Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 73 poz. 770

Na podstawie art. 237¹⁵ § 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do jednostek pływających o napędzie jądrowym.

2. Remont jednostki pływającej obejmuje:

1) prace konserwacyjne i modernizacyjne,

2) naprawy gwarancyjne i między rejsami,

3) przeglądy i naprawy w celu uzyskania odpowiedniej klasy od instytucji klasyfikacyjnej.

3. Pracami szczególnie niebezpiecznymi przy budowie i przebudowie oraz remoncie jednostek pływających, w rozumieniu ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, są prace wykonywane w warunkach szczególnego zagrożenia dla zdrowia i życia pracowników, podczas których istnieje niebezpieczeństwo wybuchu gazu, uduszenia, poparzenia, zatrucia, porażenia prądem elektrycznym, napromieniowania substancjami radioaktywnymi, utonięcia lub upadku z dużej wysokości.

2. Pracodawca ustala wykaz komórek organizacyjnych oraz jednostek gospodarczych, działających na terenie zakładu, w których powinny znajdować się plany rozmieszczenia jednostek pływających.

1) sprzętu przeciwpożarowego,

2) dróg ewakuacyjnych i sygnalizacji,

3) tymczasowych instalacji elektroenergetycznych, wodnych, gazów technicznych, wentylacji i ogrzewania jednostki.

2. Przed przystąpieniem do remontu jednostki pływającej dokumentację, o której mowa w ust. 1, należy opracować nie później niż na 24 godziny przed rozpoczęciem prac.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy jednostek pływających budowanych i przebudowywanych oraz remontowanych w doku.

2. Przed przystąpieniem do prac, o których mowa w ust. 1, osoba kierująca bezpośrednio tymi pracami obowiązana jest uzgodnić z osobą kierującą budową i przebudową oraz remontem czas, termin i sposób wykonania tych prac oraz zapewnić nadzór nad ich przebiegiem.

2. Odpady materiałowe i inne zbędne przedmioty powinny być usuwane z jednostki pływającej bezpośrednio po zakończeniu określonej pracy, a najpóźniej po zakończeniu zmiany roboczej.

2. Niedozwolone jest pozostawianie materiałów, odpadów, narzędzi pracy i oprzyrządowania na rusztowaniach:

1) w pobliżu otworów i luków niezabezpieczonych zrębnicami,

2) na krawędziach pokładów,

3) w miejscach, w których mogłyby stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia pracowników.

2. Oprzyrządowanie i narzędzia, o których mowa w ust. 1, powinny być poddawane okresowej kontroli stanu technicznego, zgodnie z wymaganiami producenta i Polskich Norm oraz z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy.

3. Naprawę oprzyrządowania i narzędzi, o których mowa w ust. 1, powinni przeprowadzać wyłącznie pracownicy posiadający odpowiednie kwalifikacje i uprawnienia do dokonywania tych napraw.

2. W pomieszczeniach, w których nie można zapewnić ze względów technicznych skutecznej wentylacji lub ogrzewania, należy zaopatrzyć pracowników w niezbędne środki ochrony indywidualnej.

2. Rodzaj oświetlenia oraz rozmieszczenie punktów świetlnych nie powinny powodować olśnienia wzroku pracownika.

2. W książce prac pożarowo niebezpiecznych w szczególności należy zamieścić:

1) termin i miejsce wykonania pracy,

2) liczbę zatrudnionych osób,

3) nazwisko osoby kierującej pracą,

4) zgodę kierownika budowy i przebudowy oraz remontu na rozpoczęcie prac pożarowo niebezpiecznych,

5) sposoby zabezpieczenia przeciwpożarowego,

6) potwierdzenie przyjęcia do wiadomości warunków wykonywania przez wykonawców określonej pracy,

7) informację wykonawcy o zakończeniu pracy,

8) uwagi służb kontrolnych.

2. Szczegółowe zasady korzystania z dróg na terenie zakładu i wewnątrz pomieszczeń produkcyjnych określa instrukcja bezpieczeństwa i higieny pracy opracowana przez pracodawcę.

2. Otwarte luki o zrębnicach niższych niż 0,75 m oraz inne otwory znajdujące się na jednostce pływającej powinny być zabezpieczone zgodnie z odrębnymi przepisami.

