Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 112 poz. 1202

Na podstawie art. 237¹⁵ § 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

2. W przypadku braku technicznych możliwości wyeliminowania krzyżowania się torów, o których mowa w ust. 1, transport ciekłego metalu i żużla powinien odbywać się z uwzględnieniem wymagań określonych w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy.

3. Skrzyżowania dróg transportu kołowego z torami kolejowymi na terenie hut żelaza powinny być wyposażone w zapory lub sygnalizację świetlną i oznakowane według wymagań określonych w przepisach o ruchu drogowym.

4. Wjazdy do hal i budynków przeznaczone dla pojazdów szynowych powinny być wyposażone w wykolejnice.

2. Miejsca, w których mogą wystąpić zagrożenia gazowe, w zależności od stopnia zanieczyszczenia atmosfery trującymi, palnymi lub niepalnymi gazami i parami, powinny być podzielone na strefy zagrożenia gazowego.

3. Strefy zagrożenia gazowego ustala komisja powołana przez pracodawcę w trybie przyjętym w hucie żelaza.

4. Teren stref zagrożenia gazowego powinien być oznakowany tablicami o treści: „Uwaga – pierwsza (druga, trzecia) strefa zagrożenia gazowego”.

5. Wykonywanie prac w pierwszej i drugiej strefie zagrożenia gazowego powinno być traktowane jak prace szczególnie niebezpieczne, w rozumieniu ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

6. W przypadku awarii instalacji lub urządzeń gazowych, ustalone strefy zagrożenia gazowego mogą być zmieniane, po uprzednim dokonaniu doraźnych pomiarów stężeń gazów lub par w tych strefach.

2. Wejścia do kanałów, o których mowa w ust. 1, powinny być zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych.

3. Częstotliwość przewietrzania kanałów, o którym mowa w ust. 1, ustala pracodawca z uwzględnieniem ich stopnia zużycia i występujących potrzeb.

4. W nowych instalacjach gazowych niedopuszczalne jest:

1) umieszczanie tych instalacji w kanałach podziemnych,

2) stosowanie zamknięć wodnych.

2. Pracownicy zatrudnieni przy instalacjach i urządzeniach gazowych nie mogą, bez zgody bezpośredniego przełożonego, opuszczać wyznaczonych miejsc pracy.

2. Podczas prowadzenia prac remontowych i usuwania awarii instalacji tlenowych powinien być prowadzony ciągły pomiar stężenia tlenu w powietrzu.

3. W przypadku gdy stężenie tlenu przekroczy 25% jego zawartości w powietrzu, prace, o których mowa w ust. 2, powinny być przerwane.

4. Niedopuszczalne jest umieszczanie instalacji i urządzeń tlenowych w:

1) piwnicach,

2) pomieszczeniach usytuowanych pod innymi pomieszczeniami,

3) pomieszczeniach poniżej poziomu usytuowania huty.

2. Suwnice specjalne powinny być eksploatowane wyłącznie w sposób określony w ich dokumentacji technicznej.

2. Podczas czynności, o których mowa w ust. 1, powinien być ograniczony ruch innych suwnic, zasilanych z tych samych przewodów ślizgowych, oraz wyeliminowany ruch suwnic sąsiednich, aby nie powodować zakłóceń w pracy suwnicy odbierającej kadź z ciekłym metalem.

3. Części suwnicy narażone na bezpośrednie działanie płomieni lub odprysków ciekłego metalu powinny być osłonięte.

1) obciążanie wahacza poza wyznaczoną normę,

2) przesuwanie wozów z korytami za pomocą wahacza,

3) uruchamianie mechanizmu jazdy suwnicy, jeżeli wahacz nie jest ustawiony zgodnie z kierunkiem jazdy mostu.

