REKLAMA
Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 5 poz. 49
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 4 stycznia 2001 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego i kształcenia ogólnego
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320) zarządza się, co następuje:
1) w § 1 w ust. 1 w pkt 2 dodaje się lit. c) w brzmieniu:
„c) uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym w sześcioletnich szkołach podstawowych i gimnazjach, stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia.";
2) w § 3 skreśla się wyrazy „umiarkowanym, znacznym i";
3) dodaje się załącznik nr 4 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Minister Edukacji Narodowej: E. Wittbrodt
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej
z dnia 4 stycznia 2001 r. (poz. 49)
PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO UCZNIÓW Z UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM W STOPNIU UMIARKOWANYM l ZNACZNYM W SZEŚCIOLETNICH SZKOŁACH PODSTAWOWYCH l GIMNAZJACH
A. Wskazania ogólne
1. Edukacja dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym polega na integralnej realizacji funkcji wychowawczej, dydaktycznej i opiekuńczej szkoły z uwzględnieniem specyficznych form i metod pracy oraz zasad nauczania, opisanych przez współczesne nauki pedagogiczne.
2. Specyfika kształcenia dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym polega na wychowaniu i nauczaniu całościowym, zintegrowanym, opartym na wielo-zmysłowym poznawaniu otaczającego świata – w całym procesie edukacji. W stosunku do wielu uczniów, zwłaszcza z upośledzeniem umysłowym w stopniu znacznym, przez cały okres ich pobytu w szkole podstawowej, a następnie w gimnazjum, działania edukacyjne mogą nie wykraczać poza pewien obszar, zaspokajając specyficzne potrzeby edukacyjne tych uczniów. Należy uznać prawo osób niepełnosprawnych do rozwoju we własnym tempie i uwzględniać to prawo podczas ustalania kierunków pracy.
Z opisanego wyżej powodu podstawa programowa nie przypisuje kolejnym etapom edukacyjnym w szkole podstawowej i gimnazjum odrębnych celów i nie wyróżnia dla nich odrębnych zadań ani treści.
3. Działalność edukacyjna szkoły (dydaktyczna, wychowawcza i rewalidacyjna) opiera się na indywidualnych programach edukacyjnych, ustalonych dla każdego ucznia na podstawie wielospecjalistycznej oceny poziomu jego funkcjonowania, i zawierających realne, szczegółowe cele, zadania i treści, mieszczące się w strefie najbliższego rozwoju ucznia. Powinny one pozostawać w zbieżności z celami, zadaniami i treściami niniejszej podstawy programowej.
4. Indywidualne programy edukacyjne powinny być opracowywane przez zespół nauczycieli i specjalistów pracujących z uczniem. Do zadań członków tego zespołu należy:
a) ustalanie dla każdego ucznia w określonych odstępach czasu, nie rzadziej jednak niż raz w roku, oceny poziomu funkcjonowania (do rejestrowania oceny zmian w funkcjonowaniu ucznia mogą być stosowane różne dokumenty, opisane w literaturze pedagogicznej lub wypracowane w danej placówce – dokumentacja ma charakter ciągły, obejmujący cały czas pobytu ucznia w szkole),
b) programowanie aktywności indywidualnej i zespołowej uczniów z równoczesnym zaangażowaniem sfery umysłowej, emocjonalno-motywacyjnej i działaniowej,
c) programowanie zintegrowanych oddziaływań rewalidacyjnych wspierających rozwój ucznia.
5. Nauczyciele powinni prowadzić zajęcia edukacyjne, organizując uczniów w zespoły edukacyjno-terapeutyczne (zwane w ramowych planach nauczania klasami), zachowując ciągłość nauczania i dostosowując czas zajęć i przerw do potrzeb i możliwości psychofizycznych uczniów. O doborze uczniów do zespołów decydują głównie ich potrzeby edukacyjne i możliwości psychofizyczne, w mniejszym stopniu wiek i lata nauki.
6. W miarę zmian zachodzących w rozwoju uczniów, w wyniku rozbudzenia zainteresowań i ujawnienia zdolności, możliwe jest na każdym etapie edukacyjnym wyodrębnienie dla celów organizacyjno-metodycznych zajęć edukacyjnych:
a) funkcjonowanie w środowisku,
b) muzyka z rytmiką,
c) plastyka,
d) technika,
e) wychowanie fizyczne,
f) religia/etyka.
W kształceniu tym wskazana jest pełna korelacja treści nauczania i wychowania.
7. Nawet niewielkie postępy ucznia powinny być wzmacniane pozytywnie, natomiast brak postępów nie podlega wartościowaniu negatywnemu.
8. Wskazane jest nawiązanie współpracy z rodziną ucznia, włączanie jej w tworzenie planu rewalidacji, a także w miarę możliwości w realizowanie pewnych jego elementów w domu rodzinnym ucznia. Konieczna jest też taka organizacja działalności rewalidacyjnej szkoły, która przygotuje środowisko do przyjęcia ucznia, jego zaakceptowania i udzielania mu pomocy.
