Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 51 poz. 613

Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999r. Nr 49. poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280) zarządza się, co następuje:

1) w nowych obiektach przygotowanych do realizacji zadań specjalistycznego ośrodka,

2) w obiektach działających placówek szkoleniowych lub innych obiektach, jeśli mogą być one dostosowane do potrzeb realizacji zadań specjalistycznego ośrodka.

1) zorganizowanie i prowadzenie bazy socjalnej zapewniającej uczestnikom szkolenia zakwaterowanie i wyżywienie,

2) zorganizowanie i prowadzenie bazy dydaktycznej, a w szczególności przez:

a) odpowiednie wyposażenie pomieszczeń dydaktycznych we właściwe pomoce niezbędne do teoretycznej i praktycznej nauki zawodu,

b) opracowanie i ciągłe aktualizowanie programów, metod i form organizacyjnych prowadzonych szkoleń,

c) zapewnienie odpowiedniej kadry dydaktycznej,

d) prowadzenie szkoleń skorelowanych z potrzebami rynku pracy,

3) zorganizowanie bazy diagnostycznej, umożliwiającej dokonywanie kompleksowej oceny predyspozycji psychofizycznych w aspekcie możliwości zawodowych osób niepełnosprawnych przy zapewnieniu dla realizacji tych zadań doświadczonych lekarzy, psychologów i doradców zawodowych,

4) zapewnienie odpowiedniej kadry i właściwych warunków dla prowadzenia rehabilitacji leczniczej i społecznej, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności osób niepełnosprawnych.

2. Czas trwania szkolenia zawodowego wynosi dla uczestnika nie więcej niż 30 godzin tygodniowo i 6 godzin dziennie.

3. Czas trwania zajęć rehabilitacyjnych wynosi nie więcej niż 15 godzin tygodniowo i 3 godziny dziennie zgodnie z indywidualnym programem rehabilitacji.

4. Program indywidualnej rehabilitacji ustalają służby medyczno-rehabilitacyjne specjalistycznego ośrodka dla każdej osoby niepełnosprawnej. Program powinien określać w szczególności formy i przewidywany zakres rehabilitacji oraz osoby odpowiedzialne za realizację tego programu.

5. Specjalistyczny ośrodek zapewnia warunki niezbędne do:

1) pełnej realizacji programu szkolenia zgodnie z wymaganiami określonymi na podstawie przepisów odrębnych,

2) uzyskania dokumentu potwierdzającego ukończenie kształcenia, dokształcania, doskonalenia lub posiadane kwalifikacje zawodowe, zgodnie z obowiązującymi przepisami odrębnymi,

3) rehabilitacji medycznej i społecznej.

6. Czas szkolenia osoby niepełnosprawnej w specjalistycznym ośrodku uzależniony jest od rodzaju szkolenia, jednak nie może być dłuższy niż 36 miesięcy.

2. Specjalistycznym ośrodkiem kieruje wyłoniony w drodze konkursu dyrektor, powoływany i odwoływany przez starostę lub marszałka.

3. W celu przeprowadzenia konkursu starosta lub marszałek określa regulamin konkursu oraz powołuje komisję konkursową. Regulamin konkursu oraz skład komisji konkursowej podlega uzgodnieniu z Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, zwanym dalej „Pełnomocnikiem".

4. Specjalistyczny ośrodek działa na podstawie statutu i regulaminu opracowanego przez dyrektora i zatwierdzonego przez starostę lub marszałka.

5. Dyrektor specjalistycznego ośrodka może powołać radę programową jako organ opiniodawczo-doradczy.

2. Projekt, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) oznaczenie obiektu (lokalu) przeznaczonego na specjalistyczny ośrodek – tytuł prawny i adres,

2) zakres terytorialny działalności specjalistycznego ośrodka,

3) określenie liczby miejsc dla uczestników szkoleń,

4) kryteria doboru uczestników szkoleń z uwzględnieniem rodzaju i stopnia ich niepełnosprawności,

5) kierunki szkolenia zawodowego, zgodne z potrzebami określonymi przez organy zatrudnienia,

6) proponowaną obsadę etatową pracowników specjalistycznego ośrodka, z wyszczególnieniem stanowisk i wymaganych kwalifikacji,

7) wskazanie formy rehabilitacji leczniczej i społecznej,

8) plan pomieszczeń oraz opis przeznaczenia obiektów i lokali z uwzględnieniem ich dostosowania do potrzeb i możliwości osób niepełnosprawnych, wraz z wykazem wyposażenia specjalistycznego ośrodka, niezbędnego w procesie realizacji programu szkolenia,

9) preliminarz kosztów utworzenia i działalności specjalistycznego ośrodka, zgodny z obowiązującymi zasadami, opracowanymi na podstawie art. 51 ust. 3 pkt 4 ustawy.

3. Fundusz, po weryfikacji kosztów utworzenia i działania specjalistycznego ośrodka oraz po stwierdzeniu zgodności projektu utworzenia i działania specjalistycznego ośrodka z zadaniami określonymi w art. 39 ust. 3 ustawy i działaniami określonymi w § 3, przekazuje Zarządowi Funduszu wniosek wraz z projektem, w terminie 30 dni od dnia jego złożenia przez starostę lub marszałka.

4. Rozpatrzenie przez Zarząd Funduszu kompletnego wniosku i projektu, o których mowa w ust. 3, następuje w terminie 60 dni od dnia jego przekazania przez Fundusz.