2. Podczas remontu pieca hutniczego powinny być przestrzegane następujące dodatkowe wymagania bezpieczeństwa przy pracy suwnicą wsadzarkową:

1) zabronione jest przejeżdżanie suwnicą nad oznakowanym czerwonymi chorągiewkami lub lampami miejscem remontu pieca,

2) w przypadku konieczności przejazdu suwnicą nad bezpośrednim miejscem remontu pieca, pracownik obsługujący suwnicę jest obowiązany zasygnalizować swój zamiar posterunkowemu brygady remontowej, który przed wydaniem zezwolenia na przejazd suwnicy powinien usunąć pracowników z miejsc zagrożenia.

1) rozbrajanie wlewnic za pomocą mechanizmu podnoszenia,

2) wyrywanie wlewnic zalanych stalą w dole odlewniczym lub na płycie,

3) przetaczanie wagonów.

1) jej przeciążanie,

2) wyrywanie szyn, blach lub innych materiałów ze stosu,

3) jednostronne nabieranie ładunków na łapy.

2. Miejsce, o którym mowa w ust. 1, powinno być ogrodzone i oznakowane tablicami ostrzegawczymi, informującymi o zakresie prowadzonych prac oraz o obowiązujących zasadach bezpieczeństwa.

3. Niedopuszczalne jest za pomocą chwytnika elektromagnetycznego:

1) przemieszczanie gorących przedmiotów,

2) przewożenie butli z gazami technicznymi.

2. Niedopuszczalne jest przebywanie pracowników w wagonach, o których mowa w ust. 1, podczas załadunku i wyładunku wsadu.

2. Podnoszenie lub obracanie wagonów na wywrotnicy może nastąpić tylko wtedy, gdy pracownik obsługujący wywrotnicę upewni się, że wagon został właściwie ustawiony i zamocowany, a w wagonie, w jego pobliżu lub w zasobnikach nie znajdują się inni pracownicy.

3. Podczas pracy wywrotnicy powinna być włączona sygnalizacja świetlna i akustyczna.

4. Tory rozrządowe, na które kierowane są wagony z wywrotnicy, powinny być wyposażone w urządzenia hamujące bieg wagonu.

2. Naprawa nagrzewnicy powinna odbywać się po jej wystudzeniu do temperatury nieprzekraczającej 40°C (313 K).

2. Pomosty, schody i mostki, z wyjątkiem głównego pomostu gardzielowego, powinny być ażurowe.

2. Sterowanie urządzeniami wielkopiecowymi powinno być wykonywane centralnie.

2. Otwory w szybach wyciągu służące do załadunku i wyładunku powinny zamykać się automatycznie.

2. Wewnątrz i na zewnątrz jamy skipowej powinna być zainstalowana sygnalizacja świetlna i akustyczna.

3. Wejście pracowników do jamy skipowej jest dopuszczalne po uprzednim unieruchomieniu i zablokowaniu skipa oraz odsunięciu od tej jamy wagonu-wagi.

4. Wagon-waga powinien być wyposażony w ostrzegawczą sygnalizację świetlną i akustyczną.

5. Wyłącznik służący do otwierania i zamykania klapy zasobników wagonu-wagi powinien być osłonięty w taki sposób, aby niemożliwe było przypadkowe otworzenie klapy.

2. Pomiar poziomu wsadu w wielkim piecu powinien odbywać się za pomocą automatycznie działających sond. Pomiar poziomu wsadu za pomocą ręcznych sond jest dopuszczalny tylko w razie konieczności sprawdzenia prawidłowości działania sond automatycznych.

2. Zastawki, o których mowa w ust. 1, powinny być uruchamiane przez pracowników, którzy są zabezpieczeni przed działaniem promieniowania cieplnego oraz odpryskami ciekłego metalu i żużla.

2. Niedopuszczalne jest łączenie wagonu wyposażonego w sprzęgi automatyczne z wagonem wyposażonym w sprzęgi śrubowe.

3. Podczas transportowania kadzi zawierającej ciekły metal lub żużel pomiędzy wozem do przewozu kadzi a lokomotywą powinien znajdować się odpowiednio obciążony wóz ochronny.

