Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 90 poz. 1005

Na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 2 oraz w związku z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 80, poz. 496, Nr 106, poz. 678 i Nr 141, poz. 943 i 944 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 500 i Nr 110, poz. 1255) zarządza się, co następuje:

1) jednostka wojskowa – komórkę organizacyjną Ministerstwa Obrony Narodowej, jednostkę organizacyjną podporządkowaną Ministrowi Obrony Narodowej, a także przedsiębiorstwo państwowe, dla którego Minister Obrony Narodowej jest organem założycielskim,

2) dowódca jednostki wojskowej – szefa, dyrektora, kierownika albo komendanta jednostki wojskowej oraz rektora wyższej szkoły wojskowej i prezesa sądu wojskowego,

3) uposażenie bazowe – najniższe uposażenie zasadnicze żołnierza zawodowego w stopniu wojskowym plutonowego z wysługą do 2 lat, pełniącego służbę na stanowisku zaszeregowanym do 32 grupy uposażenia,

4) dodatki o charakterze stałym – dodatki do uposażenia, z wyjątkiem dodatku strefowego, ustalane i wypłacane w stawkach miesięcznych.

2. Żołnierze pełniący nadterminową zasadniczą służbę wojskową, zwani dalej „żołnierzami służby nadterminowej", otrzymują dodatki, o których mowa w § 11 w pkt 1 lit. a)–e), h), i), a także w pkt 2 lit. a) oraz w pkt 5.

3. Żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową, kandydaci na żołnierzy zawodowych, żołnierze rezerwy odbywający ćwiczenia wojskowe oraz żołnierze odbywający przeszkolenie wojskowe, zwani dalej „żołnierzami niezawodowymi", otrzymują dodatki, o których mowa w § 11 w pkt 1 lit. a), e), h), i) oraz w pkt 5.

4. Żołnierze służby okresowej otrzymują dodatki do uposażenia zasadniczego w wysokości i na warunkach określonych jak dla żołnierzy zawodowych.

1) dla żołnierzy zawodowych – odrębnie dla żołnierzy objętych i nie objętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym na podstawie stawek tego uposażenia, odpowiednich dla danej grupy żołnierzy,

2) dla pozostałych żołnierzy – według stawek tego uposażenia, odpowiednich dla żołnierzy nie objętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym.

2. Wysokość dodatków po wyliczeniu zaokrągla się do pełnych groszy.

1) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach kadr:

a) w stosunku do żołnierza podległego bezpośrednio Ministrowi Obrony Narodowej,

b) w stosunku do żołnierza pełniącego służbę na stanowisku w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej – na wniosek kierownika, dyrektora lub szefa instytucji cywilnej,

2) dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko o stopniu etatowym co najmniej podpułkownika (komandora porucznika) – w stosunku do żołnierza pełniącego służbę w podległej mu jednostce wojskowej, z wyjątkiem tego dowódcy i jego zastępcy,

3) bezpośredni przełożony dowódcy jednostki wojskowej – w stosunku do tego dowódcy i jego zastępcy oraz żołnierza pełniącego służbę w jednostce wojskowej, której dowódca zajmuje stanowisko o stopniu etatowym niższym niż określony w pkt 2

– określającą datę nabycia lub utraty uprawnień do dodatku, jego wysokość i podstawę przyznania, wstrzymania lub obniżenia dodatku.

2. Podwyższenie dodatku o charakterze stałym albo dodatku strefowego, wynikające z dokonanej odrębnymi przepisami zmiany stawek uposażenia zasadniczego, nie wymaga wydawania odrębnych decyzji.

2. Pozostałe dodatki wypłaca się nie później niż do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym żołnierz spełnił warunki uzasadniające przyznanie dodatku.

2. Żołnierzowi zawodowemu, otrzymującemu dodatek, o którym mowa w ust. 1, w ostatnim miesiącu pełnienia służby wojskowej, przysługuje ten dodatek:

1) w pełnej wysokości, jeżeli żołnierz otrzymywał go przez okres co najmniej 10 lat,

2) w wysokości proporcjonalnej do okresu otrzymywania dodatku, jeżeli żołnierz otrzymywał go przez okres krótszy niż 10 lat, z tym że okres sześciu miesięcy traktuje się jako pełny rok.