5. Zarząd Funduszu pozytywnie rozpatrzony wniosek i projekt, o których mowa w ust. 3, przekazuje do opinii Pełnomocnika. Po uzyskaniu pozytywnej opinii Pełnomocnika Fundusz zawiera ze starostą lub marszałkiem umowę o sfinansowanie kosztów utworzenia i działania specjalistycznego ośrodka.

6. Umowa, o której mowa w ust. 5, określa w szczególności:

1) oznaczenie stron umowy,

2) siedzibę i zakres działalności specjalistycznego ośrodka,

3) termin rozpoczęcia działalności specjalistycznego ośrodka,

4) zasięg terenowy działania specjalistycznego ośrodka,

5) liczbę pracowników specjalistycznego ośrodka, z wyszczególnieniem stanowisk i wymaganych kwalifikacji,

6) wysokość środków finansowych Funduszu przeznaczonych na utworzenie i działanie specjalistycznego ośrodka, z podziałem na rodzaje kosztów,

7) sposób finansowania i rozliczania kosztów utworzenia i działania specjalistycznego ośrodka,

8) ustalenie trybu i terminów przekazywania oddziałowi Funduszu informacji o zakresie i sposobie realizacji umowy,

9) sposób sprawowania przez Fundusz kontroli działalności specjalistycznego ośrodka pod względem prawidłowości gospodarowania środkami finansowymi Funduszu,

10) zobowiązanie do zachowania formy pisemnej dla dokonywania zmian w umowie,

11) ustalenie sposobu wykorzystania wybudowanych obiektów i wyposażenia specjalistycznego ośrodka sfinansowanych ze środków Funduszu – w przypadku jego likwidacji,

12) warunki i termin wypowiedzenia umowy,

13) warunki rozwiązania umowy i zasady zwrotu niewykorzystanych środków Funduszu.

7. Strony umowy corocznie określają, w formie załącznika do umowy, wysokość środków finansowych przeznaczonych na działalność specjalistycznego ośrodka.

8. Środki Funduszu określone w umowie, o której mowa w ust. 5, przekazywane są na wskazane w niej konto bankowe specjalistycznego ośrodka.

9. Odsetki naliczane przez bank od środków przekazanych na konto specjalistycznego ośrodka wykazywane są w jego sprawozdaniu finansowym.

10. Zarząd Funduszu, w terminie 30 dni od dnia przyjęcia rozliczenia, o którym mowa w ust. 6 pkt 7, przekazuje specjalistycznemu ośrodkowi środki finansowe na rok następny, pomniejszone o odsetki naliczane przez bank od środków przekazanych przez Fundusz na konto specjalistycznego ośrodka.

1) budowy lub adaptacji pomieszczeń przeznaczonych na specjalistyczny ośrodek, w tym projektów budowlanych,

2) wyposażenia specjalistycznego ośrodka w sprzęt i urządzenia niezbędne do prowadzenia działalności diagnostycznej, szkoleniowej i rehabilitacyjnej oraz do zakwaterowania i wyżywienia uczestników szkolenia,

3) zakupu środków transportu na potrzeby przewozu osób niepełnosprawnych.

2. Do kosztów utworzenia specjalistycznego ośrodka, o których mowa w ust. 1, mogą być zaliczone koszty poniesione na opracowanie koncepcji i założeń do projektu, o którym mowa w § 6 ust. 2.

3. Ze środków Funduszu powinny być pokrywane w szczególności następujące koszty działalności bieżącej specjalistycznego ośrodka:

1) wynagrodzenia pracowników wraz z należną od pracodawcy składką od tych wynagrodzeń na ubezpieczenie społeczne, a także składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,

2) odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i wypłaty świadczeń urlopowych dokonywane według zasad określonych w odrębnych przepisach,

3) koszty materiałów, energii, usług materialnych i niematerialnych, niezbędnych do funkcjonowania specjalistycznego ośrodka,

4) koszty zakwaterowania i wyżywienia uczestników szkolenia,

5) koszty ubezpieczenia uczestników szkolenia od następstw nieszczęśliwych wypadków,

6) koszty szkolenia i doskonalenia zawodowego pracowników specjalistycznego ośrodka zajmujących się diagnozowaniem, szkoleniem i rehabilitacją,

7) koszty eksploatacji środków transportu stanowiących własność specjalistycznego ośrodka lub użyczonych na podstawie zawartej umowy,

8) koszty ubezpieczenia specjalistycznego ośrodka i jego wyposażenia.

2. W celu umożliwienia sprawowania nadzoru, o którym mowa w ust. 1, dyrektor specjalistycznego ośrodka jest obowiązany w szczególności do:

1) opracowywania i przedstawiania do zatwierdzenia staroście lub marszałkowi aktualizowanego corocznie programu działalności specjalistycznego ośrodka,

2) składania staroście lub marszałkowi rocznego sprawozdania z realizacji programu, o którym mowa w pkt 1, do dnia 15 lutego następnego roku,

3) przedstawiania staroście lub marszałkowi propozycji do planu finansowego na rok następny w terminie do dnia 15 października roku bieżącego,

4) zawiadamiania okresowo, nie rzadziej niż raz w kwartale, starosty lub marszałka i kierownika właściwego powiatowego urzędu pracy o efektach szkolenia oraz wynikach badań diagnostycznych dotyczących predyspozycji zawodowych uczestników szkolenia.

Minister Pracy i Polityki Społecznej: L. Komołowski