4. Kadź do przewozu ciekłego metalu i żużla powinna być tak zamocowana na podwoziu wozu, o którym mowa w ust. 1, aby niemożliwe było przypadkowe jej przechylenie.

5. Kadź żużlowa przed użyciem powinna być poddana kontroli stanu technicznego i czystości jej wnętrza.

6. Kadź do transportu surówki lub żużla powinna być napełniana do wysokości co najwyżej 0,25 m poniżej jej górnej krawędzi.

2. W przypadku gdy w garze znajduje się ciekły metal lub żużel, przed zatrzymaniem pracy wielkiego pieca powinna być spuszczona jego zawartość.

2. W przypadku ręcznego przebijania otworu spustowego rynny spustowe surówki i żużla powinny być przykryte blachą ułożoną na stalowych prętach.

3. Otwór spustowy przy ręcznym przebijaniu powinien być zabezpieczony przed nagłym wyrzutem surówki z wielkiego pieca.

2. Otwór spustowy, koryto główne, rynny spustowe surówki i żużla, zapory, wyprawy gliniane i inne elementy narażone na zetknięcie się z ciekłym metalem lub żużlem powinny być przed rozpoczęciem spustu oczyszczone i wysuszone.

3. W miejscach przejść dla pieszych przez rynny spustowe surówki i żużla powinny być zainstalowane mostki.

2. Usuwanie gąsek spod maszyny rozlewniczej odbywa się po zatrzymaniu pracy tej maszyny.

2. Wyładunek gąsek z wagonów na składowisko i załadunek ich ze składowiska do wagonów powinien być zmechanizowany.

2. Dla każdego rodzaju materiału na składowisku wsadu powinny być wyznaczone oddzielne miejsca składowania, przy czym dla materiałów sypkich i materiałów o własnościach niemagnetycznych powinny być stosowane zasobniki lub doły wsadowe, a dla materiałów w kawałkach lub posiadających własności magnetyczne – odpowiednie ogrodzenia.

2. Pracownik dokonujący ręcznej regulacji elektrod w piecach, o których mowa w ust. 1, powinien stać na suchym podłożu wykonanym z materiałów dielektrycznych.

3. Wszystkie elementy przewodzące pieca powinny być uziemione.

4. Pracownik obsługujący piec elektryczny powinien używać narzędzi z uchwytami izolowanymi.

2. Napraw bieżących sklepienia pieca, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się ze specjalnych pomostów.

1) oblodzonych lub wilgotnych,

2) niebezpiecznych, w tym wybuchowych,

3) zawierających ołów.

2. Okienka wsadzarek powinny być zabezpieczone metalowymi siatkami ochronnymi.

1) powiększanie pojemności kadzi przez zamurowywanie wylewu,

2) polewanie wodą czopów kadzi i ich oczyszczanie za pomocą palnika gazowego.

2. Kadź odlewniczą i pośrednią naprawia się po uprzednim jej ochłodzeniu do temperatury nieprzekraczającej 40°C (313 K).

3. Niedopuszczalne jest wchodzenie do kadzi, w której pozostały skrzepy lub wiszące elementy wymurowania.

2. Wlewnice okrągłe powinny być ułożone w sposób zabezpieczający je przed przemieszczaniem.

2. Usuwanie gorących wlewków z płyt odlewniczych powinno się odbywać za pomocą kleszczy wyposażonych w ostre kły chwytakowe.

3. Niedopuszczalne jest odbijanie korzeni z zawieszonych wlewków.

1) zasięgu awaryjnego obrotu wieży obrotowej kadzi odlewniczej,

2) pobliżu komór chłodzenia,

3) zasięgu wieży obrotowej kadzi odlewniczej oraz pod maszynami do cięcia gazowego.