3. W przypadku:

1) zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej wskutek orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby wojskowej, jeśli utrata tej zdolności została spowodowana wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby wojskowej lub chorobą powstałą w związku ze szczególnymi warunkami tej służby,

2) śmierci żołnierza zawodowego

– uposażenie żołnierza za ostatni miesiąc pełnienia służby ustala się z uwzględnieniem pełnej wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1.

2. Żołnierz otrzymujący dodatek wymieniony w § 7 ust. 1, który w związku z odbywaniem nauki w akademii, szkole lub na kursie wojskowym albo skierowaniem do pełnienia służby poza granicami państwa nie spełnia warunków uzasadniających otrzymywanie tego dodatku, w okresie odbywania nauki albo pełnienia służby poza granicami państwa zachowuje prawo do tego dodatku w kwocie ostatnio pobieranej.

3. Żołnierz przeniesiony na stanowisko, na którym pobierany dotychczas dodatek o charakterze stałym nie przysługuje lub przysługuje w niższej kwocie miesięcznej, do czasu uzyskania na nowym stanowisku służbowym uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym co najmniej równego z dotychczas otrzymywanym, otrzymuje ten dodatek w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy porównywanymi uposażeniami, jeżeli wyznaczenie na nowe stanowisko służbowe nastąpiło:

1) w związku z orzeczeniem przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym dotychczas stanowisku służbowym, w razie gdy utrata tej zdolności została spowodowana wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby wojskowej lub chorobą powstałą w związku ze szczególnymi warunkami tej służby,

2) wskutek likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego, w razie gdy nie ma możliwości przeniesienia na stanowisko, na którym pobierane dotychczas dodatki przysługują w dotychczasowej wysokości,

3) ze względu na konieczność zapewnienia ciągłości dowodzenia (kierowania) jednostką wojskową, pododdziałem lub komórką organizacyjną albo jeżeli to wynika z modelu przebiegu służby (drogi rozwojowej) żołnierza zawodowego.

4. Dodatek, o którym mowa w ust. 3, podlega zmniejszeniu w miarę wzrostu uposażenia na nowym stanowisku służbowym.

5. W przypadku ustania warunków uzasadniających otrzymywanie dodatków o charakterze stałym z innych przyczyn niż określone w ust. 1–3, prawo do tych dodatków wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym ustały warunki uzasadniające ich otrzymywanie.

2. Ustalenie dodatku w wysokości obowiązującej w dniu zwolnienia żołnierza ze służby następuje przez:

1) określenie wskaźnika relacji miesięcznej kwoty dodatku do miesięcznej kwoty uposażenia bazowego – z dnia utraty przez żołnierza prawa do otrzymywania dodatku; wskaźnik ten wyraża się w procentach z zaokrągleniem do setnych części procenta,

2) pomnożenie uposażenia bazowego ustalonego na dzień zwolnienia żołnierza ze służby przez wskaźnik relacji, o którym mowa w pkt 1.

3. W zakresie określania wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1, przepis § 7 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

1) liczbę podległych żołnierzy i stopień ich zdyscyplinowania,

2) pracochłonność obowiązków służbowych,

3) stopień odpowiedzialności związanej z pełnioną funkcją,

4) stopień trudności i złożoności wykonywania powierzonych zadań,

5) stosunek żołnierza do powierzonego mu sprzętu,

6) kwalifikacje żołnierza oraz uzyskiwane wyniki w szkoleniu i służbie wojskowej.

1) dodatki za szczególne właściwości lub warunki pełnienia służby wojskowej:

a) za służbę na morzu,

b) desantowy,

c) dla personelu latającego,

d) za bezpośrednią obsługę statków powietrznych,

e) za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych,

f) inspektorski,

g) dla żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych i Żandarmerii Wojskowej,

h) za nurkowanie,

i) operacyjny,

2) dodatki kwalifikacyjne:

a) za klasę kwalifikacyjną,

b) za specjalizację medyczną,

3) dodatki uzasadnione miejscem pełnienia służby:

a) służbowy,

b) wyrównawczy dla sędziów i prokuratorów,

c) strefowy,

4) dodatek specjalny,

5) dodatek funkcyjny.