2. Krawędzie doków i pochylni w miejscach, w których różnica poziomów przekracza 1 m, powinny być zabezpieczone odpowiednimi barierkami.

2. Każda budowana i przebudowywana oraz remontowana jednostka pływająca, której długość przekracza 30 m, powinna posiadać co najmniej dwa połączenia komunikacyjne z lądem lub inną jednostką pływającą.

2. Czynności hakowego może wykonywać pracownik posiadający aktualne uprawnienia i odzież roboczą lub ochronną odpowiednio oznakowaną.

3. Kierowca platformy samobieżnej poruszającej się po terenie zakładu powinien posiadać upoważnienie pracodawcy oraz co najmniej kwalifikacje kierowcy uprawniające do prowadzenia samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t.

4. Kierowca pojazdów mechanicznych przeznaczonych do przewozu ładunków w pakietach lub pojemnikach powinien posiadać co najmniej kwalifikacje kierowcy uprawniające do prowadzenia pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t.

5. Kierowca żurawia samojezdnego powinien posiadać kwalifikacje określone w ust. 3 oraz uprawnienia do obsługi dźwignic.

2. Maksymalne obciążenie zawiesi połączonych ze sobą za pomocą szakli nie może przekroczyć najwyższego, dopuszczalnego obciążenia roboczego najsłabszego zawiesia.

3. Stan techniczny lin i łańcuchów, zawiesi i podnośników oraz uchwytów i łączników powinien być, przed ich wydaniem użytkownikowi, sprawdzany każdorazowo przez wydającego. Kryteria oceny stanu technicznego powinny być zgodne z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy lub dokumentacją techniczno-ruchową producenta

4. Niedozwolone jest:

1) wciskanie w rozwarcie haka zawiesi i łańcuchów,

2) wykonywanie jednocięgnowych zawiesi z lin współzwitych.

2. W miejscach styku z ostrymi krawędziami zawiesia powinny być chronione podkładkami zabezpieczającymi liny lub łańcuchy przed ewentualnym uszkodzeniem.

3. Łańcuchy lub liny opasujące ładunek należy układać bez węzłów i przekręceń. Zagięcia zawiesia linowego powinny być oddalone od końca pętli mocującej co najmniej o 0,3 m i znajdować się poza splotem liny.

4. Rodzaj i długość zawiesi używanych przy pracach transportowych powinny być zgodne z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy.

1) 90% dopuszczalnego łącznego udźwigu, jeśli operację wykonują suwnice pracujące zespołowo,

2) 85% dopuszczalnego łącznego udźwigu, jeśli operację wykonują żurawie pracujące zespołowo.

2. Użycie dźwignic o różnych jednostkowych dopuszczalnych udźwigach do podnoszenia zespołowego wymaga zgody osoby nadzorującej pracę dźwignic zakładowych.

2. Podczas pracy zespołowej dźwigów pływających należy w rejonie ich pracy wstrzymać wszelki ruch innych jednostek pływających.

2. Rusztowania i inne elementy, znajdujące się w pobliżu podnoszonego lub opuszczanego ładunku, nie mogą znajdować się w odległości mniejszej niż 1 m od obwodu okręgu, jaki może zatoczyć najbardziej wysunięty element tego ładunku.

2. Czynności, o których mowa w ust. 1, oraz wchodzenie pod lub na przedmiot zawieszony na dźwignicy, a także sposób zabezpieczenia pracowników podczas tych czynności powinny być zgodne z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. Środki transportu kołowego przewożące elementy, których rozmiary powodują przekroczenie skrajnych obrysów dróg wewnątrzzakładowych, powinny być pilotowane i oznakowane w sposób zapewniający bezpieczeństwo transportu.

2. Uchwyty nośne służące do transportu, montażu, dociągania sekcji i wieszania wciągników powinny być atestowane, a wielkość dopuszczalnego obciążenia powinna być na nich oznakowana w sposób widoczny i trwały.

3. Spawanie uchwytów nośnych, o których mowa w ust. 2, może być wykonane przez spawacza posiadającego odpowiednie uprawnienia. Obok spawu powinny być zamieszczone w sposób widoczny i trwały znaki rozpoznawcze spawacza oraz osoby odbierającej pracę wykonaną przez spawacza.

