Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 90 poz. 1006

Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 2001 r. o wyścigach konnych (Dz. U. Nr 11, poz. 86) zarządza się, co następuje:

1) ras koni dopuszczonych do udziału w wyścigach konnych,

2) systemów, rodzajów i warunków przeprowadzania gonitw,

3) obowiązków i uprawnień właścicieli koni, kierowników stajni wyścigowych, trenerów, pracowników obsługi stajni oraz jeźdźców (powożących),

4) kompetencji i trybu działania komisji technicznej, sędziów technicznych, komisji odwoławczej oraz dyżurnych lekarzy medycyny i weterynarii,

5) zgłaszania do Polskiego Klubu Wyścigów Konnych, zwanego dalej „Klubem”, stajni wyścigowych,

6) zgłaszania koni do wyścigów w danym roku,

7) rejestracji barw wyścigowych,

8) identyfikacji koni,

9) zapisywania i wycofywania koni z gonitw,

10) wag noszonych przez konie w gonitwach,

11) nagród wyścigowych,

12) szczegółowych zasad rozgrywania gonitw,

13) składania protestów,

14) zasad i trybu kontroli antydopingowej jeźdźców (powożących) i koni oraz wykazu niedozwolonych środków dopingujących,

15) zasad porządkowych na terenach i w lokalach należących do toru wyścigowego,

16) czynów stanowiących przewinienia dyscyplinarne oraz kar wymierzanych za ich popełnienie,

17) szczegółowego trybu postępowania w sprawach o przewinienia dyscyplinarne,

18) wymogów, które powinien spełniać oficjalny program wyścigów konnych,

19) kategoryzacji jeźdźców (powożących).

1) pełnej krwi angielskiej,

2) arabskie czystej krwi,

3) półkrwi.

2. System handikapowy polega na przeprowadzaniu gonitw, w których szanse koni wyrównywane są przez zwiększenie albo zmniejszenie wagi noszonej przez konia.

3. Wielkość zwiększenia albo zmniejszenia, o którym mowa w ust. 2 (handikap), ustala Prezes Polskiego Klubu Wyścigów Konnych, zwany dalej „Prezesem”, na podstawie wyników uzyskanych przez konia w dotychczasowych gonitwach.

4. Koń może uczestniczyć w gonitwie przeprowadzanej systemem handikapowym, jeżeli w roku ubiegłym uczestniczył co najmniej w dwóch gonitwach w sposób ważny, o którym mowa w § 63 ust. 2.

2. Szczegółowy sposób ustalania grup i handikapów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

1) ze względu na warunki techniczne:

a) płaskie,

b) z płotami,

c) z przeszkodami,

2) ze względu na płeć konia:

a) ogierów,

b) klaczy,

c) ogierów i klaczy,

d) ogierów, klaczy i wałachów,

e) ogierów i wałachów,

3) ze względu na wiek konia:

a) koni jednego wieku,

b) koni różnego wieku,

4) ze względu na wagę noszoną przez konia:

a) z wagą ustaloną według skali wag, o której mowa w § 50,

b) z nadwagą lub ulgą wagi w stosunku do wagi określonej według skali wag, o której mowa w § 50,

5) ze względu na miejsce trenowania koni:

a) gonitwy międzynarodowe dla koni z wszystkich krajów,

b) gonitwy międzynarodowe z udziałem koni z innych krajów dopuszczonych do udziału w gonitwie na zasadzie wzajemności,

c) gonitwy krajowe dla koni trenowanych w kraju,

6) ze względu na zaliczenie koni do poszczególnych grup:

a) gonitwy dla koni grupy I,

b) gonitwy dla koni grupy II,

c) gonitwy dla koni grupy III,

d) gonitwy dla koni grupy IV,

e) gonitwy pozagrupowe dla wszystkich koni bez ograniczeń,

f) gonitwy pozagrupowe z ograniczeniami w szczególności z tytułu płci, wieku lub przynależności do grup.

2. W gonitwach nie mogą brać udziału klacze źrebne.

2. Konie arabskie czystej krwi mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli zostały wpisane do Księgi Stadnej Koni Arabskich Czystej Krwi lub odpowiedniej księgi zagranicznej, uznanej przez Światową Organizację Konia Arabskiego.

3. Konie ras półkrwi mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli ze względu na pochodzenie spełniają warunki wpisu do księgi zwierząt hodowlanych prowadzonej dla danej rasy.

2. W gonitwach płaskich mogą brać udział konie:

1) 2-letnie i starsze — w przypadku koni pełnej krwi angielskiej,

2) 3-letnie i starsze — w przypadku koni arabskich czystej krwi,

3) 3-letnie i starsze — w przypadku koni ras półkrwi.

3. W gonitwach z płotami mogą brać udział konie:

1) 3-letnie i starsze — w przypadku koni pełnej krwi angielskiej,

2) 4-letnie i starsze — w przypadku koni pełnej krwi angielskiej i koni arabskich czystej krwi,

3) 3-letnie i starsze — w przypadku koni ras półkrwi.

4. W gonitwach z przeszkodami mogą brać udział konie:

1) 3-letnie i starsze — w przypadku koni pełnej krwi angielskiej,

2) 3-letnie i starsze — w przypadku koni ras półkrwi.

2. W przypadku gonitw przeprowadzanych dla koni różnego wieku, w których uczestniczą konie 2-letnie, gonitwy przeprowadza się na dystansie od 800 metrów do 1400 metrów.

2. W przypadku gonitw przeprowadzanych wyłącznie dla koni 3-letnich, gonitwy przeprowadza się na dystansie nie krótszym niż 1600 metrów.

1) od 1400 metrów do 3200 metrów — w przypadku gonitw przeprowadzanych wyłącznie dla koni 3-letnich oraz gonitw przeprowadzanych dla koni różnego wieku z udziałem koni 3-letnich,

2) od 2000 metrów do 3200 metrów — w przypadku przeprowadzania pozostałych gonitw.

2. Konie 3-letnie mogą biegać w gonitwach z płotami, rozgrywanych wyłącznie w swojej grupie wiekowej — od dnia 1 września na dystansie do 2800 metrów.

3. Konie 3-letnie mogą biegać z końmi starszymi w gonitwach z przeszkodami — od dnia 1 października na dystansie od 2600 metrów do 3000 metrów.

2. Trasę gonitw z płotami i przeszkodami wytycza się chorągiewkami w kolorach żółtym, białym i czerwonym.

3. Chorągiewki w kolorze żółtym wyznaczają profil zakrętu i należy je mijać z zewnętrznej strony. Chorągiewki białe i czerwone wyznaczają proste odcinki trasy, na których są rozstawione płoty albo przeszkody, i należy je mijać z lewej strony — w przypadku chorągiewek białych oraz z prawej — w przypadku chorągiewek czerwonych.

4. W gonitwach, o których mowa w ust. 2, płoty albo przeszkody są ustawione na trasie gonitwy w odstępach od 300 do 400 metrów, przy czym ostatni płot albo przeszkoda nie mogą być ustawione w odległości mniejszej niż 300 metrów od celownika.

2. Za zgodą komisji technicznej w gonitwach płaskich, w warunkach zimowych, mogą być stosowane podkowy płaskie z gryfami lub hacelami.

3. W gonitwach z płotami i z przeszkodami mogą być stosowane podkowy inne niż określone w ust. 1, pod warunkiem że nie stanowią one zagrożenia dla koni biorących udział w gonitwie.

2. W gonitwach, o których mowa w § 6 pkt 6 lit. e) i f), przeprowadzanych dla 3-letnich i starszych koni pełnej krwi angielskiej, 4-letnich i starszych koni arabskich czystej krwi oraz 3-letnich koni ras półkrwi, jeździec (powożący) może używać bata z klapką, o długości do 75 centymetrów.

3. W gonitwach przeprowadzanych dla 2-letnich koni pełnej krwi angielskiej i 3-letnich koni arabskich czystej krwi nie używa się bata.

2. Komisja techniczna może zezwolić na doprowadzenie konia bezpośrednio na pozycję startu ze względu na warunki atmosferyczne.

3. Koń przed gonitwą płaską odbywa próbny galop na torze wyścigowym przed komisją techniczną i publicznością.

4. Koń przed gonitwą z płotami i przeszkodami dokonuje próbnych skoków przez płoty albo przeszkody wskazane przez komisję techniczną.

5. Koń, który trzykrotnie nie wykona próbnego skoku przez płot albo przeszkodę wskazaną przez komisję techniczną, nie bierze udziału w gonitwie.

1) płaskich grupowych, jeżeli zapisano do nich co najmniej 7 koni co najmniej dwóch różnych właścicieli,

2) płaskich pozagrupowych, jeżeli zapisano do nich co najmniej 5 koni co najmniej dwóch różnych właścicieli,

3) z płotami i z przeszkodami, jeżeli zapisano do nich co najmniej 7 koni co najmniej dwóch różnych właścicieli.

1) systemu jej przeprowadzenia,

2) jej rodzaju i dystansu,

3) wysokości przewidzianych nagród.

2. Szczegółowe warunki gonitwy ustala i ogłasza w biuletynie wyścigowym organizator wyścigów, w terminie co najmniej 14 dni przed przewidywanym terminem zapisu koni do tej gonitwy.

1) zgłaszanie koni do wyścigów w danym roku,

2) zapis i wycofywanie koni z gonitwy,

3) posiadanie własnych barw wyścigowych,

4) zgłaszanie protestów,

5) składanie wniosków o przeprowadzenie kontroli antydopingowej jeźdźców (powożących) i koni.

1) zgłaszanie protestów,

2) składanie wniosków o przeprowadzenie kontroli antydopingowej jeźdźców (powożących) i koni.

2. Do obowiązków kierowników stajni wyścigowych należy:

1) zgłaszanie stajni wyścigowych do Klubu,

2) przedstawianie Klubowi aktualnego wykazu koni trenowanych w stajni wyścigowej z podaniem ich nazw, płci, wieku, maści, pochodzenia, imienia i nazwiska właściciela oraz kariery wyścigowej — w przypadku koni, które uczestniczyły w wyścigach za granicą.

1) zgłaszanie protestów,

2) składanie wniosków o przeprowadzenie kontroli antydopingowej jeźdźców (powożących) i koni,

3) wydawanie jeźdźcowi (powożącemu) szczegółowych dyspozycji dotyczących taktyki i zachowania się w trakcie gonitwy.

2. Do obowiązków trenerów należy:

1) właściwe przygotowanie konia do udziału w gonitwie,

2) dbanie o właściwą formę konia przygotowywanego do udziału w gonitwach,

3) dobór konia do określonej gonitwy,

4) dobór jeźdźca (powożącego) do określonego konia.

1) terminowe doprowadzanie konia przed gonitwą na padok bez kontaktu z osobami trzecimi,

2) odprowadzanie konia z jeźdźcem (powożącym) na bieżnię toru wyścigowego,

3) odprowadzanie konia do stajni po zakończeniu gonitwy,

4) informowanie dyżurnego lekarza weterynarii — w przypadku podejrzenia konia o chorobę.

1) zgłaszanie protestów,

2) składanie wniosków o przeprowadzenie kontroli antydopingowej koni i innych jeźdźców (powożących).

2. Do obowiązków jeźdźców (powożących) należy:

1) wykonywanie poleceń trenera, z wyjątkiem poleceń sprzecznych z przepisami prawa lub poleceń, których wykonanie zmniejszyłoby szanse konia na wygranie gonitwy,

2) zatrzymanie w gonitwie konia, który uległ kontuzji lub dostał krwotoku,

3) dosiadanie konia w kurtce wyścigowej i czapce w barwach podanych w programie wyścigów konnych,

4) dosiadanie konia w kasku na głowie,

5) dosiadanie konia w białych spodniach i butach z cholewkami,

6) dosiadanie konia w kamizelce ochronnej o wadze do 0,5 kg w przypadku udziału w gonitwach z płotami i przeszkodami.

2. Do kompetencji komisji technicznej należy:

1) nadzór nad przestrzeganiem przepisów regulaminu wyścigów konnych,

2) ustalanie, czy koń lub jeździec (powożący) może brać udział w gonitwie ze względu na przepisy regulaminu oraz warunki poszczególnych gonitw,

3) nadzór nad prawidłowością przebiegu gonitwy,

4) rozstrzyganie protestów,

5) uznawanie gonitw za nieważne,

6) dokonywanie identyfikacji koni,

7) zabranianie udziału poszczególnych koni w gonitwie,

8) orzekanie o zdyskwalifikowaniu koni,

9) orzekanie w sprawach przewinień dyscyplinarnych,

10) ustalanie wyniku gonitwy,

11) stwierdzanie niedyspozycji lub choroby jeźdźca (powożącego) na podstawie orzeczenia dyżurnego lekarza medycyny,

12) ustalanie norm czasu przebywania dystansu w poszczególnych fazach gonitwy,

13) wykonywanie innych czynności określonych w regulaminie.

2. Orzeczenia komisji technicznej zapadają zwykłą większością głosów.

3. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego komisji technicznej, a w razie jego nieobecności — głos zastępcy.

4. Orzeczenie komisji technicznej wraz z uzasadnieniem podpisują wszyscy członkowie komisji, którzy brali udział w jego wydaniu.

5. Orzeczenia komisji technicznej są niezwłocznie ogłaszane przez organizatora wyścigów.

1) sędzia starter — czuwa nad prawidłowością startu,

2) sędzia u celownika — ustala, w jakiej kolejności konie minęły celownik,

3) sędzia u wagi — sprawdza wagę jeźdźców (powożących) przed i po gonitwie,

4) sędzia u zegara — ustala dokładny czas gonitwy od startu do momentu minięcia celownika przez pierwszego konia,

5) sędziowie obserwatorzy — czuwają nad prawidłowością przebiegu gonitwy na powierzonych im odcinkach bieżni toru.

2. W razie dostrzeżenia nieprawidłowości w zakresie czynności powierzonych sędziemu technicznemu jest on obowiązany poinformować o tym niezwłocznie przewodniczącego komisji technicznej.

2. Komisja odwoławcza rozpatruje odwołania od orzeczeń komisji technicznej w sprawach określonych w regulaminie.

3. Odwołanie wnosi się w czasie 24 godzin od ogłoszenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem — za pośrednictwem komisji technicznej.

4. Komisja odwoławcza rozpatruje odwołanie od orzeczenia komisji technicznej w terminie 3 dni od dnia jego wniesienia.

5. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania orzeczenia.

6. Do orzeczeń wydawanych przez komisję odwoławczą stosuje się odpowiednio przepisy § 28.

1) ustalanie, na podstawie prowadzenia badań lekarskich, niedyspozycji lub choroby jeźdźca (powożącego) oraz zgłaszanie faktu niedyspozycji lub choroby jeźdźca (powożącego) komisji technicznej,

2) wykonywanie czynności związanych z przeprowadzeniem kontroli antydopingowej jeźdźców (powożących),

3) udzielanie pomocy medycznej na torze wyścigowym.

1) ustalanie, na podstawie prowadzenia badań lekarskich, niedyspozycji lub choroby konia oraz zgłaszanie faktu niedyspozycji lub choroby konia komisji technicznej,

2) wykonywanie czynności związanych z przeprowadzeniem kontroli antydopingowej koni,

3) udzielanie pomocy weterynaryjnej.

2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) imię i nazwisko oraz adres kierownika stajni wyścigowej,

2) imiona i nazwiska oraz adresy trenerów,

3) imiona i nazwiska oraz adresy pracowników obsługi stajni.

3. Do zgłoszenia należy dołączyć kserokopię zezwolenia na kierowanie stajnią wyścigową i licencji na trenowanie koni.

4. Wszelkie zmiany dotyczące danych zawartych w zgłoszeniu powinny być przedstawione Klubowi na piśmie w ciągu 48 godzin po ich zaistnieniu.

2. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w Klubie, w formie pisemnej.

3. Zgłoszenie zawiera:

1) imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i siedzibę właściciela konia,

2) imię i nazwisko trenera przygotowującego konia do udziału w gonitwach,

3) dane o pochodzeniu, dacie urodzenia i maści konia,

4) imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i siedzibę osoby, która wyhodowała konia,

5) nazwę stajni wyścigowej, w której koń jest przygotowywany do wyścigów,

6) barwy, pod jakimi koń ma brać udział w gonitwach.

2. Wniosek o rejestrację barw wyścigowych zawiera:

1) imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i siedzibę właściciela konia,

2) opis barw wyścigowych.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się wzór barw.

4. Prezes może odmówić rejestracji barw, jeśli nie odróżniają się one w sposób wystarczający od barw już za rejestrowanych.

1) zaświadczenia o wpisie konia do:

a) Księgi Stadnej Koni Pełnej Krwi Angielskiej — w przypadku koni pełnej krwi angielskiej,

b) Księgi Stadnej Koni Arabskich Czystej Krwi — w przypadku koni arabskich czystej krwi,

2) poświadczenia urodzenia źrebięcia, wydanego przez podmiot prowadzący księgi zwierząt hodowlanych — w przypadku koni ras półkrwi.

2. Identyfikację koni zagranicznych przeprowadza się na podstawie paszportu konia.

3. Identyfikacji konia przed gonitwą dokonuje komisja techniczna poprzez porównanie jego wyglądu z informacjami zawartymi w dokumentach, o których mowa w ust. 1 i 2.

4. Jeżeli jakakolwiek z cech wyglądu konia jest niezgodna z informacjami zawartymi w dokumentach, o których mowa w ust. 1 i 2, komisja techniczna nie dopuszcza tego konia do udziału w gonitwie.

2. Terminy zapisów określa organizator wyścigów konnych, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 10 dni przed rozegraniem gonitwy.

3. Zapis jest pisemnym dowodem zgłoszenia konia do udziału w określonej gonitwie.

4. Jednocześnie ze zgłoszeniem zapisu należy wnieść opłatę określoną przez organizatora wyścigów.

5. Dokonane zapisy nie mogą być wycofane.

6. Zapisy należy składać pisemnie w lokalu organizatora wyścigów lub nadsyłać w inny sposób określony przez organizatora wyścigów.

7. Po złożeniu zapisów nie można czynić w dokonanych zapisach żadnych zmian, jak również nie można zastępować dokonanych zapisów innymi.

8. Zapis konia do gonitwy powinien zawierać określenie gonitwy, do której koń jest zapisany, nazwę konia, imię i nazwisko albo nazwę właściciela konia, określenie wagi, jaką koń ma nieść w gonitwie, oraz podpis osoby zgłaszającej konia do gonitwy.

1) nie odpowiada warunkom określonym w § 38,

2) dotyczy konia nieodpowiadającego warunkom gonitwy,

3) został dokonany przez osobę nieuprawnioną,

4) jest niejasny, nieczytelny lub budzący wątpliwości pod względem treści.

2. Opłaty dokonane w związku z zapisem uznanym za nieważny nie podlegają zwrotowi.

2. W przypadku zapisania do gonitwy większej liczby koni, niż liczba koni mogących biegać na danym torze wyścigowym, gonitwa może być podzielona na serie.

3. Podziału gonitwy na serie, o których mowa w ust. 2, dokonuje organizator wyścigów.

2. W razie nieumieszczenia konia zapisanego do gonitwy zgodnie z przepisami na liście, o której mowa w ust. 1, właściciel konia może niezwłocznie zgłosić sprzeciw do organizatora wyścigów.

3. W przypadku zgłoszenia uzasadnionego sprzeciwu, o którym mowa w ust. 2, organizator wyścigów jest obowiązany dokonać sprostowania w programie wyścigów konnych w ciągu 12 godzin od momentu wydania tego programu i dopuścić konia do udziału w gonitwie.

4. W razie niedokonania sprostowania lub niedopuszczenia konia do udziału w gonitwie, organizator wyścigów wypłaca właścicielowi konia równowartość pierwszej nagrody w tej gonitwie.

1) imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i siedzibę właściciela konia,

2) określenie gonitwy, z której koń jest wycofany, i datę jej rozegrania,

3) nazwę konia i stajni wyścigowej,

4) podpis osoby wycofującej konia z gonitwy.

2. W razie wycofania konia z gonitwy, opłaty, o której mowa w § 38 ust. 4, nie zwraca się, chyba że wycofanie nastąpiło w wyniku orzeczenia lekarsko-weterynaryjnego.

3. Wycofanie konia z gonitwy jest nieważne, jeżeli zostało dokonane przez osobę do tego nieuprawnioną lub zostało dokonane niezgodnie z przepisami ust. 1.

4. Oświadczenie o wycofaniu konia z gonitwy jest nieodwołalne.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 konie biorące udział w gonitwach powinny nieść wagę wynikającą z warunków danej gonitwy.

3. Właściciel konia lub osoba przez niego upoważniona, podczas ważenia jeźdźca (powożącego), może zwiększyć wagę wynikającą z warunków danej gonitwy, nie więcej jednak niż o 2 kg, informując o tym sędziego u wagi.

4. Jeżeli waga, jaką ma nieść koń, nie została przed gonitwą sprawdzona, koń nie może brać udziału w gonitwie.

1) wiek, płeć i rasę konia,

2) wyniki osiągane przez konia w gonitwach,

3) kategorię jeźdźca (powożącego).

