REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 56 poz. 590

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 249 § 3 pkt 5 Kodeksu karnego wykonawczego zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) organizację ochrony, obrony i zapewnienia bezpieczeństwa,

2) czynności i przedsięwzięcia funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej, pracowników przywięziennych zakładów pracy,

3) postępowanie ze skazanymi, tymczasowo aresztowanymi i ukaranymi,

4) warunki wstępu na teren zakładów karnych i aresztów śledczych osób niebędących funkcjonariuszami lub pracownikami Służby Więziennej albo pracownikami przywięziennych zakładów pracy

– związane z realizację zadań w zakresie ochrony, obrony i bezpieczeństwa zakładów karnych i aresztów śledczych oraz podległych im oddziałów.

§ 2.

Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) dozorowanie – ochranianie osadzonego podczas jego przemieszczania i pobytu na terenie jednostki organizacyjnej,

2) dyrektor – kierownika jednostki organizacyjnej,

3) funkcjonariusz – funkcjonariusza Służby Więziennej,

4) gotowość obronna jednostki organizacyjnej – zdolność do wykonania określonych zadań ujętych w planach osiągania wyższych stanów gotowości,

5) jednostka organizacyjna – zakład karny i areszt śledczy oraz podległe im oddziały,

6) nadzwyczajne zagrożenie ludzi i środowiska – katastrofę, poważną awarię lub inne zdarzenie, nie wyłączając zagrożenia żywiołowego, które powoduje lub spowodować może znaczną degradację środowiska, stanowiąc poważne niebezpieczeństwo dla zdrowia, życia ludzkiego i działalności jednostek organizacyjnych,

7) osadzony – skazanego, tymczasowo aresztowanego, ukaranego i osobę, wobec której zastosowany został środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności,

8) podwyższona, wzmożona lub pełna gotowość obronna jednostki organizacyjnej – stan przygotowania do realizacji zadań obronnych wprowadzony na podstawie decyzji uprawnionych organów,

9) posterunek – miejsce, odcinek lub rejon powierzony funkcjonariuszowi do realizacji zadań związanych z ochroną i bezpieczeństwem oraz obroną,

10) siły wsparcia – funkcjonariuszy z innych jednostek organizacyjnych udzielających pomocy w razie zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa danej jednostki,

11) stała gotowość obronna jednostki organizacyjnej – stan polegający na tworzeniu i utrzymywaniu systemu obronnego jednostki organizacyjnej,

12) teren jednostki organizacyjnej – teren jednostki organizacyjnej lub przywięziennego zakładu pracy zatrudniającego osadzonych, ograniczony ogrodzeniem ochronnym lub oznaczony w inny sposób, objęty systemami ochrony i bezpieczeństwa oraz obrony,

13) wypadek nadzwyczajny – zdarzenie związane z funkcjonowaniem jednostki organizacyjnej, które ze względu na swój charakter, rozmiary lub skutki spowodowało zagrożenie lub naruszenie bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej albo zagrożenie dla zdrowia lub życia funkcjonariuszy, osadzonych bądź innych osób,

14) zabezpieczenia techniczno-ochronne – zabezpieczenia mechaniczne, elektryczne i elektroniczne oraz budowlane, stosowane w systemach ochrony i bezpieczeństwa oraz obrony jednostki organizacyjnej,

15) zmiana – grupę wyznaczonych funkcjonariuszy wykonującą w jednym czasie zadania służbowe, kierowaną przez dowódcę zmiany.

§ 3.

1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa w jednostce organizacyjnej, realizacji zadań związanych z wykonywaniem tymczasowego aresztowania i kar oraz środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności oraz ochrony społeczeństwa przed przestępczością tworzy się systemy:

1) ochrony,

2) bezpieczeństwa.

2. Systemy, o których mowa w ust. 1, różnicuje się w zależności od przeznaczenia jednostki organizacyjnej. Zróżnicowanie uzyskuje się przez rodzaje, ilości i zakres zabezpieczeń techniczno-ochronnych oraz rodzaje i liczbę posterunków.

3. Systemy ochrony i bezpieczeństwa realizują funkcjonariusze działu ochrony, pozostali funkcjonariusze jednostki organizacyjnej, w zakresie określonym niniejszym rozporządzeniem oraz w stopniu wynikającym z zakresów obowiązków służbowych i miejsc pełnienia służby, a także pracownicy Służby Więziennej i przywięziennych zakładów pracy w zakresie określonym w umowie o pracę.

