki 6.2, w sposób uniemożliwiający późniejsze dopisywanie, w sytuacji gdy nie wpisuje się tam żadnych danych, zawarte w formularzu SpN stanowiącym załącznik określony w § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 września 2000 r. w sprawie określenia wzorów i sposobu udostępniania stronom urzędowych formularzy pism procesowych w postępowaniu cywilnym (Dz. U. Nr 81, poz. 911) jest zgodne z upoważnieniem ustawowym wynikającym z art. 125 § 3 kpc,

6) Sądu Okręgowego w Krakowie, o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy pouczenie o:

– konieczności przekreślenia rubryk 1.9.–1.14 i 6.2 w sytuacji, gdy nie wpisuje się tam żadnych danych,

– konieczności dokonania wyboru pola „tak” lub „nie” w rubryce 3.2.1 i 4.1. w sytuacji, gdy również nie wpisuje się tam żadnych danych oraz

– o sposobie dokonania wyboru pola „tak” lub „nie” wyłącznie poprzez zaznaczenie krzyżykiem prostokąta w odpowiednim polu wyboru,

zawarte w formularzu SpN stanowiącym załącznik określony w § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 września 2000 r. w sprawie określenia wzorów i sposobu udostępniania stronom urzędowych formularzy pism procesowych w postępowaniu cywilnym (Dz. U. Nr 81, poz. 911) jest zgodne z upoważnieniem ustawowym wynikającym z art. 125 § 3 kpc,

7) Sądu Okręgowego w Łodzi, o udzielenie odpowiedzi, czy przepis art. 130¹ Kodeksu postępowania cywilnego jest zgodny z przepisami art. 32 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

orzeka:

1. art. 125 § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417 i Nr 141, poz. 692, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322 oraz z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546) jest zgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

2. art. 126 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego w zakresie obowiązku oznaczenia zawodu jest zgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

3. art. 130¹ § 1 Kodeksu postępowania cywilnego jest niezgodny z art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, z 1994 r. Nr 36, poz. 175 i 176, z 1995 r. Nr 36, poz. 177 oraz z 1998 r. Nr 147, poz. 962) i nie jest niezgodny z art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

4. art. 130¹ § 3 Kodeksu postępowania cywilnego jest zgodny z art. 32 ust. 1 i z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

5. art. 503 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego jest zgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

6. rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 września 2000 r. w sprawie określenia wzorów i sposobu udostępniania stronom urzędowych formularzy pism procesowych w postępowaniu cywilnym (Dz. U. Nr 81, poz. 911) jest niezgodne z art. 45 ust. 1 i jest zgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

7. na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ustala, że utrata mocy obowiązującej rozporządzenia, o którym mowa w pkt 6, nastąpi z dniem 30 czerwca 2002 r.

Ponadto postanawia:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070), umorzyć postępowanie w zakresie art. 130¹ § 2 i 4 oraz art. 394 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania cywilnego w związku z niedopuszczalnością wydania orzeczenia.