Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 15 poz. 145

Na podstawie art. 106 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 2, poz. 5 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 877, Nr 106, poz. 1149, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1800) zarządza się, co następuje:

2. Funkcjonariuszowi, który pełnił służbę przez co najmniej 6 miesięcy w roku kalendarzowym, przyznaje się nagrodę roczną w wysokości proporcjonalnej do liczby pełnych miesięcy kalendarzowych służby, z zastrzeżeniem ust. 3–5.

3. Okresy służby krótsze od miesiąca kalendarzowego sumuje się, przyjmując, że każde 30 dni służby stanowi pełny miesiąc kalendarzowy.

4. Funkcjonariuszowi, który z powodu:

1) śmierci,

2) zaginięcia,

3) zwolnienia ze służby, jeżeli w dniu zwolnienia spełnia warunki do nabycia prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej

– pełnił w danym roku służbę tylko przez część roku kalendarzowego, przyznaje się nagrodę roczną w wysokości 1/12 miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, zwanego dalej „miesięcznym uposażeniem”, za każdy miesiąc kalendarzowy pełnienia służby.

5. Jeżeli funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 4, pełnił w danym roku kalendarzowym służbę przez okres krótszy od jednego miesiąca kalendarzowego, otrzymuje nagrodę roczną w wysokości 1/12 miesięcznego uposażenia.

6. Funkcjonariuszowi, który na skutek wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą poniósł śmierć albo nabył prawo do renty inwalidzkiej, nagroda roczna przysługuje za ostatni rok służby w wysokości określonej w ust. 1, bez względu na okres służby pełnionej w tym roku.

7. W razie śmierci lub zaginięcia funkcjonariusza nagrodę roczną wypłaca się pozostałej po nim rodzinie, o której mowa w art. 112 ust. 2 ustawy.

1) korzystaniem z urlopu bezpłatnego, szkoleniowego, zdrowotnego lub okolicznościowego,

2) przerwami w wykonywaniu obowiązków służbowych, za które funkcjonariusz nie zachował prawa do uposażenia, wymienionymi w art. 122 ustawy,

3) zawieszeniem w czynnościach służbowych w razie tymczasowego aresztowania, wszczęcia postępowania karnego lub dyscyplinarnego, o którym mowa w art. 37 ustawy, chyba że prawomocnym orzeczeniem postępowanie karne lub dyscyplinarne, będące przyczyną zawieszenia, zostało umorzone lub funkcjonariusz został uniewinniony na podstawie prawomocnego wyroku,

4) czasową niezdolnością do służby wskutek choroby lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną, wynoszącymi ponad 15 dni, chyba że choroba lub odosobnienie są spowodowane wypadkiem pozostającym w związku ze służbą.

2. Umorzenie postępowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy warunkowego umorzenia postępowania karnego, a także umorzenia tego postępowania z powodu przedawnienia lub amnestii.

2. Jeżeli okres wykonywania kary dyscyplinarnej wykracza poza dany rok kalendarzowy, to pozostałego okresu nie wlicza się do okresów stanowiących podstawę do przyznania nagrody rocznej w następnym roku lub następnych latach kalendarzowych.

1) skazano funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo,

2) wymierzono funkcjonariuszowi prawomocnym orzeczeniem karę dyscyplinarną wydalenia ze służby,

3) wydano funkcjonariuszowi opinię służbową o:

a) niewywiązywaniu się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku w okresie służby stałej,

b) nieprzydatności na zajmowanym stanowisku w okresie służby stałej,

c) nieprzydatności do służby w okresie służby przygotowawczej.

2. Nagrodę roczną wypłaca się nie później niż w terminie 30 dni od dnia zakończenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego.

2. Wypłata nagród rocznych, o których mowa w ust. 1, następuje w terminach:

1) za 1997 r. – w terminie do dnia 30 kwietnia 2002 r.,

2) za 1998 r. – w terminie do dnia 30 kwietnia 2003 r.,

3) za 1999 r. – w terminie do dnia 30 kwietnia 2004 r.

– z tym że funkcjonariuszowi zwalnianemu ze służby wypłaca się należne nagrody roczne nie później niż w ostatnim dniu służby.

3. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku, gdy roszczenie funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, zostało zaspokojone na podstawie decyzji ostatecznej wydanej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia.

Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz