Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 22 poz. 260

Na podstawie art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1118) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowy tryb postępowania w sprawach o uznanie za repatrianta osoby polskiego pochodzenia, która:

a) przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1118), zwanej dalej „ustawą", zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnej Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki Turkmenistanu. Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej i przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, udzielonego w związku z pobieraniem nauki w szkole wyższej jako stypendysta strony polskiej, na podstawie przepisów o podejmowaniu i odbywaniu studiów przez osoby niebędące obywatelami polskimi, albo

b) przed dniem wejścia w życie ustawy nabyła obywatelstwo polskie na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 353), a w dniu uzyskania zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej była obywatelem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich lub jednego z państw powstałych po jego rozpadzie, albo

c) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, a do 1991 r. zamieszkiwała na stałe, przez co najmniej 5 lat, na terytorium, o którym mowa w lit. a),

2) wzór wniosku o uznanie za repatrianta,

3) dokumenty wymagane w postępowaniu w sprawach o uznanie za repatrianta.

2. Wzór wniosku o uznanie za repatrianta, zwany dalej „wnioskiem", określa załącznik do rozporządzenia.

1) posiadaną decyzję konsula o uznaniu za osobę polskiego pochodzenia,

2) poświadczoną urzędowo kopię ważnego dokumentu potwierdzającego tożsamość i obywatelstwo,

3) skrócony odpis aktu urodzenia,

4) skrócony odpis aktu małżeństwa lub inny dokument określający stan cywilny,

5) życiorys.

2. Osoba ubiegająca się o uznanie za repatrianta, nieposiadająca decyzji konsula o uznaniu za osobę polskiego pochodzenia, dołącza do wniosku dokumenty potwierdzające polskie pochodzenie, o których mowa w art. 6 ustawy. Dokumenty te wojewoda przekazuje konsulowi właściwemu ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania na stałe tej osoby za granicą, w celu wydania decyzji o uznaniu jej za osobę polskiego pochodzenia.

3. Osoba, o której mowa w § 1 pkt 1 lit. a), dołącza do wniosku dodatkowo:

1) poświadczoną urzędowo kopię karty czasowego pobytu,

2) zaświadczenie, że pobierała naukę w szkole wyższej jako stypendysta strony polskiej, oraz odpis dyplomu,

3) zaświadczenie potwierdzające fakt stałego zamieszkiwania przed dniem wejścia w życie ustawy na terytorium obecnej Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej,

4) dokument wydany przez właściwy organ, poświadczający brak przeszkód do nabycia obywatelstwa polskiego, wymagany przepisami umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, w przedmiocie zapobiegania powstawaniu przypadków podwójnego obywatelstwa.

4. Osoba, o której mowa w § 1 pkt 1 lit. b), dołącza do wniosku dodatkowo:

1) dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego lub jego poświadczoną kopię,

2) dokument poświadczający posiadanie, w dniu uzyskania zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, obywatelstwa Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich lub jednego z państw powstałych po jego rozpadzie.

5. Osoba, o której mowa w § 1 pkt 1 lit. c), dołącza do wniosku dodatkowo:

1) poświadczoną urzędowo kopię karty stałego pobytu,

2) zaświadczenie potwierdzające fakt zamieszkiwania na stałe do 1991 r., przez co najmniej 5 lat, na terytorium obecnej Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej. Republiki Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej,

3) dokument, wydany przez właściwy organ, poświadczający brak przeszkód do nabycia obywatelstwa polskiego, wymagany przepisami umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, w przedmiocie zapobiegania powstawaniu przypadków podwójnego obywatelstwa.

1) pisemne oświadczenie drugiego z rodziców o wyrażeniu zgody na nabycie przez niepełnoletniego obywatelstwa polskiego, złożone przed konsulem lub

2) wyrok sądu pozbawiający władzy rodzicielskiej drugiego z rodziców.

2. Do wniosku, który obejmuje niepełnoletniego pozostającego pod opieką, należy dołączyć zgodę opiekuna, wyrażoną w oświadczeniu złożonym przed konsulem.

3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2, może być złożone konsulowi za pośrednictwem wojewody.

2. Dokumenty sporządzone w języku obcym należy złożyć wraz z ich tłumaczeniem na język polski, sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: M. Biernacki

Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dnia 8 marca 2001 r. (poz. 260)

WZÓR WNIOSKU O UZNANIE ZA REPATRIANTA

OBJAŚNIENIE

dla wypełniającego wniosek

1. Przed udzieleniem odpowiedzi należy dokładnie zapoznać się z treścią poszczególnych rubryk wniosku.

2. Odpowiedzi należy udzielić na wszystkie pytania. Jeżeli pytanie nie dotyczy osoby wypełniającej wniosek lub odnosi się do okresu, w którym osoba była małoletnia, bądź nie dotyczy jej z innych powodów, w odpowiedzi należy wpisać wyrazy „nie dotyczy".

3. Wniosek należy wypełnić czytelnie – pismem naśladującym druk, dokładnie i podpisać.

4. W punkcie I. 2 – dotyczącym rodziców – wnioskodawca podaje wymagane informacje niezależnie od faktu, czy osoby te żyją, czy też nie.