2. Czynność obrotu wieży obrotowej powinna być wykonywana na polecenie pracownika nadzorującego proces odlewania.

3. Przed rozpoczęciem odlewania wnęki robocze krystalizatorów powinny być oczyszczone i wysuszone.

2. Spadarka powinna być wyposażona w obudowę, sięgającą co najmniej 2/3 wysokości podnoszenia kuli, chroniącą przed rozrzutem rozbijanego złomu poza teren pracy spadarki, o którym mowa w ust. 1.

3. Spadarka, o której mowa w ust. 2, powinna być wyposażona w sygnalizację ostrzegawczą, uruchamianą przed każdym podniesieniem i opuszczeniem kuli.

4. Kabina obsługującego spadarkę powinna być zabezpieczona osłonami przed rozrzutem odłamków rozbijanego złomu oraz wyposażona w labiryntowe wejście osłonięte od góry.

5. Podczas rozbijania złomu pracownicy zatrudnieni przy tych pracach powinni przebywać w pomieszczeniu chroniącym ich przed rozpryskami złomu.

2. Niedopuszczalne jest rozbijanie złomu:

1) zawierającego materiały niebezpieczne, w tym wybuchowe,

2) w postaci zamkniętych pojemników o niesprawdzonej zawartości.

2. Pomiędzy stanowiskiem kierującego zespołem walcarek a ich obsługą powinna być zainstalowana sygnalizacja świetlna i akustyczna.

3. Uruchomienie walcarki powinno być poprzedzone sygnałem ostrzegawczym i uzyskaniem zgody pracowników wchodzących w skład jej obsługi.

1) co najwyżej 3-żyłowy system walcowania powinno być przydzielonych co najmniej dwóch pracowników,

2) ponad 3-żyłowy system walcowania powinno być przydzielonych co najmniej trzech pracowników.

2. Usuwanie z bębna kręgów drutu i taśm stalowych o masie większej niż 30 kg powinno odbywać się przy użyciu urządzeń mechanicznych.

2. Podłogi wytrawialni powinny być wykonane z łatwo zmywalnych, ceramicznych materiałów kwasoodpornych.

3. Wanny trawienne powinny posiadać wysokość co najmniej 1,1 m od podłoża i być wyłożone materiałami kwasoodpornymi.

2. Dostarczanie kwasów do wanien trawiennych powinno odbywać się za pomocą rurociągów lub w inny zmechanizowany sposób, zapobiegający narażaniu pracowników na oparzenia.

3. Zawory otwierające dopływ kwasu do wanien trawiennych powinny być tak umieszczone, aby pracownicy zatrudnieni przy ich obsłudze nie byli narażeni na oparzenie kwasem.

2. W otwartych wannach trawiennych temperatury roztworów trawiących nie powinny przekraczać:

1) 35°C (308 K) – w przypadku kąpieli zawierającej kwas solny,

2) 70°C (343 K) – w przypadku kąpieli zawierającej kwas siarkowy.

2. Podczas nagrzewania wsadu, niemieszczącego się w całości w komorze pieca, powinny być zastosowane dodatkowe ekrany ochronne, zabezpieczające pracowników przed promieniowaniem cieplnym, o którym mowa w ust. 1.

1) dokonywanie ich napraw,

2) prowadzenie prac konserwacyjno-przeglądowych,

3) wykonywanie innych czynności niezwiązanych z procesem kucia.

2. Stanowiska obsługi młotów kowalskich powinny być zbudowane w sposób ograniczający przenoszenie się wibracji na pracowników.

3. Pracownik obsługujący młot kowalski lub prasę powinien być zabezpieczony przed promieniowaniem cieplnym i odpryskami żużla lub zgorzeliny, pochodzącymi z obrabianego przedmiotu, w sposób umożliwiający bezpieczne sterowanie tymi urządzeniami.

1) cięcie, za pomocą młota, materiałów na zimno,

2) kucie na nakładkę,

3) rozbrajanie kowadeł przy użyciu tarana.

Minister Gospodarki: J. Steinhoff