Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 107 poz. 1146

Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152 i Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. N r 60, poz. 636 i Nr 64, poz. 729 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 60, poz. 698 i Nr 94, poz. 1037) oraz art. 45 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116, z 1999 r. Nr 45, poz. 439, Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700, Nr 70, poz. 777, Nr 72, poz. 802, Nr 109, poz. 1236 i Nr 110, poz. 1255 i 1256 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 18, poz. 230 i Nr 95, poz. 1041) zarządza się, co następuje:

2. Dane, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5, nanoszone są za pomocą pieczęci.

1) dane dotyczące świadczeniodawcy lub jego komórki organizacyjnej, jeżeli świadczeniodawca posiada wyodrębnione komórki organizacyjne, w których jest wystawiana recepta:

a) nazwę,

b) adres,

c) numer telefonu,

d) identyfikator zawierający jeden lub dwa człony rozdzielone znakiem „-":

– człon pierwszy stanowi część l resortowego kodu identyfikacyjnego świadczeniodawcy, o którym mowa w art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz.110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935 oraz z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489 i Nr 84, poz. 948); jeżeli kod nie został nadany, wykorzystuje się 9 pierwszych cyfr numeru identyfikacyjnego REGON świadczeniodawcy,

– człon drugi stanowi część VII resortowego kodu identyfikacyjnego świadczeniodawcy; jeżeli kod nie został nadany, zamiast tej części kodu mogą być podane inne, uzgodnione z Kasą Chorych, trzy cyfry,

2) dane dotyczące pacjenta:

a) imię (imiona) i nazwisko,

b) adres zamieszkania,

c) wiek – w przypadku pacjenta do lat 18,

d) identyfikator Kasy Chorych, w której ubezpieczony jest pacjent, określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia, a jeżeli pacjent nie jest ubezpieczony – znak „X",

e) kod uprawnień dodatkowych pacjenta, określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia, a jeżeli pacjentowi nie przysługują te uprawnienia – znak „X",

f) kod uprawnień dla pacjenta z chorobą określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, zwanej dalej „ustawą o puz" – w postaci znaku „P", a jeżeli pacjentowi nie przysługują te uprawnienia – znak „X",

3) treść recepty określoną w § 5,

4) datę wystawienia recepty,

5) dane dotyczące osoby wystawiającej receptę, w tym co najmniej:

a) imię i nazwisko,

b) numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 56 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636 i Nr 110 poz.1256 oraz z 2000 r. Nr 53, poz. 633), jeżeli został nadany,

c) numer prawa wykonywania zawodu, pod którym lekarz lub lekarz stomatolog zostali wpisani do rejestru prowadzonego na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza, jeżeli numer, o którym mowa pod lit. b), nie został nadany.

2. Na recepcie, o której mowa w ust. 1, może być umieszczony dodatkowo:

1) numer potwierdzający identyfikację pacjenta, określony w odrębnych przepisach,

2) numer recepty nadawany przez Kasę Chorych, zgodnie z § 8 ust. 2 lub § 10 ust. 1, którego sposób budowy określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

3. Jeżeli recepta jest wystawiana przez lekarza lub lekarza stomatologa nie będącego lekarzem ubezpieczenia zdrowotnego, który zawarł z Kasą Chorych umowę upoważniającą do wystawiania recept na refundowane leki i materiały medyczne, zamiast danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na recepcie umieszcza się imię, nazwisko, adres i numer telefonu lekarza oraz nadany przez tę Kasę dziewięciocyfrowy numer, na który składają się:

1) dwie pierwsze cyfry o wartości „98",

2) dwie następne cyfry będące identyfikatorem Kasy Chorych, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit.d),

3) pięć pozostałych cyfr będących numerem nadawanym przez Kasę Chorych.

4. Jeżeli osoba wystawiająca receptę wystawia ją dla siebie albo dla małżonka, zstępnych lub wstępnych w linii prostej, w części recepty przeznaczonej na wpisanie danych dotyczących pacjenta wpisuje dodatkowo odpowiednią adnotację: „pro autore" lub „pro familiae". Na recepcie wystawianej „pro autore" dane dotyczące pacjenta, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą nie zawierać elementów, które występują na pieczęci lekarskiej.