– uposażenia bazowego.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę w dowództwie zespołu okrętów, pomocniczych jednostek pływających, grup okrętów lub grup organizacyjno-przygotowawczych do szczebla flotylli włącznie albo w ośrodku szkolenia Marynarki Wojennej, który w ramach obowiązków wynikających z programów szkolenia w sposób stały wykonuje czynności służbowe na jednostkach pływających, w tym również połączone z wychodzeniem w morze. Przepis § 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, wzrasta z tytułu stażu służby na stanowiskach wymienionych w ust. 1 o 10% uposażenia bazowego po 5 latach służby i o dalsze 5% uposażenia bazowego za każde następne 5 lat służby.

4. Za równorzędne z okresem pełnienia służby na stanowiskach, o których mowa w ust. 1, uznaje się również okresy:

1) odbywania nauki w akademii, szkole lub na kursie wojskowym, jeżeli żołnierz bezpośrednio przed rozpoczęciem nauki otrzymywał dodatek ustalony w stawce miesięcznej i po jej ukończeniu powrócił do pełnienia służby na stanowisku, o którym mowa w ust. 1,

2) stażu asystenckiego, odbywanego na okrętach przez żołnierzy zawodowych – słuchaczy Akademii Marynarki Wojennej,

3) służby pełnionej w dowództwach lub ośrodkach wymienionych w ust. 2, podczas której żołnierz otrzymywał dodatek, o którym mowa w ust. 1.

– uposażenia bazowego.

2. Dodatek określony w ust. 1 przysługuje również żołnierzowi nie wchodzącemu w skład etatowej załogi jednostki pływającej za miesiąc, w którym żołnierz przebywał na jednostce pływającej przez okres co najmniej 15 dni.

2. Żołnierzowi zawodowemu posiadającemu uprawnienia instruktora szkolenia spadochronowego, który wykonuje podczas tego szkolenia obowiązki wynikające z posiadanej klasy kwalifikacyjnej, dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w wysokości podwyższonej:

– uposażenia bazowego.

3. Uprawnienie żołnierza do dodatku, o którym mowa w ust. 1, potwierdza się w corocznym rozkazie organizacyjnym dowódcy jednostki wojskowej. Wstrzymanie żołnierzowi dodatku następuje w przypadku zawinionego niewykonywania przez niego zadań określonych w programie szkolenia.

– uposażenia bazowego.

1) zajmującemu stanowisko pilota lub nawigatora:

– uposażenia bazowego.

2. Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, po uzyskaniu klasy pilota albo nawigatora wojskowego, przysługuje dodatek dla personelu latającego w wysokości podwyższonej:

– uposażenia bazowego.

3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, zwiększa się z tytułu stażu służby na stanowiskach wymienionych w ust. 1 o 10% uposażenia bazowego po 5 latach służby i o dalsze 5% uposażenia bazowego za każde następne 5 lat służby.

4. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierzy służby nadterminowej wyznaczonych na stanowiska, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

5. Przepis § 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

– uposażenia bazowego.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się żołnierzom pełniącym służbę w bazach i jednostkach lotniczych do szczebla pułku, w Lotniczej Grupie Poszukiwawczo-Ratowniczej, eskadrze technicznej Centrum Szkolenia Inżynieryjno-Lotniczego, wojskowych zakładach lotniczych i przedstawicielstwach wojskowych.

3. Wykaz stanowisk służbowych lub funkcji, których zajmowanie lub pełnienie uprawnia do dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

– uposażenia bazowego.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się, jeżeli stężenie lub natężenie czynników szkodliwych dla zdrowia przekracza najwyższą dopuszczalną normę i zostało stwierdzone badaniami środowiskowymi przeprowadzonymi przez placówkę uprawnioną do tego rodzaju badań.

3. Wykaz szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych warunków pełnienia służby, które uzasadniają przyznanie dodatku za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

1) Departamencie Kontroli Ministerstwa Obrony Narodowej lub jego delegaturach – który wykonuje w jednostkach wojskowych czynności objęte postępowaniem kontrolnym w rozumieniu przepisów w sprawie działalności kontrolnej lub nadzorującemu wykonywanie tych czynności albo

2) Oddziale Kontroli Rozbrojenia Departamentu Wojskowych Spraw Zagranicznych Ministerstwa Obrony Narodowej – który wykonuje w jednostkach wojskowych w kraju i za granicą czynności w ramach postępowania weryfikacyjnego w rozumieniu międzynarodowych porozumień o kontroli zbrojeń i rozbrojenia międzynarodowego

– przysługuje dodatek inspektorski w wysokości do 50% uposażenia bazowego.

