Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 67 poz. 710

Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 32a ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowe cele edukacyjne kształcenia i wychowania,

2) materiał nauczania związany z celami edukacyjnymi,

3) procedury osiągania celów.

2. Za podręcznik szkolny przeznaczony do kształcenia artystycznego można uznać także książkę przeznaczoną dla ucznia, wspomagającą realizację celów ustalonych w podstawie programowej, opracowaną do programu nauczania dopuszczonego do użytku szkolnego.

3. Środek dydaktyczny stanowią:

1) książka przydatna do ćwiczenia określonych umiejętności, wspomagająca nauczanie albo poszerzająca wiedzę z wybranego obszaru kształcenia, zwana dalej „książką pomocniczą”,

2) inne przedmioty, przyrządy i urządzenia przydatne nauczycielowi lub uczniowi w procesie dydaktycznym.

2. Wniosek o dopuszczenie do użytku szkolnego programu nauczania określa: typ szkoły, cykl kształcenia, etap edukacyjny (etapy edukacyjne), przedmiot, blok przedmiotowy lub inny rodzaj zajęć edukacyjnych, dla których program jest przeznaczony, oraz autora (współautorów) programu.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, wnioskodawca załącza proponowany program nauczania oraz jego dwie recenzje:

1) dotyczącą zgodności materiału nauczania z zakresem treści wskazanym w podstawie programowej, a także oceny przydatności metodycznej programu nauczania, opracowaną przez specjalistę z zakresu danej dziedziny, zwanego dalej „specjalistą”, posiadającego co najmniej pięcioletnią praktykę nauczycielską,

2) dotyczącą oceny poprawności merytorycznej programu nauczania z uwzględnieniem stanu wiedzy w dziedzinie, której program nauczania dotyczy, opracowaną przez specjalistę posiadającego wykształcenie wyższe z dziedziny wiedzy zgodnej z zakresem treści, które program nauczania obejmuje.

1) typu szkoły, przedmiotu, bloku przedmiotowego lub innego rodzaju zajęć edukacyjnych, dla których program jest przeznaczony,

2) autora (współautorów), tytułu programu, a w przypadku programu przeznaczonego do publikacji - także wydawcę,

3) numeru dopuszczenia.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, załącza się uzasadnienie.

3. Skreślenie programu nauczania następuje na podstawie opinii specjalisty wskazanego przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

2. Nauczyciel może wybrać odpowiedni program nauczania spośród programów, o których mowa w § 18, oraz spośród programów wpisanych do wykazu, o którym mowa w § 5, albo opracować własny program, samodzielnie lub z wykorzystaniem dopuszczonych do użytku szkolnego programów nauczania.

3. Nauczyciele prowadzący zajęcia ustalają zestaw programów nauczania, na który składają się programy dla poszczególnych zajęć edukacyjnych, zwany dalej „szkolnym zestawem programów”.

4. Program nauczania opracowany samodzielnie przez nauczyciela może zostać wprowadzony do szkolnego zestawu programów po uzyskaniu pozytywnej opinii nauczyciela mianowanego, posiadającego wykształcenie wyższe z dziedziny wiedzy zgodnej z zakresem treści, które program obejmuje.

5. Szkolny zestaw programów musi uwzględniać całość podstawy programowej.

6. Szkolny zestaw programów dopuszcza do użytku szkolnego dyrektor szkoły po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej oraz rady szkoły, a jeżeli nie została ona powołana - opinii rady rodziców. Osoby sprawujące nadzór pedagogiczny udzielają szkołom i nauczycielom niezbędnej pomocy w sprawach szkolnego zestawu programów.

1) dwóch recenzji zawierających ocenę poprawności merytorycznej, w tym ocenę materiału ilustracyjnego, a także ocenę przydatności dydaktycznej,

2) jednej recenzji zawierającej ocenę poprawności językowej podręcznika lub książki pomocniczej.

2. Do dopuszczania do użytku szkolnego podręcznika szkolnego, o którym mowa w § 2 ust. 2, przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio.

2. Do wniosku załącza się proponowany przedmiotowy materiał oraz recenzje, o których mowa w § 8, i oświadczenie wnioskodawcy, że nie narusza praw autorskich.

3. W przypadku środka dydaktycznego niebędącego książką pomocniczą załącza się recenzje, o których mowa w § 9, oraz oświadczenie wnioskodawcy, że posiada on tytuł prawny do środka dydaktycznego, o którego zalecenie do użytku szkolnego wnioskuje, oraz że nie narusza praw osób trzecich, w szczególności praw autorskich.

4. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może zwrócić się do wnioskodawcy o przedstawienie dodatkowej recenzji lub zlecić opracowanie dodatkowej recenzji wskazanym specjalistom.

2. Zalecenie środka dydaktycznego niebędącego książką pomocniczą do użytku szkolnego może dotyczyć wyłącznie gotowego wyrobu i dotyczy danej oraz kolejnych niezmienionych serii produkcyjnych. Wzorzec zalecanego środka dydaktycznego przechowuje producent.

2. Producent środka dydaktycznego wpisanego do wykazu zamieszcza w sposób zwyczajowo przyjęty dla danej grupy wyrobów informację: „Środek dydaktyczny zalecany do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego na podstawie recenzji specjalistów: ................... Numer zalecenia ...........”.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, załącza się uzasadnienie.

3. Skreślenie podręcznika szkolnego lub środka dydaktycznego następuje na podstawie opinii specjalisty wskazanego przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Minister Kultury Dziedzictwa Narodowego: K. M. Ujazdowski