§ 4.

1. System ochrony jednostki organizacyjnej realizują funkcjonariusze, stosując środki ochronne i podejmując przedsięwzięcia oraz działania ochronne.

2. Środki ochronne to w szczególności:

1) zabezpieczenia techniczno-ochronne,

2) środki sygnalizacji i łączności,

3) środki przymusu bezpośredniego,

4) psy służbowe,

5) uzbrojenie.

3. Przedsięwzięcia ochronne polegają w szczególności na:

1) wyznaczaniu posterunków,

2) ustalaniu liczby funkcjonariuszy wykonujących zadania ochronne,

3) organizacji ruchu w jednostce organizacyjnej,

4) otwieraniu i zamykaniu wejść oraz przejść, a także użytkowaniu kluczy,

5) użytkowaniu przedmiotów niebezpiecznych,

6) przeprowadzaniu apeli, kontroli, inspekcji i przeglądów,

7) określeniu szczegółowych zasad wstępu do jednostki organizacyjnej.

4. Działania ochronne to czynności zmierzające do zapobiegania wypadkom nadzwyczajnym lub likwidowania ich skutków, w szczególności:

1) stosowanie środków ochronnych,

2) ogłoszenie alarmu,

3) zorganizowanie pościgu,

4) powołanie sztabu,

5) wykorzystanie grup interwencyjnych,

6) organizowanie akcji ratowniczej.

§ 5.

1. Systemy ochrony i bezpieczeństwa ustala i organizuje dyrektor po przeprowadzeniu rozpoznania jednostki organizacyjnej.

2. Podczas rozpoznania analizuje się w szczególności:

1) położenie jednostki oraz wpływ na stan jej bezpieczeństwa, ukształtowania i pokrycia terenu, a także budynków i budowli usytuowanych w bezpośrednim sąsiedztwie,

2) rodzaje budynków i budowli na terenie jednostki i ich wyposażenie w zabezpieczenia techniczno-ochronne,

3) rodzaje pomieszczeń, których ściany stanowią linię zewnętrzną ogrodzenia ochronnego jednostki organizacyjnej,

4) miejsca w budynkach i na terenie usytuowane w pobliżu ogrodzenia ochronnego, w których utrudnione jest dozorowanie osadzonych,

5) liczbę i charakterystykę osadzonych oraz ich rozmieszczenie.

3. Na podstawie rozpoznania ustala się:

1) potrzeby w zakresie wyposażenia jednostki w zabezpieczenia techniczno-ochronne,

2) ilość, rodzaj, rozmieszczenie posterunków i stanowisk oraz pomieszczeń ochronnych, zapewniające bezpieczne funkcjonowanie jednostki,

3) uzbrojenie i wyposażenie funkcjonariuszy,

4) środki łączności, sygnalizacji i alarmowania oraz ich rozmieszczenie,

5) ilość i rodzaj sprzętu oraz urządzeń przeciwpożarowych,

6) ilość etatów działu ochrony, która zapewni normatywny czas służby funkcjonariuszom i bezpieczne warunki jej pełnienia.

4. Ustalenia, o których mowa w ust. 3, dyrektor określa w planie ochrony i bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej.

§ 6.

1. Właściwymi do zarządzenia przeprowadzenia rozpoznania jednostki organizacyjnej, miejsc przebywania osadzonych oraz zatwierdzenia sporządzonego na jego podstawie protokołu są:

1) Dyrektor Generalny Służby Więziennej – w przypadku tworzenia nowej jednostki organizacyjnej albo wznowienia działalności zawieszonej jednostki po przeprowadzeniu jej modernizacji,

2) dyrektor okręgowy Służby Więziennej – w przypadku przejmowania do użytku nowych lub wyremontowanych budynków i budowli albo zmiany sposobu wykorzystania dotychczas użytkowanych, a także zamierzonej zmiany przeznaczenia podległej jednostki organizacyjnej w zakresie typu, rodzaju oraz możliwości umieszczania w niej osadzonych zakwalifikowanych jako niebezpieczni lub wymagający wzmocnionej ochrony,

3) dyrektor – w innych przypadkach, niewymienio-nych w pkt 1 i 2.

2. Plan ochrony i bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej zatwierdza właściwy dyrektor okręgowy Służby Więziennej.

§ 7.