5. Dane, o których mowa w ust. 1, mogą być dodatkowo przedstawione na recepcie techniką służącą do ich automatycznego odczytu, a w szczególności w postaci jedno- lub dwuwymiarowych kodów kreskowych. Sposób przedstawiania danych w postaci kodu kreskowego określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

6. Dane, o których mowa w ust. 2, jeżeli występują na recepcie, muszą być dodatkowo przedstawione techniką służącą do ich automatycznego odczytu, a w szczególności w postaci jedno- lub dwuwymiarowych kodów kreskowych.

2. Jeżeli osoba wystawiająca receptę, posiadająca uprawnienia do wystawiania recept na refundowane leki i materiały medyczne, korzysta z druku recepty, o którym mowa w § 8 ust. 1, lub kuponu książeczki usług medycznych, o którym mowa w § 9 ust. 1, do przepisania leku lub materiału medycznego nie podlegającego refundacji dodatkowo wpisuje na recepcie dane określone w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. d)–f) lub w ich miejsce znak „X".

3. Jeżeli osoba wystawiająca receptę, nie posiadająca uprawnień do wystawiania recept na refundowane leki i materiały medyczne, wykorzystuje druk recepty, o którym mowa w § 8 ust. 1, lub kupon książeczki usług medycznych, o którym mowa w § 9 ust. 1, w miejsce danych określonych w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. d)–f) wpisuje znak „X", niezależnie od uprawnień pacjenta.

4. Recepta, na której przepisano tylko leki i materiały medyczne nie podlegające refundacji, nie musi odpowiadać wzorowi, o którym mowa w § 8 ust. 1. Jednak wymiary recepty nie mogą być mniejsze niż 98 mm (szerokość) i 148 mm (długość), a przed treścią recepty musi wystąpić adnotacja „Rp."

1) międzynarodową lub własną nazwę leku lub materiału medycznego,

2) postać, w jakiej lek ma być wydany, w przypadku gdy lek jest zarejestrowany w więcej niż jednej postaci,

3) dawkę – w przypadku gdy lek jest zarejestrowany w więcej niż jednej dawce,

4) ilość leku lub materiału medycznego, a w przypadku leku recepturowego – nazwę i ilość surowców farmaceutycznych, które mają być użyte do jego sporządzenia, zapisane w sposób określony w § 6,

5) sposób dawkowania, który określa się przez podanie dawki jednorazowej, częstości podawania i czasu stosowania, w przypadku:

a) przepisania leku refundowanego w ilości określonej w § 7 ust. 1 pkt 1 lit.b),

b) przepisania leku zawierającego w swoim składzie substancję bardzo silnie działającą, środek odurzający lub substancję psychotropową; w przypadku przepisania leku silnie działającego, zamiast sposobu dawkowania można stosować adnotację „wiadomo".

2. Jeżeli przepisana dawka jednorazowa lub dzienna leku zawierającego w swoim składzie substancję bardzo silnie działającą, silnie działającą, środek odurzający lub substancję psychotropową przekracza dawkę maksymalną, osoba wystawiająca receptę jest obowiązana obok przepisanej dawki postawić wykrzyknik, zapisać ją słownie oraz umieścić swój podpis.

3. Treść recepty, oprócz danych określonych w ust. 1, może również zawierać:

1) polecenie pilnej realizacji przez zamieszczenie adnotacji „Cito" lub innej równoznacznej,

2) zastrzeżenie o konieczności wydania pacjentowi wyłącznie określonego leku przez zamieszczenie adnotacji „nie zamieniać".

1) opakowań oznaczanych adnotacją „op." lub „Ig." lub

2) jednostek dawkowania oznaczanych odpowiednią adnotacją, w szczególności „tabl.", „kaps.", „amp."

2. Ilość surowca farmaceutycznego przeznaczonego do sporządzenia leku recepturowego określa się cyframi arabskimi, wagowo, w systemie metrycznym lub wykorzystując jednostki międzynarodowe, z tym że:

1) ilość surowca płynnego można podawać w kroplach,

2) ilość surowca będącego środkiem obojętnym, przeznaczonym do nadania odpowiedniej postaci leku, można oznaczać wyrazami „ilość odpowiednia", „quantum satis" lub „q.s."

1) leku refundowanego:

a) nie przekraczającą zawartości dwóch opakowań określonych w wykazach leków refundowanych, o których mowa w art. 37 ust. 5 pkt 1 ustawy o puz,

b) przekraczającą zawartość dwóch opakowań określonych w wykazach leków, o których mowa pod lit. a), niezbędną pacjentowi na maksymalnie trzymiesięczne stosowanie, pod warunkiem podania na recepcie sposobu dawkowania i określenia ilości przepisanego leku w jednostkach dawkowania,

2) doustnego środka antykoncepcyjnego – niezbędną na sześciomiesięczne stosowanie,

3) artykułu sanitarnego – niezbędną na jednomiesięczne stosowanie,

4) strzykawek do insuliny wraz z igłami – do 100 sztuk,

5) pasków diagnostycznych – do 100 sztuk.