1) podczas burzy i przy wietrze o sile powyżej 5° w skali Beauforta (10 m/s),

2) w czasie gęstej mgły, gołoledzi, ciągłych opadów deszczu i śniegu.

2. Rusztowanie powinno być zamocowane w sposób wykluczający możliwość odsunięcia się jednostki pływającej od burty.

3. Niedozwolone jest przebywanie osób na pomostach roboczych rusztowania w czasie jego przemieszczania.

1) podczas burzy lub przy wietrze o sile powyżej 5° w skali Beauforta (10 m/s),

2) w temperaturze poniżej minus 10°C,

3) w czasie gęstej mgły, gołoledzi, ciągłych opadów deszczu lub śniegu.

2. Rurociągi i armatura instalacji gazów technicznych, pary i wody powinny być oznaczone zgodnie z wymaganiami Polskich Norm.

3. Główne zawory odcinające dopływ gazów technicznych na jednostkę pływającą po zakończeniu pracy każdorazowo powinny być zamykane.

2. Jednostka pływająca powinna posiadać oprócz oświetlenia ogólnego oświetlenie awaryjne i ewakuacyjne z własnym źródłem zasilania, włączające się automatycznie w razie zaniku napięcia oświetlenia ogólnego.

3. W każdym wypadku stosowania urządzeń i instalacji tymczasowych, zasilanych prądem zmiennym o napięciu do 24 V, należy ocenić, czy w danych warunkach nie istnieje konieczność stosowania niezbędnego dodatkowego zabezpieczenia.

4. Do zasilania elektrycznych narzędzi i przyrządów montażowych, obrabiarek oraz urządzeń używanych do budowy i przebudowy oraz remontu jednostek pływających dopuszcza się stosowanie napięcia przekraczającego 24 V, pod warunkiem spełnienia wymagań ochrony przeciwporażeniowej, o których mowa w ust. 1.

2. Tymczasowe instalacje elektroenergetyczne powinny być oznakowane w sposób widoczny i trwały za pomocą tabliczek znamionowych, opasek metalowych lub w inny sposób.

3. Uruchomienie i eksploatacja tymczasowych instalacji elektroenergetycznych oraz gazów technicznych na jednostkach pływających powinny odbywać się pod nadzorem pracownika uprawnionego do ich obsługi.

4. Rozdzielacze tlenu i acetylenu, przewody oraz punkty czerpania sprężonego powietrza na jednostce pływającej powinny być tak rozmieszczone, aby nie utrudniały swobodnego i bezpiecznego poruszania się pracowników po tej jednostce.

2. Użycie gazów palnych i tlenu w butlach w czasie prób jednostki w morzu lub w wypadkach awaryjnych wymaga określenia środków koniecznych do zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. W przypadku jednoczesnego wykonywania w kilku miejscach prac, o których mowa w ust. 1, nadzór powinien być zapewniony we wszystkich miejscach wykonywania tych prac.

3. Bezpośrednio przed przystąpieniem do prac przy użyciu substancji promieniotwórczych i urządzeń wytwarzających promieniowanie oraz w obszarach występowania promieniowania o natężeniu niebezpiecznym dla organizmu ludzkiego osoba nadzorująca pracę jest obowiązana poinformować pracowników o zagrożeniach, jakie mogą wystąpić podczas wykonywania tych prac, oraz o niezbędnych środkach ochrony i sposobie ich stosowania.

2. Transport wewnątrzzakładowy urządzeń zawierających izotopy promieniotwórcze powinien odbywać się zgodnie z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy, z zachowaniem szczególnej ostrożności i pod nadzorem pracownika obsługującego te urządzenia.

1) jakość wykonywanych prac spawalniczych,

2) zgodność wykonania uchwytów z dokumentacją techniczną oraz znaki rozpoznawcze spawacza i odbierającego pracę spawacza,

3) stan odłączenia wszystkich połączeń sekcji kadłuba z podłożem i podporami,

4) czy usunięto z sekcji zbędne uchwyty, klamry i inny montowany sprzęt,

5) czy oczyszczono sekcję z ziemi, wody, lodu i śniegu,

6) ciężar sekcji i nośność dźwignicy lub zespołu dźwignic,

7) stan przygotowania stanowiska składowania lub montażu do ułożenia sekcji kadłuba,

8) zgodność doboru zawiesi, uchwytów i trawers z dokumentacją techniczną,

9) prawidłowość oświetlenia,

10) warunki atmosferyczne.