1) na dystansach do 1400 metrów włącznie — 1 kg,

2) na dystansach powyżej 1400 metrów — 2 kg.

2. Klacze arabskie czystej krwi i klacze ras półkrwi, w wieku od trzech do sześciu lat włącznie, korzystają z 2 kg ulgi wagi niezależnie od dystansu przeprowadzanej gonitwy.

3. W gonitwach przeznaczonych wyłącznie dla klaczy niosą one wagę odpowiadającą ich wiekowi.

4. Wałachy niosą w gonitwach wagę określoną dla ogierów.

1) 4 kg — gdy dosiadającym jest uczeń jeździecki,

2) 3 kg — gdy dosiadającym jest starszy uczeń jeździecki,

3) 2 kg — gdy dosiadającym jest praktykant dżokejski,

4) 1 kg — gdy dosiadającym jest kandydat dżokejski.

2. W gonitwach przeznaczonych wyłącznie dla uczniów jeździeckich obowiązują następujące ulgi wagi:

1) jeżeli uczeń jeździecki nie wygrał jeszcze żadnej gonitwy — wagę, jaką ma nieść dosiadany przez niego koń, obniża się o 2 kg,

2) jeżeli uczeń jeździecki wygrał przynajmniej jedną gonitwę — do czasu wygrania przez niego 10 gonitw, stosuje się 1 kg ulgi wagi.

3. Ulgi wagi, o których mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się w gonitwach dla koni 2-letnich pełnej krwi angielskiej i 3-letnich koni arabskich czystej krwi.

2. Łączna ulga wagi z tytułu kategorii jeźdźca (powożącego) oraz z tytułu startu w grupie wyższej nie może wynosić więcej niż 5 kg.

3. W niekorzystnych warunkach atmosferycznych komisja techniczna może podnieść o 1 kg wagę noszoną przez konie w gonitwach przeprowadzanych systemem grupowym, z wyjątkiem gonitw międzynarodowych.

2. Jeżeli warunki gonitwy przyznają z jednego tytułu nadwyżkę wagi, a z innego tytułu ulgę wagi, koń niesie przewidzianą nadwyżkę wagi, a ulga wagi nie jest stosowana.

3. W razie zbiegu ulgi wagi, ze względu na kategorię jeźdźca (powożącego) z nadwyżką wagi lub ulgą wagi wynikającą z innych warunków gonitwy, ulgę wagi odejmuje się od wagi ustalonej na podstawie pozostałych warunków gonitwy.

2. Jeżeli waga, jaką niósł koń w gonitwie, okaże się niższa od wagi wynikającej z przepisów rozporządzenia lub z warunków tej gonitwy, koń podlega dyskwalifikacji.

2. Organizator wyścigów konnych może ustanowić nagrody dla właścicieli koni, które zajęły dalsze miejsca.

3. Nagrody są wypłacane po upływie 48 godzin od ogłoszenia wyników gonitwy.

4. W razie orzeczenia o zdyskwalifikowaniu konia, nagrody przechodzą na następne konie w kolejności, w jakiej osiągnęły celownik za koniem zdyskwalifikowanym, a właściciel konia zdyskwalifikowanego, jeśli odebrał nagrodę, jest obowiązany do jej zwrócenia organizatorowi wyścigów w ciągu 48 godzin od wydania prawomocnego orzeczenia o zdyskwalifikowaniu konia.

5. Nagrody wyścigowe niepodjęte w ciągu dwóch lat nie są wypłacane.

1) za dwa konie na pierwszym miejscu — pierwszą i drugą nagrodę,

2) za trzy konie na pierwszym miejscu — pierwszą, drugą i trzecią nagrodę,

3) za cztery lub więcej koni na pierwszym miejscu — wszystkie nagrody za miejsca, które te konie osiągnęły,

4) za dwa i więcej koni na drugim miejscu — drugą i trzecią nagrodę.

2. W przypadku, o którym mowa w § 52 ust. 2, przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio.

2. Jeżeli jeździec (powożący) po zważeniu uległ wypadkowi, a nie ma już możliwości zważenia innego jeźdźca (powożącego), przewodniczący komisji technicznej może zezwolić, aby konia dosiadł inny jeździec (powożący) tej samej kategorii, niezważony przed gonitwą. Jeździec (powożący) taki powinien mieć prawo dosiadania koni w gonitwach, odpowiadać warunkom gonitwy i mieć prawo do takiej samej ulgi wagi jak jeździec (powożący), którego zastępuje.

3. Po zważeniu jeźdźców (powożących) następuje ogłoszenie numerów koni, nazwisk jeźdźców (powożących) i ich stwierdzonej wagi, w stosunku do wszystkich koni biorących udział w gonitwie.

2. W przypadku pomyłki trener zgłaszający wagę sędziemu u wagi może sprostować ją do momentu sygnału oznaczającego zakończenie ważenia jeźdźców (powożących) do danej gonitwy. Po upływie tego terminu należy zawiadomić o pomyłce komisję techniczną. Komisja techniczna w tym przypadku nie dopuszcza konia do udziału w gonitwie.

2. Siodłanie poza miejscem, o którym mowa w ust. 1, jest dozwolone tylko za zgodą komisji technicznej.

2. Start koni w gonitwie odbywa się za pomocą maszyny startowej lub za pomocą chorągiewki.

3. W gonitwach, w których używa się maszyny startowej:

1) na znak sędziego startera wszystkie konie podchodzą jednocześnie do maszyny startowej, przy czym w razie dużej liczby koni sędzia starter może zarządzić wcześniejsze wprowadzenie koni do maszyny startowej,

2) konie są wprowadzane do maszyny startowej w kolejności numerów startowych,

3) wprowadzenie do maszyny startowej odbywa się pod kontrolą sędziego startera, który może zastosować środki pomocnicze, w szczególności kaptur, pasy, bat,

4) sędzia starter w uzasadnionych przypadkach ma prawo zarządzić wprowadzenie konia do innego boksu startowego ze względu na bezpieczeństwo jeźdźca (powożącego), konia lub pracowników obsługi,

5) na wprowadzenie koni do maszyny startowej przeznacza się 5 minut, a w uzasadnionych przypadkach do 10 minut,

6) w przypadku gdy koń nie daje się wprowadzić do maszyny startowej, sędzia starter zwalnia tego konia ze swojej dyspozycji,

7) sędzia starter uznaje start za nieważny w przypadku nieotwarcia się jakichkolwiek drzwiczek maszyny startowej, sygnalizując to głosem oraz podniesieniem chorągiewki.

4. W gonitwach, w których start odbywa się za pomocą chorągiewki, jeźdźcy (powożący) powinni wyrównać szereg w odległości nie większej niż 15 metrów od linii startu, następnie podjechać stępem do miejsca startu i nie zatrzymując się, na znak startera, rozpocząć gonitwę.

1) jeżeli jeździec (powożący) opóźnia podejście do maszyny startowej lub przeszkadza w dokonaniu szybkiego i prawidłowego startu,

2) w wypadku nagłego zachorowania jeźdźca (powożącego) lub konia,

3) w innych uzasadnionych przypadkach, po uprzednim zawiadomieniu komisji technicznej.

2. O zwolnieniu konia z dyspozycji sędzia starter zawiadamia komisję techniczną, w miarę możliwości przed rozpoczęciem gonitwy, nie później jednak niż bezpośrednio po jej zakończeniu.

2. Kontrstarter, na sygnał, o którym mowa w ust. 1, przez podniesienie chorągiewki nakazuje jeźdźcom (powożącym) zawrócenie koni na miejsce startu.

3. W przypadku gdy konie miną kontrstartera i nie powrócą na miejsce startu, komisja techniczna uznaje te konie za zwolnione z dyspozycji sędziego startera.

2. Konia, który po prawidłowym starcie minął kontrstartera, uważa się za konia, który uczestniczył w gonitwie w sposób ważny, nawet jeśli jej nie ukończył.

3. Konia, który prawidłowo wystartował, minął kontrstartera, zboczył z wyznaczonego toru gonitwy lub nie osiągnął celownika, uważa się za konia, który nie ukończył gonitwy.

1) od momentu wystartowania do momentu minięcia kontrstartera konia należy prowadzić w prostej linii,

2) od momentu wystartowania do momentu minięcia celownika konie powinny biec galopem,

3) jeźdźcy (powożący) stosują taktykę, która umożliwia maksymalne wykorzystanie możliwości dosiadanych przez nich koni, w szczególności jeźdźcy (powożący) nie mogą w żadnej fazie gonitwy, bez uzasadnionej przyczyny, wycofać dosiadanych koni oraz gwałtownie przyspieszać w początkowej i środkowej fazie gonitwy,

4) jeźdźcy (powożący) prowadzą konie w taki sposób, aby:

a) nie przeszkadzać innym koniom, w szczególności przez ich potrącanie, przyciskanie do bandy i zajeżdżanie drogi,

b) nie odprowadzać konia na zewnątrz toru,

c) na prostej finiszowej jechać w linii prostej,

5) zmiana toru dozwolona jest pod warunkiem wyprzedzenia innych koni o co najmniej dwie długości,

6) jeźdźcy (powożący) nie mogą:

a) poganiać konia ręką,

b) uderzać konia wodzami,

c) płoszyć innego konia przy użyciu bata,

d) nadużywać bata w stosunku do dosiadanego konia,

e) uderzać konia w sposób, który może spowodować obrażenia,

f) uderzać konia batem, jeśli w wyniku tego koń nie przyspiesza, został pokonany lub z przewagą wygrywa gonitwę,

7) jeździec (powożący) powinien wykazać poprawną taktycznie i technicznie jazdę.

2. Konie pozostają rozsiodłane u wagi do czasu sprawdzenia wagi wszystkich jeźdźców (powożących) biorących udział w gonitwie. Jeźdźcy (powożący) są obowiązani pozostać w miejscu ważenia do czasu zwolnienia ich przez sędziego u wagi.

3. O zakończeniu sprawdzania wagi i jej wynikach sędzia u wagi informuje niezwłocznie komisję techniczną.

2. Dla ustalenia kolejności, w jakiej konie osiągnęły celownik, mogą być stosowane pomocnicze urządzenia techniczne, w szczególności fotokomórka oraz zapis przebiegu gonitwy na taśmie magnetowidowej.

3. Sędzia u celownika stwierdza ustalenia, o których mowa w ust. 1, w protokole, który niezwłocznie przekazuje komisji technicznej.

4. Ustalenia wyniku gonitwy dokonuje komisja techniczna na podstawie protokołu przekazanego przez sędziego u celownika, informacji, o których mowa w § 65 ust. 3, oraz na podstawie innych informacji dotyczących przebiegu gonitwy.

5. Jeżeli komisja techniczna ustali, że koń biorący udział w gonitwie był prowadzony przez jeźdźca (powożącego) w taki sposób, że przeszkadzał innemu koniowi, i w wyniku tego koń, któremu przeszkadzano, minął celownik po koniu, który przeszkadzał, komisja techniczna, ustalając wynik gonitwy, przesuwa konia, który przeszkadzał, na miejsce bezpośrednio po miejscu konia, któremu przeszkadzał.

6. Jeżeli komisja techniczna ustali, że koń biorący udział w gonitwie był prowadzony przez jeźdźca (powożącego) w taki sposób, że przeszkadzał kilku koniom, i w wyniku tego konie, którym przeszkadzano, minęły celownik po koniu, który przeszkadzał, komisja techniczna, ustalając wynik gonitwy, przesuwa konia, który przeszkadzał, na miejsce bezpośrednio po miejscu konia, któremu przeszkadzał i który zajął najbardziej odległe miejsce.

7. Od orzeczenia komisji technicznej w sprawach określonych w ust. 5 i 6 właścicielowi konia lub jeźdźcowi (powożącemu) przysługuje prawo wniesienia odwołania do komisji odwoławczej.

8. Wyniki gonitwy są podawane do wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty.

1) był trenowany lub dosiadany przez osobę nieposiadającą licencji,

2) przeszedł w gonitwie płaskiej w bieg inny niż galop,

3) nie został do gonitwy zapisany albo zapis został uznany za nieważny,

4) został z gonitwy wycofany,

5) został zwolniony z dyspozycji sędziego startera,

6) waga jeźdźca (powożącego), który go dosiadał, nie była przed gonitwą sprawdzona,

7) niósł wagę niższą od tej, jaka wynikała z warunków gonitwy,

8) waga jeźdźca (powożącego), który go dosiadał, sprawdzona po gonitwie, okazała się niższa od wagi ustalonej przed gonitwą,

9) w wyniku kontroli antydopingowej ustalono, że podano mu niedozwolone środki dopingujące,

10) nie spełniał innych warunków określonych dla danej gonitwy.

2. Dyskwalifikacji podlegają tylko te konie, które osiągnęły celownik.

3. Od orzeczenia komisji technicznej w sprawie dyskwalifikacji konia właścicielowi tego konia przysługuje prawo złożenia odwołania do komisji odwoławczej.

1) żaden z koni biorących w niej udział nie spełnił warunków gonitwy,

2) wszystkie konie, mimo sygnału kontrstartera, minęły go i nie powróciły na miejsce startu,

3) wszystkie konie biorące udział w gonitwie zostały zdyskwalifikowane,

4) odbyła się na innym dystansie niż ustalono w warunkach gonitwy.

2. Od orzeczenia komisji technicznej o uznaniu gonitwy za nieważną właścicielowi konia przysługuje prawo wniesienia odwołania do komisji odwoławczej.

1) nieprawidłowego dystansu gonitwy,

2) różnicy między wagą jeźdźca (powożącego) stwierdzoną po gonitwie a wagą ustaloną przed gonitwą,

3) niedopełnienia warunków określonych w § 54,

4) niezważenia jeźdźca (powożącego) przed lub po gonitwie,

5) niezgodnego z przepisami postępowania jeźdźca (powożącego) w czasie gonitwy,

6) zmylenia toru lub innej nieprawidłowości w przebiegu gonitwy,

7) zastosowania u konia niedozwolonego środka dopingującego,

8) niesienia przez konia w gonitwie nieprawidłowo ustalonej wagi,

9) nieuprawnionego udziału konia w gonitwie,

10) niespełniania przez konia określonych warunków gonitwy,

11) nieważności zapisu konia do gonitwy,

12) rozgrywania gonitwy niezgodnie z przepisami prawa,

13) udziału w gonitwie konia innego niż ten, który był do niej zapisany, oraz dokonania identyfikacji na podstawie sfałszowanych dokumentów.

2. Protest składa się w następujących terminach:

1) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, najpóźniej na 30 minut przed rozpoczęciem gonitwy, jeżeli protest dotyczy pierwszej gonitwy, określonej w oficjalnym programie wyścigów konnych na dany dzień, a w pozostałych przypadkach — najpóźniej do sygnału oznaczającego wyjeżdżanie jeźdźców (powożących) na start do gonitwy,

2) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, do czasu gdy jeździec (powożący), którego wagi protest dotyczy, nie zejdzie z wagi,

3) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 3—7, najpóźniej do sygnału oznaczającego zakończenie ważenia jeźdźców (powożących) po gonitwie,

4) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 8—12, najpóźniej przed upływem 48 godzin po zakończeniu gonitwy,

5) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 13, najpóźniej przed upływem 30 dni po zakończeniu gonitwy.

3. Protesty zgłoszone po upływie terminów określonych w ust. 2 pozostają bez rozpatrzenia.

2. Uczestniczący w gonitwie jeździec (powożący) zapowiada protest sędziemu u celownika, wyjeżdżając z toru i podnosząc rękę, a następnie składa go ustnie sędziemu u wagi.

3. Protest zgłoszony ustnie przez osoby inne niż jeździec (powożący) powinien być potwierdzony na piśmie przed upływem terminu do jego złożenia.

4. Przyjmujący zgłoszenie protestu powinien, na żądanie zgłaszającego, wydać pisemne oświadczenie, że protest został zgłoszony w terminie.

2. Jeżeli protest nie zostanie uwzględniony, osobie, która go złożyła, przysługuje prawo wniesienia odwołania do komisji odwoławczej.

2. Kontrola antydopingowa polega na pobraniu krwi od jeźdźca (powożącego), a w przypadku konia — pobraniu krwi lub wydzieliny z organizmu oraz na przeprowadzeniu badań laboratoryjnych prób pobranego materiału w laboratorium wskazanym przez Klub.

1) sędziego technicznego,

2) właściciela konia,

3) trenera,

4) dyżurnego lekarza weterynarii, w przypadku kontroli dotyczącej koni,

5) dyżurnego lekarza medycyny, w przypadku kontroli dotyczącej jeźdźca,

6) kierownika stajni wyścigowej.

2. Pobierania krwi lub wydzieliny dokonuje odpowiednio dyżurny lekarz medycyny albo dyżurny lekarz weterynarii w obecności specjalnie do tego celu wyznaczonego przez komisję techniczną sędziego obserwatora oraz trenera, w wyznaczonym do tego celu pomieszczeniu.

3. Przed przystąpieniem do pobrania krwi lub wydzieliny sędzia obserwator dokonuje ustalenia tożsamości jeźdźca (powożącego) lub identyfikacji konia.

2. Jedną z prób, o których mowa w ust. 1, przesyła się niezwłocznie do laboratorium, o którym mowa w § 72 ust. 2, drugą przechowuje w odpowiednich warunkach organizator wyścigów konnych.

1) dane dotyczące jeźdźca (powożącego) lub opis konia,

2) dane lekarza pobierającego krew lub wydzielinę oraz innych osób obecnych przy tej czynności,

3) czas i miejsce pobrania krwi lub wydzieliny oraz sporządzenia prób,

4) podpisy lekarza pobierającego krew lub wydzielinę oraz sędziego obserwatora.

2. W przypadku pozytywnego wyniku badania próby komisja techniczna wydaje stosowne orzeczenie.

3. W przypadku wniesienia odwołania od orzeczenia, o którym mowa w ust. 2, komisja odwoławcza zarządza zbadanie próby przechowywanej przez organizatora wyścigów w innym, wskazanym przez siebie laboratorium.

1) komisji technicznej,

2) sędziego u wagi,

3) sędziego u celownika,

4) jeźdźców (powożących),

5) trenerów.

2. W pomieszczeniach lub miejscach, o których mowa w ust. 1, w czasie rozgrywania gonitw, bez zgody organizatora wyścigów lub komisji technicznej, nie mogą przebywać osoby trzecie.

2. Po rozegraniu gonitwy na padoku poza osobami, o których mowa w ust. 1, mogą przebywać również osoby upoważnione przez organizatora wyścigów.

3. Na bieżni toru wyścigowego w trakcie rozgrywania gonitwy mogą przebywać wyłącznie sędziowie wyścigowi lub osoby wyznaczone przez organizatora wyścigów konnych.

2. W pomieszczeniu lub miejscu wyznaczonym dla komisji technicznej nie mogą przebywać osoby trzecie.

3. Członkowie komisji technicznej mogą opuszczać pomieszczenie lub miejsce, o którym mowa w ust. 2, wyłącznie za zgodą przewodniczącego komisji technicznej.

1) umyślnie podaje w zapisie konia do gonitwy albo w zgłoszeniu konia do wyścigów w danym roku wiadomości nieprawdziwe, posługuje się fałszywymi dokumentami stanowiącymi podstawę identyfikacji konia, podstawia konia w gonitwie,

2) współdziała w popełnieniu czynu zmniejszającego możliwość wygrania gonitwy albo pomaga lub nakłania do jego popełnienia,

3) przez umyślne działanie zmniejsza wartość użytkową konia,

4) zmniejsza lub usiłuje zmniejszyć szanse koni w gonitwie albo umyślnie przeszkadza koniom w prawidłowym rozegraniu gonitwy,

5) podaje koniowi przed gonitwą lub w czasie jej trwania niedozwolony środek dopingujący lub środek uspokajający, poleca dać taki środek lub na to zezwala albo, wiedząc o tym, nie przeciwdziała temu,

6) będąc właścicielem konia biorącego udział w gonitwie, czyni zakład przeciw własnemu koniowi lub przeciw koniowi ze swojej stajni,

7) na terenie toru wyścigowego i w czasie wyścigów konnych świadomie zakłóci normalne przeprowadzenie gonitwy,

8) będąc sędzią wyścigowym, kierownikiem stajni, trenerem lub jeźdźcom (powożącym) albo dyżurnym lekarzem weterynarii albo medycyny, czyni zakłady wzajemne,

9) narusza swe obowiązki służbowe, podejmuje je w stanie nietrzeźwości, zachowaniem swym rażąco zakłóca porządek

— podlega karze pieniężnej albo zawieszenia zezwolenia na kierowanie stajnią wyścigową albo zawieszenia licencji na trenowanie koni, dosiadania (powożenia) koni albo pełnienia funkcji sędziego wyścigowego.

2. Kto jako trener, jeździec albo sędzia wyścigowy dopuszcza się czynów, o których mowa w ust. 1, w sposób szczególnie rażący lub popełnia je notorycznie

— podlega karze pozbawienia prawa trenowania koni albo dosiadania koni, albo pełnienia funkcji sędziego wyścigowego.

1) zastosuje w gonitwie niedozwolone podkowy,

2) znieważa osoby spełniające czynności związane z przeprowadzaniem gonitw,

3) nie zgłasza przypadku zachorowania konia,

4) przy przebywaniu płotu lub przeszkody korzysta z obcej pomocy, takiej pomocy udziela lub udzielić poleca

— podlega karze upomnienia albo nagany albo karze pieniężnej.

1) nie dokłada wszelkich starań, aby wygrać gonitwę lub przynajmniej zająć jak najlepsze miejsce,

2) przez niedbalstwo przeszkadza innemu koniowi w gonitwie, nie działając w zamiarze zmniejszenia szans tego konia,

3) odmawia bez ważnego powodu dosiadania konia w gonitwie lub treningu,

4) przez niedbalstwo opóźnia start, nie działając w zamiarze zmniejszenia szans konia w gonitwie, nie wykonuje poleceń sędziego startera, wstrzymuje konia na starcie, pozostaje na starcie albo bierze udział w gonitwie pomimo zwolnienia z dyspozycji startera dosiadanego przez niego konia,

5) zmyli trasę w gonitwie,

6) nie rozsiodła konia po gonitwie lub nie zgłosi się do sędziego u wagi, lub oddali się z miejsca ważenia bez zezwolenia,

7) w gonitwie z płotami lub przeszkodami dokonuje skoków próbnych nienakazanych przez komisję techniczną

— podlega karze pieniężnej albo karze pozbawienia licencji na dosiadanie (powożenie) koni.

1) zapisuje do gonitw z płotami lub przeszkodami konia źle skaczącego,

2) nie przygotuje się do gonitwy w czasie i w sposób określony w rozporządzeniu

— podlega karze upomnienia albo nagany.

2. Kto używa w gonitwach barw innych niż te, które zostały zarejestrowane

— podlega karze pieniężnej.

2. Prowadzący czynności wyjaśniające bada wszelkie okoliczności potrzebne do bezstronnego wyjaśnienia sprawy, jak również zbiera środki dowodowe, w szczególności przesłuchuje świadków, a w razie potrzeby korzysta z opinii biegłych.

3. Prowadzący czynności wyjaśniające sporządza protokół z przebiegu przesłuchania świadka. Protokół podpisuje prowadzący czynności wyjaśniające i świadek.

4. Prowadzący czynności wyjaśniające jest obowiązany umożliwić obwinionemu przed zakończeniem tych czynności sposobność wypowiedzenia się co do wszystkich zarzutów, jak również co do materiału dowodowego zebranego w sprawie. Okoliczności wskazane przez obwinionego, mające służyć odparciu zarzutu, powinien prowadzący czynności wyjaśniające sprawdzić w miarę możności, a zgłoszonych przez obwinionego świadków przesłuchać, jeżeli uzna, że zeznania tych świadków mogą mieć dla obrony obwinionego istotne znaczenie.

5. Odmowa obwinionego wypowiedzenia się w czasie przeprowadzania czynności wyjaśniających lub fizyczna niemożność przesłuchania go, trwająca do ukończenia dochodzenia, nie wstrzymuje dalszego toku sprawy.

2. Program powinien zawierać:

1) nazwę toru wyścigowego,

2) datę, godziny i kolejność rozgrywania poszczególnych gonitw,

3) wartość nagród za zajęcie poszczególnych miejsc w gonitwie,

4) szczegółowe warunki każdej gonitwy,

5) nazwę, płeć, maść i wiek koni zapisanych do poszczególnych gonitw oraz nazwę matki i ojca każdego z tych koni,

6) imiona i nazwiska albo nazwy właścicieli koni zapisanych do poszczególnych gonitw, nazwę stajni wyścigowej, w której są one trenowane, imiona i nazwiska trenerów oraz imiona i nazwiska jeźdźców (powożących),

7) wagę, którą ma nieść koń w gonitwie,

8) barwy wyścigowe właścicieli koni,

9) komunikaty i orzeczenia komisji technicznej,

10) inne informacje.

1) uczeń jeździecki — jeździec (powożący), który nie wygrał 10 gonitw,

2) starszy uczeń jeździecki — jeździec (powożący), który wygrał od 10 do 24 gonitw,

3) praktykant jeździecki — jeździec (powożący), który wygrał od 25 do 49 gonitw,

4) kandydat dżokejski — jeździec (powożący), który wygrał od 50 do 99 gonitw,

5) dżokej — jeździec (powożący), który wygrał co najmniej 100 gonitw.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Balazs

Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
z dnia 23 sierpnia 2001 r. (poz. 1006)

Załącznik nr 1

SZCZEGÓŁOWY SPOSÓB USTALANIA GRUP I HANDIKAPÓW

1. Ustala się dwa terminy przegrupowania koni:

1) na sezon wiosenny przed rozpoczęciem sezonu wyścigowego,

2) na sezon letni po gonitwie „Derby” dla koni pełnej krwi angielskiej,

2. W przegrupowaniu na sezon wiosenny gonitwy pozagrupowe dzieli się na kategorie A i B, a grupowe — na I, II i III grupę.

3. Konie 3-letnie pełnej krwi angielskiej oraz 4-letnie konie arabskie czystej krwi zostają przegrupowane na zasadzie wygranych gonitw w roku ubiegłym w następujący sposób:

1) poza grupami w kategorii A pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę kategorii A,

2) poza grupami w kategorii B pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę kategorii B,

3) w I grupie pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę I grupy,

4) w II grupie pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę II grupy,

5) w III grupie znajdują się konie, które w ubiegłym roku nie wygrały gonitwy II grupy.

4. Konie 4-letnie i starsze pełnej krwi angielskiej oraz 5-letnie i starsze konie arabskie czystej krwi zostają przegrupowane na zasadzie wygranych gonitw w ubiegłym roku w następujący sposób:

1) poza grupami w kategorii A pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę kategorii A,

2) poza grupami w kategorii B pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę kategorii B,

3) w I grupie pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę I grupy, będąc w I grupie lub kategorii B,

4) w II grupie pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę II grupy, będąc w II grupie lub I grupie,

5) pozostałe konie zostają zakwalifikowane do III grupy,

6) koń, który nie wygrał w ubiegłym roku samodzielnie gonitwy, zostaje przesunięty o jedną grupę niżej,

7) koń pełnej krwi angielskiej oraz koń arabski czystej krwi, który wygrał sumę nagród równą lub wyższą od dwukrotnej wartości najniższej I nagrody kategorii A dla danej rasy, nie zostaje przegrupowany.

5. 3-letnie konie arabskie czystej krwi zaczynają biegać od dnia 1 maja w II grupie i do końca bieżącego roku będą przesuwać się w grupach zgodnie z wygranymi gonitwami.

6. Konie 2-letnie pełnej krwi angielskiej zaczynają biegać od dnia 1 czerwca w grupie II i do końca bieżącego roku będą przesuwać się w grupach zgodnie z wygranymi gonitwami.

7. W przegrupowaniu koni na sezon letni konie 3-letnie i starsze pełnej krwi angielskiej oraz 4-letnie i starsze konie arabskie czystej krwi zostają przegrupowane na zasadzie wygranych nagród w sezonie wiosennym bieżącego roku (do dnia 2 lipca włącznie) w następujący sposób:

1) wszystkie konie zostają przesunięte o jedną grupę niżej, z wyjątkiem:

a) koni, które wygrały gonitwę kategorii A,

b) koni, które wygrały sumę w wysokości najniższej nagrody kategorii A,

c) koni, które wygrały samodzielnie grupę niższą od tej, w której się znajdowały, z wyłączeniem koni kategorii A, które wygrały handikap grupowy,

2) podczas przegrupowania na sezon letni tworzy się IV grupę koni, które w sezonie wiosennym bieżącego roku nie wygrały gonitwy III grupy.

8. Konie 3-letnie i starsze pełnej krwi angielskiej oraz 4-letnie i starsze konie arabskie czystej krwi po wygraniu jednorazowo 30 000 zł zostają przegrupowane co najmniej do kategorii B, a po wygraniu jednorazowo 60 000 zł — do kategorii A (nie dotyczy handikapów).

9. Wszystkie gonitwy handikapowe wygrane w kraju i za granicą bez względu na wysokość nagrody przesuwają konia o jedną grupę, z wyjątkiem koni kat. A, które po wygraniu handikapu grupowego są traktowane jak konie, które wygrały grupę niżej. Przepis nie dotyczy koni wszystkich ras.

10. Handikap generalny prowadzony jest na bieżąco i ogłaszany w każdy poniedziałek w siedzibie Klubu. Koń jest ujęty w handikapie generalnym przed sezonem, o ile w ubiegłym roku biegał przynajmniej dwa razy w sposób ważny. Koń, który nie był ujęty w handikapie generalnym przed sezonem, zostanie w nim ujęty, jeśli biegał w bieżącym sezonie co najmniej dwa razy w sposób ważny. Po dniu „Derby” dla koni pełnej krwi angielskiej w handikapie generalnym zostaną ujęte tylko te konie, które w bieżącym sezonie biegały dwa razy w sposób ważny.

Załącznik nr 2

SKALA WAG NOSZONYCH PRZEZ KONIE

I. Skala wag w gonitwach płaskich

1. Wagi noszone obowiązujące w gonitwach dla koni pełnej krwi angielskiej i koni ras półkrwi:

1) 2-letnich do dnia 31 lipca — 56 kg, po dniu 31 lipca — 57 kg,

2) dla 2-letnich i starszych:

a) dla koni 2-letnich — 53 kg,

b) dla koni 3-letnich — 61 kg,

c) dla koni 4-letnich i starszych — 62 kg,

3) w gonitwach przeznaczonych wyłącznie dla koni 3-letnich na wszystkich dystansach i we wszystkich miesiącach obowiązuje waga 59 kg.

2. W innych gonitwach obowiązuje waga z następującej tabeli:

3. 2-letnie klacze pełnej krwi angielskiej korzystają z 1 kg ulgi wagi.

4. Wałachy niosą wagę określoną dla ogierów.

5. Wagę, jaka obowiązuje w gonitwach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, stosuje się również wówczas, gdy do gonitwy nie zapisano koni któregokolwiek z roczników lub po zapisaniu wycofano z gonitwy konie któregokolwiek z roczników.

6. Ulgi wagi dla klaczy należy stosować również w przypadku, gdy do gonitwy przeznaczonej dla koni różnej płci zapisano wyłącznie klacze lub gdy wszystkie zapisane ogiery i wałachy wycofano.

7. W gonitwach przeznaczonych dla koni arabskich czystej krwi na wszystkich dystansach i we wszystkich miesiącach obowiązują następujące wagi noszone:

1) dla koni 3-letnich — 58 kg,

2) dla koni 4-letnich — 59 kg,

3) dla koni 5-letnich i starszych — 62 kg.

8. W gonitwach przeznaczonych dla koni 3-letnich i starszych konie 3-letnie korzystają z 4 kg ulgi wagi.

II. Skala wag w gonitwach z płotami

1. Wagi noszone w gonitwach z płotami dla koni pełnej krwi angielskiej i dla koni ras półkrwi:

Klacze 3-, 4-, 5- i 6-letnie korzystają z 2 kg ulgi wagi.

2. W gonitwach, w których mogą brać udział wyłącznie konie arabskie czystej krwi, obowiązuje następująca skala wagi we wszystkich sezonach i na wszystkich dystansach:

1) dla koni 4-letnich — 66 kg,

2) dla koni 5-letnich i starszych — 70 kg.

Klacze 4—6-letnie otrzymują 2 kg ulgi wagi.

3. Jeżeli konie ras półkrwi uczestniczą w gonitwie z końmi rasy pełnej krwi angielskiej, korzystają z 5 kg ulgi wagi.

III. Skala wag w gonitwach z przeszkodami

1. Wagi noszone w gonitwach z przeszkodami dla koni pełnej krwi angielskiej i dla koni ras półkrwi:

Klacze 3-, 4-, 5- i 6-letnie korzystają z 2 kg ulgi wagi.

2. W gonitwach, w których mogą brać udział wyłącznie konie arabskie czystej krwi, we wszystkich sezonach i na wszystkich dystansach konie 5-letnie i starsze niosą wagę 68 kg.

3. Jeżeli konie ras półkrwi uczestniczą w gonitwie z końmi rasy pełnej krwi angielskiej, korzystają z 5 kg ulgi wagi.

Załącznik nr 3

WYKAZ NIEDOZWOLONYCH ŚRODKÓW DOPINGUJĄCYCH

1. Niedozwolonymi środkami dopingującymi są:

1) substancje hormonalne i ich syntetyczne odpowiedniki,

2) substancje przeciwzakaźne inne niż stosowane wyłącznie jako przeciwpasożytnicze,

3) substancje przeciwgorączkowe, przeciwbólowe i przeciwzapalne,

4) substancje cytotoksyczne,

5) środki maskujące.

2. Za niedozwolone środki dopingujące uznaje się następujące substancje, jeżeli ich stężenie przekracza:

1) arszenik — 0,3 mg łącznej zawartości arszeniku na 1 ml moczu,

2) dwutlenek węgla — 37 milimoli dwutlenku węgla na 1 litr osocza krwi,

3) sulfotlenek metylu — 15 mg sulfotlenku metylu na 1 ml surowicy krwi,

4) DMSO — 1 mg sulfotlenku metylu na 1 ml surowicy krwi,

5) hordenina — 80 mg hordeniny na 1 ml moczu lub 1 mg na 1 ml surowicy krwi,

6) hydrokortyzon (kortyzol) — 1 mg hydrokortyzonu na 1 ml moczu,

7) nandrolon — wolny i związany 5a–estran–3b, 17a–diol do wolnego i związanego, 5(10)–estren–3b, 17a–diolu w moczu, w stosunku równym 1,

8) kwas salicylowy — 750 mg kwasu salicylowego na 1 ml moczu lub 6,5 mg kwasu salicylowego na 1 ml surowicy krwi,

9) testosteron — 0,02 mg wolnego i związanego testosteronu na 1 ml moczu pobranego od wałachów lub wolny i związany testosteron do wolnego i związanego epitestosteronu w moczu pobranym od klaczy, w stosunku równym 12,

10) teobromina — 2 mg teobrominy na 1 ml moczu.