2. Na jednej recepcie można przepisać podwójną ilość leku recepturowego, jeżeli zostanie zachowana jego trwałość w okresie stosowania.

2. W przypadku wprowadzenia przez Kasę Chorych druków recept z nadrukowanym numerem recepty, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 2, Kasa Chorych:

1) wydaje te druki odpłatnie świadczeniodawcom lub osobom wystawiającym recepty, przy czym opłata obejmuje tylko koszt wytworzenia druków bez kosztów naniesienia numerów i dystrybucji, lub

2) przydziela im zakresy liczb mających służyć jako numery recept.

3. Druki recept lub zakresy liczb przydzielone zgodnie z ust. 2 mogą być wykorzystywane tylko przez świadczeniodawców lub osoby wystawiające recepty, którym te druki lub zakresy liczb przydzielono.

4. W druki recept zgodne z wzorem, o którym mowa w ust. 1, nie zawierające numerów recepty, świadczeniodawcy lub osoby wystawiające recepty zaopatrują się we własnym zakresie.

5. Recepty, o których mowa w ust. 4, mogą być drukowane za pomocą urządzeń informatycznych w trakcie ich wystawiania. W taki sam sposób mogą być drukowane recepty z numerem recepty w przypadku określonym w ust. 2 pkt 2.

2. Jeżeli pacjent przedstawia kartę ubezpieczenia w postaci karty z układem elektronicznym, recepty mogą być wystawiane na drukach recept zgodnych z wzorem kuponu książeczki usług medycznych, jeżeli umieszczany jest na nich numer potwierdzający identyfikację pacjenta, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 1.

3. Rubryki na kuponie książeczki usług medycznych przeznaczone do naniesienia danych wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. d)–f) określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

2. Recepty, o których mowa w ust. 1, wystawiane są z kopią, która pozostaje u świadczeniodawcy lub osoby wystawiającej receptę.

2. Na receptach, o których mowa w § 9, można przepisać do pięciu leków gotowych lub materiałów medycznych albo jeden lek recepturowy.

2. W razie zniszczenia, utraty lub kradzieży druków recept, o których mowa w § 8 ust. 2 lub § 10, świadczeniodawca lub osoba wystawiająca receptę są obowiązani niezwłocznie powiadomić o tym fakcie, jego okolicznościach i numerach druków recept Kasę Chorych, która je wydała.

3. W sytuacji określonej w ust. 2 Kasa Chorych niezwłocznie podejmuje działania, aby przekazać w formie elektronicznej numery skradzionych recept wszystkim aptekom.

2. Potwierdzenie realizacji recepty dokonywane jest na recepcie i polega na umieszczeniu na niej:

1) nazwy i adresu apteki,

2) daty realizacji recepty,

3) kolejnego w danym dniu i w danej aptece numeru realizowanej recepty,

4) imienia i nazwiska osoby wydającej lek,

5) odręcznego podpisu osoby wydającej lek.

3. Otaksowanie recepty polega na czytelnym naniesieniu na recepcie lub na odrębnym dokumencie przechowywanym łącznie z receptą lub receptami, których dotyczy, następujących danych dotyczących każdego z różnych opakowań wydanych leków i materiałów medycznych:

1) nazwy leku, jego postaci i dawki, albo nazwy materiału medycznego,

2) wielkości opakowania,

3) liczby wydanych opakowań,

4) wartości wydanych opakowań,

5) rodzaju odpłatności,

6) wysokości limitu ceny dla wydanej ilości refundowanego leku lub materiału medycznego,

7) opłaty wnoszonej przez pacjenta,

8) kwoty podlegającej refundacji.

4. Jeżeli otaksowanie zostało dokonane na odrębnym dokumencie, oprócz danych, o których mowa w ust. 3, dla każdego leku i materiału medycznego umieszcza się datę realizacji i nadany w aptece numer zrealizowanej recepty, na podstawie której wydano lek lub materiał medyczny, oraz, jeżeli występuje na recepcie, numer potwierdzający identyfikację pacjenta lub numer recepty, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 2.