1. System ochrony podlega wzmocnieniu w przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa.

2. Wzmocniony system ochrony jest realizowany poprzez wprowadzenie dodatkowych środków, przedsięwzięć i działań ochronnych, o których mowa w § 4, a w szczególności:

1) zwiększenie składu zmiany, również o funkcjonariuszy spoza działu ochrony,

2) wystawienie dodatkowych posterunków lub wzmocnienie obsady istniejących,

3) wprowadzenie służby oficera dyżurnego,

4) ustanowienie dyżurów dyrektora i osób, które go zastępują.

3. Rodzaj i zakres stosowanych środków, przedsięwzięć i działań ochronnych zależy od rozpoznania zamierzeń osadzonych i stopnia zagrożenia bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej.

4. We wzmocnionym systemie ochrony mogą być wykorzystane siły innych jednostek organizacyjnych, jeżeli dyrektor lub osoba, która go zastępuje, uzna, że siły własne nie wystarczą do zapobieżenia lub zlikwidowania naruszenia bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej.

§ 8.

1. Wzmocniony system ochrony można zarządzić po:

1) uzyskaniu informacji o zagrożeniu bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej,

2) zaistnieniu wypadku nadzwyczajnego.

2. System ochrony, o którym mowa w ust. 1, zarządzają na piśmie:

1) Dyrektor Generalny Służby Więziennej – w każdej jednostce organizacyjnej,

2) dyrektor okręgowy Służby Więziennej – w podległych mu jednostkach organizacyjnych,

3) dyrektor – w kierowanej jednostce organizacyjnej.

3. W przypadku zarządzenia systemu ochrony, o którym mowa w ust. 1, dyrektor lub osoba, która go zastępuje, podejmuje działania ochronne i nimi kieruje.

4. O wykorzystaniu sił z podległych mu jednostek organizacyjnych decyduje dyrektor okręgowy Służby Więziennej, a z każdej jednostki organizacyjnej – Dyrektor Generalny Służby Więziennej.

§ 9.

Współdziałanie Służby Więziennej i Policji, w przypadkach zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa jednostek organizacyjnych, określają odrębne przepisy.

§ 10.

1. Obrona jednostki organizacyjnej to zespół czynności i przedsięwzięć planistycznych, zapobiegawczo-ochronnych i ratunkowych mających na celu ochronę funkcjonariuszy, pracowników i osadzonych oraz jednostki organizacyjnej i jej urządzeń.

2. Obronę jednostki organizacyjnej podejmuje się w:

1) sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia ludzi w wyniku klęsk żywiołowych lub nadzwyczajnych zagrożeń dla ludzi i środowiska,

2) stanie:

a) klęski żywiołowej,

b) wyjątkowym,

c) wojny.

§ 11.

1. W celu zapewnienia obrony jednostek organizacyjnych, w sytuacjach i stanach określonych w § 10 ust. 2, tworzy się odpowiednie systemy obrony, które stanowią skoordynowane wewnętrznie zbiory elementów organizacyjnych, ludzkich i materiałowych, wzajemnie powiązanych i działających na rzecz obrony jednostki organizacyjnej.

2. Systemy obrony różnicuje się w zależności od rodzajów zagrożeń, w sytuacjach, o których mowa w § 10, uwzględniając stosowane systemy ochrony w danej jednostce organizacyjnej.

3. Systemy obrony realizują wszyscy funkcjonariusze zagrożonej jednostki organizacyjnej, pracownicy, wyznaczeni osadzeni oraz siły wsparcia i oddziały Policji, a także osoby posiadające przydziały organizacyjno-mobilizacyjne do tej jednostki.

4. W systemie obrony jednostki organizacyjnej uwzględnia się zadania dotyczące:

1) obrony cywilnej,

2) podwyższania gotowości obronnej państwa,

3) militaryzacji,

4) zabezpieczenia potrzeb mobilizacyjnych.

§ 12.

1. System gotowości obronnej jednostki organizacyjnej stanowi układ elementów obronnych, zapewniający stopniowe i elastyczne osiąganie wyższych stanów gotowości obronnej stosownie do skali, miejsca i terminu zagrożenia.

2. Podstawowe zadania systemu gotowości obronnej w jednostkach organizacyjnych realizowane są poprzez:

1) przygotowanie planistyczno-organizacyjne elementów systemu obrony,

2) tworzenie bazy zaopatrzenia,

3) przygotowanie kadry kierowniczej,

4) zapewnienie zdolności osiągania wyższych stanów gotowości obronnej.

§ 13.