2. Wysokość przyznawanego dodatku uzależnia się w szczególności od wyników i stażu służby na stanowiskach uprawniających do tego dodatku, posiadanych przez żołnierza kwalifikacji zawodowych i specjalistycznych, zakresu czynności wykonywanych w ramach działalności kontrolnej oraz liczby dni wykonywania tych czynności poza macierzystą jednostką wojskową.

3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, obniża się w razie stwierdzonego w opinii okresowej faktu niewywiązywania się żołnierza z obowiązków służbowych.

4. Dodatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przyznaje:

1) Minister Obrony Narodowej – Dyrektorowi Departamentu Kontroli Ministerstwa Obrony Narodowej i jego zastępcy,

2) Dyrektor Departamentu Kontroli Ministerstwa Obrony Narodowej – pozostałym żołnierzom.

1) postępowaniem kontrolnym w rozumieniu przepisów w sprawie działalności kontrolnej w resorcie obrony narodowej,

2) postępowaniem weryfikacyjnym w rozumieniu międzynarodowych porozumień o kontroli zbrojeń i rozbrojenia międzynarodowego

– przysługuje dodatek w wysokości 2% uposażenia bazowego.

– uposażenia bazowego.

2. Stawkę dodatku, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podwyższa się o 5% uposażenia bazowego za każde 5 lat wykonywania przez żołnierza poza granicami kraju czynności określonych w ust. 1.

3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przyznaje:

1) Minister Obrony Narodowej – Szefowi Wojskowych Służb Informacyjnych i Komendantowi Głównemu Żandarmerii Wojskowej oraz ich zastępcom,

2) Szef Wojskowych Służb Informacyjnych – żołnierzowi pełniącemu służbę w jednostce organizacyjnej Wojskowych Służb Informacyjnych,

3) właściwy komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej – od szczebla komendanta oddziału – żołnierzowi pełniącemu służbę w jednostce organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej.

W zakresie przyznawania dodatku przepisy § 20 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, w wysokości 50% przysługuje także żołnierzowi:

1) szkolącemu się na nurka lub płetwonurka,

2) wchodzącemu w skład załogi okrętu podwodnego lub załogi czołgu – szkolącemu się w praktycznej obsłudze indywidualnych aparatów ratowniczych pod wodą.

3. Żołnierzowi, wykonującemu pod wodą zadania lub prace:

1) w aparacie o obiegu zamkniętym lub półzamkniętym, z regeneracją czynnika oddechowego,

2) przy wykorzystaniu podwodnego aparatu (pojazdu) typu mokrego lub urządzenia holującego nurka lub płetwonurka pod wodą,

3) związane ze skokami do wody w aparacie – ze statku powietrznego lub wodnego,

4) minerskie, pirotechniczne, cięcia, spawania i stropowania albo

5) inne prace przy temperaturze wody na powierzchni poniżej 5°C lub przy powierzchniowym prądzie wodnym większym niż 0,5 m/s albo stanie morza większym niż 3°

– przysługuje dodatek, o którym mowa w ust. 1, zwiększony o 20%, a przy jednoczesnym występowaniu dwu lub więcej wymienionych wyżej warunków – o 40%.

4. Żołnierzowi wykonującemu zadania lub prace w skafandrze sztywnym, komorze obserwacyjnej, aparacie podwodnym i dzwonie nurkowym bez oddziaływania ciśnienia wody na organizm przysługuje dodatek w wysokości 25% stawki określonej w ust. 10, przewidzianej dla przedziału głębokości do 9 metrów.

5. Żołnierzowi odbywającemu treningi w komorze dekompresyjnej albo przebywającemu w tej komorze w związku z udzielaniem pomocy medycznej nurkom lub płetwonurkom przysługuje dodatek w wysokości 25% stawek, przewidzianych dla głębokości odpowiadającej najwyższemu ciśnieniu i czasowi przebywania żołnierza pod takim ciśnieniem w komorze dekompresyjnej.

6. Czas przebywania żołnierza pod wodą na określonej głębokości liczy się od chwili jej osiągnięcia do chwili rozpoczęcia wynurzania się nurka lub płetwonurka z tej głębokości.

7. Czas przebywania żołnierza w komorze dekompresyjnej pod najwyższym ciśnieniem liczy się od czasu osiągnięcia określonego ciśnienia w tej komorze do chwili rozpoczęcia obniżania ciśnienia.