2. W celu wydania leków lub materiałów medycznych osoba wydająca lek może uzupełnić na podstawie odpowiednich dokumentów przedstawionych przez osobę realizującą receptę następujące dane;

1) wiek pacjenta,

2) identyfikator Kasy Chorych, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. d),

3) kod uprawnień dodatkowych pacjenta, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. e).

3. W przypadku braku kodu uprawnień związanego z chorobami, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. f), osoba wydająca lek wpisuje znak „X".

4. Jeżeli nieprawidłowo wpisano ilość leku lub sposób dawkowania, lek wydaje się w ilości:

1) jednego opakowania określonego w wykazach leków refundowanych – w przypadku leku refundowanego,

2) jednego najmniejszego opakowania określonego w urzędowym wykazie środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, dopuszczonych do obrotu w kraju – w przypadku leku nie podlegającego refundacji.

5. W przypadkach, o których mowa w ust. 2–4, osoba wydająca lek po uzupełnieniu odpowiednich danych umieszcza na awersie recepty swój podpis.

6. Recepty, o których mowa w ust. 2–4, są przechowywane w odrębnym zbiorze recept uporządkowanym według takich samych zasad jak pozostałe recepty.

2. Termin realizacji recepty na antybiotyki oraz recepty wystawionej w ramach pomocy doraźnej nie może przekroczyć 7 dni od daty jej wystawienia.

3. Termin realizacji recepty na leki sprowadzane z zagranicy dla użytkowników indywidualnych na zasadach określonych w odrębnych przepisach nie może przekroczyć 60 dni od daty jej wystawienia.

2. Jeżeli ilość przepisanego leku jest podana w jednostkach dawkowania, to wydaje się zestaw jak największych opakowań leku dających ilość leku nie większą niż przepisaną przez osobę wystawiającą receptę.

3. Lek refundowany może być wydawany wyłącznie w dawkach określonych na recepcie.

1) opłatę równą cenie leku, jeżeli cena za tę ilość jest niższa od opłaty ryczałtowej,

2) opłatę ryczałtową, jeżeli cena za tę ilość leku jest wyższa od opłaty ryczałtowej.

2. Jeżeli recepta jest wydawana pacjentowi z kopią przez osobę wystawiającą receptę, w aptece pozostaje jej oryginał.

2. Dla celów kontroli przez Inspekcję Farmaceutyczną lub Kasę Chorych recepty przechowywane są w aptece przez okres 5 lat, licząc od końca roku, w którym zostały zrealizowane.

2. Kontrola zmierza w szczególności do ustalenia prawidłowości:

1) ilości przepisywanych leków i materiałów medycznych,

2) zgodności zapisów na receptach z prowadzoną dokumentacją medyczną,

3) wyceny recept, w tym również naliczenia kwot podlegających refundacji,

4) ilości wydawanych leków i materiałów medycznych, w tym również wielkości wydawanych opakowań,

5) terminów realizacji recept.

2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:

1) oznaczenie podmiotu kontrolującego,

2) oznaczenie podmiotu kontrolowanego,

3) zakres i cel kontroli,

4) podstawę prawną kontroli,

5) imiona i nazwiska osób kontrolujących,

6) datę wystawienia upoważnienia,

7) datę ważności upoważnienia,

8) podpis oraz imienną pieczęć podmiotu kontrolującego.

1) zakładzie opieki zdrowotnej – w obecności jego kierownika lub upoważnionej przez niego osoby wystawiającej recepty,

2) miejscu wykonywania zawodu medycznego w ramach indywidualnej praktyki, indywidualnej specjalistycznej praktyki lub grupowej praktyki lekarskiej – w obecności osoby wystawiającej recepty,

3) miejscu wykonywania zawodu medycznego przez lekarza lub lekarza stomatologa, który zawarł z Kasą Chorych umowę upoważniającą do wystawiania recept na refundowane leki i materiały medyczne – w jego obecności,

4) miejscu ustalonym przez Kasę Chorych w przypadku lekarza lub lekarza stomatologa, który zawarł z Kasą Chorych umowę upoważniającą do wystawiania recept na refundowane leki i materiały medyczne, a który nie ma ustalonego miejsca wykonywania zawodu medycznego – w jego obecności,

5) aptece – w obecności jej kierownika lub upoważnionej przez niego osoby posiadającej prawo samodzielnego wykonywania zawodu aptekarza,

6) miejscu ustalonym przez Kasę Chorych zgodnie z § 26.