1. Dyrektor opracowuje plan obrony, w którym uwzględnia elementy warunkujące sposób wykonania zadań określonych w § 12 ust. 2 pkt 1–3.

2. Plany obrony opracowują wszystkie jednostki organizacyjne Służby Więziennej.

3. Plan obrony jednostki organizacyjnej zatwierdza właściwy dyrektor okręgowy Służby Więziennej.

§ 14.

Plan obrony jednostki organizacyjnej sporządzany jest w oparciu o:

1) ocenę sytuacji zagrożeń i stanów określonych w § 10 ust. 2, z uwzględnieniem potrzeb w zakresie realizacji zadań obronnych,

2) obowiązujące przepisy prawne dotyczące realizacji zadań obronnych w jednostkach organizacyjnych,

3) decyzje organów nadrzędnych w sprawach obronnych,

4) zarządzenia i wytyczne Ministra Sprawiedliwości dotyczące realizacji zadań obronnych,

5) porozumienia i uzgodnienia z organami właściwymi w realizowaniu zadań obronnych,

6) potrzeby mobilizacyjne i sposób ich realizacji.

§ 15.

1. System bezpieczeństwa realizują funkcjonariusze, wykonując czynności profilaktyczne.

2. Czynności profilaktyczne to w szczególności:

1) obserwowanie zachowań i relacji między osadzonymi,

2) rozpoznawanie struktur podkultury przestępczej i udziału w nich osadzonych,

3) rozpoznawanie atmosfery i nastrojów wśród osadzonych oraz ich zamiarów godzących w bezpieczeństwo jednostki,

4) ustalanie relacji między osadzonymi i funkcjonariuszami.

3. Realizując system bezpieczeństwa wykorzystuje się środki ochrony osobistej, a w szczególności: indywidualne sygnalizatory alarmowe, kamizelki ochronne, kaski i ochraniacze.

4. Dyrektor, realizując system bezpieczeństwa, wyznacza funkcjonariusza odpowiedzialnego za gromadzenie i przetwarzanie informacji uzyskanych w wyniku wykonywanych czynności profilaktycznych.

§ 16.

1. Funkcjonariusze przeciwdziałają w szczególności:

1) zachowaniom mogącym zakłócić porządek i bezpieczeństwo jednostki organizacyjnej,

2) szkodliwym wpływom zdemoralizowanych osadzonych na współosadzonych,

3) negatywnym przejawom podkultury przestępczej w jednostce organizacyjnej.

2. O zaistnieniu lub zaobserwowaniu sytuacji określonych w ust. 1 funkcjonariusze bezzwłocznie informują przełożonego.

§ 17.

1. Funkcjonariusz pełniący służbę na posterunku prowadzi stałą obserwację wyznaczonego rejonu.

2. W razie choroby albo zaistnienia innych przyczyn uniemożliwiających przystąpienie do służby oraz jej pełnienie, funkcjonariusz bezzwłocznie powiadamia dowódcę zmiany lub jego zastępcę.

§ 18.

Funkcjonariusz wykonujący zadania związane z ochroną i bezpieczeństwem oraz obroną nie może bez zezwolenia przełożonego zaniechać ochrony posterunku lub wykonywania tych zadań.

§ 19.

1. Przedmioty wnoszone lub wynoszone przez funkcjonariuszy oraz pojazdy, którymi oni wjeżdżają lub wyjeżdżają, mogą podlegać kontroli przez funkcjonariusza pełniącego służbę przy wejściu do jednostki organizacyjnej.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dyrektor może polecić wyznaczonym funkcjonariuszom przeprowadzenie kontroli osobistej funkcjonariusza wchodzącego lub wychodzącego z jednostki organizacyjnej, jak również w niej przebywającego.

§ 20.

1. Dyrektor i upoważnieni przez niego funkcjonariusze dokonują okresowych inspekcji jednostki organizacyjnej.

2. W czasie inspekcji sprawdza się:

1) realizację ustalonych systemów ochrony i bezpieczeństwa,

2) znajomość przepisów i obowiązków oraz sposób ich realizacji przez funkcjonariuszy i pracowników,

3) przestrzeganie ustalonego porządku wewnętrznego.

§ 21.

1. Możliwość poruszania się i przebywania osadzonych oraz zakres ich dozorowania poza oddziałem mieszkalnym różnicuje się w zależności od przeznaczenia jednostki organizacyjnej.