8. Dodatek za nurkowanie oblicza się za łączny czas przebywania żołnierza pod wodą na określonych głębokościach albo pod równoważnym ciśnieniem w komorze dekompresyjnej – w okresie miesiąca kalendarzowego.

9. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje za wykonywanie pod wodą lub w komorze dekompresyjnej prac doświadczalnych, przy użyciu sprzętu prototypowego albo za sprawdzanie pod wodą prototypowych technologii nurkowań lub prac podwodnych, za które przysługuje dodatkowe wynagrodzenie określone w odrębnych przepisach.

10. Stawki dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

– uposażenia bazowego.

2. Żołnierzowi niezawodowemu, który wykonuje zadania wymienione w ust. 1 pkt 1 i 3, przysługuje za każdy dzień wykonywania tych zadań dodatek w wysokości 50% stawki dodatku, przysługującej odpowiednio żołnierzowi zawodowemu i żołnierzowi służby nadterminowej na podstawie ust. 1 pkt 1 lub 3.

3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 4, z tytułu pełnienia dyżurów bojowych i służb dyżurnych w stałym systemie dyżurów, przysługuje w miesiącu kalendarzowym, poczynając od dziewiątego dyżuru bojowego lub służby dyżurnej.

– uposażenia bazowego.

2. Dodatku, o którym mowa w ust. 1, nie przyznaje się żołnierzom, którzy uzyskali klasy kwalifikacyjne instruktorów spadochronowych, pilotów lub nawigatorów wojskowych.

1) 20% uposażenia bazowego – specjaliście w szczegółowej dziedzinie medycyny, w specjalności: chirurgia klatki piersiowej, chirurgia naczyniowa, chirurgia plastyczna, toksykologia kliniczna lub transfuzjologia kliniczna,

2) 15% uposażenia bazowego – specjaliście:

a) w zakresie innych niż wymienione w pkt 1 szczegółowych dziedzin medycyny,

b) w podstawowej dziedzinie medycyny, w specjalności: anestezjologia i intensywna terapia, chirurgia ogólna, chirurgia twarzowo-szczękowa, choroby wewnętrzne, diagnostyka laboratoryjna, higiena i epidemiologia, medycyna pracy, medycyna ratunkowa, medycyna rodzinna, medycyna transportu, neurochirurgia, ortopedia i traumatologia narządu ruchu, psychiatria, radiologia i diagnostyka obrazowa, stomatologia ogólna lub zdrowie publiczne,

c) drugiego stopnia w specjalności: analityka farmaceutyczna, analityka kliniczna, anestezjologia i intensywna terapia, chirurgia klatki piersiowej, chirurgia ogólna, chirurgia plastyczna, chirurgia stomatologiczna, choroby wewnętrzne, epidemiologia wojskowa, farmacja apteczna, higiena i epidemiologia wojskowa, higiena wojskowa, medycyna lotnicza, ochrona radiologiczna, organizacja ochrony wojsk, organizacja zaopatrzenia medycznego, ortopedia i traumatologia, psychiatria, psychologia kliniczna, radiodiagno-styka, stomatologia ogólna, toksykologia wojskowa, transfuzjologia lub wojskowa medycyna morska,

3) 12% uposażenia bazowego – specjaliście:

a) w zakresie innych niż wymienione w pkt 2 lit. b) podstawowych dziedzin medycyny,

b) drugiego stopnia, w innych specjalnościach niż wymienione w pkt 2 lit. c),

4) 10% uposażenia bazowego – specjaliście pierwszego stopnia, w specjalności wymienionej w pkt 2 lit. c),

5) 8% uposażenia bazowego – specjaliście pierwszego stopnia, w innych specjalnościach niż wymienione w pkt 2 lit. c).

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje także żołnierzowi zawodowemu – psychologowi, specjaliście w zakresie psychologii klinicznej oraz żołnierzowi zawodowemu zajmującemu stanowisko lub pełniącemu funkcję objętą specjalizacją medyczną, w razie posiadania specjalizacji medycznej właściwej dla tego stanowiska. W takich przypadkach dodatek przyznaje się w wysokości określonej w ust. 1, odpowiednio do uzyskanego stopnia specjalizacji.

– uposażenia bazowego.

2. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego określa jednostki wojskowe, elementy jednostek wojskowych lub pododdziały, o których mowa w ust. 1, w których żołnierzom zawodowym przysługuje dodatek służbowy.

