Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 18 poz. 183

Na podstawie art. 85f ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400) zarządza się, co następuje:

1) warunki, w jakich cudzoziemcy ubiegający się o nadanie statusu uchodźcy mogą korzystać z tych świadczeń, przebywając poza ośrodkiem dla cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy, zwanym dalej „ośrodkiem”,

2) stawki żywieniowe w ośrodku,

3) okoliczności wypłaty ekwiwalentu za wyżywienie,

4) zakres i tryb świadczenia opieki medycznej nad nimi,

5) rodzaje pomocy pieniężnej,

6) zakres i warunki realizacji pomocy cudzoziemcom w związku z ich dobrowolnym wyjazdem z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Świadczenia można przyznać cudzoziemcowi, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące od dnia wydania ostatecznej decyzji o nadaniu statusu uchodźcy, jeżeli zachodzi konieczność zakończenia leczenia szpitalnego.

3. Świadczenia mogą być przyznane cudzoziemcowi ubiegającemu się o nadanie statusu uchodźcy przebywającemu poza ośrodkiem, jeżeli:

1) lekarz sprawujący opiekę medyczną w ośrodku stwierdzi, że wymaga tego stan zdrowia cudzoziemca,

2) cudzoziemiec wykaże, że wymagają tego względy jego bezpieczeństwa.

2. Wzór formularza wniosku o przyznanie świadczeń określa załącznik do rozporządzenia.

3. Wniosek powinien wskazywać okoliczności uzasadniające przyznanie świadczeń.

4. Wniosek sporządza się w języku polskim lub języku zrozumiałym dla cudzoziemca.

5. Przy składaniu wniosku przedstawia się tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca i podaje się adres miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli cudzoziemiec go posiada.

1) ustania okoliczności uzasadniających ich przyznanie, a w szczególności stwierdzenia posiadania przez cudzoziemca środków finansowych na pokrycie kosztów pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej,

2) wydania decyzji ostatecznej o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej,

3) wszczęcia postępowania karnego lub postępowania w sprawach o wykroczenia, jeżeli charakter zarzucanych czynów świadczy o rażącym naruszeniu porządku prawnego w Rzeczypospolitej Polskiej lub stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzkiego,

4) wykorzystania świadczeń w sposób niezgodny z celem, na jaki zostały przyznane,

5) podjęcia przez cudzoziemca zatrudnienia, wykonywania pracy zarobkowej albo podjęcia działalności gospodarczej,

6) naruszania przez cudzoziemca postanowień regulaminu ośrodka,

7) uchylania się cudzoziemca od udziału w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy,

8) upływu terminu ważności dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

9) zatrzymania cudzoziemca podczas próby nielegalnego przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej albo zatrzymania po przekroczeniu granicy i przekazania stronie polskiej.

2. Nie wstrzymuje się udzielania świadczeń:

1) leczenia szpitalnego, w przypadku konieczności jego kontynuacji przez cudzoziemca,

2) cudzoziemcowi małoletniemu pozbawionemu opieki, zatrzymanemu podczas próby nielegalnego przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej albo zatrzymanemu po przekroczeniu granicy i przekazanemu stronie polskiej.

3. Wstrzymanie świadczeń w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, następuje po upływie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Wstrzymanie świadczeń w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3–9, następuje z dniem stwierdzenia zaistnienia okoliczności wymienionych w tych przepisach.

5. Wstrzymanie świadczeń następuje w przypadkach, o których mowa:

1) w ust. 1 pkt 1 – do czasu wyczerpania środków finansowych posiadanych przez cudzoziemca na pokrycie kosztów pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej,

2) w ust. 1 pkt 3 – do czasu zakończenia postępowania karnego lub postępowania w sprawach o wykroczenia,

3) w ust. 1 pkt 4–7 i 9 – do czasu zakończenia postępowania o nadanie statusu uchodźcy,

4) w ust. 1 pkt 8 – do czasu przedłożenia przez cudzoziemca ważnego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Stawka dzienna wyżywienia w ośrodku obejmuje koszty produktów spożywczych i jest równoważna 1/2 diety za dobę podróży na terenie kraju, określonej w przepisach w sprawie ustalenia oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na terenie kraju, zwanej dalej „dietą”.

1) lekarz sprawujący opiekę medyczną w ośrodku stwierdzi konieczność zastosowania, przez czas określony, żywienia dietetycznego, którego nie może zapewnić ośrodek – w wysokości 1/2 diety za dzień,

2) posiada dzieci poniżej 2 roku życia – w wysokości 1/2 diety za dzień.

2. Ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się w terminie do 10 dnia miesiąca, którego świadczenie dotyczy.