2. Przebywanie osadzonych poza oddziałem mieszkalnym jest ewidencjonowane. Jeżeli względy bezpieczeństwa nie stoją na przeszkodzie, można odstąpić od prowadzenia ewidencji.

§ 22.

Osadzony uprawniony do samodzielnego przebywania poza jednostką organizacyjną jest wypuszczany na zewnątrz na podstawie przepustki oraz karty tożsamości, których wzory określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 23.

1. Cele wyznaczone do wykonywania kary dyscyplinarnej umieszczenia w celi izolacyjnej wyposaża się w wewnętrzne kraty w drzwiach i otworach okiennych,

2. Okna można wyposażyć dodatkowo w siatki lub blendy na zewnątrz otworów okiennych.

§ 24.

1. Cele mieszkalne dla osadzonych niebezpiecznych wyposaża się w:

1) wewnętrzne kraty w drzwiach i otworach okiennych,

2) siatki lub przesłony na zewnątrz otworów okiennych,

3) kraty okienne ze stali o podwyższonej wytrzymałości na przecinanie lub zabezpieczone elektronicznie,

4) łóżka, stoły, szafki i taborety, mocowane trwale do ścian i podłóg.

2. Cele można dodatkowo wyposażyć w szczególności w kamery telewizyjne i urządzenia umożliwiające nasłuch.

§ 25.

1. Miejsca i pomieszczenia dla osadzonych niebezpiecznych wyznaczone do pracy, nauki, widzeń, czynności procesowych, odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych oraz zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego wyposaża się w kamery telewizyjne.

2. Miejsca i pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, można wyposażyć w zabezpieczenia technicz-no-ochronne, o których mowa w § 24 ust. 1 pkt 1–3.

3. Sprzęt kwaterunkowy można trwale mocować do ścian i podłóg.

§ 26.

W celi mieszkalnej nie można umieszczać więcej niż trzech osadzonych niebezpiecznych ani osadzać ich wspólnie z osadzonymi niezakwalifikowanymi jako niebezpieczni.

§ 27.

1. Osadzeni niebezpieczni poruszają się po terenie jednostki organizacyjnej pojedynczo.

2. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się poruszanie się osadzonych niebezpiecznych w grupach, nie większych niż trzyosobowe.

3. Poza celą mieszkalną, miejscami i pomieszczeniami, o których mowa w § 25, osadzeni niebezpieczni pozostają pod stałym i bezpośrednim dozorem co najmniej dwóch funkcjonariuszy.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, dozór funkcjonariuszy należy odpowiednio wzmocnić.

5. W uzasadnionych przypadkach dowódca zmiany może zdecydować o niestosowaniu przepisu ust. 3 w czasie przebywania osadzonego niebezpiecznego w miejscach i pomieszczeniach niewymienionych w § 25.

§ 28.

1. Na podstawie legitymacji służbowej mogą wejść do wszystkich jednostek organizacyjnych w porze dziennej i nocnej:

1) Minister Sprawiedliwości – Prokurator Generalny, sekretarz stanu i podsekretarze stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości oraz zastępcy Prokuratora Generalnego,

2) kierownicy komórek organizacyjnych Ministerstwa Sprawiedliwości,

3) Pierwszy Prezes i prezesi Sądu Najwyższego,

4) Rzecznik Praw Obywatelskich.

2. Na podstawie legitymacji służbowej i pisemnego upoważnienia mogą wejść do wszystkich jednostek organizacyjnych w porze dziennej, a w porze nocnej – jeżeli w upoważnieniu zostało to określone – osoby delegowane przez podmioty wymienione w ust. 1.

§ 29.

Na podstawie legitymacji służbowej mogą wejść do jednostki organizacyjnej w porze dziennej i nocnej właściwi ze względu na siedzibę tej jednostki:

1) prezes i wiceprezes sądu apelacyjnego,

2) prezes i wiceprezes sądu okręgowego i rejonowego oraz przewodniczący wydziału penitencjarnego i sędziowie penitencjarni,

3) prokuratorzy apelacyjni i okręgowi oraz ich zastępcy,

4) prezesi okręgowego i garnizonowego sądu wojskowego i ich zastępcy oraz sędziowie sprawujący nadzór penitencjarny,

5) wojskowy prokurator okręgowy i garnizonowy, a także szef ośrodka zamiejscowego wojskowej prokuratury okręgowej.

§ 30.