9. Pożądany jest udział rodziców (opiekunów) w konsultacjach dotyczących postępów i trudności ucznia, wspieranie przez szkołę ich wysiłków w pracy z dzieckiem (zgodnie ze specyfiką rodziny, wyznawanymi przez nią wartościami, kultywowaną tradycją).
B. Cele edukacyjne
Celem edukacji uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym jest rozwijanie autonomii ucznia niepełnosprawnego, jego personalizacja oraz socjalizacja, a w szczególności wyposażenie go – w ramach posiadanych przez niego realnych możliwości – w takie umiejętności i wiadomości, aby:
a) mógł porozumiewać się z otoczeniem w najpełniejszy sposób, werbalnie lub pozawerbalnie,
b) zdobył maksymalną niezależność życiową w zakresie zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych,
c) był zaradny w życiu codziennym, adekwatnie do indywidualnego poziomu sprawności i umiejętności, oraz miał poczucie sprawczości,
d) mógł uczestniczyć w różnych formach życia społecznego na równi z innymi członkami danej zbiorowości, znając i przestrzegając ogólnie przyjęte normy współżycia, zachowując prawo do swojej inności.
C. Zadania szkoły
1. Tworzenie właściwych warunków, niezbędnych do zapewnienia uczniowi komfortu psychicznego, poczucia bezpieczeństwa i akceptacji, nawiązanie pozytywnego kontaktu emocjonalnego nauczyciela z uczniem.
2. Wypracowywanie sposobów dokonywania oceny aktualnego funkcjonowania ucznia i na jej podstawie wytyczanie bądź korygowanie indywidualnego programu edukacyjnego.
3. Rozwijanie u ucznia motywacji do porozumiewania się z drugą osobą (rówieśnikiem, dorosłym), komunikowania potrzeb i stanów emocjonalnych.
4. Tworzenie sytuacji edukacyjnych i wykorzystywanie sytuacji życiowych do rozwijania umiejętności komunikacyjnych uczniów, w tym także umiejętności czytania i pisania, jak również elementarnych umiejętności matematycznych.
5. Wdrażanie do samodzielnego wykonywania czynności związanych z samoobsługą, budzenie chęci pomocy innym, umożliwianie doznawania satysfakcji z osiąganej niezależności.
6. Konstruowanie sytuacji wychowawczych umożliwiających doświadczanie relacji społecznych, przygotowanie do pełnienia ról społecznych, wzmacnianie pozytywnych przeżyć związanych z pełnionymi rolami.
7. Uczenie zasad współistnienia społecznego (pomoc sąsiedzka i inne zachowania prospołeczne, poszanowanie godności osobistej drugiego człowieka, uprzejmość, życzliwość i inne).
8. Kształtowanie umiejętności radzenia sobie w różnych sytuacjach społecznych, uczenie umiejętności rozwiązywania sytuacji konfliktowych.
9. Uczenie umiejętności kierowania swoim postępowaniem, rozwijanie umiejętności dokonywania wyboru i poczucia odpowiedzialności za własne decyzje, uczenie obowiązkowości i kształtowanie niezależności uczuciowej.
10. Stwarzanie sytuacji sprzyjających poznawaniu otoczenia, w którym przebywa uczeń – instytucji i obiektów, z których będzie w przyszłości korzystał.
11. Umożliwianie uczniowi udziału w różnorodnych wydarzeniach społecznych i kulturalnych w roli odbiorcy i twórcy kultury, uczenie przy tym wyrażania swoich przeżyć i emocji.
12. Przybliżanie tradycji i obyczajów lokalnych, narodowych, rozbudzanie poczucia przynależności do społeczności lokalnej, regionu, kraju.
13. Umożliwianie poznawania środowiska przyrodniczego, budzenie zainteresowania i szacunku dla otaczającej przyrody, wychowanie do życia w harmonii z przyrodą.
14. Wspieranie rozwoju sprawności psychofizycznej uczniów, prowadzenie zajęć niezbędnych do rozwoju psychoruchowego,
15. Organizowanie warunków do uprawiania przez uczniów różnych dyscyplin sportowych, udziału w zawodach sportowych, turystyce i krajoznawstwie.
16. Stwarzanie warunków do zdobywania umiejętności technicznych i wykorzystywania ich w różnych sytuacjach życiowych. Umożliwianie korzystania z urządzeń technicznych, ułatwiających funkcjonowanie w życiu.
17. Zapewnienie uczniowi udziału w różnorodnych zajęciach rewalidacyjnych wspierających rozwój, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w wielospecjalistycznej ocenie jego rozwoju.
D. Treści nauczania
Treści nauczania i wychowania w kształceniu uczniów z upośledzeniem umysłowym powinny być podporządkowane indywidualnemu programowi edukacyjnemu. Przy realizacji treści należy wykorzystać wszystkie możliwości, jakie stwarza określone środowisko społeczno-kulturowe ucznia oraz baza dydaktyczna szkoły. Zakres treści ulega poszerzaniu w miarę nabywania przez uczniów wiadomości, umiejętności i sprawności.
1. Umiejętność samoobsługi:
a) kształtowanie sprawności niezbędnych w codziennym życiu, dotyczących ubierania się, jedzenia, higieny osobistej, czynności fizjologicznych, ochrony organizmu przed szkodliwymi czynnikami,
b) kształtowanie nawyków i postaw ogólnie akceptowanych w tym zakresie.
