Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 13 poz. 155

Na podstawie art. 119a ust. 8 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1114 i 1126, z 1999 r. Nr 50, poz. 500 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowy sposób ustalania i wypłacania żołnierzowi rezerwy świadczenia pieniężnego rekompensującego utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy lub stosunku służbowego albo dochód z prowadzonej działalności gospodarczej, które mógłby uzyskać w okresie odbywania ćwiczeń wojskowych, oraz zwrotu wydatków poniesionych z tego tytułu organom samorządu terytorialnego,

2) tryb postępowania i właściwość organów w sprawach określonych w pkt 1.

1) ustawa – ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej,

2) żołnierz – żołnierza rezerwy, który odbył ćwiczenia wojskowe,

3) świadczenie rekompensujące – świadczenie pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy lub stosunku służbowego albo dochód z prowadzonej działalności gospodarczej.

1) dowódcy jednostki wojskowej – wykonuje dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywał ćwiczenia wojskowe,

2) wojskowego komendanta uzupełnień – wykonuje wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce siedziby jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywał ćwiczenia wojskowe,

3) szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego – wykonuje szef wojewódzkiego sztabu wojskowego właściwy ze względu na miejsce stałego pobytu lub zamieszkania żołnierza albo jego pobytu czasowego, trwającego ponad dwa miesiące, w dniu jego zwolnienia z ćwiczeń wojskowych,

4) wójta, burmistrza lub prezydenta miasta oraz dla naczelnika urzędu skarbowego – wykonują odpowiednio wójt, burmistrz lub prezydent miasta oraz naczelnik urzędu skarbowego właściwi, w dniu zwolnienia żołnierza z ćwiczeń wojskowych, ze względu na miejsce stałego pobytu lub zamieszkania żołnierza albo jego pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące,

5) pracodawcy - wykonuje pracodawca, u którego żołnierz był zatrudniony w dniu jego powołania do odbycia ćwiczeń wojskowych.

2. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek żołnierza, czynności przewidziane dla pracodawcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, wykonuje naczelnik urzędu skarbowego.

2. Okres odbytych ćwiczeń wojskowych przez żołnierza ustala dowódca jednostki wojskowej, a następnie stwierdza to w rozkazie jednostki wojskowej oraz w zaświadczeniu o odbyciu przez żołnierza ćwiczeń wojskowych.

2. Do okresu odbytych ćwiczeń wojskowych, za które przysługuje świadczenie rekompensujące, nie wlicza się dni, w których żołnierz:

1) samowolnie opuścił jednostkę lub wyznaczone miejsce przebywania albo samowolnie poza nimi pozostawał,

2) z powodu spożycia alkoholu, narkotyków lub innych środków odurzających był niezdolny do wykonywania obowiązków służbowych,

3) z powodu samookaleczenia lub samouszkodzenia ciała był niezdolny do wykonywania obowiązków służbowych,

4) odmówił uczestnictwa w szkoleniu lub wykonywania obowiązków służbowych,

5) nie odbywał ćwiczeń wojskowych z powodu niestawienia się na nie w terminie lub nie usprawiedliwionego spóźnienia z przepustki, urlopu albo podróży służbowej.

2. Świadczenie rekompensujące, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje żołnierzowi, którego leczenie było spowodowane lub miało związek z okolicznościami, o których mowa w § 6 ust. 2 pkt 2 i 3.

1) kwota wynagrodzenia otrzymano przez żołnierza ze stosunku pracy lub stosunku służbowego za ostatnie 3 miesiące pełnego miesięcznego wymiaru czasu pracy poprzedzające okres odbytych ćwiczeń wojskowych, podzielona przez z 90 i następnie pomnożona przez liczbę dni odbytych ćwiczeń wojskowych,

2) kwota dochodu uzyskanego przez żołnierza z prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej za ostatni rok podatkowy poprzedzający okres odbytych ćwiczeń wojskowych, podzielona przez 360 i następnie pomnożona przez liczbę dni odbytych ćwiczeń wojskowych,

3) kwota najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników ustalonego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w okresie odbywania ćwiczeń, w przypadku gdy żołnierz utrzymuje się wyłącznie z działalności rolnej, podzielona przez 30 i następnie pomnożona przez liczbę dni odbytych ćwiczeń wojskowych.