2. Niedozwolone jest odwracanie sekcji kadłuba przy użyciu dźwignicy, której wysokość podnoszenia jest mniejsza od długości lub wysokości tej sekcji w płaszczyźnie jej obrotu.

3. W razie wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa pracy przy przemieszczaniu sekcji kadłuba czynność tę należy przerwać, a sekcję opuścić.

2. Odłączenie zawiesi po opuszczeniu sekcji kadłuba może nastąpić po uprzednim sprawdzeniu prawidłowości jej ułożenia.

1) poszczególne stanowiska pracy przed uderzeniem liny w razie jej zerwania,

2) pochylnię i strefę działania liny przed dostępem osób niezatrudnionych przy przesuwaniu.

2. Stan techniczny urządzeń, o których mowa w ust. 1, należy każdorazowo sprawdzać przed ich użyciem.

2. Z chwilą zamknięcia bram i wypompowania wody ze stanowiska do wodowania należy zapewnić nadzór nad bramami i stacją pomp.

1) przygotowanie akwenu,

2) założenia organizacyjno-techniczne w zależności od rodzaju wodowania,

3) rodzaje niezbędnych prób do wykonania przed wodowaniem,

4) środki bezpieczeństwa pracy i ochrony przeciwpożarowej.

2. Kierujący wodowaniem oraz pilot powinni posiadać szczegółowy wykaz załogi biorącej udział w wodowaniu. Po przeprowadzeniu wodowania kierujący wodowaniem lub kapitan jednostki pływającej powinien sprawdzić według wykazu, czy wszyscy członkowie załogi opuścili jednostkę pływającą.

3. Na jednostkach pływających wodowanych z pochylni wzdłużnych, doków lub podnośników mogą przebywać w czasie wodowania wyłącznie pracownicy obsługujący operację wodowania.

4. Kierujący wodowaniem powinien mieć zapewnioną bezpośrednią łączność z lądem i holownikami oraz załogą będącą na jednostce pływającej w czas wodowania.

2. Ocenę stateczności jednostki pływającej w kolejnych etapach jej wyposażania należy przeprowadzić zgodnie z dokumentacją opracowaną na podstawie pomiarów wykonanych po wodowaniu:

1) jednostki prototypowej,

2) jednostki ze znacznymi zmianami konstrukcyjnymi oraz

3) każdej piątej jednostki w danej serii.

3. Ustawienie na pokładzie jednostki pływającej ciężarów oraz przepompowywanie zbiorników, mogące mieć wpływ na jej stateczność, może nastąpić wy łącznie za zgodą osoby kierującej budową i przebudową oraz remontem.

4. Przed przystąpieniem do przegłębiania jednostki pływającej należy sprawdzić, czy rozmieszczenie ciężarów nie spowoduje utraty stateczności poprzecznej tej jednostki.

5. W czasie trwania prac wyposażeniowych wykonywanych na jednostce pływającej znajdującej się na wodzie należy zabezpieczyć przed przypadkowym otwarciem przez osoby nieupoważnione zawory zaburtowe, w szczególności kingstonowe.

2. Pochylnie rufowe i konstrukcje z nimi związane powinny być zabezpieczone barierkami ochronnymi i krawężnikami. Jeżeli ze względów technologicznych zabezpieczenie takie nie jest możliwe, niedozwolone jest wyznaczanie przejść w pobliżu tych pochylni.

2. Jeżeli ponton jest bez nadburcia lub barierki ochronnej, pracownicy na nim zatrudnieni są obowiązani nosić odpowiednie kamizelki wypornościowe.

1) przeprowadzić odbiór jakościowy montażu instalacji zgodnie z wymaganiami określonymi w dokumentacji technicznej,

2) zainstalować i wyregulować urządzenia kontrolno-pomiarowe i sygnalizacyjne, a urządzenia do awaryjnego otwierania lub zamykania zaworów zabezpieczyć przed dostępem osób nieupoważnionych,

3) zabezpieczyć pomieszczenia, w których następuje napełnienie instalacji gazami skroplonymi lub czynnikami chłodniczymi, przed dostępem osób niezatrudnionych przy tych czynnościach.

1) przeprowadzić kontrolę jakości obwodu i prawidłowości osłonięcia części będących pod napięciem,

2) zabezpieczyć obwody nieuruchamiane przed dopływem prądu elektrycznego,

3) wyznaczyć stały nadzór nad uruchamianymi obwodami instalacji elektrycznej.

2. Włączenie napięcia może nastąpić po uprzednim porozumieniu się z osobą kierującą budową i przebudową oraz remontem i pod nadzorem osoby odpowiedzialnej za montaż instalacji elektrycznej.

2. Wykonywanie prac w oddanej do eksploatacji sieci elektrycznej będącej pod napięciem dozwolone jest za zgodą osoby kierującej budową i przebudową oraz remontem i po uprzednim:

1) odłączeniu obwodu od źródła zasilania,

2) wyjęciu z tablicy rozdzielczej bezpieczników,

3) założeniu tablic ostrzegawczych,

4) przeprowadzeniu koniecznych prac przygotowawczych i zwarciu faz obwodu.

1) żurawi pokładowych i bomów przeładunkowych,

2) żurawików łodziowych i innych urządzeń do wodowania i podnoszenia łodzi ratunkowych lub ratowniczych,

3) urządzeń kotwiczno-cumowniczych,

4) pokryw luków,

5) pokryw nad rampami zjazdowymi,

6) masztów

powinien być wykonany pod nadzorem osoby kierującej budową, przebudową lub remontem.

2. Przed przystąpieniem do prac, o których mowa w ust. 1, należy dokonać wpisu do odpowiedniego rejestru zgodnie z obowiązującymi w zakładzie zasadami ustalonymi przez pracodawcę, a terminy i zakres prac uzgodnić z osobą kierującą budową i przebudową lub remontem.

3. Teren, na którym są wykonywane na wysokości prace, o których mowa w ust. 1, powinien być odpowiednio zabezpieczony przed dostępem pracowników niezatrudnionych przy tych czynnościach oraz oznakowany tablicami informacyjnymi.

1) zbiornikach eksploatacyjnych i ładunkowych, paliwa, wody, fekaliów, chemikaliów,

2) dnach podwójnych,

3) koferdamach,

4) tunelach wału śrubowego, zęzach i komorach łańcuchowych,

5) zbiornikach gazu,

6) innych przestrzeniach częściowo lub całkowicie zamkniętych.

1) w zbiorniku nie występują substancje palne lub wybuchowe; jeżeli nie jest możliwe ich usunięcie, stężenie tych substancji nie powinno przekraczać 10% dolnej granicy wybuchowości przy co najmniej 18% stężeniu tlenu,

2) zbiornik został oczyszczony i wewnętrznie osuszony z pozostałości przechowywanych substancji,

3) od zbiornika odłączono przewody hydrauliczne i rurociągi ładunkowe w sposób uniemożliwiający przypadkowe ich podłączenie,

4) w zbiorniku zastosowano nadmuch powietrza zapewniający odpowiednie parametry czystości powietrza, w każdym przypadku wykonywania prac malarskich, spawalniczych lub innych stwarzających zagrożenie pożarowe i toksyczne,

5) w pobliżu wykonywania prac, o których mowa w pkt 4, będą umieszczone napisy informacyjno-ostrzegawcze,

6) pracownicy skierowani do pracy w zbiornikach zostali wyposażeni w niezbędne środki ochrony indywidualnej, a w szczególności ochrony dróg oddechowych, odpowiednie szelki bezpieczeństwa z linkami asekuracyjnymi i hełmy ochronne,

7) zawartość tlenu w powietrzu będącym w zbiorniku wynosi co najmniej 18%.

2. Podjęcie i prowadzenie prac związanych z wydzielaniem się palnych substancji na jednostkach pływających może nastąpić jedynie na podstawie pisemnego zezwolenia wydanego w trybie ustalonym w zakładzie lub przez wpis do książki prac pożarowo niebezpiecznych.

2. Składowiska naczyń z kwasami służącymi do wytrawiania usytuowane na terenie otwartym powinny być odpowiednio wydzielone i zabezpieczone ogrodzeniem.

3. Przy wejściu na tereny, o których mowa w ust. 1 i 2, należy umieścić tablice informacyjno-ostrzegawcze.

4. Ładowanie materiałów hutniczych przeznaczonych do wytrawiania do wanien usytuowanych na terenie otwartym powinno odbywać się wyłącznie przy użyciu odpowiednich pojemników i dźwignic.

5. Wanny, w których następuje proces wytrawiania, usytuowane na terenie otwartym, powinny być zaopatrzone w odpowiednie pokrywy.

6. Po zakończeniu procesu wytrawiania wanny powinny być przykryte pokrywami.

7. W pomieszczeniach, w których prowadzony jest proces wytrawiania materiałów hutniczych, powinny być zainstalowane instalacje wodociągowe, służące do zmywania i spłukiwania pomieszczeń i urządzeń technicznych.

8. W pomieszczeniach, o których mowa w ust. 7, podczas prac ładowania materiałów hutniczych do wanien powinny przebywać jednocześnie co najmniej dwie osoby, nie licząc stałej obsługi dźwignic.

2. Przy malowaniu systemem hydrodynamicznym węże doprowadzające farbę do pistoletów powinny być zabezpieczone przed przypadkowym uszkodzeniem.

3. W czasie przerw w pracy ciśnienie w przewodach pneumatycznych i hydraulicznych urządzeń natryskowych powinno być zredukowane do ciśnienia atmosferycznego.

4. Instalacje i urządzenia techniczne używane do malowania, laminowania i izolowania powinny być zabezpieczone przed gromadzeniem się ładunków elektrostatycznych.

2. Pojemniki, w których następuje podgrzewanie substancji określonych w ust. 1, należy zabezpieczyć przed przedostawaniem się wody do ich wnętrza.

3. Urządzeń, o których mowa w ust. 1, nie należy stosować na jednostkach pływających oraz ustawiać w pobliżu materiałów palnych.

4. Niedozwolone jest przenoszenie roztopionych substancji, o których mowa w ust. 1, w otwartych naczyniach oraz przemieszczanie się z nimi po drabinach.

2. Podczas malowania zbiorników i pomieszczeń trudno dostępnych, z wyjątkiem drobnych prac malarskich (poprawek, uzupełnień), oraz w czasie pracy w pomieszczeniach, w których pracuje tylko jedna osoba, powinna być zapewniona asekuracja tej osoby.

3. Na jednostkach pływających nie należy malować ani laminować systemem natryskowym pomieszczeń o kubaturach mniejszych niż 15 m³.

4. Odzież i obuwie pracowników zatrudnionych przy pracy z substancjami palnymi nie może powodować iskrzenia.

2. Postępowanie z materiałami izolacyjnymi zawierającymi azbest określają odrębne przepisy.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszcza się użycie palnych rozpuszczalników, pod warunkiem przestrzegania wymogów określonych w odrębnych przepisach.

3. Przy pracach określonych w ust. 1 i 2 stosowanie rozpuszczalników lub innych niebezpiecznych i szkodliwych substancji za pomocą rozpylania aparatami natryskowymi jest niedozwolone.

1) zakończeniem prac spawalniczych w rejonie siłowni,

2) uzyskaniem pełnej gotowości technicznej wodnej instalacji przeciwpożarowej na całej jednostce pływającej, w tym instalacji do gaszenia pożaru w siłowni, lub zainstalowaniem równorzędnej technologicznej instalacji gaśniczej,

3) stwierdzeniem pełnej gotowości technicznej oświetlenia awaryjnego w rejonie siłowni,

4) zapewnieniem pełnej gotowości technicznej awaryjnego zamykania świetlików i drzwi grodziowych w siłowni, zaworów szybko zamykających paliwa, wyłączania wentylatorów siłowni, otwierania zaworów spustu freonu za burtę.

2. Organizacja przygotowania jednostek pływających do prób na uwięzi powinna być zgodna z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. Próby, o których mowa w ust. 1, powinny być przeprowadzane zgodnie z:

1) dokumentacją techniczno-ruchową producentów maszyn i urządzeń technicznych podlegających próbom,

2) instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. Podczas przeprowadzania prób instalacji do gaszenia pożaru w siłowni i w innych pomieszczeniach powinni znajdować się wyłącznie pracownicy biorący udział w tych próbach.