2. Dbałość o zdrowie:
a) przyjmowanie prawidłowej pozycji ciała przy nauce,
b) utrwalanie podstawowych nawyków higienicznych i żywieniowych,
c) unikanie czynników szkodliwych dla zdrowia,
d) korzystanie z pomocy medycznej.
3. Umiejętność porozumiewania się z otoczeniem, w tym:
a) wykorzystywanie komunikatów pozawerbalnych,
b) poznawanie wspierających bądź alternatywnych metod komunikacji (w stosunku do uczniów/napotykających trudności w słownym porozumiewaniu się),
c) doskonalenie języka,
d) doskonalenie wymowy.
4. Rozwijanie percepcji wzrokowej i spostrzegania:
a) w toku obserwacji rzeczywistości i na obrazkach,
b) poprzez manipulowanie przedmiotami i porządkowanie przedmiotów,
c) poprzez wyszukiwanie różnic i podobieństw oraz zauważanie zmian w otoczeniu.
5. Rozwijanie percepcji słuchowej poprzez:
a) ćwiczenia wrażliwości słuchowej,
b) ćwiczenia rytmiczne,
c) ćwiczenia słuchu fonematycznego,
d) analizę i syntezę słuchową.
6. Ćwiczenia pamięci – dotykowej, ruchowej, słownej i innej.
7. Czytanie i pisanie, poprzedzone starannym przygotowaniem:
a) usprawnianie analizatora wzrokowego i słuchowego,
b) rozwijanie orientacji przestrzennej,
c) rozwijanie sprawności manualnej i grafomotorycznej,
d) rozwijanie lateralizacji,
e) rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej,
f) inne wskazane usprawnienia.
(Biorąc pod uwagę indywidualne uwarunkowania uczniów, którzy nie posiądą umiejętności pisania ręcznego – w miarę możliwości – należy przygotować ich do posługiwania się maszyną do pisania bądź komputerem.)
8. Elementarne umiejętności matematyczne:
a) porównywanie,
b) odwzorowywanie,
c) porządkowanie zbiorów przedmiotów,
d) liczenie, posługiwanie się pieniędzmi,
e) mierzenie długości, objętości, ciężaru, czasu – z zastosowaniem prostych przyrządów pomiarowych.
9. Poznawanie najbliższego otoczenia:
a) szkoły,
b) instytucji, urzędów,
c) placówek kulturalnych,
d) sklepów, punktów usługowych.
10. Poznawanie najbliższego środowiska społeczno-kulturowego:
a) aktywne uczestniczenie w różnych formach życia społecznego, kulturalnego i religijnego,
b) przygotowanie ucznia do pełnienia różnorodnych ról społecznych (w tym roli dorosłej kobiety i mężczyzny),
c) wdrażanie do kulturalnego, społecznie akceptowanego sposobu bycia.
11. Twórczość artystyczna:
a) kontakt z dziełami muzycznymi, plastycznymi, filmowymi, teatralnymi,
b) aktywność muzyczna, plastyczna, parateatralna, taneczna,
c) umiejętne stosowanie różnorodnych środków artystycznego wyrazu,
d) rozwijanie specjalnych uzdolnień i zainteresowań kulturalnych.
12. Poznawanie przyrody:
a) zapoznawanie z różnorodnymi środowiskami naturalnymi,
b) prowadzenie hodowli i upraw,
c) kształtowanie postaw proekologicznych w kontaktach z przyrodą.
13. Zajęcia ruchowe:
a) zabawy i gry ruchowe służące rozwijaniu sprawności psychofizycznej,
b) ćwiczenia gimnastyczne i korekcyjne niezbędne do rozwoju psychoruchowego,
c) udział w zawodach sportowych, turystyce i krajoznawstwie,
d) wykorzystywanie nabytych umiejętności ruchowych w życiu codziennym,
e) przygotowanie do aktywnego spędzania wolnego czasu.
14. Kształcenie techniczne:
a) poznawanie materiałów i produktów codziennego użytku, ich właściwości i zastosowań,
b) korzystanie z prostych narzędzi,
c) korzystanie z urządzeń socjalnych i technicznych powszechnego użytku, zgodnie z ich przeznaczeniem,
d) kształtowanie zachowań proekologicznych w trakcie posługiwania się narzędziami, korzystania z urządzeń socjalnych i technicznych.
15. Zajęcia rewalidacyjne.
Prowadzone są na wszystkich etapach kształcenia, wspomagają rozwój ucznia. Mogą mieć charakter korekcyjny, kompensacyjny, usprawniający, stymulujący, rozwijający – w zależności od indywidualnych potrzeb poszczególnych uczniów.
[1] Rozporządzenie wchodzi w życie 1 lutego 2001 r.
- Data ogłoszenia: 2001-01-24
- Data wejścia w życie: 2001-02-01
- Data obowiązywania: 2001-02-01
- Dokument traci ważność: 2001-09-01
REKLAMA
Dziennik Ustaw
REKLAMA
REKLAMA