2. Wydanie recept, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić nie wcześniej niż 30 dni od dnia ich realizacji, na podstawie pisemnego potwierdzenia przejęcia podpisanego przez upoważnionych przedstawicieli Kasy Chorych i apteki, wyszczególniającego ilość i rodzaj tych recept.

1) udostępnia – do wglądu oraz sporządzania notatek, odpisów lub kserokopii – recepty oraz inne dokumenty związane z ich wystawianiem, realizacją, przechowywaniem i refundacją,

2) udziela osobom kontrolującym ustnych lub pisemnych wyjaśnień w sprawach dotyczących przedmiotu kontroli,

3) udostępnia dane zgromadzone w formie elektronicznej, związane z wystawianiem lub realizacją recept, za pośrednictwem osoby wskazanej przez kierownika podmiotu kontrolowanego.

2. Protokół podpisują:

1) osoba kontrolująca,

2) podmiot kontrolowany lub osoba, w obecności której prowadzona była kontrola,

3) osoby, których wyjaśnienia jako istotne przytoczone zostały w protokole.

3. O odmowie podpisania protokołu, przyczynie tej odmowy oraz o złożeniu wyjaśnienia dokonuje się wzmianki w protokole.

4. Jeżeli po sporządzeniu protokołu, a przed jego podpisaniem, podmiot kontrolowany lub osoba, w obecności której prowadzona była kontrola, zgłosi umotywowane zastrzeżenie odnośnie do faktów zawartych w protokole, osoba kontrolująca jest obowiązana dodatkowo zbadać te fakty i uzupełnić protokół.

5. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje podmiot kontrolowany, a drugi przekazuje się do podmiotu kontrolującego.

Minister Zdrowia: G. Opala

Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 29 listopada 2000 r. (poz. 1146)

Załącznik nr 1

IDENTYFIKATORY KAS CHORYCH

Załącznik nr 2

KOD UPRAWNIEŃ DODATKOWYCH PACJENTA

Załącznik nr 3

ZASADY BUDOWY NUMERU RECEPTY NADAWANEGO PRZEZ KASĘ CHORYCH

Numer recepty jest zbudowany z dwudziestu cyfr, gdzie:

1) dwie pierwsze cyfry stanowią identyfikator właściwej Kasy Chorych, określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia,

2) cyfry od trzeciej do osiemnastej są ustalane przez właściwą Kasę Chorych,

3) cyfra dziewiętnasta przyjmuje wartość:

a) „6", „7" lub „8" dla recept, o których mowa w § 8 ust. 2 rozporządzenia,

b) „9" dla recept, o których mowa w § 10 rozporządzenia,

4) cyfra dwudziesta jest cyfrą kontrolną obliczaną według algorytmu określonego w części II załącznika nr 4 do rozporządzenia.

Załącznik nr 4

Część I

SPOSÓB PRZEDSTAWIANIA DANYCH W POSTACI KODU KRESKOWEGO

1. Identyfikator świadczeniodawcy lub jego komórki organizacyjnej, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. d) rozporządzenia, jest przedstawiany jako ciąg czternastu cyfr, z których:

1) cyfra pierwsza ma wartość „2",

2) cyfry od drugiej do dziesiątej mają wartość określoną w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. d) tiret 1 rozporządzenia,

3) cyfry od jedenastej do trzynastej mają wartość określoną w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. d) tiret 2 rozporządzenia, a jeżeli nie jest ona określona – wartość „000",

4) cyfra czternasta jest cyfrą kontrolną obliczaną według algorytmu określonego w części II niniejszego załącznika.

2. Data wystawienia recepty, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, jest przedstawiana jako ciąg dziesięciu cyfr, z których:

1) cyfra pierwsza ma wartość „4",

2) cyfry od drugiej do piątej określają numer roku,

3) cyfry szósta i siódma określają numer miesiąca w roku,

4) cyfry ósma i dziewiąta określają numer dnia miesiąca,

5) cyfra dziesiąta jest cyfrą kontrolną obliczaną według algorytmu określonego w części II niniejszego załącznika.

3. Identyfikator osoby wystawiającej receptę zawierający numer, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 lit. b) lub c) rozporządzenia, jest przedstawiany jako ciąg dziesięciu cyfr, z których:

1) cyfra pierwsza ma wartość „3",

2) cyfra druga ma wartość „0" dla numeru, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia, lub „1" dla numeru wymienionego w § 3 ust. 1 pkt 5 lit. c) rozporządzenia,

3) cyfry od trzeciej do dziewiątej przyjmują wartość odpowiedniego numeru, przy czym, jeżeli w numerze pojawiają się litery, są one pomijane, natomiast jeżeli odpowiedni numer jest krótszy niż 7 znaków, poprzedza się go odpowiednią liczbą zer,

4) cyfra dziesiąta jest cyfrą kontrolną obliczaną według algorytmu określonego w części II niniejszego załącznika.