1. Na podstawie legitymacji służbowej mogą wejść do jednostki organizacyjnej w godzinach urzędowania administracji, celem dokonania czynności służbowych:

1) sędziowie, asesorzy i aplikanci sądowi,

2) prokuratorzy, asesorzy i aplikanci prokuratorscy,

3) adwokaci i aplikanci adwokaccy,

4) kuratorzy sądowi,

5) funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i żołnierze Żandarmerii Wojskowej.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach osoby, o których mowa w ust. 1, mogą wejść do jednostki organizacyjnej również po godzinach urzędowania administracji, jeżeli jest to konieczne ze względu na charakter wykonywanych czynności, po uprzednim uzgodnieniu z dyrektorem.

3. Obowiązek uzgodnienia, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy przypadków konwojowania osadzonych wydanych do czynności procesowych.

4. Jeżeli w czynności procesowej ma uczestniczyć osoba inna niż wymieniona w ust. 1, może ona wejść do jednostki organizacyjnej na podstawie jednorazowej przepustki, wraz z prowadzącym czynność.

§ 31.

Funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej i pracownicy pogotowia ratunkowego oraz innych służb udzielających pomocy na wezwanie dyrektora, kierownika oddziału zewnętrznego lub dowódcy zmiany wchodzą do jednostki organizacyjnej w porze dziennej i nocnej na podstawie legitymacji służbowej.

§ 32.

1. Osoba niewymieniona w § 28–31 może wejść do jednostki organizacyjnej w godzinach urzędowania administracji na podstawie jednorazowej przepustki, wydanej po okazaniu dokumentu tożsamości i zdeponowaniu go na czas pobytu.

2. Osoba uprawniona do widzenia z osadzonym wchodzi do jednostki organizacyjnej, w ustalonych dniach i godzinach odbywania widzeń, po okazaniu dokumentu tożsamości i zdeponowaniu go na czas pobytu.

3. Osoba niewymieniona w § 28–31, wykonująca w jednostce organizacyjnej zadania wynikające z Kodeksu karnego wykonawczego albo z innych ustaw, może otrzymać stałą przepustkę uprawniającą do wejścia.

§ 33.

W uzasadnionych przypadkach dyrektor może wyrazić zgodę na wejście do jednostki organizacyjnej w innym czasie i na innej podstawie, niż to określono w § 32.

§ 34.

Pobyt na terenie jednostki osób wymienionych w § 30–33 podlega ewidencjonowaniu.

§ 35.

Osoba niebędąca funkcjonariuszem porusza się po terenie jednostki organizacyjnej w asyście wyznaczonego funkcjonariusza, chyba że dyrektor postanowi inaczej.

§ 36.

1. Jednorazową przepustkę, uprawniającą do wejścia do jednostki organizacyjnej, wydaje się na podstawie decyzji dyrektora lub osoby, która go zastępuje, albo osoby przez niego upoważnionej.

2. Stałą przepustkę, której wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, wystawiają:

1) Dyrektor Generalny Służby Więziennej – do wejścia do każdej jednostki organizacyjnej,

2) dyrektor okręgowy Służby Więziennej – do wejścia do podległych jednostek organizacyjnych,

3) dyrektor – do wejścia do kierowanej jednostki.

3. Dyrektorzy, o których mowa w ust. 2, mogą cofnąć stałą przepustkę, przed upływem terminu jej ważności, ze względów bezpieczeństwa albo w razie poważnego naruszenia przez osobę przepisów regulujących wykonywanie kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania.

§ 37.

Tracą moc:

1) § 16 ust. 1–5 zarządzenia Ministra Sprawiedliwości nr 21/74/CZZK z dnia 6 marca 1974 r. w sprawie ochrony i obrony zakładów karnych i aresztów śledczych,

2) zarządzenia Ministra Sprawiedliwości:

a) nr Z 3/BO/96 z dnia 9 kwietnia 1996 r. w sprawie ochrony i obrony zakładów karnych i aresztów śledczych,

b) nr 17/96/CZZK z dnia 9 kwietnia 1996 r. w sprawie postępowania ze skazanymi i tymczasowo aresztowanymi niebezpiecznymi,

c) nr 18/96/CZZK z dnia 9 kwietnia 1996 r. w sprawie wstępu na teren jednostki penitencjarnej osób niebędących funkcjonariuszami lub pracownikami Służby Więziennej.

§ 38.

[1] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Sprawiedliwości: L. Kaczyński

Załącznik 1.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 17 maja 2001 r. (poz. 590)

Załącznik nr 1