3. Pomieszczenia, w których przeprowadzane są próby instalacji do gaszenia pożaru, powinny być zabezpieczone przed wydostaniem się na zewnątrz czynników szkodliwych. Po przeprowadzeniu prób gaszenia pożaru należy pomieszczenia poddać dokładnym zabiegom przewietrzania, a następnie dokonać pomiaru stężenia czynników szkodliwych.

4. Po przeprowadzeniu prób instalacji do gaszenia pożaru urządzenia służące do awaryjnego uruchomienia tych instalacji należy zabezpieczyć przed dostępem osób nieupoważnionych.

5. Przed przystąpieniem do prób chłodzenia pomieszczeń chłodniczych należy upewnić się, czy w tych pomieszczeniach nie przebywają osoby.

1) zapewnić przebieg prób niezagrażający nabrzeżom i obiektom zakładowym lub portowym,

2) zabezpieczyć jednostkę pływającą dodatkowymi cumami,

3) zabezpieczyć przed zerwaniem cum sąsiednie jednostki pływające,

4) odpowiednio zabezpieczyć ster jednostki pływającej poddawanej próbom, a także stery jednostek znajdujących się w pobliżu rejonu prób,

5) usunąć z akwenu wodnego przedmioty, które mogłyby zakłócić przebieg prób,

6) ostrzec za pomocą odpowiednich tablic informacyjno-ostrzegawczych jednostki przepływające obok o dokonywanej próbie,

7) zapewnić wachty maszynowe i pokładowe.

1) zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych,

2) wyposażone w niezbędne zabezpieczenia (w tym również przeciwporażeniowe) i urządzenia sygnalizacyjne,

3) nadzorowane przez wyznaczonego pracownika.

2. Jednostka pływająca przygotowana do wyjścia w morze, celem odbycia prób morskich, powinna spełniać warunki bezpieczeństwa żeglugi oraz spełniać odpowiednie warunki sanitarne.

2. Kierownik prób przekazuje kapitanowi dzienny harmonogram i uzgadnia z nim miejsce i sposób przeprowadzania prób. Dotyczy to w szczególności takich prób, jak: dewiacja kompasów, cyrkulacja, próby urządzeń kotwicznych i połowowych.

2. Przed rozpoczęciem prac remontowych wykonawca remontu powinien sprawdzić jakość wykonania uzgodnionych prac przygotowawczych, obciążających armatora, oraz ważność atestów urządzeń technicznych przejętych w użytkowanie.

2. Osoba kierująca pracownikami jest obowiązana zorganizować nadzór w celu zapewnienia bezpieczeństwa i pomocy pracownikom wchodzącym do zbiorników, o których mowa w ust. 1, zgodnie z odrębnymi przepisami.

2. Na rufie i dziobie jednostki, o której mowa w ust. 1, powinna znajdować się swobodnie zwisająca lina holownicza o odpowiedniej wytrzymałości, umożliwiająca szybkie podanie cumy na holownik w przypadku zerwania się statku z cum.

2. Holowanie i przestawianie jednostek pływających należy powierzać wyłącznie pilotom posiadającym odpowiednie uprawnienia.

1) zasadnicze – dla siły wiatru do 9° w skali Beauforta (20 m/s),

2) w warunkach sztormowych – dla siły wiatru powyżej 9° w skali Beauforta (20 m/s),

3) jednostek pływających znajdujących się w akwenach zakładowych podczas wodowania jednostki,

4) niezbędne do przeprowadzenia prób silnika głównego na uwięzi,

5) jednostek pływających do realizacji niektórych nietypowych procesów technologicznych

należy realizować zgodnie z zasadami określonymi przez urząd morski oraz instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy opracowaną przez pracodawcę.

2. Podczas czynności cumowania na podkładzie jednostki pływającej, jak i na nabrzeżu, niedozwolone jest przebywanie w zasięgu lin i w pobliżu urządzeń cumowniczych osób nieupoważnionych.

2. Do cumowania jednostek pływających należy używać wyłącznie pachołków i przewłok specjalnie przeznaczonych do tego celu na pokładach oraz pierścieni znajdujących się na nabrzeżu.

Minister Gospodarki: w z. H. Ogryczak