4. Dane, o których mowa w ust. 1–3 niniejszego załącznika, mogą być przedstawiane w postaci jednego kodu kreskowego jako ciąg trzydziestu cyfr, z których:

1) cyfra pierwsza ma wartość „5",

2) cyfry od drugiej do trzynastej określają identyfikator świadczeniodawcy lub jego komórki organizacyjnej, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. d) rozporządzenia, w sposób określony w ust. 1 pkt 2 i 3 niniejszego załącznika,

3) cyfry od czternastej do dwudziestej pierwszej określają identyfikator osoby wystawiającej receptę, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 lit. b) lub c) rozporządzenia, w sposób określony w ust. 3 pkt 2 i 3 niniejszego załącznika,

4) cyfry od dwudziestej drugiej do dwudziestej dziewiątej określają datę wystawienia recepty, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, w sposób określony w ust. 2 pkt 2–4 niniejszego załącznika,

5) cyfra trzydziesta jest cyfrą kontrolną obliczaną według algorytmu określonego w części II niniejszego załącznika.

5. Dane, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego załącznika, mogą być przedstawiane w postaci jednego kodu kreskowego jako ciąg dwudziestu dwóch cyfr, z których:

1) cyfra pierwsza ma wartość „6",

2) cyfry od drugiej do trzynastej określają identyfikator świadczeniodawcy lub jego komórki organizacyjnej, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. d) rozporządzenia, w sposób określony w ust. 1 pkt 2 i 3 niniejszego załącznika,

3) cyfry od czternastej do dwudziestej pierwszej określają datę wystawienia recepty, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, w sposób określony w ust. 2 pkt 2–4 niniejszego załącznika,

4) cyfra dwudziesta druga jest cyfrą kontrolną obliczaną według algorytmu określonego w części II niniejszego załącznika.

6. Dane, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego załącznika, mogą być przedstawiane w postaci jednego kodu kreskowego jako ciąg osiemnastu cyfr, z których:

1) cyfra pierwsza ma wartość „7",

2) cyfry od drugiej do dziewiątej określają identyfikator osoby wystawiającej receptę zawierający numer, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 lit. b) lub c) rozporządzenia, w sposób określony w ust. 3 pkt 2 i 3 niniejszego załącznika,

3) cyfry od dziesiątej do siedemnastej określają datę wystawienia recepty, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, w sposób określony w ust. 2 pkt 2–4 niniejszego załącznika,

4) cyfra osiemnasta jest cyfrą kontrolną obliczaną według algorytmu określonego w części II niniejszego załącznika.

7. Numer recepty, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, jest przedstawiany jako ciąg dwudziestu cyfr zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia.

Część II

ALGORYTM OBLICZANIA CYFRY KONTROLNEJ

Obliczanie cyfry kontrolnej odbywa się według następujących kroków:

1) mnożenie kolejnych cyfr kontrolowanego numeru (poza ostatnią, nieznaną jeszcze cyfrą kontrolną) przez odpowiednie wagi wynoszące: 1 dla cyfry pierwszej, 3 dla cyfry drugiej, 7 dla cyfry trzeciej, 9 dla cyfry czwartej, 1 dla cyfry piątej, 3 dla cyfry szóstej, 7 dla cyfry siódmej itd.,

2) sumowanie uzyskanych iloczynów,

3) wyznaczenie reszty z dzielenia całkowitego uzyskanej sumy przez 10 (modulo 10),

4) uzyskana cyfra jest cyfrą kontrolną.

Na przykład

Załącznik nr 5

Załącznik nr 6

RUBRYKI NA KUPONIE KSIĄŻECZKI USŁUG MEDYCZNYCH
przeznaczone do naniesienia danych wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 2 lit.d)–f) rozporządzenia

Wyszczególnione poniżej dane nanosi się na kuponie książeczki usług medycznych w następujący sposób:

● identyfikator Kasy Chorych – w rubryce oznaczonej napisem „Płatnik",

● kod uprawnień dodatkowych pacjenta – w rubryce oznaczonej napisem „Kod usługi",

● kod uprawnień dla pacjenta z chorobą, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. f) rozporządzenia – w rubryce oznaczonej napisem „Kod MKCh".