1) świadczenia podstawowej opieki zdrowotnej udzielane przez lekarza sprawującego opiekę medyczną w ośrodku,

2) leczenie w ramach pomocy doraźnej,

3) świadczenia specjalistycznej opieki zdrowotnej w warunkach ambulatoryjnych realizowane na podstawie skierowania lekarza sprawującego opiekę medyczną w ośrodku,

4) leczenie szpitalne w przypadkach nagłego zachorowania związanego z wypadkiem, zatruciem, urazem, stanami zagrożenia życia lub porodu,

5) leczenie szpitalne realizowane na podstawie skierowania lekarza sprawującego opiekę medyczną w ośrodku,

6) zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze,

7) podstawowe świadczenia lekarza stomatologa przy zastosowaniu podstawowych materiałów stomatologicznych,

8) zaopatrzenie w leki i materiały medyczne na podstawie recepty wystawionej przez:

a) lekarza sprawującego opiekę medyczną w ośrodku,

b) lekarza specjalistę, udzielającego świadczenia zdrowotnego na podstawie skierowania lekarza sprawującego opiekę medyczną w ośrodku.

2. Świadczenia zdrowotne w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2–7, realizują zakłady opieki zdrowotnej.

1) zaopatrzenie w odzież dostosowaną do pory roku, której wartość nie może przekroczyć kwoty 14 diet, w okresie korzystania przez cudzoziemca ze świadczeń,

2) zapewnienie wyprawki dla noworodka, której wartość nie może przekroczyć kwoty 14 diet, w okresie korzystania przez cudzoziemca ze świadczeń,

3) jednorazowe wydanie środków higieny osobistej o wartości do 2 diet,

4) bezpłatną naukę języka polskiego,

5) dostarczenie podstawowych materiałów niezbędnych do nauki języka polskiego,

6) dostarczenie biletów na przejazd:

a) w celu wzięcia udziału w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy,

b) w celu stawienia się na badania lekarskie lub szczepienia ochronne,

c) w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach.

1) zakup odzieży, gdy nie korzysta z pomocy rzeczowej, o której mowa w § 8 pkt 1 – w wysokości 7 diet,

2) pokrycie poniesionych kosztów podróży najtańszym środkiem komunikacji publicznej w celach, o których mowa w § 8 pkt 6,

3) zakup podstawowych pomocy dydaktycznych dla dzieci korzystających z nauki i opieki w publicznych szkołach lub placówkach oraz pokrycie kosztów wynikających z opłat za naukę – w wysokości nieprzekraczającej 8 diet w ciągu roku szkolnego.

2. Pokrycie kosztów podróży, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, następuje na podstawie przedłożonych dowodów ich poniesienia, w terminie 10 dni od dnia przedstawienia tych dowodów.

1) na pokrycie drobnych wydatków – w wysokości 2,5 diety,

2) na zakup środków higieny osobistej, począwszy od 2 miesiąca pobytu w ośrodku – w wysokości 1 diety.

2. Pomoc pieniężna, o której mowa w ust. 1 pkt 1, może być podwyższona do wysokości 5 diet, jeżeli cudzoziemiec wykonuje prace porządkowe na rzecz ośrodka.

3. Pomoc pieniężną, o której mowa w ust. 1 i 2, wypłaca się w terminie do 10 dnia każdego miesiąca.

1) zakwaterowania – w wysokości określonej przez cudzoziemca, nie wyższej jednak niż 1 dieta za dzień,

2) wyżywienia – w wysokości określonej przez cudzoziemca, nie wyższej jednak niż 1/2 diety za dzień,

3) zakupu środków higieny osobistej – w wysokości 1 diety.

2. Cudzoziemiec, któremu przyznano świadczenia poza ośrodkiem, może otrzymać jednorazową pomoc pieniężną na:

1) zakup podstawowych pomocy dydaktycznych dla dzieci korzystających z nauki i opieki w publicznych szkołach lub placówkach oraz pokrycie kosztów wynikających z opłat za naukę – w wysokości nieprzekraczającej 8 diet za dany rok szkolny,

2) pokrycie we własnym zakresie innych potrzeb niż określone w pkt 1 – w wysokości nieprzekraczającej 7 diet.

3. Pomoc pieniężną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się w terminie do 10 dnia każdego miesiąca.

2. Koszty, o których mowa w ust. 1, mogą obejmować w szczególności:

1) koszty zakupu biletu na przejazd najtańszym środkiem komunikacji publicznej do kraju pochodzenia, kraju ostatniego pobytu lub kraju trzeciego, nie wyższe niż 10 diet,

2) opłaty administracyjne związane z wydaniem wiz i wymaganych zezwoleń,

3) jednorazową pomoc finansową na pokrycie kosztów wyżywienia w trakcie podróży w wysokości 1/2 diety za każdy dzień podróży.

3. Cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1, może otrzymać bilet na przejazd najtańszym środkiem komunikacji publicznej do kraju pochodzenia, kraju ostatniego pobytu lub kraju trzeciego.

4. Cudzoziemiec ubiegający się o pomoc, o której mowa w ust. 1, składa wniosek do Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców na formularzu, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik

Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych
i Administracji z dnia 18 lutego 2002 r. (poz. 183)