1) sędziego:

a) Izby Wojskowej Sądu Najwyższego,

b) Biura Nadzoru Pozainstancyjnego Sądu Najwyższego Izby Wojskowej,

c) Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości,

d) sądu wojskowego,

2) asesora sądu wojskowego,

3) aplikanta sądu wojskowego,

4) prokuratora w wojskowej jednostce organizacyjnej prokuratury,

5) asesora w wojskowej jednostce organizacyjnej prokuratury,

6) aplikanta w wojskowej jednostce organizacyjnej prokuratury

– jest niższe od miesięcznego wynagrodzenia przysługującego na równorzędnym stanowisku sędziego Sądu Najwyższego, sędziego Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego, sędziego delegowanego do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości, sędziego, asesora i aplikanta sądu powszechnego, prokuratora, asesora i aplikanta powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury – żołnierz otrzymuje, z zastrzeżeniem ust. 3, miesięczny dodatek wyrównawczy w wysokości różnicy pomiędzy tym wynagrodzeniem a należnym mu uposażeniem na zajmowanym stanowisku służbowym.

2. Stanowiska równorzędne, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy.

3. Przy ustalaniu uprawnień do dodatku, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się miesięczną kwotę uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego żołnierzowi na stanowisku wojskowym, oraz kwotę wynagrodzenia miesięcznego, jakie przysługiwałoby temu żołnierzowi na równorzędnym stanowisku cywilnym, z tym że:

1) w przypadku żołnierzy nie objętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym, kwotę porównywanego wynagrodzenia pomniejsza się o składki na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, jeżeli istnieje obowiązek ich uiszczania,

2) w przypadku żołnierzy objętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym, kwotę porównywanego wynagrodzenia pomniejsza się o składkę na obowiązkowe ubezpieczenie chorobowe, jeżeli istnieje obowiązek jej uiszczania.

2. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, wynosi:

– uposażenia bazowego.

3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do miejscowości będącej siedzibą powiatu lub gminy, jeżeli członkowie jego rodziny nadal zamieszkują w miejscowości, w której żołnierz nabył uprawnienia do tego dodatku.

4. Za niepracującego małżonka, o którym mowa w ust. 2, uważa się małżonka, który osiąga dochody miesięczne mniejsze od najniższego wynagrodzenia pracowników za pełny miesięczny wymiar czasu pracy, określonego w odrębnych przepisach.

5. Za dziecko, o którym mowa w ust. 2, uważa się dziecko własne żołnierza, dziecko jego małżonka, dziecko przysposobione lub przyjęte na wychowanie, w tym w ramach rodzin zastępczych, albo inne dziecko, którego opiekunem prawnym został ustanowiony żołnierz lub jego małżonek, do ukończenia 16 lat życia albo 24 lat życia, jeżeli:

1) kształci się w szkole, z wyjątkiem szkoły wojskowej lub innej szkoły zapewniającej nieodpłatne pełne utrzymanie; w przypadku gdy ukończenie 24 lat życia przypada na ostatni lub przedostatni rok nauki, dodatek przysługuje odpowiednio do czasu zakończenia bieżącego lub następnego roku szkolnego,

2) uprawnione są na podstawie odrębnych przepisów do zasiłku pielęgnacyjnego.

6. Dodatek strefowy przyznaje się na udokumentowany wniosek żołnierza.

7. W razie zbiegu uprawnień do dodatku strefowego obojga małżonków – żołnierzy zawodowych, przysługuje tylko jeden dodatek.

– kwoty należnego uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego.

2. Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305 dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższony o kwotę do 80% stawki uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego, określonej według grupy uposażenia dla zajmowanego stanowiska służbowego.

3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższony w związku z powierzeniem żołnierzowi zawodowemu nowych lub dodatkowych zadań o wysokim stopniu złożoności i odpowiedzialności albo obowiązków wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe, za które żołnierzom nie przysługuje dodatkowe wynagrodzenie. W takim przypadku zwiększenie dodatku specjalnego nie może przekroczyć kwoty stanowiącej 10% uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego przysługującego żołnierzowi.

4. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 3, przyznaje się na czas określony. Wysokość przyznawanego dodatku uzależnia się od charakteru i zakresu powierzonych zadań oraz rodzaju i poziomu posiadanych przez żołnierza kwalifikacji zawodowych i specjalistycznych.

5. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 3, nie przysługuje w razie ustania przesłanek, które uzasadniały jego przyznanie, albo może zostać obniżone w razie niewywiązywania się żołnierza z nowych lub dodatkowych zadań lub obowiązków.

2. Dodatek specjalny, o którym mowa w § 31 ust. 2, przyznaje dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach kadr, na wniosek dowódcy Jednostki Wojskowej Nr 2305.

1) od 50% do 95% stawki uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego żołnierza zawodowego przewidzianej dla grupy uposażenia odpowiadającej zajmowanemu stanowisku służbowemu, pełniącemu służbę na stanowisku przewidzianym w etacie dla podoficera zawodowego,

2) od 50% do 95% stawki uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego żołnierza zawodowego przewidzianej dla 32 grupy uposażenia, pełniącemu służbę na stanowisku wymienionym w załączniku nr 4 do rozporządzenia,

3) od 40% do 75% stawki uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego żołnierza zawodowego przewidzianej dla 32 grupy uposażenia, pełniącemu służbę na stanowisku innym niż określone w pkt 1 i 2.

2. Żołnierzowi odbywającemu zasadniczą służbę wojskową, który pełni służbę na stanowisku przewidzianym w etacie dla podoficera zasadniczej służby wojskowej albo żołnierza zawodowego, przysługuje dodatek funkcyjny w wysokości:

– stawki uposażenia według stopnia wojskowego szeregowego, określonej w przepisach w sprawie uposażenia zasadniczego żołnierzy niezawodowych.

3. Kandydatowi na żołnierza zawodowego, w okresie odbywania nauki w akademii lub szkole wojskowej, przysługuje dodatek funkcyjny w razie:

1) pełnienia nieetatowej funkcji dowódcy drużyny lub pomocnika dowódcy plutonu – w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1,

2) wykonywania obowiązków służbowych na stanowisku przewidzianym w etacie dla żołnierza zawodowego lub pełnienia funkcji dowódcy plutonu – w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2.

4. Żołnierzowi rezerwy odbywającemu ćwiczenia wojskowe przysługuje dodatek funkcyjny w wysokości:

– należnego uposażenia zasadniczego.

5. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do żołnierzy odbywających przeszkolenie wojskowe w okresie szkolenia w szkole podchorążych rezerwy.

6. Dodatek funkcyjny nie przysługuje żołnierzom wymienionym w ust. 3 i 5 w okresie odbywania praktyk w jednostkach wojskowych.

2. Żołnierz zawodowy otrzymujący na podstawie dotychczasowych przepisów dodatek strefowy, któremu w związku z wejściem w życie rozporządzenia dodatek ten nie będzie przysługiwał, zachowuje prawo do tego dodatku do czasu spełniania dotychczasowych warunków uzasadniających jego wypłatę.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych, którzy złożą wypowiedzenie stosunku służbowego albo w stosunku do których zostanie wydana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej – w terminie do 31 grudnia 2000 r.

Minister Obrony Narodowej: B. Komorowski

Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 10 października 2000 r. (poz. 1005)

Załącznik nr 1

WYKAZ STANOWISK SŁUŻBOWYCH LUB FUNKCJI, KTÓRYCH ZAJMOWANIE LUB PEŁNIENIE UPRAWNIA ŻOŁNIERZY DO DODATKU ZA BEZPOŚREDNIĄ obsługę STATKÓW POWIETRZNYCH*⁾

*) W przypadku stanowisk służbowych o podwójnej nazwie albo oznaczonych w etatach podwójną specjalnością wojskową, dodatek za bezpośrednią obsługę statków powietrznych przysługuje, jeżeli jeden z członów nazwy stanowiska i jedna specjalność wojskowa jest zgodna z wykazem.

Załącznik nr 2

WYKAZ SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA LUB UCIĄŻLIWYCH WARUNKÓW PEŁNIENIA SŁUŻBY PRZEZ ŻOŁNIERZY

1. Szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla l stopnia szkodliwości:

1) narażenie na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,

2) narażenie na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie,

3) praca w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stała temperatura efektywna powyżej 25° C lub poniżej 10° C,

4) narażenie na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, w szczególności hartowanie, spawanie,

5) praca w mokrym środowisku o wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w wodzie lub błocie,

6) praca w zaciemnionych pomieszczeniach o stale obniżonej w stosunku do normy jasności oświetlenia w warunkach ciągłego migotania punktów świetlnych aparatury wskaźnikowej lub działania urządzeń projekcyjnych,

7) narażenie na wibrację ogólną,

8) praca w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia,

9) praca w radiowych obiektach nadawczych i centrach radioodbiorczych, w stacjach radiowych, radiolokacyjnych i radioliniowych,

10) praca przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych,

11) obsługa aparatury w gabinetach fizykoterapii,

12) narażenie na działanie promieniowania laserowego laserów średniej i dużej mocy.

2. Szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla II stopnia szkodliwości:

1) narażenie na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,

2) narażenie na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,

3) narażenie na obniżone lub podwyższone ciśnienie wynikające z procesu technologicznego, w szczególności w komorach ciśnieniowych i kesonowych,

4) narażenie na szkodliwe działanie miejscowych wibracji, w szczególności używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych,

5) praca w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych, obwałowanych,

6) narażenie na hałas,

7) praca przy montażu, demontażu, konserwacji i naprawie akumulatorów,

8) doświadczalne badanie w terenie pojazdów mechanicznych, w szczególności czołgów i samochodów,

9) praca przy magazynowaniu i dystrybucji bojowych środków trujących,

10) załadunek, rozładunek, transport i magazynowanie paliw oraz uzupełnianie nimi sprzętu, w szczególności benzyny i rakietowych materiałów napędowych,

11) praca w pracowniach i laboratoriach analitycznych bakteriologicznych, klinicznych i serologicznych oraz w stacjach lub punktach krwiodawstwa i organach Inspekcji Sanitarnej poza stacjami sanitarno--epidemiologicznymi,

12) praca w pracowniach i laboratoriach lub prosektoriach anatomii patologicznej i medycyny sądowej.

3. Szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla III stopnia szkodliwości:

1) wytwarzanie, remontowanie, niszczenie oraz magazynowanie i transportowanie materiałów wybuchowych, łatwo palnych i samozapalnych,

2) wytwarzanie, magazynowanie, transportowanie oraz napełnianie i instalowanie zbiorników gazów sprężonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem,

3) narażenie na działanie fazy ciekłej lub gazowej paliw, w szczególności benzyny, RMN i bojowych środków trujących w laboratoriach oraz przy pracach naukowo-badawczych z tymi materiałami,

4) wykonywanie prób z bronią i materiałami wybuchowymi,

5) naprawa urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem powyżej 220 V,

6) rozbudowa, remont, konserwacja kanalizacji teletechnicznej oraz naprawa i konserwacja linii kablowych w studzienkach i komorach kablowych,

7) praca wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp.,

8) praca pod ziemią lub pod wodą,

9) narażenie na promieniowanie jonizujące,

10) praca przy neutralizacji bojowych środków trujących lub dezaktywacji bojowych substancji promieniotwórczych,

11) narażenie na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich,

12) narażenie na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od 0,1 MHz do 300 000 MHz w strefie zagrożenia,

13) pełnienie stałych dyżurów przy obsłudze źródeł promieniowania elektromagnetycznego w zakresie częstotliwości od 0,1 MHz do 300 000 MHz w warunkach zmieniającego się natężenia na granicy strefy zagrożenia i strefy pośredniej,

14) praca w bezpośrednim kontakcie lub styczności z materiałem zakaźnym lub chorymi zakaźnie ludźmi i zwierzętami,

15) praca w bezpośrednim kontakcie z ludźmi chorymi na choroby psychiczne lub upośledzonymi w znacznym stopniu,

16) praca na wysokości powyżej 2 m i w wykopach poniżej 2 m od poziomu terenu,

17) przewijanie kabli oraz remont i konserwacja linii kablowych w osłonie ołowianej.

4. Szkodliwe dla zdrowia warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla IV stopnia szkodliwości:

– narażenie na działanie benzydyny, alfa- i betanafty-loaminy, chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym działaniu, o ile zostanie to uznane przez instytuty medycyny pracy.

Załącznik nr 3

TABELA STAWEK DODATKU ZA NURKOWANIE

Załącznik nr 4

WYKAZ STANOWISK SŁUŻBOWYCH LUB FUNKCJI PRZEZNACZONYCH W ETATACH DLA ŻOŁNIERZY SŁUŻBY ZASADNICZEJ