2. W skład kwot wynagrodzenia albo dochodu, o których mowa w ust. 1, nie wchodzą:

1) obowiązkowe składki lub zaliczki dobierane lub należne i odprowadzane do właściwych organów na podstawie odrębnych przepisów z tytułu ubezpieczeń społecznych, ubezpieczenia zdrowotnego i zobowiązań podatkowych,

2) premie, nagrody i inne świadczenia lub dodatki finansowe albo wartość świadczeń otrzymywanych w naturze, przysługujących żołnierzowi na podstawie odrębnych przepisów lub umów, a także wyroków sądowych lub decyzji administracyjnych.

3. Do podstawy wymiaru świadczenia rekompensującego wlicza się kwoty ponoszonych przez żołnierza świadczeń alimentacyjnych lub odszkodowawczych nałożonych prawomocnym wyrokiem sądowym lub decyzją administracyjną.

4. Od podstawy wymiaru świadczenia rekompensującego odlicza się kwotę przyznanego na podstawie odrębnych przepisów uposażenia, które żołnierz otrzymał z tytułu odbywania ćwiczeń wojskowych.

5. W przypadku gdy okresy pozostawania w stosunku pracy, służbowym lub prowadzenia działalności gospodarczej są krótsze niż okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, podstawę wymiaru świadczenia rekompensującego oblicza się proporcjonalnie.

1) naczelnik urzędu skarbowego – w stosunku do żołnierzy prowadzących działalność gospodarczą,

2) pracodawca – w stosunku do żołnierzy będących pracownikami lub pozostających w stosunku służby,

3) wójt, burmistrz lub prezydent miasta – w stosunku do żołnierzy utrzymujących się wyłącznie z działalności rolnej.

2. Naczelnik urzędu skarbowego lub pracodawca, po dokonaniu czynności, o której mowa w ust. 1, wydaje żołnierzowi zaświadczenie, w którym określa kwotę dziennego utraconego wynagrodzenia albo dochodu, a ponadto datę wydania zaświadczenia.

3. Jeżeli dzienna kwota świadczenia rekompensującego stwierdzona w zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, jest wyższa niż kwota określona na podstawie art. 119a ust. 3 ustawy, żołnierzowi wypłaca się świadczenie rekompensujące w kwocie określonej na podstawie art. 119a ust. 3 ustawy i pomnożonej przez liczbę dni odbytych ćwiczeń wojskowych.

2. W zaświadczeniu podaje się stopień wojskowy, imię i nazwisko, imię ojca oraz numer PESEL żołnierza, datę rozpoczęcia i zakończenia ćwiczeń wojskowych, sumę dni uznanych za odbyte w ćwiczeniach wojskowych oraz kwotę uposażenia wypłaconego z tytułu odbywania tych ćwiczeń wojskowych.

2. W wykazie, o którym mowa w ust. 1, podaje się stopień wojskowy, imię i nazwisko, imię ojca oraz numer PESEL żołnierzy, datę rozpoczęcia i zakończenia ćwiczeń wojskowych, sumę dni uznanych za odbyte w ćwiczeniach wojskowych oraz kwotę uposażenia wypłaconego z tytułu odbywania tych ćwiczeń wojskowych.

2. Wyciągi uzupełnia się o nazwy właściwych gmin.

2. Do wniosku dołącza się zaświadczenia, o których mowa w § 4 ust. 2 i § 11 ust. 2.

2. W zestawieniu podaje się stopień wojskowy, imię i nazwisko, imię ojca, numer PESEL żołnierzy oraz wysokość ustalonych i wypłaconych im świadczeń rekompensujących, a ponadto nazwę lub numer jednostki wojskowej.

2. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego może udzielać organom, o których mowa w ust. 1, zaliczek na wypłacenie przez te organy świadczeń rekompensujących.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek