Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 1 poz. 1

Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 22 stycznia 2000 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 15, poz. 179) zarządza się, co następuje:

2. Za wypadek konsumencki nie uznaje się:

1) wypadków przy pracy,

2) wypadków komunikacyjnych,

3) umyślnych samookaleczeń, samobójstw lub prób samobójczych,

4) przypadków napaści fizycznej innych osób.

3. Wypadkiem konsumenckim jest również pogryzienie lub ukąszenie przez zwierzęta i owady.

1) Administrator Systemu,

2) wybrane placówki zakładów opieki zdrowotnej, zwane dalej „placówkami”, zbierające dane na temat wypadków konsumenckich,

3) osoby zbierające dane, wyznaczone przez placówki, o których mowa w pkt 2, zwane dalej „ankieterami”.

2. Administratora Systemu powołuje i odwołuje organ nadzoru, w porozumieniu z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, spośród osób z wyższym wykształceniem i co najmniej pięcioletnią praktyką zawodową na stanowiskach w administracji rządowej, związanych z ochroną zdrowia i konsumenta.

3. Administrator Systemu działa w strukturach organizacyjnych Ministerstwa Zdrowia.

1) wybór placówek, w których są zbierane dane do Systemu Monitorowania,

2) zawieranie umów z placówkami w sprawie zbierania danych,

3) opracowywanie instrukcji dotyczących wypełniania kwestionariuszy wywiadów przez ankieterów,

4) zapewnianie sprawności i jednolitości działania Systemu Monitorowania,

5) zbieranie danych o wypadkach konsumenckich, utrwalanie ich, przechowywanie, opracowywanie, udostępnianie oraz przekazywanie informacji na ten temat.

2. Administrator Systemu raz na kwartał sporządza opracowanie zbiorcze danych o wypadkach konsumenckich, zawierające ich analizę i wnioski dotyczące przeciwdziałania tym wypadkom, i przekazuje je organowi nadzoru oraz Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po kwartale, za który sporządzono opracowanie.

3. Administrator Systemu sporządza roczny zbiorczy raport na temat wypadków konsumenckich i składa go organowi nadzoru oraz Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego.

2. Wyboru, o którym mowa w ust. 1, Administrator Systemu dokonuje, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, w porozumieniu z właściwymi wojewodami.

2. Placówki gromadzą kwestionariusze wywiadu i przekazują je Administratorowi Systemu co najmniej raz na kwartał.

3. Zbieranie danych oraz ich przekazywanie powinno być – w miarę możliwości – dokonywane przy wykorzystaniu stosowania systemów informatycznych.

4. Dane powinny być kodowane przy użyciu kodów i klasyfikacji określonych w odrębnych przepisach.

5. Administrator Systemu analizuje kwestionariusze wywiadu i jeżeli okoliczności wypadku konsumenckiego wskazują, że niezbędne jest niezwłoczne podjęcie środków w celu usunięcia związanych z produktem zagrożeń bezpieczeństwa, przekazuje dane na temat wypadku wraz ze wskazaniem działań, jakie należałoby podjąć w tym celu, organom, o których mowa w § 6 ust. 2, nie później niż w ciągu 48 godzin od ich uzyskania; wzór formularza przekazywania danych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 20 grudnia 2000 r. (poz. 1)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2

Objaśnienia do kwestionariusza wywiadu

1. Wywiad przeprowadza się jedynie w przypadku powstania szkody w wyniku wypadku konsumenckiego. Za poszkodowanego uważa się konsumenta, który uległ takiemu wypadkowi.

Do wypadków konsumenckich zaliczamy każde zdarzenie zachodzące w związku z używaniem przez konsumentów produktów w domu lub jego najbliższym otoczeniu lub w czasie wolnym od pracy, którego następstwem jest zgon lub uraz wymagający udzielenia pomocy lekarskiej, w szczególności zatrucie dzieci w wyniku spożycia leków lub innych substancji chemicznych. Wypadkiem konsumenckim jest również pogryzienie lub ukąszenie poszkodowanego przez zwierzęta i owady.

Takim wypadkiem jest w szczególności wypadek:

1) w domu poszkodowanego lub należącym do innej osoby oraz w bezpośredniej bliskości domu (korytarz, schody, schody zewnętrzne, winda, piwnica, podwórko przed blokiem, ogródek itp.);

2) poza domem:

a) na ulicy,

b) wewnątrz środków komunikacji publicznej,

c) w szkole,

d) w placówkach handlowych, urzędach, obiektach sportu i rekreacji itp.

Do wypadków konsumenckich nie zaliczamy:

1) wypadków przy pracy,

2) wypadków komunikacyjnych,

3) umyślnych samookaleczeń, samobójstw lub prób samobójczych,

4) przypadków napaści fizycznej innych osób.

W razie wątpliwości co do zakwalifikowania zdarzenia jako wypadku konsumenckiego, o zakwalifikowaniu decyduje ankieter, kierując się zasadami i celami badania.

2. Respondentem (osobą ankietowana, udzielającą wywiadu) może być poszkodowany lub świadkowie wypadku konsumenckiego: członkowie rodziny, znajomi, inne osoby.

3. Ankieter wypełnia lewą kolumnę kwestionariusza (do pionowej kreski). Prawą kolumnę wypełnia (koduje) organizator badania, a następnie zakodowane informacje wprowadza do komputera.

4. Datę wypadku konsumenckiego wpisuje się cyframi arabskimi w kolejności: dzień, miesiąc, rok, godzina, np.:

W taki sam sposób wpisuje się datę urodzenia poszkodowanego.

5. W przypadku występowania w pytaniach tzw. „okienek", odpowiedzi respondentów notuje się, wpisując w odpowiednim okienku znak „X", np.:

„ 2. Wewnątrz jakiego budynku /w bezpośredniej bliskości/ miał miejsce wypadek konsumencki?

6. Przy pytaniu nr 9:

1) bezpośrednio po wypadku konsumenckim ankieter zaznacza właściwą odpowiedź w pierwszej kolumnie;

2) w przypadku hospitalizowania poszkodowanego wpisywana jest ilość dni hospitalizacji;

3) w drugiej kolumnie zaznaczona zostaje decyzja dotycząca dalszych losów poszkodowanego po okresie hospitalizacji.

7. W razie zaistnienia wątpliwości dotyczących wypełniania kwestionariusza należy się zwrócić do Administratora Systemu.